Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 sierpnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Błażejowska

po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2018 r. w Bydgoszczy na posiedzeniu niejawnym

sprawy J. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o odsetki

na skutek odwołania J. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 12 czerwca 2018 r. nr (...)

zmienia zaskarżona decyzję w ten sposób, że J. W. nie jest zobowiązana do zwrotu odsetek w kwocie 54153,20 zł ( pięćdziesiąt cztery tysiące sto pięćdziesiąt trzy złote 20/100) z funduszu chorobowego.

SSR Katarzyna Błażejowska

Sygn. akt VII U 615/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 czerwca 2018 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. zobowiązał J. W. do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego, zasiłku opiekuńczego, zasiłku macierzyńskiego wraz z odsetkami w łącznej kwocie 216 557,82 zł, na którą składa się należność główna w kwocie 162 401,96 zł z funduszu chorobowego za okres od dnia 26 marca 2013 r. do dnia 2 lipca 2014 r. , od dnia 28 lipca 2014 r. do dnia 5 września 2014 r., od dnia 15 września 2014 r. do dnia 4 października 2014 r., od dnia 21 października 2014 r. do dnia 19 czerwca 2015 r., od dnia 8 lipca 2015 r. do dnia 21 lipca 2015 r., odsetki od wypłaty po terminie w kwocie 2,66 zł z funduszu chorobowego, odsetki w kwocie 54 153,20 zł z funduszu chorobowego. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż placówka ZUS dokonała dla ubezpieczonej wypłaty zasiłku chorobowego, zasiłku opiekuńczego, zasiłku macierzyńskiego za okresy od dnia 26 marca 2013 r. do dnia 2 lipca 2014 r., od dnia 28 lipca 2014 r. do dnia 5 września 2014 r., od dnia 15 września 2014 r. do dnia 4 października 2014 r., od dnia 21 października 2014 r. do dnia 19 czerwca 2015 r., od dnia 8 lipca 2015 r. do dnia 21 lipca 2015 r. z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności. Organ wskazał jednocześnie, iż decyzją z dnia 9 lutego 2016 r., znak (...)- (...)-001 stwierdził, że ubezpieczona nie podlega obowiązkowemu ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu i dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 1 lutego 2013 r. do dnia 3 lipca 2013 r. oraz od dnia 3 lipca 2014 r. do dnia 27 lipca 2015 r. jako osoba prowadząca pozarolnicza działalność. Organ rentowy wskazał wówczas, iż zgromadzona w aktach sprawy dokumentacja świadczy o tym, iż podjęte przez ubezpieczoną czynności zmierzały jedynie do stworzenia pozorów prowadzenia pozarolniczej działalności. Odwołanie od w/wym. decyzji złożyła ubezpieczona, jednakże Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych odwołanie oddalił. Następnie Sąd Apelacyjny w Gdańsku III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił apelację ubezpieczonej od wyroku Sądu Okręgowego. W związku z powyższym organ rentowy wskazał, iż skoro ubezpieczona nie podlega ubezpieczeniu chorobowemu, nie ma ona prawa do zasiłku chorobowego, zasiłku macierzyńskiego oraz zasiłku chorobowego za okresy wskazane w sentencji decyzji, w związku z czym jest ona zobowiązana do zwrotu wypłaconych świadczeń wraz z odsetkami.

Od powyższej decyzji odwołanie wniosła ubezpieczona J. W. w zakresie zwrotu kwoty 54 153,20 zł tytułem odsetek z funduszu chorobowego jak też zasad ich naliczania. Ubezpieczona wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji oraz o zasądzenie od organu rentowego na swoją rzecz kosztów postępowania. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczona wskazała, iż organ rentowy w zaskarżonej decyzji w żaden sposób nie wskazał ani nie wyjaśnił z czego wynikają odsetki wskazane w zaskarżonej decyzji. Ubezpieczona wskazała, iż organ rentowy naliczył odsetki odrębnie dla poszczególnych kwot wypłaconych zasiłków w ten sposób, że za pierwszy dzień okresu, za który należą się odsetki przyjął dzień następujący po dniu wypłaty danej kwoty zasiłku, zaś ostatni dzień – dzień wydania zaskarżonej decyzji. W ocenie ubezpieczonej organ rentowy dopiero po wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 25 stycznia 2018 r. mógł stwierdzić w jakiej części wypłacone świadczenie jest nienależne i na jego podstawie wydał zaskarżoną decyzję. Ubezpieczona podniosła, iż nie jest do przyjęcia aby odsetki na zasadach przedstawionych przez pozwanego, gdyż w dacie wypłaty świadczeń ani organ rentowy ani ubezpieczona nie miała wiedzy, że świadczenie w pewnej części czy też w całości jest nienależne. Zatem w ocenie ubezpieczonej odsetki stały się wymagalne w dacie doręczenia jej decyzji ZUS zobowiązującej ubezpieczoną do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, a nie jak błędnie przyjął organ – w dacie ich wypłaty.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując swoje stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji. Jednocześnie organ wskazał, iż kwestionowane odsetki naliczył kierując się brzmieniem art. 84 ust 1 ustawy systemowej, przedstawiając sposób ich wyliczenia:

- 26.03.2016 r. do 24.04.2013 r. – 3 512,92 zł (liczone od 11.05.2013 r.),

- 25.04.2013. r. do 30.0..2013 r. – 699,89 zł (liczone od 16.05.2013 r.),

- 1.05.2013 r. do 31.05.2013 r. – 2 771,50 zł (liczone od 29.05.2013 r.),

- 25.05.2013 r. do 31.05.2013 r. – 797,66 zł (liczone od 15.06.2013 r.),

- 1.06.2013 r. do 26.06.2013 r. – 2 930,00 zł (liczone od 13.07.2013 r.),

- 27.06.2013 r. do 3.07.2013 r. – 780,04 zł (liczone od 13.07.2013 r.);

- 4.07.2013 r. do 31.07.2013 r. – 2 411,56 zł (liczone od 24.08.2013 r.),

- 1.08.2013 r. do 31.08.2013 r. – 2 658,80 zł (liczone od 29/08.2013 r.),

- 1.09.2013 r. do 30.09.2013 r. – 2 512,62 zł (liczone od 26.09.2013 r.).

- 1.10.2013 r. do 31.10.2013 r. – 2 529,49 zł (liczone od 26.10.2013 r.),

- 1.11.2013 r. do 30.11.2013 r. – 2 376,69 zł (liczone od 28.11.2013 r.),

- 1.12.2013 r. do 31.12.2013 r. – 2 389,03 zł (liczone od 28.12.2013 r.),

- 1.01.2014 r. do 31.01.2014 r. – 2 326,60 zł (liczone od 25.01.2014 r.),

- 1.02.2014 r. do 28.02.2014 r. – 2 039,02 zł (liczone od 25.02.2014 r.),

- 1.03.2014 r. do 31.03.2014 r. – 2 190,60 zł (liczone od 27.03.2014 r.),

- 1.04.2014 r. do 30.04.2014 r. – 2 055,20 zł (liczone od 26.04.2014 r.),

- 1.05.2014 r. do 31.05.2014 r. – 2 050,14 zł (liczone od 29.05.2014 r.),

- 1.06.2014 r. do 30.06.2014 r. – 1 919,28 zł (liczone od 28.06.2014 r.),

- 1.07.2014 r. do 2.07.2014 r. – 126,94 zł (liczone od 5.07.2014 r.),

- 28.07.2014 r. do 11.08.2014 r. – 857,15 zł (liczone od 1.10.2014 r.),

- 12.08.2014 r. do 21.08.2014 r. – 571,43 zł (liczone od 1.10.2014 r.),

- 22.08.2014 r. do 5.09.2014 r. – 857,15 zł (liczone od 1.10.2014 r.),

- 15.09.2014 r. do 26.09.2014 r. – 648,61 zł (liczone od 13.11.2014 r.),

- 27.09.2014 r. do 4.10.2014 r. – 399,38 zł (liczone od 18.12.2014 r.),

- 21.10.2014 r. do 4.11.2014 r. – 751,01 zł (liczone od 17.01.2015 r.),

- 5.11.2014 r. do 18.11.2014 r. – 700,95 zł (liczone od 17.01.2015 r.),

- 19.11.2014 r. do 2.12.2014 r. – 688,43 zł (liczone od 17.01.2015 r.),

- 3.12.2014 r. do 16.12.2014 r. – 700,95 zł (liczone od 17.01.2015 r.),

- 17.12.2014 r. do 30.12.2014 r. – 700,95 zł (liczone od 17.01.2015 r.),

- 31.12.2014 r. do 13.01.2015 r. – 670,59 zł (liczone od 7.03.2015 r.),

- 14.01.2015 r. do 27.01.2015 r. – 670,58 zł (liczone od 7.03.2015 r.),

- 28.01.2015 r. do 3.02.2015 r. – 326,62 zł (liczone od 4.04.2015 r.),

- 4.02.2015 r. do 17.02.2015 r. – 653,24 zł (liczone od 4.04.2015 r.),

- 18.02.2015 r. do 3.03.2015 r. – 634,02 zł (liczone od 5.05.2015 r.),

- 4.03.2015 r. do 17.03.2015 r. – 634,03 zł (liczone od 5.05.2015 r.),

- 18.03.2015 r. do 31.03.2015 r. – 623,49 zł (liczone od 22.05.2015 r.),

- 1.04.2015 r. do 14.04.2015 r. – 623,49 zł (liczone od 22.05.2015 r.),

- 15.04.2015 r. do 20.04.2015 r. – 265,09 zł (liczone od 30.05.2015 r.),

- 21.04.2015 r. do 5.05.2015 r. – 653,43 zł (liczone od 13.06.2015 r.),

- 6.05.2015 r. do 19.05.2015 r. – 602,43 zł (liczone od 25.06.2015 r.),

- 20.05.2015 r. do 3.06.2015 r. – 637,49 zł (liczone od 7.07.2015 r.),

- 4.06.2015 r. do 19.06.2015 r. – 679,99 zł (liczone od 7.07.2015 r.),

- 8.07.2015 r. do 21.07.2015 r. – 524,72 zł (liczone od 13.10.2015 r.).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona J. W. prowadziła jednoosobową działalność gospodarczą od dnia 1 lutego 2013 r. będącą działalnością usługową związaną z administracyjną obsługą biura. Nadto w dniu 1 lutego 2013 r. zawarła z A. K. umowę o świadczenie usług księgowych na czas nieokreślony, która została rozwiązana w dniu 25 lipca 2015 r. W ramach swojej działalności ubezpieczona świadczyła usługi dla (...) Sp. z o.o., za które wystawiła dwie faktury, w miesiącu lutym i marcu 2013 r., w wysokości 3 625,58 zł brutto każda, jak również dokonała zakupu komputera (notebooka) wraz z akcesoriami za kwotę 2 499,00 zł. Ponadto w dniu 21 marca 2013 r. ubezpieczona zawarła umowę o współpracę z (...) Sp. z o.o. w B..

Okoliczności bezsporne, nadto: wyrok SO w Bydgoszczy z dnia 21 marca 2017 r. wraz z uzasadnieniem w sprawie o sygn. VI U 1139/16 – k. 96-06

W okresie od dnia 26 marca 2013 r. do dnia 7 lipca 2013 r. ubezpieczona przebywała na zwolnieniu lekarskim.

W dniu 4 lipca 2013 r. ubezpieczona urodziła dziecko, w związku z czym ubezpieczona wystąpiła z wnioskiem do ZUS o wypłatę zasiłku macierzyńskiego w pełnym wymiarze tj. za 52 tygodnie urlopu związanego z narodzinami dziecka

Dowód: zwolnienie lekarskie (...) seria (...), zwolnienie lekarskie (...) seria (...), zwolnienie lekarskie (...) seria (...), zwolnienie lekarskie (...) seria (...) – k. 2-8 akt rentowych, odpis skrócony aktu urodzenia G. W. z dnia 8 lipca 2013 r. – k. 9 akt rentowych, wniosek o wypłatę zasiłku macierzyńskiego z dnia 8 lipca 2013 r. – k. 11

W okresie od dnia 28 lipca 2014 r. do dnia 5 września 2014 r. ubezpieczona przebywała na zwolnieniu lekarskim w związku z chorobą dziecka, wobec czego wystąpiła do organu rentowego o przyznanie jej zasiłku opiekuńczego.

Na zwolnieniu lekarskim w związku z chorobą dziecka ubezpieczona przebywała także w okresie od dnia 15 września 2014 r. do dnia 5 października 2014 r.

Dowód: zwolnienia lekarskie, oświadczenia do celów wypłaty zasiłku opiekuńskiego – akta rentowe

W okresie od dnia 21 października 2014 r. do dnia 5 maja 2015 r. ubezpieczona przebywała na zwolnieniu lekarskim w związku ze stwierdzoną niezdolnością do pracy

Dowód: zwolnienia lekarskie – akta rentowe

W okresie od dnia 5 maja 2015 r. do dnia 19 czerwca 2015 r. ubezpieczona przebywała na zwolnieniu lekarskim w związku z chorobą dziecka, wobec czego wystąpiła do organu rentowego o przyznanie jej zasiłku opiekuńczego od dnia 6 maja 2015 r.

Dowód: zwolnienia lekarskie, oświadczenia do celów wypłaty zasiłku opiekuńczego – akta rentowe

W okresie od dnia 8 lipca 2015 r. do dnia 21 lipca 2015 r. ubezpieczona ponownie przebywała na zwolnieniu lekarskim w związku ze stwierdzeniem niezdolności do pracy.

Dowód: zwolnienie (...) seria (...) – k. 88 akt rentowych

Za w/wym. okresy organ rentowy wypłacił ubezpieczonej odpowiednie świadczenia w łącznej kwocie 162 401,96 zł.

Okoliczność bezsporna

Decyzją z dnia 9 lutego 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych stwierdził, iż odwołująca nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, wypadkowych oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu w okresach od dnia 1 lutego 2013 r. do dnia 3 lipca 2013 r. oraz od dnia 3 lipca 2014 r. do dnia 27 lipca 2015 r. Organ wskazał, iż przeprowadzona kontrola wykazała, iż ubezpieczona w okresie od dnia 1 lutego 2013 r. do dnia 27 lipca 2015 r. nie prowadziła działalności gospodarczej zaś zarejestrowanie takowej miało na celu jedynie uzyskanie wysokich świadczeń z ubezpieczenia społecznego tj. zasiłku chorobowego a następnie zasiłku macierzyńskiego.

Dowód: decyzja ZUS nr (...) z dnia 9 lutego 2016 r. – k. 107-110 akt rentowych

Od powyższej decyzji odwołanie wniosła ubezpieczona, jednakże Sąd Okręgowy w Bydgoszczy w sprawie o sygn. akt VI U 1139/16 wyrokiem z dnia 21 marca 2017 r. oddalił wspomniane odwołanie. Zapadły wyrok odwołująca zaskarżyła składając apelację do Sądu Apelacyjnego w Gdańsku, który w sprawie o sygn. III AUa 1035/17 wyrokiem z dnia 25 stycznia 2018 r. oddalił apelację ubezpieczonej.

Dowód: wyrok SO w Bydgoszczy z dnia 21 marca 2017 r. w sprawie o sygn. VI U 1139/16 – k. 106 akt rentowych, wyrok SA w Gdańsku z dnia 25 stycznia 2018 r. w sprawie o sygn. akt III AUa 1035/17 – k. 95 akt rentowych

W związku z powyższym decyzją z dnia 12 czerwca 2018 r. organ rentowy zobowiązał odwołującą do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego, zasiłku opiekuńczego, zasiłku macierzyńskiego wraz z odsetkami w łącznej kwocie 216 557,82 zł.

Dowód: decyzja ZUS z dnia 12 czerwca 2018 r. – k. 112-113 akt rentowych

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie, w ocenie Sądu jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Dowody zgromadzone w sprawie były spójne, konkretne, wzajemnie zgodne oraz uzupełniające się. Sąd dał im wiarę w całości. Ponadto żadna ze stron nie zakwestionowała wiarygodności środków dowodowych w postaci dokumentów. Sąd oceniając cały materiał dowodowy kierował się zasadami logicznego rozumowania oraz doświadczeniem życiowym.

Przechodząc do uwag szczególnych należy wskazać, iż w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 1368, dalej: ustawa zasiłkowa). Zgodnie z art. 6 ust 1 zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Zasiłek macierzyński przysługuje ubezpieczonej, która w okresie ubezpieczenia chorobowego albo w okresie urlopu wychowawczego urodziła dziecko (art. 29 ust 1 pkt 1 ustawy zasiłkowej). Natomiast zasiłek opiekuńczy przysługuje ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad m.in. chorym dzieckiem w wieku do ukończenia 14 lat (art. 32 ust 1 pkt 2 ustawy zasiłkowej).

Mając powyższe na uwadze Sąd podkreśla, że kluczowym dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy było ustalenie czy odwołująca w spornych okresach podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Po wszechstronnej analizie przedmiotowej sprawy, mając na uwadze zwłaszcza ustalenia poczynione przez Sąd Okręgowy w Bydgoszczy w sprawie o sygn. akt VI U 1139/16 oraz Sąd Apelacyjny w Gdańsku w sprawie o sygn. akt III AUa 1035/17 oraz wyroki zapadłe w tych sprawach, doszedł do przekonania, że odwołująca w okresach spornych nie podlegała ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, w związku z czym nie miała prawa do świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego. Jednocześnie w niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, iż ubezpieczona pobrała zasiłek chorobowy w okresie od dnia 26 marca 2013 r. do dnia 3 lipca 2013 r., od dnia 21 października 2014 r. do dnia 20 kwietnia 2015 r., od dnia 8 lipca 2015 r. do dnia 21 lipca 2015 r., zasiłek macierzyński od dnia 4 lipca 2013 r. do dnia 2 lipca 2014 r., zasiłek opiekuńczy od dnia 28 lipca 2014 r. do dnia 5 września 2014 r., od dnia 15 września 2014 r. do dnia 4 października 2014 r. oraz od dnia 21 kwietnia 2015 r. do dnia 19 czerwca 2015 r.

Zgodnie z art. 84 ust 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. (tj. Dz.U. z 2017 r., poz. 1778) osoba, która pobrała nienależne świadczenie z ubezpieczeń społecznych, jest obowiązana do jego zwrotu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, w wysokości i na zasadach określonych przepisami prawa cywilnego, z uwzględnieniem ust. 11.

Wskazać w tym miejscu należy wskazać, iż o ile obowiązek zwrotu świadczenia "głównego", tj. nienależnie pobranego świadczenia emerytalno-rentowego dotyczy całego okresu ich pobierania, od momentu pierwszej kwoty (miesiąca) do czasu wstrzymania wypłaty świadczenia bądź ponownego nabycia do nich prawa, to obowiązek zapłaty odsetek, jako świadczenia wtórnego aktualizuje się dopiero w momencie poinformowania strony zobowiązanej do zwrotu nienależnych pobranych świadczeń o takim obowiązku. Instytucja nienależnie pobranych świadczeń jest regulowana ustawowo - art. 138 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) - i każde świadczenie przyznane bądź wypłacone we wskazanych w tej definicji okolicznościach staje się świadczeniem nienależnym. Żądanie zwrotu takiego świadczenia musi się jednak odbyć w drodze wydania decyzji administracyjnej i dopiero od momentu jej skutecznego doręczenia na osobie zobowiązanej ciąży obowiązek ich zwrotu. Ta data "aktywizuje" również wcześniej nie istniejący obowiązek odsetkowy, będący należnością wtórną. Na analogicznym stanowisko pozostaje również orzecznictwo sądów apelacyjnych, w tym Sądu Apelacyjnego w Krakowie, który w wyroku z dnia 21 marca 2013 r. (III AUa 1311/12) tożsamo wskazuje, iż "żądanie zwrotu" nienależnie pobranego świadczenia następuje przez doręczenie dotyczącej tego decyzji (można powiedzieć, że staje się wymagalne w tym momencie, a nie w czasie spełniania świadczeń). Z tą chwilą następuje też wymagalność (w prawnym znaczeniu według prawa cywilnego - art. 359 § 2 K.c.) roszczenia o odsetki, gdyż od tej chwili dłużnik pozostaje w opóźnieniu ze spełnieniem świadczenia głównego (art. 481 § 1 K.c.). Z tą też chwilą rozpoczyna się bieg przedawnienia roszczenia o zapłatę odsetek (art. 120 § 1 K.c.).

Powyższe znajduje odzwierciedlenie również w orzecznictwie Sądu Najwyższego, który w uzasadnieniu do wyroku z dnia 3 lutego 2010 r. (I UK 210/09) przypomina, iż "świadczenia z ubezpieczeń społecznych są przyznawane w drodze decyzji administracyjnych i na podstawie decyzji administracyjnych są wypłacane. Nie można zatem utrzymywać, że świadczenia wypłacone na podstawie pozostającej w obrocie prawnym decyzji administracyjnej jako nienależne podlegały zwrotowi w dacie wypłaty, choćby przesłanki przyznania świadczenia w rzeczywistości nie istniały lub odpadły. Świadczenia w myśl art. 84 ustawy systemowej i art. 138 ustawy o emeryturach i rentach uważane za nienależne podlegają zwrotowi dopiero wtedy, gdy organ rentowy wyda stosowną decyzję administracyjną. Pogląd ten umacnia treść art. 84 ust. 4 i ust. 7 ustawy systemowej, w których użyte zostały sformułowania "kwoty nienależnie pobranych świadczeń ustalone prawomocną decyzją" (ust. 4) oraz "uprawomocnienie się decyzji ustalającej te należności" (ust. 7). Świadomość uzyskania prawa do świadczeń na podstawie fałszywych zeznań lub dokumentów albo innego rodzaju wprowadzenia w błąd organu rentowego jest jedynie jedną z przesłanek wydania decyzji. Organ rentowy jest przy tym - z mocy art. 138 ustawy emerytalnej (tak samo z mocy art. 84 ustawy systemowej) - ograniczony, co do okresu, za który może żądać zwrotu kwot nienależnie pobranych świadczeń. W tej decyzji organ określa kwotę świadczeń nienależnych. Od kwoty wymienionej w decyzji należą się odsetki "w wysokości i na zasadach prawa cywilnego".

Dopiero decyzją z dnia 12 czerwca 2018 r. organ rentowy ustalił, że odwołująca nie miała prawa do pobieranych świadczeń – zasiłków chorobowych, zasiłku macierzyńskiego oraz zasiłków opiekuńczych, jednocześnie zobowiązując ją do zwrotu nienależnie pobranych zasiłków. W związku z powyższym organ rentowy nie miał praw żądać odsetek od nienależnie pobranych świadczeń naliczonych do dnia wydania decyzji, ani od dnia pobierania zasiłków.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 K.p.c. Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w tym zakresie, że odwołująca nie jest zobowiązana do zapłaty odsetek od nienależnie pobranego zasiłku chorobowego w okresie od dnia 26 marca 2013 r. do dnia 3 lipca 2013 r., zasiłku macierzyńskiego od dnia 4 lipca 2013 r. do dnia 2 lipca 2014 r. oraz zasiłku opiekuńczego od dnia 28 lipca 2014 r. do dnia 5 września 2014 r., od dnia 15 września 2014 r. do dnia 4 października 2014 r., zasiłku chorobowego od dnia 21 października 2014 r. do dnia 20 kwietnia 2015 r., zasiłku opiekuńczego od dnia 21 kwietnia 2015 r. do dnia 19 czerwca 2015 r. oraz zasiłku chorobowego od dnia 8 lipca 2015 r. do dnia 21 lipca 2015 r. w łącznej kwocie 52 153,20 zł z funduszu chorobowego.

Ponadto Sąd wskazuje, iż zgodnie z art. 148 ¹ § 1 k.p.c. sąd może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym, gdy pozwany uznał powództwo lub gdy po złożeniu przez strony pism procesowych i dokumentów, w tym również po wniesieniu zarzutów lub sprzeciwu od nakazu zapłaty lub sprzeciwu od wyroku zaocznego sąd uzna – mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych – że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. W przypadkach, o których mowa w § 1, sąd wydaje postanowienie dowodowe na posiedzeniu niejawnym (§2). W niniejszym postępowaniu Sąd doszedł do przekonania, iż okoliczności sprawy są na tyle jasne, iż nie jest konieczne prowadzenie rozprawy, wobec czego postanowienie dowodowe jak również wyrok wydał na posiedzeniu niejawnym.

SSR Katarzyna Błażejowska