Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powódka B. K. prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo (...) B. K. wniosła o zasądzenie od pozwanego T. G. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) kwoty 7 795,42 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwot:

1)  816,41 zł od dnia 6 grudnia 2011 r. do dnia zapłaty,

2)  3 996,63 zł od dnia 2 stycznia 2012 r. do dnia zapłaty,

3)  736,28 zł od dnia 2 stycznia 2012 r. do dnia zapłaty,

4)  109,47 zl od dnia 16 stycznia 2012 r.do dnia zapłaty,

5)  2 136,63 zł od dnia 5 lutego 2012 r. do dnia zapłaty

oraz kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powódka podała, że sprzedała pozwanemu towar na podstawie zamówień składanych przez pozwanego. Z tego tytułu powódka wystawiła faktury nr A// (...), (...), (...), (...), (...). Pozwany nie zapłacił powódce cen za sprzedane rzeczy, więc powódka wezwała go do zapłaty. W odpowiedzi pozwany poinformował powódkę, iż w jego systemie księgowym nie figurują faktury (...) i zwrócił się o wydanie duplikatów wraz z potwierdzeniem odbioru towarów. (WZ). Powódka przesłała pozwanemu duplikaty faktur i ponownie wezwała do zapłaty.. Pozwany poinformował powódkę, iż powyższe dokumenty budzą jego wątpliwości i zakwestionował zasadność ich wystawienia.

Nakazem zapłaty z dnia 26 października 2012 r. w postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. akt VIII GNc 6455/12 Sąd Rejonowy w Bydgoszczy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu oraz rozstrzygnął o kosztach postępowania.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwany zaprzeczył, aby zamawiał u powódki towary wymienione w fakturach (...), natomiast zapłacił należność wynikającą z faktury (...). Ponadto pozwany zarzucał, iż treść przedłożonych dokumentów WZ nie koresponduje z treścią faktur.

Na podstawie zebranego materiału dowodowego w dniu 28 maja 2013 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy VIII Wydział Gospodarczy wydał wyrok zasądzający do pozwanego na rzecz powódki kwotę 5 658,79 zł z ustawowymi odsetkami od kwot;

1)  od kwoty 816,41 zł od dnia 6 grudnia 2011 r. do dnia zapłaty,

2)  od kwoty 3 996,63 zł od dnia 7 sierpnia 2012 r. do dnia zapłaty,

3)  od kwoty 736,28 zł od dnia 7 sierpnia 2012 r. do dnia zapłaty,

4)  od kwoty 109,47 zł od dnia 7 sierpnia 2012 r.do dnia zapłaty.

W pozostałej części powództwo oddalił. Zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1 190,00 zł tytułem kosztów procesu.

Stan faktyczny w sprawie Sąd Rejonowy ustalił na podstawie dowodów z dokumentów przedstawionych przez strony, a także na podstawie zeznań świadków. W ocenie Sądu zeznania świadków były rzeczowe, korespondowały ze sobą wzajemnie oraz z pozostałymi materiałem dowodowym ujawnionym w sprawie. Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanego, które były sprzeczne z zeznaniami świadków oraz z pozostałym materiałem dowodowym ujawnionym w sprawie. W ocenie Sądu Rejonowego powódka udowodniła zawarcie umów sprzedaży i wydanie towaru zgodnie z porozumieniem stron. Powódka nie udowodniła natomiast, że wydała pozwanemu rzeczy ujęte w fakturze (...). Faktura nie została zaakceptowana przez pozwanego, powódka nie przedstawiła pokwitowania odbioru rzeczy, a jej pracownik nie potwierdziła dostawy materiałów.

Na podstawie art. 535 k.c Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 5 658,79 zł.
O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c.

Sąd oddalił powództwo w zakresie odsetek ustawowych od kwoty 3 996,63 zł za okres od dnia 2 stycznia 2012 r. do dnia 6 sierpnia 2012 r. odsetek ustawowych od dnia od kwoty 736,28 zł za okres od dnia 2 stycznia do dnia 6 sierpnia 2012 r., odsetek ustawowych od kwoty 109,47 zl za okres od dnia 16 stycznia 2012 r. do dnia 6 sierpnia 2012 r., albowiem powódka nie udowodniła, kiedy doręczyła pozwanemu faktury (...). Sąd uznał, iż powódka mogła żądać od pozwanego zapłaty odsetek ustawowych za zwłokę w zapłacie ww wierzytelności od dnia 7 sierpnia 2012 r. tj. w terminie określonym przez powódkę w wezwaniu do zapłaty z dnia 30 lipca 2012 r.

Od przedmiotowego wyroku pozwany w dniu 10 lipca 2013 r. wniósł apelację. Wyrokowi zarzucił naruszenie prawa materialnego poprzez obrazę przepisu art. 535 kodeksu cywilnego polegającego na błędnej wykładni przepisu wskutek uznania, iż doszło do wydania przez B. K. Przedsiębiorstwo (...) towarów objętych fakturami (...) T. G. (...) oraz naruszenie przepisów prawa procesowego poprzez obrazę przepisów art. 233 § 1 kpc poprzez poczynienie błędnych ustaleń przyjętych za podstawę wyrokowania, jakoby B. K. dostarczyła T. G. towary określone w dokumentach WZ i fakturach o których mowa wyżej oraz niewłaściwe zastosowanie art. 100 kpc poprzez błędne zastosowanie zasady stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu i nałożenie obowiązku zwrotu kosztu procesu jedynie na stronę pozwaną nieuwzględniając faktycznego rezultatu sprawy.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja pozwanego nie zasługiwała na uwzględnienie i jako bezzasadna podlega oddaleniu (art. 385 kpc).

Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń w zakresie stanu faktycznego sprawy przy uwzględnieniu materiału dowodowego zaoferowanego przez strony postępowania. Sąd pierwszej instancji zastosował też właściwe przepisy prawa, które przytoczył i przeanalizował w pisemnym uzasadnieniu wyroku.

W myśl art. 535 k.c. przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. W ocenie Sądu Okręgowego w przedmiotowej sprawie między stronami doszło do zawarcia umowy sprzedaży.

Podnoszony przez pozwanego zarzut, że powódka nie przedstawiła oryginałów dokumentów, które w sposób bezsprzeczny udowodniłyby jej roszczenia i w ten sposób powódka nie udowodniła zawarcia umów sprzedaży i wydania towaru zgodnie z porozumieniem stron nie zasługuje na uwzględnienie. Autentyczności i wiarygodności dokumentów powód nie kwestionował w postępowaniu przed Sądem Rejonowym. Ponadto fakt wydania towarów objętych fakturami (...) udowodniony został zeznaniami świadków: E. G., S. B., A. J., A. K., M. K., B. L.. W ocenie Sądu Rejonowego zeznania świadków były rzeczowe i korespondowały ze sobą wzajemnie oraz z pozostałymi materiałami dowodowymi. Zdaniem Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie.

Odnosząc się do zarzutów naruszenia przez przepisów art. 233 kpc stwierdzić należy, że nie są one trafne. Stosownie do tego przepisu sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego.

W tym miejscu przytoczyć należy wyrok sądu Najwyższego z dnia 4 kwietnia 1974 r. sygn. Akt I CR 117/74 zgodnie, z którym: „ Stosownie do art. 233 § 1 kpc Sąd I instancji ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, przy czym winien to jednak czynić na podstawie wszechstronnego rozważenia całego zebranego materiału dowodowego. Sprawdzianem tego, czy sąd należycie wykonał obowiązek wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego jest uzasadnienie orzeczenia, w którym winien się on m.in. wypowiedzieć co do faktów, które uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł i przyczyn dla których innym dowodem odmówił wiarygodności i mocy dowodowej”.

W ocenie Sądu Okręgowego, postępowanie dowodowe Sądu I instancji przeprowadzone zostało prawidłowo, w oparciu o przepisy obowiązującego prawa. Podstawę ustaleń faktycznych Sądu Rejonowego stanowił całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a więc zarówno dokumentacja przedłożona przez strony jak i zeznania świadków. Sąd Okręgowy nie dopatrzył się sprzeczności ustaleń Sądu I instancji z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego. W tym zakresie zarzut pozwanego Sąd Okręgowy uznał za bezzasadny.

Sąd Rejonowy orzekając o kosztach uwzględnił fakt oddalenia powództwa co do kwoty 2136,63 zł. W sprawie bowiem powód poniósł koszty w kwocie 1517,00 zł. na które składają się opłata od pozwu w wysokości 300,00 zł., wynagrodzenie pełnomocnika 1200,00 zł., opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17,00 zł. Sąd Rejonowy tytułem kosztów procesu nie zasadził całych poniesionych przez powoda kosztów i zasadził od pozwanego jedynie kwotę 1190,00 zł. W tym tez zakresie zarzut naruszenia art. 100 kpc okazał się bezzasadny.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy, uznając prawidłowość rozstrzygnięcia Sądu I instancji, na podstawie art. 385 kpc, oddalił apelację pozwanego jako bezzasadną.