Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 01 lutego 2016 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny sekcja do spraw rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym, w składzie:

Przewodniczący:	SSR Justyna Supińska
Protokolant:	st. sekr. sąd. Izabela Jagmin

po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2016 roku w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G.

przeciwko M. B. i K. B.

o zapłatę

I.  zasądza solidarnie od pozwanych M. B. i K. B. na rzecz powoda Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G. kwotę 4 370,30 złotych ( cztery tysiące trzysta siedemdziesiąt złotych trzydzieści groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 01 czerwca 2015 roku do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie umarza postępowanie;

III.  zasądza solidarnie od pozwanych M. B. i K. B. na rzecz powoda Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G. kwotę 867 złotych ( osiemset sześćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 600 złotych ( sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 czerwca 2015 roku powód Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) z siedzibą w G. domagał się zasądzenia solidarnie od pozwanych M. B. i K. B. kwoty 6 431,02 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi za okres od dnia 01 czerwca 2015 roku do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż na podstawie umowy nr (...) z dnia 08 maja 2007 roku na rzecz pozwanych M. B. i K. B. ustanowiono spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) przy ulicy (...) w G., położonego w budynku administrowanym przez spółdzielnię i z tego tytułu pozwani mają obowiązek wnosić opłaty eksploatacyjne za użytkowany lokal. Powód wskazał nadto, iż mimo wezwania do zapłaty, pozwani nie spełnili ciążącego na nich zobowiązania we wskazanym w terminie, zaś zadłużenie pozwanych za okres od dnia 01 marca 2014 roku do dnia 31 maja 2015 roku wynosi 6 431,02 złotych.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 02 lipca 2015 roku wydanym w sprawie o sygn. akt I 1 Nc 4449/15 referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądnie pozwu w całości.

Pozwani M. B. i K. B., zaskarżając w całości powyższy nakaz zapłaty, wnieśli od niego sprzeciw, w którym domagali się oddalenia powództwa. Pozwani wskazali, iż istnienie i wysokość zadłużenia należnego względem powodowej spółdzielni stwierdzona już została wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 10 września 2014 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt I 1 C 1514/14, a następnie odnośnie spłaty tego zadłużenia, podpisana została ugoda. Pozwani wskazali również, iż ostatecznie wierzyciel – Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) z siedzibą w G., został w całości zaspokojony w drodze prowadzonej egzekucji komorniczej, dlatego też, ponowne skierowanie przez powoda sprawy na drogę postępowania sądowego, jest w ocenie pozwanych, bezzasadne.

Pismem procesowym z datą w nagłówku „dnia 07 września 2015 roku” (data prezentaty: 2015-09-21) powód Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) z siedzibą w G., z uwagi na fakt dokonania przez pozwanych częściowej spłaty zadłużenia w łącznej kwocie 2 060,72 złotych, cofnął pozew w części obejmującej wskazaną wyżej kwotę oraz zrzekł się roszczenia w tym zakresie. Jednocześnie powód podtrzymał żądanie pozwu w pozostałej części, domagając się zasądzenia solidarnie od pozwanych M. B. i K. B. kwoty 4 370,30 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 01 czerwca 2015 roku do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. Powód wskazał, iż częściowa spłata zadłużenia przez pozwanych w kwocie, o której mowa powyżej nastąpiła w sierpniu 2015 roku, a więc już po dacie wniesienia pozwu w niniejszej sprawie. Nadto powód podniósł, iż uprzednio dochodzone roszczenie spółdzielni względem pozwanych na kwotę 11 251,03 złotych objęte prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 10 września 2014 roku wydanym w sprawie o sygn. akt I 1 C 1514/14 dotyczyło zadłużenia pozwanych za okres od dnia 01 stycznia 2012 roku do dnia 28 lutego 2014 roku, zaś zawarta z pozwanymi ugoda pozasądowa, z uwagi na brak realizacji jej postanowień przez pozwanych, została rozwiązana.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na podstawie umowy nr (...) zawartej w dniu 08 maja 2007 roku M. B. i K. B. przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w G. przy ulicy (...), w budynku znajdującym się w zasobach Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G..

