Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 18 stycznia 2021 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Marek Jasiński

po rozpoznaniu 18 stycznia 2021 r. w G.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa M. W. (1)

przeciwko B. W.

z udziałem interwenienta ubocznego po stronie powodowej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

o eksmisję

postanawia

na podstawie art. 15zzs ² ustawy z 2 marca 2021 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem C.-19, innych chorób zakaźnych i wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, zamknąć rozprawę.

Sygn. akt I C 1382/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 stycznia 2021 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk – Północ w Gdańsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Marek Jasiński

po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2021 r. w Gdańsku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa M. W. (1)

przeciwko B. W.

z udziałem interwenienta ubocznego po stronie powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

o eksmisję

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od M. W. (1) na rzez B. W. kwotę 257 zł (dwieście pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1382/19

ZARZĄDZENIE

Dnia 18 stycznia 2021 r.

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)

Sygn. akt I C 1382/19

UZASADNIENIE

Pozwem z 2 listopada 2019 r. powód M. W. (1) domagał się nakazania pozwanej B. W. opuszczenia i opróżnienia lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w G. i zasądzenia od pozwanej na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

Powód podniósł, że jest jedynym właścicielem spornego lokalu. Strony pozostają w związku małżeńskim, jednakże z inicjatywy powoda toczy się przed Sądem Okręgowym w Gdańsku sprawa o rozwód. Uzasadniając żądanie eksmisji powód powołał się na nasilający się konflikt między stronami – powód podniósł, że pozwana bezprawnie pozbawiła go dachu nad głową, oderwała go od dzieci. Wskazał, że pozwana korzystała z lokalu na zasadzie art. 28 ¹ k.r.o., zaś jej obecna postawa wypełnia przesłanki orzeczenia w stosunku do niej eksmisji na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie kodeksu cywilnego.

W odpowiedzi na pozew pozwana B. W. domagała się oddalenia powództwa i zasądzenia od powoda na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwana zaprzeczyła, aby toczące się przed Sądem Okręgowym w Gdańsku postępowanie o rozwód było ograniczone do orzeczenia rozwodu z wyłącznej winy pozwanej, nadto, aby stosowała wobec pozwanego przemoc psychiczną, w tym manipulację, agresję słowną, odcinała go od dzieci etc.

Z interwencją uboczną po stronie powoda wstąpiła do sprawy (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., podnosząc że ma interes prawny w przystąpieniu do procesu po stronie powoda, bowiem M. W. (1) zbył na rzecz spółki sporny lokal mieszkalny.

W złożonych w wykonaniu zobowiązania do złożenia ostatecznych stanowisk w sprawie pismach procesowych powód i interwenient uboczny wskazali na ewentualną potrzebę zmiany podstawy prawnej roszczenia, na art. 222 k.c. , zaś pozwana wskazała, że niezależnie od dotychczasowego stanowiska, 28 października 2020 r. opuściła sporny lokal, który pozostaje pod władztwem interwenienta ubocznego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. W. (1) był właścicielem lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w G. przy ul. (...). W lokalu zamieszkiwała jego żona B. W. i dwoje wspólnych dzieci stron: M. W. (2) i B. W.. Lokal opuściła 28 października 2020 r.

dowód: okoliczności bezsporne, a ponadto: wydruk księgi wieczystej – k. 9-18, kopia aktu notarialnego – k. 20-21, przesłuchanie pozwanej – k. 67.

21 września 2020 r. M. W. (1) zbył na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. lokal mieszkalny nr (...) położony w G. przy ul. (...).

dowód: kopia aktu notarialnego – k. 63-65.

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zaoferowanych przez strony dowodów, w postaci dokumentów wymienionych powyżej oraz przesłuchania pozwanej. Dokumenty te nie były w toku procesu kwestionowane i nie budziły wątpliwości Sądu. Również przesłuchanie pozwanej, jako spójne, wewnętrznie niesprzeczne, było przez Sąd uznane za wiarygodny dowód. Sąd pominął natomiast dowód z przesłuchania w charakterze strony powoda, bowiem ten, prawidłowo wezwany na rozprawę, nie stawił się bez usprawiedliwienia (art. 302 § 1 k.p.c.).

Pierwotną podstawą faktyczną i prawną powództwa było żądanie powoda nakazania przez sąd eksmisji pozwanej, jako małżonka, który sowim rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkanie (art. 13 ust. 2 ustawy z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie kodeksu cywilnego). Uzasadniając to żądanie powód przedstawił szereg okoliczności faktycznych mających świadczyć o tym, że pozwana wypełniła przesłanki orzeczenia w stosunku do niej eksmisji na tej podstawie. Pozwana zaprzeczyła tym okolicznościom, zatem stały się one sporne i winny zostać udowodnione przez stronę, która wywodzi z nich korzystne dla siebie skutki prawne (art. 6 k.c., art. 232 zd. 1 k.p.c.). Jako jedyny dowód na te okoliczności powód wnosił o przeprowadzenie dowodu z jego przesłuchania w charakterze strony, następnie, prawidłowo wezwany na rozprawę 25 września 2020 r., nie stawił się bez usprawiedliwienia. Wobec stanowiska pozwanej, treści jej przesłuchania w charakterze strony oraz całkowitej bierności dowodowej powoda, uznać należało, że jego twierdzenia są gołosłowne.

Powództwo oparte na art. 13 ust. 2 u.o.p.l. podlegało więc oddaleniu jako nieudowodnione.

W dalszej kolejności należało rozważyć podnoszoną przez powoda i interwenienta ubocznego kwestię ewentualnej zmiany podstawy faktycznej i prawnej powództwa, wobec zbycia w toku procesu przez powoda spornego lokalu. Zgodnie z przepisem art. 192 pkt. 3 k.p.c. zbycie w toku sprawy rzeczy lub prawa, objętych sporem, nie ma wpływu na dalszy bieg sprawy; nabywca może jednak wejść na miejsce zbywcy za zezwoleniem strony przeciwnej, co jednak nie miało miejsca w niniejszej sprawie.

Zgodnie z przepisem art. 222 § 1 k.c., właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą. W realiach niniejszej sprawy tę kwestię również należało rozważyć pod kątem ciężaru dowodu. Należy bowiem wskazać, że pozwana zaprzeczyła, aby po dacie 28 października 2020 r. zajmowała sporny lokal, zaś zarówno powód, jak i interwenient uboczny, nie przestawili żadnych nowych dowodów dla poparcia powództwa opartego na art. 222 § 1 k.c.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał, że powództwo jako bezzasadne, podlegało oddaleniu.

O kosztach procesu Sąd orzekł kierując się zasadą odpowiedzialności za jego wynik, uznając powoda za stronę przegrywającą spór, a w konsekwencji zobowiązaną do zwrotu pozwanej, na jej żądanie celowych kosztów obrony, tj. kosztów zastępstwa procesowego określonych na podstawie przepisów § 7 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, tj. 240 zł, powiększone o opłatę skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

Sygn. akt I C 1382/19

ZARZĄDZENIE

Dnia 22 lutego 2021 r.

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)