Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Małgorzata Żelewska
Protokolant:	protokolant Agnieszka Bronk-Marwicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 stycznia 2018 r. w G.

sprawy z powództwa Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo - Kredytowej im. F.S. z siedzibą w G.

przeciwko W. G.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 3617 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 835/17

UZASADNIENIE

Powódka Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa im. F. S. z siedzibą w G. wniosła pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko W. G. domagając się zapłaty na jej rzecz kwoty 48.251,95 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie, nie więcej niż odsetki maksymalne za opóźnienie od dnia 31.03.2017 r. do dnia zapłaty i zasądzenia kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że strony zawarły umowę pożyczki na kwotę 52.000 zł dnia 22.10.2014 r. Na wysokość żądania składają się: niespłacony kapitał pożyczki – 45.682,91 zł oraz naliczone zgodnie z umową odsetki na dzień wniesienia pozwu – 2.569,04 zł. Powódka wypowiedziała umowę pożyczki, co skutkuje wymagalnością roszczenia z dniem 23 lutego 2017 r.

(pozew k. 3-6)

Dnia 13 kwietnia 2017 r. Referendarz sądowy Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty uwzględniając żądanie powódki w całości.

(nakaz zapłaty k. 6v)

Pozwana złożyła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty zaskarżając go w całości i wnosząc o jego uchylenie, oddalenie powództwa w całości, zasądzenia na jej rzecz kosztów procesu i rozpoznanie sprawy pod jej nieobecność. Podniosła zarzuty braku legitymacji czynnej powoda, nieudowodnienia roszczenia co do zasady i wysokości oraz przedawnienia roszczenia.

W uzasadnieniu pozwana zarzut przedawnienie motywowała brakiem wiedzy co do terminu obowiązywania umowy i wymagalności roszczenia, zarzut braku legitymacji czynnej treścią art. 505 ³⁵ kpc, zaś zarzut nieudowodnienia roszczenia co do zasady i wysokości przedwczesnością powództwa i brakiem dowodów na jego poparcie. Zakwestionowała nadto skuteczność zawarcia umowy spornego kredytu z uwagi na brak dowodu, że osoby podpisujące ją ze strony powódki były do tego umocowane. Tożsamy zarzut dotyczył skuteczności wypowiedzenia umowy, co skutkuje brakiem wymagalności roszczenia i jego przedwczesnością.

(sprzeciw k. 7-8v., k. 93-94v., pismo pozwanej k. 83-84)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22 października 2014r. pozwana W. G. i powódka Spółdzielcza (...) w G. podpisały dokument zatytułowany umowa pożyczki (kredytu konsumenckiego) nr (...).

W imieniu powoda umowę podpisały K. J. (1) i I. K..

(dowód: umowa - k. 25-27)

Z uwagi na powstanie zaległości w spłacie pożyczki, pismem z dnia 17 stycznia 2017r. działający w imieniu powoda podmiot Towarzystwo (...) sp. z o.o. SKA w G. złożył oświadczenie o wypowiedzeniu umowy.

Przedmiotowe oświadczenie doręczono pozwanej w dniu 23 stycznia 2017r.

Pismo zawierające oświadczenie o wypowiedzeniu zostało podpisane przez pełnomocnika zarządu powoda A. B..

(dowód: wypowiedzenie z dowodem doręczenia – k. 30-31)

W dniu 28 października 2016r. Towarzystwo (...) sp. z o.o. SKA w G. udzieliło, na podstawie pełnomocnictwa z dnia 15 maja 2014r. udzielonego przez powoda, pełnomocnictwa A. B. do prowadzenia w imieniu (...) im. (...) w G. działań objętych pełnomocnictwem z dnia 15 maja 2014r. w zakresie m.in. windykacji oraz renegocjacji i restrukturyzacji w stosunku do umów zawartych z członkami Kas tj. reprezentowania Kasy przed sądami, urzędami, organami egzekucyjnymi, prowadzenia w imieniu Kasy korespondencji z członkami Kasy.

(dowód: pełnomocnictwo nr (...) – k. 113)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny został ustalony w całości na podstawie dokumentów złożonych przez powoda do akt, które nie budziły wątpliwości sądu co do swojej prawdziwości i autentyczności.

W niniejszej sprawie powódka dochodziła od pozwanej zapłaty z tytułu umowy pożyczki zawartej pomiędzy stronami w dniu 22 października 2014r. Podstawę prawną roszczenia powódki stanowił przepis art. 720 § 1 k.c., z którego wynika, iż przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Oceniając jednak zasadność powództwa, pomimo powyższej oceny dowodów z dokumentów, zdaniem sądu, powód nie sprostał ciężarowi dowodowemu, który na nim spoczywał zgodnie z art. 6 k.c.

Podnieść bowiem należy, iż pozwana kwestionowała wszystkie twierdzenia powoda, w tym w szczególności wskazywała na nieudowodnienie roszczenia co do zasady. Zarzut ten zawarty był zarówno w sprzeciwie jak i późniejszych pismach przygotowawczych pozwanej i dlatego nie mógł zostać, jak o to wnosiła strona powodowa, pominięty jako sprekludowany.

Celem odparcia powyższego zarzutu i wykazania skuteczności zawarcia umowy pożyczki (kredytu konsumenckiego) nr (...) jak i jej wypowiedzenia powód przedłożył pełnomocnictwa udzielone podpisującym sporną umowę K. J. (2) i I. K..

Pełnomocnictwa te, z dnia 1 października 2012 r., podpisane zostały przez M. S. - zastępcę dyrektora zarządzającego (...) sp. z o.o. SKA działającego na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez (...) im. (...) z tej samej daty (k.138-139). Umocowanie jednak M. S. do udzielania tego rodzaju pełnomocnictw (umocowujących do podejmowania czynności materialnoprawnych) nie zostało udowodnione do zamknięcia rozprawy.

W tym miejscu wskazać należy, iż po zamknięciu rozprawy powód złożył pismo z wnioskiem o otwarcie przewodu sądowego i dopuszczenie dowodu z dokumentów w postaci pełnomocnictwa udzielonego M. S. przez (...) sp. z o.o. spółka komandytowo-akcyjna w G. nr 10/10/2012 z 1.10.2012r. oraz pełnomocnictwa nr 03/05/2014 z 15.05.2014r. udzielonego przez Zarząd (...) im. (...) spółce pod firmą Towarzystwo (...) sp. z o.o. spółka komandytowo-akcyjna w G.. Wniosek ten jednak nie został uwzględniony, albowiem nie wynikało z jego treści, by złożenie nowych wniosków dowodowych nie było możliwe na wcześniejszym etapie postępowania. W konsekwencji sąd nie brał pod uwagę załączonych do niego dokumentów, jako że zgodnie z art. 316 § 1 k.p.c., bierze pod uwagę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy, zaś powód miał możliwość złożenia wszelkich wniosków dowodowych w pozwie oraz dwóch pismach przygotowawczych (odpowiedzi na sprzeciw i 20.12.2017r.). Wskazać przy tym należy, że powódka jest podmiotem gospodarczym prowadzącym profesjonalne usługi finansowe, posiada zorganizowaną strukturę, włącznie z wyspecjalizowanymi działami windykacji, a w końcu korzysta z pomocy profesjonalnego pełnomocnika zawodowego w osobie radcy prawnego, stąd nie można w żaden sposób przyjąć, że przyczyny niezłożenia przedmiotowych pełnomocnictw, były niezależne od powódki i przez nią niezawinione. Strona pozwana zarzuty dotyczące niewykazania umocowania szczegółowo uzasadniła w piśmie z dnia 6 października 2017r. i bez wątpienia powódka miała czas, aby na te zarzuty odpowiednio zareagować przed zamknięciem rozprawy.

Podobnie ocenić należało zarzut pozwanej w zakresie nieskutecznego wypowiedzenia przedmiotowej umowy. Samo pełnomocnictwo nr (...) z dnia 28 października 2016r. udzielone A. B. (k. 113) przez Towarzystwo (...) sp. z o.o. spółka komandytowo-akcyjna w G. działające na podstawie pełnomocnictwa udzielonego mu przez powoda z 15 maja 2014r., przy braku tego ostatniego było niewystarczające dla odparcia tego zarzutu. Tu również zauważyć należy, iż brakujące pełnomocnictwo z 15 maja 2014. zostało złożone po zamknięciu rozprawy i z przyczyn wskazanych powyżej nie mogło zostać wzięte pod rozwagę przez sąd. W tym stanie rzeczy należy uznać, że pozwana słusznie podnosiła, iż powód nie wykazał umocowania A. B. do dokonania czynności w postaci wypowiedzenia spornej umowy. Dodać przy tym należy, iż nie jest również możliwe ustalenie umocowania A. B. oraz M. S. do reprezentacji powoda na podstawie złożonych przez niego odpisów z KRS (k. 23-24, 116-137v).

Zważyć należy, iż w celu odparcia zarzutów pozwanej, w piśmie z dnia 12 grudnia 2017r. powódka podniosła, że nawet w sytuacji braku pełnomocnictw do zawarcia umowy należało przyjąć, że umowa została zawarta przez osoby uprawnione zgodnie z treścią art. 97 k.c. Jak przekonywała powódka reguła interpretacyjna zawarta w art. 97 k.c. chroni zaufanie klientów przedsiębiorstwa w ten sposób, że każdy, kto w lokalu tego przedsiębiorstwa zawrze umowę tego rodzaju, jakie zwykle są zawierane w tym lokalu, może się spodziewać, że jej skutki prawne powstaną bezpośrednio dla przedsiębiorcy. Powołując się na stanowisko doktryny powódka podnosiła, że z przepisu art. 97 k.c. wynika pełnomocnictwo ustawowe, albowiem przepis ten wiąże ze statusem określonej osoby jej umocowanie do reprezentowania przedsiębiorcy oraz jednocześnie wyznacza wprost zakres tego umocowania. Wskazując na orzecznictwo Sądu Najwyższego powódka twierdziła, że art. 97 k.c. może mieć zastosowanie także do osób podpisujących w imieniu banku umowę kredytową. Dalej, powódka wywodziła, że zgodnie z art. 103 k.c. umowa zawarta z osobą, która nie ma umocowania albo przekroczy jego zakres, jest czynnością niezupełną, a jej ważność zależy od potwierdzenia przez osobą, w imieniu której została zawarta. Zdaniem powódki potwierdzenie następuje w drodze oświadczenia woli, które może zostać złożone zarówno w sposób wyraźny, jak też w sposób dorozumiany. Dorozumiane potwierdzenie może wyrażać się w przystąpieniu przez rzekomego mocodawcę do wykonania umowy.

W ocenie Sądu, nawet, gdyby podzielić przedstawioną przez stronę powodową argumentację to można byłoby jedynie uznać, że doszło do skutecznego zawarcia umowy poprzez przystąpienie rzekomego mocodawcy tj. powoda do jej wykonania. Natomiast, nie można przyjąć, że doszło do skutecznego wypowiedzenia umowy, skoro nie wykazano, że podmiot udzielający pełnomocnictwa osobie podpisanej pod wypowiedzeniem był umocowany do reprezentacji powoda. Przedmiotowe oświadczenie w przedmiocie wypowiedzenia nie zostało potwierdzone przez umocowane do tego osoby działające w imieniu powoda. Bez wątpienia, takiego potwierdzenia nie stanowi wniesienie pozwu, albowiem nie wykazano, by pełnomocnik powoda był umocowany do składania w imieniu mocodawcy oświadczeń w przedmiocie wypowiedzenia umowy (k. 22). Zwrócić należy uwagę, że zgodnie z treścią pkt 23 umowy pożyczki dopiero po upływie terminu wypowiedzenia umowa pożyczki ulegała rozwiązaniu, co oznaczało postawienie całego kapitału pożyczki w stan natychmiastowej wymagalności i konieczność spłaty całości zadłużenia. Przyjmując zatem, że wypowiedzenie z powyższych przyczyn nie było skuteczne, uznać należało, że pożyczka nie została postawiona w stan natychmiastowej wymagalności i na pozwanej nie spoczywa obowiązek zwrotu całego kapitału. Oznacza to również, że powód nie mógł także naliczać odsetek od zadłużenia przeterminowanego od całego niespłaconego kapitału pożyczki. W tym stanie rzeczy uznać należało, że strona powodowa nie wykazała wysokości dochodzonego w niniejszej sprawie roszczenia. Przedstawione przez powoda dokumenty w postaci raportów spłaty dotyczą bowiem sytuacji, w której doszło do skutecznego wypowiedzenia umowy i postawienia pożyczki w stan natychmiastowej wymagalności z dniem 23 lutego 2017r. Z tego względu pozostają one całkowicie nieprzydatne do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Wobec powyższego, z uwagi na niewymagalność całego kapitału pożyczki, brak było podstaw do rozważania podniesionego przez pozwaną zarzutu przedawnienia.

Z powyższych względów na mocy art. 720 k.c. w zw. z art. 6 k.c. a contrario powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804) i zasądził od przegrywającego proces powoda kwotę 3.617 zł, na którą składa się wynagrodzenie fachowego pełnomocnika – radcy prawnego w stawce minimalnej (3.600 zł) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł).