Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 marca 2018 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku w X Wydziale Karnym

w składzie

Przewodniczący: SSR Julia Kuciel

Protokolant: Anna Ciechanowicz

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Pruszczu Gdańskim – M. K.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 20 września 2017 roku, 06 grudnia 2017 roku, 23 lutego 2018 roku i 23 marca 2018 roku sprawy

Z. K. (1), syna J. i C. z domu M., urodzonego (...) w G.

oskarżonego o to, że:

1.  w okresie od 26 października 2015 roku do 18 lutego 2016 roku działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, dokonał kradzieży mienia w postaci paliwa na stacjach paliw w ten sposób, że: w dniu 26 października 2015 r. w G. przy ulicy (...) działając z inną nieustaloną osobą, poruszając się pojazdem marki D. (...)- zabrał w celi przywłaszczenia paliwo (...) w ilości 34,26 litra o wartości 149,72 zł działając na szkodę (...) Oddział w Polsce, ; w dniu 28 listopada 2015 roku w G. przy ulicy (...) działając z inną nieustaloną osobą, poruszając się pojazdem D. (...), zabrał w celu przywłaszczenia paliwo (...) w ilości 35 litrów o wartości 150,15 złotych oraz paliwo ON w ilości 33,66 litrów na kwotę 144,40 złotych, działając na szkodę (...) S.A.; w dniu 28 listopada 2015 roku w G., na stacji paliw BP przy ul. (...), poruszając się pojazdem marki (…) zabrał w celu przywłaszczenia paliwo U. (...) w ilości 34,59 litrów o wartości 140,09 złotych, działając na szkodę (...) Spółka (...), Oddział w Polsce; w dniu 21 listopada 2015 roku w G. przy ulicy (...), poruszając się pojazdem marki D. (...)- zabrał w celu przywłaszczenia 38,90 litrów paliwa (...) o wartości 169,22 złotych na szkodę (...), Oddział w Polsce; w dniu 30 listopada 2015 roku w G. przy ul. (...), działając z inną nieustaloną osobą, poruszając się pojazdem m-ki D. (...)-zabrał w celu przywłaszczenia 30 litrów oleju napędowego wartości 129,30 zł i 33,14 litrów paliwa (...) wartości 143,50 złotych na szkodę (...), Oddział w Polsce; w dniu 16 grudnia 2015 r w P. na stacji paliw (...) przy ul. (...), działając z inną nieustaloną osobą, poruszając się pojazdem marki D. (...)- zabrał w celu przywłaszczenia paliwo (...) w ilości 94,99 litra wartości 398,01 zł na szkodę Lotos Paliwa Sp z o.o ; w dniu 17 grudnia 2015 roku w G. przy ulicy (...), działając z inną nieustaloną osobą, poruszając się pojazdem D. (...), zabrał w celu przywłaszczenia 74,28 litra paliwa (...) 98 o wartości 340,20 zł na szkodę Lotos Paliwa Sp z o.o ; w dniu 2 stycznia 2016 roku w G. przy ulicy (...), poruszając się pojazdem marki s. (...)- zabrał w celu przywłaszczenia 32,84 litra oleju napędowego V. o wartości 135,30 zł na szkodę PKN (...); w dniu 4 stycznia 2016 roku w G. przy ulicy (...) dokonał kradzieży paliwa (...) w ilości 98 litrów wartości 388,08 zł na szkodę PKN (...); w dniu 4 stycznia 2016 roku w G. przy ulicy (...), działając z inną nieustaloną osobą, poruszając się pojazdem marki O. (...)- zabrał w celu przywłaszczenia 95,22 litrów paliwa (...) o wartości 398,97 zł na szkodę „ Lotos Paliwa Sp z o.o”; w dniu 4 stycznia 2016 roku w G. na ulicy (...), działając z inną nieustaloną osobą, poruszając się pojazdem m-ki O. (...)- zabrał w celu przywłaszczenia 94,47 litrów paliwa (...) o wartości 400,55 zł na szkodę (...), Oddział w Polsce ; w dniu 21 stycznia 2016 roku na stacji paliw w G. przy ul. (...), poruszając się pojazdem m-ki s. (...)- zabrał w celu przywłaszczenia 83,28 litrów oleju napędowego wartości 318,13 zł na szkodę (...), Oddział w Polsce; w dniu 28 stycznia 2016 roku w P. na stacji paliw „ Lotos „ przy ul. (...), poruszając się pojazdem m-ki S. (...)- zabrał w celu przywłaszczenia 85,08 litra oleju napędowego o wartości 307,99 zł na szkodę Lotos Paliwa Sp z o.o ; w dniu 28 stycznia 2016 roku w G. przy ulicy (...), poruszając się pojazdem m-ki S. to - (...)- zabrał w celu przywłaszczenia 34,59 litrów oleju napędowego o wartości 140,09 zł na szkodę (...), Oddział w Polsce; w dniu 30 stycznia 2016 roku na stacji paliw w G. przy ul. (...) poruszając się pojazdem m-ki s. (...)- zabrał w celu przywłaszczenia 32,58 litrów oleju napędowego o wartości 121,20 zł na szkodę (...), Oddział w Polsce ;w dniu 30 stycznia 2016 roku na stacji paliw w G. przy ul (...), poruszając się pojazdem S. (...)- zabrał w celu przywłaszczenia 37,03 litrów oleju napędowego o wartości 51,45 zł na szkodę (...), Oddział w Polsce; w dniu 30 stycznia 2016 roku w G. przy ul. (...), poruszając się pojazdem S. (...)- zabrał w celu przywłaszczenia 60,17 ów paliwa M. + 98 wartości 264,75 zł na szkodę S. Fule (...) Polska Sp z o.o; w dniu 1 lutego 2016 roku w S. na stacji paliw (...) przy ul. (...),poruszając się pojazdem s. (...)- zabrał w celu przywłaszczenia paliwo w postaci oleju napędowego w ilości 57,01 litra wartości 218,12 zł na szkodę (...) S A; w dniu 2 lutego 2016 r w G. przy ul. (...), działając wspólnie z inną nieustaloną osobą, poruszając się pojazdem s. (...)- zabrał w celu przywłaszczenia paliwo w postaci oleju napędowego w ilości 87,76 l o wartości 343,14 zł na szkodę Lotos Paliwa Sp z o.o ;w dniu 04.02.2016 r w S. na stacji paliw „ (...) „ przy ul. (...), poruszając się pojazdem s. (...)- zabrał w celu przywłaszczenia paliwo w postaci oleju napędowego w ilości 45,47 litra o wartości 173,70 zł na szkodę (...) S A „ ; w dniu 6 lutego 2016 roku w P., na stacji paliw (...) przy ul. (...), poruszając się pojazdem m-ki s. (...)- działając z inną ustaloną osobą dokonał kradzieży 82,49 litra oleju napędowego wartości 293,96 zł na szkodę (...) Sp z.o.o ; w dniu 18 lutego 2016 r w G. przy ul (...), poruszając się pojazdem S. (...)- zabrał w celu przywłaszczenia 67,34 l oleju napędowego o wartości 268,69 zł na szkodę (...) Sp. z o.o., przy czym zarzucanego mu przestępstwa dopuścił się w okresie 5 lat od odbycia w okresie 12 lipca 2009 r. -3 listopada 2009r oraz 16 maja 2013 r- 24 kwietnia 2014 r kary 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdańsku, IV K 460/04 za przestępstwo podobne- tj. o czyn z art. 13 par 1 k.k. zw. z art. 279 par 1 k.k., to jest o czyn z art. 278 par 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 par 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k.

2.  w dniu 6 lutego 2016 roku w P. zwracając się słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe znieważył funkcjonariusza policji sierż T. B. (1), podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych tj. o czyn z art. 226§ 1 kk

3.  w dniu 6 lutego 2016 roku w P. zwracając się słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe znieważył funkcjonariusza policji st post P. P. , podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych tj. o czyn z art. 226§1 kk

***

I.  oskarżonego Z. K. (1) (K.) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt 1 (pierwszym) aktu oskarżenia, czyn ten kwalifikuje jako występek z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i art. 64 § 1 k.k. i za to skazuje go, a na mocy art. 278 § 1 k.k. wymierza mu za to karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na mocy art. 46 § 1 k.k. zobowiązuje oskarżonego Z. K. (1) (K.) do naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz:

- (...) Oddział w Polsce kwoty 1763, 25 złotych (jeden tysiąc siedemset sześćdziesiąt trzy złote i 25/100),

- (...) S.A. kwoty 1209, 75 złotych (jeden tysiąc dwieście dziewięć złotych i 75/100),

- (...) Sp. z o.o. kwoty 2057, 00 złotych (dwa tysiące pięćdziesiąt siedem złotych),

- (...) Sp. z o.o. kwoty 558, 71 złotych (pięćset pięćdziesiąt osiem złotych i 71/100),

III.  oskarżonego Z. K. (1) (K.) uniewinnia od popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt 2 (drugim) i 3 (trzecim) aktu oskarżenia,

IV.  na mocy art. 626 § 2 k.p.k. i art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124 ze zm.) w zw. 2, 3, i § 4 ust. 1 i 2, § 17 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku na rzecz adw. B. P. z Kancelarii Adwokackiej w G. kwotę 929, 88 zł (słownie: dziewięćset dwadzieścia dziewięć złotych i 88/100) brutto tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej na rzecz oskarżonego z urzędu,

V.  na mocy art. 626 § 1 k.p.k., art. 624 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) zwalnia oskarżonego Z. K. (1) (K.) od kosztów sądowych, a wydatkami tego postępowania obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt X K 415/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Z. K. (1) w okresie od 12 lipca 2004 roku do 03 listopada 2009 roku oraz od 16 maja 2013 roku do 24 kwietnia 2014 roku odbywał karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądy Rejonowego w Gdańsku, sygn. akt IV K 460/04, za popełnione przez niego przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

Dowody: dane o karalności k. 604-608, odpisy i kopie wyroków k. 301-305, 316-317, 318-319, 320-321, 322-324, 325.

Z. K. (1) pod koniec października 2015 roku wpadł na pomysł dokonywania drobnych kradzieży paliwa na różnych stacjach paliw na terenie całego G. oraz P.. Miały one polegać na tankowaniu paliwa do baku pojazdu, jakim w danej chwili się poruszał, po czym odjeżdżaniu ze stacji bez płacenia. Mając świadomość, że na stacjach paliw znajdują się kamery monitoringu i chcąc uniemożliwić zidentyfikowanie pojazdów jakimi się poruszał, Z. K. (1) zmieniał ich tablice rejestracyjne.

Dowód: zeznania M. P. k. 110-111; częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 172-173, 507-511, 520-521, 591-592.

W wykonaniu podjętego przez siebie zamiaru kradzieży paliwa, Z. K. (1) w dniu 26 października 2015 roku ukradł paliwo warte 149,72 zł, w ten sposób, że w około godziny 00:50 na stację paliw (...) znajdującą się w G. przy ul. (...) i tam do kierowanego przez siebie pojazdu marki D. (...) koloru ciemnego o numerze rejestracyjnym (...) zatankował paliwo (...) w ilości 34,26 litrów, po czym odjechał nie płacąc za nie.

Dowód: zawiadomienie wraz z dokumentacja zdjęciową k. 431-432, 434-435; kopia paragony fiskalnego k. 433; częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 172-173, 507-511, 520-521, 591-592.

W dniu 21 listopada 2015 roku około godziny 08:00 w wykonaniu podjętego przez siebie zamiaru kradzieży paliwa Z. K. (1) ukradł paliwo o wartości 169, 22 złotych, w ten sposób, że pojechał samochodem D. (...) koloru zielonego o numerze rejestracyjnym (...) na stację paliw (...) znajdującą się w G. przy ul. (...). Na miejscu zatankował do baku pojazdu 38,90 litrów paliwa (...), po czym odjechał nie uiszczając ceny za zaatakowane paliwo.

Dowód: zeznania świadka W. G. k. 244-245, 224-225; kopia paragonu fiskalnego k. 248; dokumentacja zdjęciowa k. 249-254; zapis monitoringu k. 470; częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 172-173, 507-511, 520-521, 591-592.

W dniu 28 listopada 2015 roku w godzinach popołudniowych – około godziny 16:30 – w wykonaniu podjętego przez siebie zamiaru kradzieży paliwa Z. K. (1) ponownie przyjechał na stację paliw (...) znajdującą się w G. przy ul. (...), gdzie ukradł paliowo o wartości 140, 09 złotych w ten sposób, że do baku tego pojazdy wlał paliwo U. O. w ilości 34,59 litrów, po czym odjechał nie płacąc za nie. Tym razem kierował samochodem osobowym marki S. (...) koloru granatowego o numerze rejestracyjnym (...).

Dowód: zawiadomienie wraz z dokumentacja zdjęciową k. 481-482, 484-492; kopia paragony fiskalnego k. 483; zapis monitoringu k. 493; częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 172-173, 507-511, 520-521, 591-592.

Następnie Z. K. (1) udał się w dniu 28 listopada 2015 roku w godzinach wieczornych z inną, nieustaloną osobą, samochodem marki D. (...) koloru zielonego o numerze rejestracyjnym (...), na stację paliw (...) S.A. znajdującą się w G. przy ul. (...). Tam, realizując wcześniej podjęty zamiar kradzieży paliwa, zatankował z dystrybutorów nr 4 i 5 paliwo (...) w ilości 35 litrów o wartości 150,15 złotych oraz paliwo ON w ilości 33,66 litrów na kwotę 144,40 złotych, po czym wraz z towarzyszącym mu mężczyzną odjechał nie płacąc za nie.

Dowód: zeznania świadka E. R. (1) k. 269-270; zawiadomienie wraz z dokumentacją zdjęciową k. 373-374; częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 172-173, 507-511, 520-521, 591-592.

Kolejnej kradzieży paliwa Z. K. (1) dopuścił się w dniu 30 listopada 2015 roku. Wtedy to, około godziny 23:00 pojechał D. (...) koloru zielonego o numerze rejestracyjnym (...), wspólnie z inną, nieustaloną osobą na stację paliw (...), znajdującą się w G. przy ul. (...). Na miejscu z dystrybutora nr 6 zatankował 30 litrów oleju napędowego wartości 129,30 zł i 33,14 litrów paliwa (...) wartości 143,50 zł, po czym odjechał nie uiszczając ceny za zaatakowane paliwo.

Dowód: zeznania świadka M. W. (1) k. 259-262; zawiadomienie wraz z dokumentacją zdjęciową k. 263-265; kopia paragonu fiskalnego k. 267; częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 172-173, 507-511, 520-521, 591-592.

W dniu 16 grudnia 2015 roku Z. K. (1) wspólnie z inną, nieustaloną osobą udał się natomiast na stacje paliw (...) Sp. z o.o. znajdująca się w P. przy ul. (...). Mężczyźni pojechali tak krótko po północy, samochodem marki D. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Następnie, na miejscu, w czasie, gdy w/w nieznana osoba poszła do toalety, Z. K. (1) ukradł paliwo o wartości 398, 01 złotych w ten sposób, że zatankował paliwo (...) w ilości 94,99 litrów do baku pojazdu, a gdy kierujący pojazdem wrócił, odjechał wraz z nim bez uiszczania opłaty za zatankowane paliwo.

Dowód: zeznania świadka J. S. z k. 96-99, 115-116; dokumentacja zdjęciowa k. 103; częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 172-173, 507-511, 520-521, 591-592.

Następnego dnia około godziny 22:30 Z. K. (1) wspólnie z inną, nieustaloną osobą pojechał pojazdem marki D. (...) o numerze rejestracyjnym (...), na stację paliw (...) Sp. z o.o. znajdująca się w G. przy ul. (...). Tam ukradł paliwo o wartości 340, 20 złotych w ten sposób, że do baku pojazdu oraz znajdującego się w jego bagażniku kanistra zatankował paliwo (...) w łącznej ilości 74,28 litrów, po czym wraz z towarzyszącym mu mężczyzną odjechał z tego miejsca i nie zapłacił za zatankowane paliwo.

Dowód: zeznania świadków: G. F. k. 474; S. B. k. 236-237; zawiadomienie wraz z dokumentacją zdjęciową k. 231-239, 241-242; kopia paragonu fiskalnego k. 240; częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 172-173, 507-511, 520-521, 591-592.

Kolejnej kradzieży Z. K. (1) dopuścił się 02 stycznia 2016 roku. W tej dacie około godziny 13:10 przyjechał samochodem marki S. (...) koloru cielonego, o numerze rejestracyjnym (...) na stację paliw PKN (...) znajdująca się w G. przy ul. (...). Następnie ukradł on paliwo w ten sposób, że zatankował do wskazanego pojazdu paliwo O. V. w ilości 32,84 litrów o wartości 135,30 zł i odjechał bez uiszczania opłaty za zatankowane paliwo.

Dowód: zeznania świadka A. B. k. 212-213, 219-220; zawiadomienie wraz z dokumentacją zdjęciową k. 214-215; częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 172-173, 507-511, 520-521, 591-592.

W dniu 04 stycznia 2016 roku Z. K. (1) około godziny 19:00 przyjechał na stację paliw (...) Sp. z o.o. znajdująca się w G. przy ul. (...). Tym razem kierował pojazdem marki O. (...) koloru czerwonego, opatrzonym tablicami rejestracyjnymi (...), a zatem tożsamymi z tymi, z jakich korzystał w czasie kradzieży w dniu 02 stycznia 2016 roku. Na stacji ukradł paliwo w ten sposób, że zatankował do baku pojazdu oraz znajdującego się w jego bagażniku kanistra paliwo (...) w łącznej ilości 95,22 litrów, o wartości 398,97 zł, po czym odjechał nie uiszczając ceny za zaatakowane paliwo.

W kilka godzin później – około 21:30 Z. K. (1) dopuścił się kolejnej kradzieży paliwa w ten sposób, że przyjechał wspólnie z inną, nieustaloną osobą pojazdem marki O. (...) koloru czerwonego o numerze rejestracyjnym (...) na stację paliw PKN (...) znajdująca się w G. przy ul. (...), gdzie przy dystrybutorze nr 4 zatankował do kanistrów umieszczonych w bagażniku tego pojazdu paliwo (...) w ilości 98 litrów warte 388,08 zł i odjechał nie płacąc za nie.

Tego samego dnia, około godziny 23:50 Z. K. (1) wspólnie z inną, nieustaloną osobą udał się również na stację paliw znajdującą się w G. przy ul. (...). Tym razem pojazd marki O. (...) koloru czerwonego, którym się poruszał, był wyposażony w tablice rejestracyjne (...). Na wskazanej stacji paliw Z. K. (1) ukradł paliwo w ten sposób, że zatankował do kanistrów umieszczonych w bagażniku pojazdy paliwo (...) w ilości 94,47 litrów o wartości 400,55 złotych; następnie odjechał on razem z towarzyszącą mu osobą, nie płacąc za paliwo.

Dowód: zeznania świadków: A. B. k. 212-213, 219-220; D. S. k. 202-205; zawiadomienie wraz z dokumentacją zdjęciową k. 189-190, 192-197, 209-208, 210, 221-222; kopia paragonu fiskalnego k. 191, 209; zapis monitoringu k. 421; częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 172-173, 507-511, 520-521, 591-592.

W dniu 21 stycznia 2016 roku około godziny 21:30 Z. K. (1) ukradł paliwo w ten sposób, że przyjechał pojazdem marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) na stację paliw (...) znajdującą się w G. przy ul. (...). Tam zatankował olej napędowy w ilości 83,28 litrów, o wartości 318,13 zł, po czym odjechał z tej stacji nie uiszczając należnej zapłaty.

Dowód: zeznania świadka M. H. k. 148-150, 153-156; zawiadomienie wraz z dokumentacją zdjęciową k. 148-150, 152; kopia paragonu fiskalnego k. 151; częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 172-173, 507-511, 520-521, 591-592.

W dniu 28 stycznia 2016 roku około godziny 22:20 Z. K. (1) udał się samochodem marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) 2ST3 na stację paliw (...) Sp. z o.o. znajdująca się w P. przy ul. (...), gdzie dokonał kolejnej kradzieży paliwa. Uczynił to w ten sposób, iż na miejscu zatankował do pojazdu olej napędowy w ilości 85,08 litrów i wartości 307,99 zł, po czym odjechał nie płacąc ceny za powyższe.

Dowód: zeznania świadka J. S.. 96-99, 115-116; zawiadomienie k. 120; nagranie z kamer monitoringu k. 121-122; częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 172-173, 507-511, 520-521, 591-592.

W dniu 30 stycznia 2016 roku około godziny 02:45 Z. K. (1) przyjechał pojazdem marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) na stację paliw (...) znajdującą się w G. przy ul. (...). Tam ukradł paliwo w ten sposób, że zatankował olej napędowy w ilości 32,58 litrów, o wartości 121,20 zł, po czym odjechał nie uiszczając należnej zapłaty.

Następnie tego samego dnia, około godziny 16:15 Z. K. (1) pojechał pojazdem marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) na stację paliw (...) Sp. z o.o., znajdującą się w G. przy ul. (...), gdzie z dystrybutora nr 5 zatankował do znajdującego się w pojeździe kanistra paliwo M. + 98 w ilości 60,17 litrów warte 264,75 zł. Następnie Z. K. (1) odjechał nie płacąc za to paliwo, w ten sposób dokonując jego kradzieży. Po około dwóch godzinach Z. K. (1) pojechał tym samym pojazdem na stację paliw (...), znajdującą się w G. przy ul. (...). Tam zatankował do tego pojazdu 37,03 litrów leju napędowego wartości 51,45 zł, po czym ponownie odjechał nie płacąc za nie i, tym samym, dokonując jego kradzieży.

Dowody: zeznania świadków: M. H. k. 148-150, 153-156; J. K. k. 159-161; R. W. k. 361; dokumentacja zdjęciowa k. 154-155, 158, 363-364; kopie paragonów fiskalnych k. 157, 362; częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 172-173, 507-511, 520-521, 591-592.

W dalszej kolejności, w dniu 01 lutego 2016 roku Z. K. (1) pojazdem marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) przyjechał około godziny 22:30 na stację paliw (...) S.A. znajdującą się przy ul. (...). Na miejscu zatankował olej napędowy w ilości 57,01 litrów wart 218,12 zł i odjechał nie płacąc za nie, dokonując w ten sposób jego kradzieży.

Następnego dnia, Z. K. (1) pojechał wspólnie z inną, nieustaloną osobą samochodem marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) na stację paliw (...) Sp. z o.o. znajdującą się w G., przy ul. (...). Tam Z. K. (1) dokonał kradzieży paliwa w ten sposób, że zatankował z dystrybutora nr 4 – najpierw do kanistra znajdującego się w pojedzie, a potem do baku samochodu – olej napędowy w łącznej ilości 87,76 litrów o wartości 343,14 zł, po czym wraz z towarzyszącym mu mężczyzną odjechał nie płacąc za niego.

Dowody: zeznania świadka D. P. k. 125-127; zapis monitoringu k. 134; wyjaśnienia oskarżonego k. 172-173, 507-511, 520-521, 591-592; zeznania świadka A. R. k. 366; zawiadomienie wraz z nagraniem w kamer monitoringu k. 368-369; kopia paragonu fiskalnego k. 371; częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 172-173, 507-511, 520-521, 591-592.

Następnie w dniu 04 lutego 2016 roku Z. K. (1) pojechał samochodem marki S. (...) o wyróżniku tablic rejestracyjnych (...) na stację paliw PKN (...), znajdującą się w S. przy ul. (...). Tam do baku tego pojazdu zatankował olej napędowy w ilości 45,47 litrów o wartości 173,70 zł i po raz kolejny odjechał nie płacąc ceny za ten towar, czym dokonał jego kradzieży.

Dowody: zeznania świadka M. S. k. 138-139; zawiadomienie wraz z nagraniem w kamer monitoringu k. 143-145; częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 172-173, 507-511, 520-521, 591-592.

W dniu 06 lutego 2016 roku Z. K. (1) i R. S. poruszali się po G. samochodem osobowym marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) – R. S. jako kierowca, zaś Z. K. (1) – jako pasażer. Samochód ten należał do A. D., który użyczył go R. S.. W samochodzie zakryto oryginalne tablice rejestracyjne tablicami o wyróżniku (...). Około godziny 15:00 mężczyźni przyjechali po S. Z. (1), z którym umówili się na piwo. S. Z. (1), gdy pojawili się pod jego domem, wsiadł do pojazdu kierowanego przez R. S.. Towarzyszyła mu jego dziewczyna – K. P.. Następnie cała czwórka pojechała pod Stocznię (...), gdzie czekała na nich znajoma Z. A. L.. Kiedy również i A. L. znalazła się we wskazanym pojeździe razem pojechali w kierunku P. zatrzymując się po drodze na stacji paliw (...) Sp. z o.o., znajdującej się przy ul. (...). Tam Z. K. (1) ukradł paliwo w ten sposób, że zatankował do baku w/w pojazdu olej napędowy w ilości 82,49 litrów i wartości 293,96 złotych, a następnie wsiadł za kierownicą tego pojazdy (R. S. zajął wtedy miejsce pasażera) i odjechał, nie płacąc za ten olej napędowy.

W trakcie dalszej jazdy Z. K. (1) został zatrzymany do kontroli drogowej przez funkcjonariuszy Policji – T. B. (1) i P. P., którzy wcześniej otrzymali zgłoszenie o dokonaniu kradzieży oleju napędowego przez sprawcę poruszającego się pojazdem marki S. (...). W czasie kontroli funkcjonariusze zostali wielokrotnie znieważeni przez R. S. słowami powszechnie uznanymi za obelżywe. Powyższe wyraźnie bawiło Z. K. (1), który jednak sam nie znieważał tych policjantów. Podał on natomiast przy kontroli drogowej dane osobowe swojego brata. Na miejsce kontroli drogowej przyjechała następnie pracownica stacji paliw S., która rozpoznała Z. K. (1) jako osobę, która dokonała kradzieży oleju napędowego. W związku z powyższym doszło do zatrzymania Z. K. (1) i towarzyszących mu osób celem przeprowadzenia z ich udziałem dalszych czynności.

Dowody: częściowo zeznania świadków: T. B. (1) k. 85-87, 593-594; P. P. k. 79-81, 615v.-616; S. Z. (1) k. 12-13; A. L. k. 15-16; K. P. k. 19-20; J. A. k. 65-68; T. W. k. 42-44; A. D. k. 334-336; częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 172-173, 507-511, 520-521, 591-592

W dniu 18 lutego 2016 roku Z. K. (1) ponownie dokonał kradzieży oleju napędowego. W tym celu przyjechał na stację (...) Sp. z o.o. znajdująca się w G. przy ul. (...), samochodem marki S. (...), opatrzonym tablicami rejestracyjnymi (...) 79RL, a zatem tożsamymi z tymi, z jakich korzystał w czasie kradzieży w dniu 02 lutego 2016 roku, po czym zatankował do niego 67,34 litrów oleju napędowego o wartości 268,69 zł. Następnie odjechał bez uiszczenia należności za zatankowany olej.

Dowody: zeznania świadka M. W. (2) k. 354-356; nagraniem w kamer monitoringu k. 359; częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 172-173, 507-511, 520-521, 591-592.

Słuchany w toku postępowania przygotowawczego w charakterze podejrzanego Z. K. (1) oświadczył, iż rozumie treść stawianych mu zarzutów i przyznaje się do popełniania zarzucanych mu czynów polegających na kradzieży paliwa.

W toku rozprawy, wyjaśniając w charakterze oskarżonego Z. K. (1) potrzymał treść swoich wcześniejszych oświadczeń dodając, iż nie znieważała w dniu 06 lutego 2016 roku funkcjonariuszy Policji.

Jednocześnie z uwagi na wymóg zwięzłości uzasadnienia wynikający z art. 424 § 1 k.p.k. odstąpiono od cytowania całości wyjaśnień oskarżonego odsyłając do wskazanych poniżej kart akt postępowania.

vide: wyjaśnienia oskarżonego wyjaśnienia oskarżonego k. 172-173, 507-511, 520-521, 591-592.

Z. K. (1) ma wykształcenie zawodowe. Jest bezdzietnym kawalerem i nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Nie pracuje pozostając na utrzymaniu rodziców. Stan jego zdrowia jest dobry; nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie, ani odwykowo. Był uprzednio wielokrotnie karany.

Dowody: dane osobopoznawcze k. 170-171, dane o karalności k. 604-608, odpisy i kopie wyroków k. 301-305, 316-317, 318-319, 320-321, 322-324, 325.

Sąd zważył, co następuje:

Zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy, w ocenie Sądu dostarczył podstaw do przypisania oskarżonemu Z. K. (1) sprawstwa czynu z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. Jednocześnie, wobec złożonych w toku rozprawy zeznań T. B. (1) i P. P. Sąd wykluczył, by doszło do popełnienia przez oskarżonego zarzucanych mu czynów z art. 226 § 1 k.k.

Do dokonania ustaleń w przedmiocie dokonywanych przez oskarżonego kradzieży paliwa w postaci benzyny i oleju napędowego posłużyły Sądowi zeznania pracowników stacji paliw, na których między 26 października 2015 roku a 18 lutego 2016 roku Z. K. (1) dopuszczał się tych czynów. Byli następujący świadkowie: M. W. (1), J. S., S. B., A. B., D. S., M. H., J. K., R. W., A. R., D. P., M. S., T. W., J. A., M. W. (2), D. M., E. R. (2) i G. W.. Każdy z tychże świadków opisywał w sposób rzeczowy swoje obserwacje dotyczące sposobu, w jaki dokonywane były kradzieże paliwa, dokładnie wskazując, jakim samochodem poruszał się sprawca, jak wyglądał oraz jaką szkodę wyrządził swoim działaniem. Z zeznaniami tychże świadków korelowały przy tym w pełni dowody z dokumentów w postaci zapisów z kamer monitoringu oraz paragonów fiskalnych, tym samym Sąd uznał, iż brak jest jakichkolwiek podstaw, by podważyć ich wiarygodność. Nie bez znaczenia pozostawało nadto, iż sam oskarżony nie negował swojego sprawstwa w zakresie przypisanego mu przestępstwa z art. 278 § 1 k.k., a jego wyjaśnienia niewątpliwie należało uznać za polegające na prawdzie.

Zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia w zakresie odpowiedzialności Z. K. (1) za drugi i trzeci z zarzucanych mu czynów, miały w okolicznościach niniejszej sprawy zeznania funkcjonariuszy Policji: T. B. (1) i P. P.. Były to bowiem osoby bezpośrednio zaangażowane w interwencję przeprowadzoną w godzinach popołudniowych w dniu 06 lutego 2016 roku w P., na ulicy (...). Świadkowie zgodnie ze sobą, w sposób precyzyjny opisali miejsce i czas podjęcia czynności służbowych we wskazanym zakresie, a także powód, dla których były one podjęte, jak również odnosili się do zachowania oskarżonego i towarzyszących mu osób. Co istotne, funkcjonariusze ci wyraźnie podnosili, iż w toku podjętych przez nich czynności byli nieustannie obrażani słowami uznanymi powszechnie za obelżywe przez R. S. (patrz k.85-87, k.79-81). I choć początkowo podnosili, że również oskarżony miał używać takich sformułowań, to jednak odnosząc się do tej okoliczności w toku rozprawy obaj funkcjonariusze doprecyzowali, iż Z. K. (1), choć sprawiał trudności w toku zatrzymania – m. in. podając inne dane osobowe – nie znieważał ich, a jedynie bawiło go zachowanie kolegi. Jak uściślił T. B. (2) (k. 593), ze strony oskarżonego padały wulgaryzmy, jednak nie były one kierowane do funkcjonariuszy, bardziej był to poklask dla wypowiedzi pana S.. Świadkowie ci wprost podali, że choć Z. K. (1) entuzjastycznie odnosił się do zachowania R. S., to jednak sam nie popełnił na ich szkodę przestępstwa. Świadkowie podali przy tym, iż ich początkowe zeznania w tym zakresie były niedokładne i oskarżony w rzeczywistości nie obrażał ich, a jedynie przeklinał w ich towarzystwie. Jednocześnie podkreślenia wymaga, iż T. B. (1) i P. P., jako funkcjonariusze Policji stojący na straży porządku publicznego, a jednocześnie osoby pouczone o odpowiedzialności karnej za składania fałszywych zeznań oraz obce dla oskarżonego nie mieli żadnego interesu w tym, aby podczas rozprawy głównej wbrew prawdzie zeznawać w sposób dla niego korzystny. W toku składanych zeznań unikali oni zresztą wydawania jakichkolwiek subiektywnych opinii co do osoby Z. K. (1), koncentrując się na rzeczowym opisie zaistniałych zdarzeń stanowiących przedmiot postępowania. Wobec powyższego, ich zeznania złożone w toku rozprawy głównej uznano je za miarodajne dowody na przytoczone okoliczności.

Przechodząc do omówienia zeznań S. Z. (1), A. L. i K. P., tj. osób towarzyszących oskarżonemu w czasie jezdny do P. w dniu 06 lutego 2016 roku, Sąd stwierdził, iż świadkowie ci w sposób rzeczowy i wiarygodny opisali okoliczności w jakich doszło do ich spotkania. Następnie zaś, gdy przyszło im odnieść się do kwestii dokonania przez oskarżonego zaboru paliwa depozycje w/w stały się zdecydowanie bardziej lakoniczne. S. Z. (2) i A. L. utrzymywali w tym względzie, że nie zauważyli, by oskarżony nie uiścił ceny za zatankowany olej napędowy. Jedynie K. P. wskazała wprost, że Z. K. (1) „nie zapłacił za to paliwo” i jej zeznania niewątpliwie polegały również w tej części na prawdzie. Powyższe w ocenie Sądu wynikało z faktu, iż K. P. nie znała dobrze oskarżonego, zaś jej partner – S. Z. (2) i A. L. pozostawali nim w bliskich relacjach koleżeńskich i nie chcieli obciążać Z. K. (1). W związku z tym Sąd uznał owe depozycje świadków S. Z. (2) i A. L., w których zasłaniali się oni niewiedzą co do postępowania oskarżonego, za niepolegające na prawdzie i podyktowane wyłącznie chęcią, ażeby oskarżony uniknął odpowiedzialności karnej. Z tego też względu w tym zakresie Sąd nie uwzględnił w/w depozycji za stanowiące podstawę dokonywanych w sprawie ustaleń faktycznych.

Sąd za zasadniczo polegające na prawdzie uznał zeznania A. D. – właściciela pojazdu marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Świadek podał, iż pojazd ten – w którym następnie zatrzymano oskarżonego i towarzyszących my znajomych (w tym R. S.) – został przez niego użyczony R. S. pod koniec 2015 roku, a żaden z przeprowadzonych w sprawie dowodów nie stał w sprzeczności we wskazanymi twierdzeniami. Brak było również podstaw dla uznania, iż A. D. był zaangażowany w proceder kradzieży paliwa w postaci benzyny i oleju napędowego. Tym samym Sąd uznał słowa świadka dotyczące okoliczności, w jakich doszło do użyczenia przez niego pojazdu, za wiarygodne i dokonał na ich podstawie ustaleń w sprawie.

Sąd stwierdził, iż choć świadek M. P. nie miał bezpośredniej wiedzy na temat dopuszczenia się przez Z. K. (1) przypisanego mu w pkt I wyroku przestępstwa kradzieży, to jednak jego zeznania przyczyniły się do ustalenia, iż jeżdżąc na kolejne stacje benzynowe oskarżony korzystał z tablic rejestracyjnych utraconych wcześniej przez innych posiadaczy pojazdów. Z zeznań świadka wynikało bowiem, że na początku grudnia 2015 roku skradziona została mu tablica rejestracyjna z wyróżnikiem (...), która została użyta następnie do dokonania zaboru paliwa w dniu 16 grudnia 2015 roku na szkodę (...) Sp. z o. o. Sąd nie miał przy tym podstaw do zakwestionowania wiarygodności tych depozycji, korelowały one bowiem z treścią wyjaśnień oskarżonego z dnia 08 lutego 2016 roku, a także m.in. z nagraniami monitoringu.

Pominięto natomiast podczas dokonywania ustaleń faktycznych w sprawie zeznania E. M. i D. D., gdyż w/w nie miały wiedzy na temat okoliczności popełniania przez oskarżonego zarzucanych mu czynów. Nieprzydatne dla dokonania ustaleń w sprawie były również depozycje R. S., gdyż ten skorzystał z przysługującego mu prawa odmowy składania wyjaśnień.

Ponadto Sąd uznał za podstawę ustaleń faktycznych w sprawie dokumenty ujawnione w trybie art. 393 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 394 § 1 i 2 k.p.k., w szczególności zawiadomienia, dokumentację zdjęciową, kopie paragonów fiskalnych, nagrania z monitoringu, dane o karalności i odpisy wyroków. Autentyczność i prawdziwość powyższych dokumentów nie budziła wątpliwości. Zostały one zgromadzone w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami prawnymi, mają charakter kompletny, a ich treść znalazła potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym w postaci zwłaszcza zeznań pokrzywdzonych i częściowo również wyjaśnień oskarżonego. Ponadto wiarygodność wskazanych dokumentów nie była w toku postępowania kwestionowana przez żadną ze stron i nie budziła wątpliwości Sądu.

Mając na uwadze powyższe rozważania, co do zasady zastrzeżeń Sądu nie wzbudziło przyznanie się oskarżonego Z. K. (1) do winy w zakresie pierwszego z zarzucanych mu czynów. Oskarżony przyznał, że podejmował tego rodzaju praktyki, podając w swoich pierwszych wyjaśnieniach, iż paliwo to miał do swojego użytku (k. 172). Ze znajdujących się w aktach sprawy zapisów monitoringu oraz dokumentacji zdjęciowej wynika przy tym jednoznacznie, iż faktycznie w datach wskazanych zarzutem oskarżony był obecny na stacjach benzynowych, uwidocznionych w tychże zapisach, a następnie tankował paliwo do pojazdów lub do przygotowanych wcześniej baniaków i odjeżdżał, nie płacąc za nie. Jednocześnie Sąd stwierdził, iż nie zasługiwały na wiarę te depozycje Z. K. (1), w których twierdził on, że nie „kojarzy” osób czy też osoby, które wspólnie z nim jeździły na stacje benzynowe w celu dokonywania kradzieży paliwa oraz, że nie wie skąd „brały się” tablice rejestracyjne nakładane na miejsca oryginalnych wyróżników rejestracyjnych, a także czyich pojazdów używał on przy dokonywaniu przestępstwa. Zdaniem Sądu treść wskazanych depozycji była podyktowana z jednej strony chęcią pomniejszenia własnej odpowiedzialności, z drugiej zaś – chęcią uniknięcia obciążenia do tej pory nieznanych organom ścigania współsprawców. CO więcej, oskarżony, posługując się wyróżnikami rejestracyjnymi pochodzącymi od innych pojazdów, miał przecież co do tego wiedzę i, w ocenie Sądu, wykorzystywał je celem uniemożliwienia prawidłowej identyfikacji pojazdu, którym się poruszał. Z tego też względu w ocenie Sądu dokonywał on kradzieży paliwa bardzo popularnymi modelami samochodów, co – przy jednoczesnym użytkowaniu tablic rejestracyjnych pochodzących od innych pojazdów – zapewniało mu pewną anonimowość.

Dodatkowo, wobec treści zeznań T. B. (1) i P. P. zastrzeżeń nie wzbudziły oświadczenia oskarżonego, w których zaprzeczył on, ażeby dopuścił się znieważenia funkcjonariuszy Policji. Z tego względu Sąd uznał je w tym zakresie za wiarygodne i uczynił podstawą dokonywanych w tej części w sprawie ustaleń faktycznych.

Wobec zaprezentowanej powyżej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd uznał, iż zasadnym jest przypisanie Z. K. (1) popełniania czynu z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., którego dopuścił się on w warunkach wskazanych w art. 64 § 1 k.k. Sąd zważył bowiem, że Z. K. (1) działając w G., P. i S. między 26 października 2015 roku a 18 lutego 2016 roku na wskazanych zarzutem opisanym w pkt 1 aktu oskarżenia stacjach paliw systematycznie, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru dopuszczał się zachowań polegających na zaborze paliwa w postaci benzyny oraz oleju napędowego. Oskarżony każdokrotnie realizował przy tym ten sam modus operandi tj. korzystając z użyczonego mu pojazdu popularnej marki, oznaczonego tablicami rejestracyjnymi pochodzącymi z innego pojazdu, przyjeżdżał on na stację paliw, a następnie tankował paliwo (do baku albo do przygotowanego wcześniej baniaka) i odjeżdżał, nie płacąc za nie. Niewątpliwie fakt, iż oskarżony w trakcie dokonywania kradzieży poruszał się pojazdami niezarejestrowanymi na siebie, w których dodatkowo zmieniał wyróżniki tablic rejestracyjnych na utracone wcześniej przez posiadaczy innych pojazdów, świadczy o tym, iż działał on w sposób planowy, z premedytacją i po uprzednim zaopatrzeniu się w konieczne narzędzia (pojazd i tablice rejestracyjne); celem takiego sposobu działania oskarżonego było unikniecie zidentyfikowania za pomocą kamer monitoringu na danej stacji. Sąd zauważył nadto, iż w żadnym wypadku jednorazowa wartość skradzionego przez oskarżonego paliwa, czy oleju napędowego nie przekraczała kwoty określonej przez art. 119 § 1 k.w., co w ocenie Sądu również przemawia za uznaniem, iż oskarżony, mając wiedzę odnośnie tzw. progu czynów przepołowionych, w sposób celowy przywłaszczał tylko niewielkie ilości benzyny i oleju napędowego. Ponadto, oskarżony niewątpliwe zdawał sobie również sprawę, że tak po stronie pokrzywdzonych, jak i organów ścigania upór w ujęciu sprawcy wykroczenia będzie mniejszy, aniżeli miałoby to miejsce w przypadku sprawcy przestępstwa. Nie oznacza to jednak, iż zachowania oskarżonego winny być z tego powodu traktowane jako szereg wykroczeń. Ocena całości zachowania oskarżonego, w szczególności zaś częstotliwość podejmowanych przez niego czynności polegających na kradzieży paliwa, opracowany przez niego modus operandi, posługiwanie się w tym celu wcześniej zabezpieczonymi narzędziami (użyczonymi pojazdami i tablicami rejestracyjnymi pochodzącymi z innych pojazdów), odwiedzanie przez niego różnych stacji paliw, przygotowanie baniaków na paliwo - wszystkie te okoliczności przemawiały za uznaniem, że jego postępowanie stanowiło wynik realizacji wcześniej powziętego zamiaru, było zaplanowane i zorganizowane. W ocenie Sądu oskarżony przyjął, że nie będzie płacił za użytkowane przez siebie paliwo i w tym celu, po uprzednim przygotowaniu się do tego, wielokrotnie i w krótkich odstępach czasu dokonywał jego kradzieży. Wobec powyższego zasadnym było zakwalifikowanie zachowania Z. K. (1) jako występku kwalifikowanego z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Ponadto w kwalifikacji prawnej przestępstwa popełnionego przez oskarżonego Z. K. (1) należało uwzględnić fakt, iż działał on w warunkach powrotu do przestępstwa. Zgodnie z przepisem art. 64 § 1 k.k., jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. W okolicznościach niniejszej sprawy ustalono, że Z. K. (1) w okresie od 12 lipca 2004 roku do 03 listopada 2009 roku oraz od 16 maja 2013 roku do 24 kwietnia 2014 roku odbywał karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądy Rejonowego w Gdańsku w sprawie o sygn. akt IV K 460/04, a wymierzoną mu za przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. Przestępstwo, którego oskarżony dopuścił się obecnie, jest przestępstwem tego samego rodzaju – przeciwko mieniu, a zatem jest przestępstwem podobnym w rozumieniu art. 115 § 3 k.k., i zostało popełnione w okresie od 26 października 2015 roku do 18 lutego 2016 roku, a więc przed upływem 5 lat od zakończenia odbywania wskazanej kary, w wymiarze przekraczającym 6 miesięcy, przez oskarżonego. Uzasadnia to uwzględnienie w kwalifikacji prawnej czynów przypisanego oskarżonemu przepisu art. 64 § 1 k.k.

Zdaniem Sądu, oskarżonemu przypisać można też winę w popełnieniu omawianego czynu. Jest on, ze względu na wiek zdolny do ponoszenia odpowiedzialności karnej, a zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dostarcza podstaw do przyjęcia, iż w chwili czynu był niepoczytalny lub znajdował się w anormalnej sytuacji motywacyjnej. Miał dodatkowo obiektywną możliwość zachowania się w sposób zgodny z obowiązującym porządkiem prawnym, czego jednak nie uczynił i z tego tytułu zasadnie postawić można mu zarzuty.

Sąd zważył również, że nie stało na przeszkodzie rozpatrywania sprawy oskarżonego i wyrokowania wobec niego skierowanie przeciwko niemu aktu oskarżenia w sprawie PR 2 Ds. 219.2016 (k.539 i kolejne). Wskazać bowiem należy, iż opis zarzutu postawionego oskarżonemu w tymże postępowaniu, wprost wskazuje, iż dotyczy innych czynów, popełnianych w innych miejscach i innych datach, niż zachowania oskarżonego objęte aktem oskarżenia w niniejszej sprawie. Nie sposób zatem uznać, ażeby można było w tym wypadku mówić o konieczności zastosowania art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. w zakresie tzw. lis pendens.

Wymierzając oskarżonemu karę za przypisane mu w pkt I wyroku przestępstwo, Sąd uwzględnił wszelkie okoliczności, jakie nakazuje brać pod uwagę przepis art. 53 § 1 k.k. Zgodnie z tym przepisem Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Uwzględniając przywołane powyżej dyrektywy wymiaru kary z art. 53 k.k., Sąd doszedł do przekonania, iż najwłaściwszą karą dla oskarżonego będzie kara 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, uwzględniająca przy tym zarówno ustawowe zagrożenie opisane w art. 278 § 1 k.k.

Orzekając w tym względzie Sąd uznał, iż na korzyść oskarżonego poczytać można zasadniczo wyłącznie jego postawę w toku procesu, tj. konsekwentne przyznawanie się do popełnienia zarzucanego mu w pkt 1 aktu oskarżenia czynu. Jednocześnie Sąd dostrzegł szereg okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonego, jak to, że działał on w sposób zorganizowany i planowy, realizując z góry powzięty zamiar i dokonując w ten sposób systematycznie licznych kradzieży na przestrzeni prawie czterech miesięcy. Powyższe świadczy o szczególnie lekceważącym stosunku oskarżonego do obowiązujących norm prawnych – podobnie jak fakt, iż do refleksji nad swoim zachowaniem nie skłoniła Z. K. (1) nawet okoliczność zatrzymania go w dniu 06 lutego 2016 roku i ujawnienia dokonanej w tym dniu kradzieży. Przeciwnie, zaledwie w kilka dni po tym oskarżony ponownie pojechał na stację benzynową ukraść olej napędowy za pomocą obranej wcześnie przez siebie metody. W konsekwencji Sąd uznał Z. K. (2) za osobę w znacznym stopniu zdemoralizowaną. Kolejną okolicznością obciążającą była przy tym uprzednia wielokrotna karalność oskarżonego, a nadto – jego działanie w warunkach powrotu do przestępstwa wyrażony w art. 64 § 1 k.k. Wobec takich okoliczności, kara pozbawienia wolności orzeczona względem Z. K. (1) nie może być w ocenie Sądu poczytana za nieadekwatną, a w żadnym razie – za rażąco surową. Z uwagi na wysokość orzeczonej wobec Z. K. (1) kary oraz okoliczność jego uprzednich skazań na kary pozbawienia wolności, nie było potrzeby rozważania celowości warunkowego zawieszenia jej wykonania (art. 69 § 1 k.k.).

W pkt II wyroku Sąd orzekł natomiast o obowiązku naprawienia szkody przez oskarżonego poprzez zapłacenie na rzecz pokrzywdzonych podmiotów tj.:

- (...) Oddział w Polsce kwoty 1763, 25 złotych (jeden tysiąc siedemset sześćdziesiąt trzy złote i 25/100),

- (...) S.A. kwoty 1209, 75 złotych (jeden tysiąc dwieście dziewięć złotych i 75/100),

- (...) Sp. z o.o. kwoty 2057, 00 złotych (dwa tysiące pięćdziesiąt siedem złotych),

- (...) Sp. z o.o. kwoty 558, 71 złotych (pięćset pięćdziesiąt osiem złotych i 71/100).

Określając wymiar owego obowiązku, Sąd doszedł do przekonania, iż wysokość poniesionych przez wskazane Spółki szkód została wykazana w sposób niebudzący wątpliwości. Ponadto, rozstrzygając w powyższym zakresie, Sąd wziął pod uwagę zarówno konieczność oddziaływania w sferze prewencji szczególnej, jak i zapewnienie realizacji jednego z głównych celów prawa karnego, jakim jest kompensowanie szkód poniesionych przez pokrzywdzonego przestępstwem.

W kwestii drugiego i trzeciego z zarzucanych oskarżonemu czynów Sąd uznał, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy wyklucza możliwość przypisania ich Z. K. (1). Zarówno T. B. (1), jak i P. P. stwierdzili bowiem w swoich zeznaniach w sposób jednoznaczny, iż nie zostali znieważeni przez oskarżonego, a jedynie przez R. S.. Opisali również przyczyny, dla których w swoich wcześniejszych zeznaniach odmiennie opisywali ową sytuację, w szczególności fakt używania przez oskarżonego wulgaryzmów i entuzjazm, z jakim odnosił się on do zachowania w/w świadka. W szczególności przyznali oni, że choć oskarżonego wyraźnie bawił fakt, iż w dniu 06 lutego 2016 roku byli znieważani przez R. S., to jednak sam ich nie obrażał. Jednocześnie podkreślenia wymaga, iż powyższe nie będzie na gruncie niniejszej sprawy prowadziło do zastosowania zasady ujętej w art. 5 § 2 k.p.k. Z treści wskazanego unormowania wynika, iż „wątpliwości”, o jakich w nim mowa mają być wątpliwościami, „których nie usunięto w postępowaniu dowodowym". Oznacza to, że sąd może sięgnąć do zasady in dubio pro reo dopiero w sytuacji, gdy przeprowadzone zostanie postępowanie dowodowe, a następnie zgodnie z regułami określonymi w art. 7 k.p.k. zostanie dokonana gruntowna analiza zgromadzonego w sprawie i przeprowadzonego zgodnie z art. 167 § 1 k.p.k. materiału dowodowego i pomimo tych zabiegów nie uda się wyeliminować pojawiających się zastrzeżeń i ustalić jednej, nie budzącej wątpliwości wersji wydarzeń. Tymczasem, Sąd, jak zaznaczono, dysponował wiarygodnymi dowodami przemawiającym za uznaniem, iż Z. K. (1) w dniu 6 lutego 2016 roku w P. nie zwracał się słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe do funkcjonariuszy Policji – T. B. (1) i P. P. – podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, wykluczyli to bowiem sami pokrzywdzeni. Wobec powyższego Sąd, w oparciu o art. 17 § 1 pkt. 1 k.p.k. w zw. z art. 414 § 1 k.p.k. uniewinnił Z. K. (1) od popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt. II i III aktu oskarżenia.

W pkt IV wyroku Sąd na podstawie powołanych tam unormowań zasądził od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku na rzecz adwokata B. P. z Kancelarii Adwokackiej w G. kwotę 929, 88 zł, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej na rzecz oskarżonego z urzędu.

Dalej, Sąd na mocy art. 626 § 1 k.p.k., art. 624 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) zwolnił oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania odciążając nimi Skarb Państwa. Orzekając o powyższym Sąd zważył, iż Z. K. (1) aktualnie nie osiąga żadnych dochodów, zaś z uwagi na orzeczoną względem niego bezwzględną karę pozbawienia wolności będzie miał znacznie utrudnione możliwości zarobkowania. Nie bez znaczenia pozostało nadto, iż niniejszym wyrokiem orzeczono wobec niego obowiązek naprawienia szkody. Wskazane okoliczności, w ocenie Sądu przemawiały za uznaniem, że konieczność uiszczenia przez Z. K. (1) kosztów postępowania będzie stanowiła dla niego nadmierne obciążenia.