Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 listopada 2024 r.

Sąd Rejonowy w Sopocie, I Wydział Cywilny

Przewodniczący: SSR Anna Olszewska – Kowalska

Protokolant: sek.sąd. Magdalena Trąbicka-Patron

po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2024 roku w Sopocie,

na rozprawie

sprawy

z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w D.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w D. kwotę 10,50 zł (dziesięć złotych pięćdziesiąt groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 19 lipca 2020 roku do dnia zapłaty,

II.  w pozostałym zakresie oddala powództwo,

III.  zasądza na rzecz pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. od powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w D. kwotę 7,38 zł (siedem złotych trzydzieści osiem groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu, wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty,

IV.  zwraca od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Sopocie na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w D. kwotę 828,88 zł (osiemset dwadzieścia osiem złotych osiemdziesiąt osiem groszy) tytułem nadpłaconej zaliczki na poczet kosztów wynagrodzenia biegłego sądowego.

Sygnatura akt I C 132/24

UZASADNIENIE

Powód (...) Sp. z o.o. z siedzibą w D. wniósł pozew o zasądzenia na rzecz powoda od pozwanego (...) S.A. w S. kwoty 2.527,50 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 19 lipca 2020 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż w dniu 18 maja 2020 r. uszkodzony został pojazd marki V. (...) o nr. rej. (...). W związku z powstałą szkoda wynajęto pojazd zastępczy R. (...) osobowy. Pojazd zastępczy był używany przez okres 18 dni, pozwany uznał 7 dni. W oczekiwaniu na wydanie decyzji przez pozwanego, poszkodowany przechowywał pojazd na parkingu odpłatnym w dniach 19-27 maja 2020 r. Pozwany zapłacił 1.330 zł za najem oraz 184,50 zł za przechowanie pojazdu, uznając swoją odpowiedzialność co do zasady. Pozwany nie uregulował odszkodowania w wysokości 5.870 zł za najem oraz 127,50 zł za przechowanie, z czego powód dochodzi niniejszym pozwem odszkodowania w kwocie 2.527,50 zł za: 6 dni nieuznane x 400 zł = 2.400 zł, 312-184,50 = 127,50 zł. Powód zwracał się do pozwanego z zapytaniem o możliwość najmu pojazdu zastępczego, ale pozwany nie dysponował busami 9 osobowymi. (pozew – k. 4-5)

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym z dnia 25 stycznia 2024 r. Referendarz Sądowy Sądu Rejonowego w Sopocie uwzględnił żądanie pozwu w całości. (nakaz zapłaty – k. 32)

Pozwany (...) S.A. w S. zaskarżył powyższy nakaz zapłaty w całości, wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności jako ubezpieczyciel OC sprawcy szkody. Pozwany nie zgodził się z ustaloną przez powoda wysokością dobowego czynszu za wynajęcie pojazdu zastępczego oraz czasem trwania najmu i zweryfikował stawkę dobową do wysokości 190 zł. Pozwany miał możliwość zapewnienia pojazdu zastępczego tej samej klasy co pojazd poszkodowany po stawce nie przekraczającej 190 zł brutto. Nadto pozwany zweryfikował zasadny czas najmu do 7 dni, uznając 4 dni od dnia zgłoszenia szkody do dnia oględzin, 1 dzień technologicznej naprawy, 1 dzień oczekiwania na części, 1 dzień organizacyjny. (sprzeciw – k. 35-36)

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 18 maja 2020 r. doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki V. (...) o nr rej. (...), stanowiący własność D. R.. Sprawca kolizji, odpowiedzialny za szkodę w pojeździe, był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. w S..

(okoliczności bezsporne, nadto dowód: potwierdzenie zgłoszenia szkody, oświadczenie sprawcy, dowód rejestracyjny, protokół szkody - na płycie CD – k. 69)

W dniu 19 maja 2020 r. poszkodowany D. R. zawarł z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego marki R. (...). Strony ustaliły cenę za wynajem tego pojazdu zastępczego na kwotę 400 zł brutto za dobę. Okres najmu pojazdu zastępczego trwał 18 dni, od 19 maja 2020 r. do 6 czerwca 2020 r. Poszkodowany wykorzystywał uszkodzony pojazd do obowiązków dnia codziennego. Do czasu wypłaty odszkodowania nie posiadał środków na zakup nowego pojazdu.

W dniu 18 czerwca 2020 r. powód wystawił fakturę VAT za najem pojazdu zastępczego w wysokości 7.200 zł oraz za parking w wysokości 312 zł, łącznie na kwotę 7.512 zł

(dowód: umowa najmu – k. 6, oświadczenie – k. 7, k. 8, protokół zdawczo-odbiorczy – k. 9, załączniki – k. 10-12, faktura – k. 13)

W dniu 19 maja 2020 r. poszkodowany jako cedent i powód jako cesjonariusz zawarli umowę cesji wierzytelności obejmującą prawo do odszkodowania za korzystanie z samochodu zastępczego w okresie od dnia powstania szkody komunikacyjnej do dnia zakończenia naprawy pojazdu cedenta, zakończenia postępowania likwidacyjnego lub okresu niezbędnego do nabycia innego pojazdu, odszkodowania za koszty związane z holowaniem pojazdu oraz przechowaniem pojazdu (parking) przysługującego poszkodowanemu w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 18 maja 2020 r.

(dowód: umowa cesji – k. 25)

W dniu 22 maja 2020 r. powód, działając na zlecenie poszkodowanego, poinformował w drodze e-mail, że poszkodowany aktualnie najmuje samochód zastępczy od powoda. Jednocześnie poprosił o przedstawienie szczegółowej i wiążącej oferty najmu pojazdu zastępczego, jeżeli istnieje możliwość najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem pozwanego.

(dowód: e-mail z dn. 22.05.2020 r. – k. 24)

W dniu 25 maja 2020 r. pozwany przyznał odszkodowanie w wysokości 496,49 zł, ustalone w oparciu o kosztorys naprawy.

W dniu 7 lipca 2020 r. pozwany przyznał odszkodowanie w wysokości 1.330 zł brutto, ustalone w oparciu o fakturę VAT, weryfikując czas wynajmu pojazdu do 7 dni:

- 4 dni od dnia zgłoszenia szkody do dnia oględzin;

- 1 dzień technologicznej naprawy

- 1 dzień oczekiwania na sprowadzenie zamówionych części

- 1 dzień organizacyjny związany z przyjęciem/odbiorem pojazdu z naprawy

Ponadto pozwany poinformował o dokonaniu weryfikacji stawki dobowej najmu z 400 zł do 190 zł, biorąc pod uwagę cenniki wynegocjowane z renomowanymi wypożyczalniami.

Pozwany zweryfikował także ilość dni parkowania (przechowywania pojazdu) z 8 do 5, tj. od 21 maja 2020 r. do dnia oględzin, tj. do 25 maja 2020 r. (4 dni) i 1 dzień oczekiwania na części zamienne. Nadto pozwany dokonał weryfikacji stawki dobowej za parking z 31,71 zł netto do 30 zł netto.

Pozwany przyznał dopłatę do odszkodowania w wysokości: 184,50 zł brutto, ustaloną w oparciu o fakturę VAT nr (...). Przy wypłacie odszkodowania uwzględniono koszty parkowania pojazdu w kwocie 184,50 zł brutto.

(dowód: decyzja pozwanego z dn. 25.05.2020 r. – k. 19, decyzja pozwanego z dn. 07.07.2020 r. – k. 16-18, kalkulacja naprawy – k. 21-23, decyzja pozwanego o dopłacie do odszkodowania na płycie CD – k. 69)

W dniu 10 lipca 2020 r. powód wezwał pozwanego do uregulowania kwoty 6.182 zł wraz z należnymi odsetkami w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania.

(dowód: ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty – k. 26, potwierdzenie nadania – k. 27)

W dniu 12 sierpnia 2020 r. pozwany, w odpowiedzi na otrzymaną korespondencję poinformował, że dokonał ponownej analizy dokumentacji szkodowej i nie znalazł podstaw do zmiany stanowiska.

(dowód: decyzja pozwanego z dn. 12.08.2020 r. na płycie CD – k. 69)

Niezbędny okres najmu pojazdu zastępczego wyniósł 4 dni, stawka 325,20 zł netto (400 zł brutto) za najem pojazdu klasy I M. jest stawką rynkową.

Stawka dobowa za przechowywanie pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5t na poziomie 39 zł brutto jest stawką niższą od stawki urzędowej ustalonej dla miejsca realizowania przechowania przedmiotowego pojazdu. Uzasadniony okres przechowywania uszkodzonego pojazdu na parkingu wynosi 5 dni.

(dowód: opinia biegłego sądowego rzeczoznawcy samochodowego F. G. – k. 84-94)

Sąd zważył, co następuje:

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na dowodach wyżej wymienionych. Sąd uznał za wiarygodne dokumenty dołączone do akt sprawy, ich prawdziwość i autentyczność nie była kwestionowana przez strony. Sąd nie znalazł także podstaw do kwestionowania ich z urzędu.

Sąd uznał za wiarygodną opinię biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej, budowy i eksploatacji pojazdów samochodowych oraz kalkulacji kosztów napraw pojazdów, F. G.. Opinia została sporządzona przez osobę dysponującą wiedzą specjalną, była wewnętrznie spójna. Brak było podstaw do kwestionowania jej wiarygodności. Opinia w pełni odnosiła się do tezy dowodowej. Biegły dokonał szczegółowej analizy przedłożonych mu akt oraz zawartych w nich dowodów. Szczegółowo przedstawił tok swojej analizy oraz podstawy wywiedzionych wniosków. Wnioski opinii zostały sformułowane w sposób klarowny, jednoznaczny i stanowczy.

Żądanie pozwu należało oddalić niemal w całości.

Zgodnie z art. 822 § 1 i 2 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Przepisy kodeksu cywilnego (art. 361-363 k.c.) precyzują, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. W sytuacji, gdy poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron. Ponadto w myśl art. 19 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.2023.2500 t.j.) poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Bezspornym jest, iż na skutek zdarzenia z dnia 18 maja 2020 roku i uszkodzenia pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...) poszkodowany D. R. utracił możliwość korzystania z uszkodzonego pojazdu. Utrata tego uprawnienia właścicielskiego jest niewątpliwie uszczerbkiem majątkowym. Koszty najmu pojazdu zastępczego za okres pozbawienia możliwości korzystania z uszkodzonego pojazdu, są stratą poszkodowanego związaną przyczynowo z kolizją.

Sąd zważył, że prawo poszkodowanego do zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego za czas, w którym pozbawiony jest on możliwości korzystania z pojazdu uszkodzonego nie budzi wątpliwości w doktrynie ani w orzecznictwie. Zwłaszcza, że pojazd ten służył poszkodowanemu w niniejszej sprawie do wykonywania czynności życia codziennego. Brak możliwości korzystania z pojazdu i konieczność najmu samochodu zastępczego spowodowała wymierny uszczerbek w majątku poszkodowanego. Szkoda polegająca na poniesieniu wydatków na najem pojazdu zastępczego obejmuje wydatki na najem pojazdu przez okres konieczny i niezbędny do przywrócenia pojazdu uszkodzonego do stanu sprzed kolizji.

To, jaki okres w niniejszej sprawie był konieczny i niezbędny do przywrócenia pojazdu uszkodzonego do stanu sprzed kolizji, a w konsekwencji jaki okres najmu pojazdu zastępczego należy uznać za uzasadniony było między stronami sporne. Ustalenie tej okoliczności wymagało wiedzy specjalnej z zakresu techniki motoryzacyjnej, dlatego Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej F. G.. Żadna ze stron nie kwestionowała opinii biegłego.

Sąd podzielił uwagi biegłego sądowego, że fakt montażu i demontażu uszkodzonego kierunkowskazu (co wg biegłego zajmuje czas jednej minuty) a także sama cena kierunkowskazu na poziomie ok 20 zł nie powinna doprowadzić do tak drastycznego wzrostu kosztów szkody jak w niniejszej sprawie. B. wskazał, że maksymalny uzasadniony czas najmu pojazdu zastępczego nie powinien być dłuższy aniżeli 4 dni. 2 dni na zamówienie i otrzymanie kierunkowskazu a także jego montaż a następnie pojazd mógł być użytkowany, aż do momentu przeprowadzenia pełnej likwidacji i nawet wypłaty a jeśli pojazd został rzeczywiście naprawiany to kolejne 2 dni wynikają z czasu technologicznego naprawy oraz 1 dnia organizacyjnego na wydanie pojazdu. To jest w sumie 6-7 dni. Pozostałe czynności mogły zostać wykonane podczas użytkowania pojazdu. W przypadku przechowywania pojazdu uszkodzonego, który był pojazdem niejezdnym, uzasadniony okres najmu to 19-25 maja 2020 r.

Instytucja minimalizacji szkody ujęta została w ustawie o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, a dokładniej w art. 16 ust. 1 pkt 2, z którego wynika, że osoba uczestnicząca w zdarzeniu szkodowym jest obowiązana do zapobieżenia zwiększeniu się szkody. Natomiast art. 17 ww. ustawy stanowi, że jeśli osoba występująca z roszczeniem o odszkodowanie zaniecha obowiązków wskazanych w art. 16, to zakład ubezpieczeń może ograniczyć wypłacane jej odszkodowanie w związku z zaistniałym zdarzeniem.

Pozwany zweryfikował okres najmu pojazdu zastępczego do 7 dni, zatem i tak więcej niż wynosił niezbędny i uzasadniony najem w niniejszej sprawie.

W związku z powyższym powództwo co do 6 nieuznanych przez pozwanego dni najmu pojazdu zastępczego należało oddalić.

Pozwany zweryfikował również okres przechowywania uszkodzonego pojazdu na parkingu z 8 dni do 5. Sąd zważył, że w okolicznościach niniejszej sprawy, ostatnim dniem zasadnego okresu najmu przechowywania jest okres otrzymania dokumentów równoznaczny z rozpoczęciem naprawy, zatem słusznie pozwany zweryfikował okres przechowywania uszkodzonego samochodu na parkingu do 5 dni. Naliczanie kosztów przechowywania pojazdu w trakcie trwania naprawy jest całkowicie nieuzasadnione, gdyż samochód w trakcie naprawy znajduje się w warsztacie naprawczym. Przechowywania go w tym czasie na parkingu jest pozbawione zasad logiki. Na podstawie opinii biegłego sądowego, Sąd ustalił, iż stawka 39 zł za dobę przechowywania przedmiotowego pojazdu jest stawką niższą od stawki urzędowej w tym rejonie. W związku z tym zweryfikowanie tej stawki przez pozwanego nie znajduje uzasadnienia. Koszt przechowywania pojazdu uszkodzonego wyniósł 195 zł (5 dni x 39 zł). Pozwany wypłacił 184,50 zł. Zatem należała się różnica w wysokości 10,50 zł i taką kwotę Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda w pkt. I wyroku, oddalając powództwo w pozostałym zakresie.

Odnośnie żądania przez powoda zasądzenia na jego rzecz odsetek należy wskazać, iż stosownie do treści art. 481 §§ 1 i 2 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe.

Na podstawie danych zawartych w aktach sprawy Sąd ustalił, iż termin płatności faktury VAT przedłożonej przez powoda przypadał na dzień 18 lipca 2020 r., zatem od dnia następnego pozwany pozostawał w opóźnieniu w spełnieniu świadczenia na rzecz powoda. Żądanie odsetek od dnia 19 lipca 2020 r. należało zatem uznać za zasadne.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 100 § 1 k.p.c. Powód przegrał proces niemal w całości, w związku z tym Sąd włożył na niego obowiązek zwrotu kosztów postępowania. Pozwany poniósł koszt notarialnego poświadczenia odpisu pełnomocnictwa w wysokości 7,38 zł i taką kwotę Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego w pkt. III sentencji wyroku.

W rozpoznawanej sprawie wynagrodzenie biegłego sądowego wyniosło 1.671,12 zł. Powód uiścił zaliczkę na opinię biegłego w wysokości 2.500 zł. Zatem należało zwrócić na rzecz powoda kwotę 828,88 zł (2.500 zł minus 1.671,12 zł) tytułem nadpłaconej zaliczki na poczet kosztów wynagrodzenia biegłego sądowego, o czym Sąd orzekł w pkt. IV wyroku, na podstawie art. 80 § 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować w kontrolce uzasadnień

2.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda – r.pr. J. S. poprzez PI,

3.  akta przedłożyć z wpływem lub za 28 dni.

S., dnia 20 grudnia 2024 r. SSR Anna Olszew