Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk - Południe w Gdańsku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Magdalena Czaplińska

Protokolant Artur Pokojski

po rozpoznaniu w dniach 28.11.2016 r., 21.12.2016 r. sprawy

B. B. (1) , ur. (...) w G.,

syna B. i M. z domu W.

oskarżonego o to, że:

w dniu 20 marca 2016 r. w G. na ul. (...) prowadził na drodze publicznej pojazd mechaniczny marki V. (...) o nr rej. (...) nie stosując się do wydanej przez Prezydenta Miasta G. w dniu 19 czerwca 2015 r. decyzji nr (...). (...).1.38.2015.TK o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami kategorii B,

tj. o przestępstwo z art. 180 a k. k.

I.  oskarżonego B. B. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, czyn ten kwalifikuje z art. 180 a k. k. i za to na podstawie art. 180 a k. k. w zw. z art. 33 § 1 i 3 k. k. skazuje go na karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda;

II.  na podstawie art. 63 § 1 i 5 k. k. na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 20 marca 2016 roku, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm stawkom dziennym grzywny;

III.  na podstawie art. 626 § 1 k. p. k., art. 627 k. p. k. oraz art. 1, art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. z 1983 r., nr 49, poz. 223 z późniejszymi zmianami) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 300 złotych, w tym wymierza mu opłatę w kwocie 200 złotych.

Sygn. akt II K 720/16

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją nr (...). (...).1.38.2015.TK z dnia 19 czerwca 2015 r. Prezydent Miasta G. orzekł o cofnięciu B. B. (1) uprawnienia kategorii B, wynikającego z prawa jazdy nr (...), wydanego dnia 21 maja 2013 r., do czasu ustania przyczyn, które spowodowały cofnięcie. Odpis powyższej decyzji doręczono oskarżonemu dnia 25 czerwca 2015 roku.

Dowód: decyzja Prezydenta Miasta G. z dnia 19.06.2015 r. - k. 30 załącznika nr 1 do a/o; potwierdzenie odbioru – k.31 załącznika nr 1 do a/o

Dnia 20 marca 2016 r. około godziny 9.00 funkcjonariusze Policji A. J. i W. S., pełniący służbę patrolową w rejonie podległym KP II w G., na ul. (...) dostrzegli pojazd marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), którym kierowała osoba bez zapiętych pasów bezpieczeństwa. Po zatrzymaniu do kontroli kierującym okazał się B. B. (1). W trakcie kontroli mężczyzna przyznał, że nie posiada przy sobie dokumentów uprawiających do kierowania pojazdem. Po sprawdzeniu w systemie informatycznym funkcjonariusze ustalili, że oskarżony ma cofnięte uprawnienia do kierowania pojazdami. Na miejscu zdarzenia pojawiła się żona oskarżonego, która dostarczyła druk zagranicznego prawa jazdy B. B. (1), wydanego w Gambii o numerze (...). Za popełnione wykroczenia (jazdę bez zapiętych pasów bezpieczeństwa oraz brak wymaganego dokumentu podczas kontroli) mężczyzna został ukarany dwoma mandatami karnymi.

Dowód: zeznania świadka A. J. – k. 17 – 19 załącznika nr 1 do a/o, k. 27; zeznania świadka W. S. – k. 21 – 23 załącznika nr 1 do a/o, k. 27; protokół zatrzymania osoby- k.2 załącznika nr 1 do a/o; kserokopia druku międzynarodowego prawa jazdy – k.10 – 16 załącznika nr 1 do a/o

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony B. B. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że posiada uprawnienia do prowadzenia pojazdu, ma międzynarodowe prawo jazdy wydane na podstawie Konwencji o ruchu drogowym, podpisanej w G. w dniu 19.09.1949 roku. Obowiązujące w Polsce rozporządzenie w sprawie wzorów dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami wymienia obok prawa jazdy wydanego na terytorium RP także prawo jazdy wydane na podstawie Konwencji o ruchu drogowym z dnia 19.09.1949 r. Oskarżony podał, że posiada takie prawo jazdy, w związku z tym ma uprawienia do prowadzenia pojazdów mechanicznych. Przestępstwo, które mu się zarzuca, dotyczy sytuacji, w której osoba, której cofnięto uprawnienia w zakresie prowadzenia pojazdów nie uzyskała ich ponownie, a mimo to prowadziła samochód. Nie dotyczy to osób, które posiadają ważne uprawnienia do prowadzenia pojazdów. Przyjęcie innej interpretacji prowadziłoby do wniosku, że nawet uzyskanie prawa jazdy w Polsce po cofnięciu uprawnień i prowadzenie pojazdu na jego podstawie jest przestępstwem, dlatego że międzynarodowe prawo jazdy uprawnia do prowadzenia pojazdów tak samo jak prawo jazdy krajowe. Jest przekonany i w dniu zatrzymania również był przekonany, że może prowadzić pojazdy, bo posiada stosowne uprawnienia. Prawo jazdy międzynarodowe można wymienić na krajowe na podstawie przepisów rozporządzenia z dnia 24.02.2016 r. w sprawie wydawania dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami, co oznacza, że taki dokument jest równoważny z polskim prawem jazdy. Oskarżony wyjaśnił, że nie pamięta, kiedy uzyskał międzynarodowe prawo jazdy. Odmówił odpowiedzi na pytanie, gdzie je uzyskał. Podał, że nie wiedział, że ma cofnięte uprawnienia do prowadzenia pojazdów wydane przez Prezydenta Miasta G., nie przypomina sobie, czy odebrał decyzję o cofnięciu uprawnień.

wyjaśnienia oskarżonego – k. 37-38 załącznika nr 1 do a/o

W postępowaniu przed Sądem oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, odmówił składania wyjaśnień i podtrzymał swe wcześniejsze wyjaśnienia.

wyjaśnienia oskarżonego – k. 26

Oskarżony B. B. (1) nie był uprzednio karany przez Sąd.

Dowód: dane o karalności –k.35 załącznika nr 1 do a/o, k. 21

Sąd zważył, co następuje:

Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje bez żadnych wątpliwości, iż oskarżony B. B. (1) dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków A. J. i W. S., a także na podstawie ujawnionych w toku rozprawy dokumentów w postaci protokołu zatrzymania osoby, danych o karalności, decyzji Prezydenta Miasta G., potwierdzenia jej odbioru. W ocenie Sądu, dowody te łączą się w spójną i logiczną całość, pozwalając ustalić stan faktyczny w niniejszej sprawie.

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd natomiast opierał się na pozostałych dokumentach ujawnionych w trakcie przewodu sądowego, w postaci protokołu zatrzymania osoby, danych o karalności, decyzji Prezydenta Miasta G., potwierdzenia jej odbioru. Nie budzą one bowiem żadnych wątpliwości, co do rzetelności i autentyczności zgromadzonych w nich informacji. Nadto zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby, przy zachowaniu wymogów przewidzianych w obowiązujących przepisach prawa. Podkreślić również należy, że żadna ze stron nie kwestionowała w toku postępowania prawdziwości, ani wiarygodności żadnego z dokumentów ujawnionych w toku rozprawy.

Jako w pełni wiarygodne ocenił Sąd zeznania A. J. i W. S. – funkcjonariuszy Policji, którzy w dniu 20marca 2016 r. około godz. 9.00 na ul. (...) w G., zatrzymali do kontroli drogowej samochód marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), prowadzony przez oskarżonego B. B. (1). Zeznania tych świadków były wzajemnie spójne, konsekwentne i logiczne w toku całego postępowania, a ponadto znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie, w szczególności w postaci dokumentacji sporządzonej w związku z zatrzymaniem oskarżonego. Sąd miał na uwadze również, że świadkowie ci są osobami obcymi dla oskarżonego, niezainteresowanymi wynikiem niniejszego postępowania, a z niniejszą sprawą zetknęli się w ramach wykonywanych obowiązków służbowych. Z racji wykonywanego zawodu mają oni świadomość znaczenia zeznań w procesie i konsekwencji złożenia zeznań nieprawdziwych.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego (który nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu), uznając, że stanowią one przyjętą przez niego linię obrony. W szczególności odnośnie twierdzeń B. B., iż nie wiedział on, że ma cofnięte uprawnienia do prowadzenia pojazdów wydane przez Prezydenta Miasta G., nie przypomina sobie, czy odebrał decyzję o cofnięciu uprawnień, wskazać należy, że ze znajdującego się w aktach sprawy potwierdzenia odbioru (k. 31 załącznika nr 1 do a/o) wynika, że oskarżony w dniu 25 czerwca 2015 r. osobiście odebrał odpis decyzji Prezydenta Miasta G. nr (...). (...).1.38.2015.TK z dnia 19 czerwca 2015 r. o cofnięciu B. B. (1) uprawnienia kategorii B. Odnośnie natomiast argumentów oskarżonego co do posiadania przez niego międzynarodowego prawa jazdy wydanego na podstawie Konwencji o ruchu drogowym podpisanej w G. w dniu 19.09.1949 roku (którego czasu i miejsca uzyskania B. B. (1) nie chciał wyjawić), wskazać należy, że przepis art. 180 a k. k. penalizuje prowadzenie pojazdu mechanicznego na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu, nie stosując się do decyzji właściwego organu o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami, które to przesłanki zostały w niniejszej sprawie spełnione.

W świetle zebranego materiału dowodowego sprawstwo oskarżonego co do popełnienia zarzucanego mu czynu nie budziło wątpliwości. Zdaniem Sądu pewnym jest to, że w dniu 20 marca 2016 r. w G. na ul. (...) na drodze publicznej prowadził on pojazd mechaniczny marki V. (...) o nr rej. (...), nie stosując się do wydanej przez Prezydenta Miasta G. w dniu 19 czerwca 2015 r. decyzji nr (...). (...).1.38.2015.TK o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami kategorii B, wyczerpując znamiona przestępstwa z art. 180 a k. k.

Przy wymiarze kary Sąd oparł się o dyrektywy z art. 53 k. k. Sąd miał przy tym na względzie stopień społecznej szkodliwości czynu, którego dopuścił się oskarżony, stopień jego zawinienia. Sąd kierował się przy tym celami zapobiegawczymi i wychowawczymi przypisanymi karze, a także okolicznościami związanymi z kształtowaniem świadomości prawnej społeczeństwa.

Do okoliczności obciążających przy wymiarze kary Sąd zaliczył rodzaj naruszonego dobra chronionego prawem, tj. bezpieczeństwo w komunikacji. Stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu Sąd ocenił jako średni. Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował natomiast wcześniejszą niekaralność oskarżonego.

Wobec powyższego, Sąd na podstawie art. 180 a k. k. wymierzył oskarżonemu karę 100 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 zł. W ocenie Sądu, wymierzona kara jest odpowiednia, jej rozmiar nie przekracza stopnia winy oskarżonego i uwzględnia stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu oraz pozwoli na osiągnięcie celów zapobiegawczych i wychowawczych w odniesieniu do oskarżonego, jak również na spełnienie potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wskazać należy, iż czyn przypisany oskarżonemu jest zagrożony alternatywnie grzywną, karą ograniczenia wolności lub karą pozbawienia wolności do lat dwóch, tak więc kara orzeczona w niniejszej sprawie nie może zostać uznana za nadmiernie surową.

Przy ustalaniu ilości stawek dziennych grzywny Sąd uwzględnił, obok stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, także zachowanie się oskarżonego przed i po popełnieniu przestępstwa. Ustalając wysokość stawki dziennej Sąd wziął pod uwagę dochody oskarżonego, a także jego możliwości zarobkowe oraz warunki osobiste i rodzinne. B. B. (1) jest młodym zdrowym człowiekiem, pracuje zawodowo, dlatego też - zdaniem Sądu – kara grzywny w orzeczonej wysokości nie przekracza jego możliwości zarobkowych.

Na poczet orzeczonej kary grzywny Sąd – na podstawie art. 63 § 1 i 5 k. k. – zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie.

Nadto, nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów niniejszego procesu, Sąd postanowił go nimi obciążyć.