Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 205/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Braniewie z dnia 31 stycznia 2024r. w spr. II K 680/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1,2

A. P. (1),

K. D. (1)

Brak karalności oskarżonych

Czyny zarzucane z art. 224§2 kk i in.

Informacje z KRK

k.2025,

2026

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1,2

Informacje z KRK

Informacje zostały sporządzone przez organ do tego uprawniony, ich treść nie była kwestionowana przez strony, stąd dowody te zasługują na wiarygodność.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i mających wpływ na jego treść poprzez niezasadne uznanie, że brak jest wystarczających dowodów potwierdzających winę oskarżonych , mimo że obiektywna i rzetelna analiza materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że oskarżeni dopuścili się zarzucanych im czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przystępując do oceny zarzutów i argumentów z apelacji należy zaznaczyć, że sąd odwoławczy zgadza się z poglądem sądu I instancji w zakresie dot. interpretacji art. 5 kpk, w tym art.5§2 kpk. Ponadto stwierdza, że faktycznie w realiach niniejszej sprawy nie wykazano zebranym materiałem dowodowym w sposób wystarczający do skazania oskarżonych, by zaszły podstawy do przypisania zarzucanych im przestępstw.

Bowiem sam skarżący, zarzucając sądowi I instancji, że oparł się na niepełnym materiale dowodowym, że pominął lub nie poświęcił dostatecznej uwagi nagraniom ze zdarzenia, zabezpieczonym danym telekomunikacyjnym i informatycznym, a także zeznaniom pokrzywdzonych, sam nie chce dostrzec wymowy ważnego dowodu tj. wiadomości tekstowych wymienianych pomiędzy operatorami monitoringu i innymi, w tym wiadomości oskarżonych. Dowód ten zaś w powiązaniu z monitoringiem nagrania zdarzenia pozwalał na zrekonstruowanie świadomości oskarżonych w zakresie ich oceny zachowania pokrzywdzonych i powodu podjętej reakcji na takie działania, co odnosi się do przebiegu zarzucanego czynu z 6 sierpnia 2019r. Powoływanie się zaś na okoliczności dot. przebiegu innych kontroli w lokalach spółki (...), tego, że często operatorzy monitoringu podejmowali działania, które miały na celu uniemożliwienie czy utrudnienie kontroli funkcjonariuszy celnych w podobnych lokalach w zakresie ujawnienia nielegalnych gier hazardowych, jako podstawę aby dokonać ustaleń iż oskarżeni też działali z takiego powodu, jest przykładem sięgania po argumentację na zasadzie zabronionej w prawie karnym analogii.

Sam skarżący odwołując się do nagrania z monitoringu z rozpoznawanego zdarzenia, chcąc wykazać, że pokrzywdzeni zachowywali się jak typowi gracze, jednocześnie przyznał, że byli ubrani w ubrania cywilne, a na nagraniu tym widać, jak jeden z nich podłączył pendrive do jednego z komputerów, a drugi zastawił kratę koszem. A te ostatnie zachowania wcale nie pozwalały uznać, że są to typowi gracze a nie np. włamywacze. Tym bardziej, że gdy obsługa monitoringu włączyła alarm, to przystąpili – co zauważa sam skarżący- do demontażu alarmu, zamiast opuścić lokal. Takie zaś zachowanie mogło faktycznie zostać ocenione jako nietypowe i wskazujące na próbę włamania. Mimo, że skarżący powołuje się na widoczne na nagraniu okazanie przez pokrzywdzonych legitymacji służbowych, to należy ocenić, że na nagraniu widać jak pokrzywdzeni okazują do kamery jakieś prostokątne przedmioty, których jasne zidentyfikowanie i odczytanie- przy takiej jakości jaka wynika z treści dowodów- jest dla osób oglądających obraz na bieżąco, niemożliwe. Wynika to z opinii biegłego M. G. i opinii prywatnej biegłego sądowego M. D. (której skarżący nie dostrzega, ale i nie krytykuje czy kwestionuje), że przesyłanie zdalne obrazu z monitoringu do punktu monitoringu następowało z prędkością 1 klatka na sekundę, a więc wystąpił efekt nie płynności obrazu, który był obserwowany przez monitorujących, ale „klatkowania”, czyli 1 klatka jest wyświetlana w punkcie monitoringu przez czas trwania 24 klatek przez jej „zamrożenie”, gdy- co podkreślono w prywatnej opinii i co stwierdzić można przy zapoznaniu się z nagraniem z monitoringu z akt sprawy- jakość obrazu, wynikająca z bardzo niskiej rozdzielczości nagrania, nie pozwala na pełne zidentyfikowanie przedstawionego do kamery prostokątnego przedmiotu. Stąd i ilość klatek przesyłanych na sekundę i jakość obrazu nie dawały podstaw do zidentyfikowania przedmiotu prezentowanego do kamery jako legitymacji i to legitymacji służbowej funkcjonariusza służby celnej, co odnosi się do okazania legitymacji do kamery przez dwóch pokrzywdzonych. Tym samym przebieg zdarzenia z wnętrza lokalu, który był zaobserwowany przez pracowników, należało rozpatrywać z uwzględnieniem ww cech obrazu z nagrania docierającego do osób monitorujących ten lokal, a także przy odniesieniu się do reakcji na ten obraz do nich docierający, a wynikający z wiadomości tekstowych pomiędzy operatorami monitoringu, oskarżonymi. W ocenie sądu faktycznie z dowodów tych, we wzajemnym powiązaniu, wynika, że w świadomości oskarżonej, obserwującej takie poczynania nieumundurowanych funkcjonariuszy jak przystąpienie do zgrywania danych na pendriva, zablokowanie kraty koszem, a po włączeniu alarmu zamiast opuszczenia w reakcji na alarm lokalu, przystąpienie do demontażu alarmu, zdarzenie to mogło zostać zidentyfikowane jako próba włamania lub zniszczenia mienia. W tym miejscu należy zauważyć opierając się na doświadczeniu - nawiązując do argumentu skarżącego- że przestępstwa wcale nie są popełniane tylko nocą, w ustronnym miejscu, ale część sprawców decyduje się na ich popełnianie w „biały” dzień, nawet w miejscach uczęszczanych przez dużą liczbę ludzi np. napady na banki, sklepy w godzinach ich otwarcia, licząc na to, że im się uda popełnić przestępstwo i nie zostaną złapani. Ponadto oskarżona w tym samym czasie śledziła też na monitorach obraz z innych lokali i mogła nie zauważyć okazania prostokątnych przedmiotów przez nieumundurowanych funkcjonariuszy, gdy w świetle opinii biegłych, obraz do niej docierający, nie pozwalał jej na zidentyfikowanie z całą pewnością tych przedmiotów jako legitymacji funkcjonariuszy celnych. Co spójne jest z tym, że w reakcji na oglądany obraz na monitoringu, oskarżona (nick A. A. (2)) w wiadomościach pomiędzy godz. 10:54 a 10:56 napisała „B.-włam, ratunku, próbują alarm chyba wyłączyć”, na co zareagowała osoba o nicku (...) (gdy ustalono, że tym nickiem posługiwał się drugi oskarżony tj. K. D. (1)) o godz. 10:56 „a gaz?, wciśnij gaz”, gdy z dalszej wymiany wiadomości na tym forum wynikało, że oskarżona nadal, już po użyciu gazu, nie zidentyfikowała osób z lokalu w B. jako funkcjonariuszy, skoro napisała o godz. 11:01 „wyłączyłam teraz gaz, co robić? Wyłączyłam alarm ale oni mogą wrócić!!!” na co osoba o nicku S.: „na policję dzwonię. Mogą wrócić”. Po czym dalsza wymiana informacji dotycząca obserwacji tego lokali wskazuje, że dopiero po tym jak na miejsce przybyły służby, chociaż początkowo zidentyfikowano ich pojawienie się z tym, że to przedstawiciel firmy (gdy skarżący zarzuca , że czemu nie powiadomiono policji, skoro zachowanie pokrzywdzonych uznano za włamanie) zatrudniającej oskarżonych zawiadomił policję, to po godz.12 pojawia się wpis, że to byli „celni”, na co zareagowała oskarżona wpisem o godz. 12:07 , że „nie wiem. Ja nie zauważyłam legitymacji”, gdy dopiero potem, analizując zdarzenie zaczęła dopuszczać możliwość, że mogli to być funkcjonariusze, czego dowodzi wpis przytoczony w apelacji na str. 9. Przy czy skoro obserwowała obraz z kilku kamer, gdy mogła nie zauważyć okazania prostokątnych przedmiotów przez pokrzywdzonych, o czym świadczy wpis oskarżonej z godz. 12:07 o treści „nie wiem. Ja nie zauważyłam legitymacji”, to argument z apelacji co do dysponowania przez oskarżoną możliwościami technicznymi aby poprawić jakość obrazu czy dokonać zbliżenia, gdy faktycznie przebieg zdarzenia był dynamiczny a oskarżona nie zauważyła momentu okazywania czegoś co mogło wyglądać jak legitymacja, to w sposób oczywisty powodował, że nie dokonywała zbliżenia obrazu czegoś czego nie dostrzegła.

To pozwala stwierdzić, że na czas użycia gazu i przed jego użyciem oskarżeni nie zidentyfikowali pokrzywdzonych jako funkcjonariuszy celnych, a swoje działania podjęli nie z zamiarem popełnienia zarzucanych czynów na szkodę pokrzywdzonych- funkcjonariuszy, tylko po to aby zapobiec włamaniu, bo tak oceniono zaobserwowane na monitoringu nietypowe (gdy sam skarżący przyznał, że oskarżona mogła nabrać pewnych wątpliwości po zastawieniu kraty koszem, gdy trzeba przypomnieć, że użyto też pendrive do zgrywania danych i przystąpiono do demontażu alarmu) zachowania osób ubranych w cywilne stroje.

Dla przyjęcia takiego wniosku zasadniczego znaczenia nie miały okoliczności wymienione w apelacji a dotyczące tego, co zaszło po zdarzeniu, jak np. postawa osób związanych ze spółką (...) (A. G., N. P.), które utrudniały odtworzenie przebiegu zdarzeń i ujawnienia osób z nim związanych, a nawet to że wykorzystano zamieszanie ze zdarzeniem po to aby ukryć dowody prowadzenia w lokalu nielegalnych gier hazardowych. Podstawowe znaczenie ma bowiem cel działania oskarżonych podjętych w czasie czynu.

Należy przypomnieć, że zarzucane oskarżonym czyny, które miały wyczerpać znamiona wskazanych w a/o przestępstw (co do K. D. w formie podżegania) polegają na:

- co do przestępstwa z art. 223§1 kk- czynna napaść na funkcjonariusz wyraża się w podjęciu gwałtowanego działania, będącego przejawem agresji wobec funkcjonariusza, gdy sprawca podejmuje działania w celu wyrządzenia krzywdy fizycznej funkcjonariuszom. Jak wskazano w komentarzu Mozgawa Marek (red.), Kodeks karny. Komentarz aktualizowany Opublikowano: LEX/el. 2024, to „ujęcie przepisu wskazuje na możliwość popełnienia go wyłącznie w zamiarze bezpośrednim (wyrok SA w Lublinie z 26.03.2002 r., II AKa 46/02, Prok. i Pr.-wkł. 2003/2, poz. 24; Górniok [w:] Górniok i in., t. 2, s. 259; Górniok, Zawłocki [w:] Wąsek, Zawłocki II, s. 34–35. Podobny pogląd zawarto też w komentarzu Wróbel Włodzimierz (red.), Zoll Andrzej (red.), Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Część II. Komentarz do art. art. 212-277d, Opublikowano: WKP 2017, gdzie wskazano, że „zgodnie z powszechnie panującym poglądem czynna napaść na funkcjonariusza publicznego może być dokonana tylko z zamiarem bezpośrednim (tak m.in. E. Pływaczewski [w:] Kodeks karny..., red. O. Górniok, s. 678; O. Górniok [w:] Kodeks karny..., red. A. Wąsek, s. 24; wyrok SA w Białymstoku z 27.02.2001 r., II AKa 3/01, OSA 2001/9, poz. 56; wyrok SA w Krakowie z 18.01.2002 r., II AKa 300/01, KZS 2002/2, poz. 34; wyrok SA w Białymstoku z 11.04.2002 r., II AKa 16/02, OSA 2003/4, poz. 37 i powołane tam orzecznictwo). W uzasadnieniu przytoczonej powyżej tezy podaje się, że „o postaci zamiaru niezbędnego dla przyjęcia, iż zrealizowane zostały znamiona tej normy prawnej, przesądza charakter działań objętych pojęciem czynnej napaści [...] są to wszelkie działania podjęte w celu wyrządzenia krzywdy fizycznej funkcjonariuszowi publicznemu, w postaci co najmniej naruszenia nietykalności cielesnej. Nie ulega zatem najmniejszej wątpliwości, iż działania celowe muszą być nacechowane zamiarem bezpośrednim” (wyrok SA w Białymstoku z 27.02.2001 r., II AKa 3/01),

- art. 224§2 kk, jest to przestępstwo kierunkowe, które można popełnić tylko w zamiarze bezpośrednim, gdy sprawca chce zakłócić wykonywanie czynności służbowych przez funkcjonariuszy, czyli warunkiem odpowiedzialności sprawcy przestępstwa z art. 224 § 2 k.k. jest to, by jego zachowanie zostało podjęte w celu uniemożliwienia funkcjonariuszowi wykonania prawnej czynności służbowej (patrz: teza z Wyroku Sądu Najwyższego z dnia 26 lutego 2016 r. w spr. III KK 354/15).

A odnosząc ww poglądy z doktryny czy orzecznictwa na możliwość wyczerpania zachowaniem oskarżonych znamion ww przestępstw, to należy stwierdzić, że materiał dowodowy i całokształt okoliczności zdarzenia nie świadczy, iż dowolne jest ustalenie Sądu Rejonowego jakoby oskarżeni nie zdawali sobie sprawy, że mają do czynienia z interwencją funkcjonariuszy celnych, stąd nie można było przyjąć za udowodnione i wykazane, nie naruszając z zasad z art. 5 kpk, aby działali oni w celu zmuszenia funkcjonariuszy do zaniechania prawnej czynności służbowej. Ich działanie i zdalne uruchomienie przez oskarżoną , po wiadomości od osoby o nicku C., dozownika z gazem pieprzowym nie było bowiem nakierowane na osiągniecie ww celu . Stąd oskarżonym nie można było przypisać wyczerpania znamion zarzucanych przestępstw z art. 224§2 kk i z art. 223§1 kk.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ze wskazanych wyżej powodów dla których nie było podstaw- w świetle zgromadzonych dowodów- do uwzględnienia zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych.

Lp.

Zarzut

2.

Obrazy prawa materialnego tj.

- art. 157§2 kk

- art. 224§1 kk

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Z dalszej części apelacji prokuratora wynika iż sam skarżący nie jest przekonany , mimo że postawił zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, aby oskarżonym można było przypisać wyczerpanie znamion przestępstw wskazanych w kwalifikacji prawnej zarzucanych czynów tj. z art. 224§2 kk i z art. 223§1 kk. Przy czym nie przedstawia kategorycznego wniosku jakie przestępstwo można by oskarżonym przypisać, proponując by było to przestępstwo z art. 224§1 kk (bo można je popełnić z zamiarem ewentualnym) albo przestępstwo z art. 157§2 kk lub też- co wynika z uzasadnienia apelacji- przestępstwo z art. 157§3 kk. Tym samym skarżący nie jest nawet przekonany czy oskarżonym można by przypisać zamiar ewentualny czy nieumyślny.

Na wstępie rozważań na tle zarzutu obrazy prawa materialnego należy zaznaczyć, że prokurator zarzucił K.D. podżeganie do popełnienia przestępstwa przez A. P.. Jak zaś wynika z utrwalonych poglądów doktryny czy orzecznictwa, to „Podżeganie polega na nakłanianiu innej osoby do popełnienia czynu zabronionego. Możliwe jest tylko w zamiarze bezpośrednim” (np. Mozgawa Marek (red.), Kodeks karny. Komentarz aktualizowany, Opublikowano: LEX/el. 2024), skoro zaś to A. P. obserwowała monitoring a nie K.D., a z jej zapisów w wiadomościach pomiędzy godz. 10:54 a 10:56 wynikało, że zaobserwowała zdarzenie które oceniła jako włamanie, o czy świadczy zapis „B.-włam, ratunku, próbują alarm chyba wyłączyć”, to reakcja osoby o nicku (...) (gdy ustalono, że tym nickiem posługiwał się drugi oskarżony tj. K. D. (1)) o godz. 10:56 „a gaz?, wciśnij gaz” była reakcją osoby przekonanej że dochodzi do włamania. Wobec czego nie było podstaw aby w takich okolicznościach sprawy uznać, że K. D. działał w zamiarze podżegania A. P. do popełnienia zarzucanego czynu kwalifikowanego z art. 224§1 kk popełnionego przez A. P. w zamiarze ewentualnym.

W dalszym zakresie odnosząc się do argumentów z apelacji i wniosku końcowego o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, to nie podlegały one uwzględnieniu. Co prawda faktycznie sąd I instancji w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku nie zawarł rozważań dot. tego czy w ramach zarzutów postawionych oskarżonym można by ich czyny zakwalifikować z innej podstawy prawnej niż zaproponowana przez prokuratora, ale wady uzasadnienia – w myśl art. 455a kpk- nie stanowią podstawy do uchylenia wyroku z tego powodu. Natomiast sąd odwoławczy, po zapoznaniu się z całokształtem materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy, uznał, że faktycznie, jak wyżej wskazano, to na czas użycia gazu i przed jego użyciem oskarżeni nie zidentyfikowali pokrzywdzonych jako funkcjonariuszy celnych, a swoje działania podjęli nie z zamiarem popełnienia zarzucanych czynów na szkodę pokrzywdzonych- funkcjonariuszy, tylko po to aby zapobiec włamaniu czy innemu atakowi na lokal. Stąd nie można im przypisać nawet działania na szkodę funkcjonariuszy z zamiarem ewentualnym z art. 224§1 kk (gdy ponadto zamiar ewentualny nie odnosi się do podżegania zarzucanego K.D.).

Również zamiarem oskarżonych, a w szczególności A. P. nie było spowodowanie obrażeń ciała u pokrzywdzonych (w wyjaśnieniach opisała, że nie miała świadomości że użyty gaz może spowodować taki skutek jaki wystąpił u pokrzywdzonych, ponadto nie wykazano aby oskarżeni wiedzieli o tym jaki jest skład użytego gazu, że była w nim kapsaicyna i w jakim stężeniu), a nawet jeżeli możliwość spowodowania jakiś obrażeń u pokrzywdzonych mogła przewidzieć (np. w formie lekkiego uszczerbku na zdrowiu), to celem jej działania związanego z użyciem gazu była przecież ochrona lokalu przed włamaniem czy zniszczeniem (skoro pokrzywdzeni ubrani w cywilne ubrania zachowywali się w sposób sugerujący atak na lokal a po uruchomieniu alarmu rozpoczęto jego demontaż), co stanowi działanie w warunkach kontratypu z art. 25 §1 kk. W świadomości oskarżonej na czas użycia gazu, zachowanie pokrzywdzonych na obserwowanym przez nią obrazie z monitoringu, zostało zidentyfikowane jako atak na lokal wykonywany przez osoby cywilne, a podjęte przez nią działanie – po wiadomości od (...)- w postaci użycia gazu, było powodowane zamiarem odparcia tego ataku, co szczególnie wynika z treści jej wiadomości. Osoba działająca w warunkach ww kontratypu nie popełnia zaś przestępstwa. A wobec tego nie było powodu żeby wzruszyć zaskarżony wyrok i go uchylać celem ponownego rozpoznania sprawy, skoro i tak nie można by oskarżonych skazać za przestępstwo.

Na marginesie należy tylko zauważyć, że prokurator podniósł, że K. D. logował się w B. a nie w T., gdy w a/o zarzucił mu popełnienie czynu w T. i B., a jednocześnie w apelacji wniesionej na niekorzyść nie wnosił o zmianę opisu czynu co do miejsca jego czynu.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn wskazanych w powyższych rozważaniach.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Cały zaskarżony wyrok

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z przyczyn dla których, po analizie całego materiału dowodowego, w konfrontacji z argumentami z apelacji wniesionej na niekorzyść oskarżonych (która jest rozpoznawana w granicach zaskarżenia,) nie było podstaw do uwzględnienia zarzutów prokuratora i przyjęcia, że w realiach niniejszej sprawy zachodzą podstawy do przypisania oskarżonym na tle zdarzenia z 06 sierpnia 2019 r. przestępstw zarzucanych czy wskazanych w apelacji oraz do skazania ich za przestępstwo.

Stąd nie ziściły się przesłanki z art. 454 kpk, które miały doprowadzić do postulowanego uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, bo nie zachodzą warunki do wydania wyroku skazującego oskarżonych.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt. II

Apelacja oskarżyciela publicznego nie zasługiwała na uwzględnienie, stąd zachodziły podstawy z art. 636§1kpk do obciążenia Skarbu Państwa kosztami za postępowanie odwoławcze

7.  PODPIS

Krzysztof Korzeniewski Elżbieta Kosecka-Sobczak Marek Nawrocki