Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2019 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Ewa Kokowska-Kuternoga

Protokolant: protokolant Aleksandra Miksza

po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2019 r. w Gdyni

sprawy z powództwa (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą we W.

przeciwko G. K.

A. K.

o zapłatę

I zasądza od pozwanego G. K. na rzecz powoda (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą we W. kwotę 1927, 29 zł (jeden tysiąc dziewięćset dwadzieścia siiedem 29/100 złotych) z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP - nie więcej niż maksymalne odsetki za opóźnienie-od kwoty 1441, 83 zł od dnia 5.6.2018r. do dnia zapłaty;

II oddala powództwo w stosunku do A. K.;

III zasądza od pozwanego G. K. na rzecz powoda (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. kwotę 30,00 zł (trzydzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. wniósł pozew przeciwko G. K. i A. K. o zasądzenie kwoty 1927, 29 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie nie więcej niż maksymalne odsetki za opóźnienie od kwoty 1441, 83 zł od dnia 5 czerwca 2018 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż na podstawie wystawionego przez siebie wyciągu z ksiąg bankowych, posiada wymagalną wierzytelność wobec pozwanego z tytułu umowy o kredyt, wynoszącą na dzień sporządzenia wyciągu, kwotę dochodzoną niniejszym pozwem. Jak wynika z uzasadnienia pozwu, wezwania do spłaty zadłużenia, kierowane na adres pozwanego, nie przyniosły efektu w postaci spłaty zadłużenia.

( pozew, k. 2-5 )

Postanowieniem z dnia 10 sierpnia 2018 r. Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni.

(postanowienie – k. 5v)

Po wpłynięciu sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni powód , (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. ,usunął braki formalne pozwu i wniósł o zasądzenie od G. K. i A. K. kwoty 1927, 29 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie nie więcej niż maksymalne odsetki za opóźnienie od kwoty 1441, 83 zł od dnia 5 czerwca 2018 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż na podstawie wystawionego przez siebie wyciągu z ksiąg bankowych, posiada wymagalną wierzytelność wobec pozwanego z tytułu umowy o kredyt, wynoszącą na dzień sporządzenia wyciągu, kwotę dochodzoną niniejszym pozwem. Jak wynika z uzasadnienia pozwu, wezwania do spłaty zadłużenia, kierowane na adres pozwanego, nie przyniosły efektu w postaci spłaty zadłużenia

(pismo procesowe – k. 9)

Pozwani nie stawili się na termin i nie wzięli udziału w sprawie, nie przedstawili swojego stanowiska w sprawie

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26.8.2003 roku (...) Bank SA jako poprzednik prawny (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. zawarł z G. K. umowę pożyczki na koncie na kwotę 1340 zł do dnia 25.8.2004r z automatycznym przedłużeniem na kolejne okresy bez aneksu. W razie przeterminowania zadłużenia, odsetki będą naliczane i w wysokości 19,35 % w stosunku rocznym ze zmiennym oprocentowaniem. Umowę podpisał tylko G. K.. Brak dokumnetu zawierającego zgodę A. K. .

W okresie obowiązywania umowy G. K.. doprowadził do powstania zaległości z tytułu zaciągniętego kredytu, co spowodowało wystawienie wyciągu z ksiąg bankowych w dniu 14.6.2018r , w którym stwierdzono, iż w księgach Banku figuruje w stosunku do Niego i A. K. wymagalne zobowiązanie w kwocie 1927,29 zł, wynikające z umowy z dnia 26 .8. 2003 r. Na tę kwotę składają się: należność główna-kapitał w wysokości 1441, 83 zł, odsetki umowne za okres od 26.8.2003r do dnia wyciągu w wysokości 485,46 zł .

odpis z KRS k. 15-16v, umowa k. 18-18v ,regulamin, k. 19-26, W. z ksiąg Banku- k. 17, zestawienie transakcji, k. 27-62

Wezwanie do zapłaty zadłużenia, , kierowane na adres G. K. nie spowodowało zapłaty zadłużenia .

niesporne, nadto przedegzekucyjne wezwanie, k. 64-66

Sąd zważył, co następuje:

Pozwani nie stawili się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, nie złożył odpowiedzi na pozew, ani w inny sposób nie zajął stanowiska w sprawie. Zaszły więc warunki z art. 339 § 1 k.p.c. do wydania wyroku zaocznego w stosunku do pozwanego. Jednocześnie § 2 tego przepisu wskazuje, iż w takim przypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości.

W myśl ogólnych zasad na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, zaś na pozwanym obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jego wniosek o oddalenie powództwa.

W niniejszej sprawie powód dochodząc zapłaty wskazanej w pozwie kwoty powinien był wykazać zasadność obciążenia pozwanego żądaną kwotą, charakter umowy jaka łączyła strony oraz jakie świadczenia w ramach tej umowy powinien pozwany ponosić na rzecz powoda. Zdaniem Sądu to powód jako profesjonalista, od którego wymaga się staranności w wyższym stopniu, powinien ponosić wszelkie konsekwencje związane ze swoją niedokładnością, zaniedbaniem i niekonsekwencją. Mając na uwadze jedną z podstawowych zasad postępowania cywilnego, a mianowicie obowiązku udowadniania faktów i twierdzeń przez stronę wywodzącą z tychże faktów skutki prawne, określoną w dyspozycji art. 6 k.c., Sąd uznał, iż to rzeczą powoda było dążyć do zgromadzenia i przedstawienia Sądowi należytego rodzaju dowodów. Wszelkie zatem zaniechania podejmowania takich działań przez powoda, jego ewentualne zaniedbania i przeoczenia, stanowią zarazem wyraz woli strony powodowej i pociągać muszą za sobą niekorzystne dla niej skutki procesowe.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, iż faktów, z których wywodzone jest dochodzone roszczenie powinien w zasadzie dowieść powód. Nawet brak zajęcia stanowiska przez pozwanego nie zwalnia powoda od wykazania sądowi, iż żądanie sformułowane w pozwie istnieje.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części, bo tylko wobec G. K..

Jak stanowi art. 69 ust. 1 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U.02.72.665) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na określony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Zgodnie natomiast z treścią przepisu art. 76 powyższej ustawy, zasady oprocentowania kredytu określa umowa kredytu.

W niniejszej sprawie powód wykazał, iż na podstawie umowy, wyciągu z ksiąg bankowych powoda, zadłużenie pozwanego G. K. z tytułu zawartej w dniu 26.8.2003 r umowy , stanowi kwotę dochodzona pozwem. Wskazując, jak wygląda obrót środków na koncie w/w pozwanego.

W niniejszej sprawie, zgodnie z postanowieniami zawartej przez strony umowy, spłata następować miała poprzez dokonywanie wpłat w miesięcznych na konto. Brak wymaganej spłaty stanowił podstawę rozpoczęcia dochodzenia całości zaległego zadłużenia oraz naliczania opłat za obsługę nieterminowej płatności, zgodnie z tabelą opłat i prowizji oraz wypowiedzenia umowy przed terminem jej zakończenia, albo dochodzenia zapłaty zaległości.

W tym miejscu należy również wskazać, iż w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie Sąd nie dopatrzył się, ażeby obciążenie pozwanego odsetkami nie było zasadne, a co więcej powstanie tych odsetek było konsekwencją działań samego pozwanego, który wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi zaprzestał dokonywania regularnych spłat .

Co do pozwanej A. K., to brak dowodów na okoliczność, że była stroną umowy, albo wyraziła zgodę na zaciągnięcie zobowiązania prze małżonka ,a przed dniem 20 stycznia 2005 r. (data znowelizowania przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), do dokonania czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu majątkiem wspólnym potrzebna była zgoda w formie wymaganej dla danej czynności prawnej (dawny art. 36 § 2 KRO), a ważność umowy zawartej przez małżonka bez wymaganej zgody drugiego, zależała od potwierdzenia umowy przez drugiego z małżonków (dawny art. 37 § 1 KRO).

Mając na względzie powyższe ,Sąd uwzględniając powództwo tylko wobec G. K., orzekł jak w punkcie I wyroku, na podstawie art. 69 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 roku, poz. 128 ze zmianami) Sąd zasądził kwotę 1927, 29 złotych, czemu dał wyraz w punkcie I wyroku, co do pozwanej A. K. powództwo oddalił.

Wobec treści art. 481 § 1 i 2 k.c. stanowiącego, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi, natomiast jeżeli stopa odsetek nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe, przy czym gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy. Zgodnie z art. 482 § 1 k.p.c. od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek od dłużnej sumy, w zakresie żądanych odsetek umownych i ustawowych liczonych od poszczególnych kwot za okres od dnia następującego po dniu ich wymagalności do dnia zapłaty, powództwo jest w pełni uzasadnione.

O kosztach procesu w pkt III sentencji wyroku Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 kpc i art. 108 kpc w zw. z § 6 pkt 3 w zw. z § 2 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych i adwokatów, obciążając pozwanego kosztami procesu w całości .Na koszty tej sprawy w kwocie 30 zł składa się –opłata od pozwu.