Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 czerwca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	sędzia (del.) Hanna Kaflak-Januszko
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Karina Hofman

po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2020 r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa Związku (...) w W.

przeciwko Przedsiębiorstwu Produkcyjno-Usługowemu (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł.

o ochronę praw autorskich

I.  zasądza od pozwanego Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Usługowego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. na rzecz powoda Związku (...) w W. 3.104,64 zł (trzy tysiące sto cztery złote 64/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 7.06.2019 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  znosi między stronami koszty procesu.

I C 362/19

UZASADNIENIE

Powód Z w i ą z e k (...) w (...).03.2019 r. pozwał P r z e d s i ę b i o r s t w o P r o d u k c y j n o - U s ł u go w e (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. o 21 498,32 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 12.03.2019 r wynagrodzenia (należnej jednokrotności) za bezumowne korzystanie z praw do artystycznych wykonań w Hotelu (...) od 11.03.2016 r. do 1.03.2019r., gdyż goście hotelowi przebywający w jego pokojach, mogą korzystać ze znajdujących się w nich odbiorników radiowych i telewizyjnych.

P o z w a n y wniósł o oddalenie powództwa :

- kwestionując legitymację czynną powoda – wobec wątpliwości, czy decyzja stwierdzająca prawo powoda do pobierania opłat jest prawomocna, zwłaszcza że do pozwanego zwróciły się także inne podmioty o zapłatę należności jak sporna. Podkreślił, że pozwany zawarł ze Stowarzyszeniem (...) umowę użyczenia odbiorników RTV i wskutek tego Stowarzyszenie stało się ich posiadaczem, pozostawiając je u pozwanego do korzystania, który opłaca z tego tytułu abonament Stowarzyszeniu, a gościom hotelowym udostępnia je nieodpłatnie. Dodał, że gdyby stwierdzono nieważność tej umowy, to Stowarzyszenie także powinno współodpowiadać za dochodzone należności i dlatego wnioskował o jego włączenie do procesu,

- negując, że korzystanie z odbiorników telewizyjnych przez gości hotelowych w zajmowanych przez nich pokojach, jest publicznym udostępnianiem utworów,

- kwestionując wysokość należności i negując obowiązywanie tabel, na które powoływał się powód. Dodał, że ewentualnie wynagrodzenie należałoby ustalić przy stawce 0,1 % wpływów z działalności, z którą wiąże się odtwarzanie utworów. Ostatecznie nie kwestionował, by przyjąć do rozliczenia stawkę z ostatnio opracowanej tabeli, co do której nie doszło do prawomocnego zatwierdzenia,

- kwestionując żądanie zapłaty odsetek, gdyż roszczenie o bezumowne korzystanie jest bezterminowe, a zatem staje się wymagalne, gdy dłużnik zostanie wezwany do zapłaty, co nastąpiło w dniu doręczenia odpisu pozwu.

1. Ustalenia faktyczne

Powód jest organizacją zbiorowego zarządzania prawami autorskimi w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z 15.06.2018 r. o zbiorowym zarządzaniu prawami autorskimi i prawami pokrewnymi ( (...)) na podstawie decyzji Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego ( (...)) z 17.06.1996 r. (ze zmianami z 27.08.1997 r., 15.10.2001 r., 27.06.2003 r./. Decyzja ta udziela zezwolenia na zbiorowe zarządzanie prawami pokrewnymi do artystycznych wykonań utworów muzycznych i słowno-muzycznych, w tym pobierania wynagrodzeń, m.in. na polu eksploatacji – publiczne udostępnianie artystycznego wykonania w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.

(dowód: statut powoda, odpis KRS, obwieszczenie (...) ww. decyzji - k. 14-30)

Decyzją z 3.01.2019 r. (...) utrzymał w mocy decyzję z 2.06.2016 r. wyznaczającą powoda do wykonywania wspólnego poboru wynagrodzeń na korzystanie z przedmiotów praw pokrewnych na polu eksploatacji odtwarzania (tzw. jeden inkasent).

(dowód: decyzja – k.31-32 )

Powód chroni prawa ponad 500 000 artystów wykonawców w kraju, a także na mocy porozumień miedzy ozz– zagranicą.

(dowód: płyta CD z listą 227 071 artystów - k. 66)

Pozwany prowadzi hotel i w swojej ofercie podaje, że znajduje się tam 28 pokoi i każdy wyposażony jest w odbiornik telewizyjny.

(bezsporne; nadto dowód: wydruki internetowe ze strony pozwanego, odpis KRS – k. 33-51, wydruk dostępnej u pozwanego oferty programowej – k. 102)

Pozwany 10.10.2016 r. zawarł umowę na dzierżawę odbiorników telewizyjnych ze Stowarzyszeniem (...), oddając 35 sztuk Stowarzyszeniu do bezpłatnego używania, które zobowiązało się do ich nieodpłatnego użyczania gościom hotelowym do ich własnego użytku na czas pobytu w hotelu. Pozwany miał uiszczać opłaty abonamentowe oraz uiszczać składki członkowskie.

(dowód: pismo z 16.05.2017 r., upoważnienie – k. 52-53, umowa – k. 110)

Pismem z 19.02.2019 r. (odebranym 22.02.2019 r.) powód wezwał pozwanego o zapłatę 65 952,88 zł spornej należności za okres od 19.02.2016 r. do 19.02.2019 r., bazując na danych, że u pozwanego jest 86 pokoi (potem dodał, że okazało się, że jest ich mniej, gdyż reszta jest dopiero planowana).

(dowód: wezwanie do zapłaty z dowodem doręczenia – k. 54-56)

Wysokość roszczenia została oparta na stawkach „Tabel S. Wynagrodzeń Minimalnych za Korzystanie z Artystycznych (...) na P. (...) za lata 2016-2019”, które są corocznie waloryzowane.

(dowód: tabele – k. 59-62)

Powód wnioskiem z 5.02.2001 r. (zgodnie z ówczesnym staniem prawnym) zwrócił się do Komisji Prawa A.(dalej (...)) o zatwierdzenie tabel. Orzeczeniem z 18.07.2001 r. (...) zatwierdziła częściowo – tabelę I, II i VI (postanowienia końcowe, które uprawniały do waloryzacji). Tabela II ustalała stawki minimalne za korzystanie z artystycznych wykonań utworów muzycznych i słowno-muzycznych na polu odtworzeń publicznych przy pomocy egzemplarzy wprowadzonych do obrotu, stawkę na odtworzenia video w pokojach hoteli itp. w wysokości 10 zł za pokój.

W związku z nowelizacją po orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego nową (...) powołano 21.12.2010 r. i powód złożył wniosek o zatwierdzenie tabel w terminie, który gwarantował zachowanie w mocy dotychczasowych tabel. Postępowanie to zostało jednak umorzone 27.04.2012r.

20.12.2012 r. powód złożył kolejny wniosek o zatwierdzenie tabel, którą są badane w postępowaniu sądowym na wniosek I. H. Polskiego o odmowę ich zatwierdzenia w zakresie opłat objętych sporem. Zdaniem (...) do momentu zatwierdzenia nowych stawek, prawidłowe jest waloryzowanie zatwierdzonych w 2001 r. Potwierdzono, że powód nie zaskarżył stawek z nowych tabel (2,16 zł przy 3 *).

(dowód : pismo (...) z 18.10.2017 r. – k. 63-65)

Przy zastosowaniu stawek wskazanych przez powoda należność wyniosła:

- 2019 r. 23,66 zł za miesiąc 1.01-11.03.2019 r. 1 560,03 zł (2 miesiące+11/31)x28 pokoix23,66

- 2018 r. 22,30 zł 7 492,80 zł (12 misięcyx28 pokoix22,30 zł)

- 2017 r. 20,78 zł 6 982,08 zł

- 2016 r. 20,23 zł 5 463,41 zł

= 21 498,32 zł

(bezsporne /w zakresie obliczenia matematycznego przy przyjęciu założeń pozwu, wobec okresu objętego pozwem, ilości pokoi, standardu hotelu pozwanego, gdyż sporna była tylko stawka/ )

Ww. tabeli, która została zaskarżona, stawka powoda za pokój w hotelu 4* wyniosła 3,08 zł.

(fakt przyznany /zob. też k. 105-109/)

Pismem z 13.11.2018 r. do pozwanego zgłosił się podmiot reprezentujący nadawców kanałów telewizyjnych, uzasadniając, że z (...) SA zawarł umowę na zawieranie umów na reemisję jej kanałów.

(dowód : pismo – k. 109-110)

2. Ocena dowodów

Spór w sprawie sprowadził się przede wszystkim do oceny prawnej (mimo podnoszenia sporności niektórych faktów).

Wobec przyznania przez pozwanego wysokości stawki (art. 229 kpc), należało stwierdzić, że jeśli powód uważał, że nie jest ona adekwatna, to zgodnie z art. 6 kc powinien ją wykazać. To powód dochodził roszczenia, a przy tym wiedział, że musi się liczyć z możliwością zanegowania wykazania wysokości roszczenia poprzez odwołanie się do tabel ze względu na wątpliwości, jakie budzą co do ich mocy obowiązującej, jak i powszechnie znanego w tej części rynku - sporu co do wysokości stawek.

W konsekwencji powyższego i braku wniosku o dowód z opinii biegłego - mimo omówienia tej kwestii ze stronami, sąd nie stwierdził podstaw do dopuszczenia dowodu z opinii biegłego z urzędu. Poprzestanie na wysokości stawki przyznanej przez pozwanego wiąże się z oceną prawną sprawy, więc dalszy wywód poniżej.

Ocena prawna sporu ważyła też na pominięciu dowodu z zeznań T. B., a także zbędny okazał się dowód z zeznań stron, zwłaszcza że powód nie był zainteresowany w badaniu wysokości stawki właściwej, spoza tabeli.

Złożone w sprawie dokumenty, w tym wydruki uszczegóławiały okoliczności, które strony przyznawały, a także jako spójna całość, uzupełniały się uwiarygadniając i umożliwiały dokonanie przedstawionych ustaleń.

3. Podstawa prawna

Powództwo podlegało częściowemu uwzględnieniu wobec innej oceny zasadnej wysokości żądania niż w pozwie.

1. Dokumentami rejestracyjnymi powód wykazał, że jest organizacją zbiorowego zarządzania (dalej: ozz) prawami autorskimi, co oznacza prowadzenie działalności jak w pkt. 3 (...), w tym zawieranie umów o korzystanie z utworów, dochodzenie ochrony praw.

2. Zgodnie z art. 5 ust. 1 (...) domniemywa się, że ozz jest uprawniona do zarządzania i ochrony w odniesieniu do pól eksploatacji objętych zbiorowym zarządzaniem oraz że ma legitymację procesową w tym zakresie.

3. Wobec regulacji przytoczonej powyżej ustawy - należy podzielić stanowisko powoda, który odwołując się do wykładni2, stwierdził, że na wskazane domniemanie nie może się powołać, gdy do tego samego utworu lub artystycznego wykonania rości sobie prawo więcej niż jedna ozz, jednak jak zauważył Sąd Najwyższy w wyroku z 15.05.2009 r. /(...)/ - do uchylenia domniemania nie wystarczy samo wskazanie istnienia innej organizacji, działającej w tym samym zakresie, ale należy wykazać, że ta inna organizacja powołuje się także na swój tytuł wobec zobowiązywanego do zapłaty. Pozwany wspomniał o korespondencji od innych podmiotów, ale nie rozszerzając zbędnie wywodu, sąd stwierdza, że nie budziło sporu, że tylko powód przystąpił do egzekwowania spornych praw, więc jego roszczenie się zaktualizowało i podlega dalszemu rozpoznaniu3. Dlatego też kwestionowanie przez pozwanego decyzji o wyłączności, jaką powód uzyskał na pobieranie opłat, także pozostaje bez znaczenia przy rozpatrywaniu zagadnienie legitymacji powoda w sprawie, zwłaszcza że z ogółu okoliczności wynikało, że powód jest faktycznie podmiotem realizującym założenia działania jako ozz.

4. Na wstępie odnotować należy, że oczywiste jest, że umowa na użyczenie odbiorników nie mogła być uznana przez sąd i wobec licznych odniesień do argumentacji z utrwalonej linii orzeczniczej o nieważności (art. 58 § 1 kc) ze względu na obchodzenie prawa, przytoczonej w sprawie, sąd uważa za zbędne jej powielanie. Zauważyć można też, że podstawą roszczenia powoda jest możność korzystania z dorobku artystycznego w czasie pobytu w pokoju hotelowym, który pozwany udostępnia odpłatnie przybywającym do niego gościom hotelowym wraz z jednym z elementów standardu wyposażenia jakim jest odbiornik TV, umożliwiający odtwarzanie utworów chronionych prawem autorskim. Dlatego tylko do rozliczeń z kontrahentem może pozwanemu pozostawać ewentualna korzyść kontrahenta (a nie w relacji z powodem) z tego tytułu, że gość hotelowy korzysta z odbiornika, emitującego dorobek artystyczny przy okazji pobytu w pokoju hotelowym, gdy jest tam odbiornik użyczany do użyczania (jeżeli pozwany chce respektować tę umowę). Zawarcie dodatkowej umowy przez pozwanego, która miała zmienić źródło pochodzenia odbiornika w pokoju hotelowym, nie podważało więc istnienia przesłanek stanowiących o braku zwolnienia z opłat za odtwarzanie utworów. W konsekwencji niezasadny był wniosek o przypozwanie czy dopozwanie, gdyż powód dostatecznie skonkretyzował, dlaczego roszczenie kieruje do pozwanego, jak i niewątpliwa była samodzielna podstawa odpowiedzialności pozwanego wobec zanegowania umowy o użyczenie odbiorników. Nie podlegały zatem uwzględnieniu wnioski o podjęcie czynności przewidzianych dla zmian podmiotowych w procesie (nadmienić można, że nawet przy zobowiązanych solidarnie czy in solidum nie ma obligu pozywania wszystkich dłużników lub zawiadamiania ogółu wierzycieli).

5. Zgodnie z art. 23 (i n. gdyż umożliwiają uzupełnienie odczytania zakresu) – Prawo autorskie i prawa pokrewne (dalej : papp) - bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z już rozpowszechnionego utworu w zakresie własnego użytku osobistego. W powszechnej wykładni regulacja ta w zw. z art. 100 papp - nie daje podstawy do stwierdzenia nieodpłatności w przypadku udostępniania odbiorników TV gościom hotelowym, a jako na argument przesądzający wskazuje się ust. 2 art. 24 papp ze wskazaniem korzyściami związanych z odbiorem utworów. Zgodnie z art. 70 ust. 3 papp korzystający z utworu audiowizualnego płacą za pośrednictwem właściwej organizacji ozz. W rezultacie na podstawie art. 79 ust. 1 pkt. 3 lit. b (w zw. także z art. 101 papp do wcześniej przytoczonych w tym akapicie) powód wystąpił z żądaniem naprawienia szkody, gdyż nie uiszczając należności ze wskazanego tytułu - pozwany naruszył autorskie prawa majątkowe.

6. Kwestia odpłatności - w przypadku jak rozpatrywany - podlega ciągłej dyskusji. Przeważa w niej, a orzeczenia (...) nie podważyły do tej pory tego stanowiska, że wobec ochrony praw autorskich, w związku z udostępnianiem odbiorników TV w pokojach hotelowych, następuje publiczne odtwarzanie utworów, czyli pozwany korzysta (uzyskuje korzyść) z praw do artystycznych wykonań (zob. art. 3 ust. 1 dyrektywy 2001/29/WE, jak i kwestia już poruszona przy przytoczeniu art. 24 ust. 2 papp). Dlatego uznaje się, że nie jest to przypadek dozwolonego użytku, wspomina się o dodatkowej usłudze, podniesieniu atrakcyjności, współkształtowaniu ceny oraz że znaczenie ma to, czy odbiornik jest udostępniony, co umożliwia odbiór, nawet gdy faktycznie nie dojdzie do jego włączenia (zob. orzecznictwo cytowane przez strony, zwłaszcza powoda – m.in. (...) : C 136-09, C 306-05, C – 162/10, C – 314/12, C – 117/15, C – 641/15, SN : I CK 164/05, kontynuowane w orzecznictwie krajowym).

7. Mając na uwadze analizowany przedmiot ochrony, to wobec pierwszeństwa prawa europejskiego, co potwierdza przytoczone orzecznictwo, należy stwierdzić, że zasadą jest odpłatność dla wykonawców w związku z różnymi etapami emisji ich utworów4, gdy sytuacja nie korzysta z wyłączenia w ramach korzystania w ramach tzw. użytku własnego, na który nie można się skutecznie powołać, jeśli udostępnianie twórczości wiąże się z korzyścią. Prawo krajowe w podobny sposób regulowało zagadnienie, a wykładnia potwierdzała, zwłaszcza że ta dziedzina prawa objęta jest wieloletnimi badaniami nad właściwą regulacją z akcentem na zapewnienie twórc nmależytych tantiem przy poszanowania indywidualnego prawa odbiorców do działalności, korzystającej z ochrony praw autorskich. Stąd widoczne jest, że próby odczytywania treści regulacji prawnych, zawężające obowiązek opłacania korzystania z praw autorskich, nie odnoszą skutku wobec przyjętych założeń (vide Dyrektywa 2006/115/WE, Dyrektywa 2001/29/WE, jak inne z innych sfer praw autorskich). Dlatego nawet gdy obecnie niektóre dotychczasowe argumenty z rynku mogą się dezaktualizować, gdyż np. niewątpliwie nierzadko goście hotelowi korzystają z własnego sprzętu audiowizulanego, a wystarczająca bywa rozbudowana funkcja urządzenia potocznie wciąż często nazywanego „telefonem komórkowym”, omawiany obowiązek uiszczania wynagrodzenia przez hotele na rzecz twórców pozostaje aktualny, a sama oczywistość dodania odbiornika TV do pokoju jak łazienki także nie podważa głównej argumentacji 5.

8. Przechodząc do omówienia wysokości świadczenia, zauważyć należy, że wobec stypizowanego charakteru korzystania z utworów, strony wskazywały na obliczenie należności w oparciu o ryczałt – stawkę, czyli na podstawie art. 79 ust. 1 pkt. 3 b papp. Ze względu na spór co do jej wysokości pojawiły się rozważania o innym określeniu należności, który w toku postępowania przestał być aktualny. Wobec tego sąd ograniczy się do wywodu co do wysokości stawki, zauważając tylko że odnośnie jej ustalania lub określania wynagrodzenia w inny sposób, zauważa się, że powinna być adekwatna (zob. jako podstawowy co do zasady art. 44, 45 zzpa). Odnotować też należy, że wobec okresu objętego stanem faktycznym następowały zmiany w regulacjach, które po części wiążą się z istotną kwestią sporną – związania tabelami, na które powołał się powód oraz wspomnianym już na wstępie - przeniesieniem regulacji z papp do zzpa6 w zakresie zagadnień związanych z działalnością ozz /ustawa o zbiorowym zarządzaniu prawami autorskimi i prawami pokrewnymi weszła w życie 19.07.2018 r. /.

9. Następnie sąd zauważa, że podziela ocenę prawą orzeczeń7, negujących dalszą moc obowiązującą tabel ze stawkami, na której opiera się powód (czyli po uchyleniu podstawy ich tworzenia i obowiązywania)8.

Bezsporny był przebieg zdarzeń, że po wyroku TK z 24.01.2006 r. SK 4/04 ustawodawca znowelizował papp /ustawa z 8.07.2010 r. Dz.U.2010.151.1016/, w tym uchylono art. 108 i 109 i ustalono nowy tryb zatwierdzania stawek ozz. W art. 110 ¹² ust. 2 papp postanowiono o obowiązku przedłożenia tabel do zatwierdzenia (...), a w art. 3 ust. 5 i 6 ustawy nowelizującej papp przewidziano, że wnioski należy złożyć w terminie 6 miesięcy od dnia powołania (...), ewentualnie w ciągu miesiąca od wezwania przez (...). Zachowanie terminu powoduje, że skutki prawomocnego zatwierdzenia tabel wynagrodzeń , dokonane na podstawie przepisów dotychczasowych, zachowują moc do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia w sprawie zatwierdzenia nowych tabel wynagrodzeń. Powód złożył wniosek dzień przed upływem terminu, ale postępowanie zostało umorzone postanowieniem z 27.04.2012 r. Kolejny wniosek pozwany złożył 20.12.2012 r.

W ocenie sądu należało stwierdzić, że ciągłość obowiązywania tabel gwarantowana w związku z nowelizacją po orzeczeniu TK została zerwana, a poprzednie tabele mogłyby służyć do szacowania należności zgodnie z zasadami procesowymi, czyli poprzez opinię biegłego ze względu na materię wymagającą wiadomości specjalnych przy uwzględnieniu art. 322 kpc w razie takiej potrzeby i tylko w tym zakresie pomocniczo można byłoby posłużyć się poprzednimi tabelami, zwłaszcza że należy spojrzeć na nie krytycznie wobec znacznej dysproporcji z tabelami obecnie procedowanymi w celu zatwierdzenia, gdzie pojawił się zarzut, że krajowe stawki są wyższe niż w innych państwach9.

10. W konsekwencji należało w sprawie ustalić stawkę właściwą i skoro pozwany przyznał jej wysokość, a przy tym wynikała ona z tabeli, która została przygotowana przed sporem stron i została zaakceptowana w wyniku badania przed sądem poprzez biegłego sądowego z dużym kręgiem interesariuszy, mających wpływ na jej określenie, to sąd przyjął ją jako podstawę wyliczenia dochodzonej należności i zasądził należność jak w wyroku. Jak już wspomniano – inna stawka/wynagrodzenie nie zostały wykazane.

11. W sprawie poruszono także problem zakwestionowania przez Trybunał Konstytucyjny zakresu odszkodowania art. 79 ust. 1 pkt. 3 lit. b10 papp, ale skoro powód dochodził należności niezwielokrotnionej, to nie ma potrzeby odniesienia się do tej kwestii. Zasygnalizować można, że sąd rozważałby wówczas zastosowanie art. 5 kc, gdyż sytuacja braku obowiązujących stawek dotyczy obu stron, ale jednak to powód odpowiada za dookreślenie świadczeń, którymi zarządza. Przy tym należy mieć na względzie, że pozwany wprawdzie próbował obejścia prawa, zawierając zakwestionowaną umowę użyczenia, to w widoczny sposób było to ona wynikiem problemu niedopracowania rynku i żądanie wysoce nadmiernych świadczeń i to w sytuacji dużej kontrowersyjności zasady poboru świadczeń, która nieustannie powraca do dyskusji. Sankcjonowanie w tej sytuacji pozwanego zwielokrotnieniem opłat, gdy także wobec stanowczej postawy powoda, nie miał naturalnych możliwości negocjacyjnych, w ocenie sądu nie podlegałoby ochronie. Z tych samych przyczyn sąd uważałby także, że nie mogą być stosowane stawki sporne, gdyby uznać, że mimo umorzenia postępowania z okresu przejściowego dla ustalania należnych stawek i kształtowania się zasad rynku, pozwany miałby być obciążony tak istotnie zawyżonymi stawkami.

12. O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc uznając zasadność stanowiska pozwanego, że wymagalność powstała z dniem doręczenia pozwu, gdyż pozwany wcześniej nie był wzywany do zapłaty za okres, co do którego ostatecznie wniesiono pozew, precyzując oczekiwane świadczenie.

4. Koszty

O kosztach rozstrzygnięto na podstawie art. 100 kpc. Powództwo ze względu na ocenę wysokości żądania zostało bowiem w większym zakresie oddalone, do sporu sądowego doszło w warunkach niedoregulowania stanu prawnego, na co wskazywał sąd, ale zasadność żądania została potwierdzona. Mając w tej sytuacji na uwadze, że rozdzielenie kosztów proporcjonalnie do zakresu uwzględnienia powództwa - prowadziłoby do zasądzenia kosztów na rzecz pozwanego od powoda, sąd orzekł o zniesieniu kosztów. Uznał, że takie rozstrzygnięcie adekwatniej podsumowuje okoliczności, które wpływają na orzeczenia o zasądzeniu kosztów procesu w niniejszej sprawie.

1 ustawa z 15.06.2018 r. o zbiorowym zarządzaniu prawami autorskimi i prawami pokrewnymi, do której przeniesiono poprzednią regulacją z papp (wyjaśnienie skrótu poniżej)

2 uznanej przez sąd wobec jej pragmatyczności, zwł. w okolicznościach niniejszej sprawy podmiotu dość znanego, uczestnika krajowego sporu w sprawie zatwierdzenia tabel ze stawkami oraz wobec przyjętej konstrukcji systemu poboru wynagrodzeń przez ozz

3 nadto jak słusznie zauważył powód, pismo na które powołał się pozwany, pochodziło od podmiotu z innego zakresu eksploatacji i w tym zakresie wypowiedział się (...) w C-641/15

4 klarownie stanowi o tym inny akt prawa międzynarodowego - Światowej Organizacji Własności Intelektualnej ( (...)) przyjęty w G. w dniu 20 grudnia 1996 r. traktat (...) o prawie autorskim, który został zatwierdzony w imieniu Wspólnoty Europejskiej decyzją Rady 2000/278/WE z dnia 16 marca 2000 r. (Dz.U. 2000, L 89, s. 6) i wszedł w życie wobec Unii Europejskiej w dniu 14 marca 2010 r. (Dz.U. 2010, L 32, s. 1), który w art. 8 traktatu stanowi:

'Nie naruszając postanowień artykułów 11(1)(ii), 11bis(1)(i) i (ii), 11ter(1)(ii), 14(1)(ii) i 14bis(1) konwencji berneńskiej, autorom utworów literackich i artystycznych przysługuje wyłączne prawo zezwalania na publiczne komunikowanie swoich utworów drogą przewodową lub bezprzewodową, w tym publiczne udostępnianie utworów w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.'

5 oceny nie zmienia także orzeczenie C – 753/18 o braku obowiązku uiszczenia sporych opłat w związku z wynajmem samochodów, w których wbudowany jest radioodbiornik, gdzie odwołano się do motywu 27 dyrektywy (...), który stanowi zasadniczo powtórzenie wspólnej deklaracji dotyczącej art. 8 traktatu (...) o prawie autorskim i brzmi : ' zwykłe dostarczenie urządzeń przeznaczonych do umożliwienia lub dokonania przekazu nie stanowi samo w sobie przekazania [udostępnienia] w rozumieniu niniejszej dyrektywy'. Mimo możliwości szukania zbieżności z sytuacją wynajmu pokoju hotelowego, należy jednak odróżnić, że podkreślono, że w przypadku pojazdów nie jest spełniona przesłanka publicznego udostępnienia. Nieustannie przy wynajmie pokoi hotelowych dostrzega się aspekt „wzbogacenia” oferty (a przez to dodatkowej korzyści) udostępnieniem odbiornika TV.

6dlatego nie ma potrzeby osobnego omawiania skutków zmiany przy tym, co jest istotne w niniejszym rozstrzygnięciu, z tym odwoływania się przez powoda do tabel powstających w poprzednim stanie prawnym (dotyczy to także tabeli niezatwierdzonej), a sama zasada określania wynagrodzenia poprzez stawki, ujęte w tabelach - pozostała niezmienna

7 wyrok Sądu Okręgowego w W.z 8.11.2019 r. w sprawie (...) k. 220 i n. akt, gdzie powołano się na pogląd Sąd Okręgowego w K.w wyroku z 7.12.2017 r. w sprawie (...), który nie został zanegowany przez Sąd Apelacyjny w K.w wyroku z 7.03.201 r. (...) k. 172 i n. akt – mimo zauważenia innej podstawy posłużenia się tymi tabelami na kanwie regulacji, którą analizował sąd rozpoznający niniejszą sprawę

8 A. P. w : Opłaty za korzystanie z utworów oraz praw pokrewnych. Wynagrodzenia na rzecz organizacji zbiorowego zarządzania, publikacji dostępnej w systemie L., w roz. VII wspomina, że mimo, że orzecznictwo akceptowało stosowanie poprzednich tabel, to w doktrynie podnoszono kontrargumenty.

9 (...)

(...) – „biegły określił [sporne stawki] jako uwzględniające wysokość wpływów osiąganych z korzystania utworów i przedmiotów praw pokrewnych i pozostające z nimi w silnej korelacji. W odniesieniu do tych stawek biegły wskazał także, iż wynikająca z nich kwota ogólnego obciążenia podmiotów korzystających z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych na rzecz wszystkich organizacji zbiorowego zarządzania z tytułu korzystania z praw autorskich i praw pokrewnych na polu eksploatacji odtwarzanie jest na poziomie zbliżonym do rynków porównywalnych w ramach UE”.

10 TK w wyroku z 23.06.2015 r. sygn.. akt (...) zanegował 3-krotności w art. 79 ust. 1 pkt. 3, co wg powoda nie wyłącza 2-krotności – bo np. (...) w wyroku z 25.01.2017 r. (...) wydanym przy uwzględnieniu przytoczonego wyroku TK i dyrektywy 2004/48/WE PE i Rady z 20.04.2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej Trybunał dopuścił, by w prawie krajowym była możność dochodzenia odszkodowania za szkodę wynikającą ze wszelkich okoliczności lub domagać się zapłaty sumy pieniężnej odpowiadającej 2-krotności wynagrodzenia, które byłoby należne tytułem udzielenia zgody na korzystanie z utworu.