Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 czerwca 2019 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk - Południe w Gdańsku Wydział VI Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Beata Piórek

Ławnicy Alicja Furtak-Rozbicka Hanna Gozdek

Protokolant Patryk Barski

po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2019 r. w Gdańsku

sprawy z powództwa M. S.

przeciwko (...)w G.

o odszkodowanie za niezawarcie umowy przyrzeczonej , odszkodowanie za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu , świadczenia socjalne , ekwiwalent za urlop , dodatkowe wynagrodzenie roczne , ustalenie urlopu szkoleniowego

I.  Zasądza od pozwanego (...) w G. na rzecz powoda M. S. kwotę 1 000 zł / jeden tysiąc złotych / tytułem ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy .

II.  Wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności

III.  Ustala , że powód M. S. wykorzystał w trakcie zatrudnienia u pozwanego urlop szkoleniowy w wymiarze 5 dni

IV.  W pozostałym zakresie powództwo oddala

V.  Nakazuje ściągnąć od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku kwotę 50 zł / pięćdziesiąt złotych/ tytułem opłaty od pozwu , od obowiązku uiszczenia której powód zwolniona był z mocy ustawy.

Sygn. akt VI P 46/18

UZASADNIENIE

Powód M. S. pozwem z dnia 23 stycznia 2017 r. przeciwko (...) w G. wniósł o zasądzenie na jego rzecz:

1)  odszkodowania z tytułu niewywiązania się pozwanej z umowy przedwstępnej dotyczącej zatrudnienia w wysokości 14 060 zł, tj. wysokość trzymiesięcznego wynagrodzenia jakie otrzymywał: 4020 zł miesięcznie oraz premia za IV kwartał w wysokości 2000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za zwłokę liczonymi od dnia 1 listopada 2017 r. do dnia zapłaty;

2)  wypłaty świadczeń socjalnych przewidzianych na miesiąc grudzień 2017 r. w wysokości 800 zł (w tym 200 zł na dzieci);

3)  wypłaty ekwiwalentu we właściwej wysokości za niewykorzystany urlop wypoczynkowy (ekwiwalent za 5 dni urlopu doktoranckiego w wysokości 1 000 zł);

4)  uznanie przez pozwaną udzielonego urlopu doktoranckiego przez dyrektora (...) w G. i w związku z tym zwiększenia ilości dni urlopu wypoczynkowego.

Ponadto, powód wniósł o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kosztów procesu wraz z ewentualnymi kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Powód w uzasadnieniu pozwu wskazał, że w dniu 11 kwietnia 2016 r. został zatrudniony w (...) na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony do dnia 10 lipca 2017 r. na stanowisku Kierownika Wydziału (...). Następnie w dniu 7 lipca 2017 r. otrzymał od pozwanej umowę o pracę na czas określony od dnia 11 lipca 2016 r. do dnia 31 lipca 2017 r.. Powód podał, że wobec zmian ustawowych, pozwana w dniu 9 stycznia 2017 r. doręczyła mu oświadczenie, iż jego stosunek pracy uległ zmianie na stosunek pracy na podstawie powołania. Tym samym czas trwania umowy o pracę uległ zmianie na umowę o pracę na czas nieokreślony.

Na skutek decyzji władz (...) z końcem kwietnia 2017 r. został odwołany Dyrektor Oddziału Regionalnego (...) w G. J. P. i w jego miejsce został powołany nowy dyrektor OR. Pierwszą decyzją kadrową nowego dyrektora było odwołanie powoda ze stanowiska kierownika wydziału i wypowiedzenie mu umowy o pracę (jako „człowieka” dyrektora odwołanego). Powód podniósł, iż dokumentów nie posiada, pozwany ich nie doręczył, informację otrzymał telefonicznie z Wydziału (...) (...) w G..

Następnie powód podał, że w miesiącu październiku 2017 r. nastąpiła kolejna zmiana na stanowisku dyrektora (...)w G.. Powołana została na p.o. dyrektora (...) w G. I. K., wcześniej będąca kierownikiem referatu, a następnie kierownikiem wydziału ogólnego. Wobec powołania nowej osoby na p.o. dyrektora, nastąpiło uwolnienie się stanowiska pracy, na którym został zatrudniony i pojawiła się nowa sytuacja, w której mógł zostać przywrócony do pracy, na dotychczasowe stanowisko.

Dnia 23 października 2017 r. powód podjął rozmowy z p.o. dyrektora I. K. na temat jego zatrudnienia. Dyrektor nie widziała przeszkód i zgodziła się na zatrudnienie. Powód podał, że p.o. dyrektora zaznaczyła, iż na stanowisku kierownika wydziału ogólnego nie chce nikogo zatrudniać, zatem należało wskazać stanowisko, na jakim miałby pracować. Powód poprosił, aby w tej sytuacji nie zmniejszać mu wynagrodzenia i aby je zachować należałoby mu powierzyć stanowisko głównego specjalisty.

Wobec obustronnej akceptacji, p.o. dyrektora zaprowadziła powoda do kadr oraz poinformowała o konieczności wykonania badań i wskazał, że od 3 listopada powinien się pojawić w pracy w (...) w G. w Wydziale (...).

W międzyczasie pracownicy kadr wraz z radcą prawnym OR mieli przygotować oświadczenie pracodawcy o wycofaniu oświadczenia woli o wypowiedzeniu umowy o pracę, tak aby nie było przeszkód w powrocie na stanowisko pracy. P.o. dyrektora poprosiła kadrowe o wydanie powodowi skierowania na badanie lekarskie wskazując, że skierowanie na badanie winien podpisać zastępca dyrektora i tak też się stało. Skierowanie na badania posiada dane pracodawcy, jego dane, wskazując stanowisko pracy. Miejsce pracy i wynagrodzenie zostało określone przez p.o. dyrektora w jej gabinecie , a następnie w pokoju pracownic kadr. Powód podniósł, iż jako, że zwolnienie lekarskie miał do 31 października termin rozpoczęcia pracy p.o. dyrektora wskazała na 3 listopada.

Dnia 24 października 2017 r. powód podał, iż otrzymał informację z (...)w G., że nie ma już robić badań, bo p.o. dyrektora wycofała się z obietnicy i ustaleń. Następnie powód wskazał, że 26 października skierował maila do biura kadr i szkolenia w Centrali(...) w W., który niejednokrotnie ingerował w politykę kadrową OR w G. po odwołaniu dyrektora J. P.. Powód podniósł, iż domyślając się, że dyrektor biura kadr i szkolenia w Centrali (...) wpłynął na decyzję p.o. dyrektora, poinformował o otrzymanym skierowaniu na badania i potencjalnym powrocie do pracy w (...) w G. oraz że nie otrzymał jeszcze decyzji co do urlopu doktoranckiego.

30 października 2017 r. powód wskazał, że otrzymał wiadomość e-mail od p.o. dyrektora (...)w G., w którym p.o. dyrektora wyjaśniła, że rozmowy, które odbyły się 23 października 2017 r. dotyczyły potencjalnych możliwości zatrudnienia i nie stanowią podstawy do egzekwowania jakichkolwiek roszczeń z ww. tytułu oraz że złożenie wniosku urlopowego determinowało wycofanie skierowania na badania lekarskie do lekarza medycyny pracy.

Zgodnie ze złożonym wnioskiem urlopowym oraz poleceniem p.o. dyrektora do wykorzystania zaległego urlopu, powód podał, iż postanowił wykorzystać urlop w miesiącu listopadzie 2017 r.. Powód wskazał, że gdy dotarło do niego, że p.o. dyrektora wycofała się ze złożonej obietnicy zatrudnienia i poinformowała, że zostanie wypłacony ekwiwalent za niewykorzystany urlop, stracił jakąkolwiek nadzieję na spokój i bezpieczeństwo pracy.

Pomimo powyższego, powód dnia 24 listopada 2017 r. uzyskał zaświadczenie od lekarza medycyny pracy orzeczenie lekarskie o braku przeciwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na stanowisku głównego specjalisty. Ww. orzeczenie wraz z oświadczeniem o gotowości do podjęcia pracy powód przesłał pozwanej w dniu 27 listopada 2017 r.. W nawiązaniu do przesłanego orzeczenia pozwana stwierdziła, że pomimo wydanego skierowania na badanie nie zatrudni powoda na stanowisku głównego specjalisty. (pozew, k. 3-6, 31)

Pismem procesowym z dnia 22 lutego 2018 r. powód rozszerzył powództwo i wniósł o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz odszkodowania z tytułu nierównego traktowania w zatrudnieniu, tj. naruszenia przez pracodawcę obowiązku równego traktowania w zakresie wynagradzania pracowników w wysokości 2100 zł tytułem odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami za zwłokę liczonymi od dnia zasądzenia do dnia zapłaty.

Ponadto, powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego dla pracowników jednostek sfery budżetowej za 2017 r. w wysokości obliczonej przez pozwaną, zgodnie z przepisami prawa wraz z ustawowymi odsetkami za zwłokę liczonymi od dnia wypłaty przedmiotowego świadczenia(...) w G., tj. od 10-15 lutego 2018 r.. (k. 34-35)

Na rozprawie w dniu 16 maja 2018r. powód sprecyzował , że domaga się tytułem dodatkowego wynagrodzenia rocznego kwoty 1 000 zł k. 132

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W ocenie pozwanej wytoczone powództwo jest bezzasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

W uzasadnieniu pozwany przyznał, iż w dniu 23 października 2017 r. w siedzibie pracodawcy doszło do rozmowy z powodem w sprawie możliwości powrotu pracownika do pracy oraz powierzenia mu stanowiska starszego specjalisty w Wydziale (...). Prowadzone rozmowy dotyczyły jednak wyłącznie możliwości powrotu powoda do pracy w drodze uchylenia oświadczenia o odwołaniu powoda z funkcji kierownika Wydziału (...) i nie dotyczyły możliwości zawarcia nowej umowy o pracę. Pozwany zaprzeczył, aby w dniu 23 października 2017 r. pracodawca zobowiązał się do zawarcia umowy o pracę z powodem, a tym bardziej zawarł z powodem umowę przedwstępną o pracę. Pozwany wskazał, iż w trakcie rozmowy strony rozważały jedynie możliwość uchylenia oświadczenia o odwołaniu powoda ze stanowiska Kierownika Wydziału (...) oraz powierzenia mu pracy na zastępstwo do czasu powrotu do pracy G. O..

W związku z ustaleniami poczynionymi przez strony na spotkaniu K. K. (1) z-ca Dyrektora (...) w G. poprosił A. K. o przygotowanie skierowania na badanie kontrolne, a następnie podpisał powyższe, chociaż nie był upoważniony do podpisania ww. dokumentu. Wydanie powodowi powyższego dokumentu nastąpiło tego samego dnia, w siedzibie zakładu pracy.

Następnie pozwany wskazał, że o podpisaniu i wydaniu powodowi skierowania na badanie lekarskie I. K. dowiedziała się w dniu 24 października 2017 r. od pracowników urzędu. W związku z tym, iż powód otrzymał skierowanie na badanie lekarskie oraz zaczął rozprowadzać pogłoski o swoim powrocie do pracy pomimo, że nie takie ustalenia zapadły w dniu poprzednim, pozwany podał, że I. K. skontaktowała się z ośrodkiem medycyny pracy w G. wnosząc o nieprzeprowadzanie badań lekarskich powoda oraz poinformowała powoda o wycofaniu skierowania. Pomimo otrzymanej informacji powód wykonał badania w placówce medycyny pracy w W. w dniu 24 listopada 2017 r. i zgłosił gotowość do pracy z dniem 1 grudnia 2017 r..

Pozwany podniósł, iż zgodnie z art. 389 § 1 k.c. umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Umowa przedwstępna powinna zatem zawierać nie tylko zobowiązanie do zawarcia oznaczonej umowy, ale musi także zawierać jej istotne elementy. Elementem istotnym umowy o pracę jest bowiem nie tylko rodzaj i miejsce wykonywanej pracy, ale także i wysokość wynagrodzenia pracownika.

Wbrew stanowisku powoda pozwany zauważył, iż nie doszło do zawarcia umowy przedwstępnej o pracę. Pozwany wskazał, że nie zobowiązał się do zawarcia umowy o pracę, a prowadzone rozmowy w dniu 23 października 2017 r. nie dotyczyły nawiązania stosunku pracy (zawarcia nowej umowy o pracę), a jedynie możliwość uchylenia się od skutków odwołania powoda ze stanowiska kierownika Wydziału (...). Pozwany podał, że strony nie miały zatem zawrzeć umowy o pracę, a tym samym nie mogły zawrzeć przedwstępnej zobowiązującej do zawarcia umowy o pracę.

Ponadto pozwany wskazał, że w dniu 23 października 2017 r. kwestia wynagrodzenia powoda nie była poruszana, gdyż w pierwszej kolejności należało wyjaśnić dopuszczalność uchylenia się od skutków oświadczenia woli o odwołaniu powoda oraz powierzenia mu pracy na zastępstwo G. O.. Brak było zatem uzgodnienia wszystkich elementów istotnych stosunku pracy pozwalających na wywodzenie z prowadzonych rozmów postanowień umowy przedwstępnej o pracę.

W ocenie pozwanego oddaleniu powinno podlegać również powództwo w zakresie dodatkowego wynagrodzenia rocznego oraz powiązanego z nim odszkodowania z tytułu nierównego traktowania w zatrudnieniu. Pozwany wskazał, iż w związku z tym, iż powód nie przepracował u pracodawcy co najmniej 6 miesięcy pracownik nie nabył prawa do wynagrodzenia dodatkowego, a pominięcie jego osoby przy wypłacie „trzynastki” nie stanowi dyskryminacji pracownika i nie daje żadnych podstaw do kreowania jakichkolwiek roszczeń na tej podstawie.

Z uwagi na brak pozostawania w zatrudnieniu przez powoda w dniu przyznawania świadczeń socjalnych, w ocenie pozwanego, bezzasadnym jest roszczenie związane ze świadczeniami socjalnymi.

Za bezzasadne pozwany uznał również żądanie wypłaty ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy. Pozwany podał, że powód wykorzystał bowiem urlop wypoczynkowy, a za niewykorzystany urlop (16 dni) otrzymał ekwiwalent pieniężny. ( odpowiedź na pozew k. 48-52)

W piśmie z dnia 11 kwietnia 2018 r. pozwany wskazał, że bezzasadne jest żądanie powoda wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego za rok 2017 na podstawie art. 2 ust.3 pkt 5 lit. B ustawy o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej. Zgodnie ze wskazanym przepisem przepracowanie co najmniej 6 miesięcy warunkujących nabycie prawa do wynagrodzenia rocznego nie jest wymagane w przypadku podjęcia zatrudnienia na podstawie powołania lub wyboru . Co istotne , wskazany przepis odnosi się tylko i wyłącznie do roku , w którym nastąpiło nawiązanie stosunku pracy na podstawie powołania i nie odnosi się do lat kolejnych. Co istotne , powód został zatrudniony u pozwanego na podstawie powołania w 2016r. , a nie w roku 2017 , w związku z czym za rok 2017 nie przysługuje dodatkowe wynagrodzenie roczne . Żaden z kierowników zatrudnionych u pozwanego nie otrzymał za rok 2017 dodatkowego wynagrodzenia rocznego na podstawie art. 2 ust.3 pkt 5 lit b ustawy o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej , stąd też żądanie powoda w tym zakresie jest bezpodstawne ./ pismo pozwanego z dnia 11 04 2018 k. 120- 123

W piśmie z dnia 6 lutego 2019 r. pozwany w przedmiocie roszczenia ekwiwalentu za urlop w wysokości 1000 zł oświadczył, że nie kwestionuje żądania powoda zarówno, co do zasady, jak i jego wysokości. (k. 211)

Na rozprawie w dniu 14 czerwca 2019 r. pełnomocnik pozwanego podtrzymał stanowisko zawarte w odpowiedzi na pozew, uznając jednocześnie roszczenie urlopu szkoleniowego i ekwiwalentu za urlop. Dyrektor potwierdził, iż takowy urlop się należał. (k. 294v)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Powód był zatrudniony w (...) w G. na podstawie umowy o pracę od dnia 11 kwietnia 2016 r. początkowo na okres próbny, następnie na czas określony od dnia 11 lipca 2016 r. do 31 lipca 2017 r., w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku kierownika wydziału ogólnego . Zatrudnienie powoda poprzedzone było procedurą uruchomienia naboru z formalnym wnioskiem na piśmie i wnioskiem o zatwierdzenie kandydata po przeprowadzeniu rozmowy kwalifikacyjnej .

Pismem z dnia 11 07 2016. Powód zwrócił się do Dyrektora Pozwanego J. P. o udzielenie urlopu na przygotowanie rozprawy doktorskiej zgodnie z zapisami ustawy z dnia 14 marca 2003r. o stopniach naukowych i tytule naukowym w wymiarze 28 dni , na wniosek dyrektor pozwanej wyraził zgodę.

Powód wykorzystał urlop szkoleniowy na podstawie powyżej wymienionej ustawy w dniach 26 01 2017, 27 01 2017 , 15 02 2017 , , 17 02 2017 , , 8 03 2017 i 14 03 2017.

Zawiadomieniem datowanym na 2 01 2017 , doręczonym powodowi dnia 9 stycznia 2017 r. pozwany zawiadomił powoda, że na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników, stosunek pracy zawarty z (...) jest stosunkiem na podstawie powołania w rozumieniu przepisów k.p..

Miejscem wykonywania pracy powoda był Wydział (...),(...) w G., ul. (...) G..

( dowód: umowy o pracę, k. 4, 48 akt osobowych powoda cz. B; zawiadomienie o powołaniu, k. 64 akt osobowych powoda cz. B; świadectwo pracy, k. 8-8v, 11-11v , wniosek o uruchomienie procedury naboru k. 1 , -, wniosek o zatwierdzenie kandydata k. 3 -akt osobowych powoda cz. C , pismo powoda z dnia 11 07 2016r. k. 76 cz b akt osobowych , zestawienie nieobecności powoda w pracy k. 12 , zawiadomienie o przyjęciu na studia doktoranckie akta osobowe cz b , zeznania za pozwanego J. P., k. 293v-294 (nagranie czas: 00:35:34-00:55:11)

Pismem z dnia 28 04 2017 r. na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników oraz art. 70 § 1 i 2 k.p. powód został odwołany ze stanowiska kierownika Wydziału (...) (...) w G.. Odwołanie powyższe było równoznaczne z wypowiedzeniem umowy o pracę z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia. Powyższe odwołanie nie zostało przez powoda odebrane po nadaniu na poczcie i korespondencja wróciła do pozwanej awizowana niepodjęta w terminie.

(dowód: odwołanie powoda ze stanowiska, k. 2 akt osobowych powoda cz. C; zeznania świadka K. R., k. 164v (nagranie czas: 00:34:20-00:42:43); zeznania świadka A. K., k. 165-167 (nagranie czas: 00:51:38-01:33:57))

Orzeczeniem Powiatowego Zespołu ds. Orzekania Niepełnosprawności w W. z dnia 9 grudnia 2014 r. postanowiono zaliczyć powoda do stopnia do znacznego stopnia niepełnosprawności. Orzeczenie zostało wydane do dnia 31 grudnia 2019 r..

W związku z rozstrojem zdrowia, powód przebywał w roku 2017 w szpitalu.

( dowód: orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, k. 69 akt osobowych powoda cz. B; karta z leczenia szpitalnego wraz z opisem badania, k. 15-16v, 22-22v)

W okresie zatrudnienia powód przebywał na zwolnieniu lekarskim w następujących okresach w roku 2017 :

-24 03 2017-31 03 2017 ,

-1 04 2017-2 04 2017

-10 04 2017-14 04 2017

-26 04 2017 -28 04 2017

- 4 maja 2017 r. do 31 października 2017 r.,

- 29 listopada 2017 r. do 30 listopada 2017.

Dowód : świadectwo pracy k. 8 , 11 cz C akt osobowych

W dniu 23 października 2017 r. w siedzibie pracodawcy doszło do rozmowy p. o. Dyrektora Oddziału I. K. z powodem w sprawie możliwości jego powrotu do pracy oraz powierzenia mu stanowiska pracy w Wydziale (...). W rozmowie uczestniczył K. K. (1) - zastępca dyrektora . Powód wyrażał zainteresowanie pracą na jakiejkolwiek podstawie , a dyrektor była temu wstępnie przychylna. W trakcie rozmowy strony rozważały też możliwość cofnięcia oświadczenia o odwołaniu powoda ze stanowiska Kierownika Wydziału (...) oraz powierzenia mu pracy G. O. – specjalisty w Wydziale (...) do czasu jej powrotu ze zwolnienia lekarskiego . Powód po powrocie G. O. miał realizować inne zadania wydziału.

W związku z ustaleniami poczynionymi przez strony na spotkaniu, K. K. (1) z-ca Dyrektora (...) w G. podpisał skierowanie na badanie kontrolne lekarskie powoda przedstawione mu przez pracownika kadr A. K.. Na skierowaniu wpisane było stanowisko pracy głównego specjalisty. Wydanie powodowi powyższego dokumentu nastąpiło tego samego dnia, w siedzibie zakładu pracy.

W dniu 24 października 2017 r. I. K. skontaktowała się z ośrodkiem medycyny pracy w G. wnosząc o nieprzeprowadzanie badań lekarskich powoda oraz poinformowała powoda o wycofaniu skierowania.

Następnie, pismem (brak daty) I. K. poinformowała powoda, iż z związku ze zmianami organizacyjnymi w (...) w G., Wydział (...) p.o. dyrektora(...) w G. I. K. poinformowała powoda, że nie istnieje możliwość zaproponowania powodowi umowy na czas zastępstwa.

Jednocześnie, I. K. wskazała, że rozmowy przeprowadzone z powodem w dniu 23 października 2017 r. w obecności K. K. (1), Zastępcy Dyrektora (...) w G., dotyczyły jedynie potencjalnych możliwości zatrudnienia i nie stanowią podstawy do egzekwowania jakichkolwiek roszczeń z ww. tytułu. W związku ze złożeniem w dniu 27 października 2017 r. wniosku urlopowego, I. K. cofnęła skierowanie z dnia 23 października 2017 r. na badania z zakresu medycyny pracy.

Pomimo otrzymanej informacji powód wykonał badania w placówce medycyny pracy w W. w dniu 24 listopada 2017 r. i zgłosił gotowość do pracy z dniem 1 grudnia 2017 r..

(dowód: skierowanie na badanie lekarskie wraz z notatką służbową, k. 80-81 akt osobowych powoda cz. B; pismo p.o. dyrektora (...), k. 21; wyciąg z komunikatora, k. 44; korespondencja e-mail, k. 18-20; wniosek o udzielenie urlopu, k. 82 akt osobowych powoda cz. B; lista obecności za listopad 2017 r., k. 55; świadectwo pracy, k. 8-8v, 11-11v akt osobowych powoda cz. C; ogłoszenia pozwanego dot. Rekrutacji, k. 114-116; akta osobowe G. O.; zeznania K. K. (1), k. 163v-164v (nagranie czas: 00:12:40-00:34:19); zeznania świadka A. P., k. 165 (nagranie czas: 00:42:44-00:51:37); zeznania świadka A. K., k. 165-167 (nagranie czas: 00:51:38-01:33:57); zeznania świadka I. K., k. 204-205 (nagranie czas: 00:13:24-00:44:38); zeznania świadka P. G., k. 284-286 (nagranie czas: 00:02:46-00:22:52); zeznania świadka K. L., k. 292v-293v (nagranie czas: 00:04:40-00:33:49)

W nawiązaniu do spotkania, które odbyło się w dniu 23 października 2017 r. w (...) w G. pomiędzy powodem a p.o. Dyrektora (...) w G. w kwestii powoda dalszego zatrudnienia w (...) w G. na stanowisku głównego specjalisty oraz wycofania oświadczenia woli pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę z kwietnia 2017 r., powód pismem z dnia 27 listopada 2017 r. poinformował p.o. dyrektora(...) w G. o gotowości do podjęcia pracy z dniem 1 grudnia 2017 r.. Jednocześnie powód z ww. pismem przesłał orzeczenie lekarskie o zdolności do podjęcia pracy na stanowisku głównego specjalisty.

Pozwany w odpowiedzi na powyższe poinformował powoda, że zgodnie z treścią odwołania go ze stanowiska kierownika Wydziału (...) w (...) w G. z dniem 28 kwietnia 2017 r., w związku z art. 72 § 1 k.p. stosunek pracy powoda rozwiąże się 30 listopada 2017 r..

Pozwany wskazał, iż nie wycofał oświadczenia woli o wypowiedzeniu umowy oraz nie zaproponował powodowi nowych warunków zatrudnienia po upływie okresu wypowiedzenia na podstawie art. 71 k.p..

Pozwany podał, iż powód został poinformowany o wycofaniu skierowania na badania medycyny pracy na stanowisku głównego specjalisty, wydanego powodowi w dniu 23 października 2017 r., ponieważ pracodawca nie wyraził zgody na zatrudnienie po upływie okresu wypowiedzenia. Ponadto pozwany wskazał, że skierowanie powyższe zostało podpisane przez Zastępcę Dyrektora Oddziału Regionalnego, który w tym dniu nie był do tego upoważniony ze względu na obecność p.o. Dyrektora Oddziału działającego w imieniu pracodawcy.

Pozwany wskazał, że wobec powyższego zgłoszenie powoda gotowości do pracy należy uznać za całkowicie nieuzasadnione i nie zostanie on dopuszczony do wykonywania jakiejkolwiek pracy, ponieważ stosunek pracy z (...)w G. zakończył się w dniu 30 listopada 2017 r., zgodnie z powoda prośbą wyrażoną w mailu z dnia 17 listopada 2017 r..

( dowód: pismo powoda z dnia 27 listopada 2017 r. wraz z orzeczeniem lekarskim, k. 83 akt osobowych powoda cz. B; odpowiedź pozwanego na pismo powoda, k. 84 akt osobowych powoda cz. B)

Art. 23 ust. 1 ustawa z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuk i (w brzmieniu obowiązującym w chwili złożenia przez powoda wniosku) stanowił, że pracownikowi niebędącemu nauczycielem akademickim lub pracownikiem naukowym, przygotowującemu rozprawę doktorską, przysługuje, na jego wniosek, w uzgodnionym z pracodawcą terminie, urlop w wymiarze dwudziestu ośmiu dni, które w rozumieniu odrębnych przepisów są dla tego pracownika dniami pracy, na przygotowanie obrony rozprawy doktorskiej oraz zwolnienie od pracy na przeprowadzenie obrony rozprawy doktorskiej.

W dniu 11 lipca 2016 r. powód wystąpił z wnioskiem o udzielenie dodatkowego urlopu, na przygotowanie rozprawy doktorskiej, w wymiarze dwudziestu ośmiu na przygotowanie rozprawy doktorskiej oraz na zwolnienie od pracy na przeprowadzenie obrony rozprawy doktorskiej.

Na ww. wniosku r. pr. A. D. dokonał adnotacji, iż nie wnosi uwag formalnych, a wniosek jest uzasadniony prawnie. J. P. (dyrektor oddziału) wyraził zgodę na urlop szkoleniowy powoda.

( dowód: e-mail dot. podnoszenia kwalifikacji zawodowych powoda, k. 11; wniosek w sprawie dodatkowego urlopu, k. 67, 76 akt osobowych powoda cz. B; zestawienie nieobecności powoda w pracy, k. 12-13; zeznania świadka A. K., k. 165-167 (nagranie czas: 00:51:38-01:33:57); zeznania za pozwanego J. P., k. 293v-294 (nagranie czas: 00:35:34-00:55:11))

Długotrwale nieobecna w pracy G. O. zatrudniona na stanowisku specjalisty w dziale ogólnym powróciła do pracy w miesiącu listopadzie 2017 przedstawiając zaświadczenie lekarskie z dnia 15 11 2017r.

Dowód : skierowanie k. 302 , zaświadczenie lekarskie k. 303 akt osobowych G. O.- załączonych

Stosunek pracy powoda ustał z dniem 30 11 2017r. W świadectwie pracy z dnia 8 grudnia 2017 r. widnieje adnotacja, iż powód w okresie zatrudnienia wykorzystał 16 dni urlopu wypoczynkowego, ekwiwalent za 8 dni niewykorzystanego urlopu.

Powodowi wypłacono ekwiwalent za 10 dni dodatkowego urlopu za rok 2017.

( dowód: pismo dot. wypłaty ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy oraz urlop dodatkowy, k. 7 akt osobowych powoda cz. C; świadectwo pracy, k. 8-8v, 11-11v akt osobowych powoda cz. C)

Pozwany pismem z dnia 22 lutego 2018 r. oraz 2 marca 2018 r. poinformował powoda, iż zgodnie z ustawą z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej, jedynie w sytuacjach określonych w art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy przysługiwałoby powodowi dodatkowe wynagrodzenie za rok 2017 , gdyby odwołanie powoda nastąpiło w związku z:

a)  przejściem na emeryturę, rentę szkoleniową albo rentę z tytułu niezdolności do pracy lub świadczenie rehabilitacyjne,

b)  przeniesieniem służbowym, powołaniem lub wyborem,

c)  likwidacją pracodawcy albo zmniejszeniem zatrudnienia z przyczyn dotyczących pracodawcy,

d)  likwidacją jednostki organizacyjnej pracodawcy lub jej reorganizacją.

Pozwany wskazał, że w przypadku powoda niezaistniała którakolwiek z wymienionych przesłanek oraz nie przepracował on co najmniej 6 miesięcy w danym roku, dodatkowe wynagrodzenie roczne nie przysługuje powodowi za 2017 r..

( dowód: korespondencja e-mail, k. 112; pisma pozwanego dot. wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego za 2017 r., k. 16 akt osobowych powoda cz. C;)

Od października 2017 r. do 30 marca 2018 r. na podstawie powołania zostały zatrudnione w (...) w G. dwie osoby (pierwsza osoba powołana na stanowisko p.o. dyrektora (...) w G. z dniem 19 października 2017 r., a następnie powołana na stanowisko dyrektora(...) w G. z dniem 19 stycznia 2018 r.; druga osoba powołana na stanowisko kierownika Wydziału (...) z dniem 16 lutego 2018 r. J. P. nie otrzymał dodatkowego wynagrodzenia rocznego za rok 2017, ani żaden inny pracownik powołany w podobnej sytuacji do powoda .

Kwoty nagród z funduszu wynagrodzeń i motywacyjnego za IV kwartał 2017 r. kształtowały się na poziomie:

⚫

fundusz wynagrodzeń (wypłacony w dniu 29 grudnia 2017 r.):

- kierownicy Placówek Terenowych od 2000 zł do 2500 zł,

- osoby na stanowiskach kierowniczych w Oddziale Regionalnym w G. od 2475 zł do 2755 zł,

- pracownicy zatrudnieni na stanowisku głównego specjalisty od 1700 zł do 2500 zł;

⚫

fundusz motywacyjny (wypłacony w dniu 20 marca 2018 r.):

- kierownicy Placówek Terenowych od 225 zł do 450 zł,

- osoby na stanowiskach kierowniczych w Oddziale Regionalnym w G. od 297 zł do 300 zł,

- pracownicy zatrudnieni na stanowisku głównego specjalisty od 188 zł do 450 zł.

Zgodnie z treścią § 2 pkt 1 lit. a obowiązującego u pozwanego Zarządzenia nr (...) Dyrektora (...)w G. z dnia 28 stycznia 2014 r. w sprawie wprowadzenia w Oddziale Regionalnym w G. Zakładowego Regulaminu Gospodarowania Środkami Funduszu Świadczeń Socjalnych uprawnionymi do korzystania z usług i świadczeń socjalnych finansowych z Funduszu są m.in.:

a)  pracownicy zatrudnieni na podstawie umowy o pracę bez względu na wymiar czasu pracy, którzy przepracowali co najmniej 3 miesiące (warunek dotyczy jedynie świadczeń rzeczowych zamawianych z wyprzedzeniem), z wyłączeniem pracowników przebywających na urlopach bezpłatnych, innych niż wychowawcze,

b)  pracownicy przebywający na urlopach wychowawczych,

c)  emeryci i renciści – byli pracownicy (...) w G., pod warunkiem, że nie podjęli zatrudnienia u innego pracodawcy. (k. 56-72)

Pozwany wypłacił świadczenia socjalne związane ze świętami Bożego Narodzenia w roku 2017 r., które wynosiły odpowiednio:

- bony dla dzieci – od 65 zł-80 zł,

- dla pracowników – od 420 zł do 450 zł.

Powód nie miał statusu pracownika w dniu przyznawania ww. świadczeń.

( dowód: pismo pozwanego dot. osób zatrudnionych na podstawie powołania oraz kwoty nagród z funduszu wynagrodzeń i motywacyjnego, k. 171-172; informacje z (...), k. 126-131; pismo pozwanego dot. świadczeń socjalnych, k. 174 ; zeznania za pozwanego J. P., k. 293v-294 (nagranie czas: 00:35:34-00:55:11, zeznania świadka A. K., k. 165-167 (nagranie czas: 00:51:38-01 :33:57)

Wynagrodzenie miesięczne powoda za okres ostatnich 3 miesięcy zatrudnienia obliczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wynosi 13 375,53 zł.

( dowód: zaświadczenie, k. 73; listy płac, k. 74-85)

U pozwanego obowiązywał regulamin pracy Oddziału (...) w G., stanowiący załącznik do Zarządzenia nr (...) Dyrektora Oddziału (...) w G. z dnia 3 września 2014 r..

Zgodnie z § 2 pkt 2 ww. regulaminu ilekroć w regulaminie pracy jest mowa o pracodawcy rozumie się przez to (...) w G., jako jednostkę organizacyjną zatrudniająca pracowników, za którą czynności z zakresu prawa pracy dokonuje Dyrektor Oddziału Regionalnego. (k. 86-100)

W pozwanym(...) obowiązywał również regulamin wynagradzania i zasiłków w(...)w G., stanowiący załącznik nr(...)do zarządzenia dyrektora nr(...) z dnia 16 kwietnia 2013 r.. (k. 102-105)

Przy ustalaniu stanu faktycznego sprawy, Sąd oparł się na treści załączonych do akt sprawy i zgromadzonych w aktach osobowych powoda i G. O. dokumentów, których wiarygodności i treści żadna ze stron nie kwestionowała.

Dokumenty prywatne Sąd ocenił na podstawie art. 245 kpc, zgodnie z którym dokument prywatny sporządzony w formie pisemnej albo elektronicznej stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie, treści dokumentów strony postępowania nie kwestionowały. Sąd z urzędu nie znalazł podstaw do zakwestionowania ich wiarygodności.

Sąd przy ustalaniu stanu faktycznego oparł się także na zeznaniach świadków w osobie K. K. (1), A. P., A. K., I. K., P. G., K. L. oraz przesłuchanego w charakterze strony za pozwanego J. P., którym dał wiarę w zakresie bądź zgodnym ze sobą, bądź uzupełniającym się i zgodnym z treścią załączonych dokumentów, w jakim tworzyły one logiczną całość z pozostałymi dowodami.

Powód pismem z dnia 29 maja 2019 r. wniósł o rozpoznanie sprawy we wskazanym terminie bez jego udziału w dniu 14 06 2019r. (k. 249-249v), wobec czego dowód ten należało pominąć.

Na rozprawie w dniu 28 września 2018 r. powód cofnął wniosek o dopuszczenie dowodu 9 (o dopuszczenie dowodu z dokumentacji (faktura)dotyczącej zakupu pieczątki dla nowego dyrektora(...) w G. (I. K.) i dokumentacji dotyczącej włączenia pieczątki do obrotu w (...)w G., tj. Rejestru pieczątek i pieczęci) i 10 ( o dopuszczenie dowodu z wykazu połączeń telefonicznych przychodzących i wychodzących, ewentualnie sms (telefon komórkowy prywatny i służbowy) pomiędzy pracownikami (...) w dniach 23 i 24 października 2017 r. pomiędzy: K. L. a P. G.; I. K. a K. R.; I. K. a P. G.) z k. 43, ponieważ dyrektor przyznała, że w dniu 23 października 2017 r. nie miała jeszcze pieczątki. (k. 163 v)

Zeznania świadka K. K. (1) należało uznać co do zasady za wiarygodne, albowiem były jasne i spójne, nadto nie były sprzeczne pozostałym materiałem dowodowym sprawy, uzupełniają się z treścią zebranych w sprawie dokumentów i zeznaniami A. K. i A. P. , po części z zeznaniami I. K. . K. K. (1) potwierdził, iż uczestniczył w rozmowie w przedmiocie powrotu powoda do pracy i pamięta, iż I. K. skłaniała się do przychylenia do wniosku powoda co do zastępstwa G. O.. Jednakże podkreślił, iż mowa była o potencjalnym przyjęciu obowiązków pod nieobecność pracownika i nie potwierdził faktu zawarcia przedwstępnej umowy o pracę z powodem. Pamięta, iż dyrektor dzieliła się z nim zdawkowymi refleksjami na temat zatrudnienia powoda, iż mogła się wycofać. Świadek potwierdził fakt, iż podpisał skierowanie na badanie lekarskie powoda.

Za wiarygodne Sąd uznał również zeznania świadka A. P. , choć były one dość niedokładne , świadek jednak nie zajmowała się sprawą powoda , a A. K. . Świadek potwierdziła, iż w październiku 2017 r. dyrektor K. była w dziale kadr w sprawie powrotu powoda i zastępstwa za G. O.. Zeznania te korespondują z zeznaniami K. K. (1) i A. K..

Szczegółów świadek jednak nie zna .

Sąd uznał również za wiarygodne zeznania świadka A. K., albowiem były one jasne i spójne , jak również uzupełniały się z tym co zeznali świadkowie K. K. (1) i A. P. , K. L. i dyrektor pozwanego . Świadek potwierdziła, iż ówczesny dyrektor P. udzielił powodowi urlopu szkoleniowego. Wskazała, iż po konsultacji z centralą pani L. (zwierzchnik nad kadrami) zmieniła powyższy urlop na zwykły urlop szkoleniowy, po tym jak już urlop ten powód wykorzystał, co potwierdziła świadek L. .

Świadek pamięta, iż pewnego dnia odbyło się spotkanie powoda, dyrektor K. i K. K. (1). Następnie została jej przekazana informacja, że ma przygotować skierowanie dla powoda do lekarza medycyny pracy. Potwierdziła, iż K. K. (1) podpisał powyższe, ponieważ dyrektor nie miała wtedy pieczątki, bowiem była pierwszy dzień pełniącą obowiązki dyrektora. Świadek wskazała, iż powód miał przyjść, aby wesprzeć wydział, na skutek długotrwałej nieobecności G. O. i nie było szczegółowej mowy o tym, czy to umowa na zastępstwo. Pamięta, iż skierowanie powyższe zostało wydane, a centrala poinformowała, że popełniono błąd.

W ocenie Sądu zeznania świadka I. K. zasługiwały na wiarę w części , w zakresie w jakim były logiczne i konsekwentne, zgodne z lub uzupełniające się z tym co zeznał świadek K. K. (1), A. P., A. K.. Potwierdziła fakt spotkania z udziałem K. K. (1) i rozmowy z powodem na temat jego powrotu do pracy. Wskazała, iż powiedziała, że jeżeli byłaby jakakolwiek rozpatrywana propozycja dla powoda to tylko w zastępstwie za panią O. i nie stanowiło to żadnej deklaracji z jej strony. Nie jest wiarygodne , że następnego dnia jak przyszła do pracy dopiero dowiedziała się , że zostało wydane skierowanie na badania lekarskie powoda , gdyż świadek A. K. wskazała , że K. K. (1) podpisał skierowanie , gdyż I. K. nie posiadała jeszcze pieczątki, tym bardziej , że K. K. (1) wskazał , że nie podejmował decyzji o skierowaniu na badania, tylko pracownik kadr przyniósł mu skierowanie do podpisu i je podpisał , uznając , że strony uzgodniły szczegóły .

Świadek I. K. nie potwierdziła jednak, że w dniu 23 października 2017 r. składała oświadczenie o zobowiązaniu do zatrudnieniu powoda na stanowisko głównego specjalisty , co przy braku innych dowodów stanowi podstawę do oddalenia powództwa w zakresie objętym żądaniami związanymi z umową przyrzeczoną .

Sąd zważył natomiast , iż również z dokumentów zgromadzonych w aktach osobowych powoda , jak i zeznań dyrektora J. P. , świadka P. G. , wynika , że pozwany przestrzega pisemnych procedur w zakresie zatrudnienia .

Zeznania świadka P. G. maja niewielkie znaczenie dla rozstrzygnięcia , sąd i uwzględnił je częściowo do ustalenia stanu faktyczne w niniejszej sprawie. Świadek potwierdził, iż dyrektor oddziału wyraził zgodę na urlop szkoleniowy powoda związany z doktoratem, co zgodne jest z zeznaniami J. P. i A. K. . Wskazał, iż konsultowano z nim decyzje kadrowe w oddziale regionalnym w G. jak i w innych oddziałach, na co wskazują inni świadkowie , w szczególności K. L.. Podał , że zawsze przestrzegana była pisemna forma umów o pracę , co na gruncie przepisów prawa i przestrzeganego w instytucjach państwowych formalizmu nie budzi żadnych wątpliwości . Świadek wskazał na funkcjonującą praktykę , że dyrektorzy oddziałów byli upoważnieni do powoływania i odwoływania kierowników wydziałów, ale musieli mieć uprzednią zgodę prezesa (...)na powołanie lub odwołanie konkretnej osoby.

Z ostrożnością Sąd potraktował zeznania świadka K. L., jednak co do zasady dał im wiarę z uwagi na zgodność z zeznaniami innych świadków ; świadek z relacji A. K. posiada wiedzę, iż ta wystawiła dla powoda skierowanie do lekarza medycyny pracy, co zgodnie jest zeznaniami innych świadków , również w kwestii urlopu szkoleniowego powoda to świadek zmieniła przyznany już i wykorzystany urlop szkoleniowy na wypoczynkowy (! ), na co wskazała również świadek A. K. . Świadek wskazała, iż dzwoniła do P. G. celem przekazania informacji o powrocie powoda do pracy. Wskazała na niechęć do powrotu do pracy powoda w Oddziale , widoczna w zeznaniach jest niechęć świadka do osoby powoda .

Zeznania za pozwanego J. P. należało uznać za wiarygodne, albowiem były one logiczne, konsekwentne i spójne, nadto znajdowały odzwierciedlenie w pozostałym wiarygodnym materiale dowodowym sprawy. Niestety obecny dyrektor nie uczestniczył w ustaleniach stron na spotkaniu w dniu 23 października 2017 i nie posiada w tym zakresie wiedzy. Potwierdził, iż udzielił powodowi zgodę na urlop szkoleniowy. W sposób logiczny opisał procedurę dotyczącą powołania pracownika w związku z przepisami ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników. Potwierdził, iż dyrektor oddziału nie jest uprawniony do zatrudniania pracowników bez zgody centrali , co pozostaje w zgodzie z zeznaniami świadka P. G.. Dyrektor nie może zatrudniać pracowników z zewnątrz bez konsultacji z centralą. Wskazał, iż nie ma możliwości zawierania umów ustnych, bowiem w administracji funkcjonuje zasada pisemności, co jest w ocenie sądu jasne i pozostaje w zgodzie z obowiązującymi przepisami prawa i procedurami . Dodatkowo J. P. podał, iż w okresie kiedy pracował z powodem nie istniały różnice w traktowaniu powoda w stosunku do innych pracowników.

Zeznania świadka K. R. nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, gdyż świadek nie znał ustaleń dotyczących zatrudnienia powoda , dlatego sąd na zeznaniach tych się nie oparł . Świadek wskazał jedynie , iż P. G. wspominał mu o ustaniu zatrudnienia powoda, aczkolwiek nie jest w stanie określić problemu związanego z ustaniem stosunku pracy z powodem.

Sąd zważył co następuje :

Powództwo M. S. zasługiwało na uwzględnienie w nieznacznej części.

W niniejszym postępowaniu powód domagał się zasądzenia na jego rzecz odszkodowania za niezawarcie umowy przyrzeczonej, odszkodowania za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu, świadczeń socjalnych, ekwiwalentu za urlop, dodatkowego wynagrodzenia rocznego oraz ustalenia urlopu szkoleniowego.

Sąd uwzględnił powództwo w zakresie żądania ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy (ekwiwalent za 5 dni urlopu doktoranckiego w wysokości 1 000 zł) oraz ustalenie, że powód wykorzystał w trakcie zatrudnienia 5 dni urlopu szkoleniowego. W piśmie z dnia 6 lutego 2019 r. pozwany w przedmiocie roszczenia ekwiwalentu za urlop w wysokości 1000 zł oświadczył, że nie kwestionuje żądania powoda zarówno, co do zasady, jak i jego wysokości. (k. 211) Na rozprawie w dniu 14 czerwca 2019 r. pełnomocnik pozwanego oświadczył, iż uznaje roszczenie urlopu szkoleniowego i ekwiwalentu za urlop. (k. 294v)

Wskazać należy, iż uznanie powództwa polega na złożeniu przez pozwanego oświadczenia, że uznaje powództwo, co oznacza, iż uznaje zasadność roszczenia powoda , jak również podstawę faktyczną uzasadniającą to roszczenie. Innymi słowy w ten sposób pozwany godzi się z roszczeniami powoda oraz wyraża zgodę na wydanie wyroku zgodnego z treścią żądania zamieszczonego w pozwie (por. wyrok SN z 9 listopada 2011r., II CSK 70/11, LEX nr 1095816: uznanie powództwa to czynność procesowa rezygnacji pozwanego z obrony, czyli akt jego dyspozycyjności, w którym nie tylko uznaje samo żądanie powoda, ale i to, że uzasadniają go przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne i godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego to żądanie).

Zgodnie z art. art. 213 § 2 k.p.c. sąd, jest związany takim oświadczeniem pozwanego, bada jedynie, czy nie jest ono sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego oraz czy nie zmierza do obejścia prawa.

Na gruncie przedmiotowej sprawy brak jest podstaw do przyjęcia, by uznanie to było sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego oraz aby zmierzało do obejścia prawa.

Niezależnie od powyższego wskazać należy, iż zgodnie zaś z treścią art. 171 § 1 k.p. w przypadku niewykorzystania przysługującego urlopu w całości lub w części z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy pracownikowi przysługuje ekwiwalent pieniężny. Mając na uwadze powyższe, Sąd w punkcie I wyroku zasądził od pozwanego (...) w G. na rzecz powoda M. S. kwotę 1 000 zł tytułem ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy.

O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono w punkcie II wyroku na podstawie art. 333 § 1 pkt 2 kpc z uwagi na uznanie powództwa w powyższym zakresie przez pozwanego.

Żądanie powoda w zakresie ustalenia, że wykorzystał w trakcie zatrudnienia 5 dni urlopu szkoleniowego również zostało uwzględnione, w tym zakresie również zostało uznane przez pozwanego.

Art. 23 ust. 1 ustawa z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (w brzmieniu obowiązującym w chwili złożenia przez powoda wniosku) stanowił, że pracownikowi niebędącemu nauczycielem akademickim lub pracownikiem naukowym, przygotowującemu rozprawę doktorską, przysługuje, na jego wniosek, w uzgodnionym z pracodawcą terminie, urlop w wymiarze dwudziestu ośmiu dni, które w rozumieniu odrębnych przepisów są dla tego pracownika dniami pracy, na przygotowanie obrony rozprawy doktorskiej oraz zwolnienie od pracy na przeprowadzenie obrony rozprawy doktorskiej.

W dniu 11 lipca 2016 r. powód wystąpił z wnioskiem o udzielenie dodatkowego urlopu, na przygotowanie rozprawy doktorskiej, w wymiarze dwudziestu ośmiu na przygotowanie rozprawy doktorskiej oraz na zwolnienie od pracy na przeprowadzenie obrony rozprawy doktorskiej.

Na ww. wniosku r. pr. A. D. dokonał adnotacji, iż nie wnosi uwag formalnych, a wniosek jest uzasadniony prawnie.

Powództwo w tym zakresie zostało uznane przez pozwanego i zostało uwzględnione przez sąd z mocy art. 213 § 2 kpc w zw. z art. 189 kpc i wskazanym przepisem ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym w punkcie III wyroku. W punkcie III wyroku Sąd ustalił, że powód M. S. wykorzystał w trakcie zatrudnienia u pozwanego urlop szkoleniowy w wymiarze 5 dni, co zostało uznane i potwierdzone przez stronę pozwaną .

Natomiast powództwo w zakresie odszkodowania za niezawarcie umowy przyrzeczonej, odszkodowanie za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu, świadczenia socjalne, jak również dodatkowe wynagrodzenie roczne nie zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 389 § 1 k.c. umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

Art. 390 § 1 k.c. stanowi, iż jeżeli strona zobowiązana do zawarcia umowy przyrzeczonej uchyla się od jej zawarcia, druga strona może żądać naprawienia szkody, którą poniosła przez to, że liczyła na zawarcie umowy przyrzeczonej. Strony mogą w umowie przedwstępnej odmiennie określić zakres odszkodowania.

W myśl § 2 ww. art. jednakże gdy umowa przedwstępna czyni zadość wymaganiom, od których zależy ważność umowy przyrzeczonej, w szczególności wymaganiom co do formy, strona uprawniona może dochodzić zawarcia umowy przyrzeczonej.

Zgodnie z treścią art. 390 k.c., który dotyczy umów przedwstępnych, w sytuacji, kiedy nie dojdzie do zawarcia umowy przyrzeczonej, co do której strony zobowiązały się do jej zawarcia istnieją dwie drogi roszczeń. Skutkiem silniejszym jest skutek nakazania zawarcia umowy przyrzeczonej oraz drugi skutek słabszy w postaci roszczenia odszkodowawczego.

Na stronie powodowej spoczywał ciężar udowodnienia okoliczności związanych z charakterem łączącej umowy, w szczególności konieczność wykazania zgodnie z treścią art. 6 kc i 232 kpc i obowiązującym w tej mierze rozkładem ciężaru dowodu, istotnych postanowień umowy przyrzeczonej.

Podnieść należy, iż strona powodowa w niniejszym postępowaniu nie przedstawiła Sądowi dowodów pozwalających na uwzględnienie żądania odszkodowania za niezawarcie umowy przyrzeczonej, albowiem nie wykazała istotnych postanowień umowy przyrzeczonej , ani tego , aby umowa przedwstępna została w ogóle zawarta . Zawarcia umowy nie potwierdził żaden świadek .

Powód pismem z dnia 29 maja 2019 r. wniósł o rozpoznanie sprawy w dniu 14 06 2019 , kiedy miał zostać przesłuchany w charakterze strony , bez jego udziału. (k. 249-249v) W ocenie Sądu istotne postanowienia umowy przyrzeczonej nie zostały przez powoda wykazane w niniejszym postepowaniu , również dowód z przesłuchania powoda jako strony umowy przedwstępnej , nie został ostatecznie przeprowadzony, dowód ten miałby istotne znaczenie w niniejszej sprawie , albowiem przedmiotem przesłuchania byłoby ustalenie treści oświadczeń woli stron .

Mając na uwadze powyższe, Sąd oddalił powództwo w zakresie żądanego odszkodowania za niezawarcie umowy przyrzeczonej, jako nieudowodnione z mocy art. 390 § 1 kodeksu cywilnego .

Żądanie powoda w zakresie dodatkowego wynagrodzenia rocznego za rok 2017, również nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zawiadomieniem z dnia 9 stycznia 2017 r. pozwany poinformował powoda, że na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U. z 2019 r., poz. 299 j.t. ze zm.), stosunek pracy zawarty z (...) jest stosunkiem na podstawie powołania w rozumieniu przepisów k.p..

Art. 68 § 1 k.p. stanowi, iż stosunek pracy nawiązuje się na podstawie powołania w przypadkach określonych w odrębnych przepisach. Zgodnie z § 1 ¹ pow. art. stosunek pracy, o którym mowa w § 1, nawiązuje się na czas nieokreślony, a jeżeli na podstawie przepisów szczególnych pracownik został powołany na czas określony, stosunek pracy nawiązuje się na okres objęty powołaniem.

Natomiast w myśl art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników, Prezes Kasy powołuje i odwołuje kierowników komórek organizacyjnych i ich zastępców w centrali, oddziałach regionalnych i placówkach terenowych oraz dyrektorów oddziałów regionalnych i ich zastępców, kierowników placówek terenowych i ich zastępców, a pozostałych pracowników zatrudnia na podstawie umowy o pracę, chyba że odrębne przepisy wymagają zatrudnienia na podstawie powołania.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 października 2016 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników ( Dz. U. z dnia 16 grudnia 2016 r., poz. 20143 ) W ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2016 r. poz. 277) wprowadza się następujące zmiany:/…./2) w art. 60 ust. 1 otrzymuje brzmienie:"1. Prezes Kasy powołuje i odwołuje kierowników komórek organizacyjnych i ich zastępców w centrali, oddziałach regionalnych i placówkach terenowych oraz dyrektorów oddziałów regionalnych i ich zastępców, kierowników placówek terenowych i ich zastępców, a pozostałych pracowników zatrudnia na podstawie umowy o pracę, chyba że odrębne przepisy wymagają zatrudnienia na podstawie powołania.";/…./

Art. 3 ustawy stanowił , ze stosunki pracy pracowników zatrudnionych w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy na stanowiskach zastępców kierowników komórek organizacyjnych w centrali, oddziałach regionalnych i placówkach terenowych oraz dyrektorów oddziałów regionalnych i ich zastępców, kierowników placówek terenowych i ich zastępców, o których mowa w art. 60 ust. 1ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stają się stosunkami pracy na podstawie powołania w rozumieniu ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 1666).

Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

WW ustawa weszła w życie w dniu 31 12 2016r. i stosunek pracy powoda uległ przekształceniu z mocy prawa w stosunek pracy na podstawie powołania w dniu 31 12 2016r. W tej sytuacji bez znaczenia jest , kiedy powód otrzymał pismo informujące go o przekształceniu stosunku pracy w stosunek pracy na podstawie powołania , gdyż przekształcenie nastąpiło z mocy prawa .

Art. 60 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników od 31 grudnia 2016 r. na podstawie nowelizacji z dnia 21 października 2016 r. (data wejścia w życie nowelizacji 31 12 2016 ) stanowi, że Prezes Kasy powołuje i odwołuje kierowników komórek organizacyjnych i ich zastępców w centrali, oddziałach regionalnych i placówkach terenowych oraz dyrektorów oddziałów regionalnych i ich zastępców, kierowników placówek terenowych i ich zastępców, a pozostałych pracowników zatrudnia na podstawie umowy o pracę, chyba że odrębne przepisy wymagają zatrudnienia na podstawie powołania. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 marca 2018 r., I PK 361/16)

Z powyższych względów za bezpodstawne należało uznać żądanie powoda w zakresie wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego za 2017 r. na podstawie art. 2 ust. 3 pkt 5 lit. b ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz.U. z 2018 r., poz. 1872 j.t.).

Stosunek pracy powoda przekształcił się bowiem z mocy prawa w stosunek pracy na podstawie powołania dnia 31 grudnia 2016 r., a nie w 2017 r. a zatem dodatkowe wynagrodzenie roczne nie przysługuje powodowi za rok 2017 , gdyż nie przepracował on faktycznie 6 miesięcy w roku 2017 .

Zgodnie zaś ze wskazanym przepisem przepracowanie co najmniej 6 miesięcy warunkujących nabycie prawa do wynagrodzenia rocznego nie jest wymagane w przypadku, m.in. podjęcia zatrudnienia na podstawie powołania lub wyboru. Istotne jest to, że powyższe dotyczy roku, w którym nastąpiło nawiązanie stosunku pracy na podstawie powołania i tym samym nie odnosi się do lat kolejnych.

Zwrócić należy uwagę, iż zgodnie z treścią art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz.U. z 2018, poz. 1872 j.t.) pracownik, który nie przepracował u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego, nabywa prawo do wynagrodzenia rocznego w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego pod warunkiem, że okres ten wynosi co najmniej 6 miesięcy.

Przez okres przepracowany należy rozumieć okres faktycznie wykonywanej pracy, a nie okres pozostawania w zatrudnieniu.

Materiał zgromadzony w niniejszej sprawie pozwolił na ustalenie, że powód został zatrudniony w drodze przekształcenia istniejącego stosunku pracy u pozwanego na podstawie powołania w 2016 r., a nie w 2017 r., w związku z czym za rok 2017 r. nie przysługuje mu dodatkowe wynagrodzenie roczne.

Jednocześnie nie przysługuje powodowi odszkodowanie za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu, ponieważ powód nie został powołany na stanowisko w roku 2017 , brak jest jednocześnie dowodów na to , aby powód potraktowany został w odmienny sposób od innych pracowników w tożsamej sytuacji , tj. nieprzepracowania 6 miesięcy w roku 2017 na podstawie powołania i otrzymania przez pracowników , których stosunek pracy uległ przekształceniu w stosunek pracy na podstawie powołania w dniu 31 12 2016. dodatkowego wynagrodzenia rocznego pomimo nieprzepracowania 6 miesięcy w roku 2017. W tym zakresie twierdzenia powoda uznać należy za gołosłowne i powództwo należało oddalić na mocy art. 18 3 d k.p. a contrario w zw. z art. 18 3 a k.p. i 18 3 b k.p. W szczególności nie potwierdzają powyższego informacje przedstawione przez powoda z innych oddziałów k. 126 -131 oraz w informacjach tych brak jest treści wskazującej na znajdowanie się podanych w nich osób w analogicznej sytuacji faktycznej i prawnej do sytuacji powoda,, gdyż powołany przepis ustawy o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym nie dotyczy jedynie osób , których stosunek pracy uległ przekształceniu z mocy prawa , a tez osób , które zostały zatrudnione na podstawie powołania . Również świadek A. K. i dyrektor J. P. nie potwierdzają otrzymania dodatkowego wynagrodzenia rocznego za rok 2017 przez innych pracowników zatrudnionych na podstawie powołania w drodze przekształcenia z 31 12 2016r. przy nieprzepracowaniu 6 miesięcy .

Z uwagi na brak pozostawania w zatrudnieniu przez powoda w dniu przyznawania świadczeń socjalnych, bezzasadnym jest również roszczenie związane z wypłatą na rzecz powoda świadczeń socjalnych, przewidzianych na miesiąc grudzień 2017 r.

Zgodnie z treścią § 2 pkt 1 lit. a obowiązującego u pozwanego Zarządzenia nr (...) Dyrektora (...) w G. z dnia 28 stycznia 2014 r. w sprawie wprowadzenia w Oddziale Regionalnym w G. Zakładowego Regulaminu Gospodarowania Środkami Funduszu Świadczeń Socjalnych uprawnionymi do korzystania z usług i świadczeń socjalnych finansowych z Funduszu są m.in.:

a)  pracownicy zatrudnieni na podstawie umowy o pracę bez względu na wymiar czasu pracy, którzy przepracowali co najmniej 3 miesiące (warunek dotyczy jedynie świadczeń rzeczowych zamawianych z wyprzedzeniem), z wyłączeniem pracowników przebywających na urlopach bezpłatnych, innych niż wychowawcze,

b)  pracownicy przebywający na urlopach wychowawczych,

c)  emeryci i renciści – byli pracownicy (...) w G., pod warunkiem, że nie podjęli zatrudnienia u innego pracodawcy. (k. 56-72)

Powód był zatrudniony u pozwanego do dnia 30 listopada 2017 r.. W chwili przyznawania świadczeń socjalnych, tj. grudniu 2017 r., powód nie miał statusu pracownika, dlatego też świadczenia powyższe nie przysługują.

Z powyższych względów w punkcie IV wyroku, w pozostałym zakresie, tj. żądania powoda zasądzenia na jego rzecz odszkodowania za niezawarcie umowy przyrzeczonej, odszkodowania za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu, świadczeń socjalnych, dodatkowego wynagrodzenia rocznego, Sąd oddalił jako nieuzasadnione.

Zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 785 j.t.) opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe; wynosi ona 5 % wartości przedmiotu sporu lub przedmiotu zaskarżenia, jednak nie mniej niż 30 złotych i nie więcej niż 100.000 złotych.

Natomiast zgodnie z art. 35 ust 1 zdanie drugie cytowanej ustawy w sprawach z zakresu prawa pracy w których wartość przedmiotu sporu przewyższa kwotę 50.000 złotych pobiera się od wszystkich podlegających opłacie pism procesowych opłatę stosunkową.

W myśl art. 113 ust. 1 kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator lub prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją ku temu podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu.

W zakresie określenia wpisu sądowego w sprawie Sąd miał na uwadze, iż zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 2007 roku Sąd w orzeczeniu kończącym sprawę z zakresu prawa pracy, w której wartość przedmiotu sporu nie przewyższa 50.000 złotych obciąży pozwanego pracodawcę na zasadach określonych w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, kosztami sądowymi, których nie miał obowiązku uiścić pracownik wnoszący powództwo lub odwołanie do sądu, w wyłączeniem opłat od pism wymienionych w art. 35 ust.1 zd.1 powołanej ustawy. Mając powyższe na uwadze pozwanego obciąża obowiązek uregulowania należności tytułem wpisu sądowego w zakresie uwzględnionego przez Sąd powództwa.

Mając na uwadze, fakt iż strona pozwana przegrała proces w zakresie roszczeń objętych punktem I wyroku, Sąd na mocy art. 113 ust.1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 98 kpc nakazał ściągnąć od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku kwotę 50 zł tytułem opłaty od pozwu, od obowiązku uiszczenia której powód zwolniony był z mocy ustawy, co do części, w jakiej pozwany przegrał proces .

O powyższym orzeczono w punkcie V wyroku.