Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 grudnia 2024 roku

Sąd Rejonowy w Grudziądzu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Maciej Lubiński
Protokolant:	sekr. sąd. Joanna Rakoczy

po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2024 roku w Grudziądzu

na rozprawie sprawy z powództwa (...) z siedzibą
w W.

przeciwko (...) (...) (...) W. B. w G.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 32.863,06 zł (trzydzieści dwa tysiące osiemset sześćdziesiąt trzy złote sześć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych (podmiot publiczny będący podmiotem leczniczym) liczonymi od kwoty 32.562,00 zł (trzydzieści dwa tysiące pięćset sześćdziesiąt dwa złote) od dnia 30 kwietnia 2024 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5.246,00 zł (pięć tysięcy dwieście czterdzieści sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 1277/24

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2024 roku (data stempla pocztowego) powód (...) z siedzibą w W., działając przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł przeciwko (...) (...) (...) W. B. w G. pozew o zapłatę kwoty 32.863,06 zł wraz
z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwoty 32.562,00 zł od dnia 30 kwietnia 2024 roku do dnia zapłaty. Powód wniósł także o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Argumenty przemawiające za uwzględnieniem powództwa powód przedstawił w uzasadnieniu pozwu /k. 6-10/ oraz w piśmie procesowym z dnia 4 września 2024 roku /k. 49-58/.

W dniu 6 czerwca 2024 roku w sprawie zarejestrowanej pod sygn. akt
(...) Sąd Rejonowy w Grudziądzu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zasądzając na rzecz powoda kwotę dochodzoną pozwem wraz
z odsetkami i kosztami postępowania /k. 32/.

W ustawowym terminie pozwany, działając przez profesjonalnego pełnomocnika, złożył sprzeciw od nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa
w całości i zasądzenie od powoda kosztów procesu według norm przepisanych wraz
z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Argumenty przemawiające za oddaleniem powództwa pozwany przedstawił
w uzasadnieniu sprzeciwu /k. 37v-38/.

Sąd rozpoznał sprawę w postępowaniu zwykłym.

Sąd ustalił, co następuje:

Na podstawie umowy z dnia 26 stycznia 2022 roku (...)
sp. z o.o. z siedzibą w W. sukcesywnie dostarczał (...) (...) (...) W. B. w G. asortyment jednorazowy oraz środki do dializ.

W lutym 2024 roku powód zrealizował na rzecz pozwanego dostawy towaru na łączną kwotę 32.562,00 zł. Z tego tytułu w dniu 29 lutego 2024 roku powód wystawił fakturę VAT nr (...) na wyżej wymienioną kwotę, z terminem płatności wynoszącym 60 dni od otrzymania faktury. Fakturę wysłano pozwanemu w dniu jej wystawienia na adres e-mail (...), a w konsekwencji termin płatności kwoty 32.562,00 zł przypadał na dzień 29 kwietnia 2024 roku (poniedziałek).

Pismem z dnia 7 maja 2024 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 32.562,00 zł wraz z należnymi odsetkami pod rygorem skierowania sprawy na drogę sądową.

(...) (...) (...) W. B.
w G. - pomimo spełnienia świadczenia przez powoda i upływu terminu płatności określonego w powyższej fakturze - nie dokonał na rzecz powoda żadnej wpłaty.

(okoliczności bezsporne;

dowód: umowa o współpracy z 26.01.2022 roku - k. 15-20v akt;

załącznik nr 2 – k. 21 akt;

zamówienie z 26.01.2024 r. – k. 22, 59-60 akt;

faktura VAT nr (...) – k. 22v-23 akt;

aneks z numerami lotów – k. 23v akt;

listy przewozowe – k. 24-25 akt;

wiadomość e-mail z 29.02.2024 r. – k. 25v akt;

przedsądowe wezwanie do zapłaty z 7.05.2024 r. – k. 26 akt;

dowód nadania wezwania – k. 26v akt)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o okoliczności bezsporne oraz dowody z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, których wiarygodność
w ocenie Sądu nie została skutecznie podważona. Dokumenty te stanowiły wystarczający dowód zarówno istnienia zobowiązania, jak i wysokości zadłużenia pozwanego.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że w sprzeciwie pozwany, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, nie twierdził, że nie złożył zamówienia u powoda i nie otrzymał towarów wymienionych na fakturze wystawionej przez powoda. Pozwany nie twierdził również, że zapłacił za towary lub składał zastrzeżenia co do ich jakości. Pozwany wniósł wprawdzie o oddalenie powództwa
w całości i zarzucił powodowi, że nie wykazał on zasadności powództwa, ale wnioski i zarzuty strony należy odróżnić od jej twierdzeń. Za niewystarczające uznać zaś należy ogólne zaprzeczanie twierdzeniom powoda. Zaprzeczenie podstawie faktycznej jest bowiem oświadczeniem wiedzy, które musi być odniesione do skonkretyzowanych faktów (zob. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 lipca 2009 r., (...), LEX nr (...), wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 marca 2014 r., (...), LEX nr (...)). Pozwany, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, w niniejszej sprawie nie zaprzeczył zaś żadnym twierdzeniom powoda. Skoro pozwany nie wypowiedział się co do twierdzeń powoda o faktach, to na podstawie art. 230 k.p.c. Sąd uznał za przyznane następujące fakty: a) złożenia przez pozwanego zamówienia na towary wymienione na fakturze dołączonej do pozwu, b) odebrania przez pozwanego towaru, c) niedokonania przez pozwanego zapłaty za zamówione towary. Twierdzenia powoda zostały poparte dokumentami dołączonymi do pozwu oraz pisma procesowego z dnia 4 września 2024 roku. Pozwany w toku postępowania nie przedłożył zaś żadnych dokumentów, które podważyłyby żądanie pozwu co do zasady lub wysokości.

Na rozprawie w dniu 5 grudnia 2024 roku /k. 86/ Sąd pominął dowód z zeznań świadków powołanych przez powoda, albowiem zgromadzone w aktach sprawy dokumenty stanowiły wystarczającą podstawę ustaleń faktycznych, a ponadto twierdzenia powoda nie zostały zakwestionowane przez pozwanego.

Przechodząc do rozważań prawnych w pierwszej kolejności należy zauważyć, że zgodnie z art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (tj.: Dz. U.
z 2023 r., poz. (...); dalej: k.c.) przez umowę dostawy dostawca zobowiązuje się do wytworzenia rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku oraz do ich dostarczania częściami albo periodycznie, a odbiorca zobowiązuje się do odebrania tych rzeczy i do zapłacenia ceny. Z kolei w myśl art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.
Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 roku o terminach zapłaty
w transakcjach handlowych (t.j.: (...)) w transakcjach handlowych, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny, wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, za okres od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki: 1) wierzyciel spełnił swoje świadczenie;
2) wierzyciel nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie. Ponadto zgodnie
z art. 10 ust. 1 wymienionej ustawy wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, o których mowa w art. (...), przysługuje od dłużnika, bez wezwania, rekompensata za koszty odzyskiwania należności, stanowiąca równowartość kwoty:

1)  40 euro - gdy wartość świadczenia pieniężnego nie przekracza 5000 złotych;

2)  70 euro - gdy wartość świadczenia pieniężnego jest wyższa niż 5000 złotych, ale niższa niż 50 000 złotych;

3)  100 euro - gdy wartość świadczenia pieniężnego jest równa lub wyższa od 50 000 złotych.

W niniejszej sprawie nie ma wątpliwości, że między stronami doszło do zawarcia umowy dostawy. Na podstawie zawartej umowy powód zobowiązał się dostarczyć pozwanemu towary wymienione na fakturze VAT nr (...),
a pozwany zobowiązał się do zapłaty na rzecz powoda łącznie kwoty 32.562,00 zł. Bezsporne jest także to, że powód wywiązał się ze swojego zobowiązania, a pozwany do dnia dzisiejszego nie dokonał zapłaty. Na podstawie powołanych wyżej przepisów - z uwagi na opóźnienie pozwanego w spełnieniu świadczenia - po stronie powoda niewątpliwie powstało prawo do naliczenia odsetek ustawowych za opóźnienie
w transakcjach handlowych.

W ocenie Sądu powód był też uprawniony do dochodzenia kwoty 301,06 zł, stanowiącej równowartość 70,00 euro (70,00 euro x 4,3009 zł) tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności. Rekompensata ta przysługuje bowiem wierzycielowi bez konieczności wykazania, że koszty te zostały poniesione,
a roszczenie o jej zapłatę powstaje po upływie terminów zapłaty ustalonych w umowie lub ustalonych zgodnie z art. 7 ust. 3 i art. 8 ust. 4 powołanej ustawy (tak Sąd Najwyższy w uchwale z 11 grudnia 2015 roku, (...)). Uprawnienie wierzyciela jest oderwane od spełnienia przez niego dodatkowych warunków poza tym, że spełnił on swoje świadczenie oraz nabył prawo do żądania odsetek. Jest to uprawnienie, które nie zależy od tego, czy wierzyciel poniósł w konkretnej sytuacji jakikolwiek uszczerbek związany ze spełnieniem przez dłużnika jego świadczenia
z opóźnieniem (vide: wyrok Sądu Najwyższego z 7 lipca 2017 roku, (...), LEX nr (...)). Rekompensata przysługuje przy tym od każdej niezapłaconej części lub okresowo (w przypadku umów ciągłych), co wynika z art. 11 ustawy. Nie budziło wątpliwości Sądu, że w okolicznościach niniejszej sprawy wszystkie te przesłanki zostały spełnione. Pozwany nie kwestionował w toku postępowania kursu euro przyjętego przez powoda.

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie wymienionych wyżej przepisów prawa materialnego, orzekł jak w punkcie I. wyroku, uwzględniając w całości żądanie powoda. Data początkowa naliczania odsetek uzasadniona była terminem płatności określonym w umowie i wskazanym na fakturze.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Powód wygrał niniejszą sprawę w całości, w związku z czym należał mu się zwrot od pozwanego całości poniesionych kosztów procesu, na które złożyły się: opłata sądowa od pozwu
w wysokości 1.629,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym w wysokości 3.600,00 zł (§ 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł. O odsetkach ustawowych za opóźnienie od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.