Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Elblągu w III Wydziale Rodzinnym i Nieletnich

w następującym składzie :

Przewodniczący : SSR Anna Nowosielska

Protokolant : sekr. sąd. Małgorzata Baur

po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2017 roku w Elblągu , na rozprawie

sprawy z powództwa małoletnich Z. J. (1) i Z. J. (2) zastępowanych przez matkę A. J.

przeciwko J. J.

o podwyższenie alimentów

I . zasądza od pozwanego J. J. na rzecz małoletnich powódek Z. J. (1) i Z. J. (2) alimenty w podwyższonej wysokości w kwotach po 550 (słownie : pięćset pięćdziesiąt) złotych miesięcznie na rzecz każdej z nich , łącznie po 1100 (słownie : jeden tysiąc sto) złotych miesięcznie , poczynając od dnia 25 listopada 2016 roku , płatnych na dotychczasowych warunkach płatności do rąk przedstawicielki ustawowej małoletnich powódek A. J. , wraz z ustawowymi odsetkami , w razie uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat , w miejsce dotychczasowych alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 11 września 2014 roku w sprawie o sygn. akt V C 777/14 w kwotach po 100 złotych miesięcznie na rzecz każdej z małoletnich powódek , łącznie po 200 złotych miesięcznie ;

II . oddala powództwo w pozostałym zakresie ;

III . zasądza od pozwanego na rzecz małoletnich powódek kwotę 1200 (słownie : jeden tysiąc dwieście) złotych , tytułem zwrotu kosztów procesu ;

IV . nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 540 (pięciuset czterdziestu) złotych , tytułem kosztów sądowych ;

V . wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności .

Sygn. akt III RC 739/16

UZASADNIENIE

W pozwie, złożonym dnia 25 listopada 2016 roku , reprezentująca małoletnie powódki Z. J. (1) i Z. A. M. J. - wniosła o zasądzenie od pozwanego J. J. na rzecz małoletnich powódek alimentów w podwyższonej w wysokości w kwotach po 1000 zł miesięcznie na rzecz każdej z nich , łącznie po 2000 złotych miesięcznie , płatnych do jej rąk na dotychczasowych warunkach płatności , wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat , w miejsce dotychczasowych alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 11 września 2014 roku w sprawie o sygn. akt V C 777/14 w kwotach po 100 złotych miesięcznie na rzecz każdej z nich , łącznie po 200 złotych miesięcznie. Wniosła również o wydanie postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia poprzez zobowiązanie pozwanego do uiszczania na rzecz małoletnich powódek kwot w wysokości po 1000 złotych miesięcznie na rzecz każdej z nich , łącznie po 2000 złotych miesięcznie, płatnych do jej rąk.

W uzasadnieniu wskazała, iż w dacie rozwodu we wrześniu 2014 roku zasądzono od pozwanego na rzecz powódek alimenty w kwotach po 100 złotych na rzecz każdej z nich z uwagi na konsekwencję ugodowego podejścia do kwestii zakończenia związku małżeńskiego oraz z uwzględnieniem kwestii spłat kredytu, obciążającego strony. Aktualnie matka małoletnich powódek i pozwany nie porozumieli się co do kwestii podziału majątku wspólnego , ponadto matka powódek utraciła zatrudnienie, odbyła staż , następnie przez 1 miesiąc była zatrudniona w starostwie - do dnia 25 maja 2016 roku , od dnia 01 grudnia 2016 roku zamierzała podjąć kolejny staż w Szkole Podstawowej w W. z wynagrodzeniem w kwotach po 850 złotych miesięcznie. Ponadto wskazała, że otrzymuje na córki zasiłki wychowawcze w kwotach po 500 złotych miesięcznie na rzecz każdej z nich i zasiłki rodzinne w kwotach po 236 złotych miesięcznie. Argumentowała, że małoletnie powódki uczęszczają na korepetycje z języka angielskiego, za które opłaty wynoszą kwoty po 50 złotych tygodniowo, łącznie wszystkie wydatki na nie kształtują się na poziomie kwot po około 2200 złotych miesięcznie na obie powódki . Podniosła , iż pozwany pracuje jako przedstawiciel handlowy w kolejnych firmach , chwalił się , że zarobkuje kwotą po około 3000 złotych miesięcznie , ponosi wydatki związane ze swoją nową partnerką , uiszcza we wspólnym mieszkaniu opłaty za energię elektryczną i podatek od nieruchomości , zaś matka małoletnich powódek – za wodę i opał (drewno i węgiel).

Postanowieniem z dnia 14 grudnia 2016 roku Sąd skierował strony do mediacji, która nie doprowadziła do ugodowego rozstrzygnięcia sporu .

