Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 24 maja 2022r.

Sąd Rejonowy w Brodnicy Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

  Przewodniczący: Sędzia Renata Antkowiak

Protokolant: stażysta Karolina Zielińska

po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2022r. w Brodnicy

na rozprawie

sprawy z wniosku K. S.

z uczestnictwem A. S.

o nakazanie uczestnikowi zapłaty sumy pieniężnej za naruszenie obowiązków w przedmiocie kontaktów K. S. z małoletnim synem Ł. S. (1) wynikających z postanowienia Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 15 kwietnia 2019r., sygn. akt I C 90/19

p o s t a n a w i a:

1/ oddalić wniosek,

2/ ustalić, iż każda ze stron ponosi koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie.

Sygn. akt III Nsm 347/21

UZASADNIENIE

Wnioskodawczyni K. S. wystąpiła z wnioskiem o nakazanie uczestnikowi postępowania A. S. zapłaty na jej rzecz sumy pieniężnej tj. kwoty 3900 zł (trzy tysiące dziewięćset złotych) za 13-krotne (trzynastokrotne) naruszenie obowiązków w przedmiocie jej kontaktów z małoletnim synem Ł. S. (1) wynikających z postanowienia Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 15 kwietnia 2019r., sygn. akt I C 90/19 wobec naruszenia przez uczestnika tych obowiązków w dniach: 16 marca 2021r., 23 marca 2021r. 27 marca 2021r., 4 kwietnia 2021r., 10 kwietnia 2021r., 13 kwietnia 2021r., 17 kwietnia 2021r., 20 kwietnia 2021r., 1 maja 2021r., 25 maja 2021r., 12 czerwca 2021r., 26 czerwca 2021r. i 29 czerwca 2021r., pomimo uprzedniego zagrożenia jemu nakazaniem zapłaty sumy pieniężnej w wysokości 300 zł (trzysta złotych) za każde takie naruszenie, wynikającego z postanowienia Sądu Rejonowego w Brodnicy z dnia 30 grudnia 2020r., sygn. akt III Nsm 220/20. Ponadto wnosiła ona o zasądzenie od uczestnika na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

Uczestnik postępowania A. S. w odpowiedzi na wniosek wnosił o oddalenie wniosku w całości. Ponadto uczestnik wnosił o zasądzenie od wnioskodawczyni na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

Sąd ustalił, co następuje:

Wnioskodawczyni K. S. i uczestnik A. S. są rodzicami dwójki małoletnich dzieci: F. S. ur. (...) w B. oraz Ł. S. (1) ur. (...) w B.. W czasie orzekania w przedmiotowej sprawie byli małżeństwem, jednakże toczyła się pomiędzy nimi przed Sądem Okręgowym w Toruniu sprawa o rozwód. Ponadto żyli oni w rozłączeniu z tym, że małoletni F. S. zamieszkiwał z matką w B., natomiast małoletni Ł. S. (1) zamieszkiwał z ojcem w dotychczasowym miejscu zamieszkania rodziny tj. w J..

Postanowieniem z dnia 15 kwietnia 2019r. wydanym w sprawie sygn. akt I C 90/19 Sąd Okręgowy w Toruniu postanowił w trybie zabezpieczenia (w ramach toczącej się sprawy o rozwód) ustalić sposób odbywania kontaktów przez każdą ze stron z synami: F. i Ł. w ten sposób, że:

1/ powódka K. S. będzie miała kontakt z synem Ł. w każdą sobotę nieparzystą od godz. 11.00 do godz. 20.00, przy czym przyjedzie po syna i odwiezie go do pozwanego po zakończeniu spotkania,

2/ pozwany A. S. będzie miał kontakt z synem F. w każdą sobotę parzystą od godz. 11.00 do godz. 20.00, przy czym przyjedzie po syna i odwiezie go do powódki po zakończeniu spotkania,

3/ Niedzielę Wielkanocną obaj chłopcy spędzą u ojca w godzinach 10.00 do 19.00, przy czym pozwany przyjedzie po F. i odwiezie go do powódki po zakończeniu spotkania,

4/ Poniedziałek Wielkanocny obaj chłopcy spędzą u matki, przy czym przyjedzie ona po Ł. a następnie odwiezienie go do pozwanego po zakończeniu spotkania.

5/ w I Komunię Świętą Ł. w sobotę 8 czerwca uroczystość odbędzie się w gronie rodziny pozwanego, a w niedzielę - u powódki. W obu przypadkach również F. będzie brać w tym udział. Powódka po zakończeniu uroczystości u niej w niedzielę odwiezie Ł. do pozwanego na godz. 20.00. Strony przekażą sobie dzieci po mszy św. w sobotę i w niedzielę. W sobotę pozwany odwiezie F. do powódki na godz. 20.00,

6/ w okresie wakacji letnich każda ze stron ma prawo spędzić z obojgiem dzieci po dwa tygodnie - w jednym ciągu - w miesiącu lipcu oraz sierpniu, przy czym strony ustalą, w jakim to będzie okresie. W tym czasie pozostałe kontakty nie będą realizowane,

7/ w poniedziałek po szkole dzieci spędzają czas z powódką, a w środy u pozwanego - przy czym w te dni ten rodzic, u którego dzieci mają przebywać odbiera je ze szkoły lub osoby przez niego upoważnione.

W dniu 18 czerwca 2020r. wnioskodawczyni K. S. wystąpiła z wnioskiem o wykonanie orzeczenia w przedmiocie kontaktów z małoletnim synem Ł. S. (1) poprzez zagrożenie uczestnikowi A. S. nakazaniem zapłaty na rzecz wnioskodawczyni oznaczonej sumy pieniężnej tj. kwoty 1000 zł za każde naruszenie obowiązku wynikającego z tego orzeczenia wskazując, że uczestnik A. S. od wielu tygodni nie wykonuje obowiązków wynikających z wskazanego wyżej orzeczenia. Sprawa ta zarejestrowana została pod sygn. akt III Nsm 220/20 tut. Sądu. Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego w tej sprawie Sąd Rejonowy w Brodnicy postanowieniem z dnia 30 grudnia 2020r. postanowił zagrozić A. S. nakazaniem zapłaty na rzecz K. S. sumy pieniężnej w wysokości 300 zł (trzysta złotych) za każde naruszenie obowiązków wynikających z orzeczenia w przedmiocie kontaktów z małoletnim Ł. S. (1) tj. z pkt I 1-4 i 6-7 postanowienia Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 15 kwietnia 2019r. wydanego w sprawie o sygn. akt I C 90/19 z powództwa K. S. przeciwko A. S. o rozwód. O powyższym orzeczono w punkcie 1) tego postanowienia. Z kolei w punkcie 2) wydanego wówczas postanowienia Sąd postanowił oddalić wniosek K. S. w pozostałym zakresie. Postanowienie to uprawomocniło się dnia 19 kwietnia 2021r.

Dowód: akta sprawy I. N. 220/20 Sądu Rejonowego w Brodnicy w tym odpis postanowienia Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 15 kwietnia 2019r., sygn. akt I C 90/19, odpis postanowienie Sądu Rejonowego w Brodnicy z dnia 30 grudnia 2020r., sygn. akt III Nsm 220/20 z uzasadnieniem (w tym VIII Cz 167/210) - k. 7, 84, 95-98v oraz 124 tych akt.

Wnioskodawczyni K. S. w dniu 16 sierpnia 2021r. wystąpiła do tut. Sądu z wnioskiem o nakazanie uczestnikowi postępowania A. S. zapłaty na jej rzecz sumy pieniężnej tj. kwoty 3900 zł (trzy tysiące dziewięćset złotych) za 13-krotne (trzynastokrotne) naruszenie obowiązków w przedmiocie jej kontaktów z małoletnim synem Ł. S. (1) wynikających z postanowienia Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 15 kwietnia 2019r., sygn. akt I C 90/19 wobec naruszenia przez uczestnika tych obowiązków w dniach: 16 marca 2021r., 23 marca 2021r. 27 marca 2021r., 4 kwietnia 2021r., 10 kwietnia 2021r., 13 kwietnia 2021r., 17 kwietnia 2021r., 20 kwietnia 2021r., 1 maja 2021r., 25 maja 2021r., 12 czerwca 2021r., 26 czerwca 2021r. i 29 czerwca 2021r.

Okolicznością bezsporna pomiędzy stornami był to, że we wskazanych wyżej dniach faktycznie nie doszło do kontaktów matki z małoletnim synem Ł. S. (1). Strony przedstawiały jednak odmienne przyczyny zaistniałej sytuacji.

Wnioskodawczyni uzasadniając wniosek, z jakim wystąpiła w tej sprawie wskazywała, że uczestnik postępowania w dalszym ciągu uniemożliwia jej wykonywanie kontaktów z synem Ł. ustalonych w postanowieniu Sądu Okręgowego w Toruniu w przedmiocie zabezpieczenia jej kontaktów z synem Ł. oraz, że jego naruszenia są istotne i mają zawiniony charakter. W ocenie wnioskodawczyni - uczestnik będąc w pełni świadomy skutków prawnych zapadłych orzeczeń sądowych i powstałych dla niego obowiązków, bez prawnego uzasadnienia i z przyczyn leżących po jego stronie, uniemożliwia jej realizację kontaktów z synem Ł.. Uczestnik nie tylko nie wykonuje obowiązków wynikających z orzeczeń sądowych, ale także utrudnia jej kontakt z synem w szczególności nie informuje jej o tym, że nie przywiezie Ł. na spotkanie z nią ani też z jakich powodów go nie przywiezie. Ponadto wnioskodawczyni wskazując na obowiązujące wykonalne postanowienie Sądu Okręgowego w Toruniu w przedmiocie zabezpieczenia jej kontaktów z synem Ł. dodatkowo wyjaśniła, że - pod wpływem sugestii psychologa, z pomocy którego korzystał małoletni syn Ł. - uzgodniła ona z uczestnikiem, że jej kontakt przewidziany w tym orzeczeniu w poniedziałki będzie realizowany przez nią we wtorki, a kontakt przewidziany w tym orzeczeniu w nieparzyste soboty będzie realizowany w co drugą sobotę niezależnie od tego czy będzie ona nieparzysta.

Z kolei uczestnik A. S. uzasadniając swoje stanowisko o oddalenie wniosku zaprzeczył, aby celowo i świadomie utrudniał kontakty matki z ich małoletnim synem Ł.. Przedstawiał on sytuację w ten sposób, że jeśli kontakty K. S. z synem Ł. nie odbywają się to nie wynika to z przyczyn leżących po jego stronie, lecz z woli syna. Syn po prostu częstokroć nie chce spotykać się z matką, bowiem nadal nie toleruje jej partnera życiowego. Uczestnik wskazywał, że dziecko od początku nie akceptowało partnera życiowego matki i okoliczność ta znalazła odzwierciedlenie we wnioskach opinii biegłych z (...) w T. wydanej na potrzeby toczącego się postępowania rozwodowego. Matka natomiast nie akceptuje woli dziecka i pomimo jego próśb, aby jej partner nie był obecny przy kontaktach, nie respektowała tych próśb patrząc wyłącznie na własne dobro a nie na uczucia dziecka. Pomimo tego, że obiecała synowi, że jej partner nie będzie obecny przy kolejnych spotkaniach, sytuacja powtórzyła się, co zaburzyło zaufanie dziecka do matki. Uczestnik zdając sobie sprawę z tego, że obecność matki w życiu dziecka jest bardzo ważna uczęszczał z synem na terapię, której przedmiotem były trudności relacyjne pomiędzy synem Ł. a matką, które wynikały z faktu, że matka negatywnie wypowiadała się w obecności dziecka o jego ojcu a także z nastawienia dziecka względem obecnego partnera matki, który w odczuciu dziecka był przyczyną rozpadu pożycia małżeńskiego jego rodziców. Uczestnik wskazywał, że dziecko w rozmowie z psychologiem podkreślało, że matka wymaga od niego budowania relacji z jej partnerem i podejmowania z nim różnych aktywności, co małoletni Ł. czynił, często jednak z narażeniem swojego stanu emocjonalnego i jedynie po to, by zadowolić matkę. Powyższe znalazło również odzwierciedlenie w opinii psychologicznej nr (...) z dnia 14.06.2021r. wystawionej przez psychologa K. Z. (k. 29-31 akt). Ponadto z opinii tej wynikało, że małoletni Ł. przez długi czas jeździł do matki regularnie. Dopiero od 13.03.2021r. odmówił on wizyt w domu matki, zablokował jej numer telefonu. Do psychologa wypowiadał się, że nie chce jeździć, gdyż matka negatywnie wypowiada się o ojcu oraz zamieszkuje z partnerem, którego chłopiec nadal nie akceptuje w roli jej partnera. Psycholog w wydanej wówczas opinii zawarł też pogląd, że nierealne oczekiwania matki, że Ł. zaakceptuje swojego chrzestnego - dawnego przyjaciela ojca w roli jej partnera będzie nasilać niechęć chłopca do spotkań z nią, zaburzać jego poczucie bezpieczeństwa oraz pogłębiać zaburzenia psychosomatyczne oraz powodować zakłócenia w funkcjonowaniu psycho-emocjonalnym chłopca. Z opinii psychologa wynika, że w konsekwencji taka postawa matki - z jednej strony brak zapewnienia Ł. komfortu psychicznego w trakcie odwiedzin u niej, obarcza dziecko zbyt dużym napięciem emocjonalnym, a z drugiej strony uniemożliwia rodzeństwu budowanie relacji (starszy brat Ł. na co dzień mieszka z matką). Może to w przyszłości generować problemy wychowawcze i zdrowotne dziecka.

W toku postępowania w sprawie strony dodatkowo podały okoliczności, jak poniżej.

Wnioskodawczyni sprecyzowała, że naruszenie obowiązków przez A. S. w zakresie jej kontaktów z synem Ł. polegało na tym, że syn w ogóle nie przyjeżdżał do niej na te ustalone terminy kontaktów, a chodziło o kontakty we wtorki i co II sobotę miesiąca. Te wtorki to nie wynikają z postanowienia Sądu Okręgowego w Toruniu w przedmiocie zabezpieczenia tylko z ustalenia pomiędzy rodzicami małoletniego Ł. i te wtorki są zamiast poniedziałków - co z kolei było ustalone w pkt I 7. postanowienia Sądu Okręgowego w Toruniu w przedmiocie zabezpieczania. Podobnie jeśli chodzi o co drugą sobotę nawet, jeśli to nie będzie sobota nieparzysta - to również strony zgodnie dokonały zmiany w tym zakresie w stosunku do pierwotnego innego zapisu zawartego w punkcie I 1. postanowienia Sądu Okręgowego w Toruniu w przedmiocie zabezpieczenia kontaktów. Ponadto w stosunku do tego postanowienia strony zgodnie pomiędzy sobą ustaliły inny sposób przywożenia synów na kontakty tj. ustaliły, że matka będzie przywoziła F., który z nią mieszka, na kontakty z ojcem i potem będzie po niego jechała, natomiast ojciec będzie przywoził Ł. do matki na kontakty i potem będzie po niego przyjeżdżał. To ustalenie jest między nimi realizowane, jeśli w ogóle dochodzi do kontaktu syna Ł. z matką. W drugą stronę - to F. przeważnie jest na kontaktach z ojcem, choć też zdarza się, że nie pojedzie do ojca, ale to bardziej ze względu na chorobę albo jakiś ciężki sprawdzian przed nim. Sporadycznie się zdarzy, że w inny dzień F. jedzie do ojca. Odnośnie Ł. raz była taka sytuacja, że jak nie przyjechał w danym terminie, to potem przyjechał do matki w innym terminie - dodatkowym.

Jeśli chodzi o dni niezrealizowanych kontaktów matki z synem Ł. podane we wniosku K. S. - to wnioskodawczyni podawała, że faktycznie nie wie, z jakiego powodu nie doszło do tych kontaktów z synem. Twierdzi ona, że nie jest informowana przez ojca Ł. czy on przyjedzie czy nie przyjedzie z synem na ten kontakt. A po kontakcie też nikt bezpośrednio jej nie informuje, dlaczego do tego kontaktu nie doszło. Później dopiero w trakcie rozmowy z synem Ł. dowiaduje się ona, dlaczego on nie przyjechał na ten kontakt. Mówi on np. że na majówkę tj. 1.05.2021r. wyjechali gdzieś i dlatego nie przyjechał na kontakt z nią. W soboty kiedy ma być kontakt to się zdarzy, że jadą z ojcem do kogoś na urodziny albo Ł. jedzie sam do kuzynów. Więcej powodów matka nie zna. Twierdzi jednak, że to mężowi i jego siostrze, która zeznawała w sprawie przeszkadza jej partner i to oni mają taką złość do niej i do niego. Równocześnie wskazywała, że jej partner rzadko jest w trakcie widzeń Ł., z kolei z wypowiedzi partnera matki, który również zeznawał w sprawie wynika, że widuje się z Ł. jedynie w korytarzu. Z wypowiedzi matki małoletniego Ł. jak również z wypowiedzi jej partnera - chrzestnego chłopca wynika, jakby bagatelizowali oni bądź nie rozumieli tego, co wyraźnie zgłasza chłopiec i co dla niego jest bardzo ważne czy wręcz stanowi ciężar emocjonalny nie do udźwignięcia.

Bardzo ważne jest natomiast spostrzeżenie matki chłopca, które wyraziła ona dopiero w czasie przesłuchania przed Sądem, kiedy podała że: „myślę, że jak Ł. był młodszy to dużo zależało od ojca czy on przyjedzie na kontakt ze mną a teraz robi się tak, że dużo zależy od chłopców tj. od Ł. i F., który mieszka ze mną …. Teraz od około pół roku tak jest, że bardziej to zależy od naszych synów czy chcą jechać na kontakt z drugim rodzicem. Wiem to, bo chłopcy bardzo dużo ze sobą rozmawiają, dużo piszą ze sobą, mają wspólne gry i widać po nich, że raz chcą jechać do drugiego rodzica a raz nie chcą. To tak dopiero od końca roku 2021r. to widać bardzo, a wcześniej od marca 2021r. do końca czerwca 2021r. to też było to widać, ale nie było to jeszcze takie intensywne.”.

Uczestnik postępowania konsekwentnie w toku całego postępowania wskazywał, że kontakty syna z matką wskazane we wniosku nie zostały zrealizowane tylko i wyłącznie z woli syna, bo gdy syn chciał jechać, to on go zawsze zawoził do matki i potem go odbierał. Jak syn nie chciał w tych terminach jechać do matki, to ojciec przekonywał go rozmową, żeby chciał jechać do matki, jednakże jak chłopiec nie chciał pojechać, to ojciec nie mógł nic zrobić. Niejednokrotnie maloletni Ł. mówił do ojca, że będzie partner mamy i nie chciał jechać. Uczestnik wskazywał również na zalecenia pani psycholog, żeby rozmawiać z synem, żeby jeździł on do matki. Ojciec rozmawiał z nim, ale i tak efektu nie było. Ojciec zauważył też, że jak syn ma swoje wyjazdy z kolegami zaplanowane, to też nie chce jechać do matki. Uczestnik zawsze wieczorem przed snem i potem rano przed szkołą pyta syna czy jedzie do mamy i zaraz ze szkoły zawozi go do mamy, jak syn się zdecyduje; przy czym są też sytuacje, że nieraz Ł. w ostatnim momencie zmienia zdanie, że jednak nie jedzie do mamy. Odnośnie wyjazdu w soboty to dzień wcześniej ojciec pyta syna czy jedzie do mamy, bo od rana musi syna zawieźć, więc musi też sobie zaplanować swoje prace.

Dowód: zeznania wnioskodawczyni K. S. k. 60-61; zeznania uczestnika A. S. k. 61-62, zeznania świadków: Ł. S. (2) k. 57v-58vv, M. D. k. 58-59v, dowody z dokumentów na kartach: 3-8, 26-27, 29-31 akt przedmiotowej sprawy.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania stron oraz zeznania powołanych wyżej świadków w zakresie, w jakim znalazły one odzwierciedlenie w dokonanych powyżej ustaleniach faktycznych, bowiem ten zakres ich zeznań jest przekonujący; ponadto ten zakres ich zeznań układa się w pewną logiczną całość z pozostałym powołanym wyżej materiałem dowodowym. Zeznania stron jak i świadków w pozostałym zakresie dotyczyły okoliczności świadczących o istnieniu konfliktu pomiędzy stronami m.in. w sferze dotyczącej kontaktów wnioskodawczyni z synem Ł., który mieszka z ojcem oraz kontaktów uczestnika z drugim synem stron F., który mieszka z matką, jednakże - w ocenie Sądu - skupianie się na tym nie miało istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia o zasadności żądania wniosku w tej sprawie.

Dowody z dokumentów wskazanych wyżej nie były kwestionowane przez strony, Sąd również nie dopatrzył się okoliczności mogących budzić wątpliwości co do ich prawdziwości.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 598 ¹⁵ § 1 kpc jeżeli osoba, pod której pieczą dziecko pozostaje, nie wykonuje albo niewłaściwie wykonuje obowiązki wynikające z orzeczenie albo z ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, sąd opiekuńczy, uwzględniając sytuację majątkową tej osoby, zagrozi jej nakazaniem zapłaty na rzecz osoby uprawnionej do kontaktu z dzieckiem oznaczonej sumy pieniężnej za każde naruszenie obowiązku. W przypadku K. S. i A. S. będących rodzicami małoletniego Ł. S. (1) zamieszkującego na co dzień z ojcem zaistniała taka sytuacja, że na wniosek matki chłopca Sąd Rejonowy w Brodnicy postanowieniem z dnia 30 grudnia 2020r. w sprawie o sygn. akt III Nsm 220/20 postanowił zagrozić A. S. nakazaniem zapłaty na rzecz K. S. sumy pieniężnej w wysokości 300 zł (trzysta złotych) za każde naruszenie obowiązków wynikających z orzeczenia w przedmiocie kontaktów z małoletnim Ł. S. (1) tj. z pkt I 1-4 i 6-7 postanowienia Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 15 kwietnia 2019r. wydanego w sprawie o sygn. akt I C 90/19 z powództwa K. S. przeciwko A. S. o rozwód.

Natomiast zgodnie z przepisem art. 598 ¹⁶ § 1 kpc, jeżeli osoba, której sąd opiekuńczy zagroził nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej, nie wypełnia nadal swego obowiązku, Sąd opiekuńczy nakazuje jej zapłatę należnej sumy pieniężnej, ustalając jej wysokość stosownie do liczby naruszeń. Sąd może w wyjątkowych wypadkach zmienić wysokość sumy pieniężnej, o której mowa w art. 598 ¹⁵ kpc, ze względu na zmianę okoliczności.

W ocenie Sądu - w okolicznościach przedmiotowej sprawy uznać należy, że faktycznie miały miejsce sytuacje, w których uczestnik A. S. nie przywoził syna Ł. na kontakty z matką i miało to miejsca w datach wskazanych przez wnioskodawczynię we wniosku. Okoliczność ta była bezsporna pomiędzy stronami, natomiast każda ze stron odmiennie przedstawiała przyczynę zaistniałej sytuacji, na co wskazywano szczegółowo wyżej. Reasumując generalnie wnioskodawczyni przyczyn zaistniałej sytuacji upatrywała w okolicznościach leżących po stronie ojca chłopca i to okolicznościach przez niego zawinionych. Natomiast uczestnik postępowania A. S. kategorycznie zaprzeczył, aby celowo i świadomie utrudniał kontakty matki z ich małoletnim synem Ł. i przedstawiał on sytuację w ten sposób, że jeśli kontakty K. S. z synem Ł. nie odbywają się, to nie wynika to z przyczyn leżących po jego stronie, lecz z woli syna. Syn po prostu częstokroć nie chce spotykać się z matką, bowiem nadal nie toleruje jej partnera życiowego. Uczestnik wskazywał, że dziecko od początku nie akceptowało partnera życiowego matki i okoliczność ta znalazła odzwierciedlenie we wnioskach opinii biegłych z (...) w T. wydanej na potrzeby toczącego się postępowania rozwodowego. Matka natomiast nie akceptuje woli dziecka i pomimo jego próśb, aby jej partner nie był obecny przy kontaktach, nie respektowała tych próśb patrząc wyłącznie na własne dobro a nie na uczucia dziecka. Pomimo tego, że obiecała synowi, że jej partner nie będzie obecny przy kolejnych spotkaniach, sytuacja powtórzyła się, co zaburzyło zaufanie dziecka do matki.

Istotne znaczenie i zarazem przekonujące Sąd o braku zawinionych, leżących po stronie ojca dziecka okoliczności mających być przyczyną braku kontaktów syna Ł. z matką w datach wskazanych we wniosku miała też opinia psychologiczna nr 13/2021r. z dnia 14.06.2021r. wydana na prośbę A. S. przez psychologa K. Z.. Z informacjami zawartymi w tej opinii korespondują zeznania uczestnika A. S., jak również zeznania świadka M. D.. Ponadto okoliczności zawarte w tej opinii wcześniej były już wskazywane w opinii biegłych z (...) w T. wydanej w toku sprawy rozwodowej rodziców małoletniego Ł. i jego starszego brata F.. W obecnej opinii psychologicznej wskazano, że postawa ojca chłopca wobec niego jest właściwa, wspierająca, pełna troski. Ojciec swoimi uwagami wspiera samodzielność syna, wzmacnia jego poczucie kompetencji. Psycholog zauważył również, że ojciec dobrze rozpoznaje potrzeby syna i właściwie na nie reaguje.

Ponadto istotne jest to - co zauważyła też sama wnioskodawczyni - od pewnego czasu syn Ł. sam decyduje, kiedy chce zrealizować kontakt z matką a kiedy nie chce tego kontaktu realizować i nie da się nic w tym zakresie zrobić na siłę. Dodatkowo zauważyć należy to, na co wskazały strony - że Sąd Okręgowy prowadzący sprawę o rozwód pomiędzy nimi – obecnie zadecydował o ponownym dopuszczeniu dowodu z opinii biegłych z (...) w T. na okoliczność ustalenia sposobu kontaktów małoletnich dzieci stron z każdym z rodziców uznając, że obecnie obaj chłopcy są już starsi i w szerszym zakresie sami mogą wskazać, jaki sposób ustalenia kontaktów z każdym z rodziców będzie najlepiej odpowiadał ich potrzebom. Powyższe dodatkowo utwierdza Sąd w przekonaniu, że istotna jest w realizacji dotychczas ustalonych kontaktów małoletniego Ł. z jego matką wola chłopca. Tym samym też przekonujące jest dla Sądu tłumaczenie ojca małoletniego, że kiedy tylko chłopiec wyrażał wolę wyjazdu do matki na kontakt, to ojciec go do niej zawoził. Natomiast brak realizacji kontaktu wynikał jedynie z tego, że chłopiec nie chciał w danym czasie pojechać do matki.

