Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 sierpnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Stolarska

Protokolant: sekr. sąd. Tomasz Łukowicz

po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2018 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w G.

przeciwko M. P.

o zapłatę

I oddala powództwo;

II zasądza od powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. na rzecz pozwanej M. P. kwotę 900 zł (dziewięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Zarządzenia :

1.  odnotować i zakreślić w repertorium C

2.  przedłożyć z wpływem lub za 30 dni

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G. wniósł w elektronicznym postępowaniu upominawczym pozew przeciwko M. P. o zapłatę kwoty 1.820,32 zł z odsetkami ustawowymi i kosztami procesu, wskazując, że na podstawie umowy sprzedaży energii elektrycznej dostarczała pozwanej energię elektryczną do lokalu wskazanego w umowie i w związku z wykonywaniem usługi wystawiła i doręczyła pozwanej faktury: fakturę VAT nr (...) na kwotę 213,82 zł, fakturę VAT nr (...) na kwotę 1.037,81 zł, fakturę VAT nr (...) na kwotę 224,40 zł, fakturę VAT nr (...) na kwotę 224,65 zł, fakturę VAT nr (...) na kwotę 79,34 zł oraz noty odsetkowe nr (...) na kwotę 2,75 zł, nr (...) na kwotę 16,96 zł i nr (...) na kwotę 20,59 zł.

(pozew – k. 3-5v)

Nakazem zapłaty z dnia 19 października 2017 r. wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym w sprawie VI Nc-e 1583088/17 Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

(nakaz zapłaty - k. 6 )

Pozwana wniosła sprzeciw od w/w nakazu zapłaty, w związku z czym postanowieniem z dnia 5 grudnia 2017 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni.

( sprzeciw w epu – k. 7, postanowienie z dn ia 05.12.2017 r. – k. 10 )

Po wpłynięciu sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni powód cofnął pozew i zrzekł się roszczenia o kwotę 782,51 zł - w związku z dokonanymi korektami i wniósł o zasądzenie od pozwanej kwoty 1 037,81 zł wynikającej z faktury VAT nr (...) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie i kosztami procesu.

(pismo pełnom. powoda z dnia 05.04.2018 r. - k. 14-14v)

W uzupełnieniu sprzeciwu pozwana wniosła o oddalenie powództwa, kwestionując zasadność i wysokość roszczenia powoda. Pozwana podniosła, że powód nie udowodnił wysokości przysługującego mu roszczenia, tj. należnych stawek za sprzedaż energii elektrycznej oraz ilości zużytej energii. Pozwana zarzuciła, że powód w sposób zawiły dokumentuje swoje roszczenie, wielokrotnie zmienia naliczenia odnośnie okresu od 8 stycznia 2016 r. do 10 maja 2016 r. i nierzetelnie dokumentuje naliczenia zużytej energii elektrycznej.

(uzupełnienie sprzeciwu - k. 55-58)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. P. była do dnia 10 maja 2016 r. właścicielem lokalu użytkowego położonego w (...) przy ul. (...). Lokal ten był wynajmowany przez M. P. przedsiębiorcom w celu prowadzenia w nim działalności gospodarczej. Ostatnim najemcą lokalu był A. O., z którym umowa najmu została rozwiązana na koniec października 2015 r. W dniu 31 października 2015 r. w oddziale firmy (...) zdał na rzecz M. P. licznik energii elektrycznej o nr (...)- (...)-08-0 zainstalowany w punkcie poboru przy ul. (...) w (...). Stan licznika na dzień 31 października 2015 r. wynosił (...),3 kWh w taryfie dziennej i (...),0 kWh w taryfie nocnej.

(niesporne, nadto: protokół zdawczo-odbiorczy – k. 69, zeznania pozwanej - k. 110-110v, nagranie z dnia 20.08.2018 r. 00:06:23-00:33:55)

M. P. zawarła z (...) S.A. w G. umowę dotyczącą sprzedaży i dostawy energii elektrycznej do ww. lokalu użytkowego w (...) przy ul. (...).

(niesporne, nadto: faktury VAT i faktury korygujące - k. 23-29 i k. 39-46, zeznania pozwanej - k. 110-110v, nagranie z dnia 20.08.2018 r. 00:06:23-00:33:55)

Za okres między 8 stycznia 2016 r. a 10 maja 2016 r. (...) S.A. w G. wystawiła na rzecz M. P. następujące dokumenty rozliczeniowe dotyczące zużycia energii elektrycznej w lokalu przy ul. (...) w (...):

- fakturę VAT nr (...) na kwotę 3 245,06 zł z tytułu zużycia energii elektrycznej za okres od dnia 8 stycznia 2016 r. do dnia 31 marca 2016 r., w której na dzień 8 stycznia 2016 r. w strefie dziennej wskazano szacunkowy stan licznika 30 201 kWh, a w strefie nocnej - 99 894 kWh, a na dzień 31 marca 2016 r. w strefie dziennej wskazano szacunkowy stan licznika 31 230,3 kWh, a w strefie nocnej - 103 028,36 kWh,

- fakturę korygującą VAT nr (...) na kwotę -3 245,06 zł z tytułu zużycia energii elektrycznej za okres od dnia 8 stycznia 2016 r. do dnia 31 marca 2016 r., w której jako powód korekty wskazano „korektę stanu szacunkowego”,

- fakturę VAT nr (...) na kwotę 2 983,94 zł z tytułu zużycia energii elektrycznej za okres od dnia 8 stycznia 2016 r. do dnia 10 maja 2016 r., w której na dzień 8 stycznia 2016 r. w strefie dziennej wskazano fizyczny stan licznika 28 250 kWh, a w strefie nocnej - 93 975 kWh, a na dzień 10 maja 2016 r. w strefie dziennej wskazano fizyczny stan licznika 29 109 kWh, a w strefie nocnej - 96 609 kWh,

- fakturę korygującą VAT nr (...) na kwotę -1 935,21 zł z tytułu zużycia energii elektrycznej za okres od dnia 8 stycznia 2016 r. do dnia 10 maja 2016 r., w której jako powód korekty wskazano „błędny odczyt” i na dzień 8 stycznia 2016 r. w strefie dziennej wskazano fizyczny stan licznika 28 950 kWh, a w strefie nocnej - 96 000 kWh, a na dzień 10 maja 2016 r. w strefie dziennej wskazano fizyczny stan licznika 29 109 kWh, a w strefie nocnej - 96 609 kWh.

(niesporne, nadto faktury VAT i faktury korygujące - k. 22-22v i k. 60-68)

M. P. zgłaszała do (...) S.A. w G. liczne reklamacje dotyczące naliczanych należności za zużycie energii elektrycznej dostarczanej do lokalu przy ul. (...) w (...), na które nie uzyskała odpowiedzi wyjaśniających jej wątpliwości i zastrzeżenia dotyczące tych naliczeń.

(niesporne, nadto: reklamacja z dnia 27.10.2017 r. z odpowiedzią powoda – k. 70-72, zeznania pozwanej - k. 110-110v, nagranie z dnia 20.08.2018 r. 00:06:23-00:33:55)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z ww. dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, których prawdziwość nie była przez nie kwestionowana i które nie budziły wątpliwości Sądu co do swej wiarygodności, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary. Pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnoszą do sprawy żadnych nowych, istotnych okoliczności.

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd wziął również pod uwagę zeznania pozwanej złożone na okoliczności dokonywania przez powoda odczytów licznika energii, dokonywania korekt wystawionych faktur VAT, ustalenia, czy i kto korzystał z lokalu przy ul. (...) w (...) w okresie od października 2015 r. do września 2016 r. oraz składania przez pozwaną reklamacji oraz braku odpowiedzi na te reklamacje. Zeznania te Sąd uznał za wiarygodne w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia, gdyż były one logiczne i spójne z pozostałym materiałem dowodowym, w szczególności z dokumentami przedstawionymi przez pozwaną a dotyczącymi korzystania z energii dostarczanej do spornego lokalu oraz rozliczania i dokumentowania zużycia tej energii przez powoda. Sąd nie znalazł podstaw do odmowy dania wiary tym zeznaniom.

W niniejszej sprawie powód domagał się pierwotnie zasądzenia od pozwanej kwoty 1.820,32 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie i wskazywał jako podstawę swojego żądania na łączącą strony umowę sprzedaży energii elektrycznej.

Po wniesieniu pozwu, w piśmie procesowym z dnia 5 kwietnia 2018 r., powód cofnął pozew ze zrzeczeniem się roszczenia w zakresie kwoty 782,51 zł.

Wobec powyższego w pierwszej kolejności Sąd badał zasadność i dopuszczalność cofnięcia powództwa. Zgodnie z art. 355 § 1 k.p.c. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Stosownie do treści art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku, zaś zgodnie z §4 przywołanego przepisu sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa. W niniejszej sprawie Sąd oceniając częściowe cofnięcie pozwu przez powoda z punktu widzenia przesłanek zawartych w art. 203 § 1 - 4 k.p.c. nie dopatrzył się, aby czynność ta była sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego lub by zmierzała do obejścia prawa. Wobec powyższego postępowanie podlegało umorzeniu w zakresie kwoty 782,51 zł, tj. w zakresie, w jakim powód cofnął pozew.

Wskutek częściowego cofnięcia powództwa powód ostatecznie domagał się zasądzenia od pozwanej kwoty 1.037,81 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie i kosztami procesu, powołując się na zawartą między stronami umowę sprzedaży i dostarczania energii elektrycznej do lokalu położonego w (...) przy ul. (...). Żądana przez powoda należność wynikała z faktury VAT nr (...) i dotyczyła zużycia energii elektrycznej w okresie od 8 stycznia 2016 r. do 10 maja 2016 r. Podstawę prawną żądania powoda stanowił więc art. 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 220).

Pozwana kwestionowała zasadność i wysokość żądania powoda oraz podnosiła, że powód nie wykazał wysokości swojego żądania, tj. należnych stawek za sprzedaż energii elektrycznej oraz ilości zużytej energii.

W ocenie Sądu zarzut pozwanej były zasadne i skutkowały oddaleniem powództwa.

W pierwszej kolejności zwrócić należy uwagę, że powód nie przedstawił stanowiącej podstawę jego żądania umowy łączącej strony, dotyczącej dostarczania energii elektrycznej do lokalu pozwanej położonego przy ul. (...) w (...). Przedłożona przez powoda umowa kompleksowa nr S- (...) zawarta z pozwaną w dniu 20 listopada 2007 r. (k. 33-3v) dotyczy bowiem innego lokalu, tj. lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. (...). Skoro jednak faktura VAT, na której powód opierał swoje żądanie, dotyczyła - jak wynika z jej treści – dostarczania energii elektrycznej do lokalu przy ul. (...) w (...), a pozwana nie kwestionowała faktu, iż łączyła ją z powodem umowa dotycząca dostarczania energii do tego lokalu, to Sąd uznał, że umowa taka łączyła strony, jednak wobec nieprzedłożenia jej treści – nie wiadomo, jakie były jej warunki, w szczególności, jakie były warunki rozliczania należności za dostarczanie energii do ww. lokalu (będącego lokalem użytkowym), w tym według jakiej taryfy miały być dokonywane rozliczenia przez powoda, jakie były warunki przyłączeniowe i jakie były parametry układu pomiarowo-rozliczeniowego. Jakichkolwiek dowodów na powyższe okoliczności nie mogą przy tym stanowić przedłożone przez powoda Ogólne warunki umów kompleksowych (k. 34-37v), Decyzja Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki dotycząca zatwierdzenia taryfy dla energii elektrycznej na okres do 31 grudnia 2016 r. wraz z taryfą (k. 84-100v) oraz Cennik energii elektrycznej dla przedsiębiorstw (k. 101-106), gdyż - pomijając przedłożenie ich w formie kserokopii i wydruków niepoświadczonych za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika powoda – wobec braku dokumentu umowy nie ma możliwości ustalenia i zweryfikowania, czy w rzeczywistości stanowią one załączniki do tej umowy i dokumenty, na podstawie których powód miał dokonywać rozliczeń energii zużytej przez pozwaną w lokalu przy ul. (...) w (...).

Przechodząc zaś do treści spornej faktury VAT o nr (...) wskazać należy, że jak ustalił Sąd na podstawie kompletu dokumentów rozliczeniowych dotyczących okresu objętego tą fakturą, tj. od 8 stycznia 2016 r. do 10 maja 2016 r., które to dokumenty zostały przedłożone przez pozwaną, a nie przez powoda, w okresie tym powód dokonał kilku różnych odczytów stanu licznika zainstalowanego dla ww. lokalu, w tym odczytów szacunkowych i odczytów fizycznych. Z odczytów tych, zawartych w szczegółowym rozliczeniu faktury korygującej nr (...), wynika w szczególności, że przed dokonaną przez powoda korektą „błędnego odczytu” ilość zużytej energii na dzień 8 stycznia 2016 r. w strefie dziennej wyniosła (...), a w strefie nocnej – (...), a na dzień 10 maja 2016 r. w strefie dziennej - (...), a w strefie nocnej - (...), natomiast po dokonanej korekcie ilość zużytej energii na dzień 8 stycznia 2016 r. w strefie dziennej wyniosła (...), a w strefie nocnej - (...), a na dzień 10 maja 2016 r. w strefie dziennej - (...), a w strefie nocnej - (...). Ze wskazań tych wynika więc, że po dniu 31 października 2015 r. (stany licznika spisane przez pozwaną i byłego najemcę w protokole (...) – k. 69), po którym w spornym lokalu użytkowym nie była prowadzona żadna działalność gospodarcza, ilość energii elektrycznej zużytej w strefie dziennej do dnia 8 stycznia 2016 r. wyniosła 2,7 kWh (28 950 kWh – (...),3 kWh), zaś w strefie nocnej wyniosła -146 kWh ( (...)). O ile nieznaczny wzrost zużytej energii elektrycznej w sferze dziennej może odzwierciedlać fakt niekorzystania z lokalu w analizowanym okresie, to zastanawiający jest wynik ujemny (-146 kWh) uzyskany w sferze nocnej. Ujemne zużycie energii elektrycznej pomiędzy dwoma odczytami fizycznymi stanu licznika (w dniu 31 października 2015 r. przez pozwaną i w dniu 8 stycznia 2016 r. przez przedstawiciela powoda) nie zostało jednak w żaden sposób wyjaśnione przez powoda, a prawidłowość takiego wskazania – która budzi uzasadnione wątpliwości Sądu i pozwanej – nie została przez powoda w żaden sposób wykazana. Ponadto powód nie wyjaśnił również, co oznacza wskazany na ww. fakturze korygującej jako powód korekty zapis „błędny odczyt”.

Powyższe rozliczenia zużytej energii elektrycznej nie mogą wobec tego zostać uznane za rzetelne i prawidłowe, zaś powód - mimo zobowiązania Sądu - nie przedstawił odczytów liczników dokonanych przez przedstawiciela powoda, na podstawie których wystawiona została sporna faktura oraz jej korekta. Za wiarygodną historię odczytów licznika dla lokalu przy ul. (...) w (...) z pewnością nie może bowiem zostać uznany niepodpisany wydruk komputerowy zatytułowany „Historia odczytów dla (...) wg harmonogramu odczytów” (k. 107), będący jedynie tabelarycznym zestawieniem danych niewiadomego pochodzenia.

W tym miejscu wskazać należy, że złożony przez powoda - w odpowiedzi na ww. zobowiązanie do przedłożenia historii odczytów licznika - wniosek o zobowiązanie przez Sąd na podstawie art. 248 k.p.c. (...) S.A. do przedłożenia odczytów układu pomiarowo-rozliczeniowego zamontowanego u pozwanej pod adresem: ul. (...) w (...) w okresie od 8 stycznia 2016 r. do 10 maja 2016 r. został oddalony przez Sąd. W ocenie Sądu powód – poza gołosłownymi twierdzeniami – nie wykazał, że nie ma możliwości samodzielnego uzyskania odczytów układu pomiarowo-rozliczeniowego od ww. podmiotu będącego operatorem systemu dystrybucyjnego, za pomocą którego powód prowadzi sprzedaż i dostarcza energię elektryczną do poszczególnych odbiorców, a tylko wówczas, zdaniem Sądu, uzasadnione byłoby oczekiwanie przez powoda, iż to Sąd wyręczy go w gromadzeniu materiału dowodowego. Zauważyć należy, że powód oraz ww. operator systemu dystrybucyjnego są podmiotami należącymi do tej samej grupy (...), w ramach której funkcjonuje kilka podmiotów zajmujących się wytwarzaniem, przesyłaniem i sprzedażą energii elektrycznej i które w związku z koniecznością współdziałania dla prawidłowego funkcjonowania całej grupy winny układać współpracę między sobą w sposób umożliwiający sprawne i efektywne dochodzenie należności. To w interesie powoda winno być zatem należyte przygotowanie się do procesu i zebranie materiału dowodowego umożlwiającego rzetelne wykazanie swojego roszczenia, w tym zadbanie o możliwość pozyskiwania takiego materiału od innego członka ww. grupy kapitałowej, czego jednakże powód nie uczynił.

Podsumowując powyższe rozważania Sąd uznał, że żądanie powoda zapłaty przez pozwaną należności za zużytą energię elektryczną w okresie od 8 stycznia 2016 r. do 10 maja 2016 r. jest niezasadne, gdyż nie zostało przez powoda wykazane co do wysokości. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy – zaoferowany głównie przez pozwaną – wskazuje bowiem na nierzetelność i chaotyczność dokonanych przez powoda rozliczeń zużytej w tym okresie energii, których powód w żaden sposób nie wyjaśnił i nie uzasadnił.

Sąd zatem w pkt. I wyroku, na podstawie art. 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 roku Prawo energetyczne (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 220) w zw. z art. 6 k.c. a contrario, oddalił powództwo jako nieudowodnione.

O kosztach procesu w pkt. II wyroku Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108. k.p.c. w zw. z § 2 pkt 3 w zw. z § 15 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 1800) zasądził od powoda jako strony przegrywającej postępowanie na rzecz pozwanej kwotę 900,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w kontrolce uzasadnień,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnom. powoda,

3.  akta z wpływem lub za 30 dni.