Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lutego 2020 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku XIV Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: asesor sądowy Piotr Szutenberg

Protokolant: Michał Kukuła

po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2020 roku w Gdańsku

na rozprawie

sprawy z powództwa M. Z.

przeciwko pozwanej B. W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej B. W. na rzecz powódki M. Z. kwotę 8.000 zł (osiem tysięcy złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 15 września 2018 r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  znosi wzajemnie między stronami koszty postępowania.

Sygn. akt XIV C 750/19

(poprz. I 1 C 962/19)

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 21 grudnia 2018 r. powódka M. Z. wniosła o zasądzenie od pozwanej B. W. kwoty 16.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15 września 2018 r. do dnia zapłaty oraz o zwrot kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że w dniu 22 maja 2018 r. zawarła z pozwaną umowę o dzieło nr (...) na wykonanie trwałej zabudowy meblowej. Przedmiotem umowy było 6 elementów w tym 2 szafy, regał oraz trzy sztuki mebli łazienkowych. Na poczet umowy powódka uiściła zadatek w wysokości 8.000 zł. Wskazała, iż dedykowany do wykonania umowy pracownik pozwanej w ciągu 3-4 dni od zawarcia umowy miał przesłać wizualizacje zamówionych mebli. Podczas pierwszego spotkania powódka przekazała wizualizacje sporządzone przez wynajętą wcześniej projektantkę, zaś pracownik pozwanej pobrał pomiary i naocznie ocenił umiejscowienie mebli. Pomimo upływu około dwóch tygodni oraz upomnień powódka nie otrzymała wizualizacji. Brak było również możliwości dodzwonienia się do pozwanej. Finalnie powódce przekazano wizualizacje jedynie dwóch z sześciu elementów oraz rysunki konstrukcyjne bez wizualizacji pozostałych czterech elementów, co zdaniem powódki uniemożliwiło jej dokonanie oceny zgodności projektu z umową. Nadto przesłane wizualizacje nie były zgodne z ustaleniami stron, bowiem regał w przedpokoju posiadał całkowicie inny kształt półek, zaś na jego szczycie widoczne były wystające miejsca na śruby. Z kolei szafa nie odpowiadała wizualizacji, bowiem lustro nachodziło na drzwi co utrudniałoby dostęp do wnętrza szafy.

W ocenie powódki obiektywna niezgodność projektów z dostarczonymi wytycznymi nie gwarantowała rękojmi prawidłowego wykonania dzieła co spowodowało odstąpienie przez powódkę od umowy na podstawie art. 636 § 1 k.c. Alternatywnie jako podstawę odstąpienia powódka wskazała na art. 635 k.c., bowiem sposób wykonywania pracy nie dawał perspektywy jej ukończenia w umówionym terminie (tj. do dnia 15 lipca 2018 r.).
W konsekwencji powódce, wobec wadliwego wykonania umowy, przysługuje roszczenie o zwrot dwukrotności uiszczonego zadatku tj. kwoty 16.000 zł. Powódka dodała, iż w dniu 7 września 2018 r. wezwała pozwaną do zapłaty zakreślając termin płatności do dnia 14 września 2018 r. Wobec braku zapłaty powódka wniosła o zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie od dochodzonej kwoty od dnia 15 września 2018 r.

(pozew, k. 3-8)

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Pozwana wskazała na problemy w osiągnięciu porozumienia odnośnie kształtu dzieła. Pomimo zaakceptowania przez powódkę wstępnego jego projektu wraz z wizualizacjami powódka odmówiła bowiem ostatecznie współpracy. Pozwana zakwestionowała by nie dochowała ustalonego przez strony 60-dniowego terminu realizacji umowy, bowiem miał on być liczony od dnia wpłaty zadatku w całości, dokonania ostatecznych pomiarów i zaakceptowania projektu mebli. Pozwana zaprzeczyła także temu, że nie dostarczyła powódce wszystkich wizualizacji na etapie zawierania umowy, jak również by zaprojektowała dzieło w sposób sprzeczny z ustaleniami. W ocenie strony pozwanej powódka nie wskazała na czym miały polegać powołane przez nią niezgodności. Nie jest również prawdą, by strony kiedykolwiek umawiały się na realizację dzieła w sposób odwzorowany dokładnie tak jak w projektach przedstawionych przez powódkę. Wobec powyższego na żadnym etapie realizacji umowy nie zaistniały przesłanki do odstąpienia przez powódkę od umowy a tym samym bezpodstawnym jest żądanie zwrotu zadatku w jakiejkolwiek wysokości.

(odpowiedź na pozew, k. 73-76)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka M. Z. wraz z mężem W. Z. poszukiwali podmiotu, który wykona zabudowę meblową do mieszkania stanowiącego ich własność. Znaleźli oni w skrzynce pocztowej reklamę oferująca usługi pozwanej B. W. w powyższym zakresie. Zainteresowanie ofertą pozwanej, działającej pod firmą (...), wynikało z faktu, że miała ona możliwość wykonania mebli z okleiną bambusa odpowiadająca materiałowi z jakiego zostały wykonane drzwi mieszkania. Powódka wraz z mężem chcieli, by pozwana wykonała na ich rzecz szafę w przedpokoju, szafę w sypialni, trzy szafy w łazienkach i regał. Po kontakcie telefonicznym do mieszkania powódki przyjechał pracownik pozwanej K. W., który obejrzał miejsce montażu mebli oraz wykonał pomiary.

Kolejnego dniam, tj. 22 maja 2018 r. doszło do spotkania w lokalu przedsiębiorstwa przy ul. (...) w G., gdzie na podstawie wskazanych przez W. i M. Z. zdjęć omówiono wygląd projektowanych mebli, w szczególności szafy w przedpokoju i regału. Małżonkowie Z. okazali K. W. posiadane wizualizacje powyższych elementów wykonane na ich zamówienie przez architekta wnętrz. K. W. nie wskazywał, by istniały przeszkody do wykonania mebli zgodnie z przedstawionymi wizualizacjami. Wyboru pozostałych zamówionych elementów małżonkowie dokonali na podstawie okazanego im katalogu. Podczas spotkania K. W. podejmował próby wykonania wizualizacji wymienionych elementów w oprogramowaniu używanym przez pozwaną, jednak ostatecznie nie wykonał wymienionych wizualizacji na miejscu i poinformował W. i M. Z., że prześle je pocztą elektroniczną w terminie 3-4 dni.

( dowody: zeznania świadka W. Z., k. 83-84; przesłuchanie powódki M. Z., k. 111-112; wizualizacje, k. 37-40)

Podczas spotkania powódka M. Z. zawarła z pozwaną B. W., reprezentowaną przez pracownika K. W., umowę o dzieło nr (...) na wykonanie trwałej zabudowy meblowej w mieszkaniu przy ul. (...) w G.. Umowa wykonania miała zostać w terminie 60 dni roboczych od daty podpisania umowy. Jednocześnie zastrzeżono jednak, iż termin zaczyna obowiązywać od daty wpłaty całości zadatku, dokonania ostatecznych pomiarów i zaakceptowania projektu mebli. Wynagrodzenie za wykonanie dzieła strony ustaliły na 20.000 zł. Powódka zobowiązała się do uiszczenia pozwanej zadatku w łącznej kwocie 8.000 zł.

Wedle stanowiącego część umowy opisu rzeczy zamówionych pozwana miała wykonać na rzecz powódki:

1.  zabudowę sypialni, szafę o wymiarach około 2000 mm szerokości x 2589 mm wysokości x 650 mm głębokości, wyposażenie szafy 10 x szuflada tandem blum korpus szafy K. U., drążki i półki, drzwi przesuwne minimax srebrny wypełnienie lustro srebrne 2 x szpros, szkło lakierowane (...) (odcień białego);

2.  regał w sypialni o wymiarach 500 mm x 2589 mm wysokości x 320 mm głębokości, Korpus (...) Biały K., półki;

3.  zabudowę wnęki o wymiarach około 895 mm szerokości x 2305 mm wysokości x 800 mm głębokości, fronty bambus karmelowy naturalny fornir lakierowany pół mat, wyposażenie 2 x szuflada tandem, 4 lustra naklejane, otwierane tip-on, aventos hk;

4.  szafkę pod blat o wymiarach około 1000 mm x 600 mm x 600 mm wysokości w łazience, 2 x szuflada tandem, uchwyty reling okrągły chromowany;

5.  szafkę do ubikacji wymiar około 1700 mm x 320 mm x 600 mm wysokości, wnęka bambus naturalny fornir lakier pół mat , 3 x front otwierany na zawiasach, szafka wisząca 800 x 200;

6.  regał między kuchnią a przedpokojem o wymiarach około 2300 mm wysokości x 250 mm szerokości x 530 mm głębokości, fornir bambus naturalny karmelowy, lakier półmatowy.

W umowie zastrzeżono, iż wizualizacje, projekty techniczne mebli i instalacji zostaną udostępnione po wpłaceniu całości zadatku, a także, że wszelkie zmiany do umowy i projektu muszą mieć formę pisemną pod rygorem nieważności.

( dowód : umowa – k 13 – 15)

W dniu zawarcia umowy powódka zapłaciła pozwanej tytułem zadatku kwotę 1.000 zł w gotówce, zaś w dniu 23 maja 2018 r. przelała na rachunek bankowy pozwanej kwotę
7.000 zł.

(okoliczność bezsporna)

Mimo ustnych deklaracji K. W. nie przesłał w terminie 3-4 dni żadnych materiałów powódce. M. Z. próbowała telefonicznie skontaktować się z pracownikiem spółki, jednak nie odbierał on telefonów. W. Z. kilka razy udał się do lokalu przedsiębiorstwa, jednak był on zamknięty. Ostatecznie M. Z. udało się nawiązać kontakt telefoniczny z K. W., który początkowo nie kojarzył sprawy, zaś po rozmowie zadeklarował przesłanie wizualizacji.

( dowody: zeznania świadka W. Z., k. 83-84; przesłuchanie powódki M. Z., k. 111-112)

K. W. przesłał pocztą elektroniczną z 8 czerwca 2018 r. oraz 16 czerwca 2018 r. część wizualizacji oraz rysunków technicznych, które jednak znacząco odbiegały od wizualizacji przekazanych mu przez powódkę. W szczególności różnica polegała na kształcie półek regału oraz układzie luster w szafie. Jednocześnie w dniu 16 czerwca 2018 r. doszło do umówionego wcześniej telefonicznie spotkania W. Z. i K. W.. K. W. spodziewał się na spotkaniu wspólnie omówić projekt, lecz W. Z. ograniczył się do wręczenia pisma w imieniu małżonki pisma, w którym M. Z. wezwała pozwaną do wykonania umowy pod rygorem odstąpienia oraz zwróciła się o doręczenie elementów zgodnych z umową i ustaleniami stron. Powódka wskazała, iż otrzymane uprzednio od pozwanej wizualizacje i projekty techniczne mebli są niedostosowane do układu pomieszczeń w których meble mają zostać zamontowane oraz nie zawierają uzgodnionych rozwiązań, a nadto są niekompletne i mało czytelne. Powódka dodała, iż zaakceptuje jedynie wizualizacje i projekty techniczne zgodne z poczynionymi ustaleniami, zaś meble wykonane w oparciu o błędne wizualizacje i projekty techniczne nie będą zgodne ze złożonym zamówieniem. Zastosowanie się pozwanej do niniejszego wezwania pozwoli zaś na kontynuację realizacji umowy.

( dowód: korespondencja e-mail wraz z wizualizacjami, k. 27 – 36, szkice techniczne, k. 48-52; zeznania świadka K. W., k. 88; wizualizacje przedstawione przez powódkę, k. 37-40)

W piśmie z dnia 19 czerwca 2018 r. powódka zaproponowała rozwiązanie umowy za porozumieniem stron. Powódka wskazała, iż kolejne otrzymane wizualizacje i projekty mebli nie odpowiadają zamówieniu co dotyczy dwóch mebli tj. szafy z lustrami oraz regału w przedpokoju. Wskazała, że projektantowi zostały okazane zdjęcia i wizualizacje mebli określające oczekiwania powódki tymczasem otrzymane wizualizacje i projekty znacząco się od nich różnią. Zaprojektowana szafa z lustrami wobec zaproponowanego miejsca umieszczenia luster nie będzie funkcjonalna i nie będzie nadawała się do zamierzonego użytku. Podkreśliła, iż pomimo, że projektantowi zostały przekazane gotowe wizualizacje, które miał on przenieść do programu bez dokonywania w nich zmian dostarczone powódce wydruki nie są nawet podobne do przekazanych projektów.

( dowód: pismo wraz z potwierdzeniem nadania, k. 18-19)

W korespondencji e-mail z dnia 26 czerwca 2018 r. powódka oświadczyła K. W., iż nie uzgodniła z nim ostatecznych wizualizacji szafek na podstawie umowy z dnia 22 maja 2018 r.. Wskazała, iż podjęła kilkukrotne próby kontaktu telefonicznego oraz w siedzibie firmy na ul. (...) lok. 11 gdzie nikogo nie zastano w godzinach pracy, co skutkowało utratą zaufania do K. W. i firmy którą reprezentuje. Powódka zwróciła się jednocześnie o zwrot wpłaconych pieniędzy.

( dowód: wiadomość e-mail, k. 26)

W piśmie z dnia 3 lipca 2018 r. pozwana B. W. przyznała, że wstępny termin wykonania umowy wyznaczony został na dzień 15 lipca 2018 r., jednak był on uzależniony od zaakceptowania projektów. Powódka po otrzymaniu projektów stwierdziła, że jej nie odpowiadają i odmówiła dalszej współpracy, przez co pozwana nie może rozpocząć produkcji. Jednocześnie B. W. wyraziła gotowość do wykonania zamówionych mebli wskazując, że bez współpracy nie będzie to możliwe.

( dowód: pismo z dnia 3 lipca 2018 r., k. 43)

Pismem z dnia 28 lipca 2018 r. powódka oświadczyła, że odstępuje od zawartej umowy. Powódka wskazała, iż zgodnie z ustaleniami poczynionymi z dedykowanym do wykonania umowy pracownikiem miał on przesłać wizualizacje zamówionych mebli w ciągu 3 dni od zawarcia umowy, zaś powódka w ciągu dwóch tygodni zapoznać się z projektem i wnieść ewentualne uwagi. Dodała, iż podczas pierwszego spotkania z projektantem przekazała mu szczegółowe wytyczne co do wyglądu mebli. Po upływie uzgodnionych trzech dni żaden projekt nie został powódce przekazany wobec czego powódka podjęła wielokrotne próby kontaktu telefonicznego, a nadto jeździła do siedziby firmy. Telefonu nikt nie odbierał, zaś biuro w godzinach pracy było zamknięte co w odczuciu powódki było celowym unikaniem kontaktu. Przesłane następnie projekty nie uwzględniały uwag powódki ani szczegółowo omówionych wymagań i wytycznych do wizji mebli, które chciała ona zamówić. Powódka dodała, iż straciła zaufanie do firmy i zwraca się o zwrot zadatku Przesyłka z oświadczeniem nie została podjęta przez pozwaną.

( dowód: odstąpienie od umowy wraz z potwierdzeniem nadania i kopertą – k. 20-22)

Sąd zważył, co następuje:

Podstawę ustaleń faktycznych stanowiły dowody z dokumentów, a także dowody w postaci przesłuchania świadków W. Z. i K. W. i przesłuchania stron. Stan faktyczny w niniejszej sprawie był między stronami sporny w szczególności co do okoliczności towarzyszących zawarciu umowy. Pozwana B. W. oraz świadek K. W. twierdzili, że powódka już w chwili zawarcia umowy miała wiedzę jak konkretnie będą wyglądać zamówione dzieło, bowiem podpisanie dokumentu umowy zostało poprzedzone sporządzeniem i okazaniem wizualizacji każdego z mebli. Z kolei świadek W. Z. i powódka M. Z. zgodnie wskazywali, że przy zawieraniu umowy K. W. jedynie nieskutecznie usiłował sporządzić wizualizację, ostatecznie deklarując, że prześle je drogą elektroniczną w terminie 3-4 dni.

W powyższym zakresie Sąd uznał zeznania świadka W. Z. oraz powódki za wiarygodne w całości, nie dając wiary zeznaniom pozwanej oraz świadka K. W.. Zwrócić należy uwagę, że wizualizacje, które miały być sporządzone już przy zawieraniu umowy, nie zostały w całości przedłożone do akt sprawy, jak też nie zostały dołączone do umowy w formie załącznika. Były one natomiast przesyłane w częściach po kilku tygodniach od zawarcia umowy. Powyższe okoliczności skłoniły Sąd do uznania stanowiska powódki za wiarygodne. Gdyby bowiem wizualizacje były sporządzone już przy zawarciu umowy, to strona pozwana powinna być w ich posiadaniu, zaś ich późniejsze przesyłanie drogą wiadomości e-mail byłoby zbędne. Gdyby zaś nawet zaistniała potrzeba przesłania wizualizacji, np. w odpowiedzi na oczekiwania powódki, to logicznym jest, że wysyłając maila z dnia 8 czerwca 2018 r. K. W. przesłałby od razu komplet wizualizacji. Nadto stanowisko pozwanej stało w sprzeczności z jej oświadczeniem w piśmie z dnia 3 lipca 2018 r., gdzie wskazała, że termin wykonania umowy jest uzależniony od „zaakceptowania projektów”. Zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego osoba dokonująca zakupu mebli jest zainteresowana przede wszystkim tym, jak te meble będą wyglądać, tj. jaki będą miały kolor, kształt, rozmiar. Po zapoznaniu się z wizualizacją mebli ich nabywca z reguły nie jest już zainteresowany otrzymaniem szczegółowego szkicu technicznego sporządzanego w celu ich wyprodukowania. Szkic ten bowiem, w zakresie odzwierciedlenia przyszłego wyglądu mebli, posiada znacznie mniejszą wartość dla nabywcy, niż sama wizualizacja. Przez powyższe „zaakceptowanie projektów” o którym mowa w piśmie niewątpliwie rozumieć należy więc zaakceptowanie przesłanych wizualizacji, które powódka kwestionowała, nie zaś szkiców technicznych który mają charakter następczy. Na tym tle za niekonsekwentne uznać tez należy stanowisko świadka K. W., w którym wskazał on, że „w dniu podpisania umowy przedstawił wizualizacje i projekty”, chwilę później dodając, że „poinformował, iż w terminie kilkunastu dni zostanie przesłany projekt do zaakceptowania na mailu”. Skoro powódka już w chwili podpisania umowy miała, wedle stanowiska pozwanej, dokładnie wiedzieć jakie meble zamawia, to jakakolwiek dalsza akceptacja prac pozwanej powinna być zbędna. Z tego względu stanowisko strony pozwanej odnośnie przedstawienia wizualizacji w dniu podpisania umowy Sąd uznał za niewiarygodne. Jednocześnie nie zasługiwało na uwzględnienie twierdzenie powódki jakoby meble, które miała wykonać pozwana, miały być identyczne z okazanymi przez powódkę wizualizacjami. W takim bowiem wypadku w ogóle nie istniała by potrzeba wykonywania jakichkolwiek wizualizacji. Nie sposób również uznać, by ustna deklaracja K. W. o przesłaniu wizualizacji w terminie 3-4 dni stanowić miała element stosunku zobowiązaniowego łączącego strony. Skoro bowiem strony zawarły umowę w formie pisemnej, to jeżeli istniały jakiekolwiek dodatkowe ustalenia związane z jej treścią, czymś naturalnym byłoby ich umieszczenie w samym dokumencie umowy. Oświadczenie K. W. traktować należało więc jako prognozowany czas przesłania wizualizacji, który w samej umowie nie zostało wiążąco ustalony.

Za wiarygodne Sąd uznał natomiast stanowisko powódki co do problemu z nawiązaniem kontaktu z przedstawicielem przedsiębiorstwa pozwanej. Okoliczności te zostały potwierdzone przez świadka W. Z., jak też znalazły wyraz w treści korespondencji formułowanej w czasie omawianych wydarzeń.

Zeznania pozwanej B. W. w przeważającej części okazały się nieprzydatne dla rozstrzygnięcia, bowiem pozwana nie miała osobistego udziału przy zawieraniu i wykonaniu umowy, zaś wiedzę na temat okoliczności faktycznych sprawy czerpała wyłącznie z dokumentów z relacji świadka K. W..

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Podstawę roszczeń powódki stanowił art. 394 k.c. na podstawie którego domagała się ona zwrotu uiszczonego zadatku w podwójnej wysokości wskazując, iż niewykonanie umowy nastąpiło z winy pozwanej, która w umówionym terminie nie przedstawiła wizualizacji a także opóźniała się z ich wykonaniem w umówionym terminie. Strona pozwana podniosła z kolei, iż do wykonania umowy nie doszło z winy powódki z uwagi na brak jej współpracy w wykonaniu umowy, a zatem zaistniały podstawy do zatrzymania wpłaconego zadatku.

W ocenie Sądu analiza treści umowy oraz zgromadzony materiał dowodowy pozwalają na uznanie, że winy za niewykonanie umowy nie ponosi żadna ze stron. Przesądzało to o zasadności roszczenia dochodzonego w niniejszym postępowaniu jedynie w zakresie zwrotu zadatku w wysokości faktycznie uiszczonej.
Zawarta między stronami umowa miała charakter umowy o dzieło. Zgodnie z definicją zawartą w art. 627 k.c. w ramach powyższej umowy przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, z kolei zamawiającego obciąża obowiązek zapłaty umówionego wynagrodzenia. Wedle powyższego przepisu przedmiotem umowy jest dzieło oznaczone, tj. takie, które będzie zawierać cechy wskazane przez strony umowy. Określenie skutku wykonania umowy przez przyjmującego zamówienie przybierające postać oznaczonego dzieła może nastąpić przez wskazanie w treści umowy takich elementów, które pozwolą zindywidualizować przyszły rezultat. Tym samym elementem przedmiotowo istotnym umowy o dzieło jest określenie dzieła, którego obowiązek wykonania obciąża przyjmującego zamówienie, oraz stanowiące jego ekwiwalent wynagrodzenie, do zapłaty którego zobowiązany jest zamawiający.

Odnosząc powyższe uwagi do realiów niniejszej sprawy wskazać należy, iż umowa stron została w rzeczywistości podzielona na dwa etapy tj. etap uzgadniania wyglądu zamówionego dzieła oraz etap jego fizycznego wykonania i montażu. Wniosek taki wynika z treści zawartej umowy, jak też postępowania stron przy jej wykonaniu. Przede wszystkim zwrócić należy uwagę, że termin na wykonanie umowy rozpoczynał bieg „od dnia wpłaty zadatku w całości, dokonania ostatecznych pomiarów i zaakceptowania projektu mebli.” Akceptacja projektu mebli przez powódkę była tym samym warunkiem przejścia do drugiego etapu umowy. Wskazany charakter umowy wynika również z treści zeznań świadka K. W., który w odpowiedzi na pytanie o przedmiot sprawy wskazał, że spór dotyczy tego, iż klient pozwanej nie chce zatwierdzić projektu mebli do produkcji.

Bezspornie strony nie osiągnęły porozumienia odnośnie ostatecznego wyglądu mebli. Projekt stworzony przez pozwaną nie zyskał bowiem akceptacji powódki. W konsekwencji brak jest podstaw do przyjęcia, iż pozwana pozostawała w opóźnieniu z wykonaniem umowy i aby ponosiła winę za jej niewykonanie, skoro termin na wykonanie dzieła nawet nie rozpoczął biegu. Również rozbieżności między wizualizacjami same w sobie nie mogły przesądzić o zawinieniu strony pozwanej. Przedłożone przez powódkę wizualizacje miały być jedynie inspiracją dla końcowego wyglądu dzieła, zaś ich sporządzenie przez pozwaną nie było obarczone żadnym terminem, jak też rygorem.

Winy w niewykonaniu umowy nie sposób przypisać również powódce, która w początkowym etapie współpracy stron wykazywała inicjatywę w kontakcie z pozwaną, jednak w późniejszym etapie w sposób usprawiedliwiony odmówiła współpracy ze względu na zaniechania strony pozwanej, wyrażające się w szczególności znaczną rozbieżnością sporządzonych wizualizacji od oczekiwanego rezultatu oraz problemami w nawiązaniu kontaktu. Brak jest jednocześnie podstaw do uznania, iż powódka była zobowiązana do bezrefleksyjnej akceptacji projektu pozwanej, który jej nie odpowiadał z uwagi na rażąco odmienny od oczekiwanego wygląd. Powódka miała bowiem prawo oczekiwać, iż pozwana jako podmiot profesjonalnie trudniący się wykonawstwem i projektowaniem mebli stworzy projekt w pełni odpowiadający jej wymaganiom wizualnym i estetycznym.

Konkludując, dopiero akceptacja projektu mebli przez obie strony umowy rodziła obowiązki wykonania i montażu mebli przez pozwaną oraz zapłaty ceny przez powódkę. Skoro do akceptacji projektu nie doszło, nie zaktualizował się tym samym obowiązek wykonania dzieła. W tym zaś kontekście oświadczenie powódki o odstąpieniu od umowy pozostawało bez znaczenia dla bytu samej umowy, skoro strony nie doszły do porozumienia co do precyzyjnego oznaczenia jej przedmiotu. W tym kontekście za niewystarczający uznać należy słowny opis zamówionego dzieła znajdujący się w samej umowie. Opis ten oddaje jedynie wymiary oraz materiał z którego wykonane zostaną meble, nie oddaje zaś on najbardziej istotnej dla zamawiającego kwestii jaką jest sam wygląd zamówionego dzieła.

Zauważyć należy również, że zgodnie z art. 394 § 1 k.c. w braku odmiennego zastrzeżenia umownego albo zwyczaju zadatek dany przy zawarciu umowy ma to znaczenie, że w razie niewykonania umowy przez jedną ze stron druga strona może bez wyznaczania terminu dodatkowego od umowy odstąpić i otrzymany zadatek zachować, a jeżeli sama go dała, może żądać sumy dwukrotnie wyższej. Zadatek wymaga konsensu stron i znajduje zastosowanie we wszelkich umowach obligacyjnych. Umożliwia kontrahentom tak ukształtować stosunek prawny, aby dłużnik był bardziej motywowany do wykonania świadczenia aniżeli w sytuacji, gdyby zadatku nie zastrzeżono. Chociaż zadatek ułatwia uprawnionemu odstąpienie od umowy, a tym samym osłabia więź obligacyjną, to jednocześnie stwarza sytuację dogodniejszą dla ochrony interesów tego podmiotu, w ten sposób wzmacniając jego sytuację prawną. Znaczenie zadatku polega więc na wzmocnieniu stanowiska strony, która dąży do wykonania umowy (por. W. Czachórski, Zobowiązania, 1974, s. 138; Z. Radwański (w:) System prawa cywilnego, t. III, cz. 1, s. 462). Na podstawie art. 394 § 3 k.c. w razie rozwiązania umowy zadatek powinien być zwrócony, a obowiązek zapłaty sumy dwukrotnie wyższej odpada. To samo dotyczy wypadku, gdy niewykonanie umowy nastąpiło wskutek okoliczności, za które żadna ze stron nie ponosi odpowiedzialności albo za które ponoszą odpowiedzialność obie strony.

Jak już wskazywano, w ocenie Sądu winy za niewykonanie umowy nie ponosi żadna ze stron. Wobec tego, na podstawie art. 394 § 3 k.c. zasądzono od pozwanej na rzecz powódki kwotę 8.000 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 15 września 2018 r. do dnia zapłaty, oddalając powództwo w pozostałym zakresie. Rozstrzygnięcie o odsetkach znajdowało uzasadnienie w treści art. 481 § 1 k.c. Data wymagalności dochodzonego roszczenia wynikała z wezwania do zapłaty kierowanego do pozwanej. Powódka wezwała pozwaną do zwrotu wpłaconych pieniędzy w mailu z dnia 26 czerwca 2020 r., ponawiając wezwania w dalszej korespondencji.

Wobec uwzględnienia żądania powódki w 50% oraz faktu, że koszty postępowania poniesione przez strony były zbliżone, Sąd zniósł wzajemnie między stronami koszty postępowania, o czym orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c.

Zarządzenie:
1. odnotować w rep. C;

2. odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanej;

3. akta przedłożyć z wpływem lub za 21 dni.