Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 czerwca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni

Wydział I Cywilny – Sekcja d.s. rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Marzanna Stefaniuk-Muczyńska

Protokolant: Izabela Pisarska

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2019 r. w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa: J. R.

przeciwko: (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda J. R. kwotę 17.139 zł 67 gr (siedemnaście tysięcy sto trzydzieści dziewięć złotych 67/100) wraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie w wysokości odsetek ustawowych od dnia 23 października 2016 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.536 zł 75 gr (cztery tysiące pięćset trzydzieści sześć złotych 75/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Marzanna Stefaniuk-Muczyńska

Sygn. akt I 1 C 919/18

UZASADNIENIE

Powód J. R. wystąpił z żądaniem zasądzenia od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 17.139,67 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 23 października 2016 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, iż strony łączyła umowa ubezpieczenia komunikacyjnego autocasco (AC) oraz wyjaśnił, że żądanie pozwu obejmuje roszczenie o zapłatę niewypłaconej przez powoda części odszkodowania z tytułu poniesionej szkody pojazdu marki B. (...) o nr rej. (...) w dniu 22 września 2016 r. z ubezpieczenia AC w wysokości 17.139,67. Żądana kwota stanowiła różnicę pomiędzy wysokością poniesionej przez powoda szkody, a kwotą odszkodowania, tj. kwotą 23.711,57 zł, a kwotą odszkodowania wypłaconego przez powoda, tj. kwotą wynoszącą 6.571,90 zł.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa podnosząc, iż powód nie załączył wymaganych dokumentów (faktur) na podstawie których byłby uprawniony do otrzymania odszkodowania w wyższej kwocie w wariancie serwisowym, zgodnej z wyceną części oryginalnych. Powód zarzucił też, że nie przekładając faktur potwierdzających fakt dokonania i wysokość kosztów naprawy – pozwany dokonał wyboru likwidacji szkody według wariantu kosztorysowego, a więc według niższych cen części zamiennych i nieoryginalnych, jak też z uwzględnieniem amortyzacji.

Pozwany podniósł również, że w jego ocenie brak jest korelacji między uszkodzeniami poszycia zderzaka, a jego wzmocnieniem, gdyż strefy uszkodzeń tych elementów dzieli co najmniej 30 cm. Podobnie, za niezwiązane ze szkodą pozwany uznał uszkodzenie koła kierownicy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód J. R. posiadał zawartą z pozwanym (...) S.A. w W. umowę ubezpieczenia pojazdu mechanicznego, w tym dobrowolnego ubezpieczenia autocasco posiadaczy pojazdów mechanicznych samochodu marki B. (...) o nr rejestracyjnym (...) na okres od dnia 13 października 2015 r. do dnia 12 października 2016 r. w wariancie serwisowym. Powód opłacił należną składkę ubezpieczeniową w wysokości 4.562 zł.

dowód: odpis polisy (...) – k. 40 – 41

W okresie ubezpieczeniowym w dniu 22 września 2016 r. miała miejsce szkoda w pojeździe marki B. (...) o nr rejestracyjnym nr (...) – wjeżdżając na autostradę powodó wpadł w poślizg i lewym przodem jego pojazdu uderzył w barierę chłonną uszkadzając chłodnicę płynu, koło przednie lewe, pokrywę przednią, reflektor lewy, zderzak przedni i błotnik przedni lewy.

okoliczność bezsporna

Powód dokonał ustalenia wysokości poniesionej przez siebie szkody w oparciu o kalkulację kosztów naprawy nr (...) wykonaną na jego zlecenie przez (...) Biuro Rzeczoznawstwa Motoryzacyjnego z siedzibą w G. w dniu 13 marca 2017 r. Według tej kalkulacji koszt naprawy jego auta odpowiadał kwocie 23.711,57 zł.

Pozwany również ustalił natomiast rozmiar szkody poniesionej przez powoda i w konsekwencji wysokość należnego pozwanemu odszkodowania określił na kwotę 6.571,90 zł, zgodnie z warunkami wariantu kosztorysowego i sporządzoną w dniu 12 października 2016 r. kalkulacją naprawy nr (...). Taki sposób ustalenia wysokości odszkodowania należnego powodowi pozwany przyjął wobec nieprzestawienia przez powoda faktur zakupu wymienionych w pojeździe części,

dowód: kalkulacja naprawy (...) k. 33 – 39, decyzja towarzystwa z dn. 23.12.2016 r. – k. 133, kalkulacja naprawy pozwanego – k. 137 - 144

Technicznie i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy uszkodzonego pojazdu wskutek uszkodzeń powstałych w wyniku zdarzenia z dnia 22 września 2016 r. wariancie A, tj. przy uwzględnieniu użytych nowych materiałów i części zamiennych oryginalnych serwisowych z zastosowaniem norm czasowych i cen w systemach A. i E. oraz według średniej stawki za roboczogodzinę stosowanej przez warsztaty naprawcze marki pojazdu działające na terenie zamieszkania powoda wyniosły odpowiednio 24.755,44 zł brutto przy stawkach 170/170 zł/rbh oraz 25.551,25 zł brutto pry stawkach 190/210 zł/rbh.

Natomiast we wyceny w tzw. wariancie kosztorysowym, tj. wg norm czasowych i cen w systemach A. i E., jednak z zastosowaniem cen nowych materiałów i części zamiennych dostępnych w ofercie dostawców niezależnych od producenta, co do których producent zaświadczał, że zostały wyprodukowane zgodnie ze specyfikacjami i standardami produkcyjnymi ustalonymi przez producenta pojazdu, jak też z pomniejszeniem ceny materiałów lakierniczych zawartych w w.w. systemach o 33% oraz stawki roboczogodziny za prace blacharskie i mechaniczne w wysokości 74 zł brutto – koszt naprawy auta przy zastosowaniu najtańszy zamienników wynosił (...),25 25 gr brutto, natomiast przy użyciu ceny zamienników najdroższych 10.820,05 zł.

Tak ustalone wartości obejmowały także koszt wymiany na nową zakwalifikowanej przez pozwanego jedynie do naprawy felgi prawej przedniej. Z uwagi na posiadanie przez uszkodzoną felgę w dwóch miejscach ubytków nie tylko powłoki lakierowej, ale również metalu konieczna była bowiem jej wymiana. Kalkulacja kosztów naprawy przedmiotowego auta została także uzupełniona o 16 układ spryskiwaczy reflektorów.

dowód: opinia biegłego w zakresie naprawy i eksploatacji pojazdów silnikowych oraz ich wyceny, bezpieczeństwa ruchu drogowego i rekonstrukcji wypadków – k. 197 – 242

Do zawartej umowy miały zastosowanie ogólne warunku ubezpieczeń komunikacyjnych ustalone uchwałą Zarządu (...) S.A. nr 65/15 z dnia 12 maja 2015 . (zwanej dalej OWU).

Zgodnie z § 11 ust. 3 Z.. nr 2 OWU: „Ustalenie odszkodowania następuje zgodnie z wybranym wariantem ubezpieczenia, tj.: 1) w wariancie SERWIS – na podstawie faktur za naprawę pojazdu, wystawionych przez zakład naprawczy zgodnie ze zweryfikowany przez (...) S.A. kosztorysem naprawy (…);

§ 11 ust. 4 Z.. nr 2 OWU stanowił, iż: „Wysokość odszkodowania w wariancie SERWIS jest ustalana na podstawie:

1) norm czasowych operacji technologicznych określonych przez określonych przez producenta pojazdu, zawartych w systemach kalkulacyjnych E. lub A.;

2) stawek za robociznę stosowanych przez zakłady naprawcze danej marki pojazdu znajdujące się na obszarze działania jednostki organizacyjnej (...) S.A., na którym jest zlokalizowany zakład dokonujący naprawy, nie wyższych od stawek stosowanych przez oficjalnych przedstawicieli producenta lub importera pojazdu w naprawach powypadkowych;

3) cen nowych materiałów i części zamiennych oryginalnych serwisowych, sygnowanych logo producenta danej marki pojazdu oraz zalecanych przez producenta i oficjalnych importerów do stosowania przez ich sieci serwisowe i punkty sprzedaży, nie wyższych jednak niż wysokość cen podanych w aktualnych polskich wydaniach systemu kalkulacyjnego E. i A.;

Wg § 11 ust. 9 Z.. nr 2 OWU: „Jeżeli, pomimo zawarcia umowy w wariancie SERWIS, naprawa pojazdu nie zostanie udokumentowana fakturami (...) S.A. ustala odszkodowanie biorąc za podstawę sposób ustalenia odszkodowania w wariancie KOSZTORYS, z zastrzeżeniem, że w razie braku materiałów lub części, o których mowa w ust. 5 pkt 3), do wyceny przyjmuje się ceny materiałów i części zamiennych oryginalnych serwisowych bez ich pomniejszania o współczynnik amortyzacji”;

dowód: Ogólne Warunki Umowy – k. 42 - 100

Wraz ze zgłoszeniem szkody, jak też w toku postępowania likwidacyjnego pod nie przedstawił pozwanemu ubezpieczycielowi faktur dokumentujących fakt naprawy uszkodzonego pojazdu.

okoliczność bezsporna

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dokumentów prywatnych, których autentyczność i treści w przeciwieństwie do ustalenia skutków z niej wynikających nie była kwestionowana przez stronę procesu. Z uwagi jednakże na spór status stron w zakresie prawdziwości wskazanych tam informacji koniecznym w sprawie było przeprowadzone przez sąd dowód z opinii biegłego rzeczoznawcy w zakresie naprawy i eksploatacji pojazdów silnikowych oraz ich wyceny. Opinia sporządzona przez tego rzeczoznawcę została wykonana wg dwóch wersji mających na celu ustalenie wysokości należnego powodowi odszkodowania, tj. wg pierwszej wersji odpowiadającej stanowisku powoda, tj. według norm określonych w OWU umowy ubezpieczenia (...) Casco w wariancie SERWIS; drugiej zaś - odpowiadającej stanowisku pozwanego, a więc wg norm określonych w tym OWU w wariancie KOSZTORYS. Oceniając sporządzoną przez biegłego opinię jako rzetelną, spójną i logiczną oraz gruntownie uzasadnioną Sąd miał na uwadze, iż była ona pozbawiona sprzeczności w świetle wskazań wiedzy, doświadczenia życiowego i pozostałej, zasługującej na wiarę części materiału dowodowego. Sposób motywowania stanowiska zawartego w opinii, a także zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej w pełni uzasadniały zatem, zdaniem Sądu przyjęcie powyższej opinii za miarodajne źródło ustaleń w niniejszej sprawie. Po sporządzeniu opinii i doręczeniu jej pełnomocnikom stron strony nie złożyły do niej żadnych zastrzeżeń co do prawidłowość poczynionych przez biegłego wyliczeń i ustalonego przez niego zakresu szkody; jednak pozwany wnosił o wydanie w sprawie rozstrzygnięcia z uwzględnieniem sporządzonej przez biegłego kalkulacji odpowiadającej kwocie 7.336,25 zł; powód zaś wskazywał, iż zgadza się z wyliczeniem biegłego zgodnie z którym koszt naprawy przedmiotowego pojazdu wynosi 25.551,25 zł, podnosząc jednocześnie, że wyliczenie przedstawione w wariancie drugim, tj. opiewające na kwotę 7.3336,25 zł i 10.820,05 zł, z przyczyn wskazanych w uzasadnieniu pozwu, pozostaje sprzeczne ze stanem prawnym i faktycznym sprawy.

W świetle tak ustalonego w sprawie stanu faktycznego sprawy, w ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w pełnym zakresie. Sąd w tym zakresie podzielił w pełni stanowisko strony powodowej oraz uznał, że zarzuty pozwanego nie zasługują na uwzględnienie i są chybione.

Rozstrzygając w powyższy sposób, Sąd miał na uwadze, iż podstawę materialnoprawną roszczenia powoda stanowiły przepisy art. 805 i następne k.c. oraz postanowienia umowy ubezpieczenia (...) Casco, która łączyła strony. Art. 805 § 1 k.c. stanowi zaś, że przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Zgodnie z dyspozycją art. 805 § 2 pkt 1 k.c. świadczenie ubezpieczyciela przy ubezpieczeniu majątkowym polega w szczególności na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstała wskutek przewidzianego w umowie wypadku. Szkodą jest wszelki uszczerbek majątkowy doznany bez prawnego uzasadnienia, wyrażający się w różnicy pomiędzy stanem majątku poszkodowanego, jaki istniał i mógłby w normalnej kolei rzeczy istnieć, a stanem, jaki powstał wskutek zdarzenia wywołującego zmianę (tak: Sąd Najwyższy w uchwałach z dnia 15 listopada 2001 r. w sprawie III CZP 68/01, Lex oraz z dnia 12 lipca 1968 r. w sprawie III CZP 28/68, Lex). Podstawą roszczenia jest zatem łącząca strony umowa ubezpieczenia autocasco. Przesłanką ubezpieczenia jest zdarzenie ubezpieczeniowe, które w niniejszej sprawie miało miejsce w dniu 22 września 2016 r. z udziałem pojazdu marki B. (...) o nr rej. (...), objętym ubezpieczeniem autocasco. Zaistniała więc okoliczności faktyczna, która rodziła po stronie pozwanego towarzystwa obowiązek naprawienia szkody. Należne powodowi odszkodowanie miało charakter gwarancyjny. Obowiązkiem pozwanego było zatem przywrócenie pojazdu do stanu poprzedzającego zdarzenie ubezpieczeniowe, tj. pokrycie koszty jego naprawy, pozwalającej na likwidację szkody i wypłacenie należnego powodowi odszkodowanie. Powyższe okoliczności pozostawały między stronami procesu niesporne. Okolicznością sporną było natomiast ustalenie wysokości należnego powodowi odszkodowania, w szczególności poprzez dokonanie ponoszonej przez pozwanego konieczności dostarczenia pozwanemu rachunków lub faktur VAT potwierdzających fakt zakupu części zamiennych oraz dokumentujących dokonanie naprawy w celu skorzystania z wariantu serwisowego likwidacji szkody. Spornym było więc uzależnienie zakresu obowiązku odszkodowawczego strony pozwanej od rzeczywistego wykonania przez powoda naprawy oraz przedstawienia rachunków lub faktur VAT za wykonane czynności, co miało umożliwić pozwanemu weryfikację wysokości odszkodowania.

W rozpoznawanej sprawie warunki, w których poszkodowanemu powodowi przysługiwało od pozwanego odszkodowanie, określone zostały w zawartej przez strony umowie ubezpieczenia autocasco, której częścią były ogólne warunki ubezpieczeń komunikacyjnych (OWU) ustalone przez zarząd pozwanego towarzystwa. Z przedłożonej przez powoda polisy ubezpieczeniowej (k. 40 – 41) wynikało, że jego pojazd został ubezpieczony w wariancie serwisowym, wobec czego dokonując zasadności dochodzonych roszczeń Sąd ocenił postanowienia § § 11 ust. 3 Z.. nr 2, § 11 ust. 4 Z.. nr 2, § 11 ust. 9 Z.. nr 2 OWU w świetle art. 805 § 4 k.c., zgodnie z którym jeżeli ubezpieczającym jest osoba fizyczna zawierająca umowę związaną bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową, stosuje się odpowiednio przepisy art. 3851 – 3853 k.c., dotyczące tzw. klauzul abuzywnych.

W świetle powyższych zapisów (...) zakres obowiązku ubezpieczeniowego był uzależniony od tego, czy ubezpieczony przedłoży rachunku lub faktury VAT, czy też nie. W przypadku udokumentowania kosztów naprawy za pomocą rachunków lub faktury VAT zakres obowiązku odszkodowawczego był regulowany zgodnie z warunkami wykupionego przez pozwanego wariantu serwisowego. W przeciwnym wypadku, w braku ww. dokumentacji powodowi przysługiwała ochrona ubezpieczeniowa odpowiadająca wariantowi kosztorysowemu pomimo uiszczenia przez powoda podwyższonej składki ubezpieczeniowej i wykupienia droższego wariantu serwisowego.

Wyżej wymienione postanowienia OWU podlegały ocenie przez pryzmat art. 385 ¹ k.c., zgodnie z którym postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nie uzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne), za wyjątkiem postanowień określających główne świadczenia stron w tym cenę i wynagrodzenie, o ile zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. W ocenie Sądu postanowienia umowne jakkolwiek określają główne świadczenia stron, to w zakresie w jakim odnoszą się do sposobu wypłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela nie są jednoznaczne, co daje podstawę do oceny kwestionowanego przez pozwanego przepisu pod kątem abuzywności. Przepisy te, będące częścią wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi, nie były uzgodnione indywidualnie z pozwanym i w rzeczywistości pozwany nie miał wpływu na ich treść. Nadto będące przedmiotem oceny Sądy warunki umowy ubezpieczenia, którą zawarły strony, były sprzeczne z dobrymi obyczajami. Zastrzeżenie umowne zawarte w OWU w zakresie uzależniającym wypłacenie odszkodowania od dokonania naprawy i przedstawienia rachunków lub faktur VAT, dotyczących robocizny, części zamiennych, materiałów lakierniczych i normaliów, stanowią niedozwolone postanowienie umowne w rozumieniu art. 385 ¹ k.c. Ww. postanowienie wprowadzało bowiem nierównomierny rozkład praw i obowiązków stron umowy, co świadczyło o tym, że pozostawało ono sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszało interesy konsumenta, przez co nie spełniało swojej podstawowej funkcji ochronnej względem konsumenta.

Podzielając w tym zakresie stanowisko zaprezentowane w przywołanym przez powoda uzasadnieniu wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 22 grudnia 2016 r. o sygn. akt I 1 C 27/16, Sąd rozpoznający niniejszą sprawę, miał na uwadze, iż w przedmiotowej sprawie pozwany jest stroną ekonomicznie i organizacyjnie silniejszą, który powinien kształtować prawa i obowiązki stron umowy ubezpieczenia w sposób niwelujący tą równowagę i zapewniający powodowemu konsumentowi należytą ochronę, która jest podstawowym celem zawartej z powodem umowy ubezpieczenia. Powód wybierając wariant serwisowy, opłacając wyższą składkę ubezpieczeniową, miał prawo sądzić, że przysługuje mu ochrona w szerszym zakresie niż w wariancie kosztorysowym, na który się nie zdecydował. W rzeczywistości jednak, w zamian za uiszczenie podwyższonej składki przez powoda, pozwany dawał jedynie możliwość, a nie gwarancję ochrony na podwyższonym poziomie. Ostateczna ochrona i jej zakres uzależniony był jednak nie od wysokości uiszczonej składki i warunków wypłaty odszkodowania opisanego w tym wariancie, a przedstawienia rachunków i faktur VAT, które pozwalałyby powodowi na weryfikację poniesionych przez powoda kosztów. Brak było zatem ekwiwalentności pomiędzy stronami, gdyż po stronie powoda kształtowała się jedynie ewentualność skorzystania z podwyższonej ochrony, a po stronie powoda konkretna korzyść majątkowa w postaci uiszczonej przez powoda składki ubezpieczeniowej. Warunkiem wypłaty odszkodowania powinno być jednak stwierdzenie faktu doznania uszczerbku majątkowego przez ubezpieczonego. Pozwany nie kwestionował tego faktu, a jedynie jego wysokość, co jednak dało podstawę ubezpieczycielowi do obniżenia poziomu ochrony konsumenta pomimo wykazania przez niego wysokości doznanej szkody w kalkulacji kosztów (k. 33 – 39). Powód podnosił, że dokumenty te są niezbędne do weryfikacji faktu dokonania naprawy i użytych części do likwidacji szkody. Jednak nie likwidacja szkody, a doznany w majątku powoda uszczerbek powoduje obowiązek wypłaty odszkodowania przez pozwanego. Umowa ubezpieczenia autocasco jest dobrowolnym stosunkiem zobowiązaniowym – w odróżnieniu od obowiązkowego ubezpieczenia od szkód wyrządzonych osobom trzecim. Strony mogą w jej treści zastrzec określone prawa i obowiązki oraz wyłączenia. Nie mogą one jednak eliminować podstawowego celu ochronnego ubezpieczonego konsumenta, jak też zaburzać równowagi stron. W niniejszej sprawie brak zapłaty przez powoda odszkodowania w wysokości dochodzonej przez powoda spowodowałoby nie tylko nie udzielenie ochrony zgodnej z wybranym przez powoda wariantem, ale też naraziło ubezpieczonego na większy uszczerbek w jego majątku. Zdarzenie jakie miało miejsce 22 września 2016 r. spowodowało szkodę w majątku pozwanego, a koszt likwidacji szkody przewyższył kwotę wypłaconego przez pozwanego odszkodowania, przez co pozwany nie zapewnił ochrony konsumentowi w zakresie zgodnym z wybranym i opłaconym przez powoda wariantem serwisowym.

Biegły dokonał wyceny dokonanej przez powoda naprawy zgodnie z założeniami wariantu SERWIS (wersja A kalkulacji kosztów naprawy). Kalkulacja w wersji B nie została przez Sąd oceniona jako właściwa do ustalenia zakresu zasadności powództwa, gdyż mogłaby posłużyć do wyliczenia kosztów naprawy pojazdu w wersji kosztorysowej, którego wariantu Sąd nie przyjął za podstawę do zapłaty odszkodowania przez pozwanego, gdyż ustalony w polisie sposób likwidacji szkody nie został z powodem uzgodniony wg wariantu kosztorysowego. Prezentowane przez pełnomocnika pozwanego stanowisko, w myśl którego brak przedstawienia przez powoda faktur dokumentujących fakt i wysokość poniesionych przez powoda kosztów naprawy auta stanowił o następczym zrezygnowaniu przez niego z naprawy auta wg wariantu serwisowego, przy jednocześnie umożliwieniu mu – w oparciu o kwestionowanego przez powoda sposób likwidacji szkody wg postanowień § 11 ust. 9 Z.. nr 2 OWU – nie znajdował oparcia w treści polisy wystawionej przez ubezpieczyciela. Jednocześnie w sprawie nie zostało też wykazane, że by różnice pomiędzy treścią umowy (polisy), a owu ubezpieczyciel przedstawił powodowi w formie pisemnej przed zawarciem umowy. Zgodnie zaś z brzmieniem art. 812 §8 in fine w takim przypadku, tj. w razie niedopełnienia tego obowiązku (niezależnie od możliwości zastosowania wobec danego przepisu owu skutków przewidzianych w art. 384 ¹ kc, o czym stanowi art. 812 §9 kc) ubezpieczyciel nie może powoływać się na różnicę niekorzystną dla ubezpieczającego.

Mając powyższe na uwadze Sąd uwzględnił powództwo w całości. Niezależnie bowiem od przyjętych przez biegłego stawek roboczogodzin koszt naprawy w wersji A zgodnie z kalkulacją kosztów sporządzoną przez tego biegłego w obu przypadkach był wyższy od kwoty odszkodowania, której zapłaty domagał się powód.

Orzeczenie zawarte w pkt. I wyroku wydano na podstawie na podstawie §11 ust. 4 Z.. nr 2 OWU w zw. art. 805 §1 kc i art. 481 kc.

Uznając pozwanego jako stronę przegrywającą niniejszy proces Sąd na podstawie art. 98 kpcpc w zw. z art. 108 kpc zasądził od pozwanego na rzecz powoda zwrot kosztów procesu w kwocie 4.536,75 zł, o czym orzekł w pkt. II wyroku. Na koszty procesu składa się poniesiona przez powoda opłata sądowa od pozwu w kwocie 300 zł, poniesiony przez niego koszt zastępstwa procesowego w kwocie 3.600 zł ustalony zgodnie z §2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (tj. Dz.U. z 2015 r. poz. 1804) oraz zwrot wydatków w postaci opłaty skarbowej uiszczone w związku ze złożonym do akt sprawy dokumentem pełnomocnictwa procesowego oraz część zaliczki uiszczonej przez powoda, która została przeznaczona na pokrycie kosztów wynagrodzenia powołanego w niniejszej sprawie biegłego, tj. kwota 619,75 zł. Pozostała część wynagrodzenia biegłego, tj. kwota 619 zł została bowiem pokryta z części zaliczki wpłaconej przez pozwanego.