Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6. marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu w składzie:

Przewodniczący – S.S.O. Rafał Sadowski (spr.)

Sędziowie: S.S.O. Aleksandra Nowicka

S.S.O. Lech Gutkowski

Protokolant – st. sekr. sąd. Katarzyna Kotarska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Toruniu Barbary Dryzner

po rozpoznaniu w dniu 6. marca 2014 r.

sprawy T. S. – oskarżonego z art. 270§1 kk oraz z art. 270§3 kk,

na skutek apelacji wniesionej przez Prokuratora Rejonowego w Toruniu – Centrum-Zachód,

od wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 22. października 2013 r., sygn. akt VIII K 1342/13,

I.  uchyla zaskarżony wyrok w punkcie II. i III. tego wyroku i w tym zakresie – tj. w odniesieniu do czynu z art. 270§3 kk – postępowanie karne wobec oskarżonego T. S. umarza na mocy art. 17§1 pkt 7 kpk, zaś wydatkami poniesionymi w tym zakresie w obydwu instancjach obciąża Skarb Państwa;

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Toruniu) 60 (sześćdziesiąt) zł tytułem jednej opłaty za obie instancje i obciąża go wydatkami poniesionymi w sprawie w związku ze skazaniem go za czyn z art. 270§1 kk.

Sygn. akt IX Ka 708/13

UZASADNIENIE

T. S. został oskarżony o to, że:

1.  w dniu 7 września 2000 r. w T. podrobił zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków w ten sposób, że wypisał treść i złożył podpis za główną księgową A. Z. i opieczętował w celu posłużenia się nim jako autentycznym - tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 kk

2.  w dniu 24 października 2000 r. w T. czynił przygotowania do fałszerstwa dokumentów przez nabycie świadectwa ukończenia technikum, zasadniczej szkoły i zaświadczeń o zatrudnieniu - tj. o przestępstwo z art. 270 § 3 kk

Wyrokiem z dnia 22 października 2013 r. Sąd Rejonowy w Toruniu, sygn. akt VIII K 1342/13, uznał:

w pkt I - oskarżonego za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt 1 aktu oskarżenia tj. za winnego popełnienia przestępstwa z art. 270 § 1 kk i za to, na mocy art. 270 § 1 kk, wymierzył mu karę grzywny w wysokości 60 stawek dziennych po 10 złotych stawka

w pkt II - oskarżonego za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt 2 aktu oskarżenia tj. za winnego popełnienia przestępstwa z art. 270 § 3 kk i za to, na mocy art. 270 § 3 kk, wymierzył mu karę grzywny w wysokości 60 stawek dziennych po 10 złotych stawka

w pkt III - na mocy art. 85 kk i art. 86 § 1 i § 2 kk w miejsce w/w jednostkowych kar grzywny wymierzył oskarżonemu karę łączną grzywny w wysokości 120 stawek dziennych po 10 złotych stawka

Zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 złotych tytułem opłaty, kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Wyrok ten zaskarżył na korzyść oskarżonego w odniesieniu do rozstrzygnięcia dotyczącego odpowiedzialności za czyn z art. 270 § 3 kk oskarżyciel publiczny, zarzucając rażącą obrazę przepisów prawa procesowego w postaci art. 17 § 1 pkt 7 kpk poprzez uznanie oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu z art. 270 § 3 kk, w sytuacji, gdy postępowanie co do tego czynu zostało prawomocnie umorzone postanowieniem Sądu Rejonowego w T.z dnia 31 grudnia 2010 r.

W oparciu o powyższe skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uchylenie rozstrzygnięć zawartych w pkt II i III.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżyciela publicznego okazała się zasadna.

Trafnie wskazał on na dopuszczenie się przez sąd orzekający naruszenia przepisów postępowania, które stosowanie do art. 439 § 1 pkt 8 kpk kwalifikować należy jako tzw. bezwzględną przyczynę odwoławczą. Zaskarżony wyrok w odniesieniu do orzeczenia o odpowiedzialności oskarżonego za czyn zarzucany mu w pkt V aktu oskarżenia faktycznie wydany został z obrazą art. 17 § 1 pkt 7 kpk, bowiem sąd ponownie wyrokował w tym przedmiocie, mimo tego, że postępowanie co do tego czynu oskarżonego zostało już wcześniej prawomocnie zakończone wydaniem postanowienia o umorzeniu postępowania z uwagi na przedawnienie jego karalności (postanowienie Sądu Rejonowego w T.z dnia 31 grudnia 2010 r. - k. 441).

Stwierdzenie powyższego uchybienia obligowało sąd odwoławczy do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uchylenie rozstrzygnięć wydanych z naruszeniem powagi rzeczy osądzonej, tzn. zawartego w pkt II wyroku orzeczenia o odpowiedzialności oskarżonego za czyn z pkt V aktu oskarżenia i zawartego w pkt III wyroku orzeczenia o karze łącznej łączącej wymierzoną za niego karę z karą za inny czyn przypisany oskarżonemu w pkt I wyroku, i umorzenia wobec niego postępowania karnego w tym zakresie na podstawie art. 17 § 1 pkt 7 kpk.

W pozostałej części – tj. co zawartego w pkt I wyroku rozstrzygnięcia, którym oskarżony został uznany za winnego popełnienia czynu z art. 270 § 1 kk zarzucanego mu w pkt IV aktu oskarżenia - zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy. Sąd odwoławczy nie dopatrzył się w tym zakresie w zaskarżonym orzeczeniu żadnych uchybień mogących stanowić bezwzględne przyczyny odwoławcze, będących podstawą do uchylenia wyroku z urzędu.

Wydatkami postępowania za obie instancje odnośnie czynu z pkt V aktu oskarżenia na podstawie art. 630 kpk obciążano Skarb Państwa. Natomiast w związku ze skazaniem za czyn z art. 270 § 1 kk na mocy art. 634 kpk w zw. z art. 627 kpk i art. 3 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983, nr 49, poz. 223 ze zm.) sąd odwoławczy zasądził od oskarżonego na rzecz Sądu Rejonowego kwotę 60 zł tytułem jednej opłaty za obie instancje oraz obciążył go wydatkami poniesionymi w sprawie.