Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Dnia 2 lutego 2023 r.

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 606/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. D.

W dniu 17 czerwca 2021 roku około godz. 02:40 w G. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami dokonał zaboru w celu przywłaszczenia katalizatora samochodu marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) o wartości 1.000 złotych na szkodę E. W.,

tj. czyn z art. 278 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W nocy z 16 na 17 czerwca 2021 r. M. D., który na co dzień mieszka w G., wraz z innymi nieustalonymi osobami przyjechał do G.. Przyjechał samochodem osobowym marki A. (...) o numerach rejestracyjnych (...), którego jest również właścicielem. Samochód ten wjechał do G. ulicą (...) (przez most) około godziny 00:17 zaś później na osiedle (...). Samochód ten krążył przez kilka godzin po tym osiedlu, wychodziły z niego osoby (mężczyźni) i oglądali różne zaparkowane samochody, przy niektórych się kładli.

notatka urzędowa

32

Około godziny 2:40 pasażerowie tego samochodu podeszli do zaparkowanego przy ul. (...) samochodu osobowego marki O. (...) i po uprzednim wycięciu go, ukradli z niego katalizator o wartości 1000 zł na szkodę E. W.. Sąsiedzi zaniepokoili się tym, że jacyś mężczyźni kręcą się w nocy koło samochodu pokrzywdzonej i zawiadomili Policję. Następnego dnia poinformowali E. W. o tym fakcie i kobieta zorientowała się, że rzeczywiście został wycięty katalizator z jej auta.

zeznania pokrzywdzonej E. W.

5-7, 126

protokół oględzin

8-9

notatka urzędowa wraz z monitoringiem

25-26, 130v-131

notatka urzędowa z przejrzenia monitoringu

27-31

Telefon oskarżonego M. D. logował się w dniu 17 czerwca 2022 r. o godzinie 3:42 na osiedlu (...) przy ul. (...) w G.

notatki urzędowe

32, 42-43, 61

dokumentacja telekomunikacyjna

60

Oskarżony był już karany sądownie za przestępstwa w tym przeciwko mieniu.

karta karna

63, 79

odpisy wyroków

89-90, 96

Oskarżony posiada kartę wędkarską, którą opłacił na 12 miesięcy od dnia 4 czerwca 2021 r.

potwierdzenie przelewu

124

1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

jak w punkcie 1 wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Za nieudowodnione uznano, jakoby oskarżony M. D. w dniu zdarzenia przebywał w G. w celach wędkarskich i nie miał nic wspólnego z kradzieżą katalizatora pokrzywdzonej.

wyjaśnienia oskarżonego

38-38v, 125v, 131

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

dokumentacja telekomunikacyjna

nie budziła wątpliwości Sadu jak również nie była kwestionowana przez strony

karta karna

dokument urzędowy, niekwestionowany przez nikogo

notatka urzędowa

sporządzona przez upoważnionego funkcjonariusza K. w G., nie była przez nikogo kwestionowana

notatka urzędowa wraz z monitoringiem

sporządzona przez upoważnionego funkcjonariusza K. w G., nie była przez nikogo kwestionowana

notatka urzędowa z przejrzenia monitoringu

treść tej notatki urzędowej również nie budziła wątpliwości Sądu. Wprawdzie znalazła się w niej pewna drobna nieścisłość dotycząca godziny, jednak z całokształtu materiału dowodowego oraz oględzin monitoringu na rozprawie należało wysnuć wniosek, że była to zwykła omyłka pisarska. W pozostałym zakresie notatka pokrywała się z zapisami monitoringu.

odpisy wyroków

dokumenty urzędowe, nie były przez żadną ze stron podważane

potwierdzenie przelewu

kopia potwierdzenia przelewu, której wiarygodność również nie była przez nikogo podważana

protokół oględzin

sporządzony przez upoważnionego funkcjonariusza, w przepisanej prawem formie, jego prawdziwość nie budziła żadnych wątpliwości

zeznania pokrzywdzonej E. W.

zeznania były w pełni wiarygodne jako jasne, pełne i wyczerpujące a nadto znajdujące potwierdzenie w pozostałym wiarygodnym materiałem dowodowym w tym nagraniach z monitoringu.

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia oskarżonego

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego M. D. co do braku jego udziału w przedmiotowej kradzieży.

Oskarżony utrzymywał, że był w nocy z 16/17 czerwca 2021 r. w G., ale wyłącznie w celach wędkarskich. Twierdził, że nie pamięta czy przewoził wówczas jakieś osoby. Na rozprawie oskarżony rozpoznał na monitoringu swój samochód i przyznał że mógł być na osiedlu (...) w tym czasie bo ma rodzinę w G., jednak kwestionował, aby miał jakikolwiek udział bądź wiedzę o kradzieży katalizatora. Utrzymywał, że wsiadające do jego samochodu osoby rzeczywiście miały coś w rękach, ale nie można stwierdzić co to było.

Sąd doszedł do przekonania, że wyjaśnienia oskarżonego stanowią wyłącznie obraną przez niego linię obrony i nie polegają na prawdzie. Należało bowiem wskazać, że zupełnie niewiarygodnym jest, aby oskarżony przyjechał z innymi osobami, których danych nie potrafi sobie przypomnieć, w godzinach nocnych z G. do G., aby wędkować na osiedlu (...). W takim razie co wszyscy mężczyźni robili na osiedlu (...) przez kilka godzin niemal od samego wjazdu do G. do chwili wyjazdu z tego miasta? Z resztą z notatek policyjnych wynika, że w tym okresie na terenie osiedla (...) dokonano kradzieży katalizatora z innego jeszcze samochodu (k. 32 akt). Na nagraniach z monitoringu widać jak pasażerowie auta, którym poruszał się również oskarżony dokonywali kradzieży. Oskarżony nie zaprzeczył, że był w samochodzie A. o nr rej. (...) , twierdził jednak , że jego pasażerowie wracający do auta mogli mieć w rękach zupełnie co innego a nie skradziony katalizator. Zasady logiki i doświadczenia życiowego wskazują jednak, że skoro osoby te chwilę wcześniej "majstrowały" przy samochodzie pokrzywdzonej, z której następnie został skradziony katalizator, to właśnie ten przedmiot, choć zawinięty w jakiś materiał, trzymają w ręce wsiadając do samochodu oskarżonego. Twierdzenie oskarżonego, że nie pamięta z kim był i w ogóle po co wówczas na osiedlu (...) jest zatem niewiarygodne. Należy wskazać, że były to godziny nocne. Nawet jeśli, jak twierdził oskarżony, ma on rodzinę w G. na osiedlu (...), to przecież nie odwiedzał jej w godzinach nocnych, widać jak kierujący samochodem cały czas się nim przemieszcza, a zatem okoliczność ta wskazuje na to, że oskarżony brał udział w tym przestępstwie a jego wyjaśnienia są gołosłowne.

Oskarżony w swoich wyjaśnieniach był również niekonsekwentny. Skoro bowiem przyjechałby do G., aby wędkować na osiedlu (...), to jak wytłumaczyć jego późniejsze wyjaśnienia, że mógł być również na osiedlu (...)? Trudno zatem stwierdzić czy oskarżony utrzymywał, że przyjechał do G. w celach wędkarskich czy też odwiedzał w godzinach nocnych rodzinę. W istocie prezentował dwie rozbieżne wersje a zatem należało jego wyjaśnienia ocenić w wysoce krytyczny sposób. Oskarżony nie potrafił również jednoznacznie wskazać czy tego dnia przewoził pasażerów, jakich i w jakim celu. W ostatnim słowie obrońca starał się wykazać, że oskarżony przewoził inne osoby grzecznościowo, bo posiada liczne grono znajomych. Nie wyjaśnił jednak w jakim celu te inne osoby mogłyby udawać się z nim do G. w późno nocnych godzinach i krążyć następnie po osiedlu (...).

Wszystkie te okoliczności powodują, że Sąd wyjaśnienia oskarżonego odrzucił i nie czynił na ich podstawie ustaleń faktycznych w tej sprawie.

opinia biegłego k. 66-69

choć w pełni wiarygodna, nie miała jednak znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, albowiem zabezpieczone ślady papilarne nie nadawały si do weryfikacji.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

M. D.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odpowiedzialności karnej przewidzianej w art. 278 § 1 kk podlega ten, kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą.

Oskarżony i jego obrońca stali na stanowisku, że w niniejszej sprawie brak jest bezpośrednich dowodów winy oskarżonego, zatem konieczne jest jego uniewinnienie.

W przeciętnym procesie poszlaki wzmacniają (albo nie) przekonanie co do dowodów bezpośrednich. Czasem jednak, sąd w procesie dysponuje samymi poszlakami, mamy wówczas do czynienia z procesem poszlakowym. Przyjmuje się, że wtedy poszlaki muszą tworzyć logiczną całość, tylko zamknięty łańcuch poszlak pozwala na przyjęcie w sposób niewątpliwy faktu głównego. Sąd osiągnąć powinien stan przekonania równego pewności co do domniemanego przebiegu zdarzenia. Dowody pośrednie oceniane być powinny tak jak wszystkie inne dowody, a więc z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Zasada swobodnej oceny dowodów dotyczy przy tym każdego z dowodów pośrednich z osobna, jak i zespołu, kompletu ujawnionych poszlak łącznie (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 października 2020 r. III KK 317/19).

Fakty główne w niniejszej sprawie to fakty, których stwierdzenie było głównym celem tego postępowania. To stwierdzenie, czy oskarżony M. D. dopuścił się zarzucanego mu czynu to jest dokonał wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami kradzieży katalizatora na szkodę E. W.. W rozpoznawanej sprawie rzeczywiście brak jest bezpośrednich dowodów winy oskarżonego. Nie uwieczniły jego sylwetki kamery monitoringu, nie rozpoznali go świadkowie, nie można było zweryfikować jego linii papilarnych itp. Sąd dysponował jednak licznym zespołem dowodów pośrednich, to jest poszlak. Przyjmuje się, że w takim procesie poszlaki muszą one tworzyć logiczną całość, tylko zamknięty łańcuch poszlak pozwala na przyjęcie w sposób niewątpliwy faktu głównego. Sąd osiągnąć powinien stan przekonania równego pewności co do domniemanego przebiegu zdarzenia.

Dowody pośrednie oceniane być powinny tak jak wszystkie inne dowody, a więc z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Zasada swobodnej oceny dowodów dotyczy przy tym każdego z dowodów pośrednich z osobna, jak i zespołu, kompletu ujawnionych poszlak łącznie. Obok indywidualnej oceny poszczególnych faktów pośrednich konieczna jest jeszcze ocena kompleksowa, rozważenie, czy łączne ich nagromadzenie, oceniane zgodnie z regułami wskazanymi w art. 7 k.p.k., a więc z w świetle zasad prawidłowego rozumowania i wskazań doświadczenia życiowego prowadzi do tożsamych wniosków, jak w przypadku indywidualnej oceny każdej z poszlak z osobna.

Sąd zadał sobie w niniejszym postępowaniu pytanie w jakich to okolicznościach i przy istnieniu jakiego materiału dowodowego złożonego jedynie z poszlak możliwe jest uznanie zasadności zarzutów z aktu oskarżenia. Niewątpliwie bowiem jak wyżej wskazano, polskie postępowanie karne dopuszcza możliwość uznania winy w toku procesu poszlakowego.

Sąd nie tracił również z pola widzenia zasady domniemania niewinności i in dubio pro reo, ale jednocześnie uwzględniał, w kontekście zasady trafnej reakcji karnej i dyrektywy swobodnej oceny dowodów, aby wydane orzeczenie nie rozmijało się z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego.

Należy podkreślić, że w procesie poszlakowym łańcuch wiążących się ze sobą poszlak można uznać za zamknięty tylko wówczas, gdy każda z poszlak będąca ogniwem tego łańcucha ustalona została w sposób nie budzący wątpliwości i uniemożliwiający jakiekolwiek inne rozważania. O dowodzie z poszlak jako pełnowartościowym dowodzie winy oskarżonego można mówić dopiero wówczas, gdy zespół (łańcuch) poszlak rozumianych jako udowodnione fakty uboczne, prowadzi pośrednio do stwierdzenia jednej tylko wersji zdarzenia (fakt główny), z której wynika, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu ( postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 maja 2022 r. V KK 155/22, LEX nr 3447084 )

Za udowodnione, w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, fakty uboczne należało uznać, że oskarżony M. D. był w chwili kradzieży na osiedlu (...) w swoim samochodzie A., a nie wędkował na osiedlu (...). Jego telefon logował się w czasie, w którym doszło do kradzieży właśnie na osiedlu (...), na którym nie ma przecież żadnego akwenu wodnego – oskarżony sam tą okoliczność przyznał. W dalszej kolejności należało stwierdzić, że bezpośredni sprawcy kradzieży wraz z łupem udali się do jego samochodu, w którym na nich czekał – okoliczność ta została udowodniona przy pomocy nagrań z monitoringu. Wcześniej samochód ten przez kilka godzin przemieszczał się po osiedlu (...). Sprawcy posługiwali się narzędziami (sąsiedzi mówili, że spod samochodu szły iskry) a zatem zupełnie nieprawdopodobnym jest, aby oskarżony przewoził jedynie grzecznościowo kogoś ze swojego licznego grona znajomych, nie zdając sobie sprawy, w jakim celu udają się oni do innego miasta w godzinach nocnych, uzbrojeni w jakieś narzędzia. Oskarżony cały czas utrzymywał, że tej nocy wędkował na osiedlu (...) i nie ma żadnej wiedzy na temat kradzieży katalizatora. W świetle wyżej wskazanych dowodów pośrednich, przyjęcie za wiarygodną wersji prezentowanej przez oskarżonego i jego obrońcę świadczyłoby o daleko idącej naiwności Sądu rozpoznającego niniejszą sprawę.

Współsprawstwo polega na wspólnym wykonaniu czynu zabronionego przez co najmniej dwie osoby pozostające w porozumieniu. R. legis tej konstrukcji jest umożliwienie przypisania każdemu ze współsprawców tego, co popełnili inni współsprawcy. Prowadzi to do poszerzenia zakresu odpowiedzialności karnej. Podstawowymi elementami współsprawstwa są wspólne wykonanie znamion czynu zabronionego oraz porozumienie między współsprawcami. Zasadnicze znaczenie dla wykładni przepisu o współsprawstwie ma pojęcie porozumienia. Winno ono obejmować realizację całości ustawowych znamion czynu zabronionego. Porozumienie może mieć charakter wyraźny lub domniemany (wyrok SA w Łodzi z 11.10.2000 r., II AKa 120/00, Prok. i Pr.-wkł. (...), poz. 26). Porozumienie winno istnieć w czasie popełniania czynu zabronionego. Może zostać zawarte wcześniej lub nawet w trakcie czynu. Możliwy jest wypadek, kiedy w trakcie popełniania czynu zabronionego w formie jednosprawstwa do sprawcy dołączy inna osoba, zostanie między nimi zawarte porozumienie dotyczące wspólnego popełnienia czynu zabronionego i czyn taki te osoby wspólnie popełnią. Mamy wówczas do czynienia ze współsprawstwem sukcesywnym. W doktrynie przyjmuje się, że współsprawca sukcesywny odpowiada tylko za to, w czym współdziałał (Tyszkiewicz, Współdziałanie, s. 116; Marek, Komentarz, s. 71–72; Rejman [w:] Rejman i in., s. 611 i n.; Kardas [w:] Wróbel, Zoll I/1, s. 404; Sakowicz [w:] Królikowski, Zawłocki, Ogólna I, s. 663; Wiak [w:] Grześkowiak, Wiak, s. 172).

