Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 07 października 2022 roku

Sąd Rejonowy w Chełmnie Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Julita Preis

Protokolant: sekr. sąd. Karolina Madajczyk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2022 roku w C.

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko A. K.

o zapłatę

orzeka:

I.  Oddala powództwo.

II.  Zasądza od powoda (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz pozwanego A. K. kwotę 3.617,00 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) z tytułu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty.

I C 32/22

UZASADNIENIE

Powód – (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, w pozwie z dnia 24 listopada 2021 r. wniósł o zasądzenie od pozwanego A. K. kwoty 24.381,79 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie licząc od dnia 18 sierpnia 2021 r. do dnia zapłaty oraz kwoty stanowiącej równowartość kosztów procesu , w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz poniesionej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Powód wskazał , że do dnia 09 kwietnia 2021 r. działał pod firmą (...) Spółka Akcyjna.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż (...) S.A. z siedzibą w W. oraz (...) Sp. z o.o. zawarły umowę ubezpieczenia autocasco pojazdu o nr rej. (...) na okres od dnia 25 listopada 2018 r. do dnia 24 listopada 2019 r. Dnia 10 października 2019 r. doszło do zdarzenia szkodowego, które było objęte zakresem ochrony umowy ubezpieczenia, tj. uszkodzenia pojazdu o nr rej. (...) w miejscowości C.. Do zdarzenia doszło w wyniku uderzenia kołem od kierowanego przez pozwanego pojazdu o nr rej. (...), co zostało potwierdzone przez policję w notatce informacyjnej o zdarzeniu drogowym. Jak następnie ustalono pozwany nie posiadał obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego. Na podstawie faktury nr (...) za naprawę uszkodzonego pojazdu o nr rej. (...) powód uznał swoją odpowiedzialność ubezpieczyciela i wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie w łącznej wysokości 24.381,79 zł. Powód podniósł, iż pismem z dnia 3 sierpnia 2021 r. wezwał pozwanego do uiszczenia kwoty w wysokości 24.381,79 zł. Pozwany nie odpowiedział na kierowaną do niego korespondencję i nie dokonał zapłaty. Powód jako podstawę prawną swego roszczenia wskazał art. 828 § 1 k.c. Uzasadniając roszczenie odsetkowe wskazał, iż pozwany jest w zwłoce z zapłatą od dnia 18 sierpnia 2021 r., albowiem wezwanie do zapłaty zostało przesłane listem poleconym w dniu 3 sierpnia 2021 r., a pozwany winien spełnić świadczenie w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania, doliczając 7 dni na obrót korespondencji. Termin do spełnienia świadczenia upłynął zatem dnia 17 sierpnia 2021 r. (k. 1-5 akt).

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Chełmnie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu (k. 32 akt).

Od powyższego nakazu pozwany A. K. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wniósł sprzeciw wnosząc o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania według norm przepisanych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia prawomocności orzeczenia do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pisma procesowego podniósł, iż pozwany nie ma legitymacji biernej do występowania w procesie. Wskazał, iż w chwili powstania wypadku pozwany prowadził pojazd należący do swojego pracodawcy w ramach swoich obowiązków służbowych jako kierowcy, a zgodnie z art. 120 § 1 k.p. roszczenia wynikłe z wykonywania obowiązków pracowniczych mogą być dochodzone wyłącznie od pracodawcy. Z uwagi na powyższe pozwany nie posiada legitymacji biernej, a zatem powództwo winno zostać oddalone (k. 39-40 akt).

Wskutek wniesionego sprzeciwu sprawa została zakreślona w rep. Nc i wpisana do rep. C pod niniejszą sygnaturą (k. 52 akt).

W piśmie procesowym z dnia 5 kwietnia 2022 r. powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie (k. 57-58 akt). Powód podniósł , że z dołączonych do sprzeciwu dokumentów wynika , że pozwany w dniu 10 października 2019 r. świadczył umowę o pracę na rzecz (...) spółki z o.o. , zaś pojazd o numerze rejestracyjnym (...) w dniu 10 października 2019 r, był zarejestrowany na P. (...) R. R. ul. (...) w G. , zatem zawarte w sprzeciwie twierdzenie , jakoby pozwany wykonywał czynności pracownicze pojazdem należącym do pracodawcy nie znajdują oparcia w przedstawionych dokumentach.

