Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lipca 2017r.

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący: SSR R.-Natalia Wójtowicz

Protokolant: st. prot. sąd. K. Ż.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lipca 2017 r. w S. sprawy

z powództwa (...) S.A. z siedzibą w Ł.

przeciwko E. M.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda (...) S.A. z siedzibą w Ł. na rzecz pozwanej E. M. kwotę 137,00 zł (sto trzydzieści siedem złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt. IC 252/17

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w Ł. – reprezentowana przez fachowego pełnomocnika – wniosło pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko pozwanej E. M. o zapłatę kwoty 398,73 zł , na którą to kwotę składały się:

- kwota należności głównej w wysokości 306,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dna 05.07.2016 r. do dnia zapłaty,

- kwota 92,73 zł skapitalizowanych odsetek za opóźnienie wynikających z polisy (...) naliczonych od dnia 21.07.2013 r. do dnia 04.07.2016 r.

Nadto powód wniósł o zasądzenie kosztów sądowych w wysokości 30,00 zł, kosztów zastępstwa procesowego w wysokość 90,00 zł i kwoty 0,30 zł tytułem innych kosztów, a także odsetek ustawowych za opóźnienie naliczanych od należności głównej od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Uzasadniając swoje stanowisko powód wskazał, że zawarł z pozwaną E. M. umowę ubezpieczenia, w której zobowiązała się ona do opłacenia w ratach składki w zamian za ochronę udzieloną przez towarzystwo ubezpieczeń. Powodowe towarzystwo ubezpieczeń wezwało E. M. do jednorazowej wpłaty niezapłaconych rat składki tytułem polisy ubezpieczeniowej, która to należność nie została uregulowana.

W dniu 29.08.2016 r. referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Lublinie Lublin – Zachód wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Nakaz uprawomocnił się. Na jego podstawie toczyła się następnie egzekucja.

W dniu 20.12.2016 r. E. M. złożyła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty, wraz ze sprzeciwem, w którym wskazała, że korespondencja wysyłana do niej w elektronicznym postępowaniu upominawczym kierowana była na nieaktualny adres zamieszkania. Nadto powołując się na stanowisko Rzecznika (...), podniosła zarzut przedawnienia roszczenia wskazując, że powodowe towarzystwo wniosło pozew po zakończeniu biegu terminu przedawnienia, który w stosunku do roszczeń z umowy ubezpieczenia, w tym z umowy OC posiadaczy pojazdów mechanicznych – jako roszczeń o charakterze majątkowym – wynosi 3 lata. Skoro zatem termin zapłaty przypadał na marzec 2013 r., a (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w Ł. wniosła pozew w lipcu 2016 r., to uznać należało wg pozwanej– że pozew wniesiono po upływie biegu terminu przedawnienia. Pozwana wniosła więc o oddalenie powództwa.

Postanowieniem z dnia 22.12.2016 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie przekazał sprawę według właściwości do Sądu Rejonowego w Słupsku.

Pełnomocnik pozwanej w piśmie z dnia 23.12.2016 r. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, podtrzymując dotychczasową argumentacje pozwanej E. M. zawartą w sprzeciwie od nakazu zapłaty.

Po przekazaniu sprawy do Sądu Rejonowego w Słupsku, pełnomocnik powoda podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, a nadto wniósł o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W odpowiedzi pełnomocnik E. M. podtrzymał jej dotychczasowe stanowisko odnośnie żądania oddalenia powództwa, zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa według norm przepisanych oraz podniesienia zarzutu przedawnienia roszczenia. Nadto argumentował, iż z polisy nr (...) wynikało wprost, że termin zapłaty drugiej raty składki ubezpieczeniowej został wyznaczony na dzień 23.04.2013 r.. Okoliczność ta została również potwierdzona w wezwaniu do zapłaty z dnia 08.07.2013 r. stanowiącym załącznik do pozwu. Nadto w wezwaniu tym powodowe towarzystwo ubezpieczeń jednostronnie oznaczyło nowy termin wymagalności roszczenia na dzień 20.07.2013 r., która to czynność nie może zostać uznana za skutkującą przerwaniem biegu przedawnienia, albowiem była to czynność jednostronna, niezaakceptowana przez pozwaną. Za termin wymagalności dochodzonego przez powoda roszczenia należy zatem uznać dzień 24.03.2013 r.

W piśmie procesowym z dnia 05.04.2017 r. pełnomocnik (...) Spółki Akcyjnej w Ł. podtrzymał swoje stanowisko w całości, z uwagi na to iż roszczenie jako mające związek z prowadzeniem działalności gospodarczej przez powoda, nie uległo przedawnieniu. Początkiem biegu terminu przedawnienia jest chwila wymagalności roszczenia, tj. chwila od której wierzyciel może skutecznie domagać się spełnienia świadczenia. Termin płatności składki z tytułu ubezpieczenia komunikacyjnego OC upłynął w dniu 20.07.2013 r., a zatem w dniu 21.07.2013 r. roszczenie stało się wymagalne. Pozew o zapłatę został złożony w dniu 05.07.2016 r., a zatem roszczenie nie uległo przedawnieniu.

Na rozprawie w dniu 11.07.2017 r. pełnomocnik pozwanej wskazał, że świadczenie zostało wyegzekwowane z wynagrodzenia za pracę przez komornika. Egzekucja toczyła się na podstawie tytułu wykonawczego. E. M. nie dokonywała dobrowolnych wpłat w postępowaniu egzekucyjnym, wynagrodzenie zajęto i niego przymusowo ściągnięto dochodzone roszczenie. Spełnienie świadczenia było zatem przymusowe i nie można było ocenić go jako uznania roszczenia przez pozwaną. Nadto pełnomocnik pozwanej oświadczył, że pozwana nigdy nie wyraziła zgody na odroczenie terminu płatności składki.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22.10.2012 r. doszło do zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego wraz z ubezpieczeniem A. między (...) Spółką Akcyjną w Ł., a pozwaną E. M..

Wysokość składki została ustalona na kwotę 612,00 zł. Płatność składki miała nastąpić w dwóch ratach. Termin płatności drugiej raty w wysokości 306,00 zł został ustalony na dzień 23.04.2013 r.

Dowód: polisa (...) nr (...) - k. 32 i verte, załącznik do polisy nr (...) – k. 33.

Pismem z dnia 08.07.2013 r. (...) S.A. Przedstawicielstwo w S. wezwało E. M. do uregulowania opłaty z tytułu składki OC pojazdu marki V. (...) nr rej. (...), której termin płatności minął w dniu 23.04.2013 r., wskazując że opłata ta wymagalna będzie w nowym terminie do dnia 20.07.2013 r. Pismem z dnia 09.09.20-14 r. powód wystosował do pozwanej przedsądowe wezwanie do zapłaty, wskazując w nim datę wymagalności roszczenia w dniu 20.07.2013 r.

Dowód: pismo z dnia 08.07.2013 r. – k. 30, przedsądowe wezwanie do zapłaty z dnia 09.09.2014 r. – k. 29.

W toku prowadzonego przez komornika sądowego przy Sądzie Rejonowy w Słubicach C. G. postępowania egzekucyjnego na podstawie nakazu zapłaty z dnia 29.08.2016 r. wydanego w elektronicznym postępowaniu upominawczym, całość dochodzonej należności w kwocie 363,81 zł została wyegzekwowana od pozwanej.

Dowód: postanowienie Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Słubicach C. G. z dnia 29.12.2016 r. – k. 25 i verte akt Km 2763/16.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

W pierwszej kolejności wskazania wymaga okoliczność, iż nie było sporu między stronami co o faktu zawarcia polisy ubezpieczeniowej nr (...) w dniu 22.10.2012 r., nie była również kwestionowana przez pozwaną wysokość dochodzonego roszczenia.

Pozwana podniosła natomiast zarzut przedawnienia wskazując, iż z uwagi na to, że druga rata składki ubezpieczeniowej miała być płatna zgodnie z zawartą umową w dniu 23.04.2013 r. , to roszczenie stało się wymagalne od dnia 24.04.2013 r., a zatem powód wytaczając niniejsze powództwo uczynił to po upływie biegu terminu przedawnienia.

Z argumentacją tą nie zgodził się pozwany, wskazując, iż bieg terminu przedawnienia winien być liczony od dnia 20.07.2013 r., albowiem na ten dzień został wyznaczony termin płatności składki ubezpieczeniowej w wezwaniu do zapłaty z dnia 08.07.2013 r.

W niniejszej sprawie powód roszczenie swoje wywodzi z przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 w/w ustawy posiadacz pojazdu mechanicznego jest obowiązany zawrzeć umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem posiadanego przez niego pojazdu, jednocześnie art. 39 ust. 1 w/w ustawy dopuszcza możliwość dokonywania płatności składki w ratach.

Jak natomiast stanowi przepis art. 22 ust. 1 tej ustawy do umów ubezpieczenia obowiązkowego, w sprawach nieuregulowanych w ustawie, stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego.

Zgodnie zatem z art. 118 k.c. termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Ponadto art. 819 § 1 k.c stanowi, że roszczenia z umowy ubezpieczenia przedawniają się z upływem lat trzech.

Zgodnie z regułą zawartą w art. 120 § 1 k.c. bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie.

Jak wynika z uzasadnienia pozwu i dołączonych do niego dokumentów, roszczenie wynikało z niezapłaconej przez pozwaną drugiej raty składki za ubezpieczenie OC, z umowy zawartej w dniu 22.10.2012 r. Druga rata miała być uiszczona przez pozwaną w dniu 23.04.2013 r., a zatem po tym dniu stała się ona wymagalna, choć strona powodowa w piśmie z dnia 08.07.2013 r. podała inną datę wymagalności składki, tj. na dzień 20.07.2013 r.

Sąd podzielił w tym zakresie pogląd strony pozwanej, uznając iż umowa ubezpieczenia obowiązkowego posiadacza pojazdu mechanicznego jest ze swojej natury czynnością prawną dwustronną, do której zawarcia konieczne jest zgodne oświadczenie woli obu stron. Zważył również, iż wysokość składki ubezpieczeniowej oraz termin jej płatności należą bowiem do tzw. essentialia negotii warunków umów i winny zostać ustalone indywidualnie z klientem. Zważywszy zatem na powyższe, zmiana terminu płatności składki ubezpieczeniowej winna zostać ustalona z pozwaną, nie zaś wskazana jej w drodze podjęcia jednostronnej decyzji przez powoda, który dodatkowo tym samym „wydłuża” samowolnie terminy przedawnienia roszczenia. Skutkiem uznania za bezskuteczną zmiany terminu płatności składki ubezpieczeniowej było ustalenie przez Sąd, iż termin płatności drugiej raty składki ubezpieczeniowej upłynął z dniem 23.04.2013 r., od tego zatem terminu winien być liczony bieg terminu przedawnienia.

Natomiast norma art. 123 pkt 1 kc stanowi, iż bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Po każdym przerwaniu biegu przedawnienia biegnie ono na nowo. W razie przerwania przedawnienia przez czynność w postępowaniu przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym albo przez wszczęcie mediacji, przedawnienie nie biegnie na nowo, dopóki postępowanie to nie zostanie zakończone. (art. 124 § 1 i 2 kc).

Na podstawie natomiast art. 6 kc kto wywodzi z danego faktu korzystne dla siebie skutki prawne winien je udowodnić. Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy Sąd nie miał w niniejszej sprawie wątpliwości, iż w niniejszej sprawie winien mieć zastosowanie 3-letni termin przedawnienia, albowiem niewątpliwie powód prowadził działalność gospodarczą polegającą na zawieraniu umów ubezpieczenia. Nadto powód nie udowodnił by termin przedawnienia tego roszczenia został przerwany przez jakąkolwiek czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Powód zaś złożył pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 05.07.2016 r. Na ten dzień roszczenie powoda było już przedawnione. Pozwana mogła zatem skutecznie uchylić się od zaspokojenia roszczenia zgodnie z art. 117 § 2 kc.

Mając na uwadze powyższe okoliczności i fakt, iż mimo wyegzekwowania roszczenia dochodzonego w niniejszym postępowania przez Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Słubicach, powództwo nie zostało cofnięte, Sąd miał obowiązek merytorycznego rozpoznania sprawy. Zgodnie zatem z art. 6 k.c. powództwo należało oddalić na podstawie art. 117 § 2 kc, o czym Sąd orzekł w pkt. 1 sentencji wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w pkt. 1 sentencji wyroku na podstawie art. 98 kpc i uznając powoda za stronę przegrywającą niniejszy proces w całości i zasądził od powoda na rzecz pozwanej kwotę 137,00 zł, biorąc pod uwagę iż koszty zastępstwa prawnego ustalone na podstawie Rozporządzenia ministra sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2015.1804) wyniosły w niniejszej sprawie 120,00 zł, a strona pozwana poniosła dodatkowo opłatę w wysokości 17,00 zł od udzielonego pełnomocnictwa.