Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

IV RC 189/15 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku z 2016-01-11

Sygn. akt IV RC 189/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11stycznia 2016 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk - Południe w Gdańsku IV Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie :

Przewodniczący SSR Ewa Szczutowska

Protokolant Marta Maczuga

po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2016 r. w Gdańsku

z powództwa: H. G.

przeciwko: M. G.

o ustanowienie rozdzielności majątkowej

1.  ustanawia rozdzielność majątkową między powódką H. G. a pozwanym M. G., wynikającą z zawarcia przez strony związku małżeńskiego w dniu 30 września 2006 r. przed kierownikiem USC w G. (akt małżeństwa numer 2256/2006), z dniem 24 października 2014 r.;

2.  zasądza od M. G. na rzecz H. G. kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych, odstępując od obciążania pozwanego kosztami zastępstwa procesowego strony powodowej.

Sygn. akt IV RC 189/15

UZASADNIENIE

Powódka H. G. wniosła przeciwko swojemu mężowi M. G. pozew o ustanowienie rozdzielności majątkowej z datą wsteczną tj. od dnia 24 października 2014 roku.

W uzasadnieniu podała, że strony od 2006 roku pozostają w związku małżeńskim, z którego mają dwoje dzieci. Dalej wyjaśniła, że od 30 maja 2014 roku strony pozostają w separacji faktycznej, w tym dniu bowiem powódka wyprowadziła się wraz z dziećmi ze swojego domu. Dodała, że pozwany nadal zamieszkuje w jej domu. Nadto strony pozostają ze sobą w konflikcie, a także nie utrzymują ze sobą kontaktów osobistych. W dalszej części pozwu powódka wskazała, że powód w dniu 23 października 2014 roku bez jej wiedzy i zgody wypłacił wszystkie pieniądze ze wspólnego konta w kwocie 21.000 zł. Powyższe środki były przeznaczone na spłatę rat kredytu hipotecznego zaciągniętego w Banku (...). Bank z konta, z którego pozwany wypłacił pieniądze, pobierał comiesięczne raty. Wskazany kredyt był zaciągnięty wspólnie przez strony, a pobrane przez pozwanego pieniądze pochodziły z wynajmu domków letniskowych, które zostały wybudowane ze środków z zaciągniętego kredytu hipotecznego. Powódka wyjaśniła, że w związku z tym, iż nie chciała dopuścić do zlicytowania nieruchomości przez bank, pożyczyła pieniądze na spłatę rat od M. M. i A. S.. Nadto pozwany w dniu 26 listopada 2014 roku wystosował pismo do (...) S.A., w którym wypowiedział polisę na ubezpieczenie domu położonego w G. przy ul. (...), stanowiącego własność powódki, bez jej wiedzy i zgody. Powódka dodała, że strony są w trakcie postępowania rozwodowego, a Sąd Okręgowy wydał postanowienie o zabezpieczeniu alimentów na czas trwania procesu. Wobec pozwanego została wszczęta egzekucja komornicza w związku z niewywiązywaniem się przez niego z postanowień ustanowionego zabezpieczenia.

( pozew : k. 2-3)

Na rozprawie w dniu 11 stycznia 2016 roku pozwany wniósł o oddalenie powództwa.

( protokół z rozprawy : k. 25)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

Strony zawarły związek małżeński w dniu 30 września 2006 roku, mają wspólnie dwoje małoletnich dzieci. Nadto strony pozostają w separacji faktycznej od maja 2014r, kiedy to zamieszkali oddzielnie. W lipcu 2014 roku powódka wniosła do Sądu Okręgowego pozew o rozwód. Pozwany do stycznia 2015 roku mieszkał w domu przy ul. (...) w G., stanowiącym własność powódki. Powódka wraz z dziećmi wyprowadziła się z ww. domu w dniu 30 maja 2014 roku. Powróciła do niego w maju 2015 roku. W dniu 23 października 2014 roku pozwany wypłacił ze wspólnego rachunku stron prowadzonego przez Bank (...) kwotę 21.000 zł, o czym powódka nie wiedziała.

