Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 czerwca 2022 r.

Sąd Rejonowy w Sopocie, Wydział I Cywilny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Potyraj

Protokolant: Kamila Grzybek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 08 czerwca 2022 roku w S.

sprawy z powództwa Z. K.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S.

o zapłatę

oddala powództwo;

odstępuje od obciążania powoda kosztami zastępstwa procesowego pozwanego;

koszty sądowe, od uiszczenia których powód był zwolniony przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygnatura akt I C 390/21

UZASADNIENIE

Powód Z. K. wniósł do Sądu Rejonowego w Sopocie pozew przeciwko (...) S.A. w S., żądając zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda kwoty 50.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 21 czerwca 2021 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Powód wniósł o zwolnienie go od kosztów sądowych w całości.

W uzasadnieniu wskazano, że dnia 19 sierpnia 2020 r. powód został przyjęty na oddział (...) Ogólnej Szpitala (...). W. a P. w G.. Przyjęcie wynikało z planowanego operacyjnego leczenia kamicy pęcherzyka żółciowego. O godz. 09:45 dnia 19 sierpnia 2020 r. zespół medyczny przystąpił do operacji wycięcia pęcherzyka żółciowego, podczas której wprowadzone zostały trokary o średnicy 11 mm, które spowodowały krwawienie. Operacja została zakończona z powikłaniami w postaci krwawienia w miejscach po wprowadzonych trokarach. Około godz. 18:30 powód został ponownie zakwalifikowany do reoperacji mającej na celu usunięcie krwawienia w miejscu po trokarze w nadbrzuszu z więzadła sierpowatego wątroby. Na podstawie zgłoszenia powoda, pozwany wszczął i przeprowadził postępowanie likwidacyjne, w wyniku którego odmówiono przyznania powodowi odszkodowania. Pozwany wskazał, że odpowiedzialność ubezpieczonego jest wyłączona z uwagi na fakt zaakceptowania ryzyka operacji, co powód uczynił poprzez podpisanie dokumentu „Formularz zgody” z dnia 19 sierpnia 2020 r.

Powód wskazał, iż na skutek działania zespół medyków wykonujących zabieg z dnia 19 sierpnia 2020 r. doszło do powstania uszkodzenia ciała powoda, co wiązało się z powstaniem szkody. Zdarzenie wywołujące szkodę przyczyniło się do fizycznego pogorszenia stanu zdrowia powoda, któremu towarzyszyły dodatkowe dolegliwości bólowe o bardzo dużym nasileniu. W okolicznościach niniejszej sprawy nie można uznać, aby prawo pozwanego do informacji o swoim stanie zdrowia zostało zrealizowane w sposób odpowiedni, tzn. po uprzednim uzyskaniu przystępnej informacji. W konsekwencji doszło do podjęcia przez pacjenta decyzji w nieświadomości mogących powstać powikłań.

(pozew – k. 4-9)

Postanowieniem z dnia 31 grudnia 2021 r. Sąd Rejonowy w Sopocie zwolnił powoda od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych w całości.

(postanowienie – k. 89)

Zarządzeniem z dnia 31 grudnia 2021 r. zobowiązano pełnomocnika powoda do sprecyzowania, czy żądanie pozwu wywodzi z faktu nienależytego wykonania obowiązków informacyjnych wobec powoda przed pierwszym zabiegiem operacyjnym, czy z faktu nienależytego, niezgodnego ze sztuką lekarską wykonania pierwszego zabiegu operacyjnego – w terminie 7 dni pod rygorem zwrotu pozwu.

Pismem procesowym z dnia 27 stycznia 2022 r. powód wskazał, iż żądanie pozwu wywodzi z faktu nienależytego wykonania obowiązku informacyjnego wobec powoda, a odpowiedzialność pozwanego jako ubezpieczyciela wynika z treści art. 4 ust 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta w zw. z art. 448 k.c.

