Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powódka - (...) sp. z o.o. domagała się zasądzenia od pozwanych – P. J. (2) i J. R., prowadzących działalność gospodarczą pod nazwą (...) s.c. kwoty 18.062,55 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot:

- 1.642,05 zł od dnia 17.01.2012 r. do dnia zapłaty,

- 1.642,05 zł od dnia 14.02.2012 r. do dnia zapłaty,

- 1.642,05 zł od dnia 20.03.2012 r. do dnia zapłaty,

- 1.642,05 zł od dnia 16.04.2012 r. do dnia zapłaty,

- 1.642,05 zł od dnia 11.05.2012 r. do dnia zapłaty,

- 1.642,05 zł od dnia 18.06.2012 r. do dnia zapłaty,

- 1.642,05 zł od dnia 16.07.2012 r. do dnia zapłaty,

- 1.642,05 zł od dnia 14.08.2012 r. do dnia zapłaty,

- 1.642,05 zł od dnia 17.09.2012 r. do dnia zapłaty,

- 1.642,05 zł od dnia 15.10.2012 r. do dnia zapłaty,

- 1.642,05 zł od dnia 16.11.2012 r. do dnia zapłaty,

oraz zasądzenia kosztów procesu według norm przepisanych. Powódka wskazała, że w dniu 05.08.2011 r. zawarły umowę o świadczenie usług pozycjonowania słów kluczowych w wyszukiwarkach internetowych. Powódka wskazała ponadto, że z tytułu świadczonych usług wystawiła faktury VAT nr (...). powódka podniosła, że pozwani nie uregulowali kwot określonych w tych fakturach.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy w dniu 20.12.2012 r. wydał w dniu 20.12.2012 r. nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym orzekając zgodnie z żądaniem pozwu.

Od tego nakazu sprzeciw złożyli pozwani, żądając oddalenia powództwa w całości i zasądzenia na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwani przyznali, że zawarli z powódką umowę, której przedmiotem było świadczenie przez powódkę usługi pozycjonowania oraz że podstawą wystawienia miesięcznych faktur VAT były raporty z wykonania usługi pozycjonowania. Pozwani wskazali, że powódka nie wywiązała się z umowy przez okres trzech miesięcy i z tego powodu w dniu 23.11.2011 r. pozwani wypowiedzieli łączącą strony umowę. Ostatnią fakturą zapłaconą przez pozwanych była faktura za listopad 2011 r. pozwani wskazali również, że mimo wypowiedzenia umowy powódka nadal świadczyła na ich rzecz usługi i przesyłała im kolejne faktury bez przesyłania im raportów z pozycji słów kluczowych. Pozwani wskazali, że umowa zawarta z powódką jest umową o świadczenie usług, do której przez odesłanie do art. 740 k.c stosuje się art. 746 par. 3 k.c. W myśl wskazanego przepisu nie ma możliwości zrzeczenia się prawa do wypowiedzenia umowy z ważnych powodów. Wobec brzmienia tego przepisu pozwani podnieśli, że mogli wypowiedzieć umowę zawartą z powódką z ważnych powodów niezależnie od treści par. 7 umowy. Takim ważnym powodem wskazanym przez pozwanych było nienależyte wykonywanie zobowiązania, które doprowadziło do utraty zaufania do kontrahenta. Tym samym wypowiedzenie umowy dokonane przez pozwanych w listopadzie 2011 r. należało uznać za skuteczne.

Powódka w odpowiedzi na sprzeciw podtrzymała swoje stanowisko oraz podniosła ponownie, że wypowiedzenie umowy dokonane przez pozwanych było bezskuteczne. Powódka wskazała, że umowa zawarta między stronami jest umową o dzieło a nie umową o świadczenie usług, wobec czego nie można do niej zastosować art. 746 par. 3 k.c. powódka powołała się również, że na treść umowy i wskazała, że nie przewidywała możliwości jej wypowiedzenia przez pozwanych w okresie pierwszych 18 miesięcy jej obowiązywania. Ponadto powódka dołączyła raporty pozycji za okres od marca 2012 r. do stycznia 2013 r.

Wyrokiem z dnia 08.05.2013 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy VIII Wydział Gospodarczy zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 13.136,55 zł z ustawowymi odsetkami:

- 1.642,05 zł od dnia 16.04.2012 r. do dnia zapłaty,

- 1.642,05 zł od dnia 11.05.2012 r. do dnia zapłaty,

- 1.642,05 zł od dnia 18.06.2012 r. do dnia zapłaty,

- 1.642,05 zł od dnia 16.07.2012 r. do dnia zapłaty,

- 1.642,05 zł od dnia 14.08.2012 r. do dnia zapłaty,

- 1.642,05 zł od dnia 17.09.2012 r. do dnia zapłaty,

- 1.642,05 zł od dnia 15.10.2012 r. do dnia zapłaty,

- 1.642,05 zł od dnia 16.11.2012 r. do dnia zapłaty,

oraz oddalił powództwo w pozostałym zakresie. Ponadto zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 2.171,74 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. O odsetkach sąd orzekł na podstawie art. 481 par. 1 i 2 k.c.

W ocenie Sądu Rejonowego na gruncie tej sprawy strony łączyła umowa o świadczenie usług w rozumieniu art. 750 k.c., a więc umowa która nie została uregulowana innymi przepisami. Treść art. 750 k.c. nie znajduje zatem stosowania do konkretnych umów i zobowiązań usług, które są objęte m. in. umową o dzieło. Świadczenie powódki określone w treści tej umowy nie posiada żadnych cech dzieła w rozumieniu przepisów art. 627 k.c. i następne. umowa zawarta przez strony jest umową o świadczenie usług, która nie została uregulowana w odrębnych przepisach, znajduje zatem do niej zastosowanie art. 750 k.c. zgodnie z jego brzmieniem do umów o świadczenie usług nieuregulowanych innymi przepisami znajdują zastosowanie odpowiednie przepisy o zlecenie. W myśl art. 746 par. 1 k.c. dający zlecenie może je wypowiedzieć w każdym czasie i stosownie do treści art. 746 par. 3 k.c. nie można się zrzec uprawnienia do wypowiedzenia zlecenia z ważnych powodów. Co oznacza, że strony mają możliwość ich wypowiedzenia z ważnych powodów.

W treści zawartej umowy przez strony nie przewidziano możliwości wypowiedzenia umowy przez pozwanych przed upływem 18 miesięcy jej obowiązywania. Jednak pozwali zachowali możliwość wypowiedzenia umowy z ważnych powodów. Takim ważnym powodem uzasadniającym rozwiązanie umowy będą okoliczności, które czynią dla jednej lub obu stron bezcelowym albo nadmiernie utrudnionym dalsze realizowanie obowiązków wynikających z zawartej umowy. Powinny to być okoliczności niezależne, niezawinione przez stronę wypowiadającą i niemożliwe do przewidzenia. W orzecznictwie wskazuje się, że tego rodzaju ważnym powodem jest np. choroba jednej ze stron, uzasadniona utrata zaufania, nieotrzymanie zaliczki umożliwiającej podjęcie działań przez usługobiorcę czy też nagła zmiana sytuacji życiowej.

W ocenie Sądu Rejonowego w niniejszej sprawie nie zaistniały ważne powody uzasadniające wypowiedzenie umowy przez pozwanych. Z korespondencji e-mailowej oraz z treści zeznań pozwanego J. R. i K. O. jednoznacznie wynika, że przyczyną wypowiedzenia umowy był zbyt wysoki koszt świadczonej usługi na ich rzecz. Jednak wynagrodzenie powódki zostało określone w zawartej umowie przez strony, a więc pozwani podpisując umowę zgodzili się uregulować takie wynagrodzenie.

Pozwani podnosili, że nie otrzymywali raportów z pozycji strony, jednak okoliczność ta nie wynika ani z treści korespondencji e-mailowej ani z zeznań pozwanego i K. O.. Ponadto brak raportów nie uzasadniałby wypowiedzenia umowy, bowiem pozwani nie wezwali powoda do ich przedstawienia.

Z tych względów sąd uznał, że wypowiedzenie umowy dokonane przez pozwanych nie było skuteczne. Oznacza to, że umowa zatem obowiązywała między stronami w okresie, za który powódka domaga się wynagrodzenia.

Powód udowodnił, że wykonała świadczenie do którego był zobowiązany na podstawie zawartej umowy i przedstawił raporty z pozycjonowania stron za okres od marca 2012 r. do listopada 2012 r., nie przedstawił jednak raportów za okres wcześniejszy. Natomiast pozwani mieli możliwość zgłoszenia zastrzeżeń do ich treści stosownie do par. 3 ust. 5 umowy, jednak ich nie zgłosili.

Sąd Rejonowy zasądził od pozwanych na rzecz powódki solidarnie zgodnie z żądaniem pozwu kwoty wynikającej z faktur wystawionych po 1 kwietnia 2012 r. natomiast oddalił roszczenie powódki wynikające z faktur wystawionych wcześniej w okresie od stycznia do marca 2012 r., bowiem powódka nie udowodniła wysokości dochłodzonego roszczenia.

Pozwany pismem z dnia 17.06.2013 r. zaskarżył wyrok Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 08.05.2013 r. w części dotyczącej rozstrzygnięcia zawartego w punkcie I i III tj. zasądzenia solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwotę 13.136,55 zł wraz z ustawowymi odsetkami oraz zasądzenia solidarnie od pozwanych kosztów procesu.

Ponadto pozwany wniósł o: zmianę zaskarżanego wyroku w części dotyczącej rozstrzygnięcia zawartego w punkcie I i III – poprzez: oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanych kosztów procesu w I instancji, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanych solidarnie kosztów postępowania za obie instancje, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Pozwany zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie art. 233 par. 1 kpc, mające istotny wpływ na rozstrzygnięcie, poprzez dokonanie oceny dowodów w sposób niewszechstronny poprzez pominięcie faktów istotnych dla rozstrzygnięcia niniejszego sporu i przyjęcie że niewykonanie podstawowych obowiązków przez powoda nie jest równoznaczne z utratą zaufania pozwanych uzasadniającą rozwiązanie umowy w trybie art. 746 par. 3 k.c. oraz dokonanie oceny dowodów w sposób dowolny – przeczący zasadzie swobodnej oceny dowodów i przyznanie waloru wiarygodności zeznaniom świadka (K. O.) na okoliczność wykonywania przez powoda wszystkich obowiązków umownych, a także charakteru świadczonych przez powoda usług.

Pozwani zarzucają również naruszenie art. 233 par. 1 kpc poprzez dokonanie ustaleń sprzecznych z zebranym w sprawie materiałem dowodowym poprzez przyjęcie, iż pozwani nie kwestionowali świadczenia usług przez powoda po dniu 23.11.2011 r. podczas, gdy z protokołu rozprawy z dnia 30.04.2013 r. wynika, iż kwestionowali świadczenie usług przez powoda. Ponadto pozwany zarzuca naruszenie art. 278 par. 1 kpc w zw. Z art. 227 kpc – poprzez oddalenie wniosku pozwanych o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu wiedzy i technologii IT, w szczególności pozycjonowania stron WWW, a tym samym pominięcie dowodu istotnego dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Pozwani zarzucili również zaskarżonemu wyrokowi naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 746 par. 1 k.c. poprzez uznanie iż pozwani mieli uprawnienia do wypowiedzenia umowy z dnia 05.08.2011 r. tylko z ważnych powodów.

Ponadto pozwani wnieśli o przeprowadzenie dowodu z załączonej korespondencji e-mailowej pozwanych z powodem z dnia 05.12.2011 r. tj. wskazanie okoliczności uzasadniających przeprowadzenie ww. dowodu z treści uzasadnienia a także wnieśli o przeprowadzenie dowodu z faktur VAT wystawionych przez powoda po dniu 28.02.2013 r. tj. wskazanie okoliczności uzasadniających przeprowadzenie ww. dowodu w treści uzasadnienia.

Sąd zważył ,co następuje:

Sąd oddala apelację.

Sąd Okręgowy podzielił w pełni ustalenia Sądu Rejonowego.

Apelacja pozwanych nie zasługuje na uwzględnienie z uwagi na bezzasadność przedstawionych zarzutów.

W ocenie sądu, stanowisko pozwanych wyrażone w apelacji stanowi jedynie polemikę z argumentami Sądu Rejonowego zawartymi w uzasadnieniu wydanego wyroku. Sąd Apelacyjny aprobuje dokonaną przez Sąd pierwszej instancji ocenę zgromadzonego materiału dowodowego i poczynione ustalenia faktyczne. Tym samym nie podziela zarzutów uchybień procesowych oraz odnoszących się do ustaleń faktycznych będących podstawą rozstrzygnięcia. Sąd Rejonowy nie dopuścił się naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. Wbrew stanowisku pozwanych, analizie i ocenie zostały poddane wszystkie dowody i fakty istotne dla rozstrzygnięcia niniejszego sporu. Postawienie zarzutu obrazy art. 233 § 1 k.p.c. nie może bowiem polegać na zaprezentowaniu ustalonego przez siebie, na podstawie własnej oceny dowodów stanu faktycznego. Skarżący mogą tylko wskazywać, posługując się wyłącznie argumentami jurydycznymi, że Sąd rażąco naruszył zasady logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego i że uchybienie to mogło mieć wpływ na wynik sprawy (wyrok SN II z 18 czerwca 2004 r., CK 369/03, opubl. LEX nr 174131). Zaś uwzględnienie przez Sąd w ocenie materiału dowodowego powszechnych i obiektywnych zasad doświadczenia życiowego nie usprawiedliwia zarzutu przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów na tej tylko podstawie, że indywidualne i subiektywne doświadczenia strony są od tych zasad odmienne (wyrok SN z 5 sierpnia 1999 r., II UKN 76/99, opubl. w OSNP 2000/19/732).

Sąd Rejonowy nie ograniczył się jednak do oceny zeznań świadka K. O., lecz dokonał oceny poszczególnych dowodów w kontekście całokształtu materiału dowodowego, nie zaś poszczególnych jego elementów bez powiązania ze sobą. W ramach tej oceny zeznania świadka K. O. Sąd uznał za wiarygodne, co logicznie i przekonująco uargumentował.

Ponadto w niniejszej sprawie nie zaistniały ważne powody uzasadniające wypowiedzenie umowy przez pozwanych w rozumieniu art. 746 par. 3 kpc. Z korespondencji e-mailowej oraz z treści zeznań pozwanego J. R. i K. O. jednoznacznie wynika, że przyczyną wypowiedzenia umowy był zbyt wysoki koszt świadczonej usługi na ich rzecz. Jednak wynagrodzenie powódki zostało określone w zawartej umowie przez strony, a więc pozwani podpisując umowę zgodzili się uregulować takie wynagrodzenie.

Ponadto powód udowodnił, że wykonał świadczenie, do którego został zobowiązany przedstawiając raporty z pozycjonowania za okres od marca 2012 r. do listopada 2012 r. nie przedstawił jednak żadnych raportów za okres wcześniejszy. Pozwani mieli możliwość zgłoszenia zastrzeżeń do treści raportów stosownie do par. 3 ust. 5 umowy, jednak takich zastrzeżeń nie zgłosili.

Sąd Rejonowy oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego złożony przez pozwanych., bowiem ustalił stan faktyczny na podstawie dowodu z dokumentów i zeznań świadków. Samo sformułowanie określonej tezy dowodowej w postanowieniu o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego, nie wyklucza wcale możliwości dokonania przez sąd takich ustaleń faktycznych, które przesądzą o braku przydatności dla wyrokowania opinii sporządzonej przez biegłego (tak: postanowienie SN z 26 września 2013 r. sygn. II CSK 137/13, Lex nr 1388473).

Reasumując powyższe, należy stwierdzić, że w orzecznictwie podkreśla się, że kwestionowanie dokonanej przez sąd oceny dowodów nie może polegać jedynie na zaprezentowaniu własnych, zadowalających dla skarżącego ustaleń stanu faktycznego, dokonanych na podstawie własnej, korzystnej dla niego oceny materiału dowodowego (tak: postanowienie SN z 10 stycznia 2002 r. sygn. II CKN 572/99, Lex nr 53136).

Mając na względzie powyższe, Sąd Okręgowy uznając apelację za niezasadną, oddalił ją w oparciu o art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania w instancji odwoławczej orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu.