Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Andrzej Antkiewicz
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Monika Kopczyńska

po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2019 r. w Grudziądzu na rozprawie

sprawy z powództwa (...) (Luxembourg) S.A. w Luksemburgu

przeciwko J. T.

o zapłatę

1.  Oddala powództwo;

2.  Zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 3.617,00 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 78/19

UZASADNIENIE

(...) (Luxembourg) S.A. w Luksemburgu wniosła o zasądzenie od J. T. kwoty 10.796,20 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, jak również o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że dochodzona pozwem wierzytelność wynikała z umowy pożyczki zawartej przez pierwotnego wierzyciela (...) Spółka Akcyjna z pozwanym za pośrednictwem Internetu. Na mocy tej umowy pozwanemu udzielono pożyczki w kwocie 8.600,00 zł. Powódka wskazała, że pozwany zaprzestał spłaty zadłużenia, dlatego umowa pożyczki została przez pożyczkodawcę wypowiedziana, a powódka nabyła dochodzoną wierzytelność na mocy umowy przelewy wierzytelności. Na dochodzoną pozwem sumę składały się następujące kwoty: 8.883,34 zł tytułem niespłaconego kapitału pożyczki, 289,51 zł tytułem odsetek naliczonych przez pierwotnego wierzyciela do dnia zamknięcia salda, 235,85 zł tytułem odsetek naliczonych od kwoty kapitału przez cesjonariusza, 2.282,50 zł tytułem nieuiszczonej części opłaty przygotowawczej i 105 zł tytułem części opłaty administracyjnej (k. 4-5 akt).

Nakazem zapłaty z dnia 15 listopada 2018 r. referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Grudziądzu nakazał pozwanemu zapłatę żądanej kwoty wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie i kosztami procesu.

Pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty zarzucił brak legitymacji czynnej powódki do występowania z powództwem, brak wymagalności roszczenia, niewykazanie istnienia, wysokości oraz zasadności roszczenia. Pozwany zaznaczył, że powódka nie uzasadniła wysokości należności głównej oraz sposobu naliczenia odsetek, a ciężar udowodnienia tych faktów spoczywał na powódce. Pozwany zarzucił, że powódka domaga się w pozwie kwoty 7.833,34 zł tytułem niespłaconego kapitału, nie przedstawiając jednocześnie dowodów na to, że pozwany otrzymał taką kwotę, albowiem dołączone do pozwu potwierdzenie wykonania transakcji wypłaty środków z tytułu pożyczki opiewa jedynie na kwotę 5.083,01 zł. Powódka nie podała także, czy jakiekolwiek wpłaty dokonane przez pozwanego zostały zarachowane na poczet zadłużenia. W zakresie opłat przygotowawczej i administracyjnej zarzucono, że powódka nie wykazała, na jakiej podstawie wyliczono tak wysokie kwoty i czy wierzyciel pierwotny faktycznie poniósł takie koszty. Zdaniem pozwanego, żądanie zapłaty tych kwot stanowi nadużycie prawa podmiotowego. Pozwany podniósł nadto, że umowa pożyczki nie została przez wierzyciela pierwotnego skutecznie wypowiedziana, a powódka nie złożyła do akt dowodu potwierdzającego wysłanie listem poleconym oraz doręczenie zarówno wezwania do zapłaty, jak i wypowiedzenia umowy pożyczki. Wobec powyższego roszczenie powódki nie stało się wymagalne. Pozwany wskazał, że dla wykazania istnienia i wysokości swoich roszczeń oraz na dowód nabycia wierzytelności wobec pozwanego i legitymacji do wytoczenia powództwa, powódka przedstawiła wygenerowany wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy cesji, niepodpisany przez strony umowy. Wyciąg ten w żadnym wypadku nie stanowi dowodu na wyżej wskazane fakty, a do akt sprawy nie przedstawiono oryginału załącznika do umowy cesji, będącego jej integralną częścią, potwierdzającą, iż pozwany faktycznie jest dłużnikiem strony powodowej na kwotę będącą przedmiotem sporu (k. 31-33v akt).

Powódka nie odniosła się do zarzutów podniesionych w sprzeciwie.

Sąd rozpoznał sprawę w postępowaniu uproszczonym (k. 1).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 9 października 2017 roku (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. (pożyczkodawca) zawarła z J. T. (pożyczkobiorcą) umowę pożyczki, na podstawie której udzieliła pozwanemu pożyczki w kwocie 8.600,00 zł na okres 24 miesięcy, której zwrot miał nastąpić w 24 miesięcznych ratach w wysokości, która miała być ustalona w harmonogramie spłat, który miał być wysłany do pozwanego po wypłacie pożyczki. Faktycznie w dniu 9 października 2017 r. wypłacono pozwanemu kwotę 5.083,10 zł ze względu na potrącenie kwoty zadłużenia pozwanego wobec pożyczkodawcy wynikającej z umowy pożyczki nr (...). Strony przewidziały, że pożyczka będzie poddana oprocentowaniu według rocznej stopy oprocentowania w wysokości 10%, natomiast odsetki od zadłużenia przeterminowanego będą naliczane według stopy odsetek maksymalnych za opóźnienie. Strony przewidziały w umowie, że z tytułu udzielenia pożyczki biorący pożyczkę zobowiązany będzie ponadto do uiszczenia na rzecz dającego pożyczkę jednorazowej opłaty przygotowawczej w wysokości 2.490 zł, która została rozdzielona proporcjonalnie do liczby rat pożyczki i miała być uiszczana częściowo przy każdej racie. Oprócz tego biorący pożyczkę zobowiązał się w umowie do uiszczania tzw. opłaty administracyjnej w wysokości 35,00 zł miesięcznie za czynności związane z zarządzaniem kontem umowy, monitorowaniem terminowości obsługi pożyczki, obsługą wniosków klienta, a także usługi contact center oraz wysyłki komunikatów sms. Opłata administracyjna miała być uiszczana wraz z każdą ratą miesięczną.

Według pkt 15 części II umowy (...) S.A. mogła rozwiązać umowę z przyczyn leżących po stronie klienta z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia z przypadku opóźnienia się klienta ze spłatą zadłużenia wynikającego z umowy przekraczającego 60 dni.

Dowody : umowa pożyczki wraz z orientacyjnym harmonogramem spłat (k. 6-9v akt)

potwierdzenie wykonania transakcji (k. 13 akt)

Nie wiadomo, jaka była miesięczna rata pożyczki, gdyż do akt nie przedłożono aktualnego harmonogramu spłat, który miał być wysłany do pozwanego po wypłacie pożyczki.

Nie wskazano i nie wykazano, jaką kwotę pożyczki pozwany spłacił, ani z jaką kwotą i przez jaki okres zalegał ze spłatą.

W piśmie z 19 marca 2018 r. pożyczkodawca wypowiedział umowę pożyczki z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia.

Dowód : pismo o wypowiedzeniu umowy pożyczki (k. 15 akt).

Powódka nie wykazała, aby wypowiedzenie zostało doręczone pozwanemu i aby zachodziły podstawy do jego dokonania.

Sąd zważył, co następuje:

Strona powodowa dochodziła od pozwanego należności z tytułu umowy pożyczki. Zgodnie z art. 720 § 1 k.c., przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Powódka powołała się na umowę cesji. Zgodnie z treścią art. 513 § 1 k.c. dłużnikowi przysługują przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie.

W ocenie Sądu powódka nie wykazała wysokości zadłużenia pozwanego, albowiem nie wskazano nawet, jaka była miesięczna rata pożyczki, gdyż do akt nie przedłożono aktualnego harmonogramu spłat, który miał być wysłany do pozwanego po wypłacie pożyczki, nie wskazano również, jaką kwotę pożyczki pozwany spłacił, ani z jaką kwotą i przez jaki okres zalegał ze spłatą. Powódka nie wykazała również, aby wypowiedzenie umowy zostało doręczone pozwanemu i aby zachodziły podstawy do jego dokonania. Powódka nie wykazała też, od jakich kwot, przez jaki okres i według jakich stóp procentowych wyliczono odsetki wskazane w pozwie.

Słusznie zarzucono również, że powódka nie wykazała, aby należały się jej: wysoka opłata przygotowawcza w kwocie 2.490 zł i opłata administracyjna w kwocie 105 zł. Nie wykazano, aby kwoty te zostały naliczone za konkretne czynności wykonane przez pożyczkodawcę i były ekwiwalentne do nakładu pracy pożyczkodawcy. Słusznie podniósł też pozwany, że określenie prowizji przygotowawczej na tak wysokim poziomie miało na celu obejście przepisów o odsetkach maksymalnych, a więc zmierzało do obejścia prawa i jako takie było nieważne (art. 58 § 1 k.c.).

W tych okolicznościach, wobec niewykazania roszczenia co do zasady i wysokości oraz niewykazania jego wymagalności, powództwo należało oddalić (art. 6 k.c.).

O kosztach procesu w punkcie 2. wyroku orzeczono na zasadzie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. Pozwany poniósł następujące koszty procesu: wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym w wysokości 3.600,00 zł (§ 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych – Dz.U. z 2015 r. poz. 1804 ze zm.) i opłatę skarbową od pełnomocnictwa procesowego – 17 zł.