Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lutego 2020r.

Sąd Rejonowy w Brodnicy I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Magdalena Pniewska
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Kamila Kosiorek

po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2020 r. w Brodnicy

sprawy z powództwa (...) 2 Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w G.

przeciwko K. S. (1)

o zapłatę

1/ zasądza od pozwanego K. S. (1) na rzecz powoda (...) 2 Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w G. kwotę 4 119,58 zł (cztery tysiące sto dziewiętnaście złotych 58/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 5 kwietnia 2019r. do dnia zapłaty,

2/ oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3/ nie obciąża pozwanej obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz powoda,

4/ przyznaje ze Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Brodnicy na rzecz ustanowionego z urzędu pełnomocnika radcy prawnego M. U. kwotę 1200 zł (jeden tysiąc dwieście złotych) powiększoną o należny podatek od towarów i usług tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanej z urzędu.

Sędzia

/M. P. /

Sygn. akt I C 1091/19

UZASADNIENIE

Powód (...) 2 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz (...) w G. w dniu 05 kwietnia 2019 roku złożył do tutejszego Sądu pozew o zasądzenie od pozwanej K. S. (1) kwoty 6.047,74 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 05 kwietnia 2019 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazał, że pozwana zawarła z poprzednim wierzycielem – (...) sp. z o.o. w W. w dniu 23 sierpnia 2018 roku umowę pożyczki, jednakże nie spłacała pożyczki w terminie wobec czego wypowiedziano jej umowę. Następnie pierwotny wierzyciel zbył na rzecz powoda wierzytelność w ramach umowy z 04 września 2018 roku. Wskazał, że na dochodzoną kwotę składały się 2.940,55 zł tytułem niespłaconego kapitału, 178,97 zł tytułem odsetek i 2.928,22 zł tytułem opłaty przygotowawczej i administracyjnej.

W dniu 01 lipca 2019 roku tutejszy Sąd w sprawie o sygn. akt I Nc 371/19 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodny z żądaniem pozwu.

Od tegoż nakazu pozwana wniosła sprzeciw, zaskarżając go w całości. Wskazała, że złożyła wniosek o upadłość konsumencką.

W odpowiedzi na zapytanie wystosowane przez tutejszy Sąd do Sądu Rejonowego w Toruniu- Wydziału V Gospodarczego, Sąd ten pismem z dnia 04 grudnia 2019 roku wskazał, że nie został złożony wniosek o ogłoszenie upadłości K. S. (1).

Powód w ramach pisma procesowego z dnia 15 listopada 2019 roku podtrzymał swe żądania, jak również wskazał precyzyjnie w jaki sposób wyliczył zadłużenie.

Pismem procesowym z dnia 20 stycznia 2020 roku pozwana wniosła o oddalenie powództwa, a w przypadku jego uwzględnienia, o rozłożenie świadczenia na raty i nieobciążanie jej kosztami procesu. Wskazała, że w jej ocenie umowa zawierała abuzywne klauzule, zwłaszcza w zakresie znacznie zawyżonej prowizji, jak również sposobu rozliczania dokonywanych przez pozwaną wpłat. Umowa była w jej ocenie sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Zakwestionowała także skuteczność umowy cesji. Wobec powyższego, w ocenie pozwanej powództwo należy oddalić, jako nieudowodnione. Na rozprawie w dniu 20 stycznia 2020 roku wniosła o rozłożenie świadczenia na co najmniej 30 rat.

Pismem procesowym z dnia 12 lutego 2020 roku powód podtrzymał swe żądania. Zaprzeczył, by w umowie były zawarte klauzule abuzywne, jak również odniósł się szczegółowo do pozostałych zarzutów pozwanej wskazując, że nie mogą zasługiwać na uwzględnienie.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 23 sierpnia 2018 roku pozwana K. S. (1) zawarła z (...) Sp. z o.o. w W. umowę pożyczki nr (...). Całkowita kwota pożyczki wynosiła 3000 zł, opłata przygotowawcza 750,12 zł, prowizja administracyjna 2.249,52 zł, a łączne zobowiązanie do zapłaty wynosiło 6.567,60 zł. Umowa miała być spłacana w 42 miesięcznych ratach, zgodnie z harmonogramem. Pożyczka była oprocentowana na 10% i łączna wysokość odsetek wynosiła 567,96 zł. Ponadto przewidziano odsetki od zadłużenia przeterminowanego, a także prawo wypowiedzenia umowy w przypadkach szczegółowo wskazanych w treści umowy. Najważniejsze aspekty umowy zostały ponadto wskazane w formularzu informacyjnym.

(dowód: zeznanie K. S. – k. 118 verte – 119 akt, umowa z załącznikami – k. 15 – 25 akt, formularz informacyjny - k. 79 – 83 akt, harmonogram spłaty- k. 84-85 akt, informacja- k. 87-91 akt)

W dniu 27 grudnia 2018 roku skierowanego do pozwanej ostateczne wezwanie do zapłaty. W dniu 21 stycznia 2019 roku skierowano do niej natomiast wypowiedzenie umowy.

(dowód: kopia wezwania – k. 11 – 12 akt, kopia wypowiedzenia – k. 13 – 14 akt, kopie potwierdzeń nadania – k. 73 – 75 akt)

Poprzedniego wierzyciela łączyła z powodem (...) 2 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz (...) w G. umowa sekurytyzacji z dnia 04 września 2018 roku, zgodnie z którą powód nabył prawo do wierzytelności stanowiących załącznik do umowy, z przedłożonego załącznika wynikało, że przedmiotem cesji była również wierzytelność wobec pozwanej. O cesji zawiadomiono pozwaną wzywając ją do zapłaty wskazanej kwoty pismem z dnia 8 marca 2019 roku.

(dowód: umowa z 04.09.2018 roku z załącznikiem – k. 40 – 42 akt, kopia zawiadomienia – k. 9 – 10 akt)

Sąd zważył, co następuje:

Przedstawiony powyżej stan faktyczny ustalony został w oparciu o dokumenty dołączone do pozwu, które – w ocenie Sądu – nie budziły wątpliwości co do ich autentyczności i prawdziwości, dlatego tez Sąd uznał je za wiarygodną podstawę ustaleń faktycznych. Podobnie, Sąd ocenił zeznania pozwanej, zwłaszcza, że co należy podkreślić, pozwana potwierdziła, że zwarła umowę pożyczki z pierwotnym wierzycielem.

W pierwszej kolejności należało zbadać legitymacja procesową powoda. Zgodnie z przepisem art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania, a wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Zgodnie z przepisem art. 510 § 1 k.c., umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Dokumenty w postaci umowy sekurytacji oraz załącznika do tej umowy zostały przedłożone w formie odpisów poświadczonych za zgodność z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika radcę prawnego. Należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 129 k.p.c. strona powołująca się w piśmie na dokument obowiązana jest na żądanie przeciwnika złożyć oryginał dokumentu w sądzie jeszcze przed rozprawą. Jednakże, zamiast oryginału dokumentu strona może złożyć odpis dokumentu, jeżeli jego zgodność z oryginałem została poświadczona przez notariusza albo przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub radcą Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej.

W tym miejscu wskazać należy, że dołączony do umowy cesji załącznik wyraźnie wymieniał wierzytelność przysługującą wobec pozwanej, w tym wskazując jej wysokość oraz numer umowy pożyczki, z której ta wierzytelność wynikała. Umowa była prawidłowa i ważna, a zatem powód skutecznie wykazał nabycie wierzytelności i tym samym również swoją legitymację procesową.

Na podstawie przepisu art. 720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Z kolei w myśl art. 3 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim (tj. z dnia 16 maja 2019 r. (Dz.U. z 2019 r. poz. 1083) przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255 550 złotych albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi, przy czym za umowę o kredyt konsumencki uważa się w szczególności między innymi umowę pożyczki.

Poprzedni wierzyciel zawarł umowę z pozwaną w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, jako przedsiębiorca (art. 43 ¹ k.c.) natomiast pozwana jako osoba fizyczna - konsument (art. 22 ¹ k.c.).

W myśl art. 385 ¹ § 1 k.c. postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny, przy czym jeżeli postanowienie umowy zgodnie z § 1 nie wiąże konsumenta, strony są związane umową w pozostałym zakresie. (§ 2). § 3 cytowanego przepisu stanowi zaś, że nieuzgodnione indywidualnie są te postanowienia umowy, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. W szczególności odnosi się to do postanowień umowy przejętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta.

Klauzulą niedozwoloną jest zatem postanowienie umowy zawartej z konsumentem (lub wzorca umownego), które spełnia (łącznie) wszystkie przesłanki określone w przepisie art. 385 ¹ k.c. tj.:

1) nie jest postanowieniem uzgodnionym indywidualnie;

2) nie jest postanowieniem w sposób jednoznaczny określającym główne świadczenia stron;

3) kształtuje prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy.

Umowa w ocenie Sądu nie wykraczała poza granice swobody umów określone w art. 353 ¹ k.c. Treść stosunku lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Sąd nie uznał, by wskazane w treści umowy świadczenie uboczne rażąco naruszały interesy pozwanej jako konsumenta. Umowę należało zatem uznać za wiążącą strony.

Regulacje szczegółowe odnośnie wysokości tzw. pozaodsetkowych kosztów kredytu znajdują się w art. 36a w ustawie z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim. Wskazać należy, że wysokość kosztów zastrzeżonych w niniejszej umowie nie przekraczała wysokości maksymalnych dopuszczalnych pozaodsetkowych kosztów kredytu.

Tym niemniej podkreślić należy, że powód niezasadnie dochodził od pozwanej zapłaty kwoty opłaty administracyjnej w wysokości za cały okres, na jaki pierwotnie została zawarta umowa pożyczki. Jak wynikało bowiem z definicji numer 16 zawartej w § 1 umowy pożyczki prowizja administracyjna oznaczała pozaodsetkowy koszt umowy, który pożyczkobiorca zobowiązany był uiścić tytułem obsługi umowy pożyczki ratalnej. Prowizja administracyjna miała być naliczana proporcjonalnie do okresu rzeczywistego kredytowania, płatna w ratach zgodnie z harmonogramem. Umowa łącząca strony została rozwiązana na skutek jej wypowiedzenia przez pożyczkodawcę z dniem 7 marca 2019 toku. Tym samym, w ocenie Sądu zasadnym było naliczenie prowizji administracyjnej jedynie za okres 6 miesięcy. Natomiast, w ocenie Sądu żądanie jej zapłaty za okres po rozwiązaniu umowy stron było niezgodne z postanowieniami samej umowy.

Z tego względu, po dokonaniu stosownego obniżenia opłaty z tego tytułu, Sąd zasądził od pozwanej, na rzecz powoda kwotę 4.119,58 zł wraz z odsetkami, o których orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. Dalej idące powództwo jako nieuzasadnione, należało oddalić, o czym Sąd orzekł w punkcie drugim sentencji wyroku.

Orzeczenie o kosztach w punkcie trzecim sentencji wyroku Sąd oparł o treść przepisu art. 102 k.p.c., zgodnie z którym w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami.

W ocenie Sądu sytuacja pozwanej jest bardzo trudna, albowiem pozwana ma wiele długów, a przy tym bardzo niskie dochody. Mieszka z córką, która również ma wiele długów i niskie dochody. Pozwana z trudem się utrzymuje, a zatem dodatkowe obciążenie jej kosztami procesu mogłoby pogłębić jej i tak już trudną sytuację. Wobec powyższego Sąd odstąpił od obciążenia jej kosztami procesu na rzecz powoda.

Jednocześnie z uwagi na sytuację majątkową pozwanej Sąd uznał, że rozłożenie należnego od niej świadczenia na raty byłoby niecelowe. Pozwana nie ma bowiem realnej możliwość spłaty zadłużenia w ratach. Osiągane przez nią dochody z trudem wystarczają jej na utrzymanie. Brak jest zatem realnych przesłanek do przyjęcia, że pozwana spłacałaby raty nawet w bardzo niskiej wysokości. Tym samym, mając na uwadze także interes strony powodowej Sąd nie zdecydował o rozłożeniu należnego od pozwanej świadczenia na raty.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanej z urzędu orzeczono w oparciu o § 8 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (tj. z dnia 30 listopada 2018 r. (Dz.U. z 2019 r. poz. 68).

/Sędzia

M. P./

Z/

1)  Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanej,

2)  Z uwagi na zarządzenie prezesa Sądu Rejonowego w Brodnicy numer 17/20 z dnia 19 marca 2020 roku wstrzymać wysyłkę powyższych pism sądowych aż do odwołania,

3)  Za 14 dni lub z apelacją.

B., 20.03.2020 roku

Sędzia

KLAUZULA WYKONALNOŚCI

Dnia 03/07/2020r.

Sąd Rejonowy w Brodnicy, Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Brodnicy stwierdza, że niniejszy tytuł uprawnia do egzekucji w zakresie punktu 1 oraz poleca wszystkim organom, urzędom oraz osobom których to może dotyczyć, aby postanowienia tytułu niniejszego wykonały, a gdy o to prawnie będą wezwane, udzieliły pomocy.

Orzeczenie podlega wykonaniu jako prawomocne / natychmiast wykonalne.

Prawomocne dnia: r.

Tytuł wykonawczy wydano r.pr. D. I. na wniosek / z urzędu.

Koszty postępowania klauzulowego należne wierzycielowi od dłużnika wynoszą 120,00 zł w tym koszty zastępstwa prawnego 120,00 zł.

Wierzyciel: NIP – (...), (...) 886

Dłużnik: PESEL (...) .

Sędzia Sądu Rejonowego / Referendarz Sądu Rejonowego