(zobowiązanie – k. 90, pismo procesowe z dnia 27.01.2022 r. – k. 93-94)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu wskazano, że w trakcie postępowania terapeutycznego powodowi zostały udzielone wszelkie informacje pozwalające na świadome przystąpienie powoda do zabiegu operacyjnego. Pozwany zakwestionował odpowiedzialność Ubezpieczonego co do zasady, jak i co do wysokości. W ocenie pozwanego żądana przez powoda kwota nie jest kwotą odpowiednią w rozumieniu art. 448 k.c. Nie jest też kwotą utrzymaną w rozsądnych granicach, ani nie stanowi realnie kompensacyjnej wartości, a wartość stanowiącą źródło nieuzasadnionego wzbogacenia.

(odpowiedź na pozew – k. 105-107)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód Z. K. doznał ostrego ataku bólu spowodowanego kamicą pęcherzyka żółciowego, który spowodował konieczność wezwania karetki. Powód dostał zastrzyk przeciwbólowy, a w dalszej kolejności zgłosił się do lekarza rodzinnego, wykonał badanie USG i na tej podstawie został skierowany do szpitala na zabieg usunięcia woreczka żółciowego. Lekarz rodzinny wystawił skierowanie i wyjaśnił, jaki zabieg czeka powoda. Powód rozmawiał na temat zabiegu ze znajomymi, którzy mieli wykonany podobny zabieg i miał dodatkowo wiedzę na temat przebiegu zabiegu od żony, która również przechodziła podobną operację.

(dowód: zeznania powoda – k. 190v-191, 192)

W dniu 19 sierpnia 2020 r. powód Z. K. został przyjęty na Oddział Chirurgiczny Ogólny Szpitala (...). W. a P. w G.. Przyjęcie wynikało z planowanego operacyjnego leczenia kamicy pęcherzyka żółciowego.

O godz. 09:45 dnia 19 sierpnia 2020 r. zespół medyczny przystąpił do wykonania zabiegu cholecystektomii metodą laparoskopową. W czasie zabiegu wykonano m.in. płukanie jamy brzusznej, zaopatrzono otwór poniżej pępka i sprawdzono miejsce po wprowadzonych trokarach pod kątem ewentualnego krwawienia.

W przebiegu pooperacyjnym w pierwszej dobie po zabiegu u powoda zaobserwowano krwawienie do jamy brzusznej.

Około godz. 18:30 powód został ponownie zakwalifikowany do reoperacji. Ś. stwierdzono rozległy krwiak w okolicy wcześniejszego wprowadzenia trokara. Odnaleziono miejsce krwawienia w więzadle sierpowanym wątroby, podkłuto miejsce krwawienia, innych miejsc krwawienia nie odnaleziono. Podczas zabiegu operacyjnego wykonano hemostazę, płukanie i drenaż jamy otrzewnej.

Dalszy przebieg leczenia powoda był niepowikłany.

W dniu 21 sierpnia 2020 r. powód, w stanie dobrym, został wypisany ze szpitala.

(dowód: historia choroby – k. 22-23, 136-136v; karta obserwacji – k. 24-26, opis zabiegu – k. 28, 33, 152, 159, karta znieczulenia – k. 29, 34, 153, 162, protokół operacyjny – k. 30, 35, 158, 161 karta procesu pielęgnowania – k. 36-40, karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 41-42, 140, karta gorączkowa ogólna – k. 43, karta zaleceń – k. 44-49, karta badania przedmiotowego – k. 138, wyniki badań – k. 139, 142-146, 148-151, okołooperacyjna karta kontrolna – k. 160, zeznania powoda Z. K. – k. 190-191)

Standardowo podczas przyjęcia pacjenta na oddział lekarz przyjmujący przeprowadza z pacjentem wywiad m.in. w zakresie występujących u niego chorób przewlekłych, przyjmowanych leków, alergii. Po zebraniu wywiadu i sprawdzeniu badań obrazowych (USG) lekarz wydaje zgodę na zabieg i omawia z pacjentem, na czym zabieg ten będzie polegał oraz możliwość wystąpienia konkretnych powikłań. Następnie lekarz czyta formularz zgody, daje pacjentowi do przeczytania i po jego podpisaniu pacjent kierowany jest na zabieg. W każdym czasie pacjent ma prawo zadawać pytania.

Możliwość wystąpienia powikłań oraz ich rodzaj wskazany jest zawsze w formularzu zgody do zabiegu, z którą pacjent powinien się zapoznać.

(dowód: zeznania świadka K. G. – k. 199-199v, częściowo zeznania powoda Z. K. – k. 190-191)

W dniu 19 sierpnia 2020 r. lekarzem przyjmującym powoda na oddział była K. G..

Przed pierwszym zabiegiem wycięcia pęcherzyka żółciowego specjalista chirurg K. G. poinformowała powoda o planowanym przebiegu operacji, innych dostępnych metodach leczenia, standardowych powikłaniach związanych z operacją, w tym krwawienia śródoperacyjnego i pooperacyjnego, prognozie pooperacyjnej oraz możliwych następstwach rezygnacji z proponowanego leczenia. Powyższe czynności wykonała zgodnie ze standardowo stosowaną procedurą wobec każdego pacjenta.

Powód zaakceptował ryzyko operacyjne i wyraził pisemną zgodę na zabieg. W podpisanym formularzu zgody powód oświadczył, że zapoznał się z treścią formularza oraz, że został poinformowany przez lekarza K. G. o proponowanym rodzaju leczenia.

Przed pierwszym zabiegiem z powodem przeprowadzono także wywiad anestezjologiczny. Powód wyraził świadomą zgodę na przeprowadzenie znieczulenia ogólnego w trakcie zabiegu operacyjnego.

Przed wykonaniem reoperacji powód został poinformowany przez lekarza specjalistę chirurgii ogólnej T. R. o planowanym przebiegu reoperacji, prawdopodobieństwie wystąpienia groźnych dla życia lub zdrowia powikłań, rodzaju możliwych powikłań oraz rokowania co do zdrowia i życia w przypadku braku zgody na wykonanie reoperacji. W podpisanym formularzu świadomej zgody pacjenta powód oświadczył, że zrozumiał informacje zawarte w formularzu i przekazane mu podczas rozmowy z lekarzem oraz że zostały spełnione wymagania co do informacji na temat stanu zdrowia, postawionej diagnozy, proponowanej operacji, alternatywnych metod leczenia, dających się przewidzieć następstw proponowanej operacji, rokowania i możliwych powikłań.

(dowód: formularz zgody – k. 14-18, 156-157v, 164-165, 168-169 karta kwalifikacji – k. 19-20, 163-163v, częściowo zeznania powoda Z. K. – k. 190-191, zeznania świadka K. G. – k. 199-199v)

W dacie 19 sierpnia 2020 r. podmiot Szpitale (...) Sp. z o.o. w G. ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A w S..

(dowód: polisa ubezpieczeniowa nr (...) – k. 110-112)

Pismem z dnia 10 maja 2021 r. powód wezwał Szpitale (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością do zapłaty kwoty 90.000 zł tytułem szkody powstałej na skutek zdarzenia z dnia 19 sierpnia 2020 r.

(dowód: wezwanie – k. 50-51)

Decyzją z dnia 22 czerwca 2021 r. pozwane towarzystwo ubezpieczeń odmówiło wypłaty świadczenia wskazując, że po zapoznaniu się z roszczeniem i okolicznościami zdarzenia nie znajduje podstaw do przyjęcia odpowiedzialności po stronie Ubezpieczonego.

Pomimo wszczętego postępowania reklamacyjnego, pozwany podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.

(dowód: decyzja – k. 52-54, 57-59, reklamacja – k. 55-56)

Sąd zważył co następuje:

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci złożonych przez obie strony dokumentów, a także zeznań powoda Z. K. oraz świadka K. G..

Sąd dał wiarę dowodom w postaci korespondencji stron w toku postępowania likwidacyjnego dołączonej do pism procesowych stron. Na ich podstawie Sąd ustalił przebieg postępowania likwidacyjnego, w szczególności fakt zgłoszenia szkody i decyzję pozwanego ubezpieczyciela. Powyższe dokumenty nie były kwestionowane przez żadną ze stron pod względem ich autentyczności i wiarygodności.

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o dokumentację medyczną dotyczącą historii leczenia powoda, autentyczność i wiarygodność tych dokumentów nie była kwestionowana.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania powoda Z. K. w przeważającym zakresie. Okoliczności ujawnienia problemów z pęcherzykiem żółciowym u powoda, przyjęcia powoda do szpitala, zakresu planowanego zabiegu operacyjnego oraz przebiegu leczenia szpitalnego pozostawały w zgodzie z treścią dokumentacji medycznej zawartej w aktach sprawy. Sąd dał również wiarę powodowi, iż miał on wcześniej wiedzę o przebiegu operacji na podstawie rozmów ze znajomymi, doświadczeń jego żony i z informacji od lekarza rodzinnego, który kierował go na zabieg. W tym zakresie zeznania powoda były spontaniczne, szczere i wiarygodne w świetle zasad doświadczenia życiowego. Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda w zakresie, w jakim twierdził on, że lekarz przyjmujący go do szpitala nie informowała go o przebiegu zabiegu, czy możliwych komplikacjach i nie upewniała się czy czytał przedstawione mu formularze informacyjne i formularz zgody na zabieg. Sąd zważył, iż w tym zakresie zeznania powoda były wewnętrznie niespójne, niejasne i nieprecyzyjne. Z jednej strony powód w swoich zeznaniach wskazywał, że przed zabiegiem przeprowadził rozmowę z lekarzem K. G., która przyniosła mu kwestionariusze zgody na zabieg, przeprowadziła wywiad odnośnie stanu zdrowia powoda, zadawała mu pytania („o to o tamto”), poinformowała go o przebiegu zabiegu ( „…poinformowała mnie, że zrobią trzy otwory i na drugi dzień wyjdę”), przeczytała i wypełniła formularz zgody na zabieg i przekazała go do podpisu powodowi. Z drugiej zaś strony powód wskazywał, że lekarz nie informował go o ewentualnych powikłaniach po zabiegu, nie upewniała się czy zapoznał się z informacją o możliwych powikłaniach. Powód wskazywał, że rozmowa z lekarzem trwała 10-15 minut, a z drugiej bagatelizował tę rozmowę, wskazując, że lekarz przyszła, wypełniła kwestionariusze, dała mu do podpisu i wyszła. Powód wskazywał, że nie wiedział o tym, że wskutek operacji może dojść do uszkodzenia naczynia krwionośnego i koniecznej drugiej operacji i że gdyby to wiedział przed zabiegiem, to dłużej by się zastanawiał nad zgodą. Sąd zważył, iż w tym zakresie zeznania powoda stoją w wyraźnej sprzeczności z zeznaniami świadka K. G. oraz dokumentacją medyczną, w szczególności podpisanymi przez powoda formularzami zawierającymi informacje o przebiegu zabiegu, możliwych powikłaniach. Z zeznań powoda wynika, że druga operacja i stan zagrożenia tym wywołany był poważnym przeżyciem dla powoda. I oceniając tę sytuację dopiero po fakcie z tej perspektywy powód wskazywał, że by się poważniej zastanawiał nad zgodą. Nie pozwala to jednak na przyjęcie, że powód nie był poinformowany o tym, że po operacji może dojść do krwawienia i konieczności wykonania reoperacji.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadek K. G., które były szczegółowe i układały się w logiczną całość. Świadek wyjaśniła w sposób szczegółowy standardowe procedury stosowane przy przyjęciu pacjenta na oddział przez lekarzy pracujących w Szpitalu (...). W. a P. w G., w tym również świadka. Zeznania świadka w zestawieniu z innymi dowodami zebranymi w sprawie (m.in. w postaci formularza zgody podpisanego przez powoda) nie dały podstaw do stwierdzenia, że akurat w przypadku powoda, świadek K. G. odstąpiła od wykonania standardowej procedury stosowanej przez nią przy przyjęciu pacjenta na oddział, w tym także przekazania pacjentowi stosownych informacji nt. przebiegu planowanego zabiegu czy też możliwości wystąpienia konkretnych powikłań pozabiegowych. Co istotne zeznania świadka korespondują z częścią zeznań powoda, który wskazał, że świadek K. G. przed pierwszym zabiegiem operacyjnym przeprowadziła z nim wywiad, poinformowała o tym jak będzie wyglądał zabieg operacyjny oraz odczytała i przekazała powodowi do podpisu formularz zgody na zabieg.

W świetle tak ocenionego materiału dowodowego żądanie pozwu nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 50.000 zł tytułem zadośćuczynienia za nienależyte wypełnienie przez (...) Sp. z o.o. obowiązków informacyjnych wobec powoda, w tym w szczególności braku przekazania powodowi informacji o możliwych powikłaniach mogących powstać w trakcie bądź po przeprowadzonym zabiegu operacyjnym usunięcia pęcherzyka żółciowego, co doprowadziło z kolei do nieświadomego podpisania przez powoda zgody na przeprowadzenie zabiegu. Powód upatrywał zasadność zgłoszonego roszczenia w treści art. 4 ust. 1 i 9 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (dalej: ustawa o pacjentach) w zw. z art. 448 k.c.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o pacjentach, w razie zawinionego naruszenia praw pacjenta sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę na podstawie art. 448 Kodeksu cywilnego, regulującego odpowiedzialność za naruszenie dóbr osobistych.

Dobrem osobistym, które ulec miało naruszeniu jest zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o prawach pacjenta prawo do informacji o swoim stanie zdrowia oraz do uzyskania od osoby wykonującej zawód medyczny przystępnej informacji o stanie zdrowia pacjenta, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu, w zakresie udzielanych przez tę osobę świadczeń zdrowotnych oraz zgodnie z posiadanymi przez nią uprawnieniami. Regulację tę uzupełnia także art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, zgodnie z którym lekarz ma obowiązek udzielać pacjentowi lub jego ustawowemu przedstawicielowi przystępnej informacji o jego stanie zdrowia, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych, leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu.

Zgodnie z utrwalonym przez doktrynę i orzecznictwo stanowiskiem, wina lekarza przeprowadzającego zabieg wymagający zgody pacjenta może polegać na wykonaniu go niezgodnie z zasadami sztuki lekarskiej lub też przeprowadzeniu go bez uzyskania świadomej zgody po rzetelnym poinformowaniu o "technicznej" stronie zabiegu i ewentualnym ryzyku. Zgoda, której udziela pacjent musi być ważna, niewadliwa, wyrażona po poinformowaniu pacjenta o przedmiocie zgody, ryzyku zabiegu i jego następstwach, co wynika z art. 31 ust. l ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, jak również Kodeksu Etyki Lekarskiej (art. 13). Obowiązek udzielenia informacji o następstwach zabiegu dotyczy następstw dających się przewidzieć, tym samym należy przez to rozumieć następstwa, które mieszczą się w ramach normalnego ryzyka podejmowania danej czynności leczniczej. Brak jest natomiast konieczności powiadamiania pacjenta o wszelkich możliwych komplikacjach, zwłaszcza takich, które zdarzają się niezmiernie rzadko.

Z obowiązkami lekarza dotyczącymi samego procesu leczenia wiąże się integralnie obowiązek udzielenia odpowiedniej informacji. Prawidłowe wypełnienie obowiązku poinformowania jest konieczną przesłanką wyrażenia przez pacjenta prawnie wiążącej zgody na ustalone leczenie (określanej mianem zgody "objaśnionej", "poinformowanej" lub "uświadomionej"), a bezskuteczność zgody spowodowana nieudzieleniem właściwej informacji przesądza o bezprawności działania lekarza. Celem spoczywającego na lekarzu obowiązku wyjaśnienia pacjentowi skutków zabiegu operacyjnego jest, by pacjent podejmował decyzję o wyrażeniu zgody na zabieg z pełną świadomością tego, na co się godzi i czego, w tym jakich powikłań, może się spodziewać (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 listopada 1979 r., IV CR 389/79, OSNC 1980, Nr 4, poz. 81).

W orzecznictwie, z aprobatą doktryny, przyjmuje się, że pacjent wyrażając zgodę na zabieg bierze na siebie ryzyko zwykłych powikłań pooperacyjnych, przy założeniu, że nie zostaną ona spowodowane z winy, najlżejszej choćby, lekarza. Z tego, między innymi powodu, ocena, iż określona szkoda jest skutkiem niepowodzenia medycznego, objętego wyłącznym ryzykiem pacjenta, wymaga niebudzących wątpliwości ustaleń odnośnie do przyczyn szkody, w całym łańcuchu zdarzeń, które ją spowodowały.

Jak wynika z okoliczności faktycznych przytoczonych w pozwie oraz z wyników ustaleń poczynionych w ramach postępowania dowodowego, prawo powoda do informacji o swoim stanie zdrowia (art. 9 ust. 1 ustawy o prawach pacjenta) i wynikające z takiej informacji prawo do wyrażenia zgody na udzielenie określonych świadczeń zdrowotnych lub odmowy takiej zgody (art. 16 tej ustawy) w rozpoznawanej sprawie nie zostały naruszone. W ocenie Sądu strona pozwana wykazała, że przed wykonaniem pierwszej operacji jak i reoperacji oraz przed wypisaniem powoda ze szpitala (...) udzielał powodowi informacji, spełniających warunki wymienione w ust. 2 art. 9 ustawy o prawach pacjenta.

Dokumentacja medyczna z pobytu powoda w Ubezpieczonym Szpitalu oraz zeznania świadka K. G. dowodzą, iż w całym procesie leczenia powodowi udzielano niezbędnych i właściwych informacji o stanie jego zdrowia oraz zagrożeniach, adekwatnych do wyników przeprowadzonych badań. Z zeznań świadka K. G. – lekarza przyjmującego powoda na oddział wynika, iż w stosunku do powoda podjęte zostały standardowe procedury informacyjne, jakie podejmuje się w każdym przypadku wobec pacjenta przyjmowanego na oddział szpitala (...). W. a P. w G.. Świadek w sposób konkretny i stanowczy wyjaśniła okoliczności towarzyszące przyjmowaniu pacjentów na oddział. W szczególności wskazała, że podczas przyjęcia pacjenta na oddział lekarz kwalifikujący przeprowadza z pacjentem wywiad m.in. w zakresie występujących u niego chorób przewlekłych, przyjmowanych leków, alergii. Po zebraniu wywiadu i sprawdzeniu badań obrazowych (w przypadku kamicy pęcherzyka żółciowego - USG) lekarz wydaje zgodę na zabieg i omawia z pacjentem na czym zabieg ten będzie polegał oraz możliwość wystąpienia konkretnych powikłań. Następnie lekarz czyta formularz zgody, daje go pacjentowi do przeczytania i po jego podpisaniu pacjent kierowany jest na zabieg. Zeznania świadka w zestawieniu z innymi dowodami zebranymi w sprawie (m.in. w postaci formularza zgody podpisanego przez powoda) nie dały podstaw do stwierdzenia, że akurat w przypadku powoda, świadek K. G. odstąpiła od wykonania standardowej procedury stosowanej przez nią przy przyjmowaniu pacjentów na oddział szpitalny, w tym także przekazania powodowi stosownych informacji nt. przebiegu planowanego zabiegu czy też możliwości wystąpienia konkretnych powikłań pozabiegowych. Zeznania świadka częściowo korespondują także z zeznaniami powoda, który wskazał, że świadek K. G. przed pierwszym zabiegiem operacyjnym przeprowadziła z nim wywiad, poinformowała o tym jak będzie wyglądał zabieg operacyjny oraz odczytała i przekazała powodowi do podpisu formularz zgody na zabieg, w których wyszczególniono wszelkie istotne informacje nt. planowanego zabiegu i możliwych do wystąpienia powikłaniach. Takie postępowanie świadczy o podmiotowym potraktowaniu pacjenta i umożliwieniu powodowi podjęcia świadomej decyzji oraz przygotowania się na ewentualne niekorzystne skutki leczenia, których wykluczyć nie było można.

Oceny powyższej nie zmienia fakt nieprawidłowego wypełnienia przez świadka K. G. karty oceny ryzyka zakażenia w chwili przyjęcia (k.12), bowiem jak wynika z zeznań świadka, dokument ten wypełniany jest jedynie w celach informacyjnych dla lekarza, nie jest okazywany pacjentowi. Niezależnie od tego jakie ryzyko zakażenia byłoby określone w ww. karcie, praktyka postępowania wobec każdego pacjenta byłaby taka sama. Informacje o zapisach w karcie oceny ryzyka zakażenia nie są podstawą do udzielania pacjentowi informacji czy zaleceń dotyczących planowanego zabiegu. Zatem niezaznaczenie w tej karcie przez K. G. czynnika ryzyka w postaci wieku pacjenta powyżej 65 lat nie miało żadnego wpływu na zakres udzielonych powodowi informacji przed planowanym zabiegiem.

Mając na względzie powyższe Sąd doszedł do przekonania, iż powód został w sposób prawidłowy poinformowany o możliwych do wystąpienia powikłaniach mających związek z wykonanym zabiegiem operacyjnym. Powód godząc się na proponowane leczenie i podpisując formularz zgody wyraził tym samym zgodę na ewentualność powikłań związanych z tym leczeniem. Sąd nie dopatrzył się podstaw w materiale dowodowym do ustalenia zaniedbania obowiązku informacyjnego wobec powoda przez ubezpieczonego. Dlatego też powództwo jako niezasadne podlegało oddaleniu na podstawie art. art. 4 ust. 1 i 9 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta w zw. z art. 448 k.c. stosowanych a contrario, o czym orzeczono w pkt. I sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt II i III wyroku stosując dyspozycję art. 102 k.p.c.

Zgodnie z art. 102 k.p.c. w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Jak wskazał Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 24 października 2013 r. w sprawie o sygnaturze akt IV CZ 61/13, LEX nr 1389013, hipoteza przepisu art. 102 k.p.c., odwołująca się do występowania "wypadków szczególnie uzasadnionych", pozostawia sądowi orzekającemu swobodę oceny, czy fakty związane z przebiegiem procesu, jak i dotyczące sytuacji życiowej strony, stanowią podstawę do nieobciążania jej kosztami procesu.

W ocenie Sądu, sytuacja majątkowa i życiowa powoda oraz charakter sprawy, uzasadniają odstąpienie od obciążania powoda kosztami postępowania należnymi pozwanemu. Należy podnieść, iż wytoczone prze powoda powództwo zmierzało – w jego ocenie - do ochrony praw powoda. Nie istnieją podstawy do przyjęcia, iż powód postępował w sposób oczywiście niewłaściwy lub niesumienny. Powód miał prawo subiektywnie sądzić o zasadności wywiedzionego przez niego roszczenia. To, że strona mogła być subiektywnie przekonana o zasadności swego roszczenia, które jednak nie może być przez nią dochodzone, uzasadnia zastosowanie art. 102 k.p.c. (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 1979 r., III PR 78/79, OSP 1980, z. 11, poz. 196 ). Trudna sytuacja majątkowa i finansowa powoda została przeanalizowana na podstawie jego oświadczenia, dającego podstawę do zwolnienia go od kosztów sądowych w całości.

Mając na uwadze powyższe oraz aktualną sytuację majątkową powoda, Sąd odstąpił od obciążania powoda kosztami zastępstwa procesowego pozwanego oraz przejął na rachunek Skarbu Państwa koszty sądowe, od uiszczenia których powód był zwolniony.