Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 września 2019 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Małgorzata Żelewska
Protokolant:	sekretarz sądowy Agnieszka Bronk-Marwicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 września 2019 r. w G.

sprawy z powództwa M. W. i A. W.

przeciwko M. D.

o ochronę naruszonego posiadania

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powodów solidarnie na rzecz pozwanego kwotę 337 zł (trzysta trzydzieści siedem złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygnatura akt: I C 1011/18

UZASADNIENIE

Powodowie M. W. i A. W. wnieśli pozew przeciwko M. D. domagając się przywrócenia posiadania piwnicy nr 4 położonej w budynku przy ul. (...) w G. poprzez przekazanie im kluczy do pomieszczenia w ciągu 7 dni od dnia wydania wyroku.

W uzasadnieniu pozwu powodowie podnieśli, że w dniu 26 czerwca 2018r. – na podstawie aktu notarialnego rep. A (...) sporządzonego przez notariusza G. J. – nabyli od małżonków Z. i J. W. lokal mieszkalny nr (...) położony w ww. budynku. Przed sprzedażą zbywcy użytkowali jedną z piwnic stanowiących części wspólne. Powodowie weszli w posiadanie ww. piwnicy poprzez czynności konkludentne. Przy zapoznawaniu się z ofertą sprzedaży zostało powodom pokazane mieszkanie wraz z piwnicą. Po przeniesieniu własności mieszkania doszło do protokolarnego przekazania przez zbywców zarówno mieszkania, piwnicy i klucza do niej, co miało miejsce w dniu 30 czerwca 2018r. Do protokołu dołączony został szkic, sporządzony przez zbywców, na którym piwnica została oznaczona jako przynależna do lokalu nr (...). Po kilku dniach okazało się, że pozwany wymontował zamek z drzwi piwnicy, wstawił nowy zamek i zajął piwnicę. Aktualnie, pozwany prowadząc działalność gospodarczą pod wskazanym adresem, użytkuje trzy piwnice, które określa jako komórki. Wezwany do przywrócenia posiadania piwnicy na rzecz powodów, pozwany odmówił.

(pozew k. 4-7, pismo procesowe powodów z dnia 20 stycznia 2019r. k. 86-88)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa. Pozwany wskazał, że na mocy umowy z dnia 25 stycznia 2018r. wraz z żoną nabył lokal mieszkalny nr (...) położony na parterze, który był faktycznie podzielony na dwa mieszkania. Poprzedni właściciele tego lokalu przez ponad 30 lat używali komórki lokatorskie nr (...). W dniu 2 lutego 2018r. C. W. przekazał pozwanemu mniejsze mieszkanie wraz z komórką nr 4 (która była otwarta i pusta), a w dniu 10 marca 2018r. S. i E. C. przekazali mu większe mieszkanie m.in. wraz z kluczem do komórki nr 4. W pierwszej połowie kwietnia 2018r. z pomocą swojego pracownika A. M. pozwany przeniósł do komórki nr 4 część archiwalnych dokumentów służących mu przy wykonywaniu działalności gospodarczej. Po zakupie mieszkania przez powodów, nie znając ich, w połowie lipca 2018r. w celu zapewnienia bezpieczeństwa przechowywanym dokumentom, pozwany wymienił zamek w komórce nr 4. Pozwany wskazuje, że nie mogło dojść do przekazania powodom mieszkania wraz z piwnicą, a zbywcy musieli mieć świadomość, że komórka lokatorska nr (...) nie przynależy do ich lokalu. Wątpliwości pozwanego budzi również fakt, że do protokołu przekazania powodom mieszkania nie dołączono rzutu lokalu, a sam protokół nie wymienia garażu. Pozwany zwrócił też uwagę, że załącznik graficzny do protokołu zawiera błędy w rozmieszczeniu komórek lokatorskich. Pozwany podniósł, że stał się posiadaczem spornej komórki na długo zanim powodowie kupili lokal i nie mogło dojść do naruszenia posiadania powodów.