M. B. jest członkiem Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G..

niesporne, a nadto: umowa ustanowienia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego z dnia 08 maja 2007 roku (nr (...)) – k. 15-16 akt

M. B. i K. B. nie uiszczali regularnie opłat eksploatacyjnych związanych z korzystaniem z lokalu mieszkalnego nr (...). Zaległości M. B. i K. B. z tytułu powyższych należności w okresie od dnia 01 marca 2014 roku do dnia 31 maja 2015 roku wynosiły 6 431,02 złotych.

kartoteka finansowa – k. 13-14, 91 akt, zeznania świadka K. W. – protokół rozprawy z dnia 26 stycznia 2016 roku – k. 115-116 akt (zapis cyfrowy 00:05:14-00:30:55), kartoteka – k. 90 akt

M. B. i K. B. na poczet spłaty zadłużenia należnego Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w niniejszej sprawie, w miesiącu sierpniu 2015 roku dokonali wpłaty kwoty 2 060,72 złotych.

niesporne

Sąd Rejonowy w Gdyni prawomocnym wyrokiem z dnia 10 września 2014 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt I 1 C 1514/14, zasądził solidarnie od pozwanych M. B. i K. B. na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G. kwotę 11 251,03 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi za okres od dnia 20 marca 2014 roku do dnia zapłaty i kosztami procesu.

Wynikające z powyższego wyroku należności dotyczyły opłat z tytułu korzystania przez pozwanych M. B. i K. B. z lokalu nr (...) w okresie od dnia 01 stycznia 2012 roku do dnia 28 lutego 2014 roku.

W dniu 13 stycznia 2015 roku pomiędzy Spółdzielnią Mieszkaniową (...) z siedzibą w G. a M. B. i K. B. zawarta została ugoda pozasądowa nr (...) w przedmiocie ratalnej spłaty zadłużenia, istniejącego na dzień podpisania ugody, a stwierdzonego również powyższym wyrokiem.

Zgodnie z treścią ugody, w przypadku opóźnienia w terminie zapłaty przez dłużnika poszczególnych rat, a także bieżących opłat z tytułu użytkowania lokalu, wymagalna staje się niezapłacona kwota wynikająca z ugody w całości wraz z odsetkami ustawowymi.

pozew w sprawie o sygn. akt I 1 C 1514/14 – k. 2-6 akt o sygn. akt I 1 C 1514/14 Sądu Rejonowego w Gdyni, wyrok z dnia 10 września 2014 roku w sprawie o sygn. akt I 1 C 1514/14 – k. 68 akt o sygn. akt I 1 C 1514/14 Sądu Rejonowego w Gdyni, ugoda pozasądowa – k. 51a akt, regulamin postępowania wobec osób zadłużonych – k. 92 akt

Ugoda z dnia 13 stycznia 2015 roku została rozwiązana przez Zarząd Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G., z uwagi na brak wywiązywania się przez M. B. i K. B. z jej postanowień, o czym M. B. i K. B. zostali poinformowani przez Spółdzielnię Mieszkaniową (...) z siedzibą w G. pismami z dnia 18 maja 2015 roku.

Jednocześnie Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) z siedzibą w G. wezwała M. B. i K. B. do zapłaty kwoty 18 022,94 złotych z tytułu całości ich zadłużenia należnego spółdzielni.

niesporne, a nadto: wezwanie do zapłaty – k. 11, 12 akt

Na podstawie tytułu wykonawczego w postaci wyroku Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 10 września 2014 roku wydanego w sprawie o sygn. akt I 1 C 1514/14 zaopatrzonego w klauzulę wykonalności wszczęte zostało postępowanie egzekucyjne przez komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gdyni W. S. w sprawie o sygn. akt Km 599/15.

Postanowieniem z dnia 24 sierpnia 2015 roku powyższe postępowanie egzekucyjne zostało zakończone, z uwagi na fakt zaspokojenia przez M. B. i K. B. całości roszczenia wynikającego z tytułu wykonawczego, tytuł ten zaś pozostawiono w aktach sprawy.

niesporne, a nadto: wezwanie do zapłaty należności w sprawie o sygn. akt Km 599/15 – k. 86 akt, postanowienie z dnia 24 sierpnia 2015 roku wydane w sprawie o sygn. akt Km 599/15 – k. 88-89 akt

Sąd zważył, co następuje:

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd oparł się na dowodach z powyżej wskazanych dokumentów złożonych przez strony w toku postępowania, które to dokumenty uznane zostały za wiarygodne w całości, albowiem nie budziły one zastrzeżeń Sądu co do autentyczności i prawdziwości twierdzeń w nich zawartych, a ponadto ich wiarygodność nie była kwestionowana przez strony. Stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd ustalił nadto w oparciu o zeznania świadka K. W., którym dał wiarę jako konsekwentnym i logicznym, a ponadto spójnym z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. W szczególności na podstawie zeznań tego świadka Sąd ustalił ogólne reguły dotyczące sposobu księgowania wpłat i zasad ich zaliczania na poczet zaległości posiadanych przez poszczególnych członków spółdzielni, a także zasady sporządzania wezwań do zapłaty. Świadek szczegółowo opisała, w jaki sposób odbywa się wzywanie dłużników powodowej spółdzielni do zapłaty należności za kolejne okresy zalegania z płatnościami, wskazując, iż poszczególne wezwania do zapłaty dotyczą nie całości posiadanego zadłużenia, lecz okresu obejmującego czas od poprzedniego wezwania do zapłaty. Wyjaśnienia świadka pozwoliły Sądowi zatem na ustalenie, iż – wbrew twierdzeniom pozwanego K. B. – nie ma sprzeczności między treścią pozwu i wysokością dochodzonego roszczenia (po uwzględnieniu dokonanego cofnięcia powództwa) a treścią wezwania do zapłaty nr 426 z dnia 07 października 2015 roku wskazującego stan zadłużenia pozwanych M. B. i K. B. na dzień 30 września 2015 roku na kwotę 2 901,62 złotych, albowiem jak wyjaśnił świadek K. W. sporządzający takie wezwania u powoda – wezwanie to nie dotyczyło okresu objętego żądaniem pozwu tj. okresu od dnia 01 marca 2014 roku do dnia 31 maja 2015 roku, gdzie sprawa została już skierowana na drogę niniejszego postępowania sądowego, lecz dotyczyło kolejnego okresu, w którym pozwani również nie uiszczali opłat eksploatacyjnych, tj. okresu od dnia 01 czerwca 2015 roku do dnia 30 września 2015 roku, a co do której to zaległości postępowanie sądowe nie zostało jeszcze wszczęte.

Opłaty eksploatacyjne zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 roku, poz. 1222 ze zmianami) i zgodnie ze statutem oraz regulaminem spółdzielni, powinny być wnoszone, bez odrębnego wezwania, do określonego, wskazanego dnia każdego miesiąca. To na dłużniku – członku spółdzielni czy też innej osobie, którą obciąża obowiązek wnoszenia powyższych opłat, spoczywa obowiązek dokonania zapłaty tej należności we właściwym terminie, jak i w razie uchybienia terminowi – obowiązek zapłaty zaległości wraz z należnymi odsetkami. Jednocześnie to obowiązkiem dłużnika jest dążenie do ustalenia wysokości jego zadłużenia, i nawet pisma wierzyciela, które mogłyby być mylnie odczytane przez dłużnika w zakresie wysokości jego zadłużenia, nie zwalniają go z obowiązku uregulowania istniejącego zadłużenia, nie prowadzą bowiem w żaden sposób do umorzenia jego zadłużenia, bez wyraźnego oświadczenia w tym przedmiocie ze strony wierzyciela.

Postanowieniem z dnia 26 stycznia 2016 roku wydanym na rozprawie Sąd oddalił wniosek pozwanych o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z przesłuchania powoda, albowiem pozwani, mimo zobowiązania z dnia 22 września 2015 roku (k. 97 akt), nie wskazali faktów podlegających stwierdzeniu za pomocą tego dowodu. Ponadto Sąd nie uwzględnił wniosku o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z przesłuchania komornika sądowego na okoliczności dokonania zapłaty w postępowaniu egzekucyjnym, albowiem wskazane postępowanie egzekucyjne prowadzone było na podstawie tytułu wykonawczego –wyroku wydanego w innej sprawie (sygn. akt I 1 C 1514/14), a zatem fakt dokonania zapłaty w tym postępowaniu egzekucyjnym nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy.

W niniejszej sprawie powód Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) z siedzibą w G. domagał się zasądzenia solidarnie od pozwanych M. B. i K. B. należności z tytułu opłat związanych z eksploatacją i utrzymaniem lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ulicy (...), znajdującego się w zasobach powodowej spółdzielni, należnych jej za okres od dnia 01 marca 2014 roku do dnia 31 maja 2015 roku.

Zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 roku, poz. 1222 ze zmianami) członkowie spółdzielni oraz osoby nie będące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu. Za powyższe opłaty odpowiadają solidarnie z członkami spółdzielni, właścicielami lokali niebędącymi członkami spółdzielni lub osobami niebędącymi członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, osoby pełnoletnie stale z nimi zamieszkujące w lokalu, z wyjątkiem pełnoletnich zstępnych pozostających na ich utrzymaniu, a także osoby faktycznie korzystające z lokalu, przy czym odpowiedzialność tych osób ogranicza się do wysokości opłat należnych za okres ich stałego zamieszkiwania lub faktycznego korzystania z lokalu (ust. 6 oraz ust. 6 ¹).

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, iż pozwani M. B. i K. B. z racji bycia uprawnionymi z tytułu spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nr (...) niewątpliwie byli zobowiązani solidarnie do uiszczania opłat eksploatacyjnych za przedmiotowy lokal mieszkalny, czego pozwani ostatecznie nie kwestionowali tak co do zasady, jak i wysokości.

Pozwani kierując zarzuty przeciwko żądaniu pozwu powoływali się przede wszystkim na to, iż istnienie i wysokość zadłużenia dochodzonego przez powoda w niniejszym postępowaniu, stwierdzona już została prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 10 września 2014 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt I 1 C 1514/14, zaś co do warunków spłaty zadłużenia, pozwani podpisali ze spółdzielnią ugodę. Pozwani zarzucali także, iż ostatecznie wierzyciel został w całości zaspokojony w drodze prowadzonej pod sygn. akt Km 599/15 egzekucji komorniczej.

W ocenie Sądu zarzut pozwanych M. B. i K. B. dotyczący powagi rzeczy osądzonej jako, że był zarzutem najdalej idącym, prowadzącym – w razie jego uwzględnienia – do odrzucenia pozwu (art. 199 k.p.c.), Sąd rozważył w pierwszej kolejności, uznając jednakże, iż nie jest on zasadnie podniesiony.

Zgodnie z treścią art. 366 k.p.c. wyrok prawomocny ma powagę rzeczy osądzonej tylko co do tego, co w związku z podstawą sporu stanowiło przedmiot rozstrzygnięcia, a ponadto tylko między tymi samymi stronami. A zatem granice przedmiotowe powagi rzeczy osądzonej obejmują nie to, co stanowiło granice powództwa, ale to, co stanowiło przedmiot i podstawę faktyczną rozstrzygnięcia w chwili wyrokowania. Powaga rzeczy osądzonej zachodzi przede wszystkim w sytuacji, w której żądanie powoda jest tożsame z przedmiotem prawomocnego rozstrzygnięcia, które zapadło w innej sprawie, a więc gdy w obu sprawach żądania były identyczne lub gdy żądania sformułowane były wprawdzie inaczej, ale oparte zostały na tej samej podstawie faktycznej i zmierzały do tego samego celu (tak też wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 26 kwietnia 2006 roku, sygn. akt III AUa 3303/04, Lex nr 217149).

Prawomocny wyrok nie stanowi jednakże przeszkody do wytoczenia powództwa między tymi samymi stronami, gdy nie występuje tożsamość przedmiotu, a nadto jeżeli przedmiot powództw jest wprawdzie jednakowy, ale różne są podstawy powództw, przy czym chodzi w tym wypadku zarówno o podstawę faktyczną, jak i prawną żądania.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie nie zachodzi powaga rzeczy osądzonej, albowiem powód Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) z siedzibą w G. w zakresie sprawy o sygn. akt I 1 C 1514/14 rozpoznawanej przed Sądem Rejonowym w Gdyni (co jednoznacznie wynika z treści pozwu w tej sprawie) dochodził należności stanowiącej zaległe opłaty eksploatacyjne za okres od dnia 01 stycznia 2012 roku do dnia 28 lutego 2014 roku, a zatem za inny okres, aniżeli dochodzony w niniejszej sprawie (od dnia 31 marca 2014 roku do dnia 31 maja 2015 roku).

W przedmiotowej sprawie również niezasadny okazał się zarzut powagi rzeczy ugodzonej, albowiem zawarta przez strony w dniu 13 stycznia 2015 roku umowa ugody została rozwiązana przez Zarząd Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G., z uwagi na brak wywiązywania się przez pozwanych M. B. i K. B. z jej postanowień, o czym pozwani zostali poinformowani przez Spółdzielnię Mieszkaniową (...) z siedzibą w G. pismami z dnia 18 maja 2015 roku. Zgodnie bowiem z treścią tej ugody, w przypadku opóźnienia w terminie zapłaty przez dłużnika poszczególnych rat, a także bieżących opłat z tytułu użytkowania lokalu, wymagalna stawała się cała niezapłacona kwota wynikająca z ugody wraz z należnymi odsetkami ustawowymi.

Także podniesiony przez pozwanych zarzut zaspokojenia przez nich wierzyciela – powoda Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G. w drodze prowadzonej pod sygn. akt Km 599/15 egzekucji komorniczej uznać należy za niezasadny, albowiem to postępowanie egzekucyjne prowadzone było na podstawie tytułu wykonawczego wydanego w innej sprawie i spowodowało co najwyżej zaspokojenie wierzyciela odnośnie należności wynikających z tej innej sprawy, a nie ze sprawy niniejszej.

Z treści postanowienia komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gdyni W. S. z dnia 24 sierpnia 2015 roku wydanego w sprawie o sygn. akt Km 599/15 wynika bowiem, iż w związku z uregulowaniem zadłużenia zostało zakończone postępowanie egzekucyjne prowadzone na podstawie tytułu wykonawczego – wyroku Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 10 września 2014 roku wydanego w sprawie o sygn. akt I 1 C 1514/14 zaopatrzonego w klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia 04 listopada 2014 roku, co oznacza, że wierzyciel został w całości zaspokojony, ale tylko w tej sprawie dotyczącej należności stwierdzonych powyższym wyrokiem.

Podczas rozprawy w dniu 26 stycznia 2016 roku pozwany K. B. złożył wniosek o ewentualne rozłożenie świadczenia na raty.

Zgodnie z treścią art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach Sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Niniejszy przepis zezwala więc Sądowi na dokonanie modyfikacji sposobu spełnienia zasądzonego świadczenia poprzez ustalenie rat spłaty, dając możliwość orzekania o sposobie spełnienia świadczenia w sposób bardziej dogodny dla zobowiązanego, aniżeli wynikałoby to z regulacji prawa materialnego. Nie ulega wątpliwości, iż skorzystanie z tego uprawnienia możliwe jest tylko w szczególnie uzasadnionych przypadkach i Sąd powinien korzystać z tego uprawnienia wyjątkowo i ze szczególną ostrożnością. Za szczególnie uzasadnione uznać należy sytuacje, w których ze względu na stan majątkowy, rodzinny, czy zdrowotny spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla pozwanego niemożliwe do wykonania lub w każdym razie bardzo utrudnione; jednakże przy równoczesnym wzięciu pod uwagę sytuacji finansowej i interesów wierzyciela. Z uwagi bowiem na fakt, że rozłożenie na raty zasądzonego świadczenia wiąże się z określoną zmianą wysokości zobowiązania (zmniejsza je w zakresie odsetkowym), rozważając zastosowanie przepisu art. 320 k.p.c. nie można kierować się jedynie sytuacją materialną dłużnika, ale należy brać pod uwagę także interes wierzyciela, bowiem rozłożenie na raty należności powoduje, że wierzycielowi nie przysługują odsetki od świadczeń ratalnych za okres pomiędzy wydaniem wyroku a datą płatności poszczególnych rat (tak Sąd Najwyższy w uchwale 7 Sędziów z dnia 22 września 1970 roku, sygn. akt III PZP 11/70, OSNCP 1971/4/61). Przy czym jednolicie przyjmuje się w orzecznictwie, że rozłożenie na raty może mieć miejsce tylko wtedy, gdy w sprawie zostanie wykazane, że pozwany będzie w stanie realizować spłatę w ratach, że będzie dysponować środkami dla wykonania tak zmodyfikowanego obowiązku.

Pozwany K. B. w żaden sposób nie uzasadnił swojego wniosku, nie przedstawił swojej sytuacji majątkowej, stąd też mając na względzie powyższe, Sąd uznał, iż okoliczności niniejszej sprawy nie uzasadniają możliwości skorzystania przez Sąd w tej sprawie z rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty.

Uznając, iż pozwani M. B. i K. B. byli zobowiązani do uiszczania opłat eksploatacyjnych za zajmowany lokal mieszkalny i opłat tych nie uiszczali w okresie dochodzonym w niniejszym postępowaniu, na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 roku, poz. 1222 ze zmianami) Sąd w punkcie I wyroku zasądził od nich solidarnie na rzecz powoda Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G. kwotę 4 370,30 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 01 czerwca 2015 roku do dnia zapłaty, zaś w pozostałym zakresie – umorzył postępowanie (punkt II).

Pismem procesowym z datą w nagłówku „dnia 07 września 2015 roku” (data prezentaty: 2015-09-21) powód Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) z siedzibą w G., z uwagi na fakt dokonania przez pozwanych częściowej spłaty zadłużenia w łącznej kwocie 2 060,72 złotych, cofnął pozew w części obejmującej wskazaną wyżej kwotę oraz zrzekł się roszczenia w tym zakresie. Sąd oceniając powyższą czynność procesową powoda z punktu widzenia przesłanek określonych w art. 203 k.p.c. nie dopatrzył się, ażeby czynność ta była sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego lub by zmierzała do obejścia prawa. Uznając zatem, iż czynność powoda jest zgodna z prawem, Sąd na podstawie art. 355 § 1 i 2 k.p.c. w zw. z art. 203 § 1 i 4 k.p.c. orzekł jak w punkcie II wyroku.

O kosztach procesu w puncie III sentencji wyroku Sąd rozstrzygnął zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 k.p.c. i art. 108 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 3 w zw. z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 roku, poz. 490) obciążając tymi kosztami pozwanych i uznając, iż stronie powodowej reprezentowanej w niniejszej sprawie przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego należy się kwota 867 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, na co składa się: kwota 600 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz kwota 17 złotych tytułem zwrotu uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, a także kwota 250 złotych tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w kontrolce uzasadnień,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pozwanemu K. B.,

3.  po uprawomocnieniu się wyroku, wyłączyć akta sprawy o sygn. I 1 C 1514/14,

4.  dołączyć z.p.o. postanowienia z dnia 09 lutego 2016 roku,

5.  akta przedłożyć do postępowania międzyinstancyjnego w związku z wniesionym zażaleniem.

SSR Justyna Supińska

G., dnia 22 lutego 2016 roku