Pozwany w odpowiedzi na pozew uznał żądanie do kwot po 200 złotych miesięcznie na rzecz każdej z małoletnich powódek, łącznie po 400 złotych miesięcznie , domagając się oddalenia żądania w pozostałej części. W uzasadnieniu podał, iż w połowie listopada 2016 roku wyprowadził się ze wspólnego mieszkania jego i matki powódek z uwagi na atmosferę nie do zniesienia , od tego czasu zamieszkał z J. G. , której przekazuje tytułem opłat związanych z utrzymaniem mieszkania kwoty po 500 złotych miesięcznie . Argumentował , że w czasie wspólnego zamieszkiwania z powódkami i ich matką ta ostatnia nie pracowała zawodowo, nie interesowała się niczym, zaś on spłacał wspólne kredyty (hipoteczny i gotówkowy oraz z tytułu zadłużenia karty kredytowej w kwotach po 1025 złotych miesięcznie), opłacał energię elektryczną, wywóz śmieci i abonament telewizyjny w kwotach po 202 złotych łącznie miesięcznie, łożył na utrzymanie córek i cały wolny czas spędzał z córkami . Podniósł , że skoro obecnie wyprowadził się z mieszkania, powinien przekazywać równowartość opłat z tytułu energii elektrycznej, wywozu śmieci i abonamentu telewizyjnego w kwotach po 200 złotych miesięcznie , stąd uznanie żądania w tej wysokości . Podnosił , iż obecnie zarabia miesięcznie kwoty po 2857,96 złotych , z czego wydatkuje : 500 zł miesięcznie na kredyt mieszkaniowy , 460 zł miesięcznie na kredyt gotówkowy , 65 zł miesięcznie na spłatę zadłużenia karty kredytowej, 400 zł miesięcznie na alimenty na rzecz córek , 500 zł miesięcznie na utrzymanie mieszkania partnerki, 500 zł miesięcznie na wyżywienie, 150 zł miesięcznie na środki czystości i wyżywienie , 150 zł miesięcznie na paliwo do samochodu , 50 zł miesięcznie na telefon komórkowy. Podnosił, iż pozostaje mu kwota około 80 złotych miesięcznie na nieprzewidziane wydatki , np. zakup lekarstw , odzieży . Pozwany podnosił , że spełnia swój obowiązek alimentacyjny wobec córek opłacając kredyty za mieszkanie, w którym obecnie przebywają, zaś matka małoletnich powódek nie wykorzystuje w pełni swych możliwości zarobkowych , pozostając okresowo bez pracy i zasiłku dla bezrobotnych.

Postanowieniem z dnia 24 lutego 2017 roku Sąd udzielił zabezpieczenia , na czas trwania postępowania , zobowiązując pozwanego J. J. do łożenia na rzecz małoletnich powódek Z. J. (1) i Z. J. (2) alimentów w podwyższonej wysokości w kwotach po 300 zł miesięcznie na rzecz każdej z nich, łącznie po 600 złotych miesięcznie, poczynając od dnia 25 listopada 2016 roku, płatnych na dotychczasowych warunkach płatności do rąk matki małoletnich powódek A. J., wraz z ustawowymi odsetkami , w razie uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat, w miejsce dotychczasowych alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 11 września 2014 roku w sprawie o sygn. akt V C 777/14 w kwotach po 100 złotych miesięcznie na rzecz każdej z małoletnich powódek, łącznie po 200 złotych miesięcznie oraz oddalił wniosek w pozostałym zakresie.

Postanowieniem z dnia 20 marca 2017 roku Sąd oddalił wniosek J. J. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia.

Na rozprawie dnia 15 września 2017 roku matka małoletnich powódek doprecyzowała żądanie odnośnie daty początkowej płatności rat alimentacyjnych, domagając się podwyższonych alimentów w kwotach po 1.000 złotych na rzecz każdej z córek od dnia złożenia pozwu, tj. od dnia 25 listopada 2016 roku, płatnych na dotychczasowych warunkach płatności wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat.

Pozwany J. J. na w/w rozprawie podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie. , uznając żądanie do kwot po 200 złotych miesięcznie na rzecz każdej z małoletnich powódek i domagając się oddalenia żądania w pozostałym zakresie .

Sąd ustalił , co następuje :

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 11 września 2014 roku w sprawie o sygn. akt V C 777/14 związek małżeński A. J. i J. J. rozwiązano przez rozwód. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi córkami Z. J. (3) , urodzoną dnia (...) i Z. J. (2), urodzoną dnia (...), powierzono obojgu rodzicom ustalając miejsce zamieszkania dzieci przy matce. Kosztami utrzymania małoletnich dzieci stron obciążono oboje rodziców i zasądzono od pozwanego J. J. na rzecz małoletnich córek alimenty w kwotach po 100 złotych miesięcznie na rzecz każdej z nich, łącznie po 200 złotych miesięcznie , płatne do rąk A. J. do dnia 10 każdego miesiąca, wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w terminie płatności każdej z rat.

W tamtym czasie małoletnie powódki liczyły po 6 i 7 lat , uczęszczały do szkoły podstawowej w W. , gdzie zamieszkiwali ich dziadkowie macierzyści. Rodzina zamieszkiwała wspólnie w trzypokojowym lokalu własnościowym zakupionym przez rodziców małoletnich , którzy na ten cel zaciągnęli kredyty , których miesięczna spłata oscylowała w kwotach po około 1100 złotych miesięcznie (spłaty uiszczał pozwany) . Pozwany ponadto opłacał rachunki za telefon , zaś pozostałe opłaty czyniła A. J. – w kwotach po około 800 złotych miesięcznie (energia elektryczna , woda , gaz, internet, telewizja). J. J. wówczas utrzymywał się z wynagrodzenia za pracę wykonywaną w charakterze brygadzisty w kwotach po około 1200 złotych miesięcznie netto , zaś A. J. – z wynagrodzenia za pracę w charakterze sprzedawcy – kasjera w kwotach po 1280 złotych miesięcznie . Strony uzgodniły , że do czasu spłacenia przez pozwanego rat kredytów będzie łożył niższe alimenty na rzecz córek , ustaliły także , że pozwany będzie uczestniczył w życiu dzieci .

Obecnie małoletnie powódki liczą po 9 i 10 lat , nadal uczęszczają do szkoły podstawowej w W., ponadto uczęszczają na dodatkowe lekcje z języka angielskiego jeden raz w tygodniu, za które opłaty wynoszą kwoty po 50 złotych za lekcję (około 400 złotych miesięcznie za obie powódki) . Wszystkie koszty ich utrzymania , związane z wyżywieniem, środkami czystości, kulturą, wydatkami szkolnymi, odzieżą i butami, usługą fryzjera zostały ocenione początkowo na kwoty po 2230,66 złotych (po 1115,23 złotych miesięcznie na jedną z nich) , następnie na kwoty po 2100,71 złotych (po 1050,35 złotych miesięcznie na każdą z nich) , ostatecznie na kwoty po około 2000 złotych miesięcznie (po 1000 złotych miesięcznie na każdą z nich) . A. J. poniosła także koszty związane z przygotowaniem młodszej córki do Sakramentu I Komunii Świętej , które wyniosły kwotę 145 złotych , do tego poniosła wydatki na organizację obiadu komunijnego , co wyniosło kwotę 945 złotych i ciast w kwocie 194,39 złotych .

Z. J. (1) bardzo często się przeziębia , choruje na zatoki , co wiąże się z wydatkami na medykamenty . Nadto matka czyni wszystkie opłaty związane z realizacją szkoły córek , w tym potrzebne składki , w roku szkolnym 2016/2017 była to kwota 414 złotych dla Z. W. , podobna była dla Z. J. (1) (poza obowiązkowymi składkami i opłatami na okazjonalne wyjścia , matka ponosiła comiesięczne składki na potrzeby klasy po 8 złotych miesięcznie u jednej i drugiej powódki , łącznie po 16 złotych miesięcznie) . W roku szkolnym 2017/2018 za obie córki poniosła kwotę 120 złotych (oprócz comiesięcznych składek po 8 złotych u każdej z córek) . Ponadto matka opłaca powódkom doładowania do telefonów kwotami po 30 złotych miesięcznie każdej z nich oraz ponosi wszystkie koszty związane z utrzymaniem mieszkania , w którym wraz z córkami przebywa , w tym na : ogrzewanie - 105,55 złotych miesięcznie , paliwo gazowe - 16,30 złotych miesięcznie , dostarczenie wody i odprowadzenie ścieków - 53,40 złotych miesięcznie , energię elektryczną – średnio po 250 złotych miesięcznie , podatek od nieruchomości – 6,80 złotych miesięcznie , internet - około 60 złotych miesięcznie , wywóz śmieci – 36 złotych miesięcznie , abonament telewizyjny – 40 złotych miesięcznie . A. J. obecnie pozostaje osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku . Jest osobą zdrową , okresowo miała problemy z kręgosłupem . Posiada wykształcenie średnie ogólne. Ukończyła kurs obsługi kasy fiskalnej. W okresie od 18 listopada 2014 roku do dnia 24 kwietnia 2016 roku oraz od dnia 15 listopada 2016 roku do chwili obecnej pozostaje osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku. W tym czasie dwukrotnie odbyła staż : w Starostwie Powiatowym w E. na stanowisku pomocy administracyjnej (w okresie 22 października 2015 roku do 21 kwietnia 2016 roku) oraz w Szkole Podstawowej w W. ona stanowisku sprzątaczki (w okresie od 01 grudnia 2016 roku do 31 maja 2017 roku) , opłacany kwotami średnio po około 850 złotych miesięcznie (w maju 2017 roku otrzymała kwotę 877,33 złotych) . Po zarejestrowaniu się w urzędzie pracy do lipca 2016 roku podejmowała się prac dorywczych bez rejestracji w domu weselnym w K. na stanowisku kucharki i kelnerki. Z tej pracy uzyskiwała dochód w wysokości około 600-700 złotych miesięcznie. Uprzednio , w okresie od 25 stycznia 2013 roku do 12 września 2014 roku , pracowała w Biedronce na stanowisku sprzedawcy- kasjera w wymiarze 75% etatu . Umowę o pracę z tym pracodawcą rozwiązała na podstawie porozumienia stron . A. J. w 2014 roku, zgodnie z zeznaniem PIT-37, uzyskała dochód ze stosunku pracy za pracę świadczoną przez okres około 8 miesięcy (pracowała na umowę o pracę do dnia 12 września 2014 roku), po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne, w kwocie 11.877,19 zł , co stanowi kwotę 1.484,64 zł miesięcznie. W 2015 roku , zgodnie z zeznaniem PIT-37 , uzyskała dochód z innych źródeł, po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne , w kwocie 1.329,90 zł, co stanowi kwotę 110,82 zł miesięcznie. Według zeznania PIT-37 o osiągniętych dochodach za 2016 rok , matka małoletnich powódek osiągnęła dochód ze stosunku pracy i z innych źródeł, po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne , w kwocie 6.285,74 zł , co stanowi kwotę 523,81 zł miesięcznie.

A. J. posiada doświadczenie zawodowe na stanowiskach: kelnerki i sprzedawcy. Obecnie otrzymuje zasiłki rodzinne w kwotach po 248 złotych miesięcznie, zasiłki wychowawcze po 1000 złotych miesięcznie oraz alimenty na obie córki po 600 złotych miesięcznie. Korzysta z pomocy opieki społecznej w formie zasiłków celowych (w grudniu 2014 roku w kwocie 200 złotych z przeznaczeniem na zakup odzieży zimowej , oraz w tej samej wysokości na zakup posiłku lub żywności , w grudniu 2015 roku w kwocie 150 złotych z przeznaczeniem na zakup obuwia zimowego , we wrześniu 2016 roku w kwocie 200 złotych na zakup opału , we wrześniu 2017 roku w kwocie 150 złotych na zakup opału) i okresowych (w okresie od dnia 01 grudnia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2014 roku w kwocie 584 złotych od 01 marca 2015 roku do 31 marca 2015 roku w kwocie 584 złotych , od 01 sierpnia 2015 roku do 30 września 2015 roku w kwotach po 478 złotych miesięcznie , od 01 listopada 2015 roku do 31 grudnia 2015 roku w kwocie 1058,75 złotych , od 01 stycznia 2016 roku do 31 maja 2016 roku w kwotach po 127,19 złotych miesięcznie , od 01 września 2016 roku do 31 grudnia 2016 roku w kwotach po 553 złotych miesięcznie , od 01 września 2017 roku do 30 listopada 2017 roku w kwotach po 347 złotych miesięcznie) , pomocy rzeczowej w formie dożywiania dzieci w szkole (od 01 marca 2015 roku do 30 czerwca 2015 roku , od 01 września 2015 roku do 30 czerwca 2016 roku , od 01 września 2016 roku do 30 czerwca 2017 roku , od 01 września 2017 roku do 30 czerwca 2018 roku w postaci jednego gorącego posiłku) , a od września 2015 roku otrzymuje pomoc z banku żywności. Nadto otrzymuje pomoc finansową od rodziców , którym pomaga w gospodarstwie rolnym przez nich prowadzonym .

Z kolei pozwany zarobkuje kwotami po 3.050,88 złotych netto miesięcznie uzyskiwanymi od firmy (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B. (uzyskał wynagrodzenie razem z nadgodzinami, premiami i świadczeniem urlopowym w okresie od 01 stycznia 2017 roku do 30 czerwca 2017 roku w łącznej kwocie 18.305,30 zł netto) . Ponadto otrzymuje dodatkowe środki finansowe z delegacji oraz na wydatki służbowe typu : opłata za nocleg , zakup artykułów spożywczych dla potencjalnych zainteresowanych kupnem nawozów , sezonowe przelewy na zakup opon do samochodu służbowego , za naprawy , na zakup paliwa do samochodu . Pracę powyższą pozwany rozpoczął od dnia 25 października 2016 roku , najpierw na trzymiesięczny okres próbny , który kończył się dnia 24 stycznia 2017 roku a następnie na umowę o pracę na czas określony od dnia 25 stycznia 2017 roku do dnia 24 stycznia 2018 roku . Uprzednio , po wydaniu orzeczenia rozwodowego , pracował w charakterze brygadzisty w firmie (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w L. , gdzie miał zawartą umowę o pracę na czas nieokreślony (umowa o pracę została rozwiązana za porozumieniem stron) i tam miesięcznie zarabiał kwoty po 1680 złotych brutto (około 1200 złotych netto) . W okresie od 08 września 2014 roku do 02 stycznia 2016 roku pracował w firmie (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w C. , z którą rozwiązał stosunek pracy za wypowiedzeniem , oraz od tego czasu do października 2016 roku w firmie (...) jako przedstawiciel handlowy (w ramach kilku stosunków pracy , ostatni został zawarty na czas nieokreślony) . Z ostatnią ze wskazanych firm rozwiązał umowę o pracę za porozumieniem stron z uwagi na małą przydatność pozwanego w tej firmie . J. J. w 2014 roku, zgodnie z zeznaniem PIT-37, uzyskał dochód ze stosunku pracy i z działalności wykonywanej osobiście (w tym z umowy o dzieło i zlecenia), po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne, w kwocie 33.746,75 zł , co stanowi kwotę 2.812,21 zł miesięcznie. W 2015 roku, zgodnie z zeznaniem PIT-37, uzyskał dochód ze stosunku pracy, po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne, w kwocie 41.924,88 zł, co stanowi kwotę 3.493,74 zł miesięcznie. Według zeznania PIT-37 o osiągniętych dochodach za 2016 rok, ojciec małoletnich powódek osiągnął dochód ze stosunku pracy, po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne, w kwocie 53.186,34 zł, co stanowi kwotę 4.432,19 zł miesięcznie.

