Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 marca 2014r.

Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący : SSR Ewa Lisowiec delegowana do pełnienia obowiązków sędziego Sądu Okręgowego w Toruniu

Protokolant: sekr. sąd. Anita Trzeciak

po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2014r. na rozprawie

sprawy z powództwa G. R.

przeciwko (...) Szpitalowi Specjalistycznemu (...) w G.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  nie obciąża powoda kosztami procesu należnymi pozwanemu;

3.  nieuiszczonymi kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa;

UZASADNIENIE

Powód G. R. wniósł przeciwko (...) Szpitalowi Specjalistycznemu (...) w G. pozew o zasądzenie kwot:

- 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia powództwa;

- po 3000 zł miesięcznie tytułem renty

oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu podał, że dnia 3 lipca 1997 uległ wypadkowi i doznał obrażenia złamania kości udowej lewej i zwichnięcia stawu biodrowego.

W dniach 3.07 – 20 08 1997 r. przebywał u pozwanego na Oddziale Chirurgii Urazowo – Ortopedycznej.

W dniach 29 11 – 23 12 1999 r. i 18 02 2002 – 11 03 2002 przebywał w (...) Szpitalu Specjalistycznym w G. na skutek powikłań. Tu przeszedł 2 zabiegi, podczas których zespolono mu kość.

W dniach 24 09 – 5 11 2007 r. ponownie przebywał u pozwanego na Oddziale Chirurgii Urazowo – Ortopedycznej z rozpoznaniem złamania gwoździa śródszpikowego stabilizującego. W wyniku operacji usunięto złamany gwóźdź i śruby ryglujące.

W dniach 22 08 – 8 09 2008 r. ponownie przebywał u pozwanego na Oddziale Chirurgii Urazowo – Ortopedycznej i usunięto mu śruby ryglujące. Podejrzewano infekcję wtórną okolic złamania.

Ponownie przebywał u pozwanego na Oddziale Chirurgii Urazowo – Ortopedycznej w okresie 17 – 18 09 2008 i 11 – 13 02 2010 z rozpoznaniem stawu rzekomego zakażonej kości udowej.

Dnia 26 03 2010 pobrano powodowi wymaz z przetoki ropnej a wyniki badań ujawniły streptoccocus agalacitae (względny beztlenowiec, paciorkowiec).

W dniach 16 06 2011 – 27 06 2011 r. powód przebywał w Szpitalu (...) w O. na Oddziale Zapaleń Kości. Przeszedł tam zabieg usunięcia gwoździa gamma z kości udowej. Badania bakteriologiczne ujawniły u powoda gronkowca złocistego. Fakt ten świadczy o tym, że dotychczasowa diagnoza postawiona przez pozwany szpital była błędna co skutkowało podjęciem niewłaściwego leczenia. Powód dlatego domaga się zadośćuczynienia oraz renty albowiem zarażenie gronkowcem uczyniło powoda całkowicie niezdolnym do pracy, a jego widoki powodzenia na przyszłość uległy zmniejszeniu. Powód jest niezdolny do samodzielnej egzystencji. Obecnie powód z uwagi na zakażenie gronkowcem nie może poddać się kolejnym operacjom. Czuje się więc bezradny i obawia się o swą przyszłość. Nadto potrzebuje pomocy osób trzecich co wpływa na zwiększenie się jego miesięcznych wydatków. Odczuwa też permanentny ból nogi i ma problemy z poruszaniem się. Chodzi tylko przy pomocy kul. Wycieki z przetok powodują niszczenie bielizny. W związku z tymi problemami powód najczęściej przebywa w domu. Powód wezwał pozwanego do zapłaty, ale ten odmówił twierdząc, że w trakcie leczenia u pozwanego nie dopuszczono się błędu w sztuce. Dlatego wnosi jak w pozwie.

W odpowiedzi na pozew pozwany szpital (k. 48) wniósł o oddalenie powództwa i zwrot kosztów procesu oraz o przypozwanie (...) SA w W..

Pozwany zaprzeczył aby „dotychczasowa diagnoza postawiona przez szpital w G. była błędna co skutkowało podjęciem niewłaściwego leczenia”. Powód był wielokrotnym pacjentem pozwanego i innych placówek służby zdrowia. Powodowi wykonywano wielokrotnie posiewy i diagnostykę w kierunku zakażeń, które do lutego 2010 nie potwierdziły zakażenia bakteryjnego. Pierwsze badanie pozytywne miało miejsce 26 03 2010 i wyhodowano streptoccocus agalacitae. Włączono leczenie zgodne z antybiogramem i było to postępowanie właściwe. Zakażenia gronkowcem złocistym ma różne drogi, może być krwiopochodne, może też być wynikiem własnej flory bakteryjnej skóry pacjenta. Do zakażenie mogło dojść w różnych miejscach i okresach – w tym również w domu powoda przy zmianie opatrunku przez pacjenta. Warunki sanitarne pozwanego gwarantują sterylność otoczenia. Pomieszczenia są monitorowane pod względem bakteryjnym i dezynfekowane na bieżąco środkami z certyfikatem. Dlatego zaprzecza, by do zakażenia doszło u pozwanego.

Zgodnie z wnioskiem (...) S.A. w W. został powiadomiony o terminie w trybie art. 84 kpc jako przypozwany (k. 187, 188 193 akt).

(...) S.A. w W. nie zgłosił interwencji ubocznej.

Na rozprawie dnia 18 kwietnia 2012 (k. 202) pełn. powoda sprecyzował, że do zakażenia doszło w czasie pobytu powoda w pozwanym szpitalu w okresie pomiędzy 24 września a 5 listopada 2007.

Na rozprawie tego samego dnia (k. 202v) pełn. pozwanego podniósł zarzut przedawnienia, podając, iż zarzutu tego nie zgłosił wcześniej bowiem z pozwu nie wynikała data kiedy wg powoda doszło do zakażenia.

Strona powodowa – mimo zobowiązania (k. 202v) nie odniosła się w udzielonym pierwotnie terminie do zarzutu przedawnienia.

Udzielono terminu ponownie (k. 214). W piśmie (k. 218) powód wniósł jak dotychczas podnosząc, że wdrożona antybiotykoterapia nie przyniosła rezultatu, bo złe było rozpoznanie. Zarzut przedawnienia nie jest uzasadniony, bo roszczenie ulega przedawnieniu z upływem lat 3 od dnia gdy poszkodowany dowiedział się o szkodzie i obowiązanym do jej naprawienia. W niniejszej sprawie powód o nieprawidłowej diagnozie i niewłaściwym leczeniu przez pozwanego dowiedział się podczas hospitalizacji w O. miedzy 16 a 27 czerwca 2011r. Od tego zatem momentu można przyjmować rozpoczęcie biegu przedawnienia. Termin 3 letni jeszcze więc nie upłynął.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 3 lipca 1997 G. R. uległ wypadkowi i doznał obrażeń w postaci złamania kości udowej lewej i zwichnięcia stawu biodrowego. Bezpośrednie po zdarzeniu był leczony w (...) Szpitalu Specjalistycznym (...) w G. od 3 07 1997 do 20 08 1997 r. na Oddziale Chirurgii Urazowo – Ortopedycznej.

( dowód: dokumentacja medyczna k. 28 -akt

przesłuchanie powoda k. 412v akt)

W dniach 29 11 – 23 12 1999 r. i 18 02 2002 – 11 03 2002 przebywał w (...) Szpitalu Specjalistycznym w G. na skutek powikłań. Tu przeszedł zabiegi, podczas których dokonano resekcji stawu rzekomego i zespolono mu kość gwoździem śródszpikowym. Zalecono kontrolę poradni ortopedycznej, chodzenie o kulach, przyjmowanie leku.

( dowód: dokumentacja medyczna k. 25 – 26 i 266 – 310 akt)

W dniach 24 09 2007 – 5 11 2007 r. powód przebywał u pozwanego na Oddziale Chirurgii Urazowo – Ortopedycznej z rozpoznaniem złamania gwoździa śródszpikowego stabilizującego. Stan po centralnym zwichnięciu biodra lewego. W wyniku operacji usunięto złamany gwóźdź G-K i śruby ryglujące. Dokonano stabilizacji gwoździem Gamma. Po zabiegu przyjmował środki przeciwbólowe i antybiotyk. Wypisany z zaleceniem zmiany opatrunków, przyjmowania środków farmakologicznych i kontroli za 7 dni w poradni.

( dowód: dokumentacja medyczna k. 32 i 58 – 80, 120 akt

historia choroby k. 54 – 57 akt)

W dniach 22 08 2008 – 8 09 2008 r. ponownie przebywał u pozwanego na Oddziale Chirurgii Urazowo – Ortopedycznej z rozpoznaniem stawu rzekomego po reosteosyntezie gwoździem śródszpikowym. Usunięto powodowi 3 śruby ryglujące, dokonano ewakuacji tkanek martwiczych i założono gąbkę garamycynową. Pobrano materiał do badań bakteriologicznych (wymaz z rany). Stwierdzono „hodowla ujemna”. Następnie powód był hospitalizowany u pozwanego na Oddziale Chirurgii Urazowo – Ortopedycznej w okresie 17 i 18 09 2008 oraz w dniach od 11 do 13 02 2010 z rozpoznaniem stawu rzekomego zakażonej kości udowej. Wykonano zabiegi, podano PRP w systemie GPS Biomet w okolice stawy rzekomego i przetoki uda lewego. Wypisany w stanie ogólnym dobrym, z zaleceniem zmiany opatrunków i kontroli w poradni.

( dowód: dokumentacja medyczna k. 29 – 31, 85 – 111, 116 - 119, 121 –

122, 124 – 135, 140 - 148 akt

historia choroby z 22 08 - k. 81- 84 akt

wynik badań bakteriologicznych k. 88 akt

historia choroby z 17 09 - k. 112 – 115 akt)

historia choroby z 11 02 - k. 136 – 139 akt)

Dnia 13 maja 2009 na zlecenie z poradli ortopedycznej pobrano powodowi wymaz z przetoki uda (z rany). Wyniki badań ujawniły streptoccocus agalacitae. Sporządzono antybiogram.

( dowód: wynik z antybiogramem k. 123 akt)

Dnia 26 03 2010 na zlecenie z poradni ortopedycznej pobrano powodowi wymaz z przetoki ropnej, albowiem wycieki z przetoki nie ustępowały. Wyniki badań ujawniły streptoccocus agalacitae (względny beztlenowiec) Sporządzono antybiogram. Zastosowano antybiotyk - klindamycynę. Z materiału pobranego od powoda w pozwanym szpitalu nigdy nie wyhodowano gronkowca złocistego.

( dowód: wynik z antybiogramem k. 22 – 23 akt

dokumentacja leczenia z poradni k. 33- 40 i 149 – 179 akt

zeznania świadka M. W. k. 212v – 213 v akt

zeznania świadka A. R. k. 398v – 399 akt)

W dniach 16 06 2011 - 27 06 2011 r. powód przebywał w Szpitalu (...) w O. na Oddziale Zapaleń Kości. Przeszedł tam zabieg usunięcia gwoździa gamma z kości udowej. Nadto dokonano rewizji stawu rzekomego zakażonego, rekonstrukcji wtórnej wielotkankowej kończyny dolnej, przytwierdzenia mięsni i stabilizacji aparatem K.. Badania bakteriologiczne w dniach 21 i 22 czerwca 2011 ujawniły u powoda staphylococcus aureus tj. gronkowca złocistego (metycylino - wrażliwego). Zastosowano leczenie antybiotykami. Wypisany do domu w stanie dobrym z zaleceniem zmiany opatrunków i leczenia farmakologicznego. Kontrola za 8 tygodni.

(dowód: dokumentacja medyczna k. 27 i 320 - 323 i 326 – 333 akt

raport wyników pacjenta k. 324 - 325 akt)

Ponownie w szpitalu w O. powód przebywał w dniach 30 01 2012 – 15 02 2012. z rozpoznaniem zapalenia kości udowej (kontynuacja leczenia). Przeprowadzono zabieg operacyjny. Dnia 2 lutego 2012 i 7 lutego 2002 wyhodowano z posiewu staphylococcus aureus. Pacjent wypisany w stanie ogólnym dobrym z zaleceniem zgłoszenia na oddział w marcu 2012. Przyjęty ponownie 18 marca 2012 do 22 marca 2012 celem restabilizacji aparatu K. i podanie czynnika wzrostu do stawu. Ponownie hospitalizowany w dniach 13 maja – 17 maja 2012 oraz 27 sierpnia – 6 września 2012. W badaniach bakteriologicznych wyhodowano staphylococcus aureus i stenotrophomonas maltophilia.

(dowód: dokumentacja medyczna k. 334 - 370 akt

raport wyników pacjenta k. 363 v akt)

U pozwanego są przestrzegane normy mające na celu zachowania odpowiednich warunków sanitarnych. Raz w miesiącu przeprowadzane są próby mikrobiologiczne. Na bieżąco dezynfekowane są blaty, wózki, łóżka, materace, stoliki. Podczas prób zazwyczaj flory patogennej nie stwierdzano. Dwa razy odnotowano grzyb pleśniowy i raz bakterię pseudomonas aeruginosa (w lutym 2010).

(d owód: zeznania świadka M. G. k. 213 v akt

jakościowe badania mikrobiologiczne k. 231 - 245 akt)

Dróg zakażenia gronkowcem złocistym jest wiele – od flory bakteryjnej pacjenta przez personel, urządzenia i sprzęt medyczny po warunki sanitarno epidemiologiczne danego szpitala. Nie ma wyniku genotypu i szczepu bakterii zidentyfikowanego u powoda G. R.. Nie jest możliwo określenie stopnia prawdopodobieństwa w której placówce medycznej powód uległ zarażeniu, a potem zakażeniu. Równie prawdopodobne jest zakażenie własną osobniczą flora bakteryjną. Przetoki ropne nie muszą być wywołane bakterią – przetoki mogą być bowiem bakteryjne i niebakteryjne. W roku 2008 nie wykonano posiewu który wykazywałby obecność bakterii staphylococcus aureus. Wg biegłego nie zostały popełnione błędy diagnostyczne. Powód miał robione wielokrotnie posiewy i diagnostykę medyczną w kierunku identyfikacji mikrobiologicznej możliwego zakażenia. W roku 2009 i 2010 zidentyfikowano paciorkowca streptococcus agalactiae. Wykonany na płytce antybiogram i leczenie wybranym antybiotykiem było prawidłowe. Problemy z gojeniem się ran, konieczność przeprowadzenia kolejnych zabiegów wynikała u powoda z problemów pourazowych i problemów z zaburzeniami zrostu kości, z martwicy mięśni i kości. Niekorzystny na to wpływ ma tez cukrzyca oraz otyłość powoda. Według biegłego do zakażenia nie doszło na terenie pozwanego szpitala. Prawdopodobieństwo, że do zakażenia doszło na ternie pozwanego jest równe zeru. Posiewy były bowiem wykonywane regularnie i nie wyhodowano tam bakterii gronkowca. Posiewy były wykonywane rzetelnie o czy świadczy wykrycie paciorkowca i bakterii fekalnej.

(dowód: opinia biegłego z dziedziny mikrobiologii S. C. k. 428-434 akt

ustne wyjaśnienie biegłego (ustna opinia) k. 480-481 akt)

Do wypadku w roku 1997 powód był czynny zawodowo – prowadził działalność gospodarczą. Potem działalność ta przejęła żona powoda – zlikwidowała ją w roku 2008. Powód wraz z rentą otrzymuje dodatek pielęgnacyjny – razem 996 zł. Kontynuuje leczenie w szpitalu w O.. Nadal odczuwa dolegliwości bólowe o dużym natężeniu. Przyjmuje leki przeciwbólowe i antybiotyki. Porusza się o 2 kulach. Nie jest we wszystkim samodzielny. Jest na diecie cukrzycowej.

( dowód: przesłuchanie powoda k. 412-415v akt)

Powód został uznany przez lekarza orzecznika ZUS za niezdolnego do samodzielnej egzystencji i niezdolnego do pracy. Powód otrzymuje rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

( dowód: decyzja ZUS k. 7 akt

orzeczenia k. 19 - 20 akt)

Pismem z dnia 15 11 2011r. powód wezwał pozwanego do zapłaty zadośćuczynienia i renty. Pismem z 14 12 2011 pozwany odmówił.

( dowód: pisma k. 16-18 akt)

Powód choruje na cukrzycę od ok. 2000r.

( dowód: karta informacyjna k. 27 akt)

Pozwany zawarł umowę ubezpieczenia z (...) SA w w.

( dowód: umowa k. 180 - 183 akt)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny ustalono przede wszystkim w oparciu o dowód z opinii biegłego sądowego z dziedziny mikrobiologii z listy Sądu Okręgowego w Gdańsku mgr S. C.oraz na podstawie dowodów z dokumentów zebranych w aktach niniejszej sprawy i zeznań świadków; nadto częściowo na podstawie przesłuchania powoda – co do jego sytuacji życiowej i majątkowej.

Sąd uznał za w pełni wiarygodne opinię pisemną i ustną biegłego sądowego S. C.. Opinie są wyczerpujące, fachowe, rzeczowe i zdaniem sądu rzetelne. Biegły jest osobą doświadczoną, kompetentną i bezstronną. W ocenie Sądu wnioski są oparte na szczegółowej analizie zgromadzonej dokumentacji medycznej i fachowej wiedzy biegłego. Na rozprawie – w odpowiedzi na uwagi, zastrzeżenia i wnioski strony powodowej – biegły w sposób wyczerpujący odpowiedział na pytania stron oraz logicznie uzasadnił wnioski zawarte w opinii. W ocenie sądu opinia sporządzona została w oparciu o obiektywny i rzetelnie zebrany materiał badawczy, który dał asumpt do sformułowania takich właśnie wniosków końcowych przez biegłego. Zauważyć też należy, że ugruntowany jest w orzecznictwie pogląd, wg którego Sąd w sprawie do rozstrzygnięcia której wymagane są wiadomości specjalistyczne nie może wydać orzeczenia wbrew wnioskom wypływającym z opinii uznanej przez tenże Sąd za fachową i rzetelną ( zob. np. wyrok SN z 26/10/2006 I CSK 166/06 – publ. Lex nr 209297 lub II UK 277/04 OSNP 2006/5-6/97).

Za wiarygodne uznano zgromadzone w sprawie dokumenty, gdyż ich prawdziwość nie budziła żadnych wątpliwości i nie została zakwestionowana przez strony.

Generalnie Sąd dał wiarę zeznaniom świadków M. W. i A. R. albowiem wzajemnie ze sobą korespondowały i znalazły potwierdzenie w dokumentacji znajdującej się w aktach sprawy. Jednakże zeznania tych świadków nie miały decydującego znaczenia dla sprawy. Przebieg leczenia i wyniki powiewów odzwierciedlała bowiem szczegółowo dokumentacja, co oznacza, że zeznania tych świadków należało traktować jedynie posiłkowo.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka M. G., ponieważ znalazły potwierdzenie w dokumentach dotyczących jakościowych badań mikrobiologicznych. W pozwanym Szpitalu były więc zachowane procedury sanitarne, a czynności z tym związane były przeprowadzane w sposób prawidłowy.

Sąd uznał za wiarygodne przesłuchanie powoda w tym zakresie, w którym znalazły potwierdzenie w innych dowodach bądź dotyczyły okoliczności bezspornych. Nie dano im wiary w części w jakiej pozostawały w sprzeczności z opinią biegłego, bowiem to opinię biegłego S. C. uznano za istotną, wiodąca i godną wiary. Zeznania powoda uznano za wiarygodne co do jego sytuacji życiowej i majątkowej.

Zdaniem sądu nie było potrzeby przeprowadzenia dalszych dowodów. Wszelkie okoliczności istotne zostały wyjaśnione. Godzi się tylko zauważyć, że wniosek powoda o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego był spóźniony (w świetle zarządzenia wydanego po doręczeniu stronom pierwszej opinii pisemnej). Strona powoda sformułowała bowiem wówczas żądanie dopuszczenia dowodu z opinii uzupełniającej biegłego S. C. a ewentualnie z opinii innego biegłego. Sąd uwzględnił pierwszy z tych wniosków. I dopiero pismem które wpłynęło w formie faksu w dniu ostatniej rozprawy strona powodowa zażądała innego biegłego. Wniosek oddalono bo po pierwsze był spóźniony a po drugie zdaniem sądu był to dowód zbędny w świetle jednoznacznej opinii biegłego S. C..

Sąd meriti uznał, iż w tym procesie brak było podstaw do przypisania pozwanemu odpowiedzialności.

W związku z tym, iż pozwany kwestionował swoją odpowiedzialność odszkodowawczą co do zasady, na powodzie spoczywał obowiązek wykazania istnienia przesłanek tej odpowiedzialności. Powód podjął taka próbę wnioskując o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego. W rezultacie przeprowadzanego dowodu ocena podlegających weryfikacji okoliczności i twierdzeń pozwu wypadła dla powoda niepomyślnie.

Przepis art. 415 k.c. stanowi, iż kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Dla uznania odpowiedzialności pozwanego z tytułu czynu niedozwolonego konieczne było więc wykazanie przez powoda, że doszło w pozwanym szpitalu do postawienia niewłaściwej diagnozy i w następstwie tego – do niewłaściwego leczenia, że na skutek powyższego powstała u powoda szkoda, że pomiędzy zachowaniem lub zaniechaniem pozwanego, a szkodą zachodzi związek przyczynowy, a nadto, że pozwany ponosi winę. Ciężar dowodu wykazania tych przesłanek spoczywał na powodzie (art. 6 k.c.).

Dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy decydujące znaczenie miało wykazanie przez stronę powodową, iż leczenie powoda w pozwanym szpitalu było nieprawidłowe i dopuszczono się szeroko rozumianego błędu medycznego.

Z uwzględnionej przez Sąd opinii biegłego sądowego wynika jednoznacznie, że postępowanie lekarzy (diagnostyka, terapia) względem powoda było prawidłowe. Biegły z całą stanowczością podkreślał w obu opiniach (pisemnej i ustnej), że działanie lekarzy było prawidłowe i słuszne, że zachowano odpowiednie procedury i że nie ma podstaw do postawienia tezy, iż do zakażenia powoda gronkowcem złocistym doszło w pozwanym szpitalu. Zdaniem biegłego prawdopodobieństwo powyższego jest równe zeru. Biegły podparł się też konstatacją, iż pomiędzy pobytem powoda w pozwanym szpitalu a pobytem w szpitalu w O. (gdzie stwierdzono gronkowca złocistego) był zbyt długi okres czasu na to, by powód funkcjonował z tą bakterią bez powstania zespołu ogólnoustrojowej reakcji zapalnej (sepsy). Zdaniem biegłego fakt wykonywania posiewów u powoda i wyhodowanie z pobranych wymazów innych bakterii dowodzi tego, że badania były u powoda przeprowadzane i to w sposób rzetelny. Powód miał wielokrotnie robione posiewy i diagnostykę medyczną w kierunku identyfikacji mikrobiologicznej możliwego zakażenia. Efektem dokonanego rozpoznania bakteryjnego było wprowadzenie odpowiedniego antybiotyku tj. zgodnego z antybiogramem. Dodać można iż wg biegłego nie jest tak, że zawsze zakażenie pacjenta oznacza zaniedbania placówek służby zdrowia w zakresie bezpieczeństwa sanitarnego (nawet osób które bezsprzecznie były niegdyś hospitalizowane). Dróg zakażania może być bowiem wiele. W tej sprawie biegły zaś zwrócił uwagę na to, że powód wielokrotnie sam dokonywał zmiany opatrunków w warunkach domowych, a przecież ciało człowieka (w 30-50% populacji) jest skolonizowane przez bakterie – w tym bakterie gronkowca złocistego. Przebywał też w innych placówkach służby zdrowia. Fakt pojawienia się po hospitalizacji w 2007r. przetoki ropnej jeszcze nie świadczy o zakażeniu gronkowcem, bowiem przetoki ropne mogą być bakteryjne i niebakteryjne. Opinia i wnioski biegłego były kategoryczne i jednoznaczne.

Nie było więc żadnych podstaw by przyjąć, że: z pobranego materiału wyhodowano niewłaściwą bakterię, albo że na skutek błędu nie wyhodowano także (obok streptococcus agalactiae) staphylococcus aureus, albo że w istocie wyhodowano gronkowca złocistego, ale w opisie błędnie wpisano, że to streptococcus agalactiae lub że nie rozpoznano w badaniu, iż faktycznie to gronkowiec, a nie paciorkowiec. Nie było podstaw by – wobec jednoznacznych wyników posiewów – uznać, że powód bakterią gronkowca został zakażony u pozwanego. Nie było też - w konsekwencji - podstaw by uznać, że wdrożona antybiotykoterapia (celowana w paciorkowiec) była chybiona. Żadnej z tych okoliczności strona powodowa nie wykazała. Ten fakt w powiązaniu z wnioskami opinii biegłego uprawniał do twierdzenia, iż pretensja powoda względem pozwanego była niesłuszna.

Reasumując: zgromadzony w tej sprawie materiał dowodowy prowadził do wniosku, że diagnostyka i zastosowane leczenie względem powoda było prawidłowe, zgodne z zasadami wiedzy medycznej i bez uchybień. Szpital nie może więc odpowiadać za okoliczności i zdarzenia za które odpowiedzialności nie ponosi, na które nie miał wpływu i które były od niego niezależne lub działy się poza nim.

Jak sygnalizowano wyżej, odpowiedzialność szpitala nie jest oparta na zasadzie ryzyka, tylko na zasadzie winy. W przypadku gdy diagnoza i terapia były prawidłowe, a szpital dochował wszelkich procedur sanitarnych, winy w żaden sposób nie można mu przypisać (nawet anonimowej, organizacyjnej). Godzi się też pamiętać, że odpowiedzialność w reżimie deliktowym nie pozwala na odwołanie się do konstrukcji ‘domniemania winy’ bowiem takie domniemanie nie istnieje.

W świetle opinii biegłego nie ma też związku przyczynowego pomiędzy działaniem czy zaniechaniem pozwanego a szkodą stwierdzoną u powoda (zakażenie gronkowcem złocistym i skutkiem powyższego).

Mając na uwadze przytoczone wyżej okoliczności, Sąd doszedł do przekonania, iż nie ma podstaw, aby uwzględnić żądania powoda zawarte w pozwie. Dlatego też na mocy art. 415 k.c. w zw. z art. 445 i 444 §2 kc a contrario, powództwo oddalono w całości jako bezzasadne. Tak orzeczono w punkcie 1 wyroku.

Jedynie dla porządku trzeba dodać, iż zarzut przedawnienia był chybiony. Należy zgodzić się z powodem, że 3-letni okres przedawniania nie upłynął. Rozpoczyna on bieg od dnia gdy poszkodowany dowiedział się o szkodzie i zobowiązanym do jej naprawienia. W niniejszej sprawie powód (wg jego twierdzeń) dowiedział się o tym podczas hospitalizacji w O. miedzy 16 a 27 czerwca 2011r. Powyższe oznaczało, że termin 3 letni przed dniem wniesienia pozwu nie upłynął.

Sąd w punkcie 2 wyroku na podstawie art. 102 k.p.c. nie obciążył powoda kosztami procesu poniesionymi przez pozwanego. W piśmiennictwie jako jedną z sytuacji stanowiących wypadek szczególnie uzasadniony w rozumieniu art. 102 k.p.c. wskazuje się m.in. określoną, specyficzną sytuację osobistą i majątkową strony. W ocenie Sądu, że względu na stan zdrowia powoda oraz jego sytuację materialną i życiową, trzeba było oprzeć się właśnie na przytoczonym przepisie i pomimo tego, iż powód niniejszą sprawę przegrał w całości – należało zrezygnować z obciążania go kosztami postępowania poniesionymi przez pozwanego. Dodać można, że występując z roszczeniem powód miał prawo zakładać, że rozpoczęty z jego inicjatywy proces ma szanse zakończyć się powodzeniem. Dopiero opinia biegłego specjalisty wykluczyła tę ewentualność.

O kosztach nieuiszczonych sądowych orzeczono w punkcie 3 na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594 ze zm.) i obciążono nimi Skarb Państwa, bowiem nie było podstaw by należność tę pobierać od którejkolwiek ze stron procesu.