Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Stolarska

Protokolant: Hanna Cholcha

po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2016 r. w Gdyni, na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko A. S.

o zapłatę

I oddala powództwo;

II zasądza od powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz pozwanego A. S. kwotę 1.200,00 zł (jeden tysiąc dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko A. S. o zapłatę kwoty 5.287,48 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 13 lutego 2015 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu. W uzasadnieniu powód wskazał, że zawarł z pozwanym w formie pisemnej umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) z dnia 23 października 2013 r. w ramach oferty promocyjnej na czas oznaczony, w związku z czym powód przyznał pozwanemu ulgę abonencką, a pozwany przyjął na siebie zobowiązanie do utrzymywania karty SIM wydanej przy zawarciu umowy w stanie aktywności przez cały okres, na jaki umowa została zawarta. Powód wskazał, że umowa została rozwiązana przed upływem okresu, na jaki została zawarta z przyczyn leżących po stronie pozwanego, a wydana pozwanemu karta SIM została deaktywowana, w związku z czym pozwany nie wykonał zobowiązania do utrzymywania karty SIM w stanie aktywności w sieci powoda przez czas oznaczony w umowie, więc powód naliczył pozwanemu z tego tytułu karę umowną za czas będący różnicą pomiędzy przyjętym przez pozwanego okresem zobowiązania niepieniężnego a faktycznie spełnionym zobowiązaniem pieniężnym. Powód wskazał, że na żądaną kwotę składają się należności stwierdzone następującymi fakturami i notami: kwota 4.728,27 zł z tytułu kary umownej nr (...) z dnia 11 marca 2014 r., kwota 112,16 zł z tytułu noty odsetkowej nr (...) z dnia 19 maja 2014 r. i kwota 447,05 zł z tytułu noty odsetkowej nr (...) z dnia 12 lutego 2015 r.

(pozew – k. 2-4)

Nakazem zapłaty z dnia 27 lutego 2015 r. wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 270336/15 Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

( nakaz zapłaty – k. 5)

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa i podniósł zarzuty: niewłaściwego wykonania przedmiotu umowy i niewywiązania się przez powoda z obowiązku wynikającego z umowy o dostarczaniu faktur (stanowiących podstawę wnoszenia opłat za usługę telekomunikacyjną) pod wskazany adres do doręczeń, niewłaściwego i bezpodstawnego wypowiedzenia umowy, bezpodstawnego naliczenia należności wynikających z faktur, odsetek za zwłokę oraz kary umownej oraz świadomego i celowego kierowania korespondencji przez powoda na błędny adres pozwanego, mimo posiadania pełnej wiedzy o właściwym adresie pozwanego do doręczeń. Pozwany wskazał, że podczas zawierania umowy wskazał jaki adres do doręczeń faktur swój adres zameldowania przy ul. (...) w G., jednak po przemyśleniu – z uwagi na charakter pracy i długie nieobecności, udał się następnego dnia po zawarciu umowy do Biura (...) sieci T-M. w G. i zmienił adres do doręczeń na ul. (...) w G., a nadto podał poprawny adres e-mail i poprosił o kierowanie na ten adres ewentualnej korespondencji. Pozwany podniósł, że na wskazany adres do korespondencji przy ul. (...) nie została dostarczona żadna korespondencja, w związku z czym pozwany nie miał wiedzy na temat jakiejkolwiek zaległości oraz że mimo, iż powód wiedział, że pozwany w dniu 13 stycznia 2014 r. wyjeżdża na pięciomiesięczny kontrakt, to pozwany nie otrzymał od powoda również żadnych powiadomień smsowych czy mailowych o zaległych płatnościach oraz o groźbie wypowiedzenia umowy. Pozwany podniósł, że brak płatności w takiej sytuacji był działaniem niezawinionym przez pozwanego, gdyż rozliczenia były wysyłane na niewłaściwy adres, zaś podstawą do dokonywania wpłaty jest wystawienie i doręczenie faktury za dany okres rozliczeniowy. Pozwany zarzucał, że brak było również podstaw do wypowiedzenia umowy, a nadto brak było również jego właściwego doręczenia.

(sprzeciw – k. 12v-15)

Postanowieniem z dnia 29 maja 2015 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni – wobec stwierdzenia skutecznego wniesienia sprzeciwu i utraty mocy wydanego nakazu zapłaty w całości.

(postanowienie z dnia 29.05.2015 r. – k. 22)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23 października 2013 r. A. S. (abonent) zawarł z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. (operatorem) umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) na czas oznaczony do dnia 23 października 2015 r., w ramach promocji o kodzie P_ (...)_R_110_4_24, na warunkach oferty promocyjnej „Oferta z telefonem na raty na 24 miesiące w T-M.”. Na podstawie umowy operator zobowiązał się świadczyć na rzecz abonenta usługi telefonii mobilnej i usługi mobilnej transmisji danych, wraz ze związanymi z nimi usługami dodatkowymi, w szczególności z usługa (...)@ (...) ( NA (...)) (pkt. 2.1. i 2.2. umowy), a abonent zobowiązał się do uiszczania z tego tytułu opłat oraz do utrzymania aktywnej karty SIM przez czas obowiązywania umowy (pkt. 1.1. i 1.2.).

Jako swój adres korespondencyjny A. S. wskazał w umowie adres przy ul. (...) w G..

W związku z zawarciem umowy operator udzielił abonentowi ulgi w wysokości 7.508,72 zł (pkt 6.1.). Strony umowy ustaliły, że jednostronne rozwiązanie umowy przed upływem czasu oznaczonego, na który została ona zawarta, dokonane przez abonenta lub przez operatora z winy abonenta, oznaczać będzie naruszenie przez abonenta zobowiązania niepieniężnego do utrzymania aktywnej karty SIM przez ten czas i w takim przypadku abonent zapłaci operatorowi karę umowną, której maksymalna wartość wynosi 5.000,00 zł i która nie przekroczy wartości przyznanej ulgi pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania, przy czym karę umowną w przypadku, gdy umowę wypowiada operator z winy abonenta, należy wpłacić do momentu rozwiązania umowy, który wskazany jest w piśmie zawierającym wypowiedzenie (pkt 6.2.).

W związku z zawarciem umowy A. S. nabył również urządzenie nr (...) za cenę 1.229,00 zł płatną w 19 ratach miesięcznych (pkt 2.6.).

W treści umowy wskazane zostało, że rozwiązanie umowy następuje w wyniku jej wypowiedzenia, złożonego w formie pisemnej z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia oraz że skutek wypowiedzenia w postaci rozwiązania umowy przypada zawsze na koniec cyklu rozliczeniowego rozpoczynającego się po dniu doręczenia wypowiedzenia drugiej stronie (pkt 10.2.).

W treści umowy strony wskazały również, że na umowę składają się: Kontrakt główny, Regulamin oraz Cennik, zaś na Regulamin i Cennik składają się następujące dokumenty stanowiące załączniki do umowy: Regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych na rzecz abonentów T-M., warunki oferty promocyjnej „Oferta z telefonem na raty na 24 miesiące w T-M.”, Regulamin przesyłania faktury w formie elektronicznej oraz inne regulaminy dotyczące usług dodatkowych i cenniki (pkt. 12.1. i 12.2.).

A. S. złożył w treści umowy wniosek o dostarczanie wyłącznie pocztą elektroniczną na adres A..S.@WP.PL proponowanych przez operatora zmian warunków umowy, jak też informacji o zmianie nazwy, adresu lub siedziby operatora (pkt 14.2.). A. S. oświadczył w treści umowy, że przed zawarciem umowy doręczono mu Kontrakt główny, a w stosunku do pozostałych dokumentów wymienionych w pkt. 12 zażądał, aby ich nie drukować i udostępnić je wyłącznie w formie elektronicznej oraz zaakceptował Kontrakt główny oraz pozostałe dokumenty wskazane w pkt. 12 (pkt 16.1.2.).

(dowód: umowa – k. 40-43v)

Zgodnie z ww. warunkami oferty promocyjnej „Oferta z telefonem na raty na 24 miesiące w T-M.” wskazane w niej opłaty abonamentowe uwzględniają aktywną opcję f@ktura, której wyłączenie wiąże się z wystawieniem papierowej wersji faktury, a w przypadku rezygnacji z opcji f@ktura w ramach przedmiotowej oferty promocyjnej opłaty abonamentowe będą wyższe o 5 zł (pkt 1.4.3.).

(niesporne, nadto warunki oferty promocyjnej „Oferta z telefonem na raty na 24 miesiące w T-M.” – k. 44-46v)

Zgodnie z § 8 pkt. 7 ww. „Regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych na rzecz abonentów T-M.” w przypadku zmiany adresu, adresu do korespondencji, numeru dokumentów potwierdzających tożsamość, a także w przypadku zmiany nazwiska, abonent zobowiązany jest niezwłocznie powiadomić o tym operatora, a następnie w terminie 7 dni od dnia dokonania zmiany tych danych potwierdzić ten fakt w formie pisemnej, faksem albo w formie elektronicznej, przy wykorzystana interfejsu (formularza) udostępnionego w tym celu na stronie internetowej www.t-mobile.pl, zaś w przypadku niewykonania przez abonenta któregokolwiek z powyższych zobowiązań wszelką korespondencję kierowaną do abonenta na dotychczasowy adres uważa się za prawidłowo doręczoną ze wszystkimi konsekwencjami dla abonenta. Zgodnie z § 12 Regulaminu faktura i wykazy usług telekomunikacyjnych wysyłane są listem zwykłym na adres do korespondencji wskazany w umowie lub treść tych dokumentów udostępniana jest abonentowi w inny sposób, zaakceptowany przez abonenta (pkt 6), zaś w razie nieotrzymania faktury w terminie 14 dni od rozpoczęcia cyklu rozliczeniowego następującego po cyklu rozliczeniowym, którego faktura powinna dotyczyć, abonent powinien zawiadomić o tym niezwłocznie operatora, jednak nie później niż w terminie kolejnych 7 dni, przy czym powyższe stosuje się odpowiednio do przypadku, w którym treść faktury jest udostępniania abonentowi w inny zaakceptowany przez niego sposób (pkt 7).

(niesporne, nadto Regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych na rzecz abonentów T-M. – k. 47-50v)

W dniu 11 marca 2014 r. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. sporządził pismo w przedmiocie wypowiedzenia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych ze skutkiem na dzień 20 kwietnia 2014 r. w związku z utrzymującym się na koncie abonenckim A. S. zadłużeniem. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wezwał A. S. do zapłaty do dnia 15 kwietnia 2014 r. kwoty 5.147,66 zł i wskazał, że na kwotę tą składają się: kara umowna w wysokości 5.000,00 zł oraz należności z tytułu nieopłaconych faktur VAT w wysokości 24,35 zł z tytułu faktury nr (...) z terminem płatności na dzień 28 grudnia 2013 r. oraz w wysokości 122,11 zł z tytułu faktury nr (...) z terminem płatności na dzień 28 stycznia 2014 r., wraz z odsetkami wyliczonymi na kwotę 1,20 zł.

(niesporne, nadto pismo powoda z dnia 11.03.2014 r. w przedmiocie wypowiedzenia umowy z zestawieniem naliczonych kar umownych i nieopłaconych faktur VAT - k. 54-55)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową w toku postępowania, których prawdziwość nie budziła wątpliwości Sądu co do swej wiarygodności, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary.

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd nie wziął pod uwagę złożonego przez powoda niepodpisanego wydruku komputerowego zatytułowanego „Saldo niezapłaconych faktur i not księgowych klienta nr (...). (...) wraz z naliczonymi odsetkami na dzień 12 lutego 2015 r.”, który wobec braku jakiegokolwiek podpisu osoby go sporządzającej nie może być w ogóle uznany za dokument, jak również nie stanowi on środka dowodowego innego rodzaju, o jakim mowa w art. 309 k.p.c.

Pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnoszą do sprawy żadnych nowych istotnych okoliczności.

Przy ustalaniu stanu faktycznego sprawy Sąd miał również na względzie zeznania świadka B. N. złożone na okoliczność podania przez pozwanego adresu do doręczeń i adresu e-mail oraz korespondencji prowadzonej podczas nieobecności pozwanego, w tym na adres e-mail; jednakże zeznania te Sąd uznał za nieprzydatne, gdyż wiedzę dotyczącą zmiany adresu do korespondencji świadek posiadała wyłącznie od pozwanego i nie miała pewności, w jakiej formie pozwany miał otrzymywać faktury za usługi telekomunikacyjne.

Powód domagając się zasądzenia od pozwanego kwoty wskazanej w pozwie powoływał się na zawartą z pozwanym umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych z dnia 23 października 2013 r. Podstawę prawną roszczenia powoda stanowią więc przepisy art. 56 i następne ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (tj. Dz.U. z 2014 r., poz. 243 ze zm.).

Między stronami bezspornym było, że łączyła je przedmiotowa umowa. Pozwany nie kwestionował faktu powstania po jego stronie zadłużenia z tytułu należności za świadczone przez powoda usługi telekomunikacyjne. Było to, w ocenie powoda, podstawą do wypowiedzenia umowy, a w konsekwencji do obciążenia pozwanego karą umowną z tytułu rozwiązania umowy z winy pozwanego – abonenta przed końcem okresu jej obowiązywania. Pozwany zarzucał jednakże, że do powstania zaległości doszło na skutek doręczania przez powoda faktur za świadczone przez niego usługi na niewłaściwy adres pozwanego, bowiem pozwany następnego dnia po zawarciu umowy wskazał powodowi nowy adres do korespondencji, a nadto wskazał swój prawidłowy adres e-mail, na który również nie doręczono mu żadnej korespondencji dotyczącej zadłużenia. Wobec powyższego pozwany zarzucał, iż wypowiedzenie umowy i naliczenie kary umownej oraz odsetek za opóźnienia w płatnościach było bezpodstawne, a nadto że przedmiotowe wypowiedzenie nie zostało pozwanemu skutecznie doręczone.

Wobec powyższych zarzutów pozwanego wskazać w pierwszej kolejności należy, że pozwany nie wykazał w żaden wiarygodny sposób, że wskazał powodowi inny adres do doręczeń dokumentów księgowych niż adres wskazany w umowie, do czego był zobowiązany zgodnie z treścią § 8 pkt. 7 ww. „Regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych na rzecz abonentów T-M.”. Pozwany nie przedstawił żadnego dowodu potwierdzającego wskazywane przez niego okoliczności poinformowania powoda o nowym adresie korespondencyjnym w czasie wizyty w biurze obsługi klienta już następnego dnia po zawarciu umowy. Pozwany nie przedstawił w szczególności potwierdzenia dokonanej zmiany adresu, o którym mowa w ww. zapisie „Regulaminu (…)”, zaś zawnioskowana na powyższe okoliczności świadek B. N. nie posiadała bezpośredniej wiedzy w tym zakresie, gdyż nie była obecna przy dokonywaniu przez pozwanego rzekomej zmiany adresu i wiedzę na ten temat posiadała wyłącznie od pozwanego. Zaznaczyć przy tym należy, że zgodnie z art 6 k.c. to na pozwanym spoczywał ciężar wykazania powyższych okoliczności, gdyż to pozwany wywodził z nich skutki prawne. Pozwany jednakże obowiązkowi temu nie sprostał, zaś powód stanowczo zakwestionował fakt dokonania przez pozwanego zmiany adresu do korespondencji. W związku z tym powód był w pełni uprawniony do kierowania wszelkiej korespondencji dotyczącej umowy z dnia 23 października 2013 r. na adres pozwanego wskazany w treści umowy.

Niezasadny w ocenie Sądu był również zarzut pozwanego dotyczący braku wiedzy o powstałym zadłużeniu z tytułu należności za świadczone przez powoda usługi telekomunikacyjne, czy też braku wiedzy o wystawionych przez powoda fakturach za te usługi. Jak wynika z treści łączącej strony umowy oraz dokumentów stanowiących jej integralną część w postaci Warunków oferty promocyjnej „Oferta z telefonem na raty na 24 miesiące w T-M.” i ww. „Regulaminu (…)” pozwany w ramach usług świadczonych przez powoda korzystał również z usługi dodatkowej F@ (...) ( NA (...)), która wyłączała wystawianie przez powoda papierowej wersji faktur (pkt. 2.2. i 12.2. umowy i pkt 1.4.3. warunków oferty promocyjnej). Wystawiane przez powoda faktury były więc udostępniane pozwanemu w wersji elektronicznej, a zatem pozwany mógł zapoznać się z ich treścią za pośrednictwem odpowiedniej strony internetowej. Ponadto jak wynika z treści umowy pozwany nie składał powodowi dyspozycji (wniosku) w przedmiocie przesyłania faktur, czy informacji o zaległościach w ich regulowaniu na adres e-mail pozowanego lub na jego numeru telefonu za pomocą wiadomości sms. Dyspozycję taką pozwany złożył wyłącznie w zakresie dostarczania na adres e-mail proponowanych przez powoda zmian warunków umowy oraz informacji o zmianie nazwy, adresu lub siedziby powoda (pkt 14.2. umowy).

Nie można zgodzić się również z zarzutem pozwanego, iż podstawą dokonania zapłaty za świadczone przez powoda usługi telekomunikacyjne jest wystawienie i dostarczenie faktury. Zapisu takiego nie ma w łączącej strony umowie, ani w stanowiących jej integralną część dokumentach. Zgodnie natomiast z treścią § 12 pkt. 7 „Regulaminu (…)” w razie nieotrzymania faktury w terminie 14 dni od rozpoczęcia cyklu rozliczeniowego następującego po cyklu rozliczeniowym, którego faktura powinna dotyczyć, abonent powinien zawiadomić o tym niezwłocznie operatora, jednak nie później niż w terminie kolejnych 7 dni, przy czym powyższe stosuje się odpowiednio do przypadku, w którym treść faktury jest udostępniania abonentowi w inny zaakceptowany przez niego sposób. Niezrozumiałym jest wobec tego zachowanie pozwanego polegające na braku jakiejkolwiek reakcji, w tym na niezawiadomieniu powoda o niewystawieniu faktury. Zaznaczyć przy tym należy, że pozwany przynajmniej w początkowym okresie obowiązywania umowy miał możliwość zareagowania na ewentualny brak wystawienia faktur przez powoda skoro jak sam wskazał - na kilkumiesięczny kontrakt wypływał w styczniu 2014 r., zaś umowę zawarł trzy miesiące wcześniej, w październiku 2013 r. Wskazać również należy, że nawet jeśli pozwany nie posiadałby wiedzy o tym, jaką kwotę z tytułu świadczonych usług ma zapłacić powodowi za dany okres rozliczeniowy, gdyż nie miałby możliwości zapoznania się z treścią wystawionej przez powoda za ten okres faktury, to oczywistym i zgodnym z zasadami logiki jest, że powinien uiszczać na rzecz powoda przynajmniej należności wynikające wprost z treści zawartej umowy, tj. ratę za telefon (pkt 2.6. umowy) oraz stałą opłatę abonamentową (określoną w „Warunkach oferty promocyjnej (…)”.

Wobec powyższego uznać należało, że powód miał podstawy do wypowiedzenia umowy z winy pozwanego przed końcem okresu jej obowiązywania, gdyż pozwany nie regulował należności za świadczone przez powoda usługi (zwłaszcza że pozwany nie kwestionował, że usługi te były świadczone).

Powód nie wykazał jednak, że skutecznie wypowiedział umowę, z której wywodził swoje żądanie. Powód nie przedstawił bowiem dowodu doręczenia pozwanemu pisma z dnia 11 marca 2014 r. w przedmiocie wypowiedzenia umowy. Dojście zaś tego oświadczenia do adresata – pozwanego, było warunkiem koniecznym dla wystąpienia skutku wypowiedzenia umowy w postaci jej rozwiązania – zgodnie z pkt. 10.2. umowy z dnia 23 października 2013 r. Złożone przez powoda dwa zbiorowe potwierdzenia nadania listów poleconych (...) (k. 56-57) nie potwierdzają bowiem nawet faktu wysłania ww. pisma z dnia 11 marca 2014 r. do pozwanego. Zbiorowe potwierdzenie nadania znajdujące się na karcie 56 akt wskazuje wprawdzie na przesyłkę kierowaną do pozwanego, jednakże jest ono datowane na dzień 24 sierpnia 2015 r. (a więc kilkanaście miesięcy po sporządzeniu pisma w przedmiocie wypowiedzenia umowy) i z jego treści nie wynika w żaden sposób, aby wskazana w nim przesyłka dotyczyła pisma w przedmiocie wypowiedzenia umowy z dnia 11 marca 2014 r. Natomiast zbiorowe potwierdzenie nadania znajdujące się na karcie 57 akt jest wprawdzie datowane na dzień 12 marca 2014 r., jednakże nie widnieje w nim żadna przesyłka kierowana do pozwanego.

Skoro więc powód nie wykazał, że skutecznie wypowiedział pozwanemu umowę z dnia 23 października 2015 r., to brak jest podstaw do uznania, że umowa ta została rozwiązana z winy pozwanego przed końcem okresu jej obowiązywania, tj. przed dniem 23 października 2015 r. Mając zatem na uwadze treść pkt. 6.2. umowy, zgodnie z którym jednostronne rozwiązanie umowy przed upływem czasu oznaczonego, na który została ona zawarta, dokonane przez operatora z winy abonenta, oznaczać będzie naruszenie przez abonenta zobowiązania niepieniężnego do utrzymania aktywnej karty SIM przez ten czas i w takim przypadku abonent zapłaci operatorowi karę umowną, której maksymalna wartość wynosi 5000,00 zł i która nie przekroczy wartości przyznanej ulgi pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania – uznać należało, że powód nie miał podstaw do naliczenia pozwanemu kary umownej za rozwiązanie umowy z winy pozwanego przed końcem okresu jej obwiązania, gdyż umowa łącząca strony od dnia 23 października 2013 r. nie została skutecznie rozwiązana przez powoda przed końcem okresu, na jaki została zawarta. Roszczenie powoda w zakresie zapłaty kary umownej w kwocie 4 728,27 zł było więc niezasadne i podlegało oddaleniu.

Ponadto za niezasadne Sąd uznał żądanie przez powoda zapłaty kwot 112,16 zł i 447,05 zł z tytułu not odsetkowych o numerach (...) i (...), gdyż żądanie to nie zostało przez powoda wykazane tak co do zasady, jak i co do wysokości. Powód nie przedłożył bowiem przedmiotowych not odsetkowych ani żadnych dokumentów księgowych, z których wynikałby obowiązek zapłaty przez pozwanego ww kwot. Noty te nie zostały nawet wskazane w dołączonym do pisma z dnia 11 marca 2014 r. zestawieniu naliczonych kar umownych, nieopłaconych faktur VAT i not na dzień 11 marca 2014 r. (k. 55), zaś dokumentem stwierdzającym chociażby fakt wystawienia przedmiotowych not nie jest z pewnością niepodpisany wydruk komputerowy zatytułowany „Saldo niezapłaconych faktur i not księgowych klienta nr (...). (...) wraz z naliczonymi odsetkami na dzień 12 lutego 2015 r.” (k. 39), który wobec braku jakiegokolwiek podpisu osoby go sporządzającej nie może być w ogóle uznany za dokument. Ponadto z treści tego wydruku nie wynika, jakich zaległości (jakich faktur VAT) dotyczą wskazane w nim noty odsetkowe, ani od jakich kwot i za jakie okresy wyliczone zostały wskazane kwoty. Roszczenie powoda w zakresie zapłaty kwot 112,16 zł i 447,05 zł z tytułu not odsetkowych było więc również niezasadne i podlegało oddaleniu.

Uznając zatem żądanie powoda za niezasadne zarówno w części dotyczącej zapłaty kary umownej za rozwiązanie umowy z winy pozwanego przed końcem okresu jej obowiązywania, jak i w części dotyczącej zapłaty not odsetkowych, Sąd w pkt. I wyroku oddalił powództwo w całości na podstawie pkt. 6.2. umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) z dnia 23 października 2013 r. w zw. z art. 56 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (tj. Dz.U. z 2014 r., poz. 243 ze zm.) w zw. z art. 6 k.c. a contrario.

O kosztach procesu w pkt. II wyroku Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108. k.p.c. w zw. z § 6 pkt 4 w zw. z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 461 ze zm.) zasądził od powoda, jako strony przegrywającej postępowanie, na rzecz pozwanego kwotę 1.200,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.