Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSO Maria Cichoń
Protokolant:	st. sekr. sądowy Beata Cichosz

po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2015 r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa K. W.

przeciwko Skarbowi Państwa-Aresztowi Śledczemu w C.

o ochronę dóbr osobistych i zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda K. W. na rzecz pozwanego Skarbu Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 2.760 zł (dwa tysiące siedemset sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt 158/15

UZASADNIENIE

Powód K. W. w pozwie z dnia 16 marca 2015 roku domagał się zasądzenia od pozwanego Skarbu Państwa Aresztu Śledczego w C. na jego rzecz kwoty 15.000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę, jaką doznała jego małoletnia córka N. W., wyrażającą się w poniżającym i niehumanitarnym traktowaniu, powodującym naruszenie dóbr osobistych tj. godności, co wywołało u małoletniej uszczerbek psychiczny, strach oraz zaniechanie odwiedzin u powoda. Jednocześnie powód domagał się nakazania pozwanemu zaniechania naruszeń dóbr osobistych, prawa do godności i intymności oraz opublikowania na łamach (...) i (...) oraz w piątkowym wydaniu Gazety (...) przeprosin o treści: „Dyrekcja i Administracja Aresztu Śledczego w C.. Przeprasza Najbliższą rodzine Pana W. z wywarty stres i strach kontrolą osobistą, w szczególności u Małoletniej córki Pana W.” (k. 19).

Pozwany Skarb Państwa – Areszt Śledczy w C. , zastępowany w tym procesie przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa wnosił o oddalenie powództwa, podnosząc m.in. zarzut braku legitymacji czynnej powoda (k.40 i nast.).

Sąd ustalił:

W marcu 2015 roku powód przebywał w Areszcie Śledczym w C..

okoliczność bezsporna

W dniu 15 marca 2015 roku przed widzeniem z powodem jego małoletnia córka N. W. ur. (...) oraz konkubina M. A. nie wyraziły zgody na poddanie się czynnościom kontrolnym, tj. kontroli osobistej, w związku z czym nie uzyskały one zezwolenia na wstęp na teren pozwanej jednostki penitencjarnej.

dowód: protokół niewyrażenia zgody osoby na poddanie się czynnościom kontrolnym dotyczący osoby M. A. i N. W. k. 61-62, odpis skrócony aktu urodzenia N. W. k. 90

Sąd zważył:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie z powodu braku legitymacji czynnej procesowej po stronie powoda.

Z twierdzeń pozwu jak i dalszych pism procesowych powoda wynika, że dochodzi on roszczeń niemajątkowych (nakazanie zaprzestania naruszeń dóbr osobistych, przeproszenie) i majątkowych (zadośćuczynienie) wynikających z naruszenia dóbr osobistych. Wszystkie te roszczenia powstały w związku ze zdarzeniem jakie miało miejsce w dniu 15 marca 2015 roku, związanym z koniecznością poddania się przez małoletnią N. W. czynnościom kontroli osobistej. Stanowiło to dla córki powoda przejaw niehumanitarnego, poniżającego, naruszającego godność i intymność traktowania. Wywołało u córki powoda uszczerbek psychiczny, strach i zaniechanie odwiedzin u taty tj. powoda. Wyjaśnić należy, iż w każdej sprawie, stosownie do treści art. 187§1 pkt 1 i 2 kpc, należy określić dokładnie przedmiot żądania pozwu i przytoczyć okoliczności faktyczne uzasadniające żądanie. Z okoliczności faktycznych przytoczonych przez powoda w pozwie i konsekwentnie podtrzymywanych w dalszych pismach procesowych, a wyżej opisanych, wynika, że w istocie domaga się on zapłaty na swoją rzecz kwoty 15.000 zł tytułem krzywdy za naruszenie dóbr osobistych nie powoda ale jego małoletniej córki N. W.. Podobnie żąda on nakazania pozwanemu zaniechania działań naruszających dobra osobiste nie jego, a jego córki N. W., przeproszenie rodziny powoda a w szczególności małoletniej N. W.. Taka konstrukcja żądania pozwu i jego uzasadnienie faktyczne w sposób jednoznaczny wskazują, iż powód domaga się w tym procesie ochrony dóbr osobistych N. W.. Natomiast z treści art. 24 kc wynika jednoznacznie, iż z roszczeniem z tytułu naruszenia dóbr osobistych może wystąpić jedynie osoba, której dobro osobiste zostało naruszone lub jest zagrożone cudzym działaniem. Powód nie ma więc prawa w swoim imieniu i na swoją rzecz domagać się na podstawie art. 24 § 1 kc w zw. z art. 448 kc zasądzenia stosownej kwoty (15.000 zł) z tytułu naruszenia dóbr osobistych córki. Również z tej samej przyczyny powodowi nie przysługuje prawo domagania się przeprosin swojej rodziny w tym córki. Z takim roszczeniem mogłyby wystąpić jedynie osoby, których dobro osobiste zostało naruszone. Wobec braku legitymacji czynnej powoda merytoryczne odnoszenie się do żądania pozwu jest zbędne i w tym stanie rzeczy powództwo należało oddalić.

Brak legitymacji czynnej czynił bezprzedmiotowym prowadzenie na wniosek powoda postępowania dowodowego w zakresie zeznań świadków A. W. i M. A. na okoliczności dotyczące przebiegu zdarzenia z dnia 15 marca 2015 roku w Areszcie Śledczym w C. a związanego z widzeniem powoda z córką i konkubiną. Badanie merytorycznej zasadności żądania może mieć bowiem miejsce jedynie w stosunku do osoby legitymowanej czynnie. Z tej samej przyczyny bezprzedmiotowe było też prowadzenie postępowania dowodowego na wniosek strony pozwanej w zakresie przesłuchania w charakterze świadków A. K., G. S., K. G., D. K., A. L., W. B. i D. S. na okoliczność przebiegu zdarzenia z dnia 15 marca 2015 roku. Natomiast jeśli chodzi o okoliczność sposobu realizowania kontaktów powoda z bliskimi to kwestie te nie były przedmiotem niniejszego sporu.

Ponieważ powód przegrał sprawę w całości Sąd na podstawie art. 98 kpc i 99 kpc w zw. z art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 8 lipca 2009 r. o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (j.t. Dz. U. 2013.1150 ze zm.) zasądził od powoda na rzecz Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa koszty zastępstwa procesowego w wysokości określonej w § 6 pkt 5 i §10 ust.1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (j.t Dz. U. 2013.490).

Na oryginale właściwy podpis