Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25. stycznia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu w składzie:

Przewodniczący – S.S.O. Rafał Sadowski (spr.)

Sędziowie: S.S.O. Andrzej Walenta

S.S.O. Justyna Kujaczyńska-Gajdamowicz

Protokolant – staż. Mateusz Holc

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Grudziądzu Michała Szymańskiego,

po rozpoznaniu w dniu 25. stycznia 2018 r.

sprawy H. P. (1) , oskarżonego z art. 178a§1 kk;

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora,

od wyroku Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 6. czerwca 2017 r., sygn. akt II K 1137/15,

I.  zaskarżony wyrok w całości utrzymuje w mocy;

II.  kosztami procesu w postępowaniu odwoławczym obciąża Skarb Państwa.

IX Ka 562/17

UZASADNIENIE

Apelacja nie jest zasadna. W tej sprawie oczywistym jest, że oskarżony prowadził samochód po wypiciu jakiejś ilości alkoholu, bowiem wynika to z zeznań żony oskarżonego, których sąd meriti bynajmniej nie zakwestionował. Problem tkwi w tym, że brak jest materiału dowodowego, który pozwoliłby ustalić jaki był stan upojenia alkoholowego oskarżonego – czy przekroczył on granicę statuującą przestępstwo z art. 178a kk, czy też chociażby osiągnął stan statuujący wykroczenie z art. 87§1 kw. Retrospektywna opinia biegłego, uwzględniająca także wyjaśnienia oskarżonego w takim zakresie w jakim nie dało się ich podważyć, w istocie nie daje podstaw do ustalenia jaki był poziom alkoholu we krwi oskarżonego w czasie, gdy prowadził on samochód, lub do jakiego poziomu jego stan zmierzał na skutek ilości alkoholu spożytej wcześniej (czyli przed zakończeniem jazdy). W tej sytuacji sąd 1-szej instancji nie mógł wydać innego orzeczenia niż uniewinnienie oskarżonego.

W związku z tym prokurator w swojej apelacji zaproponował, aby sąd (przy ponownym rozpoznaniu sprawy – czego domagała się apelacja) podjął próbę ustalenia stanu upojeni alkoholowego w oparciu o analizę ilości alkoholu i czasu jego spożycia przez oskarżonego wynikających z zeznań jego żony. O ile ta propozycja sama w sobie nie jest pozbawiona słuszności, o tyle analiza zebranego materiału dowodowego – a w szczególności zeznań żony oskarżonego – nie prowadzi do wniosku, by możliwość takiego ustalenia w ogóle istniała. Z jej zeznań wynika bowiem, że oskarżony „pił piwo T.” wraz ze swoim pomocnikiem przed godzina 16-tą, o której świadek wyjechała z domu, zaś samochód zaczął prowadzić ok. godziny 19-tej. Abstrahując nawet od okoliczności, że wiedza posiadana przez sąd z urzędu (czyli z innych, podobnych spraw) prowadzi do wniosku, iż wypicie jednego półlitrowego piwa „T.” (o zawartości alkoholu maksimum 6%) na trzy godziny przed rozpoczęciem jazdy samochodem nie prowadziłoby chociażby do stanu „po użyciu alkoholu” (pozwalającego stwierdzić wykroczenie z art. 87§1 kw), zauważyć należy, że z zeznań zony oskarżonego wynika jednoznacznie, że pił on piwo wraz ze swoim pomocnikiem, a więc nadal pozostają wątpliwości, czy wypili oni razem jedno piwo (i w jakich proporcjach), czy też każdy wypił po jednym piwie lub więcej. Tych wątpliwości nie da się wyjaśnić z pomocą innych dowodów bowiem H. O. (czyli „pomocnik” oskarżonego) także został już przesłuchany i nie potwierdził zeznań H. P. (2), by on lub oskarżony pili wówczas alkohol (co w świetle zeznań zony oskarżonego nie jest przekonywujące, ale też trudno sobie wyobrazić, by przy ponownym rozpoznaniu sprawy tenże świadek zmienił swoje zeznania!).

Dlatego sad odwoławczy uznał, że wątpliwości, które doprowadziły do uniewinnienia oskarżonego na zasadzie in dubio pro reo są nieusuwalne, nawet po przeprowadzeniu czynności dowodowych zaproponowanych w apelacji prokuratora i w konsekwencji utrzymał zaskarżony wyrok w mocy.