Powódka H. G. ma 42 lata, pracuje jako inspektor w urzędzie kontroli skarbowej. Pozwany M. G. ma 40 lat, pracuje jako specjalista do spraw analiz z wynagrodzeniem w kwocie 3.400 zł.

W skład majątku wspólnego stron wchodzą dwa samochody marki F. (...), działka budowlana na której znajdują się 3 domki letniskowe położona w S. oraz oszczędności zgromadzone na rachunku prowadzonym przez Bank (...) w wysokości 21.000 zł.

Strony zaciągnęły kredyt w 2007 roku w Banku (...) na kwotę 200.000 zł, z którego została sfinansowana inwestycja w postaci domków letniskowych, które strony wynajmują w okresie letnim. Nadto strony zaciągnęły kredyt w G. (...) Bank na kwotę 60.000 zł na zakup samochodu marki F. (...) z 2008 roku oraz zaciągnęły pożyczkę w 2007 roku w (...) Bank na kwotę 25.000 zł. Powódka w dniu 1 grudnia 2014 roku zawarła umowę pożyczki z M. M., na mocy której udzielono powódce pożyczki w wysokości 3.251 zł z terminem zapłaty do dnia 30 października 2015 roku. Następnie w dniu 30 stycznia 2015 roku powódka zawarła umowę pożyczki z A. S., na mocy której udzielono powódce pożyczki w wysokości 1.550 zł z terminem zapłaty do dnia 30 października 2015 roku. Nadto Sąd Okręgowy ustanowił zabezpieczenie kwoty alimentów w wysokości 2200 zł. Wobec pozwanego została wszczęta egzekucja komornicza w związku z niewywiązywaniem się przez niego z postanowień ustanowionego zabezpieczenia. Pozwany od października 2014 roku nie zaciągał żadnych zobowiązań.

( dowód : odpis skrócony aktu małżeństwa – k. 4, umowa pożyczki z dnia 1.12.2014 r. – k. 6-7, umowa pożyczki z dnia 30.01.2015 r. – k. 10-11, zeznania stron – k. 25-28)

Sąd zważył co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego. Sąd oparł się na treści dokumentu urzędowego załączonego do akt sprawy, gdyż został on sporządzony przez uprawniony do tego organ, w sposób przepisany prawem. Sąd dał również wiarę dokumentom prywatnym złożonym przez strony na potrzeby niniejszej sprawy. W ocenie Sądu stanowią one wiarygodne źródło zawartych w nich informacji, a żadna ze stron nie podważyła ich autentyczności. Sąd dał wiarę także zeznaniom powódki oraz zeznaniom pozwanego w zakresie, w jakim były one spójne i logiczne.

Wedle art. 52 § 1 k.r.o. z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać ustanowienia przez sąd rozdzielności majątkowej. Rozdzielność majątkowa powstaje z dniem oznaczonym w wyroku, który ją ustanawia. W wyjątkowych wypadkach sąd może ustanowić rozdzielność majątkową z dniem wcześniejszym niż dzień wytoczenia powództwa, w szczególności, jeżeli małżonkowie żyli w rozłączeniu (§ 2).

Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 26 lipca 2000 roku sygn. akt I CKN 293/00 do zniesienia wspólności ustawowej dochodzi w drodze kształtującego orzeczenia sądowego. Fakt, że drugi małżonek godzi się z żądaniem, nie zwalnia sądu od obowiązku ustalenia, czy istnieją ,,ważne powody" zniesienia i czy istniały wcześniej, wobec zgłoszenia żądania zniesienia wspólności z datą wsteczną. Wiąże się to z tym, że w odróżnieniu od umownego wyłączenia wspólności ustawowej (art. 47 § 2 k.r.o.) sądowe zniesienie wspólności majątkowej wywołuje skutki wobec osób trzecich (art. 435 § 1 k.p.c. w związku z art. 452 k.p.c.), a ponadto skutki te mogą zostać rozciągnięte w czasie na okres poprzedzający wyrok sądu. Dlatego w postępowaniu o zniesienie wspólności majątkowej sąd musi nadto rozważyć, czy powództwo nie zmierza do pokrzywdzenia wierzycieli jednego z małżonków. Wreszcie odwołać się należy do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2003 roku, sygn. IV CKN 1710/00, zgodnie z którym ustrój małżeńskiej wspólności majątkowej ma na celu wzmocnienie rodziny oraz zapewnienie jej ustabilizowanej bazy materialnej i najpełniej realizuje zasadę równych praw obojga małżonków w dziedzinie stosunków majątkowych, stanowiących materialną podstawę funkcjonowania rodziny. Przez ważne powody, dające podstawę do zniesienia tej wspólności, przyjęło się rozumieć wytworzenie się takiej sytuacji, która w konkretnych okolicznościach faktycznych wywołuje stan pociągający za sobą naruszenie lub poważne zagrożenie interesu majątkowego jednego z małżonków i z reguły także dobra rodziny.

Podkreślić należy, że ważnymi powodami, o których mowa w przepisie art. 52 § 1 k.r.o. jest m.in. okoliczność, że małżonkowie żyją w rozłączeniu i jest to stan trwały (separacja faktyczna). Przez ważne powody w rozumieniu powołanego wyżej przepisu rozumie się najogólniej takie sytuacje, w których dalsze trwanie wspólności majątkowej pociąga za sobą poważne zagrożenie - lub tym bardziej naruszenie - interesu majątkowego małżonka żądającego zniesienia wspólności.

W toku sprawy wykazano, że małżonkowie nie zamieszkują razem. Strony żyły w rozłączeniu począwszy od dnia 30 maja 2014 roku kiedy to powódka wyprowadziła się wraz z dziećmi ze wspólnie zajmowanego domu. Materiał dowodowy zebrany w sprawie przekonuje, że małżonkowie od dawna nie są w stanie porozumieć się w kwestiach finansowych. W ocenie Sądu istnienie wspólności majątkowej zagraża interesom finansowym obu stron.

Jak słusznie zauważył Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 maja 1995 roku, sygn. akt I CKN 61/94, skoro zatem wspólność majątkowa jest przypisaną małżeństwu jego cechą ustrojową, to orzeczenie jej zniesienia może nastąpić tylko w okolicznościach wyjątkowych, a w żadnym wypadku nie wcześniej niż w dniu, w którym aktualne staje się ustalenie istnienia ważnych powodów w rozumieniu art. 52 § 1 k.r.o. W przedmiotowej sprawie o wystąpieniu takiej przesłanki można mówić nie wcześniej, niż w dniu 23 października 2014 roku kiedy to pozwany wypłacił ze wspólnego rachunku stron kwotę 21.000 zł, o czym powódka nie wiedziała. Zatem dopiero z zaistnieniem wskazanego zdarzenia można było przyjąć, iż ujawnił się taki stan stosunków między małżonkami, mający swe źródło w odmiennym zapatrywaniu, co do sposobu realizowania przez nich celów ekonomicznych, że dalsze ich współdziałanie w tym zakresie uznać należało za niemożliwe. Stąd też Sąd orzekł o ustanowieniu rozdzielności majątkowej z datą wsteczną, tj. z dniem 24 października 2014 roku.

Sytuacja między stronami powoduje w ocenie Sądu, że małżonkowie nie są w stanie współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, do czego są zobowiązani w myśl art. 36 k.r.o.

Mając więc na uwadze powyższe Sąd na mocy art. 52 § 1 k.r.o. orzekł jak w pkt 1 wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. i art. 98 § 1 k.p.c., odstępując jednocześnie od obciążania pozwanego kosztami zastępstwa procesowego strony powodowej.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Danuta Stawicka
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku
Osoba, która wytworzyła informację:  Ewa Szczutowska
Data wytworzenia informacji: