Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 grudnia 2022 roku

Sąd Rejonowy w Sopocie, Wydział I Cywilny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Potyraj

Protokolant: Kamila Grzybek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 grudnia 2022 roku w S.

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 5 862,46 zł (pięć tysięcy osiemset sześćdziesiąt dwa złote i czterdzieści sześć groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 28 stycznia 2021 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 690,49 zł (sześćset dziewięćdziesiąt złotych i czterdzieści dziewięć groszy) z tytułu zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygnatura akt I C 91/22

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. w W. żądał zasądzenia od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. kwoty 13207,67 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 28 stycznia 2021 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

W uzasadnieniu wskazano, iż w dniu 17 sierpnia 2018 roku doszło do zalania lokalu mieszkalnego położonego przy ul. (...) we W. na szkodę R. S.. Poszkodowany w ramach posiadanego w powodowej spółce ubezpieczenia lokalu, zgłosił w dniu 22 sierpnia 2018 roku szkodę powstałą w wyniku zalania. Powód przeprowadził postępowanie likwidacyjne i ustalił, że odpowiedzialność na podstawie art. 415 k.c. za powyższą szkodę ponosi Wspólnota Mieszkaniowa N. 32 W., albowiem do powstania szkody doszło w wyniku zaniedbania w utrzymaniu w należytym stanie instalacji wodno-kanalizacyjnej. W momencie powstania szkody Wspólnota była ubezpieczona od odpowiedzialności cywilnej w pozwanym zakładzie ubezpieczeń (polisa nr (...)). Powód przyznał poszkodowanemu odszkodowanie w wysokości 18300 zł na podstawie kosztorysowego rozliczenia czynności związanych z przywróceniem zalanego lokalu do stanu sprzed powstania szkody oraz przedłożonej faktury za prace remontowe. W związku z powyższym na powoda przeszło roszczenie o naprawienie szkody przez pozwanego (art. 828 § 1 k.c.). W dniu 28 grudnia 2020 roku powód wezwał pozwanego do wypłaty odszkodowania z tego tytułu w terminie 30 dni. Wezwanie zostało ponowione w dniu 12 stycznia 2021 roku. Pozwany zweryfikował kosztorys przygotowany przez powoda i wypłacił na jego rzecz kwotę 5092,33 zł. Pomimo wezwania przedsądowego do zapłaty pozostałej części odszkodowania pozwany nie zmienił swego stanowiska, dlatego konieczne było wytoczenie powództwa w tej sprawie.

(pozew – k. 4-6)

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 03 lutego 2022 r. Starszy Referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Sopocie uwzględnił żądanie pozwu w całości.

(nakaz zapłaty – k. 15)

Od powyższego orzeczenia pozwane (...) S.A. w S. złożyło sprzeciw, zaskarżając nakaz zapłaty w całości i wnosząc o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Pozwany zakwestionował roszczenie powoda co do wysokości jako zawyżone, wskazując, że zakres uszkodzeń powstałych na skutek zalania z 17 sierpnia 2018 roku został przez pozwanego prawidłowo ustalony, podobnie jak wysokość kosztów przywrócenia lokalu do stanu sprzed szkody.

(sprzeciw – k. 17-18)

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 17 sierpnia 2018 r. doszło do zalania lokalu mieszkalnego przy ul. (...) we W.. Przyczyną zalania lokalu mieszkalnego było nienależyte utrzymanie instalacji wodno-kanalizacyjnej przez Wspólnotę Mieszkaniową N. 32 W.. Podmiotem odpowiedzialnym za szkodę była Wspólnota Mieszkaniowa N. 32 W., która w dacie zdarzenia była ubezpieczona w zakresie odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. w S..

W dniu 17 sierpnia 2018 r. ww. lokal mieszkalny był objęty ochroną na podstawie umowy ubezpieczenia majątkowego zawartej z powodem (numer polisy (...)).