(odpowiedź na pozew k. 25-30)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W budynku mieszkalnym położonym w G. przy ul. (...) znajdują się m.in. lokale mieszkalne nr (...). Lokal nr (...) położony na paterze był podzielony na dwie części: o powierzchni 46 m ² (użytkowaną faktycznie przez C. W.) i o powierzchni 52,10 m ² (użytkowaną przez S. i E. małżonków C.). Przedmiotowy lokal stanowił współwłasność ww. osób. Natomiast położony na trzeciej kondygnacji lokal mieszkalny nr (...) stanowił własność Z. i J. małżonków W.. W piwnicy tego budynku, naprzeciwko schodów, znajdowało się pomieszczenie oznaczone nr 4. W pomieszczeniu tym, przy suficie znajdowały się rury kanalizacyjne do położonego nad nim mieszkania nr (...).

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o: zeznania świadka Z. W. płyta CD k. 111, przesłuchanie pozwanego M. D. płyta CD k. 154)

Na mocy umowy sprzedaży zawartej w dniu 25 stycznia 2018r. przed notariuszem K. W. prowadzącym kancelarię notarialną w G. (rep. A 595/2018) pozwany M. D. wraz z żoną nabyli do wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej prawo własności stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu nr (...) położonego w budynku przy ul. (...). Przedmiotowy lokal został zakupiony przez pozwanego w celu przerobienia go na pomieszczenia biurowe i prowadzenia w nim działalności gospodarczej.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o: odpis z księgi wieczystej nr (...) k. 35-41, przesłuchanie pozwanego M. D. płyta CD k. 154)

W dniu 2 lutego 2018r. C. W. wydał pozwanemu część lokalu nr (...) o powierzchni 46 m ² wraz z piwnicą nr 4. W chwili wydania w piwnicy stał pusty regał. Pomieszczenie było otwarte, a C. W. nie posiadał kluczy do niego.

(dowód: protokół zdawczo – odbiorczy z dnia 2 lutego 2018r. k. 42-43, przesłuchanie pozwanego M. D. płyta CD k. 154)

W dniu 10 marca 2018r. S. C. i E. C. wydali pozwanemu część lokalu nr (...) o powierzchni 52,10 m ² wraz z kluczami do piwnicy nr 4. Od tego czasu piwnica była zamykana na klucz.

(dowód: przesłuchanie pozwanego M. D. płyta CD k. 154)

Po przekazaniu kluczy pozwany pokazał piwnicę nr 4 swoim pracownikom. W kwietniu 2018r. pracownica pozwanego A. M. przeniosła do tej piwnicy 5-6 segregatorów z dokumentami, które pozostawiła za szafką na podłodze pod oknem.

(dowód: zeznania świadka A. M. płyta CD k. 80, przesłuchanie pozwanego M. D. płyta CD k. 154)

Po Ś. Wielkanocnych, na początku kwietnia 2018r. rozpoczął się remont w mieszkaniu nr (...) obejmujący m.in. demontaż starej instalacji wodno – kanalizacyjnej. Podczas prac pracownicy firmy remontowej wchodzili do piwnicy nr 4. Klucze do tego pomieszczenia udostępniał im pozwany.

(dowód: zeznania świadka G. M. płyta CD k. 154, przesłuchanie pozwanego M. D. płyta CD k. 154)

Właściciele lokalu mieszkalnego nr (...) Z. W. i J. W. za pośrednictwem biura pośrednictwa w obrocie nieruchomościami wystawili ww. lokal na sprzedaż. W kwietniu 2018r. na ogłoszenie odpowiedzieli powodowie M. W. i A. W.. Podczas oglądania mieszkania Z. W. pokazał powodom mieszkanie oraz m.in. piwnicę nr 4. Powodowie nie wchodzili jednak do tego pomieszczenia. W dniu 25 kwietnia 2018r. powodowie zawarli umowę przedwstępną sprzedaży.

(dowód: umowa przedwstępna sprzedaży z dnia 25 kwietnia 2018r. k. 17-19, zeznania świadka Z. W. płyta CD k. 111, przesłuchanie powoda M. W. płyta CD k. 154)

Na podstawie umowy sprzedaży (rep. A 699/2018) zawartej w dniu 26 czerwca 2018r. przed notariuszem C. J. prowadzącym kancelarię notarialną w G. J. W. i Z. W. sprzedali na rzecz powodów M. W. i A. W. prawo własności stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w G. przy ul. (...), dla którego Sąd Rejonowy w Gdyni prowadzi księgę wieczystą nr (...) wraz z przynależnym do tego lokalu udziałem w gruncie i częściach wspólnych budynku i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

(okoliczność bezsporna ustalona w oparciu o: wyciąg z umowy sprzedaży i oświadczenia o ustanowieniu hipoteki rep. A 699/2018 rep. A 699/2018 k. 8-12)

W dniu 30 czerwca 2018r. zbywcy wydali powodom lokal nr (...). Z. W. pokazał wówczas powodowi komórkę lokatorską na półpiętrze z piecem gazowym oraz piwnicę nr 4 oraz wydał mu klucze do tej piwnicy. Zbywcy i nabywcy lokalu nr (...) podpisali także protokół przekazania mieszkania. W treści protokołu wskazano, że mieszkanie zostało przekazane m.in. wraz z piwnicą zlokalizowaną na poziomie poniżej parteru oznaczoną na załączniku graficznym do protokołu wraz z kluczami. Protokół zostały napisany przez J. W. i powódkę.

(dowód: protokół przekazania mieszkania z dnia 30 czerwca 2018r. k. 13-14, zeznania świadka Z. W. płyta CD k. 111, przesłuchanie powoda M. W. płyta CD k. 154)

W lipcu 2018r. pozwany wymienił wkładkę patentową w zamku w drzwiach do piwnicy nr 4.

(okoliczność bezsporna: przesłuchanie pozwanego M. D. płyta CD k. 154)

W lipcu 2018r. powodowie rozpoczęli remont mieszkania. We wrześniu 2018r. powodowie zeszli do piwnicy, aby wstawić tam przetwory. Okazało się wówczas, że zostały wymienione zamki do drzwi piwnicy. Powodowie telefonicznie skontaktowali się ze Z. i J. W., którzy zaprzeczyli, by wymieniali zamki. Gdy na drzwiach zawisła kartka z informacją, że piwnica przynależy do lokalu nr (...), powodowie skontaktowali się również z pozwanym, który stwierdził, że przedmiotowe pomieszczenie przynależy do jego lokalu. W trakcie rozmów prowadzonych przez strony pozwany nie zgodził się na wydanie przedmiotowej piwnicy powodom.

(dowód: przesłuchanie powoda M. W. płyta CD k. 154, przesłuchanie powódki A. W. płyta CD k. 154, korespondencja e – mailowa stron k. 15-16)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, dowodów z zeznań świadków A. M., Z. W. i G. M. oraz dowodu z przesłuchania stron.

Oceniając zebrany w niniejszej sprawie materiał dowodowy Sąd nie dopatrzył się żadnych podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności wymienionych powyżej dowodów z dokumentów urzędowych w postaci aktów notarialnych oraz odpisu z księgi wieczystej. Zgodnie z treścią art. 244 kpc wymienione powyżej dokumenty urzędowe korzystają z domniemania autentyczności i domniemania zgodności z prawdą wyrażonych w nich oświadczeń, zaś w toku niniejszego postępowania żadna ze stron nie kwestionowała powyższych domniemań w trybie art. 252 kpc. Ponadto, za w pełni wiarygodne i przydatne do rozstrzygnięcia sprawy Sąd uznał dowody z dokumentów prywatnych tj. protokołów zdawczo – odbiorczych czy korespondencji stron. Przedmiotowe dokumenty zostały podpisane, bądź sporządzone w sposób umożliwiający ustalenie osoby składającej zawarte w nich oświadczenia. Nadto, żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności podpisów złożonych na ww. dokumentach, ani też nie zaprzeczyła, iż osoby, wskazane jako autorzy tych dokumnetów nie złożyły zawartych w nich oświadczeń.

Sąd nie znalazł również podstaw do kwestionowania zeznań świadków. Zważyć bowiem należy, iż zeznania A. M. w zakresie dotyczącym składowania w spornym pomieszczeniu piwnicznym dokumentów archiwalnych związanych z prowadzoną przez pozwanego działalnością gospodarczą znajdują potwierdzenie w zeznaniach pozwanego oraz zeznaniach świadka G. M.. Ostatni z wymienionych świadków zeznał, że wykonując dla pozwanego na początku kwietnia 2018r. prace remontowe związane m.in. z demontażem instalacji wodno – kanalizacyjnej miał dostęp do spornej piwnicy nr 4 i dostrzegł leżące tam segregatory z dokumentami. W ocenie Sądu zeznania A. M. i G. M. były szczere, zgodne z prawdą, a na ich treść nie miały wpływu zawodowe czy biznesowe relacje z pozwanym.

W zasadzie wątpliwości Sądu nie budziły zeznania świadka Z. W.. Zeznania tego świadka co do okoliczności związanych z wydaniem powodom lokalu nr (...) wraz z pomieszczeniem piwnicznym korelują z zeznaniami powodów. Świadek utrzymywał, że wyłącznie on posiadał klucze do piwnicy nr 4, co jednak nie znajduje potwierdzenia w innych dowodach, świadczących o tym, że dostęp do tego pomieszczenia piwnicznego miał również pozwany. Zauważyć jednak należy, iż świadek Z. W. wskazał, że przedmiotowe pomieszczenie piwniczne wielokrotnie udostępniał swojemu szwagrowi S. C., który był współwłaścicielem lokalu mieszkalnego nr (...). Nie można w żaden sposób wykluczyć, że S. C. dorobił sobie klucze do tej piwnicy, a następnie po sprzedaży swojego lokalu wydał je pozwanemu. Zwrócić przy tym należy uwagę, że Z. W. nie korzystał na co dzień z lokalu nr (...) (lokal ten był wynajmowany), stąd mógł w ogóle nie posiadać wiedzy co do tego, że pomieszczenie piwniczne nr 4 jest użytkowane przez inne osoby.

Sąd nie znalazł również podstaw do kwestionowania zeznań stron w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. W ocenie Sądu zeznania obojga powodów były szczere, wewnętrznie spójne, zbieżne ze sobą, a także nie budziły żadnych wątpliwości w świetle zasad doświadczenia życiowego bądź logicznego rozumowania. Podkreślić należy, iż wiedza powodów co do tego, kto faktycznie korzystał ze spornego pomieszczenia piwnicznego przed nabyciem przez nich prawa własności lokalu nr (...) opierała się wyłącznie na spostrzeżeniach z krótkich oględzin pomieszczenia w kwietniu i czerwcu 2018r. oraz na zapewnieniach zbywców. Stąd też zeznania te nie są miarodajnym środkiem dowodowym pozwalającym na ustalenie, kto sprawował faktycznie władztwo nad tym pomieszczeniem przed lipcem 2018r.

Z kolei za wiarygodnością zeznań pozwanego przemawia to, że zeznania te korelują z zeznaniami świadków, które Sąd uznał za wiarygodne.

Podstawę prawną powództwa stanowił przepis art. 344 § 1 kc, zgodnie z którym przeciwko temu, kto samowolnie naruszył posiadanie, jak również przeciwko temu, na czyją korzyść naruszenie nastąpiło, przysługuje posiadaczowi roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego i o zaniechanie naruszeń. Roszczenie to nie jest zależne od dobrej wiary posiadacza ani od zgodności posiadania ze stanem prawnym, chyba że prawomocne orzeczenie sądu lub innego powołanego do rozpoznawania spraw tego rodzaju organu państwowego stwierdziło, że stan posiadania powstały na skutek naruszenia jest zgodny z prawem. Jak stanowi art. 478 kpc w sprawach o naruszenie posiadania sąd bada jedynie ostatni stan posiadania i fakt jego naruszenia, nie rozpoznając samego prawa ani dobrej wiary pozwanego.

W świetle przepisu art. 344 kc konieczną przesłanką powództwa posesoryjnego jest samowolne naruszenie posiadania. Jak wskazuje się w doktrynie roszczenie posesoryjne przysługuje, co do zasady, posiadaczowi, który sprawował faktyczne władztwo nad rzeczą w chwili naruszenia posiadania (por. K. Osajda (red.), Kodeks cywilny. Komentarz, wyd. 22, 2019). Podkreślić, iż posiadanie nie jest prawem podmiotowym a jedynie określonym stanem faktycznym (por.: postanowienie SN z dnia 29 kwietnia 1975 r., II CZ 57/75, LEX nr 7693). W myśl art. 336 kc posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny). Na posiadanie składają się zaś dwa elementy: element fizyczny (corpus possessionis) wyrażający się we władaniu rzeczą oraz element psychiczny (animus possidendi) wyrażający się w psychicznym nastawieniu do wykonywanego władztwa. Oznacza to, iż posiadacz znajduje się w sytuacji, która pozwala na korzystanie z rzeczy w taki sposób, jak to mają prawo czynić osoby, którym przysługuje do rzeczy określone prawo. Przy czym musi istnieć wola wykonywania względem rzeczy określonego prawa dla siebie, czyli we własnym imieniu. Zatem posiadaczem rzeczy jest ten, kto włada rzeczą i postępuje z nią jak osoba, której przysługuje do niej prawo własności lub inne prawo (por. wyrok SN z dnia 3 czerwca 1966 r., III CR 108/66, OSP 1967/10/234). Na podstawie art. 336 kc w zw. z art. 338 kc możliwe jest sformułowanie definicji, w myśl której posiadanie jest stanem faktycznym, w którym podmiot prawa cywilnego sprawuje we własnym interesie względnie trwałe, faktyczne władztwo nad rzeczą w zakresie prawa własności albo w zakresie innego prawa podmiotowego umożliwiającego sprawowanie faktycznego władztwa nad cudzą rzeczą (por. K. Osajda (red.), Kodeks cywilny. Komentarz, wyd. 22, 2019).

Na podstawie zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że w rozpatrywanym przypadku nie doszło do samowolnego naruszenia posiadania powodów przez pozwanego, albowiem to pozwany objął w posiadanie sporne pomieszczenie piwniczne (komórkę lokatorską) nr 4 jeszcze przed nabyciem prawa własności lokalu mieszkalnego nr (...) przez powodów i od tego czasu sprawował faktyczne władztwo nad nim. Na podstawie zeznań pozwanego Sąd ustalił, że do objęcia przez pozwanego posiadania doszło po nabyciu przez niego prawa własności lokalu mieszkalnego nr (...). Z zeznań pozwanego wynika, że w dniu 2 lutego 2018r. jeden z poprzednich współwłaścicieli lokalu mieszkalnego nr (...) C. W. wydał pozwanemu część tego lokalu o powierzchni 46 m ² oraz piwnicę nr 4. Powyższa okoliczność znajduje potwierdzenie w treści sporządzonego wówczas protokołu zdawczo – odbiorczego. Co prawda w protokole tym mowa jest jedynie o pustej komórce lokatorskiej bez wskazania konkretnego numeru, jednak w świetle pozostałych dowodów nie ulega wątpliwości, że po dniu 2 lutego 2018r. pozwany korzystał właśnie ze spornego pomieszczenia piwnicznego nr 4. W tym czasie – wedle zeznań pozwanego – ww. pomieszczenie nie było zamykane. Klucze do niego pozwany uzyskał bowiem dopiero w dniu 10 marca 2018r., kiedy S. i E. C. wydali mu pozostałą część lokalu mieszkalnego nr (...). W świetle zebranych dowodów nie ulega wątpliwości, że pozwany był posiadaczem tego pomieszczenia piwnicznego już w kwietniu 2018r. Z zeznań świadka A. M. wynika bowiem, że na polecenie pozwanego, który był jej pracodawcą, przeniosła do spornej piwnicy 5-6 segregatorów z dokumentami, które pozostawiła za szafką na podłodze pod oknem. Klucze do tej piwnicy udostępnił jej pozwany. Ponadto, dostęp do tego pomieszczenia mieli również pracownicy firmy remontowej, która na początku kwietnia 2018r. demontowała starą instalację wodno – kanalizacyjną w lokalu nr (...). Podczas prac robotnicy wchodzili do piwnicy nr 4, gdzie przebiegała część instalacji prowadzącej do lokalu nr (...). Jak wynika z zeznań świadka G. M. klucze do piwnicy udostępnił pozwany. Powyższe nie wyklucza w żaden sposób tego, że komplet kluczy do spornego pomieszczenia posiadał także właściciel lokal mieszkalnego nr (...) i wydał je następnie powodom po sprzedaży tego lokalu. Wyjaśnić należy, że pomieszczenia znajdujące się na poziomie piwnic stanowiły części wspólne, zaś współwłaściciele nieruchomości nie dokonali podziału do korzystania i nie uzgodnili, że pomieszczenia piwniczne będą służyły do wyłącznego użytku niektórych współwłaścicieli. Stąd dostęp do tego pomieszczenia mogło mieć większe grono osób. Nadto, z uwagi na fakt, że niektórzy spośród współwłaścicieli na co dzień nie korzystali ze swoich lokali, wynajmując je, mogli nie mieć wiedzy co do tego, kto faktycznie korzysta z poszczególnych pomieszczeń. Powodowie zaprzeczali, by przed wymianą zamku pozwany korzystał ze spornego pomieszczenia, wskazując, że wcześniej nie dostrzegli żadnych oznak sprawowania przez pozwanego władztwa nad tym pomieszczeniem. Zauważyć jednak należy, iż podczas oględzin w kwietniu 2018r. powód nie wchodził do piwnicy i jak zeznał – widział jedynie zarys piwnicy, stąd mógł nie dostrzec leżących za szafą kilku segregatorów składowanych tam przez pozwanego. Powód nie zwracał także uwagi, czy w pomieszczeniu były ślady robót związanych z demontażem instalacji wodnej biegnącej do lokalu nr (...). Zatem, nie sposób uznać, aby w tym zakresie zeznania pozwanego, świadków A. M. i G. M. oraz zeznania powoda wzajemnie się wykluczały. Wobec powyższego należało uznać, że pozwany był posiadaczem spornego pomieszczenia piwnicznego zanim powodowie nabyli własność lokalu mieszkalnego nr (...) i pozostawał nim również później. Skoro zatem pozwany posiadał status posiadacza tego pomieszczenia to siłą rzeczy nie mógł dokonać samowolnego naruszenia posiadania. Wymiana zamku do drzwi wejściowych do pomieszczenia piwnicznego nr 4, czy wymiana wkładki patentowej była przejawem jego fizycznego władztwa nad tą częścią nieruchomości wspólnej.

