Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 sierpnia 2024 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: asesor sądowy Sylwia Liedtke

Protokolant: sekretarz sądowy Paulina Kurdubska

po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2024 r. w Grudziądzu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w W.

przeciwko R. B.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego R. B. na rzecz powoda (...) z siedzibą w W. kwotę (...) (dwa tysiące sześćset trzydzieści dwa złote 70/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 21 marca 2023 r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.117,00 zł (tysiąc sto siedemnaście złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt 1024/23

G., dnia 23 września 2024 r.

UZASADNIENIE

dot. wyroku z dnia 1 sierpnia 2024 r.

Powód (...) z siedzibą w W. wniósł o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym i zasądzenie od R. B. na rzecz powoda kwoty (...) wraz z dalszymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie, liczonymi od dnia 21 marca 2023 r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu w postaci uiszczonej opłaty od pozwu, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu wskazał, że powód oraz strona pozwana zawarli umowę ubezpieczenia w zakresie wskazanym w polisie nr (...). Strona pozwana w zamian za świadczoną ochronę ubezpieczeniową zobowiązała się do opłacania w ratach składki ubezpieczeniowej. Strona pozwana nie dokonała zapłaty rat składki, których zapłaty powód dochodzi niniejszym pozwem. Powód wezwał stronę pozwaną do jednorazowej wpłaty niezapłaconej należności z tytułu składki ubezpieczeniowej, pomimo wezwania strona pozwana nie uregulowała zobowiązania. Powód nadto wskazał, że na dochodzoną w niniejszej sprawie kwotę składa się (...) tytułem należności głównej wynikającej z umowy ubezpieczenia nr (...) wraz ze skapitalizowaną od tej należności kwoty odsetek w wysokości (...) naliczonej od daty wymagalności do dnia poprzedzającego złożenie pozwu w (...).

Pozwany R. B. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu na rzecz pozwanego. W uzasadnieniu pisma zaprzeczył, że zawarł umowę ubezpieczenia z powodem, w oparciu o którą powód wnosi o zapłatę (...), a także odsetek i kosztów procesu. Potwierdził, że powód wzywał pozwanego do zapłaty składki ubezpieczeniowej, wobec tego pozwany nawiązał kontakt z powodem w celu wyjaśnienia sprawy. W szczególności wskazywał, że zawarł umowę ubezpieczenia pojazdu w (...) S.A. Poprosił o przesłanie skanu polisy umowy opatrzonej podpisem powoda. Powód prośby tej nie spełnił, więc pozwany nie dokonał zapłaty roszczonej przez powoda. W opinii powoda nawet przy założeniu że pozwany zawarł umowę ubezpieczenia z powodem, której przedmiotem było ubezpieczenie (...), (...), assistance, to w sytuacji, gdy pozwany nie zapłacił jakiejkolwiek części raty, to oznacza, że powód nie udzielał pozwanemu ochrony ubezpieczeniowej. W konsekwencji brakuje podstaw do uznania, że powodowi należałaby się składka z tego tytułu.

Powód w piśmie z dnia 22 grudnia 2023 r. wskazał, że nie dysponuje oryginałem polisy nr (...). Następnie w replice na pozew z dnia 6 lutego 2024 r. podtrzymał w całości żądanie wskazane w petitum pozwu. W uzasadnieniu podał, że zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych (...) oraz (...) w przypadku braku powiadomienia o wypowiedzeniu umowy, nie później niż na jeden dzień przez upływem okresu (...) uważa się, że została zawarta następna umowa na kolejne (...). Pozwany nie przedkłada na poparcie swoich twierdzeń żadnych dowodów świadczących o skutecznym wypowiedzeniu polisy nr (...). Nadto złożył wniosek o zawarcie kolejnej umowy, co poświadczył własnoręcznym podpisem.