W listopadzie 2016 roku pozwany wyprowadził się ze wspólnie zajmowanego mieszkania , zaprzestał uiszczania opłat za media , za które dotychczas płacił (energię elektryczną , wywóz śmieci , abonament telewizyjny) , jego stałe miesięczne wydatki określił na kwoty po około 2800 złotych miesięcznie , w tym na : kredyt mieszkaniowy 500 zł , kredyt gotówkowy – 460 zł (wskazany kredyt pierwotnie miał być spłacony w 2015 roku , pozwany rozłożył go na mniejsze raty , przedstawicielka ustawowa małoletnich powódek nie uczestniczyła w podpisywaniu restrukturyzacji kredytu ani zmiany umowy w tym zakresie) , zadłużenie karty kredytowej – 65 zł , utrzymanie mieszkania konkubiny J. G. – 500 zł (w tym na telefon : 50 złotych) , wyżywienie – 500 zł , środki czystości – 150 zł , paliwo – 100 - 133 zł (pozwany ma możliwość korzystania z samochodu służbowego do celów prywatnych) , telefon komórkowy – 50 zł . Od czasu wyprowadzenia się od powódek , pozwany mieszka w G. razem z J. G. , która pracuje w Narodowym Funduszu Zdrowia (...) Oddziale Wojewódzkim w G. za wynagrodzeniem w wysokości 4.628,71 złotych netto miesięcznie. Zamieszkuje w dwupokojowym lokalu będącym własnością konkubiny. Pozwany wskazywał , że opłaty za ten lokal wynoszą około 1000 złotych miesięcznie a następnie około 900 złotych miesięcznie z tytułu czynszu , energii elektrycznej , wody . Ze związku z J. G. w dniu (...) urodził się pozwanemu syn I. J. .

Od czasu wyprowadzenia się od byłej żony i córek pozwany utrzymuje kontakt z powódkami , najczęściej w weekendy , kiedy zabiera małoletnie do mieszkania swojej matki lub do mieszkania konkubiny , w tym czasie małoletnie powódki pozostają na jego utrzymaniu. Małoletnie powódki , podczas wizyt u ojca , spędzają z nim czas przyjemnościowo (na przykład : wychodzą razem na basen, który kosztuje 40 złotych , byli na wystawie klocków lego, której koszt wyniósł 80-90 złotych) . Wydatki na rozrywki dla powódek podczas wizyt u pozwanego ten ostatni ocenił na kwotę około 200 złotych miesięcznie. Także tożsamą kwotę 200 złotych miesięcznie przeznacza wówczas na wyżywienie obu córek.

Pomiędzy rodzicami małoletnich powódek toczy się sprawa o podział majątku dorobkowego .

W okresie od 09 lutego 2016 roku do 09 lutego 2017 roku Powiatowy Urząd Pracy w E. Filia w P. dysponował 193 ofertami pracy na stanowiskach pracownika i technika prac biurowych , dla osób z wykształceniem średnim ogólnokształcącym , pracowników administracyjnych , sprzedawców , referentów pomocny administracyjnej i biurowej z oferowanym wynagrodzeniem w kwocie od 1.850 zł do 2.600 zł miesięcznie .

(dowód : informacje, zaświadczenia , spisy kosztów utrzymania, umowy , faktury , zeznania podatkowe k. 6-8, 24-29, 50-83, 90-108, 122-135, 169-230, 232-279, 296-317, 327-343 , 347-352 , 368 – 373 , koperta k. 356, zeznania świadków : M. D. : protokół z rozprawy z dnia 22 grudnia 2017 roku , zapisany na płycie umieszczonej w kopercie na k.381 w czasie 00:07:50 – 00:18:08 , protokół skrócony k.375 – 376 , K. Ł. : protokół z rozprawy z dnia 22 grudnia 2017 roku , zapisany na płycie umieszczonej w kopercie na k.381 w czasie 00:18:08 – 00:30:02 , protokół skrócony k.376 – 377 , L. Ł. : protokół z rozprawy z dnia 22 grudnia 2017 roku , zapisany na płycie umieszczonej w kopercie na k.381 w czasie 00:30:02 – 00:39:59 , protokół skrócony k.377 – 378 , zeznania przedstawicielki ustawowej małoletnich powódek A. J. : protokół z rozprawy z dnia 22 grudnia 2017 roku , zapisany na płycie umieszczonej w kopercie na k.381 w czasie 00:40:55 – 00:52:09 , 01:04:11 – 01:04:40 protokół skrócony k.378 – 380 w zw. z protokołem z k.319 – 320 , częściowo zeznania pozwanego J. J. : protokół z rozprawy z dnia 22 grudnia 2017 roku , zapisany na płycie umieszczonej w kopercie na k.381 w czasie 00:52:09 – 01:04:11 , protokół skrócony k.379 – 380 w zw. z protokołem z k.320 – 321 , dokumenty zgromadzone w aktach sprawy Sądu Okręgowego w Elblągu o sygn. VC 777/14) .

Sąd zważył , co następuje :

Dokonując ustaleń faktycznych, Sąd oparł się na zebranych w sprawie dokumentach w postaci informacji, zaświadczeń , umów , faktur , zeznań podatkowych - ich autentyczność nie budziła bowiem wątpliwości , nie była także kwestionowana przez żadną ze stron . Ponadto oparł się na zeznaniach słuchanych w sprawie świadków , przedstawicielki ustawowej małoletnich powódek i częściowo pozwanego , z uwagi na ich spójność , logikę i zbieżność z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie . Sąd nie uznał za wiarygodnych zeznań pozwanego w zakresie wydatków ponoszonych na mieszkanie konkubiny , bowiem zachodzi między nimi brak korelacji , gdyż najpierw zeznawał , że koszty utrzymania mieszkania J. G. wynoszą 1000 złotych miesięcznie , aby następnie ten wydatek określić na kwotę 900 złotych miesięcznie . Sąd ponadto oparł się na dowodach zgromadzonych w aktach sprawy Sądu Okręgowego w Elblągu o sygn. V C 777/14 .

Przedmiotem rozpoznania niniejszej sprawy była zasadność zmiany wysokości alimentów na rzecz powodów – dzieci pozwanego : Z. J. (1) i Z. J. (2) .

Należy wskazać , że zgodnie z przepisem art. 138 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego , na wysokość zmiany świadczeń alimentacyjnych ma wpływ zmiana stosunków. Zgodnie z przyjętą w orzecznictwie praktyką, taka zmiana musi mieć charakter istotny i dotyczyć okoliczności, od których zależy zakres obowiązku alimentacyjnego, a więc usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 k.r.o.). Zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokojone, wyznacza treść art. 96 k.r.o., według którego rodzice obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie - odpowiednio do jego uzdolnień - do pracy dla dobra społeczeństwa. Stosownie do tej dyrektywy, rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby), jak i duchowych (kulturalnych), także środki wychowania (kształcenia ogólnego, zawodowego) według zdolności, dostarczania rozrywek i wypoczynku. Przy ocenie, które z potrzeb uprawnionego powinny być uznane za potrzeby usprawiedliwione, należy z jednej strony brać pod uwagę możliwości zobowiązanego , z drugiej zaś zakres i rodzaj potrzeb. Pojęcie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz pojęcie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego pozostają we wzajemnej zależności i obie te przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, w szczególności przy ustalaniu wysokości alimentów przez Sąd. Odmienny pogląd pozostawałby w sprzeczności z zasadą równej stopy życiowej dzieci i rodziców, obowiązującej także w sprawach alimentacyjnych . Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu - odpowiedni do jego wieku i uzdolnień - prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego zasadą jest, że dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami. Istota tej zasady sprowadza się do zbliżonego z rodzicami zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb dziecka. Rodzice muszą więc podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami i rodzic nie może uchylać się od obowiązku alimentacyjnego na rzecz dziecka tylko na tej podstawie, że wykonanie obowiązku alimentacyjnego stanowiłoby dla niego nadmierny ciężar. Ponadto przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego przewidują jako formę wykonania obowiązku alimentacyjnego także osobiste starania o utrzymanie i wychowanie dziecka (art. 135 § 2 k.r.o.).

W przedmiotowej sprawie, od czasu poprzedniego orzekania w przedmiocie obowiązku alimentacyjnego wobec powódek do czasu, od którego domagano się ich korekty, upłynął okres około 2 lat. W tym czasie niewątpliwie zmieniła się sytuacja stron, bowiem zwiększyły się potrzeby powódek , związane z realizacją kolejnych lat nauki szkolnej , okresem intensywnego wzrostu i rozwoju , zmieniła się także sytuacja matki powódek , która pozostaje bez pracy , oraz pozwanego , bowiem zwiększyły się jego zarobki a nadto urodziło mu się kolejne dziecko .

Poza sporem pozostawało to, że małoletnie powódki nie posiadają własnego majątku, zatem nie są w stanie utrzymać się samodzielnie i w tym zakresie zasadne jest finansowanie ich potrzeb przez rodziców. Dotychczas - do listopada 2016 roku - potrzeby te zaspokajali oboje rodzice, żyjąc wspólnie w mieszkaniu zakupionym w czasie trwania małżeństwa stron .

Niewątpliwie przez okres czasu od daty poprzedniego autorytatywnego rozstrzygania w zakresie alimentów na rzecz powódek , zwiększyły się koszty ich utrzymania z uwagi na upływ czasu i wzrost ich potrzeb związanych z edukacją w szkole , fizycznym wzrostem i rozwojem , potrzebami związanymi z leczeniem . Małoletnie wymagają większej ilości pożywienia, zakupu odzieży , co zwiększa koszty ich utrzymania . Jednocześnie matka nie mogąc sobie poradzić z pomocą córkom w języku angielskim , korzysta z możliwości udzielania im korepetycji , co wiąże się także z wydatkami . Małoletnie realizują edukację w szkole podstawowej oddalonej od miejsca ich zamieszkania , co wiąże się z koniecznością korzystania z transportu zbiorowego i dowożeniem ich do niego (autobus szkolny dojeżdża około 3 km od miejsca zamieszkania powódek) . Zdaniem Sądu , wydatki zaprezentowane przez przedstawicielkę ustawową małoletnich powódek w większości nie wydają się wygórowane , zważywszy na ich wysokość i dotychczasowy poziom życia stron , stąd należało je uznać za usprawiedliwione w zakresie wyżywienia , zakupu odzieży i obuwia , pomocy szkolnych , opłacania składek na ten cel . Ponadto nie były one kwestionowane przez pozwanego (który zeznawał , że w okresie kilku dni w miesiącu wydaje na potrzeby córek kwoty po 400 złotych miesięcznie) .

W ocenie Sądu , utrzymanie każdej z małoletnich powódek to miesięczny wydatek w kwocie około 925 zł . Jest to kwota usprawiedliwiona zarówno ich potrzebami jak i możliwościami zarobkowymi rodziców i ich dotychczasowym poziomem życia. A. J. w spisie kosztów podała, iż na utrzymanie każdej z córek przeznacza miesięcznie kwoty po 1.050,35 zł , łącznie po 2.100,71 zł miesięcznie na rzecz obu dziewczynek (zestawienie k. 122), w tym także na organizację obiadu komunijnego kwotę 112,50 zł miesięcznie oraz na opłaty na organizację tej uroczystości kwotę 12,08 zł miesięcznie. Należy zaznaczyć, iż powyższa uroczystość dotyczyła tylko jednej córki stron - małoletniej Z. W. i wydatkowano na nią jednorazową kwotę 945 zł na obiad komunijny , ciasto kwotę 194,39 złotych oraz na opłaty w kościele kwotę 145 zł, łącznie kwotę 1.284,39 zł, a nie były to wydatki comiesięczne na rzecz obu córek .

Wypada też podkreślić, że obowiązek łożenia na utrzymanie małoletnich Z. J. (1) i Z. W. spoczywa na obojgu rodzicach . Małoletnie powódki nadal mieszkają w tym samym mieszkaniu, obecnie wyłącznie ze swoją matką, która zrezygnowała we wrześniu 2014 roku ze stałego źródła dochodu w postaci zatrudnienia na stanowisku kasjera -sprzedawcy w sklepie (...) , z którego , zgodnie z zeznaniem podatkowym , uzyskiwała dochód w wysokości około 1484 zł netto miesięcznie (pracowała tam do dnia 12 września 2014 roku, umowa została rozwiązana na mocy porozumienia stron). Powyższe nie mogło zostać usprawiedliwione , bowiem decydując się na wskazane posunięcie przedstawicielka ustawowa małoletnich powódek winna była przewidzieć konsekwencje dla córek, brak możliwości zaspokajania ich potrzeb przez nią w dotychczasowym zakresie, na co zwraca uwagę przepis art 136 k.r.o. Ponadto , z informacji nadesłanej przez PUP w E. Filię w P. wynikało, że dysponowano 193 ofertami pracy dla technika prac biurowych od lutego 2016 roku do lutego 2017 roku za wynagrodzeniem od 1.850 zł do 2.600 zł miesięcznie dla osób w wykształceniem średnim ogólnokształcącym, więc takim jakie posiada matka dziewczynek (informacja k. 90-109) . Zatrudnienie na takim stanowisku jest głównie w systemie jednozmianowym. Zatem wskazywana przez matkę małoletnich powódek przyczyna niepodejmowania zatrudnienia, iż nie może pracować na dwie zmiany z powodu konieczności zapewnienia dzieciom opieki, nie znajduje usprawiedliwienia .

Wypada wskazać , że zwiększyły się również znacząco możliwości zarobkowe pozwanego , którego wynagrodzenie za pracę wzrosło o ponad 250 % od czasu poprzedniego określania jego obowiązku alimentacyjnego względem córek , ponadto zaniechał przyczyniania się do utrzymania wspólnego mieszkania stron (w tym powódek co , z kolei , spowodowało wzrost kosztów ich utrzymania) , ograniczając się do opłacania rat kredytowych (będących przedmiotem rozliczeń w sprawie o podział majątku dorobkowego z przedstawicielką ustawową małoletnich powódek) . Należy także zaakcentować , że w dacie poprzedniej sprawy , toczącej się między stronami , pozwany przyczyniał się w sposób znaczący do bieżącej pieczy nad małoletnimi , obecnie , w przeważającej części , obowiązek ten spoczywa na ich matce .

Z tego powodu pozwany winien przyczyniać się do utrzymania córek w szerszym zakresie niż zostało to dotychczas ustalone , gdyż posiada możliwości zarobkowe , bowiem nieprzerwanie od wielu lat pracuje , jego wynagrodzenie stale wzrasta . Argumentacja o rzekomo trudnej sytuacji pozwanego, także z uwagi na konieczność spłacania zobowiązań kredytowych zaciągniętych przez strony w trakcie ich małżeństwa, nie mogła spotkać się z akceptacją , bowiem fakt regulowania tych zobowiązań będzie miał istotne znaczenie przy rozliczaniu nakładów , w odrębnym, toczącym się już postępowaniu o podział majątku małżeńskiego . Także argumenty dotyczące łożenia na utrzymanie syna z kolejnego związku nie mogły dać podstawy do uznania , że pozwany nie jest w stanie w wyższym niż zadeklarowanym zakresie łożyć na utrzymanie powódek , bowiem zauważyć wypada , iż małoletni I. posiada również matkę , która osiąga wyższe od pozwanego dochody a zatem w wyższym niż pozwany zakresie może przyczyniać się do utrzymania swojego jedynego syna .

Należy zaznaczyć , że pozwany , poza alimentami , nie przekazuje córkom odzieży i obuwia , posiada takowe w G. w czasie pobytu u niego córek . Nadto nie uczestniczy w wydatkach szkolnych córek , związanych z leczeniem , korepetycjami z języka angielskiego .

Z drugiej strony nie sposób jest zarzucać pozwanemu , że zmienił pracę na mniej zyskowną (w firmie (...) osiągał wyższe wynagrodzenie) w sytuacji , w której nie miał szans na dalsze zatrudnienie z racji decyzji strategicznych firmy . Potencjalnie pozwany może osiągać wyższe wynagrodzenie z tytułu premii od sprzedanych produktów . Nadto może „zaoszczędzić” na wyżywieniu podczas delegacji służbowych (z tytułu wyjazdów służbowych pozwany rozlicza delegacje , dzięki czemu może zaoszczędzić środki na swoje utrzymanie w tym okresie - pozwany jako przedstawiciel handlowy dużo podróżuje) .

Biorąc pod uwagę powyższe dywagacje , w ocenie Sądu , pozwany winien przyczyniać się materialnie do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb powódek w większym niż dotychczas zakresie, bowiem nie ma usprawiedliwienia co do przerzucania ciężaru utrzymania powódek w większej części na ich matkę, tym bardziej, że ta ostatnia swój obowiązek alimentacyjny wykonuje także przez osobiste starania o wychowanie i rozwój córek przez większość czasu .

Zdaniem Sądu, podwyższenie alimentów o 450 zł na rzecz każdej z małoletnich powódek (przy założeniu, iż nadal będzie utrzymywał kontakty z córkami i ponosił koszty ich utrzymania jak dotychczas) w sytuacji, kiedy w poprzedniej kwocie były ustalone 2 lata temu w zupełnie innej sytuacji materialnej i życiowej stron , nie jest wygórowane i leży w granicach możliwości pozwanego .

Marginalnie należy zauważyć , że pozwany nie spotyka się z córkami w tygodniu , zatem przedstawione przez przedstawicielkę ustawową małoletnich powódek informacje co do niższych cen za bilety na wystawę klocków L. (informacja k.343) odbiegające od podawanych przez pozwanego i ich kwestionowanie nie zostało uznane za zasadne w całości (w weekendy ceny wynoszą kwoty po 22 złote od osoby , nadto dziecko musiało wejść na wystawę z osobą dorosłą) .

Dodatkowo należy zaznaczyć, iż powyższa kwota (550 złotych miesięcznie) nie zaspokaja wszystkich kosztów związanych z utrzymaniem każdej z powódek, stanowi nieco ponad połowę obecnych kosztów utrzymania każdej z nich , stąd pozostałą część tych kosztów będzie musiała zapewnić córkom ich matka , która również posiada możliwości zarobkowe co najmniej na poziomie minimalnego wynagrodzenia .

Zatem, kierując się powyższym, a uwzględniając przede wszystkim wyższe możliwości finansowe pozwanego jak i upływ czasu oraz zwiększone wydatki ponoszone na rzecz małoletnich powódek , Sąd na podstawie art. 135 § 1 k.r.o. i art. 138 k.r.o. zasądził od pozwanego J. J. na rzecz małoletniej powódki Z. J. (3) alimenty w podwyższonej wysokości w kwotach po 550 złotych miesięcznie oraz na rzecz małoletniej powódki Z. J. (2) alimenty w podwyższonej wysokości w kwotach po 550 złotych miesięcznie, łącznie po 1100 złotych miesięcznie , poczynając od dnia 25 listopada 2016 roku, płatnych na dotychczasowych warunkach płatności do rąk ich matki A. J. , wraz z ustawowymi odsetkami, w razie uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat, w miejsce dotychczasowych alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 11 września 2014 roku w sprawie o sygn. akt V C 777/14 w kwotach po 100 złotych miesięcznie na rzecz każdej z małoletnich powódek , łącznie po 200 złotych miesięcznie (punkt I wyroku) oraz oddalił powództwo w pozostałym zakresie (punkt II wyroku) .

Jednocześnie w punkcie III rozstrzygnięcia – stosownie do wyniku sporu i biorąc pod uwagę sytuację materialną powoda oraz nakład pracy pełnomocnika powódek – Sąd obciążył J. J. kosztami procesu na rzecz powódek , biorąc za podstawę przepisy art. 98 kpc i §3 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (opublikowanego w Dz.U. z 2015 roku pod poz. 1800 , z późn. zm.) .

Punkt IV wyroku zawiera rozstrzygnięcie o kosztach sądowych, które - na mocy przepisów art.13 i art. 113 ust. 1 Ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz. U. z 2016 roku poz. 623 ze zm.) oraz art. 108 § 1 k.p.c. – nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa w kwocie 540 zł .

Na mocy art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., wyrokowi w części zasądzającej roszczenie tj. w punkcie I nadano rygor natychmiastowej wykonalności (punkt V rozstrzygnięcia).