Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd I instancji odrzucił wniosek powoda o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o podjęcie postępowania oraz oddalił wniosek o podjęcie postępowania w sprawie. W uzasadnieniu wskazał, że postanowieniem z dnia 13 września 2016 r. postępowanie w sprawie zostało zawieszone na podstawie art. 177 § 1 pkt 6 kpc. Skoro przez okres roku od daty zawieszenia nie wpłynął wniosek o podjęcie postępowania, dlatego Sąd postanowieniem z dnia 28 września 2017 r. podjął i umorzył postępowanie na podstawie art. 182 § 1 kpc. Odpis tego postanowienie pełn. powoda odebrał w dniu 3 października 2017 r. W piśmie nadanym pocztą do Sądu w dniu 4 października 2017 r. pełnomocnik złożył wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o podjęcie postępowania, a ponadto o podjęcie postępowania i powołał się na to, że w okresie od dnia 13 września 2017 r. do 27 września 2017 r. był niezdolny do pracy z powodu choroby. Ponieważ powód nie wniósł zażalenia na postanowienie z dnia 28 września 2017 r. o umorzeniu postępowania, które jest orzeczeniem kończącym postępowanie w sprawie i Sąd nie mógł go uchylić, dlatego Sąd Rejonowy uznał wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o podjęcie postępowania za niedopuszczalny i na podstawie art. 171 kpc odrzucił, a w konsekwencji także oddalił wniosek o przywrócenie terminu.

Skarżący w zażaleniu zaskarżył postanowienie Sądu Rejonowego w całości, zarzucając naruszenie przepisów:

1)  Art. 168 kpc poprzez odrzucenie wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej polegającej na wykonaniu wcześniejszego zobowiązania sądu w zakresie wskazania adresu siedziby pozwanej spółki, co było spowodowane błędnym przyjęciem przez Sąd I instancji, iż nie jest dopuszczalnym przywrócenie terminu do takiej czynności procesowej, podczas gdy zasadnym było wydanie postanowienia o przywróceniu terminu,

2)  Art. 168 kpc poprzez jego błędną wykładnię prowadzącą do wadliwego przyjęcia, iż nie jest dopuszczalne przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej po wydaniu postanowienia o umorzeniu postępowania w sytuacji, gdy termin na złożenie wniosku o przywrócenie terminu wynosi siedem dni od ustania przyczyny uchybienia terminu i nie jest uzależniany od wydania bądź nie wydania jakiegokolwiek orzeczenia w sprawie, chociażby byłoby to postępowanie kończące postępowanie postanowieniem o umorzeniu lub np. nakaz zapłaty,

3)  Art. 182 kpc poprzez oddalenie wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania w sytuacji, w której powód w terminie złożył wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej w postaci wskazania adresu pozwanej spółki, któremu uchybiono bez winy strony powodowej, co winno doprowadzić do ustalenia nieistnienia przesłanki pozytywnej do umorzenia zawieszonego postępowania,

4)  Art. 171 kpc poprzez odrzucenie wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej w sytuacji niewymienionej w przepisie szczególnym stanowiącym, iż odrzuceniu podlega jedynie wniosek o przywrócenie, który jest spóźniony lub niedopuszczalny, podczas gdy z przedstawionego uzasadnienia zaskarżonego postanowienia nie wynika, aby przedmiotowy wniosek był niedopuszczalny.

Mając powyższe na uwadze skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do dalszego prowadzenia oraz pozostawienie Sądowi I instancji rozstrzygnięcia o kosztach postępowania wraz z kosztami postępowania zażaleniowego.

Sąd Okręgowy zważył, że:

Zażalenie podlegało odrzuceniu.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że na postanowienie o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu nie przysługuje zażalenie, pomimo to powód reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika zaskarżył również to orzeczenie zawarte w punkcie 1. zaskarżonego postanowienia.

Zgodzić się należy ze stanowiskiem Sądu Najwyższego w postanowieniu z dnia 8 lipca 2016 r. I CZ 38/16, że: „Rozstrzygnięcie o oddaleniu wniosku o przywróceniu terminu do wniesienia zażalenia należy do kategorii niezaskarżalnych postanowień, o którym wspomina art. 380 k.p.c. Warunkiem niezbędnym do rozpoznania takiego postanowienia, mającego wpływ na wynik sprawy, jest zamieszczenie we wniesionym środku odwoławczym stosownego wniosku i powołanie się na przepis art. 380 k.p.c. W przypadku środków odwoławczych, wnoszonych przez profesjonalnych pełnomocników, wniosek taki powinien być wyraźnie i jednocześnie sformułowany w treści zażalenia.” Tymczasem skarżący w swoim zażaleniu zaniechał powołania się na przepis art. 380 kpc i z tego powodu jego zażalenie na pkt 1. zaskarżonego postanowienia podlegało odrzuceniu.

Niezależnie od powyższego należy zważyć, iż postępowanie w przedmiotowej sprawie zostało prawomocnie zakończone postanowieniem Sądu Rejonowego o umorzeniu z dnia 28 września 2017 r. Można odnieść wrażenie, że to jego doręczenie pełn. powoda spowodowało wystąpienie z wnioskiem o przywrócenie terminu do podjęcia postępowania i o podjęcie postępowania. Powód zaniechał jednocześnie złożenia zażalenia na postanowienie o umorzeniu postępowania, które jak wynika z akt sprawy uprawomocniło się. Skoro było to orzeczenie kończące postępowanie w sprawie to nie miał zastosowania przepis art. 359 § 1 kpc i Sąd nie mógł go uchylić na skutek zmiany okoliczności.

W tej sytuacji słusznie Sąd Rejonowy uznał wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o podjęcie postępowania za niedopuszczalny w rozumieniu art. 171 kpc, gdyż został złożony po wydaniu postanowienia o umorzeniu postępowania, które jako prawomocne zakończyło postępowanie w sprawie. Sąd I instancji był związany swoim postanowieniem o umorzeniu (art. 385 kpc) i tylko od czynności strony zależało to czy wzruszy je zażaleniem.

Jednocześnie należy podkreślić, że powód jak wynika z treści pełnomocnictwa z dnia 20 sierpnia 2015 r., był reprezentowany przez dwóch adwokatów K. P. i P. B., a tylko jeden z nich przy wniosku o przywrócenie terminu powołał się na swoją niezdolność do pracy z powodu choroby. Nie było zatem żadnych przeszkód aby w terminie 1 roku od daty postanowienia o zawieszeniu zgodnie z art. 182 § 1 kpc drugi z pełnomocników powoda złożył wniosek o podjęcie postępowania wskazując aktualny adres pozwanego. Zaniechanie to uznać należy za zawinione w rozumieniu art. 168 § 1 kpc.

Nie doszło zatem do naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisów art. 168 kpc, 171 kpc i 182 kpc.

Ponadto należy zważyć, iż w postanowieniu z dnia 28 września 2017 r. w punkcie 1. Sąd Rejonowy podjął zawieszone postępowanie w sprawie, a dopiero w punkcie 2. umorzył postępowanie. W tej sytuacji wniosek powoda złożony po tej decyzji procesowej o podjęcie postępowania prawomocnie zakończonego był bezprzedmiotowy, postępowanie nie pozostawało bowiem zawieszone oraz zapadło orzeczenie je kończące i dlatego Sąd Rejonowy z powołanego powodu powinien wniosek ten odrzucić jako niedopuszczalny, a nie oddalać wniosek tak jak w pkt 2. zaskarżonego postanowienia. Nie można bowiem pomijać faktu prawomocnego umorzenia postępowania i podejmować w tej sprawie kolejnych czynności oraz decyzji procesowych, które ze swojej istoty mogły być dokonane przed zakończeniem postępowania, dlatego później są niedopuszczalne.

Mając powyższe na uwadze brak było podstaw do uwzględnienia zażalenia, które podlegało odrzuceniu jako niedopuszczalne co do pkt 1. zaskarżonego postanowienia, gdyż nie przysługuje na nie zażalenie, a także co do punktu 2. ponieważ Sąd I instancji powinien odrzucić bezprzedmiotowy i niedopuszczalny wniosek o podjęcie prawomocnie zakończonego postępowania bez jego merytorycznego rozpoznania, dlatego orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 373 kpc w zw. z art. 370 kpc.