Jednocześnie należy zauważyć, że powodowie do września 2018r. nie manifestowali w żaden sposób swojego władztwa nad tym pomieszczeniem. Co prawda, podobnie jak pozwany, posiadali klucze do tego pomieszczenia, niemniej nie trzymali tam żadnych swoich rzeczy, nie wykonywali w stosunku do niego żadnych czynności charakterystycznych dla posiadacza (np. remont). Ze zgodnych zeznań powodów wynika, że dopiero na początku września 2018r. zamierzali składować tam swoje przetwory. Zgodnie z cytowanym powyżej przepisem art. 478 kpc w sprawach o naruszenie posiadania sąd bada jedynie ostatni stan posiadania i fakt jego naruszenia. W świetle zebranego materiału dowodowego w dacie wymiany zamków w drzwiach do piwnicy, to pozwany, a nie powodowie, sprawowali faktyczne władztwo nad spornym pomieszczeniem. Powyższa okoliczność wyklucza udzielenie powodom ochrony posesoryjnej.

Jedynie na marginesie należy zaznaczyć, że zgodnie z treścią art. 206 kc każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli. Współwłaścicielowi przysługuje zatem roszczenie o dopuszczenie do współposiadania i współkorzystania z rzeczy wspólnej, które jest roszczeniem odrębnym od roszczenia posesoryjnego. Ponadto, zaznaczyć należy, iż cytowany przepis ma charakter dyspozytywny i współwłaściciele nieruchomości i współwłaściciele nieruchomości mogą w drodze czynności prawnej dokonać podziału rzeczy do korzystania, w ten sposób, że określone pomieszczenia stanowiące części wspólne oddadzą do wyłącznego użytku niektórym współwłaścicielom. W przedmiotowej sprawie współwłaściciele nie dokonali dotąd takiego podziału, co powoduje konflikty pomiędzy nimi dotyczące posiadania poszczególnych pomieszczeń. Pozytywne rozstrzygnięcie w sprawie o ochronę naruszonego posiadania nie zapewniłoby powodom trwałej ochrony i dostępu do spornego pomieszczenia piwnicznego.

Mając zatem na względzie wszystkie przytoczone powyżej okoliczności – na mocy art. 344 kc a contrario – powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach Sąd orzekł na mocy art. 98 kpc w zw. z § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804) i zasądził od przegrywających niniejszą sprawę powodów solidarnie na rzecz pozwanego kwotę 337 zł, na którą składa się opłata za czynności fachowego pełnomocnika w stawce minimalnej (320 zł) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł).