Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 31 marca 2025 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku – XVII Wydział Własności Intelektualnej

w osobie sędziego Wojciecha Midziaka

po rozpoznaniu w Gdańsku na posiedzeniu niejawnym sprawy

z powództwa Ł. D. i K. R. prowadzących działalność gospodarczą pod firmą (...) s.c. Ł. D. i K. R. z siedzibą w E.

przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą w D.

o nakazanie i zapłatę

postanawia:

1.  oddalić wniosek pozwanej spółki o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu od wyroku zaocznego z 6 grudnia 2024 r.

2.  odrzucić sprzeciw pozwanej spółki od wyroku zaocznego z dnia 6 grudnia 2024 r.

Sygn. akt XVII GW 218/24

UZASADNIENIE

POSTANOWIENIA Z 31.03.2025

Wnioskiem z 26 lutego 2025 r. pozwana (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w D. domagała się przywrócenia terminu do złożenia sprzeciwu od wyroku zaocznego z 6 grudnia 2024 r. Wraz z wnioskiem złożony został sam sprzeciw od tego wyroku zaocznego.

Uzasadniając wniosek o przywrócenie terminu pozwana spółka wskazała, że nie złożyła w terminie sprzeciwu od wyroku zaocznego z 6 grudnia 2024 r. bez swej winy. Brak winy pozwana upatrywała w tym, że odpis tego wyroku został jej doręczony w okresie Świąt Bożego Narodzenia, a jedyny członek zarządu tej spółki na co dzień mieszka i pracuje w K.. Natomiast charakter prowadzonej działalności gospodarczej (wynajem domków letniskowych) powoduje, że w okresie zimowym, zwłaszcza w okresie świąt, obecność prezesa zarządu w siedzibie spółki jest ograniczona, a wręcz – jak twierdziła pozwana – niemożliwa. Jako okoliczność uzasadniającą wniosek o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu od wyroku zaocznego pozwana wskazała również to, że nie miała wiedzy o toczącym się procesie, gdyż wówczas, gdy podjęto próbę doręczenia pozwanej odpisu pozwu, prezes zarządu pozwanej przebywał na zagranicznym rejsie urlopowym, a sama spółka nie zatrudnia, poza sezonem turystycznym, żadnych pracowników, którzy mogliby odbierać korespondencję pod nieobecność zarządu.

W ocenie Sądu wniosek pozwanej o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu od wyroku zaocznego z 6 grudnia 2024 r. nie zasługiwał na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 168 § 1 k.p.c. warunkiem przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowej (w tym przypadku złożenia sprzeciwu od wyroku zaocznego) jest, aby niedokonanie tej czynności w terminie nie było zawinione przez stronę.

W ocenie Sądu nie sposób zgodzić się z twierdzeniami strony pozwanej, jakoby uchybiła ona terminowi do złożenia sprzeciwu od wyroku zaocznego bez swej winy. W pierwszej kolejności należy bowiem mieć na uwadze to, iż pozwana jest spółką prawa handlowego, a więc podmiotem, od którego wymaga się podwyższonego poziomu dbałości o prowadzenie swych spraw. Jednym z podstawowych aspektów działalności każdego podmiotu uczestniczącego w obrocie gospodarczym jest takie zorganizowanie tej działalności, aby zapewnione było dobieranie korespondencji kierowanej do niego na adres jego siedziby. Każdy przedsiębiorca musi się bowiem liczyć z tym, że w dowolnym momencie (a nie tylko wówczas, gdy będzie się tego spodziewał) może zostać do niego skierowana różnego rodzaju korespondencja zarówno urzędowa (np. decyzje administracyjne), jak i prywatna (np. faktury od dostarczycieli mediów).

Nie jest przy tym żadnym usprawiedliwieniem to, że jedyny członek zarządu pozwanej spółki zamieszkuje z dala od siedziby spółki. Decyzją pozwanej było ustanowienie jej siedziby akurat w miejscowości D., mimo że jedyny członek zarządu zamieszkuje w K.. Również swobodną, a jednocześnie lekkomyślną, decyzją prezesa zarządu pozwanej było to, aby w ogóle poza sezonem turystycznym nie bywać w siedzibie spółki, ani też nie zapewnić obecności w siedzibie spółki osoby, która byłaby uprawniona do odbioru korespondencji.

Tym bardziej zachowanie takie było lekkomyślne, że już wcześniej toczyło się między stronami niniejszego postępowania postępowanie zabezpieczające przed tutejszym Sądem (pod sygn. akt XVII GWo 91/24) i w toku tego postępowania wydane zostało postanowienie z 6.09.2024 r. o udzieleniu zabezpieczenia, w którym to postanowieniu (punkt 3.) wyznaczono powodom dwutygodniowy termin na złożenie pozwu pod rygorem upadku zabezpieczenia. Wobec tego strona pozwana winna była się liczyć z tym, że taki pozew zostanie złożony, a w konsekwencji również jej doręczony.

Wszystkie powyższe okoliczności świadczą o tym, że pozwana spółka w sposób zawiniony uchybiła terminowi do złożenia sprzeciwu od wyroku zaocznego. Odpis tego wyroku został bowiem w sposób prawidłowy skierowany przez Sąd na wskazany w Krajowym Rejestrze Sądowym – Rejestrze Przedsiębiorców adres pozwanej spółki (art. 133 § 2 ² k.p.c.). Prawidłowo również był on awizowany przez doręczyciela (art. 139 § 1 k.p.c.), a ostatecznie – zgodnie z treścią art. 139 § 3 k.p.c. – pozostawiony w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.

Nie bez znaczenia pozostaje również to, iż już wcześniej strona pozwana nie odebrała kierowanej do niej w niniejszej sprawie korespondencji (odpis pozwu i załączników do niego), co ostatecznie skutkowało wydaniem wyroku zaocznego. Również w tym przypadku pozwana lekkomyślnie, podczas rejsu wypoczynkowego prezesa jej zarządu, nie zorganizowała tak swej działalności, aby odbierać w swej siedzibie korespondencję do niej kierowaną. Znamienne, że nawet po powrocie z rejsu prezes zarządu pozwanej nie zainteresował się tym, jaka korespondencja była do spółki kierowana podczas jego nieobecności, mimo że przecież w oddawczej skrzynce pocztowej musiały znajdować się zawiadomienia (podwójne) o pozostawieniu tej korespondencji w placówce pocztowej (tzw. awiza), a jednocześnie – jak to już wyżej wskazano – winien się liczyć z tym, że otrzyma odpis pozwu w sprawie niniejszej.

Wszystkie powyższe okoliczności jednoznacznie przemawiają za brakiem podstaw do przywrócenia terminu do złożenia sprzeciwu od wyroku zaocznego z 6 grudnia 2024 r., a w konsekwencji oddaleniem wniosku pozwanej o przywrócenie tego terminu (punkt 1.).

Mając na uwadze oddalenie wniosku o przywrócenie terminu Sąd – na podstawie art. 344 § 3 k.p.c. – odrzucił w punkcie 2. postanowienia sprzeciw pozwanej spółki od wyroku zaocznego z 6 grudnia 2024 r. jako spóźniony.