Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 listopada 2023 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni - I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: asesor sądowy Mateusz Berent

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Małgorzata Świst

po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2023 r. w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa J. N. i A. N.

przeciwko G. K.

o zapłatę

utrzymuje w mocy nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym wydany przez Referendarza Sądowego Sądu Rejonowego w Gdyni w dniu 10 listopada 2021 roku w sprawie o sygn. akt I Nc 245/21;

zasądza od pozwanego G. K. solidarnie na rzecz powodów J. N. i A. N. kwotę 2790,28 zł (dwa tysiące siedemset dziewięćdziesiąt złotych dwadzieścia osiem groszy) tytułem kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

nakazuje pobrać od pozwanego G. K. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 1044 zł (tysiąc czterdzieści cztery złote) tytułem opłaty od zarzutów od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym.

Sygn. akt I C 401/23

UZASADNIENIE

I.

(żądanie i podstawa faktyczna pozwu)

Powodowie J. N. oraz A. N. wystąpili z powództwem o zapłatę w postępowaniu nakazowym, domagając się od pozwanego G. K. kwoty 27.827,46 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot:

- 2.200,00 zł od dnia 9 czerwca 2020 roku do dnia zapłaty,

- 2.200,00 zł od dnia 9 września 2020 roku do dnia zapłaty,

- 2.200,00 zł od dnia 9 grudnia 2020 roku do dnia zapłaty,

- 2.200,00 zł od dnia 11 stycznia 2021 roku do dnia zapłaty,

- 2.200,00 zł od dnia 9 lutego 2021 roku do dnia zapłaty,

- 2.200,00 zł od dnia 9 marca 2021 roku do dnia zapłaty,

- 2.200,00 zł od dnia 9 kwietnia 2021 roku do dnia zapłaty,

- 1.079,99 zł od dnia 10 maja 2021 roku do dnia zapłaty,

- 1.347,47 zł od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty,

a także zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powodowie wskazali, że dnia 1 marca 2018 roku powodowie (jak wynajmujący) zawarli z pozwanym umowę najmu lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. (...). Umowa została zawarta na czas nieokreślony. Miesięczny czynsz najmu wyniósł 2.200,00 zł. Zapłata za najem miała następować z góry w terminie do 8. dnia każdego miesiąca. Najemca uiszczać miał miesięcznie również: opłaty eksploatacyjne i administracyjne na rzecz wspólnoty mieszkaniowej, opłaty za energię elektryczną, telewizję i (...). Pozwany zaprzestał uiszczania wpłat w pełnej wysokości, a później zaprzestał płatności w ogóle. Pozwanego wezwano do zapłaty z zamiarem wypowiedzenia umowy. Pozwany odebrał wezwanie i nie dokonał wpłat. Dnia 12 czerwca 2021 roku strony doszły do porozumienia co do rozwiązania umowy ze skutkiem natychmiastowym. Pozwany uznał na piśmie dług z tytułu umowy najmu nieruchomości w kwocie 30.192,70 zł wraz z należnymi odsetkami od tej kwoty. Następnie pozwany stał się nieosiągalny. Powodowie ograniczyli roszczenie o wpłaconą kaucję (2.000,00 zł) oraz należności wynikające z czynszu za okres od dnia 1 do dnia 12 czerwca 2021 roku (879,99 zł), a także za maj 2021 roku (1.079,99 zł).

(pozew – k. 3-20)

Nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 10 listopada 2021 r. Referendarz Sądowy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

(nakaz zapłaty – k. 197)

II.

(stanowisko pozwanego)

Pozwany złożył zarzuty od nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

Pozwany podniósł, że dokument o uznaniu roszczeń nie jest oświadczeniem samego pozwanego. Kwota wpisana odręcznie na tym dokumencie wynosi 30.192,70 zł, a więc jest inna aniżeli wynika z wezwania do zapłaty, gdzie wskazano kwotę 27.608,98 zł. Wskazano także na wątpliwości, co do dat podpisania porozumienia.

(zarzuty od nakazu, k. 273-277)

III.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powodowie A. N. oraz J. N. są właścicielami lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. (...), dla której prowadzona jest księga wieczysta o numerze (...).

(dowód: wydruk z (...) k. 31-35v.)

Dnia 1 marca 2018 roku powodowie (jako wynajmujący) zawarli z pozwanym G. K. umowę najmu ww. lokalu mieszkalnego.

Czynsz najmu ustalono na kwotę 2.200,00 zł miesięcznie. Oprócz czynszu najemca miał uiszczać miesięcznie następujące należności: opłaty eksploatacyjne i administracyjne na rzecz wspólnoty mieszkaniowej, opłaty za energie elektryczną, telewizję i (...).

Płatności miały być dokonywane za każdy miesiąc z góry, nie później niż w terminie 8 dni do każdego miesiąca.

Kaucja uiszczona przez pozwanego przy zawarciu umowy wynosiła 2000 zł.

(dowód: umowa najmu, k. 26-28, protokół zdawczo-odbiorczy, k. 29, pełnomocnictwo, k. 30, zeznania świadka A. Ż., k. 335v.-336v., płyta, k. 340, przesłuchanie powoda, k. 336v.-337v., k. 338, płyta, k. 340, przesłuchanie powódki, k. 337v., k. 338, płyta, k. 340)

Pozwany zaprzestał uiszczania czynszu w czerwcu 2020 r. Nie uiścił czynszu za okres od czerwca 2020 r. do maja 2020 r.

(dowód: przesłuchanie powoda, k. 336v.-337v., k. 338, płyta, k. 340, przesłuchanie powódki, k. 337v., k. 338, płyta, k. 340, faktury, k. 60-121, potwierdzenie przelewu, k. 148-194v), elektroniczne zestawienia operacji, k. 317-324, nagrania, k. 293, 325)

Pozwany nie uiścił opłat eksploatacyjnych i administracyjnych za okres od 1 marca 2018 r. do 12 czerwca 2021 r. w łącznej kwocie 11.347,47 zł.

(dowód: przesłuchanie powoda, k. 336v.-337v., k. 338, płyta, k. 340, przesłuchanie powódki, k. 337v., k. 338, płyta, k. 340, faktury, k. 60-121, wykaz opłat miesięcznych, k. 122-147, nagrania, k. 293, 325)

Pismem z dnia 17 kwietnia 2021 roku powodowie wezwali pozwanego do zapłaty kwoty 27.608,98 zł wraz z odsetkami ustawowymi od poszczególnych wskazanych w wezwaniu kwot wraz z uprzedzeniem o zamiarze wypowiedzenia umowy najmu.

(dowód: pismo z dnia 17 kwietnia 2021 r., k. 38-39, k. 44-45, k. 50-51, pełnomocnictwa, k. 40-41, k. 46-47, k. 52-53, potwierdzenia nadania, k. 42, k. 48, 54-55, niepodjęta przesyłka, k. 43, k. 49)

Dnia 12 czerwca 2021 roku strony zawarły porozumienie do uprzednio zawartej umowy najmu, dokonując rozwiązania umowy najmu ze skutkiem natychmiastowym. W § 4 umowy zatytułowanym „uznanie długu” pozwany oświadczył, że uznaje zaległość z tytułu umowy najmu przedmiotowej nieruchomości względem powodów, które na dzień uznania miało wynosić 30.192,70 zł wraz z odsetkami od tej kwoty, których ta nie uwzględnia.

(dowód: porozumienie z dnia 12 czerwca 2021 r, k. 56-57, nagrania na płycie, k. 325, zeznania świadka A. Ż., k. 335v.-336v., płyta, k. 340, przesłuchanie powoda, k. 336v.-337v., k. 338, płyta, k. 340, przesłuchanie powódki, k. 337v., k. 338, płyta, k. 340)

Tego samego dnia lokal został wydany powodom.

(dowód: protokół zdawczo-odbiorczy z dnia 12 czerwca 2021 r., k. 58, przesłuchanie powoda, k. 336v.-337v., k. 338, płyta, k. 340, przesłuchanie powódki, k. 337v., k. 338, płyta, k. 340)

Sąd zważył co następuje:

IV.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, nagrań, zeznań świadka oraz przesłuchania stron z ograniczeniem do powodów.

(ocena dowodów)

Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, że dowody z dokumentów przedłożonych przez strony są wiarygodne, albowiem ostatecznie po przesłuchaniu powodów oraz świadka żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności tych dokumentów, prawdziwości twierdzeń w nich zawartych, ani też żadna ze stron nie zaprzeczyła, że osoby podpisane pod tymi dokumentami nie złożyły oświadczeń w nich zawartych. Nie zostały zakwestionowane dowody z nagrań, które jako inny środek dowodowy (art. 308 k.p.c.) w ramach swobodnej oceny dowodów zostały uznane za wiarygodne. Niemniej miały pomocniczy charakter dla oceny pozostałych dowodów.

Sąd przyznał walor wiarygodności zeznaniom świadka A. Ż. i dowodowi z przesłuchania stron. Zeznania te były spójne, logiczne, niesprzeczne wewnętrznie, jak również znajdowały odzwierciedlenie w pozostałym zgromadzonym materiale dowodowym. Świadek i powodowie zgodnie zrelacjonowali przebieg wykonywania umowy, jej zakończenie oraz okoliczności towarzyszące zawarciu porozumienia do umowy.

V.

(rozstrzygnięcia i podstawa prawna orzeczenia)

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Źródłem roszczenia powodów, które legł u podstaw zawarcia między stronami porozumienia była stypizowana w art. 659 § 1 k.c. umowa najmu. Zgodnie z tym przepisem przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Z kolei w art. 669 § 1 k.c. wskazano, że najemca obowiązany jest uiszczać czynsz w terminie umówionym.

Strona powodowa zdołała udowodnić, że pozwany zalegał z opłatami w terminach wymagalności i wysokościach wskazanych w pozwie. Jakkolwiek to na stronie pozwanej ciążył obowiązek wykazania, że roszczenie objęte pozwem zostało zaspokojone, niemniej to strona powodowa złożyła pełną historię wpłat dokonanych przez pozwanego ( vide: k. 148-194v., k. 317-324). Do tego powodowie złożyli faktury VAT dotyczące zużycia energii elektrycznej za okres objęty pozwem ( vide: k. 60-80), rozliczenia korzystania z telewizji i (...) ( vide: k. 81-121v.), naliczenia i wykazy opłat wspólnoty mieszkaniowej ( vide: k. 122-147). Powyższe dokumenty ujęte zostały w sposób skrupulatny w dołączonym do pozwu zestawieniu ( vide: k. 15-19), którego strona pozwana nie zdołała skutecznie podważyć.

Co istotne, strona powoda nie objęła pozwem części roszczenia, tj. okresu za maj 2021 roku oraz od 1 do 12 czerwca 2021 roku, a także pomniejszyła żądanie o wpłaconą kaucję, co łącznie dało kwotę 27.827,46 zł.

Niewątpliwie zatem strona powodowa w całości udowodniła żądanie objęte pozwem we wskazanych w pozwie datach wymagalności roszczenia, również z uwagi na zawartą umowę ugody zawierającą właściwe uznanie długu. Do umowy uznania długu należy stosować art. 917 k.c. per analogiam legis, jeśli nie zawiera ona w sobie elementu wzajemnych ustępstw między stronami. Zgodnie z art. 917 k.c. przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Z uwagi na fakt, że strony w dniu 12 czerwca 2021 r. zawarły porozumienie usuwające spór stron co do wysokości długu pozwanego względem powodów, strona powodowa nie była obowiązana do szczegółowego wykazania wysokości dochodzonego roszczenia, skoro znajdowała ona potwierdzenie w przedmiotowej umowie. Ustępstwa poszczególnych stron nie muszą być obiektywnie równe (np. w płaszczyźnie ekonomicznej). Zasadniczą funkcją ugody jest likwidowanie w sposób kompromisowy konfliktów w zakresie stosunków cywilnoprawnych bez udziału aparatu wymiaru sprawiedliwości, a więc w sposób niesformalizowany, dogodny dla stron (E. Gniewek, P. Machnikowski (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Wyd. 11, Warszawa 2023).

W przedmiotowej umowie z dnia 12 czerwca 2023 r. zawarte zostało właściwe uznanie długu przez pozwanego. Ma to istotne znaczenie dowodowe w sferze procesu cywilnego, w tym sensie, że wierzyciel przedstawiający dowód uznania długu przez dłużnika nie musi wykazywać w inny sposób istnienia swej wierzytelności, natomiast to dłużnika obciąża wówczas powinność wykazania, że uznana wierzytelność w rzeczywistości nie istnieje, lub istnieje ale w mniejszym wymiarze ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 1973 r., II CR 700/72, LEX nr 7218). Podkreślenia jednak wymaga, że w niniejszej sprawie powodowie wykazali wysokość dochodzonego roszczenia załączonymi do pozwu dokumentami oraz dowodami z zeznań świadka oraz z przesłuchania stron z ograniczeniem do powodów.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie 493 §4 k.p.c. w zw. z art. 659 § 1 k.c. oraz art. 481 § 1 i 2 k.c. utrzymał w mocy zaskarżony nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym.

VI.

(koszty procesu)

O kosztach procesu na podstawie art. 98 §1 k.p.c. i zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 2.790,28 zł tytułem kosztów procesu powstałych po wydaniu nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym i na skutek wniesionych zarzutów, na co składało się: wynagrodzenie kwalifikowanego pełnomocnika w osobie radcy prawnego w stawce minimalnej ponad kwotę objętą nakazem zapłaty (1.200,00 zł) na podstawie §2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych, opłata za udostępnienie danych w systemie PESEL (31,00 zł), koszty doręczeń przez komornika (119,28 zł) oraz wykorzystana zaliczka na poczet wynagrodzenia kuratora (1.440,00 zł).

Na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c. od zasądzonej kwoty Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 1044 zł tytułem nieuiszczonej opłaty od zarzutów od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym.