Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 maja 2024 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni - I Wydział Cywilny, Sekcja do spraw rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym w składzie:

Przewodniczący: asesor sądowy Mateusz Berent

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Małgorzata Świst

po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2024 r. w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa M. C.

przeciwko (...) Spółdzielni Mieszkaniowej z siedzibą w G.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda M. C. na rzecz pozwanej (...) Spółdzielni Mieszkaniowej z siedzibą w G. kwotę 917 zł (dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I 1 C 567/23

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 20 maja 2024 roku

I.

(żądanie i podstawa faktyczna pozwu)

1.  Powód M. C. wystąpił przeciwko (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w G. o zasądzenie od pozwanej kwoty 3.724,92 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 17 grudnia 2022 roku do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za szkodę polegającą na uszkodzeniu drzwi zewnętrznych w lokalu mieszkalnym przy ul. (...), co do którego powodowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także o zasądzenie zwrotu kosztów procesu.

2.  W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, że w 2017 roku pozwana wykonywała remont elewacji nieruchomości położonej w G. przy ul. (...), w tym malowanie elewacji. W czasie wykonywania tych prac zostały uszkodzone tj. ubrudzone farbą elewacyjną drzwi wejściowe do lokalu powoda, które uprzednio zakupił i zamontował na własny koszt. W dniu 12 marca 2020 roku, niezwłocznie po przyjeździe z H., powód poinformował o tym pozwaną za pośrednictwem poczty elektronicznej. Początkowo pozwana przyjęła odpowiedzialność za powstałe uszkodzenie, jednak stanowisko spółdzielni uległo zmianie, gdy po konsultacji z rzeczoznawcą okazało się, że nie jest możliwe usunięcie szkody w inny sposób aniżeli poprzez wymianę skrzydła drzwi. Zdaniem powoda, pozwana ponosi winę za ww. szkodę, albowiem powstała ona w wyniku wykonywania czynności malowania elewacji przez podmiot, któremu jej wykonanie zostało powierzone przez pozwaną. Kwota dochodzonego odszkodowania obejmuje koszty niezbędnych nowych części i materiałów oraz montażu, wynikające z cen producenta. Powód domaga się zapłaty odsetek od dnia następnego po upływie terminu na spełnienie świadczenia wyznaczonego w wezwaniu z dnia 5 grudnia 2022 roku.

(pozew, k. 3-11)

II.

(stanowisko pozwanej)

3.  Pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości, kwestionując roszczenie co do zasady i wysokości i wniosła o zwrot kosztów procesu. Pozwana wskazała, że przedsiębiorca działający pod firmą (...) z G. wykonywał w maju 2017 roku na jej zlecenie roboty usunięcia alg oraz zabezpieczenia elewacji farbą silikonową z dodatkami antygrzybicznymi ścian szczytowych. W dniu 23 maja 2017 roku dokonano odbioru prac bez zastrzeżeń. W protokole odbioru nie odnotowano uszkodzeń drzwi do lokalu powoda. W przedmiotowym lokalu zamieszkiwały okresowo inne osoby, co potwierdza zużycie wody. Zatem, gdyby do uszkodzenia drzwi doszło w trakcie prac związanych z malowaniem elewacji, nie jest możliwe, aby żadna z osób zamieszkujących lokal przez okres trzech lat nie zgłosiła tego powodowi. Jednocześnie pozwana podniosła zarzut przedawnienia roszczenia, wskazując, że nawet gdyby przyjąć, że o szkodzie powód dowiedział się w dniu 12 marca 2020 roku, to termin przedawnienia upłynął przed wniesieniem pozwu. Pozwana podniosła, że powód nie wykazał też związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy pracami elewacyjnymi a szkodą, a w okresie od maja 2017 roku do marca 2020 roku mogło wystąpić wiele zdarzeń, których skutkiem była przedmiotowa szkoda. Nawet jednak gdyby doszło do uszkodzenia drzwi podczas prac związanych z malowaniem elewacji, to prace te wykonywał pracownik zupełnie innego podmiotu trudniącego się zawodowo wykonywaniem prac budowalnych. Pozwana nie ponosi zatem winy w wyborze zgodnie z art. 429 k.c. Wreszcie, pozwana zaprzeczyła, aby kiedykolwiek uznała roszczenie.

(odpowiedź na pozew, k. 40-42v)

III.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

4.  Powodowi M. C. przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w G. przy ulicy (...), znajdującego się w zasobach (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w G..

(fakt bezsporny)

5.  Powód nie zamieszkuje w ww. lokalu. Co kilka miesięcy pojawia się w lokalu w celu odbioru korespondencji. W 2017 roku w przedmiotowym lokalu zamieszkiwał brat powoda. W 2017 roku powód pracował za granicą, natomiast małżonka powoda przebywała w Polsce.

(dowód: przesłuchanie powoda M. C., płyta CD k. 93, zeznania świadka J. C., płyta CD k. 93)

6.  Na podstawie umowy z dnia 8 maja 2017 roku - zawartej po przeprowadzeniu przetargu - pozwana (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa w G. powierzyła P. S. prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą (...).H.U. (...) S. P. w G. wykonanie robót polegających na usunięciu alg oraz zabezpieczeniu elewacji budynku przy ul. (...) farbą silikonową z dodatkami antygrzybicznymi ścian szczytowych. Przedsiębiorca, któremu powierzono wykonanie ww. prac prowadzi działalność gospodarczą w zakresie robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych ( (...) 41.20.Z), wewnętrznym i zewnętrznym malowaniem budynków, malowaniem obiektów inżynierii lądowej i wodnej ( (...) 43.34.Z).

(dowód: wydruk danych z (...), k. 48, zeznania świadka L. P., płyta CD k. 80, zeznania świadka J. L., płyta CD k. 80, zeznania świadka P. S., płyta CD k. 80, zeznania świadka M. S., płyta CD k. 110)

7.  Zgodnie z umową obowiązkiem wykonawcy było zabezpieczenie drzwi i okien. Elewacja została pomalowana farbą koloru różowego

(dowód: zeznania świadka L. P., płyta CD k. 80, zeznania świadka P. S., płyta CD k. 80, zeznania świadka M. S., płyta CD k. 110)

8.  W dniu 23 maja 2017 roku przedstawiciele pozwanej spółdzielni (A. Ś., M. K., I. B.) i wykonawcy (kierownik budowy M. S.) dokonali protokolarnego odbioru robót. W protokole nie odnotowano zabrudzenia drzwi do lokalu nr (...).

(dowód: protokół odbioru, k. 49, zeznania świadka L. P., płyta CD k. 80, zeznania świadka P. S., płyta CD k. 80, zeznania świadka M. S., płyta CD k. 110)

9.  W dniu 12 marca 2020 roku za pośrednictwem poczty elektronicznej powód zgłosił pozwanej, iż podczas odmalowywania elewacji doszło do zachlapania drzwi wejściowych do lokalu nr (...). W związku z tym wniósł o wyczyszczenie zabrudzonych elementów. Jak wskazano w treści e – maila szkoda została zgłoszona dopiero w tym momencie, albowiem w lokalu nikt nie mieszka.

10.  W dniach 9 listopada 2021 roku oraz 29 grudnia 2021 roku powód ponowił zapytania dotyczące naprawy drzwi. W kolejnych miesiącach pomiędzy stronami trwała wymiana korespondencji dotycząca m.in. sposobu naprawy drzwi.

(dowód: wydruk korespondencji e – mailowej, k. 17-21, pismo pozwanej z dnia 7 czerwca 2022r., k. 22)

11.  Inspektor nadzoru pozwanej spółdzielni (...) dokonał oględzin uszkodzonych drzwi, stwierdzając zamazanie drzwi białą farbą.

(dowód: wydruk korespondencji e – mailowej, k. 17-21, zeznania świadka L. P., płyta CD k. 80, zeznania świadka J. L., płyta CD k. 80)

12.  Pozwana skierowała pracownika celem wyczyszczenia zabrudzeń. Na skutek tych czynności plamy były mniejsze, lecz nadal widoczne.

