Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 30 listopada 2015 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku Wydział XII Cywilny Sekcja do Spraw Egzekucyjnych w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR M. Ł.

po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2015 r. w Gdańsku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy egzekucyjnej z wniosku wierzyciela (...) przy ulicy (...) w G.

przeciwko dłużnikowi (...)

na skutek skargi wierzyciela

na czynności komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym (...) P. M. w sprawie egzekucyjnej Km (...)

p o s t a n a w i a :

I.  uchylić postanowienie Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym (...) P. M. z dnia 16 lipca 2015 r., w sprawie (...);

II.  zasądzić od dłużnika (...) z siedzibą w G. na rzecz wierzyciela (...) przy ulicy (...) w G. kwotę 177 (sto siedemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania wywołanego wniesieniem skargi, w tym kwotę 77 (siedemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Wierzyciel (...) przy ulicy (...) w G. złożył skargę na postanowienia z dnia 16 lipca 2015r. wydane przez Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym (...) P. M., w sprawie Km (...), w przedmiocie ustalenia kosztów postępowania egzekucyjnego i obciążenia nimi wierzyciela w części.

W uzasadnieniu wierzyciel zarzucił Komornikowi nieprawidłowe ustalenie kosztów niezbędnych do celowego przeprowadzenia egzekucji i obciążenia nimi wierzyciela w części, m.in. opłatą za wpisy do ksiąg wieczystych, doręczeniem korespondencji oraz opłatą stosunkową. Zdaniem wierzyciela, Komornik nie wyjaśnił kiedy i w jakiej wysokości poniósł opłaty sądowe związane z wpisami do ksiąg wieczystych o numerach (...). W dalszej części uzasadnienia wierzyciel wskazał, iż Komornik ustalając koszty doręczenia korespondencji na kwotę 593,70 zł nie wskazał, ile przesyłek i do kogo wysłał w związku z zajęciem dwóch nieruchomości, a także nie minimalizował kosztów, doręczając odrębnie pisma w ośmiu prowadzonych sprawach. Nadto, w ocenie wierzyciela brak jest podstaw do obciążenia go kosztami w części, albowiem postępowanie egzekucyjne w dalszym ciągu się toczy.

Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz o zasądzenie kosztów postępowania wywołanego wniesieniem skargi.

W odpowiedzi na skargę wierzyciela, Komornik wniósł o jej oddalenie wskazując na prawidłowość podjętych czynności egzekucyjnych w sprawie. Podał, iż zgodnie z wnioskiem wierzyciela wszczęto i prowadzono egzekucję przeciwko dłużnikowi, w tym egzekucję z nieruchomości. Postępowanie w sprawie co do nieruchomości dłużnika, dla których Sąd Rejonowy (...) III Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgi wieczyste pod numerem (...), umorzyło się z mocy samego prawa. Wobec powyższego, postanowieniem z dnia 16 lipca 2015r. Komornik ustalił koszty niezbędne do celowego przeprowadzania egzekucji, w tym opłatę za wpisy do księgi wieczystej, koszty doręczenia korespondencji oraz opłatę stosunkową ustaloną w oparciu o treść art. 49.2 ustawy o Komornikach sądowych i egzekucji. Komornik wskazał, iż koszty te zostały prawidłowo naliczone.

Komornik wniósł o oddalenie skargi dłużnika i obciążenie skarżącego kosztami postępowania.

Sąd ustalił, co następuje:

Jak wynika z akt postępowania egzekucyjnego Km (...), egzekucja została wszczęta na wniosek wierzyciela złożony w dniu 23 listopada 2010 r. na podstawie tytułu wykonawczego – nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Rejonowy (...) z dnia 31 marca 2010 r., w sprawie o sygnaturze akt I Nc (...), zaopatrzonego w klauzulę wykonalności z dnia 10 grudnia 2010 r.

Wierzyciel we wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego domagał się m.in. egzekucji z nieruchomości dłużnika – udziałów dłużnika w lokalach użytkowych położonych przy ulicy (...) w G., dla której Sąd Rejonowy (...) III Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgi wieczyste pod numerem (...) (k.1,2 akt Km (...)).

Komornik pismem z dnia 29 grudnia 2010r. zawiadomił dłużnika o wszczęciu egzekucji, żądając udzielenia wyjaśnień.

Wierzyciel w dniu 29 grudnia 2010r. został wezwany do uiszczenia zaliczki na wydatki. Wierzyciel uiścił zaliczkę w dniu 11 marca 2011r. na koszty zapytań: wpis do księgi wieczystej i doręczenie korespondencji.

W dniu 18 marca 2011r. Komornik zawiadomił dłużnika o wszczęciu egzekucji z nieruchomości (...) i (...), jednocześnie odrębnymi pismami wzywając dłużnika do zapłaty. Korespondencja została odebrana przez dłużnika w dniu 28 marca 2011r. (k. 17,17v,18,18v,21,21v,22,22v akt Km (...)).

Pismami z dnia 18 marca 2011r. Komornik sądowy wystąpił do Sądu Rejonowego (...) o wpis wzmianki o toczącej się egzekucji z nieruchomości ułamkowej, dla której ten Sąd prowadzi księgę wieczystą pod numerem (...) (k. 19,23 akt Km (...)).

O zajęciu nieruchomości ułamkowej (...) i (...) Komornik zawiadomił wierzyciela (k.25,25v akt Km (...)).

W dniu 27 lutego 2013r. Komornik sądowy zawiadomił dłużnika o umorzeniu postępowania z mocy prawa w zakresie nieruchomości (...) i (...), na podstawie art. 823 k.p.c. (k. 39 akt Km (...)).

Następnie, wierzyciel wystąpił do Komornika z wnioskiem o ponowne zajęcie udziałów dłużnika w lokalach użytkowych położonych przy ulicy (...) w G., dla której Sąd Rejonowy (...) III Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgi wieczyste pod numerem (...), a także o zajęcie udziału dłużnika w lokalu użytkowym położonym przy ulicy (...) w G., dla której Sąd Rejonowy (...) III Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą pod numerem (...) oraz o zajęcie nieruchomości położonej przy ulicy (...), dla której ten sam Sąd prowadzi księgę wieczystą pod numerem (...) (k. 41 akt Km (...)). Ponadto wierzyciel złożył wniosek o dokonanie opisu i oszacowania ww. nieruchomości.

Komornik wezwał wierzyciela do uiszczenia zaliczki w wysokości 240 zł tytułem wydatków na wpisy czterech nieruchomości do ksiąg wieczystych. Wierzyciel zaliczkę uiścił w dniu 17 października 2013r.

W toku postępowania egzekucyjnego, Komornik sądowy zawiadomił dłużnika o wszczęciu egzekucji z nieruchomości:

- (...) (k. 61,61v akt Km (...)),

- (...) (k.69,69v akt Km (...)),

- (...) (k.52,52v akt Km (...)),

- (...) (k. 45,45v akt Km (...)).

Jednocześnie odrębnymi pismami, Komornik wezwał dłużnika do zapłaty (k. 46,46v,53,53v,62,62v,70,70v akt Km (...)).

O wszczęciu egzekucji z powyższych nieruchomość, Komornik sądowy zawiadomił uczestników postępowania (k.49,49v,56,56v,60,60v,65,65v,108,108v akt Km (...)) oraz współwłaścicieli (k.59,59v,66,66v,74,74v,109,109v,110,110v,112,112v akt Km (...)).

Wobec zajęcia ww. nieruchomości, Komornik zawiadomił wierzyciela (k. 48,48v,55,55v,64,64v,72,72v akt Km (...)). Jednocześnie odrębnym pismem Komornik wysłał wierzycielowi protokół opisu i oszacowania (k. 76,76v akt Km (...)).

Pismem z dnia 6 grudnia 2013r. Komornik doręczył wierzycielowi obwieszczenie o licytacji nieruchomości o numerze księgi wieczystej (...) (k.99,99v akt Km (...)).

W dniu 12 marca 2014r. Komornik wysłuchał wierzyciela i dłużnika przed zawieszeniem lub umorzeniem postępowania egzekucyjnego.

Postanowieniem z dnia 8 kwietnia 2014r. Komornik sądowy umorzył postępowanie egzekucyjne w zakresie egzekucji z nieruchomości położonej w G. przy ulicy (...), dla której Sąd Rejonowy (...) III Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą (...) wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji (k. 107,107v akt Km (...)).

Postanowieniem z dnia 16 lipca 2015r. Komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym (...) P. M., w sprawie Km (...), w punkcie pierwszym ustalił częściowe koszty niezbędne do celowego przeprowadzenia egzekucji w sprawie, w związku z umorzeniem postępowania egzekucyjnego w zakresie egzekucji z nieruchomości KW (...) i (...), na podstawie art. 823 k.p.c., w wysokości:

wpis do KW (art. 39.2.4) 360,00 zł

doręczenie korespondencji (art. 39.2.8) 593,70 zł

opłata stosunkowa z art. 49.2 (5%) 663,23 zł

razem koszty wyniosły 1 616,93 zł

Komornik obciążył dłużnika kwotą 663,23 zł oraz orzekł o obowiązku ich zapłaty na rzecz Komornika sądowego. Wierzyciela Komornik obciążył kwotą 953,70 zł i orzekł o obowiązku zapłaty na rzecz Komornika sądowego kwoty 537,20 zł i orzekł o obowiązku zwrotu przez dłużnika na rzecz wierzyciela kwoty 953,70 zł.

W punkcie 2 postanowienia, Komornik postanowił kontynuować postępowanie egzekucyjne co do kosztów egzekucyjnych na rzecz Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym(...) P. M..

W punkcie trzecim postanowienia, Komornik orzekł o prowadzeniu postępowania w pozostałym zakresie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie akt egzekucyjnych Km(...).

Sąd zważył, co następuje:

Skarga wierzyciela zasługuje na uwzględnienie.

W sentencji punktu I zaskarżonego postanowienia Komornika znalazło się rozstrzygnięcie w przedmiocie ustalenia wysokości poszczególnych składników kosztów egzekucyjnych.

W pierwszej kolejności Sąd odniesie się do kwestionowanej przez wierzyciela opłaty stosunkowej, ustalonej w oparciu o treść art. 49 ust. 2 ustawy o Komornikach sądowych i egzekucji, na kwotę 663,23 zł.

W myśl art. 770 k.p.c. dłużnik powinien zwrócić wierzycielowi koszty niezbędne do celowego przeprowadzenia egzekucji. Przy czym koszty te ściąga się wraz z egzekwowanym roszczeniem. Koszt egzekucji ustala postanowieniem komornik, jeżeli przeprowadzenie egzekucji należy do niego (…). Przepis powyższy zawiera prawną regulację kosztów postępowania egzekucyjnego i stanowi lex specialis do art. 98 k.p.c. i następne. Tym samym, obowiązującą w postępowaniu rozpoznawczym regułę odpowiedzialności za wynik procesu zastąpiono w postępowaniu egzekucyjnym zasadą odpowiedzialności dłużnika za koszty egzekucji, połączoną z zasadą kosztów celowych. W doktrynie i orzecznictwie wyrażany jest pogląd, że pozostałe reguły odnoszące się do kosztów postępowania rozpoznawczego, normowane w art. 98-110 k.p.c., mają także odpowiednie zastosowanie w postępowaniu egzekucyjnym, pod warunkiem, że nie naruszają zasady ponoszenia celowych kosztów egzekucji przez dłużnika. Dłużnik zatem przeważnie zawsze ponosi koszty egzekucji, ale tylko w zakresie kosztów, które są zarazem niezbędne i celowe. Natomiast w przypadku niecelowego wszczęcia postępowania egzekucyjnego opłaty stosunkowe uiszcza wierzyciel. Zgodnie zaś z art. 108 § 1 k.p.c. zdanie pierwsze, Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji. Na mocy art. 13 § 2 k.p.c. zasada ta znajduje odpowiednie zastosowanie również w postępowaniu egzekucyjnym.

Odnosząc powyższe do realiów niniejszej sprawy wskazać należy przede wszystkim, iż Komornik przedwcześnie, bowiem przed zakończeniem postępowania egzekucyjnego, ustalił opłatę stosunkową wynikającą z art. 49 ust. 2 ustawy o Komornikach sądowych i egzekucji. Orzekł tym samym o kosztach postępowania przed jego zakończeniem.

Wskazać należy, iż egzekucja została umorzona z udziału w nieruchomości (...) oraz co do udziału z nieruchomości KW (...). Umorzeniu uległa jedynie egzekucja z dwóch składników majątku dłużnika, tj. ww. nieruchomości. Co do pozostałego zakresu, tj. co do ułamkowych części nieruchomości o numerze księgi wieczystej (...), egzekucja jest kontynuowana. Nie można zatem ustalać kosztów postępowania egzekucyjnego w trakcie jego trwania, nie wiadomo bowiem jaka kwota zostanie w toku postępowania wyegzekwowana, co będzie uprawniało do ustalenia kosztów w oparciu o treść art. 49 ust. 1 u.k.s.e., a jaka pozostała do wyegzekwowania.

Sąd podkreśla, iż postanowienie ustalające koszty egzekucyjne wydaje się w przypadku skutecznej egzekucji z nieruchomości. Wówczas z dochodów z nieruchomości w pierwszej kolejności pokrywane są koszty egzekucyjne. Skoro w sprawie egzekucja z nieruchomości uległa umorzeniu z mocy prawa – wierzyciel bowiem nie uiścił zaliczki na koszty biegłego – brak było podstaw do ustalenia opłaty egzekucyjnej w wysokości 5% na tym etapie postępowania, mając na uwadze kontynuowanie egzekucji w pozostałym zakresie.

Wobec powyższego, ustalenie przez Komornika opłaty stosunkowej było przedwczesne.

W następnej kolejności, w odniesieniu do ustalonych przez Komornika wydatków w postaci doręczenia korespondencji oraz wpisów do ksiąg wieczystych, Sąd wskazuje, iż zgodnie z treścią art. 39 ust. 1 ustawy o Komornikach sądowych i egzekucji, Komornikowi należy się zwrot wydatków gotówkowych poniesionych w toku egzekucji tylko w zakresie określonym ustawą.

Pełny katalog tych wydatków zawiera art. 39 ust. 2 u.k.s.e., zgodnie z którym wydatkami, o których mowa w ust. 1, są:

1) należności biegłych;

2) koszty ogłoszeń w pismach;

3) koszty transportu specjalistycznego, przejazdu poza miejscowość, która jest siedzibą komornika, przechowywania i ubezpieczania zajętych ruchomości;

4) należności osób powołanych, na podstawie odrębnych przepisów, do udziału w czynnościach;

5) koszty działania komornika, o których mowa w art. 8 ust. 11, poza terenem rewiru komorniczego;

6) koszty doręczenia środków pieniężnych przez pocztę lub przelewem bankowym;

7) koszty uzyskiwania informacji niezbędnych do prowadzenia postępowania egzekucyjnego lub wykonania postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia;

8) koszty doręczenia korespondencji, za wyjątkiem kosztów doręczenia stronom zawiadomienia o wszczęciu egzekucji bądź postępowania zabezpieczającego.

Powyższy katalog wydatków podlegających zwrotowi jest zupełny i zamknięty, a w myśl zasady exceptiones non sunt extendendae art. 39 nie można interpretować rozszerzająco. Oznacza to, że Komornik nie może żądać zwrotu wydatków, które nie są wymienione w powyższym katalogu.

Wydatkami, których zwrotu może domagać się komornik, są w myśl art. 39 ust. 2 pkt 8 koszty doręczenia korespondencji, za wyjątkiem kosztów doręczenia stronom zawiadomienia o wszczęciu egzekucji bądź postępowania zabezpieczającego.

Sąd w pełni podzielił zarzuty wierzyciela dotyczące wysokości kosztów doręczenia korespondencji, ustalonych na kwotę 593,70 zł. W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, jak słusznie zauważył skarżący, Komornik nie wskazał ilości wysłanej korespondencji oraz wysokości kosztów, jakie w tym zakresie poniósł. Tymczasem uzasadnienie postanowienia w przedmiocie kosztów (również w tym zakresie) winno zawierać przekonujące i w pełni czytelne dla stron wyjaśnienia podstaw faktycznych (w tym wyliczenia czysto rachunkowe) i prawnych w odniesieniu do poszczególnych kwot, co umożliwiłoby Sądowi merytoryczną kontrolę zaskarżonego postanowienia, również i w tej części. W ocenie Sądu, przedmiotowe postanowienie nie odpowiada przedstawionym wyżej wymogom, zaś treść pozostałych dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy egzekucyjnej nie pozwala Sądowi na dokonanie oceny merytorycznej prawidłowości naliczonych kosztów.

Z powyższych względów, Sąd w oparciu o treść art. 767 §1 k.p.c. orzekł jak w punkcie I sentencji postanowienia.

Do wydatków, Komornik w niniejszej sprawie zaliczył również opłaty za wpis do ksiąg wieczystych, obciążając nimi wierzyciela. Jako podstawę naliczenia tych opłat, Komornik wskazał art. 39 ust. 2 pkt 4 u.k.s.e., zgodnie z którym komornikowi należy się zwrot wydatków, które poniósł na pokrycie należności osób powołanych na podstawie odrębnych przepisów do udziału w czynnościach.

Jednak zwrócić należy uwagę, iż „do należności osób powołanych, na podstawie odrębnych przepisów, do udziału w czynnościach zalicza się w szczególności koszty pomocy, o której mowa w art. 765 k.p.c., oraz asysty, o której mowa w art. 811 k.p.c. Zgodnie z art. 765 k.p.c. komornik może wezwać do pomocy organy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej lub Żandarmerii Wojskowej w razie napotkania oporu dłużnika lub innych osób przy dokonywaniu czynności egzekucyjnych. Pomoc funkcjonariuszy tych organów ma zapewnić bezpieczeństwo komornikowi i innym osobom uczestniczącym w czynnościach oraz dać możliwość przełamania oporu stawianego komornikowi w drodze zastosowania przymusu bezpośredniego. Komornik zwraca się o udzielenie pomocy do właściwego organu stosownym pismem, do którego załącza kopię tytułu wykonawczego (na żądanie organu udzielającego pomocy należy mu okazać tytuł wykonawczy w oryginale). W przypadkach pilnych pomoc udzielana jest na wezwanie ustne. Regułą jest wzywanie pomocy organów Policji; Żandarmerię Wojskową wzywa się, gdy opór stawia żołnierz służby czynnej, a organy pozostałych służb, gdy osoba stawiająca opór jest ich funkcjonariuszem. Od pomocy należy odróżnić asystę (art. 811 § 1 k.p.c.), o którą komornik zwraca się do organów Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej lub Żandarmerii Wojskowej w przypadku, gdy czynności egzekucyjne mają być przeprowadzone na terenie budynków wojskowych lub zajmowanych przez Policję, Straż Graniczną, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencję Wywiadu.

Do osób powołanych, na podstawie odrębnych przepisów, do udziału w czynnościach należy też zaliczyć kuratora ustanowionego w danej sprawie. W ramach postępowania egzekucyjnego kurator może być ustanowiony dla: dłużnika, którego miejsce pobytu jest nieznane (art. 802 k.p.c.); dłużnika lub wierzyciela nieposiadającego zdolności procesowej do czasu ustanowienia przedstawiciela ustawowego (art. 818 § 1 k.p.c.); spadkobierców dłużnika, którzy nie objęli spadku lub są nieznani, a nie ma kuratora spadku (art. 819 § 2 k.p.c.); dłużnika lub wierzyciela przy egzekucji z innych wierzytelności, jeżeli po zajęciu wierzytelności wymaga tego należyte wykonywanie ich praw (art. 908 § 1 k.p.c.); osoby, której miejsce pobytu nie jest znane i której z powodu nieobecności nie można dokonywać doręczeń - w celu dopilnowania jej praw przy egzekucji z nieruchomości (art. 928 k.p.c.). (…)”. (tak B. P., Komentarz LEX).

W sprawie Km (...) Komornik nie korzystał z pomocy innych osób, a co za tym idzie nie ma żadnych podstaw do ustalania kosztów z tego tytułu, a tym bardziej zaliczenia kosztów wpisu do ksiąg wieczystych jako wydatków osób powołanych do udziału w czynnościach.

Co do kosztów z tytułu innych czynności, o których mowa w art. 56 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. z 1997 r. Nr 133, poz. 882 ze zm.), również się one nie należą.

Jak wynika z powyższych rozważań, koszty wpisu do ksiąg wieczystych nie mogą być kwalifikowane jako wydatki za należności osób powołanych do udziału w czynnościach. Wobec powyższego, Komornikowi, w obecnym stanie prawnym, nie przysługuje prawo do żądania zwrotu opłat za wpisy do ksiąg wieczystych, albowiem opłat tych nie można uznać jako wydatków, ponieważ nie zostały wymienione w katalogu w art. 39 ust. 2 u.k.s.e. Skoro zatem nie zostały enumeratywnie wyliczone w katalogu, nie należy się ich zwrot. O powyższym świadczy fakt, iż ustawodawca dopiero de lege ferenda przewiduje wprowadzenie art. 40a ust.1, zgodnie z którym Komornik pobiera od wierzyciela opłatę sądową od składanego w postępowaniu egzekucyjnym wniosku o wpis w księdze wieczystej i wskazuje w tym wniosku wysokość pobranej opłaty sądowej. Komornik uzależnia złożenie wniosku o wpis w księdze wieczystej od uprzedniego uiszczenia przez wierzyciela należnej opłaty sądowej. Pobraną opłatę sądową komornik przekazuje właściwemu sądowi rejonowemu (ustawa z dnia 15.01.2015r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2015.218).

W związku z powyższym Sąd stoi na stanowisku, iż koszty wpisu wzmianki do ksiąg wieczystych zalicza się do kosztów działalności egzekucyjnej i pokrywane są przez komornika zgodnie z art. 35 u.k.s.e. z uzyskanych opłat egzekucyjnych, gdyż nie są one explicite wymienione w art. 39 ust. 2 ustawy o Komornikach sądowych i egzekucji.

Tym samym, uznając skargę za zasadną, Sąd na podstawie wyżej przywołanych przepisów, orzekł jak w punkcie I sentencji postanowienia. Z uwagi zaś na uchylenie punktu 1 i 2 zaskarżonego postanowienia, punkt 3 tego postanowienia stał się bezprzedmiotowy ( a tym samym także należało go uchylić działając w trybie art.759par2kpc).

O kosztach Sąd orzekł w punkcie II sentencji postanowienia, na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. z art. 99 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. w zw. z § 10 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).

SSR Magdalena Łopuchow

ZARZĄDZENIE

1)  (...)

2)  (...)

- (...)

- (...)

3)  (...)

4)  (...)

G., (...)

SSR Magdalena Łopuchow