(okoliczności niesporne, nadto dowód: zgłoszenie szkody – akta szkody na płycie CD na k. 13)

Poszkodowany R. S. dokonał zgłoszenia szkody w powodowym towarzystwie ubezpieczeń. Powód przeprowadził postępowanie likwidacyjne, w wyniku którego przyznał i wypłacił na rzecz poszkodowanego odszkodowanie w kwocie 18300 zł za zalanie lokalu mieszkalnego, weryfikując fakturę za remont lokalu przedstawioną przez poszkodowanego.

(okoliczności niesporne, nadto decyzja powoda z dnia 15 marca 2019 roku oraz potwierdzenia przelewów z dnia 22.01.2019, 15.03.2019, 17.09.2019 – akta szkody na płycie CD k. 13)

W dniu 28 grudnia 2020 roku powód wystąpił do pozwanego z wezwaniem do refundacji wypłaconego odszkodowania, zakreślając termin 30 dni na spełnienie świadczenia. Pismem z dnia 12 stycznia 2021 r. powód ponownie wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 18300 zł na podstawie art. 828 k.c. w związku z wypłatą odszkodowania z dobrowolnego ubezpieczenia poszkodowanego związanego ze zdarzeniem z dnia 17 sierpnia 2018 roku w terminie 30 dni od otrzymania wezwania.

(dowód: zgłoszenie z dnia 28 grudnia 2020 roku, wezwanie z dnia 12 stycznia 2021 roku – akta szkody na płycie CD k. 13)

Pozwany potwierdził otrzymanie wezwania od powoda w dniu 20 stycznia 2021 roku. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego pozwany zweryfikował kosztorys powoda. Decyzją z dnia 27 stycznia 2021 roku pozwany przyznał powodowi odszkodowanie w wysokości 4692,33 zł brutto ustalonego w oparciu o zweryfikowaną dokumentację regresową (5092,33 zł) z uwzględnieniem franszyzy redukcyjnej w wysokości 400 zł.

(dowód: wiadomość email z dnia 20 stycznia 2021 roku oraz decyzja z dnia 27 stycznia 2021 roku – akta szkody na płycie CD k. 20)

Pismem z dnia 16 kwietnia 2021 roku powód wezwał pozwanego do wypłaty brakującej części odszkodowania w kwocie 13357,62 zł za zalanie lokalu przy ul. (...) we W. w związku ze zdarzeniem z dnia 17 sierpnia 2021 roku pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego. Wezwanie pozostało bezskuteczne.

(dowód: wezwanie z dnia 16 kwietnia 2021 roku – akta szkody na płycie CD k. 13)

Celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy lokalu mieszkalnego przy ulicy (...) we W. w celu przywrócenia go do stanu sprzed zdarzenia z 17 sierpnia 2018 roku na dzień powstania szkody i wystawienia faktury przez wykonawcę obejmowały kwotę 10954,79 zł brutto, a na dzień wydania opinii biegłego w niniejszej sprawie – kwotę 14671,66 zł brutto.

(dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu budownictwa inż. J. D. – k. 51-92)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów zaoferowanych przez obie strony postępowania. Dokumenty zapisane na płytach CD, zawierających akta szkody prowadzone przez strony w formie elektronicznej, nie były kwestionowane pod względem ich autentyczności i wiarygodności przez żadną ze stron ani nie budziły wątpliwości Sądu. Jednak ze względu na ich prywatny charakter, dokumenty te stanowiły jedynie dowód tego, że oświadczenia w nich zawarte zostały złożone przez osoby je podpisujące.