W piśmie z dnia 12 kwietnia 2024 r. pozwany odnosząc się do oświadczenia powoda, jako iż nie posiada oryginału polisy wskazał, iż w jego opinii taka polisa nie istnieje. Gdyby bowiem istniała powód byłby w jej posiadaniu. W następstwie nie istnieje zobowiązanie pozwanego z tytułu zapłaty składki ubezpieczeniowej. Nadto oceniając sprawę całościowo, zgodził się z powodem, że pozwany nie przedstawił wypowiedzenia umowy obowiązkowego ubezpieczenia (...). W tej sytuacji doszło do automatycznego wznowienia umowy (...) na kolejny okres ubezpieczeniowy. Mając powyższe na uwadze, w ocenie pozwanego za uzasadnione można uznać roszczenia powoda do wysokości 1080 zł.

W piśmie z dnia 2 maja 2024 r. pozwany reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika podtrzymał wszystkie twierdzenia i argumentacje zawarte w odpowiedzi na pozew, w piśmie procesowym powoda z dnia 12 kwietnia 2024 r. oraz zaprezentowane na rozprawie w dniu 22 kwietnia 2024 r.

Sąd ustalił, co następuje:

(...) zawarło z R. B. w dniu 29 marca 2021 r. umowę ubezpieczenia na pojazd V. (...) o nr rej. (...) obejmujące (...), Autocasco+ Serwis, (...), (...) Złoty+ oraz E. 2000 potwierdzoną polisą nr (...). Całkowita wysokość składki została ustalona na kwotę 2.131 zł. Okres ubezpieczenia obejmował od 25 kwietnia 2021 r. do 24 kwietnia 2022 r. Pozwany R. B. w dniu 26 kwietnia 2022 r. opłacił składkę.

(bezporne, a ponadto dowód: polisa nr (...) – k. 45-50, potwierdzenie wpłaty – k. 51)

R. B. nie wypowiedział umowy potwierdzonej polisą nr (...).

(bezsporne, a ponadto dowód: przesłuchanie powoda z dnia 22.04.2024 r. – k. 64-65)

W dniu 24 marca 2022 r. strony (...) oraz R. B. zawarli kolejną umowę ubezpieczenia na pojazd V. (...) o nr rej. (...) obejmującą (...), Autocasco+ Serwis, (...), (...) Z. E. (...) potwierdzoną polisą nr (...). Okres ubezpieczenia obejmował od 25 kwietnia 2022 r. do 24 kwietnia 2023 r. Całkowita wysokość składki została określona na kwotę (...), z czego składka ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tego pojazdu została ustalona na kwotę 1.080 zł, składka za (...) na kwotę 1.073 zł, składka za (...) na kwotę 39 zł, składka za assistance na kwotę 167 zł, natomiast składka za extra 2000 na kwotę 19 zł. Płatność składki miała nastąpić jednorazowo do dnia 25 kwietnia 2022 r. Okres ubezpieczenia obejmował od 25 kwietnia 2022 r. do 24 kwietnia 2023 r.

(dowód: polisa nr (...) – k. 53 – 56, wniosek z dnia 24.04.2022 r. – k. 52)

R. B. nie opłacił składki z tytułu umowy ubezpieczenia potwierdzonej polisą nr (...).

(bezsporne, nadto przesłuchanie powoda z dnia 22.04.2024 r. – k. 64-65)

R. B. poinformował powoda za pośrednictwem e-mail, że pojazd w zakresie (...) i (...) ubezpieczył w (...) S.A.

(dowód: e-mail z dnia 11 lipca 2022 r. – k. 27)

Powód (...) w dniu 7 listopada 2022 r. wezwał pozwanego R. B. do natychmiastowej spłaty zadłużenia w kwocie 2.527,21 zł.

(dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 07.11.2022 r. – k. 9)

Powód w dniu 21 marca 2023 r. wniósł pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym wobec R. B. na kwotę (...).

(dowód: wydruk akt (...) k. 10-14)

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny ustalono w oparciu o dowody z dokumentów dołączonych do akt sprawy, jak również częściowo z przesłuchania pozwanego R. B. w zakresie dotyczącym okoliczności zawarcia z powodem umowy ubezpieczenia z dnia 21 marca 2021 r., nieopłacenia składki za umowę z dnia 24 kwietnia 2024 r. oraz niewypowiedzenia umowy ubezpieczenia z dnia 21 marca 2021 r.

Sąd uznał za niewiarygodne przesłuchanie R. B. w pozostałej części, w szczególności w części w jakiej wskazywał on, że pamięta, aby zawierał w dniu 25 kwietnia 2022 r. umowę ubezpieczenia z powodem, a także nie wyrażał woli zawarcia kolejnej umowy ubezpieczenia. Na wniosku stanowiącym integralną część polisy znajduje się bowiem podpis pozwanego, który poza gołosłownymi twierdzeniami, nie przedstawił żadnych dowodów przeciwnych wskazujących, że podpis ten nie należy do niego.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

Podstawę prawną umowy będącej źródłem zobowiązania w niniejszej sprawie stanowi przepis 805 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. W myśl art. 813 § 2 k.c. jeżeli nie umówiono się inaczej, składka powinna być zapłacona jednocześnie z zawarciem umowy ubezpieczenia, a jeżeli umowa doszła do skutku przed doręczeniem dokumentu ubezpieczenia - w ciągu 14 dni od jego doręczenia. Stosownie do treści art. 814 § 1 k.c. jeżeli nie umówiono się inaczej, odpowiedzialność ubezpieczyciela rozpoczyna się od dnia następującego po zawarciu umowy, nie wcześniej jednak niż od dnia następnego po zapłaceniu składki lub jej pierwszej raty. Następnie zgodnie z § 2 powyższego artykułu jeżeli ubezpieczyciel ponosi odpowiedzialność jeszcze przed zapłaceniem składki lub jej pierwszej raty, a składka lub jej pierwsza rata nie została zapłacona w terminie, ubezpieczyciel może wypowiedzieć umowę ze skutkiem natychmiastowym i żądać zapłaty składki za okres, przez który ponosił odpowiedzialność. W braku wypowiedzenia umowy wygasa ona z końcem okresu, za który przypadała niezapłacona składka.

W niniejszej sprawie pozwany zakwestionował, iż strony łączyła umowa ubezpieczenia, na podstawie której pozwany zobowiązał się do uiszczenia na rzecz powoda składki z tytułu ochrony ubezpieczeniowej. Pozwany wskazywał, że nie podpisywał kolejnej umowy ubezpieczeniowej z powodem, jak również nie otrzymał oryginału polisy.

Zgodnie z rozkładem ciężaru dowodu, wynikającym z przepisu art. 6 k.c. oraz stanowiącego jego odpowiednik procesowy art. 232 k.p.c., powód winien udowodnić fakt zawarcia umowy ubezpieczenia z pozwanym oraz jej treść, a pozwany winien wykazać, że nie zawierał z powodem umowy ubezpieczenia.

W ocenie Sądu powód sprostał ciążącemu na nim obowiązkowi. Strona powodowa przedłożyła do akt sprawy dokumenty prywatne w postaci: polisy nr (...) potwierdzającej zawarcie umowy ubezpieczenia, wniosku z dnia 24 marca 2022 r. stanowiącym integralną część polisy zawierający podpis powoda oraz wezwania do zapłaty, z których to dokumentów powód wywodził swoje roszczenie.

Pozwany podnosił, że nie otrzymał polisy opatrzonej podpisami. Należy wskazać, że umowa ubezpieczenia nie wymaga zachowania żadnej formy szczególnej, pod żadnym ze znanych rygorów. Oznacza to, że wola stron może zostać wyrażona przez każde zachowanie, które ją ujawnia w sposób dostateczny (art. 60 k.c.). Treść art. 809 k.c., nakazuje ubezpieczycielom potwierdzenie zawarcia umowy ubezpieczenia dokumentem ubezpieczenia. Dokument ten (zwyczajowo nazywany polisą, legitymacją lub certyfikatem ubezpieczeniowym) nie zawiera w swej treści oświadczeń woli obu stron umowy ubezpieczenia, lecz jedynie wystawione przez ubezpieczyciela potwierdzenie, że doszło do zawarcia umowy ubezpieczenia o określonej treści. Przyjęcie więc, że polisa jako dokument musi być własnoręcznie podpisana (czyli spełniać de facto wymogi formy pisemnej), prowadziłoby do wniosku, iż potwierdzenie zawarcia umowy musi spełniać wyższe wymagania, niż sama umowa. Taki rezultat nie byłby zgodny z założeniami, leżącymi u podstaw instytucji potwierdzenia zawarcia umowy. Sąd na wniosek pozwanego zobowiązał, co prawda powoda do przedłożenia oryginału polisy i w odpowiedzi na co powód wskazał, że nie ma takiego dokumentu, jednakże z uwagi na powyższe względy, nie można z tego powodu zastosować wobec powoda rygoru negatywnych skutków dowodowych.

Następnie pozwany wskazywał, że nie wyrażał woli zawarcia kolejnej umowy ubezpieczenia z powodem. Powyższemu wprost przeczy dokument zatytułowany „wniosek-polisa nr z dnia 24 marca 2022 r.” stanowiący integralną część polisy nr (...), na którym znajduje się podpis powoda. Podpis ten jednoznacznie wskazuje na wolę zawarcia przez pozwanego z powodem kolejnej umowy. Pozwany kategorycznie twierdził, że nie zawierał kolejnej umowy z powodem, ale jednocześnie nie wykazał, iż to nie jego podpis widnieje na przedłożonym dokumencie. Pozwany nie wniósł o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego grafologa, który posiada odpowiednie kwalifikacje do oceny, czy podpis na polisie jest podpisem pozwanego. W związku z powyższym Sąd uznał, iż pozwany nie udowodnił, iż na polisie nie widnieje jego podpis, a w następstwie, że nie podpisywał w dniu 24 marca 2024 r. umowy z powodem.

Wobec powyższego Sąd nie miał wątpliwości, że strony w dniu 24 marca 2024 r. zawarły umowę ubezpieczenia potwierdzoną polisą nr (...).

Ponadto, nawet w przypadku uznania, że powód nie podpisał z powodem kolejnej umowy ubezpieczenia, to powództwo dotyczące nieuiszczonej składki za (...) w dalszym ciągu zasługiwałoby na uwzględnienie. Z treści art. 28 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...) wynika, że jeżeli posiadacz pojazdu mechanicznego nie później niż na jeden dzień przed upływem okresu (...), na który umowa ubezpieczenia (...) posiadaczy pojazdów mechanicznych została zawarta, nie powiadomi na piśmie zakładu ubezpieczeń o jej wypowiedzeniu, uważa się, że została zawarta następna umowa na kolejne (...), z zastrzeżeniem ust. 2. W razie zawarcia umowy, o której mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń jest obowiązany potwierdzić zawarcie umowy dokumentem ubezpieczenia w terminie 14 dni od dnia jej zawarcia. Z powyższego wynika, że zapewnieniu nieprzerwanej ochrony ubezpieczeniowej służy tzw. klauzula prolongacyjna, która przewiduje "milczące" zawarcie umowy ubezpieczenia na następny okres (...). Dochodzi do przedłużenia stosunku ubezpieczeniowego z mocy ustawy. Jeżeli posiadacz pojazdu nie chce kontynuować korzystania ze świadczonej przez zakład ubezpieczeń ochrony i na następny 12-miesięczny okres ubezpieczenia zamierza zawrzeć umowę z innym zakładem ubezpieczeń, musi powiadomić o tym zamiarze dotychczasowy zakład ubezpieczeń najpóźniej w dniu poprzedzającym upływ okresu ubezpieczenia, składając stosowne oświadczenie wyrażające wolę niezawierania kolejnej umowy, zwane wypowiedzeniem. Jeśli tego nie uczyni, przez następne (...) jest zobligowany do korzystania z ochrony świadczonej przez dotychczasowy zakład ubezpieczeń.

Z powyższego wynika, że na ubezpieczającym ciąży obowiązek zapłaty składki zakładowi ubezpieczeń wynikający z zawarcia kolejnej umowy ubezpieczenia (...) w związku z zastosowaniem klauzuli prolongacyjnej. Składka z tytułu umowy zawartej na kolejny okres - z mocy prawa - jest określana według stawek obowiązujących w dniu przedłużenia stosunku ubezpieczenia. Dla zawarcia kolejnej umowy nie jest potrzebne żadne działanie ze strony ubezpieczającego. W okolicznościach niniejszej sprawy bezsporne było, że pozwany w dniu 29 marca 2021 r. zawarł umowę ubezpieczenia dotyczącą m.in. (...) posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmującą pojazd osobowy marki V. (...) z powodowym towarzystwem ubezpieczeń. Bezsporne było również, że pozwany nie wypowiedział zawartej umowy ubezpieczenia (...) przed końcem upływu okresu (...), na który została zawarta umowa ubezpieczenia (...). Za takie wypowiedzenie z pewnością nie można uznać również e-maila skierowanego przez pozwanego do powoda dotyczące informacji o zawarciu innej umowy (...), a skoro pozwany nie wypowiedział umowy ubezpieczenia w ustawowym terminie, na podstawie art. 28 ust. 1 analizowanej ustawy, to nawet jeżeli nie podpisałby kolejnej umowy, to i tak została zawarta należałoby uznać, że zostałaby zawarta kolejna umowa ubezpieczenia (...) posiadaczy pojazdów mechanicznych na okres dalszych (...). Wobec tego zasadne było naliczenie przez powoda składki ubezpieczeniowej w wysokości 1.080 zł.

W opinii Sądu należało uwzględnić również pozostałą część powództwa głównego w kwocie 1.298 zł. Pozwany wskazywał, że skoro nie zapłacił składki, to nie powód nie udzielał mu ochrony ubezpieczeniowej. Jak wskazano powyżej zgodnie z art. 814 § 1 k.c. jeżeli nie umówiono się inaczej, odpowiedzialność ubezpieczyciela rozpoczyna się od dnia następującego po zawarciu umowy, nie wcześniej jednak niż od dnia następnego po zapłaceniu składki lub jej pierwszej raty. Według § 2 jeżeli ubezpieczyciel ponosi odpowiedzialność jeszcze przed zapłaceniem składki lub jej pierwszej raty, a składka lub jej pierwsza rata nie została zapłacona w terminie, ubezpieczyciel może wypowiedzieć umowę ze skutkiem natychmiastowym i żądać zapłaty składki za okres, przez który ponosił odpowiedzialność. W braku wypowiedzenia umowy wygasa ona z końcem okresu, za który przypadała niezapłacona składka.

Zgodnie z poglądem orzecznictwa, które Sąd orzekający w przedmiotowej sprawie podziela, umowne uregulowania, do których odnosi się art. 814 § 1 k.c. dotyczą odroczenia lub przyspieszenia początku ochrony ubezpieczeniowej tylko w odniesieniu do terminu zapłaty składki - w sytuacji, gdy nastąpił już pierwszy element nawiązania ubezpieczeniowego stosunku prawnego, czyli zawarcie umowy ubezpieczenia. Tym samym dla powstania ochrony ubezpieczeniowej konieczne jest zawarcie umowy, zaś równoczesna zapłata składki nie jest natomiast warunkiem sine qua non. To samo wynika z unormowania art. (...), które dotyczy zróżnicowanych sytuacji, gdy odpowiedzialność ubezpieczającego ma miejsce mimo niezapłacenia składki, nie przewiduje natomiast sytuacji, by ochrona ubezpieczeniowa powstała przed zawarciem umowy, wyłącznie na skutek uiszczenia składki ((...) z dnia 13 czerwca 2014 r. sygnatura akt sprawy (...)).

W niniejszej sprawie umowę zawarto już 24 marca 2022 r., natomiast termin zapłaty ustalono na ponad miesiąc później tj. 25 kwietnia 2022 r. Ponadto w polisie nr (...) wskazano, że okres ubezpieczenia rozpoczyna się od 25 kwietnia 2022 r. tj. w tym samym dniu, w którym miała zostać zapłacona składka, co wskazuje na to, że odpowiedzialność nie była uzależniona od zapłaty składki i nie znajduje zastosowania art. 814 § 1 k.c., który mówi o dniu następnym po zapłaceniu składki. Powyższe potwierdza także sekcja polisy zatytułowana „informacje dodatkowe o umowie” w którym ubezpieczyciel gwarantował „prolongatę terminu płatności składki gratis” oraz „rozłożenie płatności składki (...) na raty gratis”, a to świadczy o tym, że ubezpieczony mógł nawet zapłacić składkę w terminie późniejszym niż w dniu 25 kwietnia 2022r.

W opinii Sądu z treści powyższej polisy wynika, że ubezpieczyciel udzielał ubezpieczonemu ochrony jeszcze przed zapłaceniem składki, zatem w niniejszej sprawie znajdzie zastosowanie art. (...). Ubezpieczyciel nie wypowiedział ubezpieczonemu umowy, zatem zgodnie z art. (...) zasadne jest żądanie zapłaty składki za okres przez który ubezpieczyciel ponosił odpowiedzialność.

Mając na uwadze powyższe Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę (...)

Następnie powód dochodził skapitalizowanych odsetek naliczonych od daty wymagalności roszczenia do dnia poprzedzającego dzień złożenia pozwu w (...) w wysokości (...) Termin zapłaty składki z umowy ubezpieczenia potwierdzonej polisą nr (...) upływał w dniu 25 kwietnia 2022 r. Stosownie do treści art. 481 § 1 i § 2 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy. Pozwany nie uregulował składki w terminie, zatem od 26 kwietnia 2022 r. pozostawał w opóźnieniu. Powód dochodził odsetek do dnia złożenia pozwu w (...). Pozew w (...) został złożony w dniu 21 marca 2023 r. Zatem zasadne było dochodzenie odsetek od 26 kwietnia 2022 r. do 20 marca 2023 r. od kwoty (...). Odsetki za ten okres i od tej kwoty zgodnie z wyliczeniami Sądu winny wynosić 254,70 zł, nie zaś (...), wobec tego Sąd uznał pozostałą część dochodzonego roszczenia za niezasadną. O odsetkach za dalszy okres tj. od 21 marca 2023 orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc.

Mając na uwadze powyższe Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda (...) ((...) + 254,70 zł) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 21 marca 2023 r. do dnia zapłaty w pkt I, oddalając powództwo w pozostałym zakresie w pkt (...).

O kosztach w pkt III Sąd orzekł na podstawie art. 100 kpc zgodnie z treścią którego w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Powód uległ tylko co do nieznacznej części swojego żądania, zatem Sąd uznał, że zasadne będzie poniesienie przez pozwanego zwrotu wszystkich kosztów. Powód poniósł koszty sądowe w łącznej kwocie 1.117 zł, na które składają się opłata od pozwu w kwocie 200 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz opłata z tytułu wynagrodzenia radcy prawnego w kwocie 900 zł. Wobec tego Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.117 zł Zgodnie z art. 98 § 1(1) k.p.c. od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty. Wobec tego zasądzono od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.117 zł za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku, do dnia zapłaty.