Mając powyższe na uwadze Sąd doszedł do przekonania, że oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z innymi nieustalonymi osobami, zaś jego zachowanie wyczerpało w konsekwencji znamiona występku z art. 278 § 1 kk.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. D.

1

1

Przestępstwo stypizowane w art. 278 § 1 kk zagrożone jest karą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności.

Sąd zdecydował się na zastosowanie wobec oskarżonego instytucji przewidzianej w art. 37a § 1 kk i w konsekwencji wymierzenie mu kary łagodniejszego rodzaju.

Wymierzając oskarżonemu karę grzywny 100 stawek po 20 zł Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary wskazane w art. 53 § 1-3 kk.

W ocenie Sądu orzeczona kara grzywny jest współmierna do stopnia winy oraz uwzględnia stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu przestępnego. Zdaniem Sądu rodzaj i wymiar tej kary odpowiada pozostałym dyrektywom wymiaru kary, w szczególności dyrektywie prewencji indywidualnej, ogólnej oraz uwzględnia cele zapobiegawcze i wychowawcze a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Reakcja organów wymiaru sprawiedliwości winna być w takich sytuacjach zdecydowana, aby zarówno w świadomości samego oskarżonego jak i społeczeństwa wypracować przekonanie, że takie postępowanie spotykać się będzie z odpowiednią reakcją karną.

W konsekwencji sąd doszedł do wniosku, iż wymierzona kara uwzględniała wszystkie cele, jakie winna osiągnąć wobec oskarżonego a także jego możliwości zarobkowe.

Jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił fakt, że oskarżony wraz z innymi osobami musieli uprzednio zaplanować przestępne działanie, zgromadzić niezbędne narzędzia. Na niekorzyść przemawiało również to, że oskarżony był już karany sądownie za przestępstwo przeciwko mieniu.

Okolicznością łagodzącą była natomiast stosunkowo niewielka wartość skradzionego mienia.

M. D.

2

1

Zgodnie z treścią art. 46 § 1 kk w razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka, stosując przepisy prawa cywilnego, obowiązek naprawienia, w całości albo w części, wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Istota tego środka opiera się na założeniu, że jednym z celów procesu karnego jest rozwiązanie konfliktu pomiędzy sprawcą a pokrzywdzonym a sposobem rozwiązania lub złagodzenia tego konfliktu jest m.in. naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem (kompensacyjna funkcja prawa karnego) (Buchała [w:] Buchała, Zoll, s. 358–359).

Mając powyższe na uwadze, Sąd
w punkcie 2 wyroku zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej odpowiednią kwotę tytułem naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Sąd na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 3 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 49 z 1983r. poz. 223 ze zm.) zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 200 zł, zaś na podstawie art. 627 kpk obciążył go wydatkami postępowania w kwocie 237,25 zł. Na kwotę wydatków składały się wydatki postępowania przygotowawczego, tj. wynagrodzenie biegłego oraz ryczałt za doręczenia korespondencji i opłata za informację z Krajowego Rejestru Karnego, a także wydatki postępowania sądowego w postaci ryczałtu za ze doręczenie korespondencji. Zdaniem sądu oskarżony, który – jak deklaruje - osiąga stały dochód w wysokości 3000 zł miesięcznie z prac dorywczych powinien i jest w stanie ponieść koszty postępowania w sprawie o czyn zabroniony, którego się dopuścił.

Podpis