Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 czerwca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Człuchowie IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Sądu Rejonowego Marek Osowicki
Protokolant:	Starszy sekretarz sądowy Aneta Ołów

po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2017 r. w Człuchowie

sprawy z powództwa T. M.

przeciwko K. W.

o wynagrodzenie

I.  Zasądza od pozwanego K. W. na rzecz powoda T. M. kwotę 2500 zł netto (dwa tysiące pięćset złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2017 r. do dnia zapłaty.

II.  W pozostałym zakresie powództwo oddala.

III.  Nakazuje ściągnąć od pozwanego K. W. na rzecz Skarbu Państwa Sądu

Rejonowego w C. kwotę 125 zł (sto dwadzieścia pięć złotych) kosztów sądowych.

Sygn. akt IV P 50/17

UZASADNIENIE

Powód T. M. wniósł przeciwko pozwanemu K. W. o zasądzenie na rzecz powoda łącznej kwoty 2.500 zł z tytułu zaległego wynagrodzenia za listopad i grudzień 2016 r. oraz ekwiwalentu pieniężnego za 9 dni urlopu wypoczynkowego wraz z ustawowymi odsetkami oraz kosztami procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu podał, iż powód pracownikiem firmy pozwanego od 14.07.2016 r. do 31.12.2016 r., powód za wykonane prace budowlane nie otrzymał wynagrodzenia. Powód wyjaśnił, iż zarabiał 12 zł na godzinę netto w listopadzie przepracował 184,5 godziny i jego wynagrodzenie winno wynieść 2214 zł netto i od tej kwoty odjął 500 zł wypłaconej zaliczki. W grudniu przepracował 122 godziny i wynagrodzenie winno wynieść 1412 zł a za 9 dni urlopu tj. 72 godziny ekwiwalent wynosi 864 zł i od tego powód odjął 1000 zł wypłacone przed świętami i 300 zł przed Nowym Rokiem.

Pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Wskazał, że powód pracował od 14.07. do 31.12. 2016 r. Powód za cały okres zatrudnienia otrzymał wynagrodzenie czego dowodem są podpisane przez niego listy obecności z informacją o wypłaceniu wynagrodzenia.

Sąd ustalił co następuje:

Powód T. M. był zatrudniony u pozwanego K. W. od 14.07.2016 r. do 31.12.2016 r. na stanowisku tynkarza w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem w wysokości minimalnego wynagrodzenia.

(bezsporne, nadto umowa o pracę k. 19, świadectwo pracy k.20).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie z dokumentów przedłożonych przez pozwanego tj. umowy o pracę oraz świadectwa pracy jednoznacznie wynika, iż strony łączył stosunek pracy w okresie od 14.07.2016 r. do 31.12.2016 r.

Zgodnie z treścią przepisu art. 94 pkt. 5 k.p. pracodawca jest obowiązany terminowo i prawidłowo wypłacać wynagrodzenie za pracę. Niedopełnienie obowiązku wypłacenia wynagrodzenia w terminie i w czasie określonym w regulaminie pracy lub w innych przepisach prawa pracy uzasadnia wystąpienie z roszczeniem o zapłatę należnego wynagrodzenia wraz z odsetkami. Niewypłacenie w ustalonym terminie wynagrodzenia za pracę, bezpodstawne obniżenie tego wynagrodzenia jest wykroczeniem przeciwko prawom pracownika podlegającym karze grzywny od 1000 zł do 30 000 zł (art. 282 § 1 pkt 1 k.p.).

Pracodawca powinien prowadzić dokumentację w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akta osobowe pracowników (art. 94 pkt. 9a k.p.).

Sąd podziela stanowisko Sądu Najwyższego, iż pracodawca powinien prowadzić imienną listę (kartę) wynagrodzenia za pracę i innych świadczeń majątkowych związanych z pracą wypłaconych pracownikowi. Na pracodawcy spoczywa ciężar wykazania, iż wypłacił pracownikowi wynagrodzenie (por. Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, (...) i Spraw Publicznych z 2007-11-20, II PK 81/07, O.: Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych rok 2009, Nr 1-2, poz. 5, str. 18).

Niedopełnienie obowiązku prowadzenia przez pracodawcę imiennej listy wynagrodzenia za pracę sprawia, iż w razie sporu o wypłatę świadczeń majątkowych, które powinny być dokumentowane za pomocą dokumentów, jakie pracodawca ma obowiązek gromadzić w sprawach związanych ze stosunkiem pracy, następuje zmiana rozkładu ciężaru dowodów. Więc to na pracodawcy spoczywał ciężar wykazania wypłacenia powodowi wynagrodzenia za listopad i grudzień 2016 r. i ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy (art. 6 k.c.).

W niniejszej sprawie pozwany nie przedstawił żadnego dowodu potwierdzającego wypłatę powodowi zaległego wynagrodzenia za listopad i grudzień 2016 r. i ekwiwalentu za 9 dni urlopu wypoczynkowego.

Jak wyjaśnił powód listy obecności były podpisane w ostatnim dniu pracy i powód nie podpisał informacji o wypłacie wynagrodzenia.

W ocenie sądu przedłożone przez pozwanego listy obecności, zawnioskowane jako dowód wypłaty wynagrodzenia powodowi, są podpisane tylko w kilku miejscach i to bez podpisanej informacji o wypłacie wynagrodzenia, nie spełniają ustawowego wymogu spoczywającego na pozwanym prowadzenia list płac powoda.

Lista płac winna zawierać wymienienie wszystkich składników wynagrodzenia za konkretny miesiąc, kwoty odprowadzonych składek ZUS i podatku oraz podpis pracownika potwierdzający wypłatę.

W związku z faktem, iż pozwany nie wykazał w toku postępowania, mimo spoczywającego na nim obowiązku, iż wypłacił powodowi wynagrodzenie za pracę za sporny okres a zgłoszone na tę okoliczność listy obecności nie zawierają potwierdzenia wypłaty wynagrodzenia należało uznać, że roszczenie powoda o wynagrodzenie i ekwiwalent za urlop jest uzasadnione.

Z list obecności nie wynika nawet jaka kwota miałaby być wypłacona powodowi i w jakim terminie.

Ponadto na przedłożonych przez pozwanego na żądanie sądu list płac powoda, brak jest podpisów odbioru wynagrodzenia przez powoda. Pozwany nie przedłożył też żadnego dokumentu potwierdzającego udzielenie powodowi urlopu wypoczynkowego np. ewidencji czasu pracy, ewidencji urlopowej, kart urlopowych lub wniosków powoda o udzielenie urlopu. Pozwany nie zawnioskował też innych dowodów potwierdzających wypłatę wynagrodzenia i ekwiwalentu za urlop.

Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe (art. 481 k.c. w zw. z art. 300 k.p.).

Mając na uwadze powyższe sąd zasądził od na rzecz powoda 2.500 zł tytułem wynagrodzenia za 2012 r. wraz z ustawowymi odsetkami od 1.01.2017 r.

Sąd oddalił żądanie powoda o zasądzenie odsetek już od 10.11.2016 , bowiem stosownie do art. 85 § 2 k.p. wynagrodzenie za pracę płatne raz w miesiącu wypłaca się z dołu, niezwłocznie po ustaleniu jego pełnej wysokości, nie później jednak niż w ciągu pierwszych 10 dni następnego miesiąca kalendarzowego.

O kosztach sądowych orzeczono stosownie do przepisu art. 113 i 13 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z 28 lipca 2005 r. (Dz.U. Nr 167, poz. 1398, tekst jednolity z 27 kwietnia 2010 r. Dz.U. Nr 90, poz. 594), na które składa się opłata stosunkowa od pozwu w kwocie 125 zł tj. 5 % od wartości przedmiotu sporu, która w niniejszej sprawie wynosiła 2.500 zł a od której z mocy ustawy powód był zwolniony.