Wobec braku zawinionych, leżących po stronie uczestnika okoliczności, które miałyby być przyczyną niezrealizowania kontaktów syna Ł. z matką w datach wskazanych we wniosku - Sąd uznał wniosek K. S. za bezzasadny.

Jedynie dodatkowo można wskazać, że część spośród dat niezrealizowanych kontaktów matki z synem dotyczy okresu, kiedy nie było jeszcze prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego w Brodnicy z dnia 30 grudnia 2020r. wydane w sprawie I. N. 220/20, którym Sąd zagroził uczestnikowi A. S. nakazaniem zapłaty określonej sumy pieniężnej za każde naruszenie obowiązków wynikających z orzeczenia w przedmiocie kontaktów z małoletnim synem Ł. S. (1) - postanowienie to uprawomocniło się 19 kwietnia 2021r. Tak więc odnośnie niezrealizowanych kontaktów sprzed tej daty nie można - zdaniem Sądu – również z tego powodu wyciągać negatywnych konsekwencji wobec uczestnika postępowania.

Ponadto dodatkowo można wskazać, że nieznaczna część spośród wskazanych dni niezrealizowanych kontaktów matki z synem Ł. wynikała z ustalonego przez Sąd Okręgowy w Toruniu w postanowieniu w przedmiocie zabezpieczenia kontaktów matki z synem Ł. tj. były to jedynie te soboty, które równocześnie były sobotami nieparzystymi, natomiast zdecydowana większość niezrealizowanych kontaktów wypadała w dni, które za obopólną zgodą stron zostały zmienione w stosunku do postanowienia ustalającego te kontakty w drodze zabezpieczenia. Strony dokonały tej zmiany sposobu kontaktów po sugestii psychologa, do którego w przeszłości wspólnie się udały wraz z synem i to rozwiązanie zaproponowane im przez psychologa przez pewien okres dobrze pomiędzy nimi i dziećmi funkcjonowało. Tak więc zdecydowana większość spośród dni niezrealizowanych kontaktów matki z synem Ł., za które wnioskodawczyni domagała się nakazania uczestnikowi zapłaty, nie wynikała z tytułu wykonawczego, jaki w czasie orzekania w sprawie w dalszym ciągu stanowiło postanowienie Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 15 kwietnia 2019r., sygn. akt I C 90/19 w przedmiocie zabezpieczenia kontaktów stron z ich małoletnimi dziećmi. Wobec tego nie można było - pomimo zagrożenia uczestnikowi A. S. postanowieniem Sądu Rejonowego w Brodnicy z dnia 30 grudnia 2020r., sygn. akt III Nsm 220/20 nakazaniem zapłaty określonej sumy pieniężnej za każde naruszenie obowiązków wynikających z orzeczenia w przedmiocie kontaktów z małoletnim synem Ł. S. (1) - nakazać zapłaty określonej sumy pieniężnej za niezrealizowanie kontaktów syna Ł. z matką.

Reasumując analiza powyższego skłoniła Sąd do rozstrzygnięcia mającego odzwierciedlenie w postanowieniu tj. Sąd postanowił: oddalić wniosek - o powyższym orzeczono w punkcie 1) postanowienia po myśli art. 598 ¹⁶ § 1 kpc a contrario. Rozstrzygnięcia tego dokonano – uznając wniosek na niezasadny - z uwagi okoliczności wskazane i omówione szczegółowo wyżej w rozważaniach i poczynionych przez Sąd ustaleniach faktycznych.

W punkcie 2) postanowienia Sąd rozstrzygnął o kosztach postępowania ustalając, iż każda ze stron ponosi koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie - o powyższym orzeczono po myśli art. 520 § 1 kpc uznając, że powyższe jest uzasadnione okolicznościami sprawy oraz dokonanym rozstrzygnięciem w sprawie.