Do zamknięcia rozprawy stanowiska stron nie uległy zmianie.

Sąd ustalił, co następuje:

Dnia 10 października 2019 r. w miejscowości C. doszło do zdarzenia w postaci oderwania się koła w trakcie jazdy od pojazdu – samochodu ciężarowego o nr rej. (...) prowadzonego przez A. K.. Koło uderzyło w jadący pojazd marki P. o nr rej. (...) , kierowany przez K. R. , co spowodowało uszkodzenia tego pojazdu.

Na miejsce zdarzenia została wezwana policja . Stwierdziła , że do zdarzenia doszło w wyniku niezawinionej niesprawności technicznej samochodu ciężarowego i zakończyła postępowanie.

( dowody: notatka informacyjna o zdarzeniu drogowym – k. 18v i 23 akt , zeznania św. R. R. – k. 77 akt , zeznania pozwanego A. K. - k.78 akt )

Samochód marki M. o nr rej. (...) został zakupiony w Niemczech przez R. R. . W dacie zdarzenia – 10.10.2019 r. - był sprowadzany do Polski na tablicach zjazdowych , miał też wykupione przez sprzedawcę samochodu ubezpieczenie OC.

R. R. od 2005 r. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...). Stałymi miejscami wykonywania działalności są: G. ul. (...) oraz D. , (...) . Od 2015 r. R. R. jest także wspólnikiem (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G.. Siedziba spółki znajduje się w G. przy ul. (...). Od powstania spółki do lipca 2021 r. R. R. pełnił funkcję Prezesa Zarządu spółki P. (...), cały czas jej prokurentem samoistnym .

Dnia 17.10.2019 r. R. R. sprzedał samochód marki M. (...) S.A. z siedzibą w Ł. . Następnie pojazd przejęła w leasing (...) spółka z o.o. , do dnia dzisiejszego samochód jest w leasingu .

( dowody: niemiecka dokumentacja pojazdu – k. 43-44 akt, pozwolenie czasowe – k. 45 akt, faktura nr (...) – k. 46 akt, , wydruk (...) k. 65-66 akt , informacja z KRS (...) – k. 67 – 68 akt , zeznania św. R. R. – k.77 )

A. K. był na podstawie umowy o pracę z dnia 11 kwietnia 2019 r. pracownikiem (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. , umowa była zawarta na czas określony do dnia 30 kwietnia 2021 r. , następnie aneksem nr (...) z dnia 12 marca 2021 r. umowa została zmieniona na umowę na czas nieokreślony. Wykonywał pracę kierowcy . W dniu zdarzenia tj. 10 października 2019 r. pozwany A. K. w ramach swoich obowiązków pracowniczych otrzymał od przełożonego – R. R., polecenie służbowe, aby udać się po pojazd o nr rej (...), z uwagi na fakt, że kierowcy który sprowadzał go po zakupie z Niemiec skończył się wymiar czasu pracy i musiał go pozostawić na parkingu. Samochód znajdował się już niedaleko od bazy.

( dowody: umowa o pracę – k. 41 akt, aneks nr (...) – k. 42 akt, zeznania świadka R. R. – k. 77 akt, pozwanego A. K. – k. 78 akt/

Powód związany umową ubezpieczenia autocasco pojazdu o nr rej. (...), na mocy decyzji z dnia 11 grudnia 2019 r. wypłacił poszkodowanemu – (...) Sp. z o.o. odszkodowanie za uszkodzenia pojazdu marki P. o nr rej. (...), powstałych w związku ze zdarzeniem z dnia 10 października 2019 r. w łącznej kwocie 24.381,79 zł.

Powód zgłosił roszczenie z tytułu wypłaconego odszkodowania do (...) S.A. W odpowiedzi z dnia 02 czerwca 2020 r. (...) S.A. odmówił wypłaty odszkodowania w ramach obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej i wskazał , że pojazd o numerze rej. (...) zgodnie z bazą (...) nie posiadał ważnego ubezpieczenia OC na dzień zdarzenia .

(dowody: potwierdzenia wykonanych operacji – k. 19 i 20 akt, decyzja wypłaty z dnia 11 grudnia 2019 r. – k. 19 v akt, pismo z dnia 02.06.2020 r. – k. 18 akt , decyzja z dnia 5 listopada 2019 r. – k. 20 v akt, faktura VAT (...) – k. 21 akt, zgłoszenie szkody – k. 24 akt, polisa nr (...).4 – k. 25 akt )

Pismem z dnia 3 sierpnia 2021 r. powód wezwał pozwanego A. K. do zapłaty kwoty 24.381,79 zł w terminie 7 dni pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.

Po otrzymaniu pisma A. K. przedłożył je swemu pracodawcy.

( dowody: wezwanie do zapłaty – k. 17 akt z dowodem nadania – k. 16 – 17 akt , wydruk śledzenia przesyłki – k. 74 akt , zeznania pozwanego – k. 78 akt ).

Do dnia 09 kwietnia 2021 r. powód działał pod firmą (...) Spółka Akcyjna .

( dowód : informacja z KRS (...) – k.9 – 14 )

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie faktów bezspornych, a także w oparciu o zebrane w sprawie dokumenty, których autentyczność nie budziła wątpliwości Sądu oraz nie była kwestionowana przez stronę przeciwną, a także w oparciu o dowód z zeznań : świadka R. R. i pozwanego A. K..

Zeznania : świadka R. R. i pozwanego A. K. Sąd uznał za wiarygodnie, albowiem były spójne, logiczne oraz znajdowały potwierdzenie w pozostałym zebranym materiale dowodowym.

W ocenie Sądu powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód powoływał się, że był związany umową ubezpieczenia AC z (...) Sp. z o.o. dotyczącą ubezpieczenia autocasco pojazdu marki P. o nr rej. (...) , który uległ uszkodzeniu w związku z uderzeniem koła, które oderwało się od pojazdu o nr rej. (...), który był kierowany przez pozwanego A. K.. Pozwany kwestionował swoją legitymację bierną.

Powód swoje roszczenie opierał na art. 828 § 1 k.c. który stanowi, że jeżeli nie umówiono się inaczej, z dniem zapłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela roszczenie ubezpieczającego przeciwko osobie trzeciej odpowiedzialnej za szkodę przechodzi z mocy prawa na ubezpieczyciela do wysokości zapłaconego odszkodowania. Regres ten określany jest jako "nietypowy", albowiem polega na tym, że roszczenie regresowe wykracza podmiotowo poza strony umowy ubezpieczenia, gdyż przysługuje przeciwko sprawcy szkody, niezależnie od tego, czy był on stroną umowy ubezpieczenia (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 2005 r., III CZP 83/05). Przesłanką konieczną powstania prawa regresu w stosunku do kierującego pojazdem sprawcy szkody jest wypłacenie przez zakład ubezpieczeń świadczenia na rzecz poszkodowanego.

