Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Niemczyk

Protokolant: K. M.

po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2016 roku w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa M. G.

przeciwko J. S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego J. S. na rzecz powoda M. G. kwotę 100,30 zł (sto złotych i 30/100);

II.  oddala powództwo o zapłatę kwoty 549,04 zł (pięćset czterdzieści dziewięć złotych i 4/100) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 4.09.2014 roku do dnia zapłaty;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4,63 zł (cztery złote i 63/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 2281/15

UZASADNIENIE

Powód M. G., wniósł pozew przeciwko J. S. o zapłatę kwoty 652,34 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 23.12.2013 roku do dnia zapłaty. Ponadto powód wniósł o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Precyzując żądanie pozwu powód wskazał, że wartość przedmiotu sporu to kwota 649,34 zł i domaga się odsetek od dnia 4.09.2014 roku tj. po dacie skapitalizowania odsetek od kwoty zakupu 503,49 zł - od 23.12.2013 roku do 3.09.2014 roku – 45,55 zł (k. 24).

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że w dniu 6.12.2013 roku zakupił dla swojego syna w sklepie pozwanego mieszczącym się w C.H. J. w S. kurtkę za kwotę 503,49 zł. Argumentował, iż podczas wyboru i zakupu oprócz syna obecna była również jego żona. Kurtka była przymierzana przez syna powoda lecz z uwagi na fakt, iż jest niepełnosprawny, porusza się na wózku inwalidzkim, powód wraz z żoną nie zauważył, że kurtka była rozdarta na plecach. W ocenie powoda rozdarcie było na tyle duże, że kurtka nie nadawała się do użytku. W dniu 9.12.2013 roku powód zgłosił pozwanemu reklamację. Niezgodność towaru z umową została opisana jako rozdarcie kurtki przy kołnierzu oraz na dole. Powód żądał zwrotu gotówki, ewentualnie wymiany towaru na nowy, wolny od wad. Pozwany po kilku dniach przekazał powodowi tę samą kurtkę z zeszytymi rozdarciami. W dniu 19.12.2013 roku powód odwołał się od nienależycie wykonanej naprawy i pozostawił kurtkę w sklepie pozwanego.

Na kwotę dochodzoną pozwem składa się: kwota 503,49 zł z tytułu kosztów zakupu kurtki, 45,55 zł z tytułu skapitalizowanych odsetek od dnia 23.12.2013 roku, 100,30 zł z tytułu kosztu czterokrotnego dojazdu do sklepu (120 km).

W dniu 22.05.2015 roku referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym wS. wydał w sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwany J. S. wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym zaskarżył nakaz zapłaty w całości domagając się oddalenia powództwa.

W uzasadnieniu pozwany przyznał, że zawarł z powodem umowę sprzedaży kurtki, oraz że powód dokonał u pracowników pozwanego zgłoszenia reklamacyjnego. Podniósł, iż zakupiony towar był nowy i w momencie jego wydania powodowi nie był uszkodzony. Wskazał, iż przed zakupem powód i jego rodzina mieli możliwość dokładnego obejrzenia oraz przymierzenia kurtki i nie zgłaszali co do jej stanu żadnych zastrzeżeń, a powód zapłacił pozwanemu cenę w pełnej wysokości. W ocenie pozwanego uszkodzenie, które powód zgłosił pozwanemu, nie stanowiło wady produktu, nawet ukrytej i było wynikiem mechanicznego podarcia, do którego najprawdopodobniej doszło wskutek niewłaściwego użytkowania przedmiotu przez powoda lub jego syna a za te okoliczności pozwany jako sprzedawca nie ponosi odpowiedzialności. Zarzucił, iż nie można dać wiary twierdzeniom powoda, że uszkodzenia kurtki istniały już w dacie zakupu. Podniósł, iż przyjęcia zgłoszenia reklamacyjnego przez pozwanego nie można traktować jako uznania roszczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 6.12.2013 roku M. G. kupił kurtkę dla swojego syna P. G. w sklepie prowadzonym przez J. S. mieszczącym się w Centrum Handlowym (...) w S. za kwotę 503,49 zł.

W dniu zakupu kurtka była rozpruta przy kołnierzu i na dole od wewnętrznej strony kurtki. Podczas zakupu obecna była żona M. I. G. i syn P. G..

(dowód: paragon fiskalny k. 8, kurtka, wydruk z centralnej ewidencji informacji k. 20 – 21, zeznania świadka A. P. złożone na rozprawie w dniu 25.01.2016 roku czas nagrania 00:23:29; zeznania świadka P. G. k. 59, zeznania świadka I. G. złożone na rozprawie w dniu 25.01.2016 roku czas nagrania 01:03:42)

S. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) J. S. polegającą na sprzedaży detalicznej odzieży prowadzonej w wyspecjalizowanych sklepach. Adres dodatkowego miejsca wykonywania czynności to m.in. sklep w Centrum Handlowym (...), ul. (...), (...)-(...) S..

(dowód: wydruk z centralnej ewidencji informacji k. 20)

W dniu 9.12.2013 roku M. G. zgłosił osobiście w sklepie (...) reklamację kupionej kurtki.

W pkt. 9 reklamacji opisano niezgodność towaru z umową: rozpruta kurtka przy kołnierzu oraz na dole.

W pkt. 10 wskazano, że niezgodność towaru z warunkami umowy sprzedaży stwierdzono w dniu 8.12.2013 roku.

W pkt. 11 wskazano: klient żąda zwrotu gotówki lub wymiany na towar nowy bez wad.

(dowód: zgłoszenie reklamacyjne k. 10, zeznania świadka E. G. złożone na rozprawie w dniu 7.03.2016 roku czas nagrania 00:13:39)

Reklamacja powoda została rozpatrzona, a kurtka zszyta przy kołnierzu i na dole.

(dowód: zeznania świadka E. G. złożone na rozprawie w dniu 7.03.2016 roku czas nagrania 00:13:39)

W dniu 19.12.2013 roku M. G. odwołał się od wykonanej naprawy kurtki i nie odebrał kurtki ze sklepu.

M. G. wskazał jako przyczyny odwołania:

- źle wykonana naprawa;

- krzywo pozszywana;

- przeszycie na poszewce.

(dowód: odwołanie k. 11, zeznania świadka E. G. złożone na rozprawie w dniu 7.03.2016 roku czas nagrania 00:13:39)

W piśmie z dnia 28.12.2013 roku J. S. poinformował powoda o uznaniu reklamacji za niezasadnej. Podtrzymał swoją decyzję względem naprawy odzieży. Oświadczył, że kurtka została naprawiona i nadaje się do dalszego użytkowania.

(dowód: pismo z dnia 28.12.2013 roku k. 35)

W piśmie z dnia 29.04.2014 roku J. S. poinformował, iż reklamacja została rozpatrzona w ustawowym terminie, o czym został powiadomiony, a pozostałe roszczenia są bezpodstawne.

(dowód: pismo z dnia 29.04.2014 roku k. 36, potwierdzenie nadania i odbioru k. 37)

Pismem z dnia 3.09.2014 roku pełnomocnik M. G. wezwał J. S. do zapłaty kwoty 652,34 zł z tytułu zakupu kurtki dla niepełnosprawnego syna, która była niezgodna z umową.

(dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 3.09.2014 roku k. 9)

Pismem z dnia 10.04.2014 roku M. G. wezwał J. S. do dobrowolnego spełnienia świadczenia poprzez wymianę produktu na nowy/zwrot zapłaconej ceny w terminie 14 dni od daty skutecznego doręczenia wezwania.

(dowód: wezwanie z dnia 10.04.2014 roku k. 12)

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w części.

Bezsporne w sprawie było to, że strony postępowania zawarły umowę sprzedaży, na mocy której powód kupił kurtkę w sklepie prowadzonym przez pozwanego.

Bezsporna była również wysokość kwoty 100,30 zł, której powód domagał się z tytułu dojazdu do sklepu pozwanego w związku ze zgłoszeniem reklamacji i po odbiór kurtki, której faktycznie nie odebrał.

Sporne było żądanie powoda domagania się zwrotu kwoty zapłaconej tytułem ceny kurtki jak również uprawnienie do żądania zwrotu kosztów dojazdu do sklepu.

Zgodnie z przepisem art. 6 k.c. ciężar udowodnienia przesłanek uzasadniających domagania się zwrotu ceny kurtki spoczywał na powodzie. Powód temu obowiązkowi nie sprostał albowiem nie wykazał, że niezgodność towaru z umową jest istotna, uprawniającą do odstąpienia od umowy.

W myśl art. 535 § 1 k.c. przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Umowa została zawarta pomiędzy powodem jako konsumentem, a pozwanym jako przedsiębiorcą. W przypadku sprzedaży konsumenckiej znajdowały zastosowanie, obowiązujące w dacie zawarcia umowy sprzedaży, przepisy ustawy z dnia 27.07.2002 roku o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. 2002.141.1176), zwanej w dalszej części uzasadnienia ustawą.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 ustawy, ustawę stosuje się do dokonywanej w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedaży rzeczy ruchomej osobie fizycznej, która nabywa tę rzecz w celu niezwiązanym z działalnością zawodową lub gospodarczą.

Na mocy przepisu art. 1 ust. 4 ustawy do sprzedaży konsumenckiej nie stosuje się przepisów art. 556-581 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.

W myśl przepisu art. 4 ust. 1 ustawy sprzedawca odpowiada wobec kupującego, jeżeli towar konsumpcyjny w chwili jego wydania jest niezgodny z umową; w przypadku stwierdzenia niezgodności przed upływem sześciu miesięcy od wydania towaru domniemywa się, że istniała ona w chwili wydania.

Na podstawie przepisu art. 8 ust. 1 ustawy jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe albo wymagają nadmiernych kosztów.

Na mocy przepisu art. 8 ust. 2 ustawy nieodpłatność naprawy i wymiany w rozumieniu ust. 1 oznacza, że sprzedawca ma również obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez kupującego, w szczególności kosztów demontażu, dostarczenia, robocizny, materiałów oraz ponownego zamontowania i uruchomienia.

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 4 zdanie pierwsze ustawy jeżeli kupujący, z przyczyn określonych w ust. 1, nie może żądać naprawy ani wymiany albo jeżeli sprzedawca nie zdoła uczynić zadość takiemu żądaniu w odpowiednim czasie lub gdy naprawa albo wymiana narażałyby kupującego na znaczne niedogodności, ma on prawo domagać się stosownego obniżenia ceny albo odstąpić od umowy; od umowy nie może odstąpić, gdy niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jest nieistotna.

Powód zarzucił, że złożona w poczet materiału dowodowego kurtka nie jest kurtką, której dotyczyła umowa sprzedaży. Twierdzenia powoda pozostają w sprzeczności z zeznaniami świadka I. G., która zeznała, że okazana jej kurtka, jest kurtką kupioną przez jej męża (czas nagrania 01:08:36).

Również świadek A. P., która jako pracownik pozwanego sprzedała towar powodowi, w okazanej jej na rozprawie kurtce rozpoznała zszycie naprawianej kurtki.

Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie pozwolił na ustalenie, że złożona w poczet materiału dowodowego kurtka była przedmiotem sprzedaży w dniu 6.12.2013 roku. Powód nie zgłosił żadnych wniosków dowodowych, które miałyby zmierzać do ustalenia tezy przeciwnej i takiego uzupełniania materiału dowodowego, który pozwalałby na ocenę istotności niezgodności z umową innego niż złożonego w sądzie towaru.

Zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego pojęcie słowa istotny, w znaczeniu, które mogło znaleźć w przywołanej ustawie, należy rozumieć jako „główny, podstawowy, duży, znaczny”. (http://sjp.pwn.pl/sjp/istotny; (...).html).

Oględziny złożonej w poczet materiału dowodowego kurtki nie pozwalają przyjąć, że niezgodność towaru z umową jest istotna. Kurtka po zszyciu miejsc, w których była rozerwana, wygląda estetycznie i nadaje się do użytku.

Tylko istotna niezgodność towaru z umową pozwala na odstąpienie od umowy, a w konsekwencji żądanie zwrotu zapłaconej ceny.

W przypadku, gdy niezgodność towaru z umową jest nieistotna, a do takiej kategorii zaliczyć należy ewentualne nieregularne zszycie towaru niewidoczne od wierzchniej strony kurtki, kupujący może żądać jedynie obniżenia ceny. Powód takiego żądania z pozwie nie zgłosił. Nie przystał również na propozycję ugody zaproponowaną przez stronę pozwaną.

Dowód z opinii biegłego sądowego na okoliczności zgłoszone w sprzeciwie od nakazu zapłaty nie miał znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, dlatego wniosek o powołanie tego dowodu został oddalony.

Powód nie zgłosił żądania zapłaty kwoty tytułem obniżenia ceny kurtki, dlatego ocena przez biegłego wpływu przeszycia towaru na cenę nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Z kolei charakter i pochodzenie uszkodzeń zostały udowodnione zeznaniami świadków A. P., P. G. i I. G., którzy potwierdzili, że w dacie zakupu kurtka była uszkodzona.

Powodowi przysługuje zatem wyłącznie zwrot kosztów przejazdu do sklepu pozwanego w łącznej kwocie 100,30 zł zgodnie z przepisem art. 8 ust. 2 przywołanej ustawy.

Wobec powyższego sąd na podstawie przepisu art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 27.07.2002 roku o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. 2002.141.1176) zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 100,30 zł, o czym orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku. Od tej kwoty powód nie domagał się zasądzenia odsetek.

Na podstawie przepisu art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 27.07.2002 roku o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. 2002.141.1176) w pozostałym zakresie sąd powództwo oddalił, o czym orzekł jak w punkcie drugim sentencji wyroku.

Powód wygrał sprawę w 15,44 %.

Koszty procesu poniesione przez powoda wyniosły 30,00 zł z tytułu opłaty sądowej od pozwu.

Wobec powyższego sąd na podstawie przepisu art. 100 zdanie pierwsze k.p.c. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4,63 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, o czym orzekł jak w punkcie trzecim sentencji wyroku.