Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 września 2019 roku

Sąd Rejonowy w Chojnicach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Grażyna Drobińska

Protokolant: sek. sąd. Paulina Feder

Prokurator: Andrzej Malczewski

po rozpoznaniu na rozprawach w dniach 26.06.2019r. i 16.09.2019r. sprawy

E. P. (P.)

s. Z. i B. z domu B.,

ur. (...) w C.

oskarżonego o to, że:

w dniu 11 lutego 2019 roku w C., działając ze szczególnym okrucieństwem, usiłował pozbawić życia psa rasy ,,mieszaniec” w ten sposób, że kilkukrotnie uderzył go młotkiem w głowę, w wyniku czego pies doznał obrażeń w postaci obrzęku w części twarzowej głowy, obrzęku szyi, ran ciętych i tłuczonych okolicy czołowej, pęknięcia kości czaszki w okolicy czołowej, po czym umieścił psa w torbie, którą to razem z psem pozostawił na śmietniku, jednakże zamierzonego celu nie osiągnął wobec ujawnienia zwierzęcia przez postronne osoby i udzielenie mu niezbędnej pomocy

tj. o czyn z art.13§ 1 kk w zw. z art.35 ust. 1 w zw. z art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt

orzeka

1.  oskarżonego E. P. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia tj. przestępstwa z art.13§ 1 kk w zw. z art.35 ust. 1 w zw. z art.35 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt i za to, na podstawie art. 35 ust. 1 w zw. z art.35 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt w zw. z art.14§1 kk skazuje go na karę 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  na podstawie art.35 ust.3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt orzeka przepadek na rzecz Schroniska dla (...) w C. psa rasy ,,mieszaniec”, znajdującego się obecnie w posiadaniu wymienionego Schroniska,

3.  na podstawie art.35 ust.3b i 4b ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu posiadania psów na okres 5 (pięć) lat,

4.  na podstawie art.35 ust. 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt zobowiązuje oskarżonego E. P. do zapłaty nawiązki w wysokości 1.000 (jeden tysiąc 00/100) złotych na rzecz Schroniska dla (...) w C., na cele związane z ochroną zwierząt,

5.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej (...) kwotę 442,80 (czterysta czterdzieści dwa 80/100) złotych tytułem zwrotu kosztów obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu,

6.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w całości.

SSR Grażyna Drobińska

Sygn. akt II K 196/19

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2019 roku oskarżony E. P. otrzymał od I. N., psa rasy mieszanej. Kobieta przekazała mu psa na własność, ponieważ nie mogła się nim dłużej opiekować (okoliczności bezsporne).

W dniu 11 lutego 2019 roku oskarżony w godzinach przedpołudniowych powrócił do swojego mieszkania. Zobaczył wówczas, że pies pogryzł mu buty oraz zrobił dziury w wykładzinie. Wtedy oskarżony podjął decyzję, że zabije psa. Zabrał go ze sobą do piwnicy. Następnie co najmniej trzykrotnie uderzył go młotkiem w głowę. Pies przewrócił się na bok i nie dawał znaków życia. Wtedy E. P. uznał, że jest on martwy. Zapakował go do materiałowej torby, którą umieścił w śmietniku, przy ulicy (...) w C.. Następnie odszedł i nie interesował się psem (wyjaśnienia oskarżonego k.41v,46-46v,142-142v).

Pracownice podejmujące czynności porządkowe niedaleko śmietnika, znalazły psa i zawiadomiły Straż Miejską. Zwierzęciu została udzielona niezbędna pomoc weterynaryjna. Zwierzę doznało obrażeń w postaci obrzęku twarzowego głowy, obrzęku szyi, ran ciętych i tłuczonych okolicy czołowej, pęknięcia kości czaszki w okolicy czołowej. W wyniku podjętych działań leczniczych, pies odzyskał zdrowie fizyczne.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wymienione wyżej dowody oraz pozostałe dowody tj.: zeznania R. E. (k.2-2v), B. P. (k.92v), I. N. (k.25v), M. O. (k.88v), R. O. (k.95v,) B. L. (k.37v-38), H. J. (k.100v), protokół oględzin wraz ze zdjęciami i płytą (k.5-21,26a,35-36,80-85,97-99), protokół zatrzymania (k.31-32), karta karna (k.106), dokumentacja weterynaryjna (k.107-110), kserokopia dokumentacji (k.184-192).

Oskarżony E. P. (k.41v,46-46v,142-142v) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Jednocześnie wskazał, że nikt nie chciał zabrać od niego pisa i uznał, że jego uśmiercenie jest lepszym rozwiązaniem niż wypuszczenie go na ulicę.

Zdaniem Sądu Rejonowego, wyjaśnienia oskarżonego zasadniczo zasługują na przymiot wiarygodności. W świetle zgromadzone w sprawie materiału dowodowego, oświadczenie oskarżonego w zakresie sprawstwa zarzuconego mu czynu, nie może bowiem budzić wątpliwości. Przy czym wyjaśnienia E. P. dotyczące motywacji jego zachowania nie odpowiadają prawdzie. Zdaniem Sądu Rejonowego, oskarżony nie podjął żadnych działań w celu znalezienia dla psa innego domu. Nie próbował nawet skontaktować się z wcześniejszymi właścicielami, w celu jego zwrotu. Zatem te przytoczone przez oskarżonego okoliczności miały na celu jedynie umniejszenie jego winy.

R. E. (k.2-2v,143) i B. P. (k.92v,143v) odnalazły psa na śmietniku i wezwały odpowiednie służby.

Ich wypowiedzi Sąd Rejonowy ocenił jako szczere i spontaniczne.

Na miejsce przyjechał strażnik miejski R. O. (k.95v,145-145v), który potwierdził odnalezienie poranionego psa.

W sprawie została również przesłuchana wcześniejsza właścicielka psa - I. N. (k.25v,143v) oraz jej partner M. O. (k.88v,144v). wymienione osoby potwierdziły fakt przekazania oskarżonemu na własność psa- kundelka. Wskazali również, że w momencie oddania zwierzę nie posiadało żadnych ran ani też blizn.

Sąd Rejonowy uznał, że zeznania wymienionych osób zasługują na przymiot wiarygodności. Zeznania świadków są jasne, logiczne i nie zawierają sprzeczności.

Po odnalezieniu psa zaopiekował się nim weterynarz B. L. (k.37v-38,143v-144v). Zeznał, że przywieziony do jego kliniki pies był w stanie agonalnym, hipotermii i hipoglikemii. Na skutego podjętego intensywnego leczenia, stan zwierzęcia poprawił się. Wskazał też, że pies do chwili obecnej jest jego pacjentem. Gdyby nie zastosowano leczenia, pies by zdechł.

Zeznania świadka odpowiadają w pełni załączonej do sprawy dokumentacji leczenia psa.

Przesłuchana w charakterze świadka H. J. (k.100v,145v-146) brała udział w udzielaniu pomocy znalezionemu psu. Wskazała, że pies do tej pory musi otrzymywać odpowiednie leki, ponieważ po zdarzeniu pojawiły się problemy z jego stanem psychicznym. Z tego powodu kobieta, która zadeklarowała chęć zabrania psa do swojego domu, musiała zrezygnować.

W ocenie Sądu Rejonowego, zeznania świadka są jasne, szczere i konsekwentne. korelują również z wypowiedziami innych, przesłuchanych do sprawy osób.

W sprawie biegli psychiatrzy dokonali przebadania oskarżonego i sporządzili opinią sądowo-psychiatryczną (k.149-156). Psychiatrzy K. W. i I. M. stwierdzili, że E. P. nie jest chory psychicznie, nie jest też upośledzony umysłowo ani otępiały. Rozpoznali u niego szkodliwe picie alkoholu oraz uzależnienie od opiatów. W czasie popełniania zarzucanego mu czynu miał zachowaną zdolność rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postepowaniem. W aktualny stanie zdrowia może brać udział w toczącym się postępowaniu i może prowadzić swoją obronę w sposób samodzielny i rozsądny.

Zdaniem Sądu, powyższa opinia nie zawiera wątpliwości interpretacyjnych. Wypowiedzi biegłych są jasne, zawierają odpowiedzi na wszystkie pytania. Dlatego też Sąd uwzględnił je przy dokonywaniu ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie.

Wobec braku podstaw do kwestionowania Sąd uznał też za wiarygodne pozostałe dowody zgromadzone w sprawie tj.: protokół oględzin wraz ze zdjęciami i płytą (k.5-21,26a,35-36,80-85,97-99), protokół zatrzymania (k.31-32), karta karna (k.106), dokumentacja weterynaryjna (k.107-110), kserokopia dokumentacji (k.184-192).

W tym stanie sprawy wina oskarżonego E. P. nie budziła wątpliwości Sądu Rejonowego i polegała na tym, że w dniu 11 lutego 2019 roku w C., działając ze szczególnym okrucieństwem, usiłował pozbawić życia psa rasy „mieszaniec” w ten sposób, że kilkukrotnie uderzył go młotkiem w głowę, w wyniku czego pies doznał obrażeń w postaci obrzęku w części twarzowej głowy, obrzęku szyi, ran ciętych i tłuczonych okolicy czołowej, pęknięcia kości czaszki w okolicy czołowej, po czym umieścił psa w torbie, którą to razem z psem pozostawił na śmietniku, jednakże zamierzonego celu nie osiągnął wobec ujawnienia zwierzęcia przez postronne osoby i udzielenie mu niezbędnej pomocy. Swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art.13§1 kk w zw. z art.35 ust.1 w zw. z art.35 ust.2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt.

Sąd Rejonowy wziął pod uwagę, że przedmiotem ochrony wymienionego wyżej przepisu jest życie zwierząt oraz ich wolność od zbędnego bólu i cierpienia. Zgodnie zaś z treścią art.4 pkt.12 wymienionej ustawy przez szczególne okrucieństwo rozumie się przedsiębrane przez sprawcę działania charakteryzujące się drastycznością form i metod, a w szczególności sposób wyszukany lub powolny, obliczony z premedytacją na zwiększenie rozmiaru cierpień i czasu ich trwania.

Przy dokonywaniu oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie Sąd kierował się tym, że ocena każdego dowodu, również z wyjaśnień oskarżonego, jako pozostawiona sądowi orzekającemu, musi być dokonywana z przekonaniem, że oskarżony nie popełnił zarzucanego mu czynu. Dopiero, kiedy przeprowadzone dowody, ich ocena i wyprowadzone z nich wnioski, obalą owo przekonanie- można ferować wyrok skazujący. Stanowisko takie ma swoje uargumentowanie w treści art.5§1 kpk w związku z art.7 kpk, jako ze przepisy tej ustawy uznają jedynie zasadę swobodnej oceny dowodów, będącej efektem rozważań całokształtu ujawnionych w sprawie okoliczności, przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego oraz nie różnicują dowodów od tego, w jakiej fazie postępowania i od kogo zostały pozyskane ( wyrok S.A. w Lublinie z dnia 29.04.2009 r., II AKa 63/09).

Oskarżony E. P. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy potwierdził winę oskarżonego. Zgromadzona dokumentacja z leczenia psa oraz zeznania weterynarza B. L. wskazały jasno, że pies został kilkukrotnie uderzony i doznał poważnych obrażeń. Gdyby nie została mu udzielona pomoc, nie przeżyłby. Zachowanie oskarżonego polegające ma tym, że w celu zabicia psa zszedł z nim do piwnicy, gdzie za pomocą młotka uderzał go kilka razy, świadczą o przemyślanym zachowaniu E. P.. Nadto również o tym, że był zdecydowany zabić zwierzę. Uderzał tyle razy, aż zwierzę upadło i nie dawało oznak życia. Niewątpliwie oskarżony zadał zwierzęciu wiele cierpień, nie tylko fizycznych ale również psychicznych. Takie zachowanie niewątpliwie należało zakwalifikować jako szczególne okrucieństwo.

Sąd Rejonowy wziął pod uwagę fakt, że oskarżony wyraził skruchę za swoje zachowanie. Jednocześnie też tłumaczył, że nie miał innego wyjścia, a nie mógł dłużej opiekować się psem. W ocenie Sądu Rejonowego, stanowisko oskarżonego w tym zakresie może być związane również z jego wiekiem. E. P. ma 63 lata. Jest przedstawicielem starszej grupy społeczeństwa. Z pewnością zna on normy prawne oraz konsekwencje ich naruszania. Wiedział również o tym, że zabicie zwierzęcia jest przestępstwem. Jednak jego wytłumaczenie sposobu pozbycia się psa, a także uznanie, że śmierć psa jest lżejsza od jego bezdomności lub przebywania w schronisku, świadczą o ugruntowanym w starszym społeczeństwie przyzwoleniu na tego rodzaju zachowania. Świadczą również o bagatelizowaniu takich zdarzeń, co jest w oczywisty sposób naganne.

Przy dokonywaniu oceny materiału dowodowego w przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy wziął również pod uwagę fakt, że oskarżony dotychczas nie był karany sądownie. Z zawodu jest ślusarzem. Obecnie nie pracuje zawodowo. Utrzymuje się z renty socjalnej w wysokości 640 zł miesięcznie. Nie posiada żadnych osób na utrzymaniu. Dwoje dzieci są już dorosłe. Oskarżony nie ma żadnego majątku.

W powyższych okolicznościach stanu faktycznego, Sąd Rejonowy na podstawie art.35 ust.1 w zw. z art.35 ust.2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt w zw. z art.14§1 kk skazał oskarżonego na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art.35 ust.3 ustawy o ochronie zwierząt Sąd orzekł przepadek na rzecz Schroniska dla (...) Przytulisko w C. psa rasy mieszaniec.

Na podstawie art.35 ust.3b i 4b ustawy o ochronie zwierząt Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu posiadania psów na okres 5 lat.

Na podstawie art.35 ust.5 ustawy o ochronie zwierząt, Sąd zobowiązał oskarżonego do zapłaty na rzecz Schroniska dla (...) Przytulisko w C. nawiązki w wysokości 1.000 zł, na cele związane z ochroną zwierząt.

Sąd uznał, że wymierzona kara i środki karne odpowiadają stopniowi zawinienia sprawcy przestępstwa oraz stopniowi społecznej szkodliwości zarzucanego mu czynu.

Sąd Rejonowy uznał, że nie istnieje żadna pozytywna prognoza kryminalistyczna, która uzasadniałaby zastosowanie wobec E. P. dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary. Przy czym należy podkreślić, że podstawową przesłaną zawieszenia wykonania kary są wynikające z dotychczasowego postępowania oskarżonego, dające się uzasadnić w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego przypuszczenia, co do przewidywanego sposobu życia, dotyczy to przede wszystkim przestrzegania przez niego porządku prawnego. W ocenie Sądu powyższe przesłanki w odniesieniu do osoby oskarżonego nie zachodzą. Zważywszy na charakter zarzuconego oskarżonemu czynu oraz okoliczności brak jest podstaw do zastosowania wymienionego wyżej dobrodziejstwa. Wskazać przy tym należy, że wymiar kary pozbawienia wolności pozwala oskarżonemu na podjęcie próby uzyskania zgody na wykonywania tej kary w systemie dozoru elektronicznego.

Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności łagodzących.

W ocenie Sądu tylko wymierzona kara bezwzględnego pozbawienia wolności wpłynie na oskarżonego wychowawczo i zapobiegnie powrotowi do popełniania przestępstw, zaspokoi również społeczne poczucie sprawiedliwości.

O kosztach obrońcy Sąd Rejonowy orzekł na podstawie §4 ust.1-3 i §17 ust.1 pkt.3 i ust.2 pkt.2, §20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu. W sprawie odbył się jeden termin, na którym było obecny obrońca oskarżonego. Zatem 420 zł. Do wymienionej kwoty należało doliczyć podatek VAT. Łącznie zatem kwota należna obrońcy z urzędu wyniosła 442,80 zł.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 624§1 kpk. Oskarżony nie pracuje, utrzymuje się z renty. Nie posiada żadnego majątku. Stąd też Sąd doszedł do przekonania, ze uiszczenie kosztów byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe.