Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2023 r.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy XIV Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Sądu Rejonowego Anna Samosiuk

po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2023 r. w Bydgoszczy na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda 6.014,92 zł (sześć tysięcy czternaście złotych dziewięćdziesiąt dwa grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie:

- od kwoty 492 zł od dnia 6 listopada 2020 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 5.522,92 zł od dnia 3 września 2020 r. do dnia zapłaty,

2.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda 3.217 zł (trzy tysiące dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty,

4.  Nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Bydgoszczy 133,30 zł (sto trzydzieści trzy złote trzydzieści groszy) tytułem pozostałych kosztów sądowych.

sygn. akt: XIV C 623/21

UZASADNIENIE

Powódka (...) sp. z o. o. z siedzibą we W. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W.:

1)  kwoty 492,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06 listopada 2020r. do dnia zapłaty;

2)  kwoty 5927,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 03 września 2020r. do dnia zapłaty

oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że w dniu 30 lipca 2020r. miało miejsce zdarzenie, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki S. o nr. rej. (...). Sprawca szkody był objęty ochroną ubezpieczeniową u pozwanego. Właściciel pojazdu zgłosił szkodę pozwanemu, a ten, po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacił poszkodowanemu kwotę 3606,72zł tytułem odszkodowania. Na mocy umowy cesji wierzytelności powódka nabyła od poszkodowanego jego wierzytelność w stosunku do (...) S.A. z tytułu odszkodowania za wyżej opisaną szkodę komunikacyjną. Powódka zleciła rzeczoznawcy samochodowemu wykonanie kalkulacji naprawy pojazdu celem oszacowania wysokości szkody. Koszt wykonania przedmiotowej ekspertyzy wyniósł 492 zł. Dalej powódka wskazała, iż do szacowania wysokości szkody winny być uwzględniane wyłącznie części oznaczone symbolem O..

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym z dnia 19 stycznia 2021r., Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Bydgoszczy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu i rozstrzygnął o kosztach postępowania.

Od powyższego nakazu pozwany złożył sprzeciw, zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany podniósł zarzut braku legitymacji czynnej powódki wskazując na fakt, iż w umowie cesji wskazano, iż jej przedmiotem jest wierzytelność z tytułu równowartości kosztów naprawy pojazdu, a powódka nie wykazała aby poszkodowany naprawił pojazd przed zbyciem wierzytelności. Nie mogła zatem zostać przelana wierzytelność z tytułu poniesienia kosztów naprawy pojazdu, skoro nie zostały one poniesione. Pozwany zaprzeczył, by w pojeździe ujawniono inne uszkodzenia, niż figurujące w kosztorysie naprawy pozwanego. Żądana przez powódkę kwota tytułem odszkodowania była w ocenie pozwanego zawyżona. Ponadto, zdaniem pozwanego poszkodowany nie skorzystał z możliwości naprawy pojazdu w sieci partnerskiej (...) S.A., o czym był poinformowany. Pozwany zakwestionował także roszczenie powódki dotyczące zwrotu kosztów sporządzenia prywatnej ekspertyzy, wskazując iż kalkulacja została sporządzona po przelewie wierzytelności, zatem nie weszła w skład przelanej przez poszkodowanych wierzytelności względem pozwanego. Ponadto należność ta nie jest związana ze szkodą, a także powódka nie wykazała, że przedłożona faktura została sporządzona dla niniejszej sprawy.

W toku postępowania stanowiska stron pozostały niezmienne.

S ąd ustalił, co następuje:

W dniu 30 lipca 2020r. miało miejsce zdarzenie, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód marki S. o nr. rej. (...). Sprawca szkody był objęty ochroną ubezpieczeniową u pozwanego.

O. ści bezsporne

Współwłaściciel pojazdu A. D. zgłosił w dniu 04 sierpnia 2020r. szkodę pozwanemu, a ten, po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacił kwotę 3606,72zł tytułem odszkodowania.

D. ód: akta szkody na p łycie CD (k. 151)

Na mocy umowy cesji wierzytelności z dnia 13 października 2020r. poszkodowani: A. B. (1) i A. D. zbyli wierzytelność w stosunku do (...) S.A. z tytułu odszkodowania za wyżej opisaną szkodę komunikacyjną z dnia 30 lipca 2020r. na rzecz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O..

W tym samym dniu,na mocy umowy cesji, wierzytelność nabyła powódka.

Pozwanego powiadomiono o zawartych umowach.

D. ód: umowa przelewu wierzytelno ści z dnia 13 października 2020r. zawarta pomiędzy (...) S.A. wraz z załącznikami (k. 18-24), umowa przelewu wierzytelności z dnia 13 października 2020r. zawarta pomiędzy poszkodowanymi a H. wraz z załącznikami (k.25-28)

Powódka zleciła rzeczoznawcy samochodowemu wykonanie kalkulacji naprawy pojazdu celem oszacowania szkody, z której wynikało, że koszty naprawy przedmiotowego pojazdu wynoszą 9533,72zł. Koszt wykonania przedmiotowej ekspertyzy wyniósł 492 zł.

D. ód: kalkulacja nr 22 (k. 29-34), faktura VAT (...) (k. 35)

Poszkodowani dokonali naprawy pojazdu w nieautoryzowanym warsztacie naprawczym. Na naprawę przeznaczyli pieniądze, które zostały wypłacone przez pozwanego. Sposób naprawy odbiegał od technologii producenta albowiem wypłacona kwota odszkodowania nie była wystarczająca na pokrycie kosztów naprawy zgodnie z technologią producenta pojazdu. Poszkodowani nie posiadają rachunków za naprawę.

D. ód: zeznania świadka A. D. (protokół z rozprawy z dnia 17 czerwca 2021r. – k. 69), zeznania świadka A. B. (2) (protokół z rozprawy z dnia 07 września 2021r – k. 79)

Uzasadniony koszt naprawy pojazdu marki S. (...) nr rej. (...), w związku ze szkodą z dnia 30 lipca 2020r., przeprowadzonej zgodnie z technologią producenta, według stawek roboczogodzin obowiązujących w warsztatach nieautoryzowanych, gwarantujących naprawę zgodnie z technologią, na rynku lokalnym miejsca zamieszkania poszkodowanego wynosił 9 129,64zł.

D. ód: opinia biegłego sądowego mgr. inż. M. Ż. - k. 87-96, opinia uzupełniająca nr. 1 (k. 118), opinia uzupełniająca nr. 2 (k. 144), opinia uzupełniająca nr 3 (k. 155).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, zeznań świadków: A. D. i A. B. (2) oraz dowodu z opinii biegłego sądowego mgr. inż. M. Ż..

S ąd zważył, co następuje:

Istotą sporu w niniejszym postępowaniu było ustalenie jaka wysokość odszkodowania będzie adekwatna do rozmiaru poniesionej przez poszkodowanych szkody.

Zgodnie z art. 509 k.c. powódka nabyła od następców prawnych poszkodowanych ich roszczenie wobec pozwanego na podstawie umowy przelewu tej wierzytelności, co skutkowało wstąpieniem powódki w prawa i obowiązki pierwotnego wierzyciela.

W ocenie Sądu powód był czynnie legitymowany do wystąpienia na drogę procesu. Z umowy cesji z dnia 13 października 2020r. jasno wynika, że przedmiotem przelewu jest wierzytelność przysługująca zbywcy w stosunku do (...) wynikająca ze szkody w pojeździe przysługująca poszkodowanemu w stosunku do pozwanego. Żadna z umów cesji nie ograniczała jej zakresu do wysokości kosztów rzeczywiście poniesionej przez poszkodowanego naprawy tym bardziej iż na podstawie ustaleń Sądu wiadomym jest, że przeprowadzona przez poszkodowanych naprawa nie przywróciła pojazdu do stanu sprzed szkody.

Zgodnie z art. 436 § 2 k.p.c., w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody wymienione osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia szkód tylko na zasadach ogólnych.

Przepisem podstawowym regulującym odpowiedzialność za szkodę, jest art. 415 k.c., zgodnie z którym kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Przesłanką odpowiedzialności pozwanego na podstawie art. 415 k.c. jest bezprawność rozumiana jako działanie niezgodne z prawem, z którym ustawa wiąże obowiązek odszkodowawczy, wina, powstanie szkody oraz adekwatny związek przyczynowy między szkodą, a zawinionym zachowaniem sprawcy szkody.

Podstawę prawną dochodzonego roszczenia stanowiły przepisy o umowie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Kwestię tę reguluje art. 822 k.c. Zgodnie z § 1 tego przepisu, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Wedle § 4 cytowanego artykułu, uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

W sprawie zastosowanie znajdą ponadto przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r. poz. 473).

W przepisie art. 34 ust. 1 tej ustawy wskazano, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Stosownie zaś do art. 36 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy, odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Podkreślenia wymaga, że Sąd orzekający w niniejszej sprawie podziela wyrażone w orzecznictwie poglądy, na które powołuje się pozwany. Jak wskazał Sąd Okręgowy w Bydgoszczy w wyroku z dnia 6 września 2021 r., sygn. akt: II Ca 678/21: „O ile zatem przez wykonanie naprawy pojazdu poszkodowany przywrócił mu jego wartość sprzed wypadku, odszkodowanie powinno odpowiadać kosztom takiej właśnie naprawy.”. Świadek A. D. zeznał, że dokonał naprawy pojazdu, na które przeznaczone zostały środki pieniężne wypłacone przez pozwanego, przy czym naprawa pojazdu odbyła się nieautoryzowanym warsztacie, a sama naprawa nie została przeprowadzona zgodnie z technologią producenta z uwagi na okoliczność, że wypłacone przez pozwanego środki były niewystarczające. Biegły w swojej opinii wskazał, że tak przeprowadzona naprawa nie przywróciła pojazdu do stanu sprzed szkody.

Sąd przeprowadził zatem postępowanie dowodowe na okoliczność niezbędnych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy pojazdu, ustalonych według cen występujących na lokalnym rynku, posiłkując się ekspertyzą biegłego sądowego. Biegły ustalił te koszty na kwotę 9 129,64zł. Po odjęciu od wyliczonej przez biegłego wartości odszkodowania wypłaconego w postępowaniu likwidacyjnym (czyli 3606,72 zł) uzyskano wynik 5 522,92zł, i w taki zakresie powództwo należało uwzględnić. Na marginesie warto także nadmienić, że pozwany zakwestionował opinię biegłego, co do konieczności wymiany uszkodzonego elementu (dachu), co dopuszczał producent pojazdu, przy czym na podstawie akt szkody ustalono, że w toku postępowania likwidacyjnego, na podstawie oględzin pojazdu ze względu na stwierdzony zakres i charakter uszkodzeń dachu zakwalifikowała ten element pojazdu – do wymiany. O odsetkach, Sąd orzekł w oparciu o art. 817 § 1 k.c. zgodnie z którym ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie 30 dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o zdarzeniu. W związku z tym, że poszkodowany A. D. dokonał zgłoszenia szkody pozwanemu w dniu 04 sierpnia 2020r., stronie pozwanej przysługiwały odsetki liczone od dnia następującego po wymagalności tj. 03 września 2020r. Roszczenie w tej części nie było kwestionowane przez pozwanego. Mając na uwadze powyższe, powództwo w części ponad kwotę 5522,92zł należało oddalić.

Przechodząc do rozważań na temat roszczenia powódki z tytułu zwrotu kosztów sporządzenia kalkulacji naprawy, stwierdzić trzeba, iż jest ono zasadne. Zgodnie bowiem z uchwałą siedmiu sędziów SN z dnia 2 września 2019 r., sygn. akt: III CZP 99/18, poszkodowanemu oraz cesjonariuszowi roszczeń odszkodowawczych z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej zwrot kosztów tzw. prywatnej opinii (ekspertyzy) rzeczoznawcy, jeżeli jej sporządzenie było niezbędne do efektywnego dochodzenia odszkodowania. W celu ustalenia choćby szacunkowej wartości kosztów naprawy, która pozwoliłaby ocenić wysokość odszkodowania, a później ewentualnie zakres żądania w postępowaniu sądowym niezbędne było skorzystanie przez powoda z fachowej pomocy (por. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 18 maja 2004 r., sygn. III CZP 24/04). Podane koszty kalkulacji naprawy nie są zawyżone, o czym świadczy to, iż są one znacznie niższe niż koszty opinii biegłych sądowych. Co do odsetek od kwoty żądanej z tego właśnie tytułu, to podana przez powódkę data, od której domagała się ich zasądzenia nie budziła wątpliwości Sądu, skoro wezwanie do zapłaty datowane jest na dzień 23 października 2020r., to dłużnik miał 14 dni na spełnienie świadczenia, a nie spełniwszy świadczenia w tym czasie - popadł w opóźnienie (por. art. 481 § 1 k.c.).

O kosztach Sąd orzekł w pkt. 3 wyroku na podstawie art. 100 k.p.c.. Zgodnie z jego treścią, w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania. Powództwo zostało uwzględnione w 94%, zatem kosztami procesu w całości Sąd obciążył stronę pozwaną. Na koszty powódki złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 400,00 zł (art. 13 ust. 1 pkt 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych), wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 1 800,00zł (§ 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych), zaliczka na wynagrodzenie biegłego w kwocie 1 000,00zł oraz 17,00zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Pozwany zobowiązany jest także ponieść koszty sądowe, które tymczasowo poniósł Skarb Państwa Sąd Rejonowy w Bydgoszczy. Koszt sporządzenia opinii wyniósł łącznie 1 133,30zł, z czego część z tych kosztów (1 000,00zł) została pokryta z zaliczki powoda. Pozostałe koszty w wysokości 133,30zł pozwany zobowiązany jest zwrócić Skarbowi Państwa Sądowi Rejonowemu w Bydgoszczy.

Sędzia Anna Samosiuk

Sygn. akt II Ca 567/23

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

			Dnia 5 lipca 2024 r.
Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie: Przewodniczący: SSO Aurelia Pietrzak
po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2024 r. w Bydgoszczy
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą we W.
przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.
o zapłatę
na skutek apelacji pozwanego
od wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy
z dnia 27 marca 2023 r. sygn. akt XIV C 623/21

I.  oddala apelację,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 900 zł (dziewięćset złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia o kosztach do dnia zapłaty – tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

SSO Aurelia Pietrzak