Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 21 lutego 2018 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym :

Przewodniczący SSO Zbigniew Krepski

Sędziowie: SO Jerzy P. Naworski, SO Joanna Rusińska

po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2018 r. w Toruniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w K.

przeciwko I. A.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda na pkt 2 i 3 postanowienia Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 29 listopada 2017 r., sygn. akt V GC 2378/17

postanawia

1)  zmienić pkt 2 (drugi) zaskarżonego postanowienia w ten sposób, że zasądzić od pozwanej I. A. na rzecz powoda (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w K. kwotę 3.331,50 zł (trzy tysiące trzysta trzydzieści jeden złotych pięćdziesiąt groszy) tytułem kosztów procesu,

2)  zmienić pkt 3 (trzeci) zaskarżonego postanowienia w ten sposób, że obniżyć wymienioną tam kwotę do kwoty 913,50 zł (dziewięćset trzynaście złotych pięćdziesiąt groszy),

3)  oddalić zażalenie w pozostałej części,

4)  zasądzić od pozwanej na rzecz powoda kwotę 493,00 zł (czterysta dziewięćdziesiąt trzy złote) złotych tytułem kosztów postępowania zażaleniowego

Jerzy P. Naworski Zbigniew Krepski Joanna Rusińska

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 29 listopada 2017 r., sygn. akt V GC 2378/17, Sąd Rejonowy w Toruniu w sprawie z powództwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w K. przeciwko I. A. o zapłatę w pkt 1) umorzył postępowanie, w pkt 2) zniósł wzajemnie koszty procesu, a w pkt 3) zwrócił powodowi ze Skarbu Państwa-kasy Sądu Rejonowego w Toruniu kwotę 936,00 zł tytułem połowy opłaty od pozwu.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd ten wskazał, że w wobec cofnięcia pozwu przez powoda należało umorzyć postępowanie na podstawie art. 355 1 k.p.c. Orzekając zaś o kosztach procesu Sąd ten kierując się zasadą słuszności wynikającą z art. 102 k.p.c. zniósł wzajemnie koszty procesu mając na uwadze, że wytoczenie powództwa było niecelowe skoro ostatecznie wzajemne należności strony zostały rozliczne w wyniku potrąceń (k.582).

Zażalenie na powyższe postanowienie w pkt 2 i pkt 3 złożył powód zarzucając naruszenie przepisów postępowania polegające na niesłusznym i nieuprawnionym zastosowaniu art. 102 k.p.c. skutkującym wzajemnym zniesieniem kosztów procesu i odstąpieniem od obciążania pozwanej kosztami wpisu sądowego, a przez to drastycznym pokrzywdzeniem powoda prowadzącym do przy tym do premiowania długotrwałego i niczym nieuzasadnionego braku płatności ze strony pozwanej na rzecz strony powodowej w sytuacji, gdy powód usiłował dochodzić zapłaty należności wymagalnych przez kilka miesięcy zaś należności pozwanej przedstawione do potrącenia stały się wymagalne znacznie później.

Wskazując na powyższe zarzuty powód wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia w pkt II i rozstrzygnięcie co do istoty sprawy poprzez zasądzenie na jego rzecz od pozwanej kwoty 2.400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, zmianę zaskarżonego postanowienia w pkt II i rozstrzygnięcie co do istoty sprawy poprzez zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kwoty 1.872 zł tytułem zwrotu wpisu sądowego. Ponadto powód wniósł o rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu zażalenia powód szerzej omówił podniesione w jej petitum zarzuty (k.156-157).

W odpowiedzi na zażalenie, nazwanego sprzeciwem pozwanego od zażalenia, pozwana wniosła o odrzucenie zażalenia w całości i obciążenie powoda kosztami postępowania podnosząc, iż zarzuty zażalenia są chybione, a rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego słuszne (k.596-598).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie powoda jest w części uzasadnione.

W ocenie Sądu Okręgowego nie można zgodzić się ze stanowiskiem Sądu a quo, że w niniejszej sprawie wystąpił szczególnie uzasadniony wypadek, o którym mowa w art. 102 k.p.c. uzasadniający wzajemnie zniesienie kosztów procesu. Rację ma skarżący, iż miał on powody do wytoczenia powództwa skoro przysługiwała mu wobec pozwanej wierzytelność wynikająca z załączonych do pozwu faktur VAT, która to wierzytelność nie została zaspokojona przez pozwaną do dnia wniesienia pozwu. Co również ważne do odnotowania, w dacie wniesienia pozwu nie były jeszcze wymagalne wzajemne wierzytelności pozwanej, które miały charakter wierzytelności przyszłych. Trafnie podnosi powód, że do potrącenia wzajemnych wierzytelności doszło po wniesieniu przez pozwaną sprzeciwu od nakazu zapłaty, gdyż dopiero wówczas wierzytelności pozwanej stały się wymagalne i pojawiła się możliwość do potrącenia wzajemnych wierzytelności, z czego powód skorzystał. Nie zmienia to faktu, iż w dacie wniesienia niniejszego pozwu był w pełni uzasadniony i celowy, a cofnięcie pozwu przez powoda było skutkiem umorzenia wzajemnych wierzytelności stron w następstwie dokonanego oświadczenia o potrąceniu.

W konsekwencji brak było podstaw do wzajemnego zniesienia kosztów procesu, gdyż to pozwaną należało uznać za przegrywającą sprawę.

Z tych względów należało, stosownie do art. 386 § 1 k.p.c. w związku z art. 397 § 1 k.p.c., zmienić zaskarżone w pkt 2) postanowienie w ten sposób, że zasądzić od pozwanej na rzecz powoda kwotę 3.331,50 zł tytułem kosztów procesu, na którą złożyły się: połowa opłaty sądowej od pozwu w kwocie 913,50 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika powoda będącego radcą prawnym w minimalnej kwocie 2.400,00 zł przewidzianej w taryfie radcowskiej, o czym orzeczono jak w pkt 1 sentencji postanowienia.

Uwzględniając również zażalenie powoda, choć z innych względów, stosownie do art. 386 § 1 k.p.c. w związku z art. 397 § 1 k.p.c., należało także zmienić zaskarżone postanowienie w pkt 3) w ten sposób, że obniżyć wymienioną tam kwotę do kwoty 913,50 zł. Nie ma bowiem racji powód zarzucając, iż należy mu się od pozwanej zwrot całej uiszczonej opłaty sądowej od pozwu w kwocie 1.872 zł. W sytuacji cofnięcia pozwu po doręczeniu jego odpisu stronie przeciwnej, a przed rozpoczęciem posiedzenia Sąd z urzędu zwraca stronie połowę uiszczonej opłaty stosownie do art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Skoro powód uiścił opłatę sądową od pozwu w kwocie 1.827,00 zł (a nie jak błędnie twierdzi w zażaleniu - w kwocie 1.872 zł) i skoro cofnięcie pozwu przez powoda nastąpiło po doręczeniu odpisu pozwu i przed rozpoczęciem posiedzenia to w konsekwencji należało zwrócić powodowi kwotę 913,50 zł tytułem połowy uiszczonej przez niego opłaty sądowej od pozwu. Orzeczona zatem jak w pkt 2 sentencji postanowienia.

Zażalenie powoda w pozostałej części (dotyczącej żądania zasądzenia od pozwanej kwoty 913,50 zł tytułem połowy opłaty sądowej od pozwu) należało oddalić jako nieuzasadnione stosownie do art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c., o czym orzeczono jak w pkt 3 sentencji postanowienia.

O kosztach postępowania zażaleniowego Sąd Okręgowy orzekł jak w pkt 4 sentencji postanowienia zasądzając na rzecz powoda od pozwanej od pozwanej kwotę 493,00 zł tytułem kosztów postępowania zażaleniowego; na powyższą kwotę złożyła się opłata sądowa od zażalenie w kwocie 43,00 zł oraz koszty zastępstwa procesowego pełnomocnika powoda będącego radcą prawnym w minimalnej wysokości 450,00 zł przewidzianej taksą adwokacką stosownie do art. 98 k.p.c. i art. 99 k.p.c. w związku z art. 108 § 1 k.p.c.

Jerzy P. Naworski Zbigniew Krepski Joanna Rusińska

Z.

(...)

(...)

(...)

-

(...)

-

(...)

3) (...)

4)(...)

T., (...)