W toku postępowania Sąd ustalił, że pozwany w dacie zdarzenia tj. w dniu 10 października 2019 r. był pracownikiem (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. i w ramach swoich obowiązków pracowniczych otrzymał polecenie, aby udać się po pojazd o nr rej (...), z uwagi na fakt, że kierowcy który sprowadzał go po zakupie z Niemiec skończył się wymiar czasu pracy i musiał go pozostawić na parkingu. Pozwany miał pojazd sprowadzić do bazy. Polecenie zostało wydane przez Prezesa Zarządu spółki R. R. pracownikowi tejże spółki. Nie było rolą pracownika ustalania kto jest właścicielem pojazdu , który ma sprowadzić do bazy. W związku z powyższym, fakt, że pozwany kierował pojazdem w dniu zdarzenia stanowiło wykonywanie jego obowiązków pracowniczych. Pozwany powoływał się bowiem słusznie na treść art. 120 § 1 k.p. , który stanowi, iż w razie wyrządzenia przez pracownika przy wykonywaniu przez niego obowiązków pracowniczych szkody osobie trzeciej, zobowiązany do naprawienia szkody jest wyłącznie pracodawca. Tak więc osoba trzecia, której pracownik wyrządził szkodę przy wykonywaniu obowiązków pracowniczych, może dochodzić naprawienia szkody wyłącznie przez pracodawcę. Nie przysługuje jej natomiast takie roszczenie względem pracownika – sprawcy szkody i nie przechodzi ono również na zakład ubezpieczeń ( art. 828 k.c. ). Jednak art. 120 § 1 k.p. nie wprowadza samodzielnej, oderwanej od przepisów prawa cywilnego, podstawy odpowiedzialności pracodawcy względem osoby trzeciej. Pracodawca jest obowiązany naprawić tej osobie szkodę, jeżeli takie naprawienie ma usprawiedliwioną podstawę prawną w przepisach prawa cywilnego, dotyczących czynów niedozwolonych (z uzasadnienia uchwały SN z 13.6.1975 r. wydanej w sprawie IV PZP 7/75, OSNCP 1976, Nr 3, poz. 42).

Wobec powyższego, w ocenie Sądu brak jest podstaw, aby dochodzić wypłaconego przez powoda odszkodowania od pozwanego.

Także jeżeli chodzi o zasady odpowiedzialności związane z ruchem pojazdu wskazać należy, iż art. 436 k.c. przewiduje odpowiedzialność samoistnego posiadacza mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. Jednakże, gdy posiadacz samoistny oddał środek komunikacji w posiadanie zależne, odpowiedzialność ponosi posiadacz zależny. Podmiotem zobowiązanym do naprawienia szkody jest więc zasadniczo samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji, chyba że oddał pojazd innej osobie w posiadanie zależne Tym samym odpowiedzialność nie ciąży tu na podmiocie władającym faktycznie środkiem komunikacji, jednakże nie dla siebie (władającym jako dzierżyciel) albo sprawującym władztwo prekaryjne – korzystającym ze środka komunikacji udostępnionego mu grzecznościowo przez posiadacza (zob. wyr. SN z 13.9.2001 r., IV CKN 425/00, Legalis; wyr. SN z 21.3.2019 r., II CSK 699/17, Legalis; szerzej zob. A. Śmieja, w: System PrPryw, t. 6, 2014, s. 616). Pozwany nigdy nie był samoistnym czy zależnym posiadaczem samochodu ciężarowego o nr rej. (...) . W dacie zdarzenia , co zostało wykazane przedłożonymi dokumentami oraz zeznaniami świadka i zeznaniami pozwanego, pozwany był jedynie dzierżycielem – osobą władającą faktycznie zgodnie z art. 338 k.c.

Należy nadmienić , że pozwanemu także jako kierowcy nie można przypisać winy za spowodowanie zdarzenia w dniu 10 października 2019 r. albowiem nie została ona w żaden sposób wykazana. Ze sporządzonej przez policję notatki o zdarzeniu drogowym wynika bowiem, że powodem zdarzenia było „niezawinione oderwanie się koła”. Pozwany nie został ukarany w postępowaniu mandatowym , a nie toczyło się przeciwko niemu żadne postępowanie.

Jak już wskazano, brak jest zatem podstaw by to pozwany zwracał powodowi wypłacone przez niego odszkodowanie na podstawie art. 828 § 1 k.c., w związku z powyższym Sąd w pkt I sentencji wyroku oddalił powództwo jako niezasadne.

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt II sentencji wyroku na podstawie art. art. 98 § 1, § 1 ¹ i § 3 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. W niniejszej sprawie Sąd oddalił powództwo w całości, stąd też to powoda – jako stronę przegrywającą – obciążył kosztami procesu , uwzględniając wniosek pozwanego w tym zakresie zawarty w sprzeciwie od nakazu zapłaty. Koszty procesu poniesione przez pozwanego opiewały na kwotę 3.617 zł i stanowiły wynagrodzenie pełnomocnika będącego adwokatem w wysokości 3.600 zł ustalone zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800 t.j.) oraz 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa procesowego.

Sędzia Julita Preis