Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 4 czerwca 2013 r. Sąd Rejonowy w Toruniu umorzył postępowanie na podstawie art. 505 ³⁷ §1 k.p.c. Uprzednio, postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2013 r. Sąd ten odmówił dopuszczenia do udziału w sprawie pełnomocnika powoda A. K., który legitymował się umową stałego zlecenia, wskazując, że przepis art. 87 § 1 k.p.c. w części dotyczącej stałego zlecenia nie może służyć obchodzeniu przepisów o adwokaturze i radcach prawnych. Taka zaś sytuacja miała miejsce, gdyż umowa stałego zlecenia z tym pełnomocnikiem została zawarta po dniu wniesienia przez niego pozwu. W rezultacie zarządzeniem doręczonym dnia 8 maja 2013 r. powód został zobowiązany do uzupełnienia braków formalnych pozwu przez złożenie podpisanego pozwu sporządzonego na urzędowym formularzu wraz z odpisem – w terminie dwóch tygodni pod rygorem umorzenia postępowania, który to termin upłynął bezskutecznie.

W zażaleniu na powyższe postanowienie powód wywodził, że Sąd I instancji nie miał podstaw do umorzenia postępowania, zaś występującemu w jego imieniu pełnomocnikowi pełnomocnictwo zostało udzielone w dniu 3 października 2011 r. jako osobie pozostającej w stałym stosunku zlecenia i nie ulegało zmianie. Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kosztów postępowania zażaleniowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zaskarżone postanowienie podlegało uchyleniu.

Pozew został wniesiony w dniu 23 listopada 2012 r.

Skarżący przedłożył wraz z zażaleniem umowę stałego zlecenia zawartą w dniu 3 października 2011 r między nim (w poprzednim brzmieniu firmy tj. (...) sp. z o.o.) a A. K.., której przedmiotem było m.in. stałe nadzorowanie przez przyjmującego zlecenie spłacalności pożyczek udzielonych przez zleceniodawcę konsumentom– pożyczkobiorcom, bieżący kontakt z pożyczkobiorcami, monitorowanie wykonywania przez konsumentów zobowiązań wynikających z umów pożyczek i podejmowanie działań windykacyjnych wobec pożyczkobiorców (k. 60, § 1 umowy). Umowa została pierwotnie zawarta na czas określmy do dnia 30 czerwca 2012 r. (§ 3 umowy); następnie aneksem nr (...) z dnia 29 czerwca 2012 r. została przedłużona do dnia 31 grudnia 2012 r. (k. 61). Wprawdzie aneks jest datowany na 29 czerwca 2011 r. jednak nie ulega wątpliwości, że w grę wchodzi oczywista omyłka, skoro dotyczy on przedłużenia umowy zawartej w dniu 3 października 2011r. a więc wcześniej. Z kolei w ramach uzupełniania braków formalnych pozwu pełnomocnik powoda dołączył aktualną umowę stałego zlecenia o tożsamym przedmiocie, zawartą dnia 14 grudnia 2012 r. na czas nieokreślony (k. 24).

W konsekwencji należy stwierdzić, że pełnomocnik powoda wylegitymował się nieprzerwanym ciągiem umów stałego zlecenia od daty poprzedzającej wniesienie pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym, a przedmiot procesu wchodzi w zakres tych umów. Z tego punktu widzenia dopuszczalność jego występowania w charakterze pełnomocnika w niniejszej sprawie, jako przyjmującego zlecenie (art. 87 § 1 k.p.c.), nie nasuwa zastrzeżeń począwszy od wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Nie było więc było podstaw do odmowy dopuszczenia go do udziału w sprawie, pominięcia zdziałanych przezeń czynności procesowych ani do wzywania powoda bezpośrednio do ponownego uzupełnienia braków formalnych pozwu. Czynności pełnomocnika były bowiem skuteczne.

Zdaniem Sądu Okręgowego skoro zastrzeżenia Sądu I instancji co do źródła pełnomocnictwa zostały wyartykułowane w uzasadnieniu postanowienia umarzającego postępowanie, dopuszczalne było przedłożenie wcześniejszych umów zlecenia na etapie postępowania zażaleniowego.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy postanowił jak w sentencji (art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c.).

Sąd Okręgowy nie orzekł o kosztach postępowania zażaleniowego, gdyż rozstrzygnięcie w tym przedmiocie zależy od wyniku sprawy i powinno zostać zawarte w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie wydanym przez Sąd I instancji (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2011 r. II CZ 203/10, Lex nr 738399).