Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Chojnicach I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	SSR Magdalena Tyl-Sporysz
Protokolant:	sekr. sądowy Daria Chróstowska

po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2016 r. w Chojnicach na rozprawie

sprawy z powództwa G. K.

przeciwko Ł. Z., M. Z.
i J. P.

przy udziale interwenienta ubocznego Gminy Miejskiej C.

o eksmisję

I.  Nakazuje pozwanym Ł. Z., M. Z. i J. P. aby opuścili i wydali powodowi G. K. lokal mieszkalny położony przy ul. (...)
w C..

II.  Ustala, że pozwanym Ł. Z., M. Z. i J. P. przysługuje prawo do lokalu socjalnego.

III.  Nakazuje wstrzymać wykonanie opróżnienia lokalu, o którym mowa
w punkcie I do czasu złożenia pozwanym przez Gminę Miejską C. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

IV.  Odstępuje od obciążenia pozwanych kosztami postępowania.

Sygn. akt I C 316/16

UZASADNIENIE

Powódka G. K. domagała się nakazania pozwanym M. Z., J. P. i Ł. Z. aby opuścili i wydali jej lokal mieszkalny położony przy ul. (...) w C.. W uzasadnieniu wskazała, że lokal ten pozwani zajęli na podstawie umowy najmu zawartej na czas określony. W chwili wnoszenia powództwa okres ten upłynął. Powódka wnosiła też o zasądzenie od pozwanych na swoją rzecz kosztów postępowania. W kwestii przyznania pozwanym prawa do lokalu socjalnego nie zajęła stanowiska.

Pozwani M. Z. (również w imieniu małoletniej J. P.) i Ł. Z. uznali powództwo. Wnieśli o przyznanie im prawa do lokalu socjalnego.

Interwenient uboczny Gmina Miejska C. co do zasady przychylił się do pozwu. Wniósł o nieprzyznawanie pozwanym prawa do lokalu socjalnego. Powołał się przy tym na art. 14 ustęp 4 i 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 27 sierpnia 2015 r. M. N. (obecnie Z.) zawarła
ze S. K. działającym w imieniu właścicielki lokalu G. K. umowę najmu lokalu położonego przy ul. (...) w C..

/okoliczność bezsporna, nadto dowody : kserokopie dokumentów na k. 3-5, 6-9/

Umowę podpisano na czas określony tj. od dnia 01.09.2015 r. do 29.02.2016 r. Strony ustaliły miesięczny czynsz najmu na 450 zł . Najemca miała też regulować opłaty miesięczne dla administratora budynku tj. ZGM C., a nadto ponosić koszty zużycia wody, gazu i energii elektrycznej.

/okoliczność bezsporna, nadto dowód : kserokopia dokumentu na k. 7-9/

W przedmiotowym lokalu wraz z M. N. (Z.) zamieszkała jej małoletnia córka J. P. oraz Ł. Z. (aktualnie mąż najemcy)

/okoliczność bezsporna/

Pismem z dnia 01.02.2016 r. M. N. (Z.) została poinformowana, że właścicielka lokalu planuje jego sprzedaż, stąd też umowa najmu nie zostanie przedłużona na okres po 01.03.2016 r.

/dowód: kserokopia pisma z dnia 01.02.206 r. k. 6/

Mimo upływu okresu na jaki zawarto umowę, lokatorzy nie wyprowadzili się
z mieszkania przy ul. (...) w C.. Zaprzestali też uiszczania na rzecz właścicielki lokalu 450 zł miesięcznie. Nadal płacili i płacą za media.

/okoliczność bezsporna, nadto dowód : przesłuchanie pozwanych k. 138, 139/

M. Z. i Ł. Z. są małżeństwem. M. Z. aktualnie jest w 7 miesiącu ciąży. Z jej poprzedniego związku pochodzi 9-letnia córka J. P.. Ta ostatnia posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane na czas określony tj. do dnia 30.11.2019 r. Dziewczynka cierpi na padaczkę, zaburzenia mowy, jest upośledzona w stopniu umiarkowanym. Uczęszcza do szkoły specjalnej w C.. Na co dzień zajmuje się nią matka. Ł. Z. jest zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w C. jako bezrobotny bez prawa do zasiłku. W okresie letnim tj. do początku października dorabiał na budowach. Obecnie jest bez pracy, choć regularnie podejmuje starania o jej znalezienie. Rodzina utrzymuje się ze świadczenia pielęgnacyjnego przyznanego na J. P. w wysokości 1300 zł miesięcznie, 153 zł zasiłku pielęgnacyjnego, 100 zł dodatku rehabilitacyjnego. Na dziecko płaci też alimenty jego biologiczny ojciec. Wynoszą one 600 zł miesięcznie. Innych środków pieniężnych rodzina nie uzyskuje. Na wypadek eksmisji wyżej wskazani nie mają innego lokalu, w którym mogliby zamieszkać. M. Z. nie utrzymuje kontaktu ze swoją rodziną. Matka Ł. Z. choruje na nowotwór, jego ojciec jest po drugim zawale.

/dowód: pismo (...) ds. Orzekania o Niepełnosprawności z dnia 27.10.2016 r., k. 78, pismo PUP w C. z dnia 26.10.2016 r. k. 105, dokumenty na k. 115-129, przesłuchanie pozwanych k. 138-139/

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Bezspornym było, iż na chwilę zamknięcia przewodu sądowego pozwani
nie dysponowali żadnym prawem w stosunku do przedmiotowego lokalu. Umowa najmu, która łączyła strony przewidywała w par. 4 , że zostaje ona zawarta na czas określony tj. do dnia 29.02.2016 r. Strony były zgodne, że w późniejszym okresie umowy tej nie przedłużano. Ewentualne wątpliwości w tej kwestii rozwiewa też treść pisma z dnia 01.02.2016 r. k. 6, w którym pozwana jest informowana, że umowa nie zostanie przedłużona na kolejny okres. Pozwani nie tylko nie kwestionowali powyższego, ale wręcz uznali powództwo. Mając to na uwadze jak również treść art. 680 kc w zw. z art. 675 kc, a nadto art. 222 par. 1 kc orzeczono jak w punkcie 1 wyroku.

Konsekwencją orzeczenia eksmisji w stosunku do pozwanych było zbadanie przez Sąd czy pozwanym przysługuje prawo do lokalu socjalnego. Przyznania takiego prawa domagali się pozwani. Interwenient uboczny sprzeciwiał się powyższemu, zaś powódkaco do tego nie zajęła stanowiska (protokół rozprawy z dnia 6 grudnia 2016 r. k. 137-139). Oceniając tę kwestię, Sąd miał na względzie treść art. 14 ust. 3, ust. 4 i ust. 7 ustawy o ochronie praw lokatorów , mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Z treści art. 14 ust. 4 pkt 1, 2 i 5 niniejszej ustawy wynika, iż sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego wobec kobiety w ciąży, małoletniego, niepełnosprawnego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, z późn. zm.) oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałą, a ponadto osoby posiadającej statut bezrobotnego – chyba, że osoby te mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany. Ustęp 7 powołanego artykułu stanowi jednak, że przepisu ustępu 4 nie stosuje się do osób, które utraciły tytuł prawny do lokalu niewchodzącego w skład publicznego zasobu mieszkaniowego, z wyjątkiem osób, które były uprawnione do używania lokalu na podstawie stosunku prawnego nawiązanego ze spółdzielnią mieszkaniową albo z towarzystwem budownictwa społecznego.

Odnosząc to do rozpoznawanej sprawy wskazać należy, że pozwana M. Z. jest w 7 miesiącu ciąży. Sprawuje nadto opiekę nad niepełnosprawną 9-letnią córką - J. P.. Prowadzi wspólnie gospodarstwo domowe z mężem Ł. Z.. Ten ostatni jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Nawet jeśli w stosunku do wyżej wymienionych działa wyłączenie, o którym mowa w powołanym wyżej ustępie 7 art. 14, to ust. 3 niniejszego artykułu daje, zdaniem Sądu, podstawy do przyznania pozwanym prawa do lokalu socjalnego. Stanowi on, że sąd badając z urzędu, czy zachodzą przesłanki do przyznania lokalu socjalnego, orzeka o uprawnieniu osób eksmitowanych, biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania przez nie z lokalu oraz ich szczególną sytuację materialną i rodzinną. Nie może budzić wątpliwości, w oparciu o ustalony i opisany wyżej stan faktyczny, że sytuacja ta w odniesieniu do pozwanych jest bardzo trudna. Nie sposób przyjąć, że słuszną byłaby eksmisja "na bruk" kobiety w trzecim trymestrze ciąży i jej 9-letniego niepełnosprawnego dziecka. I nawet jeśli można mieć pewne wątpliwości co do tego, czy takie prawo należy przyznać również zdrowemu 31 letniemu pozwanemu, który w sytuacji w jakiej znalazła się jego rodzina pozostaje bez pracy, to w ocenie Sądu, także w tym przypadku odpowiedź winna być twierdząca. Ł. Z. przekonał Sąd, iż czyni starania co do znalezienia pracy. Nadto wspólnie z żoną wychowuje niepełnosprawne dziecko, którego co prawda nie jest biologicznym ojcem, ale nie stoi to na przeszkodzie w świadczeniu na jego rzecz pomocy. Za dwa miesiące przyjdzie na świat jego dziecko i trudno założyć, że w takiej sytuacji należałoby rozdzielić rodzinę, eksmitując jej ojca bez prawa do lokalu socjalnego.

Stąd też i w oparciu o powołane wyżej przepisy Sąd uznał, że pozwanym przysługuje prawo do lokalu socjalnego. Skoro zaś art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów (…) stanowi, że obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego ciąży na gminie właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu, zaś w ustępie 6 przewidziano, że orzekając o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego, Sąd nakazuje wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu do czasu złożenia przez gminę oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego, orzeczono stosownie do powyższego, nakładając obowiązek zapewnienia lokalu na Gminę Miejska C..

Sytuacja finansowa pozwanych, w ocenie Sądu, uzasadniała zastosowanie art. 102 kpc i odstąpienie od obciążania ich kosztami postępowania.

I C 316/16

Z.

1.  (...) (...) (...)

2.  (...).

C., dn. 18.12.2016 r.

Sędzia SR