Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 kwietnia 2024 roku

Sąd Rejonowy w Sopocie Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Anna Olszewska-Kowalska

Protokolant: sek.sąd. Magdalena Trąbicka-Patron

po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2024 roku w Sopocie

na rozprawie

sprawy

z powództwa W. D.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

I.  umarza postępowanie co do kwoty 1930,39 zł (jeden tysiąc dziewięćset trzydzieści złotych trzydzieści dziewięć groszy)

II.  zasądza na rzecz powoda W. D. od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty: 1930,39 zł (jeden tysiąc dziewięćset trzydzieści złotych trzydzieści dziewięć groszy) od dnia 06 grudnia 2022 roku do dnia 09 maja 2023 roku (tj. do dnia zapłaty);

III.  w pozostałym zakresie oddala powództwo;

IV.  zasądza na rzecz powoda W. D. od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. kwotę 1213,30 zł (jeden tysiąc dwieście trzynaście złotych trzydzieści groszy) wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty - tytułem zwrotu kosztów procesu;

V.  nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Sopocie kwotę 22,27 zł (dwadzieścia dwa złote dwadzieścia siedem groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych

VI.  nakazuje ściągnąć od powoda W. D. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Sopocie kwotę 27,23 zł (dwadzieścia siedem złotych dwadzieścia trzy grosze) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygnatura akt I C 315/23

UZASADNIENIE

Powód W. D. w pozwie przeciwko (...) S. A. w S. wniósł o zasądzenie:

a)  kwoty 3.817,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 4 grudnia 2022 r. do dnia zapłaty tytułem częściowego odszkodowania za szkodę powstałą w dniu 3 listopada 2022 r. w mieniu należącym do poszkodowanych R. R. i K. R.,

a)  kwoty 500 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty tytułem poniesionych przez powoda wydatków związanych z wykonaniem wyceny kosztów przywrócenia mienia poszkodowanej po szkodzie;

b)  zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego od pozwanego na rzecz powoda.

W uzasadnieniu wskazano, że w dniu 3 listopada 2022 r. powstała szkoda, w wyniku której doszło do uszkodzenia mienia należącego do poszkodowanych R. R. i K. R.. W chwili zdarzenia mienie to objęte było ochroną udzielaną przez pozwanego z tytułu umowy ubezpieczenia mienia – polisa numer (...). Pozwany zarejestrował szkodę pod numerem RZ20_ (...)_22 i w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił tytułem odszkodowania kwotę 5.482,26 zł. Wypłacona przez pozwanego kwota odszkodowania została znacząco zaniżona i nie umożliwia przywrócenia uszkodzonego mienia do stanu sprzed szkody. Pozwany nie uwzględnił w sporządzonej wycenie wszystkich uzasadnionych technologicznie prac niezbędnych do przywrócenia mienia do stanu sprzed szkody. Prawidłowo ustalone koszty przywrócenia nieruchomości do stanu sprzed szkody wynoszą 9.299,76 zł. Ponieważ pozwany wypłacił poszkodowanemu kwotę 5.482,26 zł, do zapłaty pozostaje kwota 3.817,50 zł. Dodatkowo powód domagał się zwrotu kosztów prywatnej ekspertyzy uzyskanej w celu prawidłowego oszacowania wysokości szkody.

(pozew – k. 4-6)

Nakazem zapłaty z dnia 20 kwietnia 2023 r. Referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Sopocie uwzględnił żądanie pozwu w całości.

(nakaz zapłaty – k.92)

Pozwany zaskarżył powyższy nakaz zapłaty w całości wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany wyjaśnił, że w toku likwidacji szkody przyznał odszkodowanie w kwocie 5.482,26 zł. Pozwany dokonał dopłaty odszkodowania w wysokości 1.930,39 zł. Decyzja została wydana 8 maja 2023 r. W pozostałym zakresie pozwany kwestionuje kosztorys powoda z uwagi na to, że nie wykazał, aby poszkodowani rzeczywiście ponieśli koszty remontu w wysokości dochodzonej w pozwie.

Pozwany kwestionuje wysokość szkody oraz zasadność ponoszenia kosztów prywatnej ekspertyzy. Wypłacone odszkodowanie stanowi kwotę bezsporną wyliczoną w oparciu o przeprowadzone oględziny oraz sporządzony kosztorys. Przyjęty w kalkulacji zakres i charakter prac związanych z usunięciem szkody odpowiada stwierdzonemu podczas oględzin faktycznemu zakresowi szkody oraz jest zgodny z technologią naprawy. Natomiast kosztorys powoda zawiera wiele nieprawidłowych pozycji i odbiega od rzeczywistego zakresu szkody, w kosztorysie zastosowano nieprawidłowe obmiary, roboty, których wykonanie nie było potrzebne (np. osuszanie pomieszczeń z użyciem wentylatora, położenie płyt gipsowo-kartonowych).

(sprzeciw pozwanego – k. 96-101)

W dniu 1 czerwca 2023 r. powód cofnął powództwo w zakresie kwoty 1.930,39 zł z uwagi na odnotowanie wpłaty niniejszej kwoty od pozwanego w dniu 9 maja 2023 r.

(pismo procesowe z dn. 01.06.23 r. – k. 121-122, protokół rozprawy z 26.04.2024 r. k. 278-279)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 listopada 2021 r. R. R. oraz K. R. zawarli z (...) Towarzystwem (...) umowę ubezpieczenia nieruchomości położonej w D. 86A, na mocy której pozwany zobowiązał się do udzielenia ochrony ubezpieczeniowej w odniesieniu do mieszkania z sumą ubezpieczenia wynoszącą 500.000 zł oraz mienia ruchomego z wartością odtworzeniową wynoszącą 30.000,00 zł. Umowa została potwierdzona polisą nr (...) i obejmowała okres od 28 listopada 2021 r. do 27 listopada 2022 r. Do ww. umowy zastosowanie miały Ogólne Warunki Ubezpieczeń o symbolu C-H7-01/21.

Zgodnie z powyższymi OWU

§ 3 ust. 36 stałe elementy – elementy zamontowane lub wbudowane w domu, mieszkaniu lub budynku gospodarczym w sposób trwały, uniemożliwiający ich odłączenie bez użycia narzędzi, w tym:

1) meble wbudowane,

2) sprzęt zmechanizowany i urządzenia gospodarstwa domowego,

3) elementy zabudowy wewnętrznej np. antresole, piece i kominki oraz ścianki działowe o konstrukcji szkieletowej (np. gipsowo-kartonowe), a w mieszkaniach także schody,

4) okna i drzwi zewnętrzne i wewnętrzne (łącznie z oszkleniem i zamknięciami), parapety wewnętrzne,

5) wszelkie instalacje np. wodno-kanalizacyjna, elektryczna, gazowa lub grzewcza wraz z wyposażeniem,

6) elementy dekoracyjne np. tynki wewnętrzne, powłoki malarskie, wszelkiego rodzaju okleiny czy wykładziny

sufitów, ścian, schodów i podłóg,

7) zewnętrzne i wewnętrzne kraty, żaluzje, markizy i rolety oraz urządzenia sygnalizacji alarmowej

§ 3 ust. 41 szkoda – utrata, uszkodzenie lub zniszczenie ubezpieczonego mienia bezpośrednio wskutek wypadku objętego umową ubezpieczenia. Za jedną szkodę uważane są wszystkie uszkodzenia, utraty lub zniszczenia ubezpieczonego mienia powstałe wskutek tego samego wypadku i w tym samym czasie

§ 3 ust. 48 wartość odtworzeniowa:

1) dla domu, budynku gospodarczego, garażu wolnostojącego, obiektów małej architektury – wartość odpowiadająca kosztom budowy w tym samym miejscu z uwzględnieniem dotychczasowych technologii, konstrukcji i standardu wykończenia, przy zastosowaniu dotychczasowych wymiarów i materiałów;

2) dla stałych elementów – wartość odpowiadająca kosztom zakupu lub wytworzenia nowego elementu tego samego lub najbardziej zbliżonego rodzaju, tej samej lub najbardziej zbliżonej marki oraz kosztów montażu;

3) dla mienia ruchomego – wartość odpowiadająca kosztom zakupu lub wytworzenia nowego przedmiotu tego samego lub najbardziej zbliżonego rodzaju, tej samej lub najbardziej zbliżonej marki.

§ 3 ust. 58 pkt. 19 zalanie – następstwo działania cieczy powstałe wskutek:

a) opadów atmosferycznych, tj. wodą pochodzącą z naturalnych opadów w postaci deszczu lub topniejącego śniegu bądź gradu;

b) wydostania się wody, pary lub płynów wskutek uszkodzenia urządzeń sieci wodociągowej, kanalizacyjnej lub grzewczej;

c) wydostania się wody z urządzeń domowych (sprzętów AGD) na skutek ich awarii;

d) cofnięcia się wody lub ścieków z urządzeń publicznej sieci kanalizacyjnej;

e) przypadkowego i nieumyślnego pozostawienia otwartych kranów lub innych zaworów w urządzeniach sieci wskazanych w ppt. b);

f) działania osób trzecich;

g) stłuczenia akwarium;

h) samoczynnego uruchomienia się instalacji tryskaczowych lub zraszaczowych z wyłączeniem przypadków będących następstwem prób, naprawy, przebudowy, modernizacji instalacji lub budynku;

§13

1. Rozmiar szkody określa E. Hestia według cen z dnia powstania szkody zgodnie z następującymi zasadami:

1) dla domu – według wartości kosztów remontu lub odbudowy w tym samym miejscu z uwzględnieniem dotychczasowych wymiarów, konstrukcji lub materiałów z zastrzeżeniem pkt 2);

2) dla domu, którego stopień zużycia przekracza 50% rozmiar szkody ustala się według wartości kosztów remontu lub odbudowy w tym samym miejscu z uwzględnieniem dotychczasowych wymiarów, konstrukcji lub materiałów po potrąceniu zużycia technicznego;

3) dla budynku gospodarczego, garażu wolnostojącego oraz obiektów małej architektury, stałych elementów ogrodzenia – według wartości kosztów remontu lub odbudowy w tym samym miejscu z uwzględnieniem dotychczasowych wymiarów, konstrukcji lub materiałów, z zastrzeżeniem pkt 4);

4) dla budynku gospodarczego, garażu wolnostojącego oraz obiektów małej architektury, stałych elementów ogrodzenia, których stopień zużycia przekracza 30% według wartości kosztów remontu lub odbudowy w tym samym miejscu z uwzględnieniem dotychczasowych wymiarów, konstrukcji lub materiałów, po potrąceniu zużycia technicznego;

5) dla mieszkania – według jego wartości rynkowej;

6) dla mienia ruchomego (poza wymienionym w pkt. 7)–10)) lub stałych elementów – według ceny zakupu lub wytworzenia rzeczy tego samego lub podobnego rodzaju i typu lub kosztów naprawy, po potrąceniu zużycia technicznego w przypadku ubezpieczenia według wartości rzeczywistej, wartość tych kosztów powinna być udokumentowana rachunkiem wykonawcy lub kalkulacją poszkodowanego, który szkodę usunął własnymi siłami;

[...]

(okoliczność niesporna, nadto dowód: polisa nr (...) – k. 27, OWU k. 29-52, na płycie CD – k. 129)

W dniu 3 listopada 2022 r., w wyniku pęknięcia wężyka w pralce doszło do zalania łazienki wraz z szafkami i futrynami oraz stropem w nieruchomości położonej nr 86A w D. należącej do R. R. i K. R..

Na ścianach i sufitach w w/w nieruchomości nie ma płyt gipsowo-kartonowych, ściany są murowane i jest tynk, jest strop teriva. Na skutek zalania instalacja elektryczna nie uległa uszkodzeniu.

(okoliczność niesporna, nadto dowód: dokumentacja zdjęciowa na płycie CD – k. 129, zeznania świadka R. R. – k. 143-144, płyta cd k. 146 )

Szkoda z dnia 3 listopada 2022 r. została zgłoszona pozwanemu towarzystwu ubezpieczeń w dniu 3 listopada 2022 r. Pozwany zarejestrował szkodę pod nr RZ20_ (...)_22 i w dniu 23 listopada 2022 r. poinformował o przyznaniu odszkodowania w wysokości 4.415,30 zł za prace remontowo-budowlane oraz kwoty 1.066,96 za naprawę szafki. W toku likwidacji szkody, pozwany sporządził kosztorys przywrócenia uszkodzonego mienia do stanu sprzed szkody, opiewający na kwotę 4 415,30 zł (4 088,24 zł + 8 % podatku VAT w kwocie 327,06 zł).

(dowód: potwierdzenie przyjęcia zgłoszenia szkody – akta szkody zapisane na płycie CD – k. 129, decyzja ubezpieczyciela – k. 15, kosztorys pozwanego - akta szkody zapisane na płycie CD – k. 129)

W wyniku zawarcia umowy cesji wierzytelności z dnia 22 lutego 2023 r. pomiędzy powodem (jako cesjonariuszem) a R. R. i K. R. (cedentami), powód nabył wszelkie prawa do odszkodowania, które przysługują poszkodowanej od (...) S.A., oraz wszelkich innych podmiotów odpowiedzialnych za szkodę z dnia 3 listopada 2022 r.

(dowód: umowa cesji – k. 8-9, pełnomocnictwo – k. 10, aneks do umowy cesji – k. 11-12, zawiadomienie o przelewie wierzytelności – k. 13)

Powód skorzystał z usług prywatnego rzeczoznawcy (...) Sp. z o.o., który sporządził kosztorys naprawy uszkodzonego mienia, szacując wysokość tych kosztów na kwotę 9.299,76 zł brutto.

W dniu 17 marca 2023 r. firma (...) Sp. z o. o. w S. wystawiła fakturę VAT (...) na kwotę 615,00 zł brutto (500 zł netto) tytułem wykonania powyższego kosztorysu naprawy na zlecenie powoda.

(dowód: kosztorys naprawy – k. 16-25, faktura VAT – k. 26)

Koszt przywrócenia uszkodzonego mienia poszkodowanych do stanu sprzed szkody z dnia 3 listopada 2022 r., przy uwzględnieniu treści umowy ubezpieczenia i OWU, wynosi 5.681,02 zł netto (6.135,50 zł z 8% VAT).

(dowód: opinia biegłego sądowego do spraw budownictwa M. Ś. – k. 160-204, pisemna opinia uzupełniająca biegłego sądowego – k. 225-233)

Sąd zważył, co następuje:

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie zgromadzonych w sprawie dowodów w postaci dokumentów załączonych do pism procesowych stron, dokumentów znajdujących się w aktach szkody (zapisanych na płycie CD) oraz na podstawie opinii biegłego sądowego z zakresu budownictwa mgr. inż. M. Ś..

Sąd uznał za wiarygodne ww. dokumenty, ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez strony ani nie budziła wątpliwości Sądu. Sąd zważył przy tym, iż kalkulacje kosztów przywrócenia mienia poszkodowanych do stanu sprzed szkody, sporządzone na zlecenie każdej ze stron, stanowiły jedynie wyjaśnienie stanowisk co do sposobu wyliczenia szkody i jej wysokości. Były to kalkulacje prywatne, wykonane na zlecenie stron . Sąd uznał je jedynie za dowód tego, iż takie kalkulacje były sporządzane na zlecenie stron.

Za wiarygodne i przydatne dla rozstrzygnięcia uznał Sąd zeznania świadka R. R. na okoliczność ustalenia zakresu szkody, zakresu remontu przeprowadzonego w przedmiotowym lokalu, tego czy było wykonywane osuszanie pomieszczeń po szkodzie, czy w lokalu znajdowały się płyty kartonowo - gipsowe oraz czy uszkodzeniu uległa instalacja elektryczna oraz w jakim zakresie poszkodowany jest w stanie wykazać rachunkami i fakturami koszt wykonanych prac po zdarzeniu w dniu 3 listopada 2022 r. Zeznania świadka były logiczne, spójne i zbieżne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Podstawę żądania powoda stanowił art. 805 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Przy ubezpieczeniu majątkowym świadczenie ubezpieczyciela polega na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku, o czym stanowi art. 805 § 2 k.p.c.

Bezsporna między stronami była odpowiedzialność pozwanego co do zasady za szkodę w mieniu ubezpieczonych na skutek uszkodzenia w wyniku zalania w dniu 3 listopada 2022 r. Kwestią sporną była wysokość świadczenia, które pozwany był zobowiązany w związku z nią spełnić. Z uwagi na spór stron co do wysokości szkody Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu budownictwa M. Ś.. Biegły sądowy sporządził opinię główną, w której oszacował wysokość szkody w mieniu poszkodowanych na kwotę 5.171,82 zł netto. Niemniej jednak, wobec zarzutów zgłoszonych przez powoda, biegły sądowy w uzupełniającej pisemnej opinii z dnia 22 grudnia 2023 r. zmodyfikował swoje stanowisko i wysokość szkody w mieniu poszkodowanych na skutek zdarzenia szkodowego określił na kwotę 5.681,02 zł netto. Opinię Sąd uznał za przydatną do oceny zasadności roszczenia powoda w zakresie wysokości kosztów przywrócenia uszkodzonego mienia do stanu sprzed szkody z dnia 3 listopada 2022 r. W ocenie Sądu pisemna opinia biegłego sądowego została sporządzona starannie i rzetelnie, przez biegłego dysponującego odpowiednią wiedzą specjalistyczną z zakresu budownictwa oraz doświadczeniem zawodowym.

Powództwo należało uwzględnić w części.

W pkt. I wyroku w zakresie w jakim powód dokonał skutecznego cofnięcia pozwu, tj. kwoty 1.930,39 zł Sąd umorzył postępowanie, o czym orzeczono na podstawie art. 355 k.p.c.. Skoro powyższa kwota została uznana przez pozwanego, Sąd zasądził od niej odsetki ustawowe za opóźnienie. Odnosząc się do kwestii wymagalności świadczenia odsetkowego wskazać należy na treść art. 817 § 1 k.c. I tak, zakład ubezpieczeń zobligowany jest, co do zasady, wypłacić odszkodowanie w terminie trzydziestu dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego zawiadomienia o szkodzie. W przypadku gdyby wyjaśnienie we wskazanym terminie okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. W przedmiotowej sprawie pozwany uznał roszczenie w ww. kwocie, zatem za zasadne należało uznać żądanie powoda o zasądzenie odsetek. Zdarzenie miało miejsce w dniu 3 listopada 2022 r., trzydziestodniowy termin upłynął w dniu 3 grudnia 2022 r. (sobota). Zgodnie z brzmieniem treści art. 115 k.c. jeżeli koniec terminu do wykonania czynności przypada na dzień uznany ustawowo za wolny od pracy lub na sobotę, termin upływa następnego dnia, który nie jest dniem wolnym od pracy ani sobotą. Zatem termin na spełnienie świadczenia upłynął w dniu 5 grudnia 2022 r., w związku z czym od dnia następnego po tej dacie, tj. 6 grudnia 2022 r. należą się odsetki do dnia zapłaty, tj. 9 maja 2023 r. i tak zasądzono w pkt. II sentencji wyroku. W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo, o czym orzekł w pkt. III sentencji wyroku.

Na podstawie opinii biegłego Sąd ustalił zakres uszkodzeń w mieniu poszkodowanych oraz wysokość kosztów przywrócenia tego mienia do stanu sprzed szkody. Sąd dał wiarę opinii w całości uznając, że wnioski i sposób rozumowania biegłego nie budzi wątpliwości, znajduje odzwierciedlenie w doświadczeniu życiowym. Treść opinii jest spójna, logiczna, została sformułowana w sposób przejrzysty, jasny. Zarzuty strony powodowej do opinii biegłego, że jest wewnętrznie sprzeczna nie zasługiwały na uwzględnienie. W ocenie Sądu, biegły ustosunkował się w sposób szczegółowy i drobiazgowy do każdego z zarzutów powoda. Pozwany wskazał, że w protokole z oględzin znajduje się informacja, iż na suficie w łazience znajduje się płyta karton-gips. Natomiast z zeznań poszkodowanego, zresztą odpowiadającego na pytanie pełnomocnika powoda, wynika wprost, że na ścianach nie ma płyt kartonowo - gipsowych, ściany są murowane i jest tynk, w sufitach jest strop teriva. Zatem w tym względzie nie ma żadnych wątpliwości co do prawidłowości ustaleń biegłego. Co do kosztów zabezpieczenia podłóg i ścian oraz oświetlenia, biegły ustosunkował się w sposób spójny i logiczny. Sąd, po zapoznaniu się ze zdjęciami w aktach szkody, podzielił opinię, że nie było potrzeby zabezpieczenia. Zarówno w łazience, jak i w korytarzu znajduje się jeden punkt świetlny, zatem nie było potrzeby zabezpieczania i uwzględnienia w wycenie szkody z tego tytułu jakichkolwiek należności. Nadto biegły wskazał, że zastosowanie ochrony elementów opraw instalacji oświetleniowej wyklucza konieczność ich prewencyjnego demontażu oraz ponownego montażu po zakończonych pracach. W kwestii osuszania, z zeznań poszkodowanego faktycznie wynika, iż pożyczył on od brata sprzęt do osuszania i osuszał wszystkie pomieszczenia, natomiast z opinii biegłego wynika jednoznacznie, że czynność osuszania mechanicznego pomieszczeń w odniesieniu do niniejszego przypadku jest pracą zbędną i nieracjonalną. Nadto do zdarzenia doszło w okresie grzewczym, zatem proces parowania wody przebiegał w sposób błyskawiczny. Rozumowanie biegłego w tym zakresie jest spójne i logiczne, Sąd całkowicie podziela opinię biegłego w tym zakresie. Co do nieuwzględnienia kosztów sprawdzenia instalacji elektrycznej, znikomy rozmiar zdarzenia oraz fakt, że izolacja na przewodach instalacji elektrycznej jest szczelna, przedmiotowe badanie byłoby nieracjonalne. W wyniku zdarzenia nie stwierdzono zalania wodą żadnego urządzenia elektroenergetycznego. Zawilgocenie okablowania podtynkowego nie wpływa negatywnie na stan izolacji elektrycznej instalacji podtynkowej. Nadto poszkodowany zeznał, że instalacja elektryczna nie uległa uszkodzeniu. W ocenie Sądu, brak jest jakichkolwiek podstaw do kwestionowania opinii biegłego. Z opinii tej wynika, że kwota wypłacona przez pozwanego wymagała uzupełnienia w nieznacznym zakresie.

Według opinii biegłego szkodę (związaną z pracami remontowo-budowlanymi) należało oszacować na kwotę 6.135,50 z VAT, pozwany w sumie wypłacił tytułem zaspokojenia szkody kwotę 6.171, 62 zł (4415,30 zł w postępowaniu likwidacyjnym i 1756,32 zł zgodnie z decyzją z 8.05.2023 r.). Szkoda z tytułu zniszczenia szafki została przez pozwanego zaspokojona w całości (1066,96 zł wypłacone w postępowaniu likwidacyjnym, 174,07 zł wypłacone zgodnie z decyzją z 08.05.2023r.)

Skoro pozwany w toku postępowania uznał kwotę 1.930,39 zł, Sąd uznał że w takim zakresie powód wygrał sprawę, tj. w 45%.

Powód domagał się również zwrotu kosztów wykonanej na jego zlecenie prywatnej ekspertyzy. Sąd zważył, że w orzecznictwie wskazuje się, że nabywcy wierzytelności o odszkodowanie za szkodę przysługuje od ubezpieczyciela zwrot uzasadnionych kosztów ekspertyzy zleconej osobie trzeciej tylko wtedy, gdy jej sporządzenie było w okolicznościach danej sprawy niezbędne do efektywnego dochodzenia odszkodowania (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 2019 r., III CZP 68/18).

W niniejszej sprawie to nie poszkodowani ponieśli koszty sporządzenia opinii, lecz powód będący nabywcą wierzytelności. Nadto koszty te poniesione zostały już po dacie nabycia wierzytelności. Są to jednak w świetle wspomnianej uchwały Sądu Najwyższego (III CZP 68/18) koszty niepozostające w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem powodującym szkodę. Sąd zważył, że powód dochodził od początku jedynie części roszczenia, wskazując wyraźnie, że wysokość roszczenia zostanie sprecyzowana po przeprowadzeniu dowodu z opinii biegłego. W tej sytuacji, nie zasługuje na uwzględnienie twierdzenie powoda, iż wydatki na prywatną ekspertyzę przedsądową były niezbędne i celowe dla prawidłowego sformułowania żądania pozwu.

Sąd wziął również pod uwagę, że inaczej należy oceniać działania samych poszkodowanych, jeśli nie mają oni orientacji w kwestiach dotyczących ustalenia zakresu uszkodzeń powstałych w mieniu i ich wartości, są laikami w tej dziedzinie, a inaczej firmy skupującej takie wierzytelności o wypłatę odszkodowania, zawodowo zajmującego się oceną ryzyka i szacowaniem strat. W niniejszej sprawie koszty sporządzenia prywatnej ekspertyzy zostały poniesione przez powoda, a więc podmiot prowadzący działalność gospodarczą związaną ze skupem i dochodzeniem wierzytelności odszkodowawczych. W ocenie Sądu, koszt sporządzenia prywatnej ekspertyzy w rozpoznawanej sprawie nie był ani niezbędny, ani celowy, ponieważ to w zasadzie na podstawie ustaleń biegłego (o którego przeprowadzenie dowodu z opinii zwrócił się powód) kształtuje się ostateczna i rzeczywista wysokość poniesionej szkody. Przy tym mając także na uwadze wspomnianą uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 2019 r. o sygn. III CZP 68/18, niezasadne byłoby ustalanie precyzyjnej wysokości żądania na etapie przedsądowym przez powoda i obciążanie tymi samymi kosztami dwukrotnie strony przegrywającej sprawę (koszty sporządzenia prywatnej ekspertyzy, koszty sporządzenia opinii biegłego). Z tego względu w ocenie Sądu nie było podstaw, by uznać, że wydatek ten był uzasadniony z punktu widzenia prawidłowej likwidacji szkody i stanowił normalne, zwykłe, typowe następstwo szkody. Dlatego też Sąd w pkt II wyroku oddalił żądanie pozwu co do kwoty 500 zł z tytułu zwrotu wydatków na prywatną kalkulację kosztów naprawy na podstawie art. 361 § 1 k.c.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął na mocy art. 100 k.p.c. Mając na uwadze fakt, że powód wygrał sprawę w 45%, Sąd orzekł o kosztach procesu zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów, o czym orzekł w punktach IV, V i VI.

Na koszty procesu w niniejszej sprawie składały się:

a) koszty poniesione przez pozwanego w postaci kosztów zastępstwa procesowego powoda w wysokości 917 zł (wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym w wysokości 900 zł ustalone na podstawie § 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie i opłata skarbowa w kwocie 17 zł) oraz wykorzystanej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego w kwocie 2.500 zł.

b) koszty poniesione przez pozwanego w postaci kosztów zastępstwa procesowego pozwanego w wysokości 917 zł (wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym w wysokości 900 zł ustalone na podstawie § 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych i opłata skarbowa w kwocie 17 zł)

Łącznie suma kosztów procesu wyniosła 4.734 zł. Powód winien był ponieść 55 % tych kosztów, a więc 2.603,70 zł, a poniósł 3.817 zł. Dlatego należało zasądzić od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.213,30 zł z tytułu zwrotu kosztów procesu, o czym orzeczono w pkt. IV sentencji wyroku. Sąd na zasadzie art. 98 § 1 ¹ k.p.c. zasądził od ww. kwoty także odsetki ustawowe za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

W pkt. V i VI wyroku Sąd na zasadzie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, mając na względzie zasadę stosunkowego rozdzielenia kosztów sądowych, nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Sopocie kwotę 22,27 zł, natomiast od powoda kwotę 27,23 zł tytułem kosztów sądowych tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa w postaci wynagrodzenia biegłego sądowego M. Ś.. Wynagrodzenie biegłego sądowego wyniosło łącznie 2.549,50 zł (1741,42 zł +808,08 zł). W zakresie kwoty 2.500 zł zostało pokryte z zaliczki uiszczonej przez powoda, natomiast w zakresie kwoty 49,50 zł tymczasowo ze środków Skarbu Państwa.

Sopot, dnia 16 maja 2024 r. SSR Anna Olszewska-Kowalska