(dowód: zeznania świadka J. L., płyta CD k. 80)

13.  Spółdzielnia zwróciła się także do firmy (...) tj. przedsiębiorcy zajmującego się sprzedażą i montażem drzwi o podanie kosztów wymiany skrzydła drzwiowego i utylizacji wymienionych elementów.

(dowód: pismo pozwanej z dnia 7 czerwca 2022r., k. 22, zeznania świadka L. P., płyta CD k. 80)

14.  W sierpniu 2018 roku zużycie wody w lokalu powoda wyniosło 60 m ³, w listopadzie 2018 roku 1,35 m ³, natomiast w lutym, czerwcu, październiku 2018 roku, maju 2019 roku i lutym 2020 roku było zerowe. Wielkość zużycia nie była kwestionowana przez powoda.

(dowód: zeznania świadka L. P., płyta CD k. 80, zeznania świadka J. L., płyta CD k. 80)

15.  Pismem z dnia 24 sierpnia 2022 roku pozwana poinformowała powoda, że nie widzi podstaw do spełnienia świadczenia, wskazując, że okres ponad 33 miesięcy od zakończenia prac elewacyjnych nie pozwala na jednoznaczne i niepodważalne ustalenie rzeczywistego sprawcy zabrudzenia.

(dowód: pismo pozwanej z dnia 24 sierpnia 2022r., k. 23)

16.  Pismem z dnia 5 grudnia 2022 roku powód – reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika będącego adwokatem – wezwał pozwaną do zapłaty w terminie 7 dni od doręczenia wezwania, nie później niż do dnia 16 grudnia 2022 roku, kwoty 3.724,92 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia doręczenia wezwania do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za szkodę powstałą na skutek zabrudzenia drzwi wejściowych do lokalu nr (...).

(dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 5 grudnia 2022r., k. 25-26 wraz z dowodem nadania, k. 24)

17.  W odpowiedzi na powyższe wezwanie, pismem z dnia 30 grudnia 2022 roku pozwana podała w wątpliwość swoją odpowiedzialność za przedmiotową szkodę, wskazując jednak, że oświadczenie powoda zostało przekazane ubezpieczycielowi spółdzielni.

(dowód: pismo pozwanej z dnia 30 grudnia 2022r., k. 24)

18.  Koszt wymiany drzwi wejściowych do lokalu powoda wynosi 3.724,92 zł.

(dowód: oferta nr (...), k. 28)

Sąd zważył co następuje:

IV.

19.  Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, dowodu z zeznań świadków L. P., J. L., P. S., J. C. i M. S., a także dowodu z przesłuchania stron z ograniczeniem do strony powodowej.

20.  Oceniając zebrany w niniejszej sprawie materiał dowodowy Sąd nie dopatrzył się żadnych podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności wymienionych w ustaleniach stanu faktycznego dokumentów. Przedmiotowe dokumenty nie noszą bowiem żadnych śladów przerobienia, podrobienia, czy innej manipulacji, stąd nie ma podstaw, aby uznać, że zostały stworzone wyłącznie na potrzeby niniejszego postępowania. Zresztą żadna ze stron nie wnosiła zastrzeżeń co do ich autentyczności, czy też zgodności przedstawionych odpisów z oryginałami dokumentów. Podobnie, za wiarygodne należało uznać wydruki komputerowe w postaci wydruków korespondencji e - mailowej stanowiących dowód w rozumieniu art. 308 k.p.c.

21.  Sąd nie znalazł również podstaw do odmowy przyznania przymiotu wiarygodności zeznaniom świadków L. P., J. L., P. S. i M. S.. Zdaniem Sądu zeznania wszystkich wymienionych osób były szczere, wewnętrznie spójne i zbieżne ze sobą. Nie budziły one również żadnych wątpliwości Sądu w świetle zasad doświadczenia życiowego czy zasad logicznego rozumowania.

22.  Nadto, ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie Sąd poczynił w oparciu o zeznania świadka J. C.. Zważyć należy, iż świadek przyznał, że do jesieni 2017 roku zamieszkiwał w przedmiotowym lokalu, a w okresie późniejszym przebywał w nim incydentalnie (m.in. gdy odbierał korespondencję), a także wskazał, że zabrudzenia na drzwiach stwierdził na przełomie 2017/2018. W powyższym zakresie – zdaniem Sądu – zeznania świadka są wiarygodne. W zasadzie brak było również podstaw do odmowy wiary zeznaniom powoda. W odniesieniu do kwestii niezamieszkiwania w spornym lokalu, incydentalnych pobytów w tym lokalu, pracy za granicą zeznania te nie budzą żadnych wątpliwości Sądu.

23.  Natomiast, na podstawie art. 505 ⁷ § 1 k.p.c. Sąd pominął dowód z opinii biegłego z zakresu budownictwa, albowiem mając na uwadze fakt, że sprawa była rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym ustalenie kosztów wymiany drzwi możliwe było na podstawie złożonych przez powoda dokumentów bez potrzeby zasięgania wiadomości specjalnych.

V.

(rozstrzygnięcie i podstawa prawna orzeczenia)

24.  Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

25.  W niniejszej sprawie powód dochodził przeciwko pozwanej (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w G. roszczenia o zapłatę 3.724,92 zł tytułem odszkodowania za szkodę polegającą na zabrudzeniu farbą w trakcie wykonywania prac elewacyjnych drzwi zewnętrznych w lokalu mieszkalnym przy ul. (...) w G., co do którego powodowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Zważywszy, iż prace budowlane, z którymi powód łączył powstanie szkody, zostały powierzone przez pozwaną spółdzielnię mieszkaniową innemu podmiotowi, za podstawę prawną powództwa należało uznać przepis art. 429 k.c., zgodnie z którym kto powierza wykonanie czynności drugiemu, ten jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną przez sprawcę przy wykonywaniu powierzonej mu czynności, chyba że nie ponosi winy w wyborze albo że wykonanie czynności powierzył osobie, przedsiębiorstwu lub zakładowi, które w zakresie swej działalności zawodowej trudnią się wykonywaniem takich czynności.

26.  W pierwszej kolejności za uzasadniony należało uznać podniesiony przez pozwaną zarzut przedawnienia. Zgodnie z treścią art. 442 ¹ § 1 k.c. roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się albo przy zachowaniu należytej staranności mógł się dowiedzieć o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jednakże termin ten nie może być dłuższy niż dziesięć lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę.

27.  Jak wskazuje się w doktrynie powiązanie początku biegu przedawnienia nie tylko z rzeczywistą wiedzą poszkodowanego, ale i z możliwością powzięcia przez niego wiedzy o wymienionych wyżej okolicznościach przy dołożeniu należytej staranności oznacza, że dla określenia początku biegu przedawnienia nie jest konieczne badanie rzeczywistego stanu świadomości poszkodowanego, któremu przysługuje roszczenie. Dla określenia momentu początku biegu przedawnienia wystarczające jest ustalenie, kiedy rozsądnie działający poszkodowany mający właściwości osobiste uprawnionego i znajdujący się w okolicznościach, w jakich znalazł się uprawniony, dowiedziałby się o szkodzie i osobie dłużnika odszkodowawczego ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z 8 grudnia 2004 r., I CK 166/04, Legalis; wyrok SN z 21 października 2011 r., IV CSK 46/11, Legalis; wyrok SN z 17 maja 2006 r., I CSK 176/05, Legalis; wyrok SN z 29 kwietnia 2015 r., IV CSK 495/14, Legalis; P. Machnikowski (red.), Zobowiązania. Część ogólna. Tom II. Komentarz, Warszawa 2024). Wśród motywów takiego ukształtowania początku biegu terminu przedawnienia wskazuje się to, że nie należy premiować poszkodowanych, którzy zaniedbują swoje sprawy i osoba dbająca o swoje interesy nie może znaleźć się w mniej korzystnej sytuacji niż osoba zaniedbująca właściwe prowadzenie swoich spraw ( vide: K. Osajda (red. serii), W. Borysiak (red. tomu), Kodeks cywilny. Komentarz. Wyd. 32, Warszawa 2024).

28.  Powód twierdził, że o szkodzie dowiedział się w dniu 12 marca 2020 roku – po powrocie z pobytu za granicą związanego z wykonywaniem pracy zawodowej i tego samego dnia o szkodzie zawiadomił pozwaną spółdzielnię mieszkaniową, żądając jej naprawienia. Strona pozwana wskazała, że termin przedawnienia upłynął z dniem 12 marca 2023 roku, podczas gdy pozew został wniesiony dopiero w dniu 5 kwietnia 2023 roku. W ocenie Sądu – stosownie do powyższych wywodów doktrynalnych – należało uznać, że bieg terminu przedawnienia nie rozpoczął się w dniu 12 marca 2020 roku tj. w dacie faktycznego stwierdzenia szkody przez powoda, lecz znacznie wcześniej. Stosownie do cytowanego powyżej przepisu daty początkowej biegu terminu przedawnienia należało upatrywać w dniu, w którym przy zachowaniu należytej staranności powód mógł dowiedzieć się o szkodzie. Z zeznań poszkodowanego wynikało, że w okresie, w którym miało nastąpić zdarzenie, z którym łączył on powstanie szkody (tj. prace elewacyjne), przebywał on za granicą i nie interesował się lokalem. Jednak fakt, że pozwany nie zamieszkiwał na co dzień w przedmiotowym lokalu nie uzasadnia twierdzenia, że przedawnienie rozpoczęło bieg w dniu, w którym szkodę rzeczywiście dostrzegł. Z ogólnych reguł deontologii można wywieść wniosek, że właściciel czy też osoba, której przysługuje ograniczone prawo rzeczowe, powinna kontrolować stan własnej rzeczy w pewnych rozsądnych odstępach czasu – osobiście bądź za pośrednictwem innych osób. Nawet w niezamieszkanym lokalu może dojść do awarii związanych z eksploatacyjnym zużyciem instalacji (np. pękniecie rury wodociągowej, instalacji grzewczej nieogrzewanego mieszkania) czy elementów wyposażenia, co może rodzić odpowiedzialność właściciela wobec właścicieli lokali sąsiednich. Rozsądny, należycie dbający o swoje interesy właściciel winien zatem okresowo doglądać stanu mieszkania. Zdaniem Sądu wystarczyło, by powód kontrolował stan mieszkania w odstępach półrocznych, aby uczynić ww. powinności zadość. Mając na względzie, że szkoda mogła powstać najpóźniej w dniu 23 maja 2017 roku (data odbioru robót elewacyjnych), a powód nie mieszkał w ww. lokalu, to zdaniem Sądu winien był spostrzec uszkodzenie najpóźniej po upływie 6 miesięcy od dnia zakończenia robót. W tym stanie rzeczy, Sąd uznał, że termin przedawnienia zaczął bieg w dniu 23 listopada 2017 roku.

29.  Zdaniem Sądu brak zainteresowania lokalem przez powoda nie może skutkować w istocie wydłużeniem terminu przedawnienia, albowiem przeczyłoby to funkcji gwarancyjnej tej instytucji i w sposób nieuprawniony premiowało osoby, które nie dbają należycie o swoje interesy. Na podstawie zeznań przesłuchanych w niniejszej sprawie świadków należało uznać, że w lokalu sporadycznie przebywały inne osoby, które mogły dostrzec zabrudzenia na drzwiach i poinformować powoda o szkodzie, tym bardziej, że zabrudzenia farbą były widoczne. Brat powoda J. C. zeznał, że zamieszkiwał w tym lokalu do jesieni 2017 roku i wówczas dostrzegł plamy na drzwiach. Z kolei z zeznań L. P. i J. L. wynika, że zużycie wody w przedmiotowym lokalu w sierpniu 2018 roku oscylowało na poziomie 60 m ³. Okoliczność ta niewątpliwie wskazuje, że lokal był zajmowany.

30.  Wedle art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Jednakże koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata.

31.  W doktrynie przeważa pogląd, że modyfikacja reguł wyznaczających terminy przedawnienia dokonana ustawą z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 1104, dalej jako: ustawa zmieniająca), która weszła w życie z dniem 9 lipca 2018 roku odnosi się do wszystkich terminów wynoszących co najmniej 2 lata, zarówno wymienionych w zd. 1 art. 118 k.c., jak i terminów szczególnych, unormowanych w innych przepisach Kodeksu oraz w aktach pozakodeksowych. Modyfikacja ta polega na tym, że koniec terminu przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego (zob. E. Gniewek, P. Machnikowski (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Wyd. 11, Warszawa 2023). Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy zmieniającej, do roszczeń już istniejących, a jeszcze nieprzedawnionych w dniu jej wejścia w życie (9 lipca 2018 r.), stosuje się przepisy Kodeksu w ich nowym brzmieniu. Oznacza to, że w odniesieniu do tych roszczeń terminy wynoszące co najmniej 2 lata upływają na koniec roku kalendarzowego, zostają zatem z chwilą wejścia w życie ustawy przedłużone ( vide: uchwała Sądu Najwyższego z 13 maja 2022 r., III CZP 46/22, OSNC 2023, Nr 6, poz. 57). W konsekwencji należało uznać, że termin przedawnienia upłynął z dniem 31 grudnia 2020 roku.

32.  W ocenie Sądu w okolicznościach niniejszej sprawy nie ma podstaw do uznania zarzutu przedawnienia za nadużycie prawa podmiotowego. W orzecznictwie wskazuje się, że dla oceny, czy podniesiony zarzut przedawnienia nie nosi znamion nadużycia prawa (art. 5 k.c.), konieczne jest rozważenie charakteru dochodzonego roszczenia, przyczyn opóźnienia i jego nadmierności ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z 12 grudnia 2007 r., V CSK 334/07, L.; wyrok SN z 2 kwietnia 2003 r., I CKN 204/01, L.; wyrok SA w Krakowie z 3 marca 2011 r., II AKa 19/11, Prok. i Pr. 2011, Nr 11, poz. 46), charakteru uszczerbku, jakiego doznał poszkodowany oraz zachowania obydwu stron stosunku (vide: wyrok Sądu Najwyższego z 13 czerwca 2013 r., I PK 29/13, L.).

33.  Jeśli chodzi o postawę pozwanej spółdzielni mieszkaniowej, to w świetle zgromadzonego materiału dowodowego należało uznać, że dowiedziała się ona o szkodzie dopiero w dniu 12 marca 2020 roku z wiadomości przesłanej za pośrednictwem poczty elektronicznej przez powoda. Jak wynika z załączonej do akt sprawy korespondencji stron, a także zeznań przedstawicieli spółdzielni, początkowo pozwana zmierzała do naprawienia szkody, w tym skierowała do powoda pracowników celem usunięcia zabrudzeń, poszukiwała wykonawców celem wymiany skrzydła drzwiowego. Ostatecznie jednak w dniu 24 sierpnia 2022 roku pozwana odmówiła spełnienia żądań powoda.

34.  Zachowania pozwanej nie można jednak kwalifikować jako uznania roszczenia. W żądnym wypadku pozwana nie uznała swojej odpowiedzialności za szkodę, nie przyznała, że do uszkodzenia drzwi doszło na skutek prowadzonych robót, zaś działania pozwanej zmierzające do oceny możliwości naprawienia szkody nie świadczyły bynajmniej o uznaniu roszczenia powoda co do zasady.

35.  Mimo zmiany stanowiska pozwanej, która dotąd utrzymywała powoda w przeświadczeniu, że naprawi szkodę, zdaniem Sądu, za uwzględnieniem przedawnienia przemawia znaczne opóźnienie powoda w dochodzeniu roszczeń. Należało bowiem mieć na względzie, że pomiędzy początkiem biegu przedawnienia (23 listopada 2017 roku) a zgłoszeniem szkody (12 marca 2020 roku), jak również między ostateczną odmową spełnienia świadczenia (22 sierpnia 2022 roku) a wytoczeniem powództwa (5 kwietnia 2023 roku) upłynął zbyt długi czas, by uwzględnić zarzut nadużycia prawa podmiotowego. Wytoczenie powództwa nie nastąpiło niezwłocznie po doręczeniu powodowi odmowy spełnienia świadczenia. Powód zwlekał z wniesieniem pozwu ponad dwa lata od upływu terminu przedawnienia. Jednocześnie nie wykazał, aby zachodziły jakiekolwiek szczególne okoliczności usprawiedliwiające tak znaczne opóźnienie. W niniejszym przypadku opóźnienie jest niemal równe samemu terminowi przedawnienia roszczenia odszkodowawczego wynoszącemu trzy lata.

36.  Niezależnie od powyższego należy stwierdzić, że wątpliwości Sądu budzi sama odpowiedzialność pozwanej spółdzielni za poniesioną przez powoda szkodę. Zauważyć bowiem należy, iż zabrudzenia na drzwiach do lokalu powoda zostały spowodowane farbą koloru białego. Natomiast, wykonawca stosował farbę elewacyjną koloru różowego. Z tego względu należało uznać, że wbrew spoczywającemu nań ciężarowi dowodu powód nie wykazał korelacji między ww. zdarzeniem w postaci malowania elewacji a ww. zabrudzeniem.

37.  Zważyć należy, iż stosownie do art. 429 k.c. przesłanką odpowiedzialności powierzającego jest jego własna wina w wyborze, a nie wina osoby, której powierzono wykonanie czynności. W art. 429 k.c. przyjmuje się domniemanie culpa in eligendo i dla zwolnienia się od odpowiedzialności powierzający musi udowodnić, że nie ponosi winy w wyborze. Ekskulpacja wymaga wykazania, że wybór dokonany został w sposób należycie staranny w rozumieniu art. 355 k.c., a więc uwzględniał w dostatecznym stopniu kwalifikacje, doświadczenie, wykształcenie, stopień sprawności fizycznej, poziom rozwoju emocjonalnego, stan zdrowia psychicznego i inne cechy osoby, której czynności zostały powierzone. Odpowiedzialność przewidzianą w art. 429 k.c. wyłączy także przedstawienie dowodu, iż wykonanie czynności powierzono osobie, przedsiębiorstwu lub zakładowi, które w zakresie swej działalności zawodowej trudnią się wykonywaniem takich czynności. W ocenie Sądu pozwana skutecznie ekskulpowała się, wykazując, że powierzyła wykonanie robót przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą w zakresie robót budowlanych, w tym malowania elewacji. Jak wynika z zeznań przesłuchanych w niniejszej sprawie świadków spółdzielnia mieszkaniowa powierzyła wykonanie prac elewacyjnych przedsiębiorcy wyłonionemu w drodze przetargu. P. S. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...).H.U. (...) S. P. funkcjonował na rynku od wielu lat, faktycznie uczestniczył w obrocie gospodarczym, wykonując roboty budowlane w szerokim zakresie, zatrudniał pracowników, w tym kierownika budowy. Zatem, wybrany przez pozwaną przedsiębiorca posiadał dostateczne doświadczenie i kwalifikacje. W tych okolicznościach należało uznać, że pozwana nie ponosi winy w wyborze.

38.  Mając zatem na względzie wszystkie przytoczone powyżej okoliczności, na podstawie art. 429 k.c. stosowanego a contrario w zw. z art. 117 k.c. Sąd oddalił powództwo.

VI.

(koszty procesu)

39.  O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie II. wyroku na podstawie art. 98 §1 k.p.c. obciążając powoda całością poniesionych przez pozwaną kosztów procesu, na co składały się wynagrodzenie kwalifikowanego pełnomocnika w osobie adwokata w stawce minimalnej (900 zł) ustalonej w oparciu o § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł).

40.  Na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c. od zasądzonej kwoty tytułem kosztów procesu Sąd zasądził ustawowe za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.