Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 12 maja 2017 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu VI Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Krepski (spr.)

Sędziowie: SO Małgorzata Bartczak-Sobierajska, SO Jerzy P. Naworski

po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2017 r. w Toruniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) S.A. w T.

przeciwko M. S.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 13 lutego 2017 r., sygn. akt V GNc 4190/15

postanawia:

oddalić zażalenie

Małgorzata Bartczak-Sobierajska Zbigniew Krepski Jerzy P. Naworski

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 13 lutego 2017 r. Sąd Rejonowy w Toruniu w pkt 1 oddalił wniosek pozwanego o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty oraz w pkt 2 odrzucił sprzeciw pozwanego od nakazu zapłaty z dnia 29 stycznia 2016 r., sygn. akt V GNc 4190/15.

W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd Rejonowy wskazał, iż pozwany jako przedsiębiorca mając świadomość wagi odbioru korespondencji z różnego rodzaju instytucji w tym z sądu oraz skutków braku reakcji na taką korespondencję uniemożliwił domownikowi tj. swojej żonie dostęp do skrzynki pocztowej i tym samym pozbawił się wiedzy dotyczącej jaka korespondencja znajduje się w skrzynce. Takiemu działaniu pozwanego należało zdaniem tego Sądu przypisać niedbalstwo i to w cale w stopniu nie najlżejszym. Dlatego też skoro pozwany nie wykazał braku winy w uchybieniu terminowi do złożenia sprzeciwu, to jego wniosek o przywrócenie terminu podlegał oddaleniu. W konsekwencji sprzeciw pozwanej od nakazu zapłaty podlegał odrzuceniu jako spóźniony (k.63-65).

W zażaleniu na rozstrzygnięcie zawarte w pkt 2 pkt powyższego postanowienia pozwany zarzucił naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na wynik sprawy tj.:

1) art. 216 § 1 k.p.c. w związku z art. 227 k.p.c. poprzez nierozpoznanie wniosku dowodowego sformułowanego w treści wniosku o przywrócenie terminu o przesłuchanie pozwanego co do przyczyn nieodebrania przesyłek listowych zawierających nakaz zapłaty wydany w postępowaniu upominawczym w niniejszej sprawie,

2) art. 328 § 2 k.p.c. poprzez niewyjaśnienie przyczyn nieprzeprowadzenia wskazanych wyżej dowodów,

3) art. 139 § 1 k.p.c. poprzez przyjęcie, że nakaz zapłaty wydany w sprawie wraz z odpisem pozwu został doręczony w sposób prawidłowy w trybie opisanym w powołanym przepisie pomimo, że korespondencja sądowa nie została skierowana pod ówczesny adres zamieszkania pozwanego,

4) art. 233 § 1 k.p.c. poprzez brak wszechstronnej ceny zebranego w sprawie materiału dowodowego polegający na pominięciu w tej ocenie:

- faktu, że doręczenie przez komornika sądowego zawiadomienia o zajęciu rachunku bankowego nie jest równoznaczne z doręczeniem nakazu zapłaty wraz z pozwem,

- faktu, że nakaz zapłaty wydany w sprawie nie został doręczony pozwanemu pod adres zamieszkania albowiem w dacie wysłania tych pism pozwany nie zamieszkiwał pod adresem podanym przez powoda,

5) art. 168 § 1 k.p.c. poprzez brak uwzględnienia wniosku o przywrócenie terminu mimo, że pozwany bez swej winy uchybił terminowi do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty,

6) art. 504 § 1 k.p.c. poprzez odrzucenie sprzeciwu od nakazu zapłaty wobec błędnego przyjęcia, ze jest on spóźniony.

Wskazując na powyższe zarzuty pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez wstrzymanie wykonalności nakazu zapłaty wydanego w sprawie oraz uwzględnienie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty, uchylenie z urzędu nadanej mu klauzuli wykonalności, a także przekazanie sprawy do dalszego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji na zasadach ogólnych oraz zwrot kosztów procesu według norm przepisanych, w tym opłaty od zażalenia oraz kosztów zastępstwa procesowego (k.68-71).

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

W ocenie Sądu Okręgowego zażalenie pozwanego – jako bezzasadne – podlegało oddaleniu z mocy art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c.

W sprawie brak jest bowiem podstaw do przyjęcia, że pozwany dokonał czynności procesowej w postaci wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty w terminie wynikającym z art. 504 § 1 k.p.c. w sytuacji gdy Sąd Rejonowy prawidłowo pozostawił w aktach sprawy odpis nakazu zapłaty wraz z odpisem pozwu adresowany do pozwanego ze skutkiem zastępczego doręczenia w dniu 23 lutego 2016 r. stosownie do art. 139 § 1 k.p.c.

W ocenie Sądu Okręgowego brak jest również podstaw do przyjęcia, że pozwany uprawdopodobnił swój wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty stosownie do art. 169 k.p.c. W świetle tego przepisu warunkiem koniecznym do przywrócenia terminu jest, aby niedokonanie czynności procesowej nastąpiło bez winy podmiotu składającego wniosek o jego przywrócenie. Stąd też to na pozwanym domagającym się przywrócenia terminu spoczywał obowiązek wykazania braku zawinienia w uchybieniu terminowi do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty. Znajduje to odzwierciedlenie w treści art. 169 § 2 k.p.c., który zobowiązuje pozwanego do uprawdopodobnienia okoliczności uzasadniających wniosek w piśmie go zawierającym.

W świetle tego przepisu wykluczona jest możliwość uwzględniania zażalenia pozwanego. Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu I instancji, iż pozwany wnosząc o przywrócenie terminu nie zaoferował takich dowodów, które pozwoliłyby uprawdopodobnić, że pozwany nie ponosi winy w terminowym wniesieniu sprzeciwu otrzymał nakazu zapłaty. Również okoliczności podnoszone w niniejszym zażaleniu nie stanowią przesłanki wskazującej na brak winy Odnosząc się do podniesionych w zażaleniu zarzutów należy stwierdzić, iż są one chybione.

I tak nie ma racji pozwany, iż Sąd Rejonowy nie rozpoznał jego wniosku dowodowego o przesłuchanie go w charakterze strony i nie wskazał przyczyn nieprzeprowadzenia tego dowodu.

Wprawdzie faktycznie we wniosku o przywrócenie terminu pozwany wnosił o przesłuchanie go i małżonki S. S. na okoliczność tam wskazane, jednakże na rozprawie w dniu 1 lutego 2017 r. jego pełnomocnik procesowy podtrzymał jedynie wniosek o przesłuchanie w charakterze świadka małżonki S. S., a po przeprowadzeniu tego dowodu pełnomocnik procesowy pozwanego nie złożył żadnych wniosków dowodowych (k.57-58, nagranie 00:03:02, 00:19:44).

Chybiony był też zarzut zażalenia, iż nakaz zapłaty nie został doręczony pozwanemu na ówczesny jego adres zamieszkania; pozwany nawet nie wskazuje w zażaleniu, że zamieszkiwał wówczas pod innym adresem niż pod adresem wskazanym w pozwie; co więcej pozwany nawet nie wskazuje tego adresu pod którym rzekomo wówczas zamieszkiwał. W konsekwencji w próżnię trafia zarzut pozwanego dotyczący skutków doręczenia przez komornika sądowego zawiadomienia o zajęciu jego rachunku bankowego. W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia brak jest ustaleń Sądu w tej kwestii; w szczególności brak jest stwierdzenia, że doręczenie zawiadomienia komorniczego jest równoznaczne z doręczeniem nakazu zapłaty.

Z powyższych względów nieuzasadniony był w końcu zarzut dotyczący rzekomo błędnego przyjęcia, że wniesiony sprzeciw jest spóźniony. W świetle wyżej wskazanych ustaleń i rozważań Sąd Rejonowy trafnie oddalił wniosek pozwanego o przywrócenie terminu doi wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty i trafnie spóźniony sprzeciw odrzucił.

Mając powyższe na uwadze należało orzec jak w sentencji postanowienia.

Małgorzata Bartczak-Sobierajska Zbigniew Krepski Jerzy P. Naworski

(...)

(...)

(...)

(...)

(...)

(...)

(...)