Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny sekcja do spraw rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym, w składzie:

Przewodniczący:	SSR Justyna Supińska
Protokolant:	sekr. sąd. Magdalena Czapiewska

po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2016 roku w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w F.

przeciwko K. S. (1)

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w F. na rzecz pozwanej K. S. (1) kwotę 197 złotych ( sto dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 24 lutego 2015 roku powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w F. domagał się zasądzenia od pozwanej K. S. (1) kwoty 1 500 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także kosztów postępowania.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż na podstawie umowy z dnia 22 lipca 2014 roku pozwana K. S. (1) zleciła mu wykonanie montażu elewacji wentylowanej w postaci płyt włókno – cementowych o grubości 8 mm na powierzchni około 70 m ² na obiekcie położonym w G. przy ulicy (...). Zlecone prace zostały wykonane przez powoda i w całości przez pozwaną zapłacone. Po zakończeniu prac pozwana wezwała powoda do usunięcia usterek w wykonanych pracach, w związku z czym powód skierował na plac budowy swoich pracowników celem dokonania oceny istniejącego stanu rzeczy i usunięcia ewentualnych wad. Po dokonaniu oględzin okazało się, że wezwanie było bezpodstawne z uwagi na brak usterek, za które odpowiedzialność ponosiłby powód. Z uwagi więc na bezpodstawność wezwania powód obciążył pozwaną kosztami wynagrodzenia pracowników w kwocie 1 100 złotych, kosztami przejazdu w kwocie 300 złotych oraz kosztami rusztowań w kwocie 100 złotych wystawiając pozwanej K. S. (1) notę obciążeniową o numerze (...) na łączną kwotę 1 500 złotych.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 22 czerwca 2015 roku wydanym w sprawie o sygn. akt I 1 Nc 1400/15 referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

Pozwana K. S. (1), zaskarżając powyższe orzeczenie, wniosła od niego sprzeciw, w którym domagała się oddalenia powództwa w całości. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana wskazała, iż łącząca strony umowa jest w istocie umową o dzieło, nie zaś umową zlecenia, jak twierdził powód. Przedmiotem tej umowy było bowiem wykonanie montażu elewacji, a zatem osiągnięcie ściśle określonego rezultatu. Pozwana wskazała, iż w grudniu 2014 roku ujawniły się wady wykonanego przez powoda montażu płyt elewacyjnych, polegające na tym, że poszczególne płyty zaczęły odklejać się od podkonstrukcji i odpadać, o czym pozwana niezwłocznie poinformowała powodową spółkę oraz wezwała ją do usunięcia wad. Dopiero po otrzymaniu pisemnego wezwania ze wskazaniem ostatecznego terminu usunięcia usterek, stawili się pracownicy powoda i przystąpili do wykonania niezbędnych poprawek, a tym samym powód uznał swoją odpowiedzialność za powstałe wady. Pozwana K. S. (1) wskazała także, iż z informacji uzyskanych od dostawcy płyt, do którego zwróciła się o wskazanie przyczyn odklejania się płyt elewacyjnych, wynikało, że powód zastosował niewłaściwą technikę montażową w postaci braku ciągłości klejenia na pionowych profilach podkonstrukcji. Ponadto klej zastosowany przez powoda nie nadawał się do klejenia płyt do drewnianej podkonstrukcji, co potwierdził przedstawiciel firmy (...) (producenta kleju). Po wykonanej naprawie ujawniły się dalsze wady w postaci odklejania się kolejnych, innych niż uprzednio naprawiane, płyt, które to wady do chwili obecnej nie zostały usunięte przez powoda. Pozwana wskazała także, iż przed zawarciem umowy z dnia 22 lipca 2014 roku powód dokonując oględzin podkonstrukcji, do której miały być montowane płyty, nie zgłaszał jakichkolwiek zastrzeżeń ani co do sposobu jej wykonania przez pozwaną, ani też co do dostarczonych przez pozwaną materiałów.

Niezależnie od powyższego pozwana K. S. (1) zakwestionowała również wysokość żądanej przez powoda kwoty, gdyż poza notą obciążeniową, powód nie wykazał w jakikolwiek sposób, że poniósł koszty w wysokości żądanej pozwem.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 22 lipca 2014 roku pomiędzy (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w F. jako wykonawcą a K. S. (1) jako zamawiającym zawarta został umowa, której przedmiotem było wykonanie montażu elewacji wentylowanej w postaci płyt włókno – cementowych o grubości 8 mm (kolor biały) na powierzchni około 70 m ² budynku położonego w G. przy ulicy (...).

Zgodnie z treścią umowy po stronie zamawiającego było wykonanie podkonstrukcji, dostawa płyt oraz dostawa ocieplenia, taśm i kleju. Po stronie wykonawcy zaś – dostawa i montaż rusztowań, dokonanie pomiarów (zgodnie z planem usytuowania płyt), obróbka warsztatowa, montaż płyt i impregnacji (dostawa płynów po stronie zamawiającego).

niesporne, a nadto: umowa – k. 28 akt

Przed przystąpieniem do prac montażowych wykonawca (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w F. dokonał oględzin i oceny wykonanej przez stronę zamawiającą podkonstrukcji drewnianej, nie wnosząc do niej zastrzeżeń.

zeznania świadka K. S. (2) – protokół rozprawy z dnia 08 stycznia 2016 roku – k. 167-168 akt (zapis cyfrowy od 00:06:03 do 00:42:00)

Do montażu użyto płyt firmy (...), które dostarczył zamawiający oraz kleju S. Panel (...) ( (...) adhesive) zamówionego i dostarczonego przez wykonawcę (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w F..

zamówienie nr 112/14 – k. 86 akt, zeznania świadka K. S. (2) – protokół rozprawy z dnia 08 stycznia 2016 roku – k. 167-168 akt (zapis cyfrowy od 00:06:03 do 00:42:00)

Od dnia 05 kwietnia 2014 roku, w związku ze zmianą aprobaty technicznej, firma (...) produkująca kleje do mocowania płyt fasadowych, miała w swojej ofercie wyłącznie kleje przeznaczone do metalowych konstrukcji nośnych. Od kilku lat firma (...) nie produkowała również preparatu gruntującego dla podkonstrukcji drewnianych.

specyfikacja techniczna – k. 127-132 akt, zeznania świadka R. G. – protokół rozprawy z dnia 08 stycznia 2016 roku – k. 168-169 akt (zapis cyfrowy od 00:55:29 do 01:24:03), zeznania świadka K. G. – protokół rozprawy z dnia 08 stycznia 2016 roku (zapis cyfrowy od 00:42:00 do 00:55:29)

Podczas realizacji zamówienia, klej użyty do montażu płyt, nanoszony był na powierzchnię płyty punktowo (tzw. „plackami”).

zeznania świadka K. S. (2) – protokół rozprawy z dnia 08 stycznia 2016 roku – k. 167-168 akt (zapis cyfrowy od 00:06:03 do 00:42:00), zeznania świadka R. G. – protokół rozprawy z dnia 08 stycznia 2016 roku – k. 168-169 akt (zapis cyfrowy od 00:55:29 do 01:24:03), zeznania świadka K. G. – protokół rozprawy z dnia 08 stycznia 2016 roku (zapis cyfrowy od 00:42:00 do 00:55:29), dokumentacja fotograficzna – k. 74-82 akt, dokumentacja fotograficzna na płycie CD – k. 166 akt

Wskazane w umowie prace montażowe zostały wykonane, a zamawiający dokonał zapłaty umówionej ceny.

niesporne

W grudniu 2014 roku niektóre płyty zaczęły odklejać się od podkonstrukcji i odpadać, o czym K. S. (1) niezwłocznie poinformowała wykonawcę oraz wezwała go do dokonania niezbędnych napraw.

W dniu 23 grudnia 2014 roku K. S. (1) w korespondencji elektronicznej skierowanej do (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w F. wskazała, iż przedstawiciel dostawcy płyt firmy (...), jako przyczynę odklejania się płyt podał błąd montażowy, polegający na braku ciągłości klejenia na pionowych profilach podkonstrukcji („placki” nie są zgodne z instrukcją).

dokumentacja fotograficzna – k. 74-82 akt, korespondencja e-mail – k. 83 akt

Pismem z dnia 14 stycznia 2015 roku K. S. (1) zwróciła się do (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w F. z ponowną prośbą o usunięcie wskazanych wad, wyznaczając ostateczny termin ich usunięcia na dzień 21 stycznia 2015 roku.

niesporne, a nadto: pismo z dnia 14 stycznia 2015 roku – k. 29 akt

W dniu 20 stycznia 2015 roku podczas nieobecności i bez wiedzy K. S. (1), trzej pracownicy (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w F. stawili się na placu budowy, dokonując niezbędnych poprawek, polegających w szczególności na przyklejeniu płyt, które odpadły oraz podklejeniu płyt, które zaczęły się odklejać. Do wykonania wskazanych wyżej prac użyty został klej SIKA. Nadto, płyty zostały również przykręcone.

niesporne, a nadto: zeznania świadka K. S. (2) – protokół rozprawy z dnia 08 stycznia 2016 roku – k. 167-168 akt (zapis cyfrowy od 00:06:03 do 00:42:00), zeznania świadka R. S. – protokół rozprawy z dnia 15 marca 2016 roku – k. 198-199 akt (zapis cyfrowy od 00:03:42 do 00:15:13), dokumentacja fotograficzna z dnia 20 stycznia 2015 roku oraz film z dnia 20 stycznia 2015 roku – płyta CD – k. 42 akt

W dniu 20 stycznia 2015 r. w korespondencji elektronicznej skierowanej do zamawiającego, wykonawca (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w F. wskazał, iż w wyniku dokonanych oględzin w dniu 20 stycznia 2015 roku stwierdzono, iż podkonstrukcja nie jest przygotowana do klejenia tego typu płyt (z uwagi na grubość deski – 20 mm i mniej), a nadto pokryta jest ona farbą, która uniemożliwia trzymanie kleju. Jednocześnie wykonawca wskazał, iż odklejone płyty zostały ponownie przyklejone na klej SIKA, zaś klej S. nie był w ogóle używany w trakcie montażu płyt. Ponadto wykonawca wskazał, iż przyczyną złego wykonania nie był sposób nałożenia kleju, a zastosowana metoda klejenia „na placki” jest metodą skuteczną. Nadto, wykonawca poinformował także K. S. (1), iż wykonane poprawki są jedynie naprawą tego, co zostało uszkodzone przez złą konstrukcję i pokrycie deski farbą, a koszty nieuzasadnionego wezwania do usunięcia wad będą obciążać zamawiającego.

niesporne, a nadto: korespondencja e-mail – k. 32 akt

W dniu 03 listopada 2014 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w F. wystawił notę obciążeniową o numerze (...), w której obciążył K. S. (1) obowiązkiem zapłaty kwoty 1 500 złotych obejmującej koszty nieuzasadnionego wezwania do usunięcia wad, na którą to kwotę składają się: 300 złotych z tytułu transportu, 100 złotych z tytułu kosztów rusztowania oraz 1 100 złotych z tytułu wynagrodzenia pracowników.

niesporne, a nadto: nota obciążeniowa – k. 26 akt

Pismem z dnia 28 stycznia 2015 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w F. wezwał K. S. (1) do zapłaty wskazanej wyżej kwoty tytułem „zapłaty należności wynikającej z bezprzedmiotowego dojazdu pracowników (...) sp. z o.o. w związku z bezpodstawnym zgłoszeniem reklamacyjnym”.

niesporne, a nadto: wezwanie do zapłaty – k. 27 akt

Pismem z dnia 19 maja 2015 roku K. S. (1) skierowała do (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w F. wezwanie do usunięcia wad w postaci odklejania się kolejnych płyt – innych niż uprzednio naprawiane, a będących przedmiotem umowy z dnia 22 lipca 2014 roku

niesporne, a nadto: wezwanie do usunięcia wad – k. 73 akt

Sąd zważył, co następuje:

Ustaleń w zakresie powyższego stanu faktycznego Sąd dokonał na podstawie dowodów z dokumentów złożonych przez strony w toku postępowania, a nadto na podstawie dowodu z zeznań świadków: K. S. (2), R. G., K. G. i R. S..

Dowody w postaci przedłożonych dokumentów uznane zostały przez Sąd za wiarygodne w całości, albowiem nie budziły one zastrzeżeń co do autentyczności i prawdziwości twierdzeń w nich zawartych, jak również nie były kwestionowane przez strony. Odnosząc się natomiast do zeznań świadków i oceniając w pierwszej kolejności zeznania świadka K. S. (2), Sąd uznał, iż świadek ten zeznawał w sposób spójny i znajdujący odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym, w związku z czym Sąd oparł się na jego zeznaniach przede wszystkim w zakresie, w jakim świadek ten potwierdził okoliczności związane z przystąpieniem przez powoda do prac montażowych, przebiegiem tych prac, ujawnionymi wadami dzieła oraz dokonanymi przez pracowników powoda poprawkami.

Sąd oparł się także na zeznaniach świadka K. G. głównie w zakresie wytycznych udzielanych przez producenta przedmiotowych płyt – firmę (...) co do montażu płyt i doboru właściwej podkonstrukcji, a nadto w zakresie, w jakim zeznania te odnosiły się do konieczności oczyszczenia płyt przed montażem oraz konieczności doboru odpowiedniego kleju przez wykonawcę.

Odnosząc się natomiast do zeznań świadka R. G., Sąd uznał, iż zeznania te są spójne i logiczne, dając im w całości wiarę. Sąd opierając się na tych zeznaniach przyjął przede wszystkim, iż klej firmy (...), który został użyty do montażu przedmiotowych płyt, w związku ze zmianą specyfikacji, jaka miała miejsce w kwietniu 2014 roku (a zatem przed zawarciem przez strony umowy), był w istocie klejem przeznaczonym wyłącznie do montażu płyt na podkonstrukcjach metalowych, nie powinien on być zaś stosowany do podkonstrukcji drewnianych. Ponadto Sąd przyjął, iż dla prawidłowego montażu płyty istotny był również rekomendowany sposób nakładania kleju, tj. „równą ścieżką” na całej powierzchni płyty (punktami, które po dociśnięciu miałyby tworzyć równą ścieżkę), nie zaś „plackami”, jak również i to, że płyta – przed jej zamontowaniem – powinna być odpowiednio przygotowana, tj. jej powierzchnia winna być zmatowiona papierem ściernym, odtłuszczona preparatem (...) i zagruntowana preparatem (...) Primer (których jak wskazał świadek firma od dawna nie miała w swojej ofercie).

Odnosząc się do zeznań świadka R. S., Sąd uznał, iż zeznania te są spójne, wobec czego Sąd oparł się na nich w zakresie, w jakim odnosiły się do wykonania przez pracowników powoda prac poprawkowych – ich zakresu oraz rodzaju użytego kleju – SIKA, mając również na uwadze wskazywaną przez świadka jako przyczynę odklejania się płyt – nieprawidłowe zagruntowanie podkonstrukcji, na której płyty były montowane.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie był w przeważającej części niesporny. Spór między stronami dotyczył przede wszystkim tego, czy wykonane przez powoda (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w F. prace poprawkowe wiązały się z odpowiedzialnością powoda z tytułu rękojmi za wady wykonanego dzieła, a co za tym idzie – ustalenia, czy obciążenie pozwanej kosztami wykonania tych poprawek było zasadne.

W ocenie Sądu powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż Sąd, dokonując oceny charakteru umowy zawartej między stronami, nie miał wątpliwości co do tego, iż umowa ta była w istocie umową o dzieło.

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego o rodzaju zawartej umowy decyduje nie tylko i nie tyle jej nazwa, ile cel i zgodny zamiar stron (tak m. in. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 26 marca 2008 roku, sygn. akt I UK 282/07, LEX nr 411051).

W niniejszej sprawie, ponad wszelką wątpliwość, celem i zgodnym zamiarem stron było osiągnięcie określonego rezultatu tj. rezultatu przejawiającego się w postaci wykonania elewacji budynku należącego do pozwanej K. S. (1) przy użyciu płyt firmy (...).

Należy wskazać, iż umowa o dzieło znajduje swoje normatywne podstawy w treści przepisu art. 627 k.c., zgodnie z którym przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Powyższa umowa zaliczana jest do tzw. umów rezultatu, w wypadku których niezbędne jest, aby starania przyjmującego zamówienie doprowadziły w przyszłości do konkretnego, indywidualnie oznaczonego rezultatu jako koniecznego do osiągnięcia. Zgodnie ze stanowiskiem przyjętym w doktrynie, przyszły rezultat stanowiący przedmiot umowy o dzieło musi być z góry przewidziany i określony, przy użyciu w szczególności obiektywnych jednostek metrycznych, przez zestawienie z istniejącym wzorem, z wykorzystaniem planów, rysunków czy też przez opis (zob. A. Brzozowski (w:) System prawa prywatnego, t. 7, 2004, s. 328; K. Zagrobelny (w:) E. Gniewek, Komentarz, 2006, s. 1039). Dzieło natomiast powinno być oznaczone jako wykonane na zamówienie, a zatem odpowiadające osobistym potrzebom, upodobaniom, czy wymaganiom zamawiającego. Nie ulega wątpliwości, iż zasadniczym obowiązkiem przyjmującego zamówienie jest wykonanie dzieła, zaś przyjmujący zamówienie odpowiada za jego jakość. Metodologia wykonania dzieła należy do uznania przyjmującego zamówienie, dzieło powinno jednakże posiadać cechy określone w umowie lub wynikające z charakteru danego dzieła. Podkreślić należy, iż z samej istoty umowy o dzieło wynika, iż przyjmujący zamówienie odpowiada za nieosiągnięcie określonego rezultatu. Zgodnie z poglądami przyjętymi w doktrynie i orzecznictwie, uznać należy, że podstawą decyzji przyjmującego zamówienie o przyjęciu tej surowej odpowiedzialności jest zasadniczo przekonanie stron, że w określonych warunkach, ze względu na doświadczenie, praktykę i stan wiedzy, istnieje uzasadnione prawdopodobieństwo, a nawet pewna doza pewności, że osoba posiadająca stosowne środki i kwalifikacje jest w stanie osiągnąć zamierzony rezultat. W związku z tym w umowie o dzieło nie powinny wystąpić jakiekolwiek elementy losowości czy niepewności.

Skoro więc zawarta między stronami umowa stanowi umowę o dzieło, Sąd uznał, iż w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie również przepis art. 634 k.c.

Jak wynika z treści tego przepisu, jeżeli materiał dostarczony przez zamawiającego nie nadaje się do prawidłowego wykonania dzieła albo jeżeli zajdą inne okoliczności, które mogą przeszkodzić prawidłowemu wykonaniu, przyjmujący zamówienie powinien niezwłocznie zawiadomić o tym zamawiającego.

Przepis art. 634 k.c. jest wyrazem przyjęcia przez ustawodawcę słusznego założenia, że wykonawca (przyjmujący zamówienie) posiada odpowiednią wiedzę i profesjonalne (fachowe) przygotowanie, a zatem to on powinien dokonywać oceny, czy materiał dostarczony przez zamawiającego nadaje się do prawidłowego wykonania dzieła (tak m.in. A. Brzozowski (w:) K. Pietrzykowski, Komentarz, t. II, 2011, s. 422; zob. też uwagi do art. 633). Zamawiający bowiem, w związku z tym, że decyduje się na zamówienie dzieła, z reguły nie posiada wiedzy i przygotowania fachowego.

Aktualne pozostaje również co do istoty stanowisko Sądu Najwyższego zawarte w wyroku z dnia 20 maja 1986 roku (sygn. akt III CRN 82/86, OSNC 1987, nr 8, poz. 125), zgodnie z którym przyjmujący zamówienie, będący zakładem wyspecjalizowanym, ma obowiązek ustalenia w momencie zawierania umowy o dzieło, czy powierzana mu rzecz nie wykazuje właściwości wyłączających prawidłowo wykonanie usługi. Powinien on wykazywać się znawstwem w zakresie materiałów, ich właściwości, tak aby nie dopuścić do zniekształcenia rzeczy, jej fizycznego uszkodzenia czy zniszczenia.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, należy wskazać, iż obowiązkiem powoda, który – w związku z zawodowym wykonywaniem działalności objętej przedmiotem zawartej między stronami umowy – posiadał odpowiednią wiedzę i fachowe przygotowanie, było przede wszystkim dokonanie oceny, czy materiały dostarczone przez pozwaną K. S. (1), w tym także podkonstrukcja, na której miały być montowane płyty, nadawały się do tego, aby umowa mogła zostać prawidłowo przez niego wykonana. Innymi słowy, powód, jako profesjonalista powinien zbadać w momencie zawierania umowy, czy rzecz nie wykazuje właściwości wyłączających prawidłowe wykonanie usługi.

Całokształt materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, w ocenie Sądu, pozwala na ustalenie i przyjęcie, iż powód przed przystąpieniem do wykonania umówionego dzieła, nie zgłaszał żadnych wątpliwości co do wykonanej podkonstrukcji, na której nastąpić miał montaż płyt, w szczególności powód nie kwestionował materiału, z którego ta podkonstrukcja została wykonana, rozmiaru czy grubości desek podkonstrukcji, jak również tego, iż deski były pokryte farbą, która uniemożliwiałaby prawidłowy montaż płyt. Sąd nie dopatrzył się również, aby powód zgłaszał jakiekolwiek zastrzeżenia co do rodzaju, czy właściwości dostarczonych mu przez pozwaną płyt.

Powód jako podmiot oferujący określoną usługę i podejmujący się w celach zarobkowych wykonania umówionego dzieła, niewątpliwie miał obowiązek wykazania się przy jego realizacji odpowiednim poziomem profesjonalizmu, a więc powinien wykonać powierzone mu zadanie z uwzględnieniem obowiązujących norm, zasad sztuki budowlanej, wiedzy technicznej, zaleceń producentów; jednocześnie nie może on usprawiedliwiać wad wykonawstwa i nie osiągnięcia zamierzonego efektu twierdząc, że swoje czynności wykonywał zgodnie z życzeniami, czy dyspozycjami klienta (zamawiającego). To bowiem jego rzeczą (wykonawcy) jest zwracać uwagę i ostrzegać zamawiającego, że określony materiał, czy sposób realizacji prac nie gwarantuje zamierzonego efektu.

Tym samym, skoro powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w F. nie zawiadomił w momencie zawierania umowy pozwanej K. S. (1) o jakichkolwiek wątpliwościach w zakresie podkonstrukcji, na której miały zostać zamontowane przez powoda płyty elewacyjne i przystąpił do wykonania umówionego dzieła, należało przyjąć, iż brak takiego zawiadomienia w konsekwencji prowadził będzie do powstania po stronie powoda odpowiedzialności z tytułu rękojmi za wady fizyczne dzieła i niemożności zwolnienia się od tej odpowiedzialności (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 października 2005 roku, sygn. akt II CK 134/05, Lex nr 159694).

Zgodnie bowiem z przyjętym stanowiskiem doktryny, niewykonanie przez przyjmującego zamówienie obowiązku wynikającego z art. 634 k.c. oraz użycie niewłaściwego materiału do wykonania dzieła, może prowadzić do powstania jego odpowiedzialności z tytułu rękojmi za wady fizyczne dzieła, jak też odpowiedzialności odszkodowawczej na zasadach ogólnych za niewłaściwe zużycie powierzonego materiału (tak: K. Kołakowski (w:) G. Bieniek, Komentarz, t. II, 2006, s. 182; A. Brzozowski (w:) System prawa prywatnego, t. 7, 2004, s. 338 oraz uwagi do art. 636 ¹, 637 i 638 k.c.).

Mając na względzie powyższe Sąd przyjął, iż powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w F. ponosi odpowiedzialność z tytułu rękojmi za wady fizyczne wykonanego dzieła, bowiem ponad wszelką wątpliwość zaniechał on ciążącemu na nim obowiązkowi, o którym mowa powyżej, a związanemu z zachowaniem aktów staranności, dyktowanych doświadczeniem zawodowym i praktycznymi kwalifikacjami, co w konsekwencji powoduje, iż nie może się on zwolnić od odpowiedzialności za wady dzieła (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 października 2005 roku, sygn. akt II CK 134/05, Lex nr 159694). Jednocześnie, w ocenie Sądu, powód nie wykazał przy tym w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, ażeby wada dzieła powstała z przyczyny tkwiącej w materiale dostarczonym przez zamawiającego.

Okoliczność istnienia wad przedmiotowego dzieła w postaci odpadania zamontowanych płyt została potwierdzona przez powoda; nadto z materiału zgromadzonego w niniejszej sprawie wynika również, iż użyte do montażu płyty winny zostać odpowiednio przygotowane przed przystąpieniem do ich klejenia, tj. ich powierzchnia winna zostać zmatowiona papierem ściernym, odtłuszczona, a następnie odpowiednio zagruntowana, jednakże powód nie wykazał, iż zostało to przez niego wykonane.

Powyższe tj. brak zawiadomienia pozwanej przez powoda o wątpliwościach odnośnie podkonstrukcji, ale również i okoliczności związane z użyciem przez powoda niewłaściwego kleju, czy niezgodna z zaleceniem producenta metoda jego nanoszenia, pozwala więc na przyjęcie, iż dzieło zostało wykonane wadliwie, zaś powód dokonując usunięcia wskazanych powyżej wad umówionego dzieła zobowiązany był do ich usunięcia w ramach rękojmi za wady fizyczne rzeczy, zgodnie z ciążącą na nim z tego tytułu odpowiedzialnością. Tym samym więc w ocenie Sądu nie było podstaw do tego, ażeby kosztami powstałymi z powyższego tytułu, obciążać pozwaną K. S. (1).

W tym miejscu podkreślić nadto należy, iż powoływanie się przez powoda na fakt wadliwości wykonanej podkonstrukcji już po zakończeniu prac montażowych i dopiero w momencie ujawnienia się wad, w żadnym razie nie może prowadzić do wyłączenia odpowiedzialności powoda i obciążenia kosztami reklamacji pozwanej.

Sąd oddalając wniosek o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu budownictwa uznał, iż w świetle przeprowadzonego dotychczas postępowania dowodowego, dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy nie była wymagana wiedza fachowa, zaś przeprowadzenie tego dowodu przyczyniłoby się do znacznego przedłużenia postępowania.

Mając powyższe rozważania na względzie, Sąd na podstawie art. 634 k.c. w zw. z art. 638 § 1 k.c. orzekł jak w punkcie I wyroku.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął na mocy art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 2 i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity: Dz.U. z 2013 roku, poz. 461 ze zmianami) zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Z uwagi na to, że powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w F. przegrał niniejsze postępowanie w całości, obowiązany jest zwrócić pozwanej K. S. (1) poniesione przez nią koszty postępowania w łącznej kwocie 197 złotych, na która składają się: 180 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego i 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Zarządzenie do uzasadnienia w sprawie o sygn. akt I 1 C 1663/15

1.  odnotować w kontrolce uzasadnień,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda,

3.  akta przedłożyć z wpływem lub za 30 dni.

SSR Justyna Supińska

G., dnia 25 kwietnia 2016 roku