Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 stycznia 2025 r.

Sąd Rejonowy w Sopocie, I Wydział Cywilny

Przewodniczący: SSR Anna Olszewska – Kowalska

Protokolant: sek.sąd. Magdalena Trąbicka-Patron

po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2025 roku w Sopocie,

na rozprawie

sprawy

z powództwa Gminy M. G.

przeciwko M. Ł.

o zapłatę

I.  oddala powództwo w całości,

II.  kosztami procesu obciąża powoda.

Sygnatura akt I C 715/23

UZASADNIENIE

Powódka Gmina M. G. wniosła do Sądu Rejonowego w Sopocie pozew, w którym żądała zasądzenia na rzecz powódki od pozwanego M. Ł. kwoty 254,60 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym tj. od dnia 05 września 2023 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że podczas kontroli dokumentów przewozowych stwierdzono, że pozwany M. Ł. w dniu 23 marca 2023 r. jechał środkiem komunikacji miejskiej bez ważnego biletu. Z tego tytułu powódka naliczyła pozwanemu opłatę za przewóz w kwocie 2,40 zł, opłatę dodatkową w kwocie 240,00 zł oraz odsetki ustawowe w kwocie 12,20 zł. Powódka wskazała, że pozwany swoim podpisem pokwitował odbiór wezwania do zapłaty i potwierdził zaistnienie zdarzenia opisanego w protokole. (pozew - k. 3-4v)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i uwzględnienie argumentów przywołanych przez pozwanego w sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanego w dniu 27 września 2023 r. przez Referendarza sądowego Sądu Rejonowego – L. Zachód w L.. (odpowiedź na pozew – k. 64)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23 marca 2023 r. o godz. 21:29 w G., w autobusie linii 8 kontroler biletów posługujący się numerem służbowym (...), sporządził wezwanie do zapłaty nr (...), w którym stwierdził, iż M. Ł. (numer PESEL (...), ur. (...) w G., s. D. i M.), legitymujący się legitymacją studencką nr (...) wydaną przez (...) G. dnia 06.09.2022 r., podróżował bez ważnego biletu na trasie Wejhera-S., miejsce zdarzenia: Piastowska. Wezwanie do zapłaty zostało podpisane przez osobę kontrolowaną w sposób nieczytelny.

(dowód: wezwanie do zapłaty – k. 6)

Pozwany M. Ł. urodził się w B., a jego matka ma na imię A..

W marcu 2023 r. pozwany był zatrudniony na umowę zlecenie w firmie (...) z siedzibą w G.. W dacie 23 marca 2023 r. pozwany pracował na drugą zmianę, pracę rozpoczął o 15.00 i zakończył ok. godz. 23.00. Biuro pracodawcy mieści się w centrum biurowo – usługowym Alchemia w G. przy Al. (...). W tym dniu pozwany nie opuszczał miejsca pracy w godzinach pracy.

(dowód: zaświadczenie z systemu pesel2-sad - w aktach sprawy przy okładce, raport – k. 114-115, zeznania pozwanego M. Ł. – 116-116v)

Legitymacja studencka nr (...) wydana przez (...) G. dnia 06.09.2022 r. została przez pozwanego zagubiona bądź też dokonano jej kradzieży. O jej zagubieniu pozwany zorientował się dopiero jak otrzymał wezwanie do zapłaty od powódki. Pozwany udał się wówczas na komisariat policji, gdzie otrzymał informację, że nie ma możliwości zastrzeżenia legitymacji studenckiej, bowiem nie jest ona traktowana jako dowód osobisty. Wcześniej pozwany nie zauważył, że nie ma tej legitymacji, albowiem wówczas studiował także na drugim kierunku i użytkował drugą legitymację studencką.

(dowód: zeznania pozwanego M. Ł. – 116-116v)

Sąd zważył, co następuje:

Ustalając stan faktyczny w sprawie, Sąd oparł się na dokumentach przedłożonych zarówno przez stronę powodową jak i stronę pozwaną oraz zeznaniach pozwanego M. Ł..

Sąd zaliczył w poczet materiału dowodowego dokument w postaci wezwania do zapłaty z dnia 23 marca 2023 r. uznając, że takie wezwanie zostało sporządzone przez kontrolera i że potwierdza ono fakt jazdy osoby kontrolowanej we wskazanym dniu bez biletu. Pozwany zaprzeczył, że pod dokumentem znajduje się jego podpis. Sąd wziął pod uwagę, że jest to dokument prywatny, który nie korzysta z domniemania prawdziwości i autentyczności. Materiał dowodowy zebrany w sprawie nie dał podstaw do jednoznacznego ustalenia, że podpis pasażera widniejący na wezwaniu do zapłaty został nakreślony przez pozwanego. Dokument został skutecznie zakwestionowany przez pozwanego.

Sąd zaliczył w poczet materiału dowodowego wydruki przedłożone przez pozwanego, stanowiące ewidencję czasu pracy pozwanego w dniu 23 marca 2023 r., w połączeniu z zeznaniami pozwanego M. Ł., w ocenie Sądu stanowiły one wiarygodny materiał dowodowy.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania pozwanego M. Ł. w całości. Pozwany wskazał, że w dacie kontroli pasażerskiej przebywał w pracy oraz że w tym dniu nie podróżował autobusem linii 8. Okoliczności te znalazły potwierdzenie w złożonych przez pozwanego wydrukach jak na k. 114-115. Pozwany wyjaśnił, że w marcu 2023 r. studiował na dwóch kierunkach i posiadał dwie legitymacje studenckie. Dopiero kiedy otrzymał od powódki wezwanie do zapłaty zorientował się, że zgubił legitymację studencką nr (...). Zgłosił się na policję, gdzie poinformowano go, że nie ma możliwości zastrzeżenia tego rodzaju dokumentu. Pozwany wskazywał także, że w wezwaniu do zapłaty dołączonym do akt sprawy jak na k. 6 widnieją jego nieprawidłowe dane, bowiem urodził się w B. a jego matka ma na imię A.. Brak było podstaw do odmowy zeznaniom tym wiarygodności. Sąd zważył, iż w powyższym zakresie zeznania pozwanego nie zostały podważone żadnymi środkami dowodowymi.

Powództwo należało oddalić w całości.

W sprawie powódka domagała się zasądzenia od pozwanego kwoty łącznej 254,60 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie wskazując, że na tę kwotę składają się kwoty: 2,40 zł tytułem opłaty za przewóz, 240 zł tytułem opłaty dodatkowej oraz 12,20 zł tytułem odsetek ustawowych. Jako podstawę faktyczną roszczenia powódka wskazała fakt przejazdu przez pozwanego środkiem komunikacji miejskiej należącym do powódki bez ważnego biletu, co stwierdzone zostało w złożonym przez powódkę wezwaniu do zapłaty sporządzonym przez kontrolera w dniu 23 marca 2023 r. Podstawę prawną żądania powódki stanowił art. 33a ust. 3 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. prawo przewozowe.

Pozwany kwestionował fakt, iż w dniu wskazanym w wezwaniu do zapłaty korzystał z linii autobusowej nr 8 na trasie Wejhera-S.. Pozwany stwierdził, że w dacie tej przebywał w ówczesnym miejscu swojego zatrudnienia tj. w siedzibie firmy (...). Pozwany kwestionował żądanie powódki w całości, zarzucając, iż nie zawarł z powódką umowy przewozu, zatem nie jest zobowiązany do uiszczenia zapłaty z tego tytułu.

Sąd zważył, iż jedynym dowodem przedstawionym przez powódkę na okoliczność wykazania zasadności żądania jest wezwanie do zapłaty sporządzone przez kontrolera w dniu 23 marca 2023 r., zawierające częściowo nieprawidłowe dane pozwanego i nieczytelny podpis w rubryce „czytelny podpis pasażera”. Pozwany M. Ł. zakwestionował ten dokument w całości.

Sąd zważył, że wezwanie do zapłaty stwierdzające fakt jazdy bezbiletowej jako dokument prywatny stanowi w myśl art. 245 k.p.c. dowód jedynie tego, że kontroler sporządził ten dokument. Pozwany prawdziwość w/w dokumentu zakwestionował. Zgodnie zatem z treścią art. 253 k.p.c. to powód powinien jako strona, która chce skorzystać z przedmiotowego dokumentu i od której dokument ten pochodzi - udowodnić jego prawdziwość (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 21 maja 2009 r. w sprawie o sygn. V CSK 439/08, LEX nr 518121). Powód temu obowiązkowi dowodowemu nie sprostał. Pozwany wykazał, że obiektywnie w dacie wskazanej na wezwaniu do zapłaty nie mógł zawrzeć z powódką umowy przewozu ponieważ przebywał w pracy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, iż powódka nie wykazała zasadności swego żądania, nie udowodniła, że pozwany zawarł umowę przewozu, tj. aby jechał autobusem linii nr (...) w dacie wskazanej w wezwaniu do zapłaty.

Na podstawie art. 33a ust. 3 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. prawo przewozowe (Dz.U.2024.1262 t.j.) w zw. z art. 6 k.c. a contrario Sąd w pkt I sentencji wyroku oddalił powództwo w całości.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c.zgodnie z zasadą, iż strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Z uwagi na to, że pozwany nie poniósł w niniejszym postępowaniu żadnych kosztów według norm przepisanych, w pkt. II Sąd kosztami procesu obciążył w całości powódkę, uznają koszty te za uiszczone w całości.

Sygn. akt I C 715/23

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować w kontrolce uzasadnień.

2.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powódki przez PI.

3.  Akta przedłożyć z wpływem lub za 28 dni.

S., dnia 30 stycznia 2025 r. SSR Anna Olszewska-Kowalska