Z uwagi na spór stron co do zakresu szkody wywołanej zalaniem z dnia 17 sierpnia 2018 roku i kosztów niezbędnych do przywrócenia zalanego lokalu do stanu sprzed szkody Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu budownictwa inż. J. D. (2). Opinia została sporządzona bardzo starannie i rzetelnie przez biegłego dysponującego odpowiednią wiedzą specjalistyczną i doświadczeniem zawodowym jako biegłego. Biegły wyraźnie wskazał na to, że materiał źródłowy dotyczący zakresu i charakteru uszkodzeń związanych z zalaniem lokalu jest bardzo ograniczony i nie jest możliwe jego uzupełnienie np. na podstawie oględzin lokalu, bowiem szkoda została już naprawiona. Kosztorys wykonany przez wykonawcę remontu mieszkania po zalaniu nie miał charakteru kosztorysu budowlanego, nie był poparty żadnym obmiarem, ani normami w zakresie robocizny i materiałów. Z tych względów biegły musiał się opierać w swoich ustaleniach na kosztorysie pozwanego, informacji o szkodzie, protokole obsługi szkody i dokumentacji fotograficznej. Biegły przedstawił więc w sposób jasny, rzeczowy i komunikatywny podstawy wydania opinii, zakres swoich ustaleń o rozmiarach szkody i przedstawił sposób jej wyceny. Opinia była jasna, zupełna, wewnętrznie spójna. Żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń do opinii biegłego. Pełnomocnik pozwanego w piśmie z dnia 10 września 2022 roku (k. 103) wniósł jedynie o uwzględnienie kalkulacji kosztów naprawy ustalonych na dzień powstania szkody a nie na dzień 2 kwietnia 2022 roku. Natomiast pełnomocnik powoda w piśmie z dnia 12 października 2022 roku (k. 105) wskazał jedynie, że z opinii biegłego wynika jedynie hipotetyczny koszt przywrócenia nieruchomości do stanu sprzed szkody, a realny koszt naprawy poniesiony przez poszkodowanego został wykazany fakturami naprawy przedłożonymi przez powoda i to realny koszt naprawy winien być podstawą ustalenia wysokości odszkodowania. W ocenie Sądu ze względu na jasny, spójny, rzeczowy charakter opinia biegłego D. zasługiwała w pełni na wiarę i stanowiła podstawę ustaleń faktycznych Sądu co do wysokości kosztów naprawy lokalu przy ul. (...) we W. do stanu sprzed zdarzenia z dnia 17 sierpnia 2018 roku.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, powództwo podlegało uwzględnieniu jedynie w części.

Podstawą żądania pozwu był art. 828 § 1 k.c., zgodnie z którym, jeżeli nie umówiono się inaczej z dniem zapłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela roszczenie ubezpieczającego przeciwko osobie trzeciej odpowiedzialnej za szkodę przechodzi z mocy prawa na ubezpieczyciela do wysokości zapłaconego odszkodowania. Z uwagi na to, że powód jako ubezpieczyciel poszkodowanego na podstawie dobrowolnej umowy ubezpieczenia mienia wypłacił na jego rzecz odszkodowanie za zalanie lokalu związane ze zdarzeniem z dnia 17 sierpnia 2018 roku, z chwilą wypłaty tego odszkodowania na powoda przeszło roszczenie wobec podmiotu odpowiedzialnego za szkodę, tj. Wspólnoty Mieszkaniowej N. 32 W. i pozwanego jako jej ubezpieczyciela od odpowiedzialności cywilnej. Roszczenie regresowe zasługuje na uwzględnienie jedynie w zakresie, w jakim przysługiwało poszkodowanemu i w jakim zostało zaspokojone przez powoda. Spór stron w niniejszej sprawie sprowadzał się do ustalenia, czy kwota wypłacona poszkodowanemu przez powoda z tytułu odszkodowania za zalanie odpowiadała wielkości rzeczywiście poniesionej przez niego szkody czy też była zawyżona. Z uwagi na to, że ustalenie zakresu i wysokości szkody wymagał wiedzy specjalistycznej z zakresu budownictwa Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu budownictwa na tę okoliczność. Na podstawie tej opinii, której wiarygodność ani rzetelność nie była kwestionowana przez strony ani nie budziła wątpliwości Sądu, Sąd ustalił, że celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy lokalu mieszkalnego przy ulicy (...) we W. w celu przywrócenia go do stanu sprzed zdarzenia z 17 sierpnia 2018 roku na dzień powstania szkody i wystawienia faktury przez wykonawcę remontu wynosiły 10954,79 zł brutto. Sąd zważył, iż biegły wskazał dla informacji stron i Sądu, że przy przyjęciu cen i stawek obowiązujących w dacie wydania opinii w sprawie koszty tego remontu wynosiłyby 14671,66 zł brutto. Jednak w ocenie Sądu dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy istotne było ustalenie wysokości szkody na dzień jej ustalania i naprawiania przez poszkodowanego. Te wydatki zostały bowiem uwzględnione i zrekompensowane poszkodowanemu przez powoda w 2019 roku i one stanowią podstawę roszczenia regresowego. Zatem nie było podstaw do ustalania wysokości odszkodowania na dzień wydania opinii w niniejszej sprawie, czy na dzień wyrokowania.

W ocenie Sądu bezpodstawny był wniosek strony powodowej, by uwzględnić rzeczywiste koszty remontu wykazane przez poszkodowanego fakturą wystawioną przez wykonawcę remontu. Sąd zważył bowiem, iż sam powód w toku likwidacji szkody stwierdził, że zakres prac remontowych ujęty w fakturze obejmuje prace niezwiązane ze szkodą z dnia 17 sierpnia 2018 roku i sam powód nie uwzględnił kosztów remontu wykazanych przez poszkodowanego fakturą. Dlatego konieczne było ustalenie hipotetycznych kosztów przywrócenia lokalu do stanu sprzed zalania z dnia 17 sierpnia 2018 roku.

Z powyższych względów Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda na podstawie art. 828 § 1 k.c. w zw. z art. 361 §§ 1 i 2 k.c. w zw. z art. 363 § 2 k.c. w zw. z art. 415 k.c. kwotę 5862,46 zł. Kwota ta stanowi różnicę między uzasadnioną wysokością kosztów przywrócenia lokalu przy ul. (...) we W. do stanu sprzed zalania z dnia 17 sierpnia 2018 roku w kwocie 10954,79 zł a kwotą odszkodowania uznaną przez pozwanego 5092,33 zł.

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu jako niewykazane co do wysokości na zasadzie art. 6 k.c.

O odsetkach za opóźnienie Sąd orzekł na podstawie art. 481 §§ 1 i 2 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociaż by opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie. Powód zgłosił roszczenie wobec pozwanego wezwaniem z dnia 28 grudnia 2020 roku, zakreślając termin 30 dni na spełnienie świadczenia. Termin do spełnienia świadczenia przez pozwanego upłynął w dniu 27 stycznia 2021 roku. Od dnia 28 stycznia 2021 roku pozwany popadł w opóźnienie w spełnieniu świadczenia w należytej wysokości. Dlatego Sąd zasądził od uwzględnionej kwoty roszczenia 5862,46 zł odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 28 stycznia 2021 roku do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 100 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i stosunkowego rozliczenia kosztów.

Z uwagi na to, iż powództwo zostało uwzględnione w 44,4% (5862,46 zł z żądanych 13207,67 zł, kosztami procesu w tym zakresie należało obciążyć pozwanego, a w pozostałej części powoda.

Na koszty procesu w niniejszej sprawie składały się:

a) koszty poniesione przez powoda w postaci: opłaty od pozwu w wysokości 750 zł, kosztów zastępstwa procesowego powoda w wysokości 3600 zł (wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym ustalone na podstawie § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych), opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego w kwocie 1696,27 zł;

b) koszty poniesione przez pozwanego w postaci: kosztów zastępstwa procesowego powoda w wysokości 3600 zł (wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym ustalone na podstawie § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych).

Łącznie suma kosztów procesu wyniosła 9 663,27 zł. Pozwany winien był ponieść 44,4 % tych kosztów, a więc 4290,49 zł, a poniósł 3600 zł. Dlatego należało zasądzić od pozwanego na rzecz powoda kwotę 690,49 zł z tytułu zwrotu kosztów procesu w sprawie, o czym orzeczono w pkt. III sentencji wyroku. Sąd na zasadzie art. 98 § 1 ¹ k.p.c. zasądził od ww. kwoty także odsetki ustawowe za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.